Παρουσίαση μέτρησης κοινής γνώμης για τα ζητήματα του νομού από την "Πέλλα Τηλεόραση"

Το Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018 θα πραγματοποιηθεί στο Ξενιτίδειο Πνευματικό Κέντρο, στην Αριδαία,  στις 19:00 παρουσίαση μέτρησης κοινής γνώμης για τα ζητήματα του νομού Πέλλας.

 Την εκδήλωση διοργανώνουν η Πέλλα τηλεόραση, το Πέλλα FM 103.3 και οι εφημερίδες Νέοι Ορίζοντες και Νέα της Αλμωπίας. Σκοπός της έρευνας είναι η ανάδειξη των θεμάτων  πάντα σύμφωνα με τις απαντήσεις των πολιτών.

 Η  έρευνα θα διεξαχθεί από την εταιρία δημοσκοπήσεων interview, θα είναι τηλεφωνική και θα αφορά τους Δήμους Αλμωπίας, Έδεσσας, Σκύδρας και Πέλλας. Τα ευρήματα θα  παρουσιάσει ο πολιτικός αναλυτής Δημήτρης Βασιλειάδης.

 Η είσοδος θα είναι ελεύθερη. Άξιο αναφοράς το γεγονός ότι για πρώτη φορά πραγματοποιείται μια εμπεριστατωμένη καταγραφή των ζητημάτων σε επίπεδο νομού Πέλλας.

 Συντονιστής της εκδήλωσης θα είναι ο εκδότης της εφημερίδας Νέοι Ορίζοντες και διευθυντής ενημέρωσης της Πέλλα τηλεόρασης Χρήστος Δημητριάδης.

Διαβάστε Περισσότερα

"Η αλήθεια που δεν τόλμησα να πω". Γράφει η ψυχολόγος Σοφία Ασαλέα

Η αλήθεια που δεν τόλμησα να πω

                Η αλήθεια είναι πως η αλήθεια σπανίως λάμπει. Συνήθως καταχωνιάζεται στα υπόγεια της ανθρώπινης ύπαρξης περιμένοντας κάποιο τραύμα, κάποια στιγμή ψυχικής ωρίμανσης ή κάποιο όνειρο  που θα την ανασύρει στο επίπεδο της συνειδητότητας.  Ένα τέτοιο όνειρο, επιφορτισμένο με την ανακάλυψη μιας ενδόμυχης αλήθειας, ήταν κι αυτό που θα σου εξιστορήσω παρακάτω.

                Ήμουν, λέει, 85 χρονών και βρισκόμουν έξω από μια μεγάλη ξύλινη δίφυλλη πόρτα. Την κοιτούσα διατηρώντας μια αμφιθυμία για το αν έπρεπε να την ανοίξω ή όχι. Η ησυχία που επικρατούσε πίσω από την ξύλινη πόρτα μου δημιουργούσε μια περίεργη αναστάτωση και την επιθυμία να ανακαλύψω τι κρύβεται από πίσω. Η παρορμητικότητά μου, που στα 85 μου χρόνια συνέχιζε να με χαρακτηρίζει, οδήγησε το χέρι μου στο πόμολο της πόρτας.

                Ο κρύος ιδρώτας και η αίσθηση πως χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου ήταν αυτά που το σώμα μου πρόλαβε να νιώσει πριν κατακλυστεί από οργή και θυμό. Έβλεπα μπροστά στα μάτια μου να παίζεται η ζωή μου σε μια κατάμεστη από κόσμο κινηματογραφική αίθουσα. «Μα τι συμβαίνει εδώ; Με ποιο δικαίωμα προβάλλεται η ζωή μου στον κινηματογράφο; Ποιος σκηνοθέτησε την ταινία; Από πού προμηθευτήκατε τα εισιτήρια; Γιατί δεν με ρώτησε κανείς;» ρωτούσα σαστισμένη σχεδόν ουρλιάζοντας. Περιφερόμουν επί ματαίω στους διαδρόμους, ανάμεσα στους θεατές χωρίς κανένας να αντιλαμβάνεται την παρουσία μου.

                Εξουθενωμένη σωριάστηκα στη μοναδική άδεια καρέκλα, η οποία βρισκόταν στην πρώτη σειρά στο κέντρο της αίθουσας. Ένιωθα το σώμα μου να παραδίνεται, μην μπορώντας να κουνηθώ. Ένιωθα σαν να είχε παραλύσει κάθε νευρικό μου κύτταρο. Δεν μπορούσα καν να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου. Ήμουν αναγκασμένη να δω αυτό που παιζόταν. Ένιωσα ένα ηλεκτρικό φορτίο να με διαπερνά, χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα για να το αποφύγω. «Θεέ μου, τι μαρτύριο!» σκέφτηκα. Ύστερα συνειδητοποίησα πως το μαρτύριο που παιζόταν στην κινηματογραφική οθόνη ήταν μεγαλύτερο.

                Σε μια απόσταση περίπου δύο μέτρων έβλεπα να εκτυλίσσεται η ζωή μου. Ήμουν 18 χρονών και μόλις είχαν ανακοινωθεί τα αποτελέσματα των πανελλήνιων εξετάσεων. Είχα περάσει στο πανεπιστήμιο. Έβλεπα γύρω μου χαρούμενα πρόσωπα να με συγχαίρουν για την επιτυχία μου. Οι γονείς μου στέκονταν υπερήφανοι δίπλα μου δεχόμενοι τις ευχές άλλων γονέων και ανταποδίδοντας τις ευχές για τις επιτυχίες των δικών τους παιδιών. Περιεργάστηκα το πρόσωπό μου. Έμοιαζα χαρούμενη. Χαμογελούσα. Είχα το εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή γεμάτη όνειρα και νέες ανακαλύψεις. Χαμογελούσα. Ήμουν αισιόδοξη, καθώς οι κόποι μου είχαν ανταμειφθεί. Η αρχή της εισόδου μου σε έναν καινούριο κόσμο ήταν πλέον γεγονός.  Χαμογελούσα.

                 Πριν καλά καλά προλάβω να περιεργαστώ το γεγονός, το πλάνο άλλαξε. Ήμουν στο δωμάτιό μου και ετοιμαζόμουν για την ορκωμοσία μου, η οποία ήταν σε λίγες ώρες. Σχεδόν χαμογελούσα. Περιτριγυριζόμουν από αγαπημένα πρόσωπα που με βοηθούσαν να ετοιμαστώ και με συνέχαιραν για το πτυχίο μου. Η έκφρασή μου υποδήλωνε πως κάτι περίεργο μου συνέβαινε, αλλά σχεδόν χαμογελούσα. 

                Πριν προφτάσω να καταλάβω τι ήταν αυτό που μου συνέβαινε, το πλάνο άλλαξε. «Μα, τι παράξενη ταινία!» σκέφτηκα. «Τα πλάνα αλλάζουν τόσο γρήγορα που ίσα προλαβαίνω να δω τι γίνεται!». Στο πλάνο που έπαιζε αντίκριζα τη στιγμή που βγήκαν τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων στο μεταπτυχιακό. Αυτή τη φορά βρισκόμουν μόνη στο σπίτι. Μάλλον χαμογελούσα, δεν μπορούσα ακριβώς να καταλάβω. Η ανακοίνωση της επιτυχίας μου στο οικογενειακό και το φιλικό μου περιβάλλον συνοδεύτηκε από κύματα χαράς και ευχών για το επόμενο βήμα προς το κτίσιμο της επαγγελματικής μου καριέρας. Μάλλον χαμογελούσα. Κάτι στο ύφος μου έμοιαζε ξένο με τη χαρά που υποτίθεται πως ένιωθα. «Μα ήμουν χαρούμενη, το θυμάμαι!» είπα από μέσα μου σαστισμένη από το ύφος μου.

                Αλλαγή πλάνου και πάλι. «Μα σας παρακαλώ, γυρίστε στο προηγούμενο πλάνο.» κατάφερα μόλις να ψελλίσω. Κανένας δεν με άκουσε. Καθόμουν σε ένα μεγάλο τραπέζι γεμάτο χαρτιά. Μπροστά μου είχα έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Δεν χαμογελούσα. «Α, ναι τη θυμάμαι αυτή τη στιγμή!» αναφώνησα. «Ήταν το  μήνυμα επιβεβαίωσης που μου είχαν στείλει για την πρόσληψή μου σε έναν φορέα, στον οποίο είχα καταθέσει το βιογραφικό μου μετά από πολλαπλές προσπάθειες αναζήτησης εργασίας.» Δεν χαμογελούσα.   Η εργασία δεν αφορούσε το αντικείμενο μου, αλλά… Νόμιζα πως ήμουνα χαρούμενη, μα… Δεν χαμογελούσα.

                Ξαφνικά, η οθόνη μαυρίζει και πέφτουν οι τίτλοι τέλους. «Μα, η υπόλοιπη ζωή μου;» σκέφτηκα. «Εδώ είμαι μόλις 25 χρονών.» Η αίθουσα του κινηματογράφου είχε σχεδόν αδειάσει, όταν συνειδητοποίησα αυτό που είχε συμβεί. Είχα καταφέρει μέσα σε μόλις 7 χρόνια να προσαρμοστώ σε έναν εντελώς διαφορετικό και ξένο προς εμένα αστικό τρόπο ζωής, να τελειώσω τις σπουδές μου χωρίς παράταση, να ολοκληρώσω με επιτυχία το μεταπτυχιακό μου και να ξεκινήσω να εργάζομαι. Ήμουν μόλις 25 χρονών και είχα καταφέρει με μεγάλη επιτυχία να γίνω μέλος αυτού του τεράστιου μοχλού που ονομάζεται επαγγελματική καριέρα. Μα πόσο αφελής υπήρξα; Μέσα σε μόλις 7 χρόνια είχα καταφέρει να ξεχάσω τι σημαίνει να διασκεδάζω με τους φίλους μου, οι οποίοι είχαν εξίσου μπλεχτεί στα γρανάζια του προαναφερόμενου μοχλού. Είχα ξεχάσει να ονειρεύομαι, όπως έκανα παιδί. Είχα ξεχάσει να πιστεύω σε ένα καλύτερο αύριο, καθώς με είχαν κάνει να πιστέψω πως η απόκτηση πτυχίων είναι αυτό που θα βελτιώσει τη ζωή μου, ενώ αντίθετα τα πτυχία λειτουργούσαν όπως λειτουργεί μια απλή αναβάθμιση λογισμικού. Συνεχώς θα δημιουργούνται νέες εκδόσεις, τις οποίες θα καλείσαι να ακολουθείς. Αυτό είχα κληθεί κι εγώ να κάνω· να αναβαθμίζομαι προκειμένου να μπορώ να ακολουθώ την φρενίτιδα της κοινωνίας στην οποία ζούσα. Μόνο που σχεδιάζονταν διαρκώς νέα μοντέλα, τα οποία εναγωνίως προσπαθούσα να φτάσω. Είχα ξεχάσει να απολαμβάνω την βόλτα στην παραλία που τόσο μου άρεσε να κάνω τα απογεύματα. Είχα ξεχάσει τους αγαπημένους μου συγγραφείς που διάβαζα τα βράδια πριν κοιμηθώ και με γέμιζαν με πίστη για τον άνθρωπο και τη ζωή. Έπεφτα πλέον για ύπνο αργά τη νύχτα εξουθενωμένη από το κυνήγι της ευτυχίας που μας είχαν κάνει να πιστέψουμε πως βρίσκεται σε υπογεγραμμένα χαρτιά που ονόμαζαν πτυχία.

                Συνειδητοποίησα πως δεν χαμογελούσα πια παρά μόνο κατά σύμβαση κι αυτό γιατί το απαιτούσε η θέση εργασίας. Οι αγγελίες πλέον το έγραφαν ξεκάθαρα: «Αναζητούνται άτομα με κέφι και όρεξη για δουλειά». Σε ένα περιβάλλον συναισθηματικά σχεδόν αποστεωμένο η απαίτηση αυτή φαινόταν τουλάχιστον γελοία. Κι, όμως, εγώ τους ακολουθούσα. Με κόστος τα όνειρα για τη ζωή μου, κι όμως… Τους ακολουθούσα. Πίστευα πως ο δρόμος είχε ένα τέλος κι αυτό θα ήταν το δικό μου τέλος, αυτό που εγώ είχα ως στόχο για τη ζωή μου. Η πορεία, όμως, αυτή αποδείχθηκε ατέρμονη, όπως ατέρμονη πίστευα και τότε πως είναι και η ζωή μου. Τώρα, στα 85 μου χρόνια συνειδητοποιώ πως η ζωή μου ήτανε μια στιγμή. Τώρα στα 85 μου καταφέρνω για πρώτη φορά να ψελλίσω την αλήθεια που δεν τόλμησα να πω.   

Έμεινα στην καρέκλα του κινηματογράφου αποσβολωμένη, ανήμπορη να κάνω βήμα. Άρχισε να με παίρνει ένας γλυκός ύπνος, στον οποίο δεν μπορούσα με τίποτα να αντισταθώ. Από το βάθος άκουγα έναν μελωδικό ήχο μα είχα πια παραδοθεί.

Ένα τραγούδι του Αγγελάκα ακούγεται από το διπλανό διαμέρισμα και με ξυπνάει.«Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει». 

Σοφία Ασαλέα
Ψυχολόγος - Ειδικευόμενη Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια

Διαβάστε Περισσότερα

"Περιμένοντας τὸ βράδυ". Τάσος Λειβαδίτης

Περιμένοντας τὸ βράδυ

Δὲν ξέρω πῶς, δὲν ξέρω ποῦ, δὲν ξέρω πότε, ὅμως τὰ βραδιὰ

κάποιος κλαίει πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα

κι ἡ μουσικὴ εἶναι φίλη μας – καὶ συχνὰ μέσα στὸν ὕπνο

ἀκοῦμε τὰ βήματα παλιῶν πνιγμένων ἢ περνοῦν μὲς

στὸν καθρέφτη πρόσωπα

ποῦ τὰ εἴδαμε κάποτε σ᾿ ἕνα δρόμο ἡ ἕνα παράθυρο

καὶ ξανάρχονται ἐπίμονα

σὰν ἕνα ἄρωμα ἀπ᾿ τὴ νιότη μᾶς – τὸ μέλλον εἶναι ἄγνωστο

τὸ παρελθὸν ἕνα αἴνιγμα

ἡ στιγμὴ βιαστικὴ κι ἀνεξήγητη.

Οἱ ταξιδιῶτες χάθηκαν στὸ βάθος

ἄλλους τοὺς κράτησε γιὰ πάντα τὸ φεγγάρι

οἱ καγκελόπορτες τὸ βράδυ ἀνοίγουνε μ᾿ ἕνα λυγμὸ

οἱ ταχυδρόμοι ξέχασαν τὸ δρόμο

κι ἡ ἐξήγηση θὰ ᾿ρθεῖ κάποτε

ὅταν δὲν θὰ χρειάζεται πιὰ καμία ἐξήγηση

Ά, πόσα ρόδα στὸ ἡλιοβασίλεμα – τί ἔρωτες Θέε μου, τί ἡδονὲς

τί ὄνειρα,

ἂς πᾶμε τώρα νὰ ἐξαγνιστοῦμε μὲς στὴ λησμονιά.

Τάσος Λειβαδίτης

Διαβάστε Περισσότερα

"Έρωτας". Ντίνος Χριστιανόπουλος

ΕΡΩΤΑΣ

Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –

ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.

Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.

Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,

φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,

συσκότιση παραπόνου,

παρηγοριὰ σπασμῶν.

Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,

ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Διαβάστε Περισσότερα

Τα Κύματα της Βιρτζίνια Γουλφ

Τα Κύματα της Βιρτζίνια Γουλφ αφηγούνται την ιστορία μιας παρέας φίλων, από την πρώτη μέρα του σχολείου έως τη δύση της ζωής τους. Έξι φίλοι που μεγαλώνουν με διαφορετικά όνειρα, διαφορετικούς στόχους, ερωτεύονται, απογοητεύονται, ξαναπροσπαθούν, βιώνουν την απώλεια, ματώνουν και θριαμβεύουν άδοξα και ένδοξα.

 Άλλοτε ακολουθώντας την «άμπωτη» και άλλοτε την «παλίρροια» του λόγου, το κείμενο μιλά για τη φιλία, τον έρωτα, τη διαφορετικότητα, τη ζωή που περνάει, την απώλεια, την αγωνία της ύπαρξης και της συνύπαρξης· ανησυχίες που όλες ξυπνούν με ορμή στην εφηβεία.

20 φράσεις που ξεχωρίζουν από το κείμενο της Βιρτζίνια Γουλφ

1. Κάτω απ’ το Π θα γράψω “Πεταλουδόσκονη”. “Αν, στο μυθιστόρημά μου, περιγράφω τον ήλιο στο περβάζι, θα κοιτάξω στο Π και θα βρω “Πεταλουδόσκονη”. Αυτό θα ‘ναι χρήσιμο.

2. Εδώ σε κύκλο καθίσαμε μαζί, δεμένοι απ’ την τρομαχτική δύναμη μιας εσωτερική ανάγκης.

3. Δόξα τω Θεώ που οι τελετές τελείωσαν.

4. Σώστε με, γιατί ο αέρας θα με πάρει για πάντα έξω από τη θηλιά του χρόνου.

5. Όλα για λίγο τρεμόπαιξαν, όλα κλονίστηκαν, αβέβαια και διφορούμενα, σαν μια μεγάλη πεταλούδα που αρμένιζε στο δωμάτιο να σκίασε με τα φτερά της τη φοβερή συμπάγεια καρεκλών και τραπεζιών.

6. Κάτι από φόβο παραλείψαμε, κάτι από ματαιοδοξία αλλάξαμε

7. Καταστρέψαμε κάτι με την παρουσία μας, έναν κόσμο ίσως…

8. Δεν είμαστε τόσο απλοί όσο θα θέλανε οι φίλοι μας για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Κι ωστόσο, η αγάπη είναι απλή.

9. Κρατάω σφικτά τούτο το χέρι, το χέρι οποιοδήποτε – με αγάπη, με μίσος, αδιάφορο.

10.  Παλεύουμε σα ζώα στο δάσος, σαν ελάφια που χτυπούν τα κέρατά τους.

11.  Περιμένουμε ένα κύμα να μας σηκώσει, αλλά είμαστε ασήκωτοι.

12.  Οι συναλλαγές μου με οδήγησαν σε παράξενους τόπους.

13.  Και πρέπει να σου πω πως έζησα τη ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια –κι έχω περάσει τα τριάντα- πολύ ριψοκίνδυνα, σαν αγριοκάτσικο που πηδάει από βράχο σε βράχο.

14. Το γεγονός ότι δεν γνωριζόμαστε, μας δίνει την άνεση να μιλήσουμε ελεύθερα.

15.  Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο φτιάχνουμε τούτη τη μέρα, τούτη την Παρασκευή. Κι αύριο πάλι απ’ την αρχή, αύριο θα φτιάξουμε το Σάββατο.

16.  Λεπτό το λεπτό. Ώρα την ώρα. Ποιος είμαι;

17.  Η ζωή είναι καλή, η ζωή υποφέρεται. Η Τρίτη ακολουθεί τη Δευτέρα, και μετά έρχεται ή Τετάρτη.

18.  Ο θάνατος είναι ο εχθρός.

19.  Καταπάνω σου θα ορμήσω ανένδοτος και ανυποχώρητος Θάνατε!

20. Γιατί τούτη η ζωή δεν είναι μία – ούτε και γνωρίζω πάντα αν είμαι άντρας ή γυναίκα, ο Μπέρναρντ ή ο Νέβιλ, ο Λούις, ή Σούζαν, η Τζίννυ ή η Ρόντα — έτσι αλλόκοτη είναι η επαφή του ενός με τον άλλον.

Διαβάστε Περισσότερα

Η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων καλεί τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους να πάρουν μαζικά μέρος στα μπλόκα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΜΠΛΟΚΩΝ

Η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων καλεί τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους να πάρουν μαζικά μέρος στα μπλόκα που έχουν στηθεί και σ' αυτά που θα στηθούν στις επόμενες μέρες σ' όλη τη χώρα, καθώς και στο μεγάλο συλλαλητήριο που οργανώνει το Σάββατο, 3 Φλεβάρη, στη Θεσσαλονίκη, στη διάρκεια της Εκθεσης «AGROTICA».

Μέχρι στιγμής μπλόκα έχουν στηθεί σε Καρδίτσα (κόμβος «Δέλτα» Καρδίτσας στην Ε65), Τρίκαλα (κόμβος Μεγαλοχωρίου στην Ε65), Λάρισα (κόμβος Πλατυκάμπου στην ΠΑΘΕ), Αργολίδα (κόμβος Ινάχου), Χανιά (Μεγάλα Χωράφια), Ηράκλειο (Πραιτώρια), Ρέθυμνο (κόμβος Μαντρών).Ημαθία (κόμβος Κουλούρας), Πέλλα (κόμβος Γυψοχωρίου) Πρέβεζα (κόμβος Φιλιππιάδας) από τους αγρότες των νομών Πρέβεζας και Άρτα.

Νέα μπλόκα θα στηθούν:

Το Σάββατο 27/1, σε Ηλεία (κόμβος Μαραθιάς), Αιτωλοακαρνανία (μεταξύ των κόμβων Συκιάς και Ερμίτσας, στο δρόμο Αγρινίου - Μεσολογγίου), Ημαθία (διασταύρωση Νάουσας), Εβρο (κόμβος Καστανιών).

Την Κυριακή 29/1, σε Ευρυτανία (γέφυρα Αγραφιώτη, στο Κρυονέρι), Κοζάνη (γέφυρα Σερβιών), Φλώρινα (κόμβος Αντιγόνου στο Αμύνταιο).

Τη Δευτέρα 29/1, σε Φθιώτιδα (κόμβοι Ανθήλης και Δομοκού), Καστοριά (Αργος Ορεστικό) και Μεσσηνία (σταθμός Μεσσήνης)

Παράλληλα οργανώνονται συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια κι άλλες αγωνιστικές δράσεις σε πολλές περιοχές της χώρας.

Η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων καταγγέλλει «σχήματα» που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών, τα οποία, παίζοντας, για μια ακόμα φορά, τον ρόλο του υπονομευτή του αγώνα επιβίωσης της μικρομεσαίας, εξήγγειλαν ξεχωριστό συλλαλητήριο, σε διαφορετική μέρα, στην «AGROTICA».

Αφού δεν μπόρεσαν - αν και πολύ θα το ήθελαν - να στήσουν ξεχωριστά μπλόκα, τα οποία και θα έστρεφαν κατά των μπλόκων της μικρομεσαίας αγροτιάς, επιχειρούν ν' αποπροσανατολίσουν τους αγρότες και το λαό και να υπονομεύσουν το μεγάλο αγροτικό συλλαλητήριο που οργανώνουμε.

Αδικος ο κόπος τους! Οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι ξέρουν που είναι η θέση τους και δεν θα ξεστρατίσουν από το δρόμο υπεράσπισης των δικών τους συμφερόντων και αιτημάτων.

Θα πάρουν μαζικά μέρος στα μπλόκα και στο δικό τους συλλαλητήριο της 3^ης του Φλεβάρη, γυρίζοντας την πλάτη σ' αυτούς που άλλο δεν έχουν στο μυαλό τους, παρά το πώς θα τους βγάλουν από τη μέση, για να περάσει εξολοκλήρου στα χέρια των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών η γη, η παραγωγή, οι επιδοτήσεις/ενισχύσεις.

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ, ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, 3 ΦΛΕΒΑΡΗ, ΣΤΗΝ «AGROTICA»

Συνεχίζουμε - Θα νικήσουμε!».

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΠΛΟΚΩΝ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/1 2018

Διαβάστε Περισσότερα

Σύσκεψη με τους εργαζόμενους του Τμήματος Διοικητικών Υπηρεσιών, πραγματοποίησαν ο Δήμαρχος Αλμωπίας

ΣΥΣΚΕΨΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

- «ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ»

Σύσκεψη με τους εργαζόμενους του Τμήματος Διοικητικών Υπηρεσιών, πραγματοποίησαν ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος και ο νέος Αντιδήμαρχος κ. Χρήστος Χουρσόγλου.

Όπως τονίστηκε, θα πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια, με στόχο την ακόμα καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Από όλες τις πλευρές υπάρχει αυτή η διάθεση.

Επίσης, συζητήθηκαν κάποια λειτουργικά ζητήματα των Διοικητικών Υπηρεσιών του Δήμου και έγινε σαφές ότι θα γίνει προσπάθεια για να δοθεί λύση.

Διαβάστε Περισσότερα