Σε μια προσπάθεια να φτάσουμε στο βάθος αυτού του ερωτήματος η βρετανική εφημερίδα Guardian συγκέντρωσε τις απόψεις συγγραφέων από το χώρο της επιστήμης, της ψυχοθεραπείας, της λογοτεχνίας, της θρησκείας και της φιλοσοφίας.
Ο φυσικός: “Ο έρωτας είναι χημεία”
Βιολογικά ο έρωτας είναι μια δυνατή νευρολογική κατάσταση όπως η πείνα ή η δίψα, μόνο που κρατάει περισσότερο.
Μιλάμε για τον έρωτα λέγοντας πως είναι τυφλός ή αντισυμβατικός, με την έννοια ότι δεν τον ελέγχουμε. Αλλά αυτό δεν είναι τόσο παράξενο αφού ο έρωτας βασικά είναι χημεία.
Ενώ ο πόθος είναι μια προσωρινή σεξουαλική επιθυμία που εμπλέκει την αυξημένη απελευθέρωση χημικών ουσιών όπως η τεστοστερόνη και τα οιστρογόνα, στον πραγματικό έρωτα ο εγκέφαλος μπορεί να απελευθερώσει ένα ολόκληρο σύνολο χημικών όπως φερεμόνες, ντοπαμίνη, σεροτονίννη, οξυτοκίνη και βασοπρεσίνη.
Ωστόσο από μια επαναστατική σκοπιά ο έρωτας μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα ζωτικό εργαλείο, ένας μηχανισμός που έχουμε αναπτύξει για να προωθήσουμε τις μακροχρόνιες σχέσεις, λέει ο φυσικός Jim Al-Khalili.
Ο ψυχοθεραπευτής: “Η αγάπη έχει πολλές μορφές”
Η ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Philippa Perry αναφέρει ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας, σε αντίθεση με μας χρησιμοποιούσαν διάφορες λέξεις για να περιγράψουν όλα τα διαφορετικά συναισθήματα που εμπλέκει η αγάπη.
Μεταξύ αυτών αναφέρει τη λέξη “φιλία” με την οποία περιέγραφαν σχέσεις συνήθως μη σεξουαλικές μεταξύ στενών φίλων και μελών μιας οικογενείας ή μεταξύ στρατιωτών στο ίδιο πεδίο μάχης. Μια άλλη λέξη που χρησιμοποιούσαν είναι η “αγάπη” που δεν έχει να κάνει τόσο με την αποκλειστικότητα αλλά τον έρωτα για όλη την ανθρωπότητα. Ως “φιλαυτία” είναι η αγάπη για τον εαυτό μας, και η οποία όμως δεν είναι τόσο εγωιστική όσο ακούγεται.
Τέλος ο έρωτας είναι σεξουαλικό πάθος και επιθυμία που μπορεί να αποβεί καταστροφικός αν δεν πάρει τη μορφή φιλίας ή αγάπης.
Ο φιλόσοφος: «Η αγάπη είναι μια παθιασμένη δέσμευση”
Ο φιλόσοφος και συγγραφέας Julian Baggini υποστηρίζει ότι ο έρωτας είναι απατηλός καθώς δεν είναι μόνο ένα πράγμα. Η αγάπη για τους γονείς, τους συνεργάτες, τα παιδιά, την πατρίδα, τον θεό και πάει λέγοντας έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, η μία μπορεί να είναι τυφλή, η άλλη μονόπλευρη, τραγική, άστοχη, με αντάλλαγμα ή αντισυμβατική.
Στα καλύτερα της ωστόσο η αγάπη κάθε είδους είναι μια παθιασμένη δέσμευση την οποία καλλιεργούμε παρόλο που συνήθως έρχεται στη ζωή μας απρόσκλητη.
Η ρομαντική μυθιστοριογράφος: “Η αγάπη είναι πίσω από τις σπουδαιότερες ιστορίες”
Η Jojo Moyes, η οποία έχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο για το “ρομαντικό μυθιστόρημα” της χρονιάς λέει ότι ο έρωτας εξαρτάται από το ποια σκοπιά τον βλέπεις. Όταν νιώθει κάποιος ασφαλής ο έρωτας γίνεται απαραίτητος σαν τον αέρα , ενώ η έλλειψή του είναι σαν εμμονή. Η αγάπη είναι αυτή που δημιουργεί όλες τις σπουδαίες ιστορίες, σύμφωνα με τη συγγραφέα, όχι απλά η ερωτική αγάπη αλλά η αγάπη για τα παιδιά, την οικογένεια κ.ά.
Η μοναχή: “Η αγάπη είναι ελεύθερη και όμως μας τυφλώνει”
Η μοναχή Catherine Wybourne αναφέρει ότι η αγάπη είναι πιο εύκολο να τη νιώσει κανείς παρά την ορίσει.Σαν θεωρητική αρετή, βάσει της οποίας αγαπούμε το θεό πάνω απ’ όλα μοιάζει απόμακρη μέχρι να της δώσουμε σάρκα, μέσα από πράξεις καλοσύνης, γενναιοδωρίας και αυτοθυσίας.
Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που ποτέ δεν μπορεί να βλάψει κάποιον παρόλο που μπορεί να κοστίσει ακριβά. Το παράδοξο με την αγάπη είναι πως παρότι επιφανειακά είναι ελεύθερη μας συνδέει με δεσμούς ισχυρότερους και από το θάνατο.
