Πληγωμένο ζαρκάδι βρήκε καταφύγιο σε αυλή των Προμάχων

Πρωτοφανές περιστατικό στην βορειοανατολική γειτονιά των Προμάχων, όταν έκπληκτοι οι κατοικούντες την περιοχή, άκουσαν γαβγίσματα και περίεργους θορύβους σε κήπο κατοικίας.

Βγαίνοντας να διαπιστώσουν τί συνέβαινε, είδαν ένα θέαμα που θα το θυμούνται για πολύ καιρό.

Ένα μικρό αρσενικό ζαρκάδι, άγνωστο πώς, με σπασμένο το μπροστινό του πόδι, να κρέμεται από το κορμό του ζώου και κάποιους σκύλους να το έχουν απομονώσει σε μια γωνιά. Το άτυχο ζωάκι είχε επίσης και κάποιες πληγές και αμυχές, σημάδι ότι είχε περάσει μια μεγάλη περιπέτεια μέχρις ότου βρει καταφύγιο στον κήπο.

Αμέσως οι γείτονες, μη χάνοντας καιρό, το περισυνέλεξαν και του πρόσφεραν τις υποτυπώδεις πρώτες βοήθειες.

Στη συνέχεια και ύστερα από έναν κυκεώνα τηλεφωνημάτων σε υπεύθυνους και ανεύθυνους, αφού ήρθε επί τόπου κτηνίατρος και στελέχη του Δασαρχείου Αριδαίας, το μικρό αγρίμι, οδηγήθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για την επιβεβλημένη νοσηλεία του και τις απαραίτητες επεμβάσεις στο πληγωμένο του πόδι, το οποίο πιθανόν θα αφαιρεθεί και θα αποκατασταθεί από τεχνητό μέλος.

Πράξη Αγάπης, πολιτισμού και φιλοζωίας από αληθινούς ανθρώπους, οι οποίοι καταρρίπτουν έμπρακτα κάποιους κακεντρεχείς, που κατά καιρούς κατηγορούν συλλήβδην τους Προμαχιώτες για αντιφιλοζωικά αισθήματα.

Διαβάστε Περισσότερα

Ζώντας σε μια εποχή κοινωνικά "Μαθημένης αβοηθησίας". Γράφει η ψυχολόγος Σοφία Ασαλέα

Bal au moulin de la Galette, Montmartre του Pierre-Auguste Renoir

ΖΩΝΤΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ «ΜΑΘΗΜΕΝΗΣ ΑΒΟΗΘΗΣΙΑΣ»

Η ψυχολογική θεωρία της μαθημένης αβοηθησίας ή αλλιώς επίκτητης αδυναμίας διατυπώθηκε το 1967 από τον Martin Seligman μετά από ένα πείραμα που έκανε σε σκύλους.

 Το πείραμα είχε ως εξής: ο Seligman δημιούργησε δύο ομάδες σκύλων, στους οποίους χορηγούσε μικρές δόσεις ηλεκτροσόκ (η δεοντολογία του πειράματος αυτού θεωρείται παραπάνω από αμφιλεγόμενη). Η διαφορά στις δύο αυτές ομάδες ήταν πως οι σκύλοι της πρώτης ομάδας είχαν τοποθετηθεί σε κλουβιά, τα οποία περιείχαν έναν ενεργό μοχλό. Αν τα σκυλιά πατούσαν με κάποιον τρόπο - αρχικά κατά λάθος εξαιτίας της κίνησής τους μέσα στο κλουβί - τον μοχλό, το ηλεκτροσόκ σταματούσε. Αντίθετα, οι σκύλοι της δεύτερης ομάδας είχαν τοποθετηθεί σε κλουβιά, τα οποία περιείχαν έναν ανενεργό μοχλό. Αυτό σήμαινε πως δεν υπήρχε καμία αλλαγή στην χορήγηση ηλεκτροσόκ με το πάτημα του μοχλού από τους σκύλους. 

Αυτό που συνέβη στο πείραμα του Seligman ήταν το εξής: οι σκύλοι που ανήκαν στην πρώτη κατηγορία (με τον ενεργό μοχλό) μετά από κάποιες επαναλήψεις ηλεκτροσόκ, άρχισαν να πατάνε όλο και πιο γρήγορα τον μοχλό που σταματούσε το ηλεκτροσόκ. Είχαν αντιληφθεί ότι το πάτημα του μοχλού σταματούσε την επώδυνη εμπειρία του ηλεκτροσόκ. Αντίθετα, οι σκύλοι που ανήκαν στη δεύτερη κατηγορία (με τον ανενεργό μοχλό) υπέμεναν το ηλεκτροσόκ, καθώς το ηλεκτροσόκ δεν σταματούσε όποια κίνηση κι αν έκαναν.  Το αξιοπερίεργο είναι πως, όταν σε μια δεύτερη φάση του πειράματος, ο Seligman ενεργοποίησε τον μοχλό, οι σκύλοι συνέχισαν να υπομένουν το ηλεκτροσόκ ακόμα κι αν το κατά λάθος πάτημα του μοχλού σταματούσε το ηλεκτροσόκ. Οι σκύλοι της δεύτερης κατηγορίας είχαν αντιληφθεί πως δεν μπορούν να ελέγξουν αυτό που τους συμβαίνει και είχαν παραιτηθεί από το πάτημα του μοχλού, παρά το γεγονός ότι στη δεύτερη φάση του πειράματος η εμπειρία τους από το πάτημα του μοχλού ήταν ο τερματισμός του ηλεκτροσόκ. 

Η ψυχολογική θεωρία, λοιπόν, της μαθημένης αβοηθησίας ή επίκτητης αδυναμίας που διαμορφώθηκε με αφορμή το πείραμα αυτό του Seligman αναφέρεται στη ψυχική κατάσταση του ατόμου, η οποία χαρακτηρίζεται από ένα αίσθημα αδυναμίας και απελπισίας, όταν το άτομο αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να επηρεάσει την έκβαση ενός επώδυνου γεγονότος. Με άλλα λόγια, η θεωρία αυτή μας λέει πως όταν ένα άτομο αισθάνεται πως η συμπεριφορά του δεν έχει κανέναν αντίκτυπο σ’ αυτό που του συμβαίνει, παραιτείται από την προσπάθεια αλλαγής νιώθοντας αβοήθητο.

Είναι παραπάνω από φανερό το γεγονός πως οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, τις οποίες υφιστάμεθα, έχουν οδηγήσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στο αίσθημα της αδυναμίας και της αβοηθησίας. Τα απανωτά ηλεκτροσόκ που βιώνουμε με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα τα τελευταία χρόνια και οι άκαρπες προσπάθειές μας για τον τερματισμό τους μας έχουν δημιουργήσει το αίσθημα του αναπόφευκτου. Οι όποιες προσπάθειες αντίδρασης και κινητοποίησης – απεργίες, συλλαλητήρια, διαδηλώσεις – μοιάζουν να αποβαίνουν άκαρπες, καθώς το πολιτικό ηλεκτροσόκ συνεχίζεται.  Κάθε κίνηση αντίδρασης μοιάζει να καταβαραθρώνεται.  Οι Μεγάλοι Ερευνητές τρίβουν ευχαριστημένοι τα χέρια τους παρακολουθώντας την κοινωνικά μαθημένη αβοηθησία, στην οποία έχουμε περιέλθει ως έθνος. 

Μοιάζει να έχουμε παραιτηθεί από τις όποιες δυνατότητές μας να δράσουμε συλλογικά και συντονισμένα με σκοπό την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης• κι όταν λέω συλλογικά και συντονισμένα εννοώ ανεξάρτητα από πολιτικές ιδεολογίες, κοινωνικά status, εργασιακούς τομείς, θρησκευτικές πεποιθήσεις, φυλετικές απόψεις κλπ  και εστιασμένοι αποκλειστικά και μόνο στην συλλογική ευημερία. Η συλλογική και συντονισμένη δράση αυτής της μορφής, της απαλλαγμένης από προσωπικές επιδιώξεις και διευκολύνσεις, έχει αντικατασταθεί από μεμονωμένες προσπάθειες κινητοποίησης, οι οποίες συνοδεύονται από το αίσθημα της αδυναμίας αλλαγής του συγκεκριμένου καθεστώτος πολιτικού ηλεκτροσόκ. Το αίσθημα αυτής της αβοηθησίας συμβάλλει στην εστίαση της προσοχής μας μόνο σε όσα αισθανόμαστε αδύναμοι να αποφύγουμε κι όχι σε όσα έχουμε τη δυνατότητα να καταφέρουμε. Εστιάζουμε στην ματαίωση των προσπαθειών αντίδρασης, αντί να εστιάζουμε στην δυνατότητα ανατροπής που κρύβει μια πραγματικά συλλογική δράση, η οποία μπορεί να απέχει αρκετά από τις κλασικές μορφές αντίδρασης όπως είναι οι απεργίες και οι διαδηλώσεις, μια ουσιαστική συνεργασία, η οποία θα είναι ανοιχτή στη διαφορετικότητα, και η προσήλωση σε έναν κοινό στόχο, ο οποίος θα είναι απαλλαγμένος από επιμέρους σκοπιμότητες. 

Ο ατομικός και συλλογικός αναστοχασμός πάνω σε ερωτήσεις του τύπου «Με ποιο τρόπο λειτούργησα και οδηγήθηκα στην αίσθηση αδυναμίας και αβοηθησίας;», «Τι διαφορετικό αν είχα κάνει, δεν θα αισθανόμουν τώρα ματαιωμένος και αβοήθητος;» και «Τι εναλλακτικές επιλογές δράσης έχω τώρα;» ανοίγουν τον ορίζοντα της σκέψης μας προς μια πορεία συνειδητοποίησης αυτού που συμβαίνει τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Κινητήριο δύναμη σ’ αυτή την προσπάθεια αναστοχασμού ας αποτελεί η βαθιά πίστη στην δύναμη του ανθρώπου.  

Σοφία Ασαλέα

Ψυχολόγος - Ειδικευόμενη Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ένας άντρας πάει για εξετάσεις στον ουρολόγο του. Στο ιατρείο του λέει στον ιατρό «Υποσχεθείτε μου ότι δε θα γελάσετε»....
“Ξεχνάτε ότι είμαι επαγγελματίας; Στα 20 χρόνια που εξασκώ αυτό το επάγγελμα ποτέ μου δεν έχω γελάσει σε βάρος ασθενή,” απαντάει ο ιατρός.

“Καλά τότε,” του λέει ο άντρας, και βγάζει το παντελόνι του, αποκαλύπτοντας το μικρότερο μόριο που είχε δει ο ιατρός στη ζωή του. Είχε το μέγεθος μιας μπαταρίας του τηλεκοντρόλ.
Ανίκανος να ελέγξει τον εαυτό του, ο ιατρός αρχίζει να χαχανίζει και το χαχανητό του γρήγορα εξελίσσεται σε υστερικό γέλιο. Μετά από 10 λεπτά καταφέρνει να σταματήσει και να ανασυγκροτηθεί.
“Σας ζητώ συγνώμη,” του λέει. “Αλήθεια. Δεν ξέρω τι με έπιασε. Στο λόγο της τιμής μου ως ιατρού και τζέντλεμαν σας υπόσχομαι ότι δε θα ξανασυμβεί.
Πείτε μου τώρα, τι πρόβλημα αντιμετωπίζετε;”

“Έχει πρηστεί”

Διαβάστε Περισσότερα

Ο Γιάννης Σηφάκης συναντήθηκε με τους φορείς στο Λουτράκι για την σύνταξη τοπικού αναπτυξιακού σχεδίου στην τουριστική περιοχή

Ο Γιάννης Σηφάκης συζήτησε με τους φορείς στο Λουτράκι Αλμωπίας για διαβούλευση και σύνταξη τοπικού αναπτυξιακού σχεδίου προκειμένου να διατηρηθεί και να αυξηθεί η τουριστική ανάπτυξη της περιοχής 

 Στην συνάντηση συμμετείχαν ο πρόεδρος και μέλος του Τοπικού Συμβουλίου, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λουτρακίου, ο Σύλλογος Νέων Λουτρακίου, ο σύλλογος ξενοδόχων, ο σύλλογος ενοικιαζομένων δωματίων, ο ορειβατικός σύλλογος καθώς και ο ιδιαίτερα δυναμικός ιερέας του χωριού. 

Κατά δήλωση των φορέων που συμμετείχαν είναι η πρώτη φορά που όλοι μαζί συζήτησαν για τις αναγκαιότητες, τις σκέψεις και προτάσεις για την σύνταξη τοπικού αναπτυξιακού σχεδίου. 

Συζητήθηκαν θέματα που αφορούν τα Λουτρά ως αναπτυξιακού πόλου, ζητήματα χρήσεων νερού, θέματα εξωραϊσμού και διευθετήσεων στον οικισμό αλλά και εκτός οικισμού για την ενίσχυση της ποιότητας του τουριστικού προϊόντος, παρεμβάσεις για την δημιουργία και άλλων αξιοθέατων, πολιτισμό, αθλητισμό, συγκοινωνία, σύνδεση με χιονοδρομικό, επέκταση χιονοδρομικού και πολλά άλλα. 

Ο βουλευτής ανέπτυξε τις θέσεις του όσον αφορά την τουριστική ανάπτυξη στο σύνολο του ορεινού όγκου Λουτρά Πόζαρ – Χιονοδρομικό – Λίμνη Βεγορίτιδα, τις ενέργειες που έχει κάνει, την ανάγκη αξιοποίησης του ιδρυθέντος ( με πρωτοβουλία του) ενιαίου φορέα ανάπτυξης του ορεινού όγκου με 14 φορείς από την πλευρά της Αλμωπίας και 14 φορείς από την πλευρά της Έδεσσας, την ανάγκη σύνταξης σαφούς τοπικού αναπτυξιακού σχεδίου, τις συνεργασίες για την προώθηση λύσεων, τις δυνατότητες χρηματοδότησης έργων, την ανάγκη ενίσχυσης των διασυνοριακών σχέσεων με τις γειτονικές χώρες για την προώθηση και του τουρισμού. 

Ο Γιάννης Σηφάκης δεσμεύτηκε για την συγκρότηση των απόψεων που ακούστηκαν και την πρόταση τοπικού αναπτυξιακού σχεδίου που θα συζητηθεί σε επόμενη συνάντηση με τους φορείς το αμέσως επόμενο διάστημα, καθώς και την  βοήθεια που μπορεί να προσφέρει στην προώθηση της υλοποίησης του. 

Ακόμη αναφέρθηκε στα θέματα κτηματολογίου και δασολογίου που αφορούν το Λουτράκι καθώς και το άνω Λουτράκι για τα οποία υπήρξε κοινή παράσταση του βουλευτή μαζί με τους κατοίκους στην Δασική Υπηρεσία.   

Διαβάστε Περισσότερα

Κοινοβουλευτική παρέμβαση ΚΚΕ για τα προβλήματα στην διεξαγωγή των αγώνων των τοπικών πρωταθλημάτων στα ερασιτεχνικά σωματεία

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού

Θέμα: Προβλήματα στην διεξαγωγή των αγώνων των τοπικών πρωταθλημάτων στα ερασιτεχνικά σωματεία από την εφαρμογή διάταξης που στηρίζεται στο νόμο  4387/2016

            Σύμφωνα με τους ανθρώπους των Αθλητικών Ομοσπονδιών η εφαρμογή του από 01/01/2018 νόμου 4387/2016 που αφορά τους αμειβόμενους με περιστασιακή απασχόληση και με τίτλο κτήσης που συμμετέχουν στα πρωταθλήματα των Αθλητικών Ομοσπονδιών, δημιουργεί εμπόδια στην διεξαγωγή των αγώνων.  Πρόκειται για εκείνο το δυναμικό (κριτές, διαιτητές, χρονομέτρες, γραμματεία κτλ) που χωρίς αυτό δεν μπορεί να διεξαχθεί κανένας αγώνας για κανένα άθλημα.

            Πιο συγκεκριμένα πριν την εφαρμογή του νόμου από την περιστασιακή αυτή απασχόλησή υπήρχε ένα 20 % που παρακρατούνταν ως φόρος. Δηλαδή από τα 15 ευρώ μ.ο. που έπαιρνε για παράδειγμα ένας κριτής σε έναν αγώνα, επέστρεφε ως φόρο 3 ευρώ. Με την νέα διάταξη στα 20%, προστίθεται άλλο ένα 26,95%, δηλαδή σύνολο 47%, χωρίς παράλληλα να αλλάζει η αμοιβή.

            Επιπλέον χρειάζεται να ειπωθεί ότι σύμφωνα με τους ανθρώπους των ομοσπονδιών το δυναμικό αυτό αποτελούνταν σε μεγάλο βαθμό από συνταξιούχους και ανέργους που με βάση την νέα διάταξη, είναι απαγορευτικό να συμμετέχουν σε αγώνα, αφού αυτομάτως χάνουν οι μεν το 60% ποσοστό της σύνταξης, οι δε το επίδομα ανεργίας.
            Είναι επίσης ζητούμενο, το αν θα εκδηλωθεί ενδιαφέρον για τους αγώνες από τη στιγμή που η τελική αμοιβή, όπως θα διαμορφωθεί, δεν θα καλύπτει σε πολλές περιπτώσεις ούτε την μετακίνηση τους.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κ. Υπουργός, τι μέτρα θα πάρει:

- Για να λυθεί το πρόβλημα ώστε να μην διαταραχθεί η διεξαγωγή των αγώνων στα πρωταθλήματα των ερασιτεχνικών σωματείων

- Για να μη μεταφερθεί το κόστος στα σωματεία και τις ομοσπονδίες

Οι βουλευτές

Γιάννης Γκιόκας

Σάκης Βαρδαλής

Λιάνα Κανέλλη

Νίκος Καραθανασόπουλος

Διαμάντω Μανωλάκου

Μανώλης Συντυχάκης

Διαβάστε Περισσότερα