Πρόσκληση στην τελετή έναρξης του Aridea Cup 2016

                                   

                                                                

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΤΕΛΕΤΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΓΩΝΩΝ

Σας προσκαλούμε να παραβρεθείτε στην τελετή έναρξης του Aridea Cup 2016

Η τελετή έναρξης των αγώνων θα γίνει την Κυριακή 21 Αυγούστου, στις 19.00

Θα γίνει παρέλαση και παρουσίαση των αθλητών, 

θα παίξουν μουσική αθλητές και μέλη του Ομίλου, 

και θα έχουμε μπουφέ από το ζαχαροπλαστείο Μελλίρυτον, το εστιατόριο Κληματαριά και το ΙΕΚ.

Η παρουσία σας θα είναι τιμή και χαρά για εμάς και στήριξη στην προσπάθεια που κάνουμε.

Σας περιμένουμε.

Το διοικητικό Συμβούλιο του Ομίλου Αντισφαίρισης Αριδαίας

Διαβάστε Περισσότερα

Αυγουστιάτικο φεγγάρι στην Όρμα!

Είναι οι καλύτερες οικοδέσποινες της περιοχής!

Συνήθως φοράνε τα καλά τους όταν μας υποδέχονται…

Όρμα Πέλλας

Τις παραδοσιακές φορεσιές με τα ζωηρά χρώματα και το πιο αληθινό χαμόγελο!

Είναι ο Σύλλογος Γυναικών Όρμας που και φέτος, όπως κάθε χρόνο τέτοιο καιρό, μας προσκαλούν την Κυριακή 21 Αυγούστου να χορέψουμε μαζί τους κάτω απ το ολόγιομο φεγγάρι.

Μια νύχτα μαγική, όπου κάτω απ τον αιωνόβιο πλάτανο οι ήχοι της Μακεδονίας, της Θράκης και του Πόντου θα αντηχούν αλλιώτικα ανάμεσα στους πέτρινους τοίχους των σπιτιών και τα καλντερίμια της πλατείας.

http://www.loutrapozar.gr/orma-pellas-aygoustos/

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ - Άντον Τσέχωφ

ΜΙΣΑΝΟΙΞΕ Η ΠΟΡΤΑ του γραφείου του γιατρού Κοσέλκωφ κι ο Σάσα Σμυρνώφ, μοναχογιός της μαμάς του, παρουσιάστηκε, σφίγγοντας κάτω απ’ τη μασχάλη του ένα πακέτο τυλιγμένο μ' εφημερίδα.
- Λοιπόν, αγαπητό μου παιδί, αναφώνησε με θέρμη ο γιατρός. Πώς αισθάνεσθε σήμερα; Τι καλά νέα μας φέρνετε;
Ο Σάσα άρχισε ν' ανοιγοκλείνει τα μάτια, ακούμπησε το χέρι του στην καρδιά και τραύλισε νευρικά:
- Η μαμά μου σας στέλνει χαιρετισμούς και παρακαλεί να σας ευχαριστήσω... Είμαι μοναχογιός της μαμάς μου και μου σώσατε τη ζωή... και οχ δυο μας δεν ξέρουμε πώς να σας ευχαριστήσουμε.
- Ελάτε, ελάτε τώρα, νεαρέ μου φίλε. Ας μη μιλάμε γι' αυτό, τον έκοψε ο γιατρός, κυριολεκτικά λιώνοντας από ευχαρίστηση. Έκαμα μόνο ό,τι καθένας στη θέση μου θα 'χε κάνει.
- Είμαι ο μοναχογιός της μαμάς μου... Είμαστε φτωχοί και το αντιλαμβάνεσθε, δεν είμαστε σε θέση να σας πληρώσουμε για τους κόπους σας... και μας στενοχωρεί τόσο πολύ, γιατρέ, μολοντούτο κι οι δυο μας, η μαμά μου κι εγώ, που μ' έχει μοναχογιό, σας παρακαλούμε να δεχθείτε ένα δείγμα της ευγνωμοσύνης μας, ετούτο το πραγματάκι που... είναι αντικείμενο σπάνιας αξίας, ένα υπέροχο αριστούργημα, μια μπρούτζινη αντίκα
Ο γιατρός έκανε μια γκριμάτσα.
- Γιατί, αγαπητέ μου φίλε, είπε. Είναι ολότελα περιττό. Δε μου χρειάζεται διόλου.
- Ω, όχι, όχι, τραύλισε ο Σάσα. Σας παρακαλώ να το δεχθείτε.
Κι άρχισε να ξετυλίγει το δέμα, συνεχίζοντας, ταυτόχρονα, τα παρακαλετά.
- Αν δεν το δεχθείτε, θα μας προσβάλετε και τη μαμά μου κι εμένα. Πρόκειται για σπανιότατο έργο τέχνης... Μια μπρούτζινη αντίκα. Μας το άφησε ο μπαμπάς μου σαν πέθανε, το τιμούσαμε σαν το πιο αγαπητό του ενθύμιο... Ο μπαμπάς μου αγόραζε μπρούτζινες αντίκες και τις πουλούσε στους εραστές των παλιών συλλογών... Και τώρα η μαμά μου κι εγώ συνεχίζουμε την ίδια εργασία.
Ο Σάσα έλυσε το πακέτο και το ακούμπησε ενθουσιασμένος στο τραπέζι.
Ήτανε ένα χαμηλό καντηλερι από παλιό μπρούτζο, έργο πραγματικής τέχνης που παρίστανε ένα σύμπλεγμα. Στο βάθρο πατούσανε δυο γυναικεία αγαλματάκια ντυμένα με το κοστούμι της μητέρας μας Εύας και σε στάσεις που δεν έχω ούτε την αυθάδεια ούτε την ιδιοσυγκρασία να περιγράψω. Τα πρόσωπα χαμογελούσανε με κοκεταρία και γενικά σου γεννούσανε την εντύπωση πως αν δεν ήτανε υποχρεωμένες να υποστηρίζουν το καντηλέρι θα ξαπλώνανε κάτω από το βάθρο τους και θα δίνανε μια παράσταση την οποία, ...καλέ μου αναγνώστη, ντρέπομαι ακόμα και που την σκέπτομαι.
Όταν ο γιατρός επιθεώρησε το δώρο, έξυσε αργά το κεφάλι του και ξεφύσηξε τη μύτη του.
- Ναι, πράγματι, περίφημη εργασία, μουρμούρισε... Αλλά - πώς να σας το πω - όχι εντελώς... εννοώ... μάλλον τολμηρό κάπως... ούτε τόσο δα φιλολογικό, έτσι δεν είναι... Ξέρετε... ο διάβολος ξέρει...
- Γιατί;
- Ο ίδιος ο Βελζεβούλ δε θα μπορούσε να συλλάβει τίποτε φοβερότερο. Αν έβαζα μια τέτοια φαντασμαγορία πάνω στο γραφείο μου θα μόλυνα όλο το σπίτι μου.
- Μα γιατί, γιατρέ; Τι περίεργες αντιλήψεις που έχετε περί τέχνης, φώναξε ο Σάσα με τόνο προσβεβλημένο. Αυτό είναι πραγματικό αριστούργημα. Κοιτάχτε το μόνο. Τέτοια αρμονική ομορφιά! Μόνο να το βλέπεις σου ξεχειλίζει η έκσταση την ψυχή και σε πνιγούνε στο λαιμό σου λυγμοί. Ξεχνάτε καθετί επίγειο αντικρίζοντας τέτοια ωραιότητα... Μονάχα δέστε το. Τι ζωή, τι κίνηση, τι έκφραση.
- Τα καταλαβαίνω περίφημα αυτά, αγαπητό μου παιδί, τον έκοψε ο γιατρός. Αλλά... είμαι άνθρωπος παντρεμένος. Μικρά παιδιά μπαινοβγαίνουνε στο δωμάτιο, και συνεχώς δέχομαι εδώ κυρίες.
- Φυσικά, είπε ο Σάσα. Αν το αντικρίζετε με τα μάτια του όχλου, βλέπετε αυτό το ευγενικό αριστούργημα με όλως διόλου αλλιώτικο πρίσμα. Αλλά, βεβαίως, εσείς γιατρέ, στέκεστε πάνω απ' όλα τούτα. Και μάλιστα όταν η άρνηση σας να δεχθείτε ένα τέτοιο δώρο πρόκειται να προσβάλει βαθιά και τους δυο μας, και τη μαμά μου κι εμένα που μ' έχει μοναχογιό... Μου σώσατε τη ζωή και σ' ανταπόδοση σας προσφέρουμε το πιο ακριβό μας απόκτημα... Λυπάμαι μόνο που δεν μπορούμε να σας προσφέρουμε άλλο ένα να τα έχετε ζευγάρι τα καντηλέρια σας.
- Σας ευχαριστώ, φίλε μου! πολύ σας ευχαριστώ! Τα σέβη μου στη μητέρα σας και... Αλλά για όνομα του Θεού. Δεν το βλέπετε μοναχός σας; Μικρά παιδάκια να μπαινοβγαίνουνε στο δωμάτιο και οι κυρίες εδώ συνεχώς... Πάντως αφήστε το εκεί. Δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μαζί σας κανείς.
- Ούτε μια λέξη, ξεφώνισε ο Σάσα χαρούμενος. Βάλτε το καντηλέρι εδώ, πλάι στο βάζο. Μα το Θεό είναι κρίμα που δεν έχω το ταίρι του να σας το δώσω. Αλλά δε γίνεται αλλιώς. Λοιπόν αντίο, γιατρέ.
Αφού έφυγε ο Σάσα, ο γιατρός κοιτούσε πολλή ώρα το καντηλέρι κι έξυνε το κεφάλι του.
«Είναι όμορφο, αλήθεια», σκεφτότανε. «Θα 'τανε κρίμα να το πετάξω... Κι όμως δεν τολμώ και να το κρατήσω... Χμ... Τώρα ποιος θα βρεθεί να μπορέσω να του το χαρίσω».
Μετά από πολλή προσπάθεια συλλογίστηκε τον καλό του φίλο, το δικηγόρο Ούχωβ, που του ήτανε υποχρεωμένος και για νομικές υποθέσεις.
- Περίφημα, έτριψε τα χέρια του ο γιατρός. Μια κι είμαι στενός του φίλος, δεν είναι κι εύκολο να του δώσω λεφτά, κι έτσι του δίνω ετούτο το ακατονόμαστο αντικείμενο... Είναι κι ο κατάλληλος άνθρωπος... ανύπαντρος και κάπως εύθυμο Γπτσουνάκι.
Αμ' έπος, αμ' έργον. Ο γιατρός ντύθηκε, άρπαξε το καντηλέρι και τράβηξε γραμμή στο σπίτι του Ούχωβ.
- Καλημέρα, καλέ μου φίλε, είπε. Ήρθα να σ' ευχαριστήσω για τους κόπους σου. Το ξέρω πως δεν θα δεχθείς πληρωμή και γι' αυτό κι εγώ θα σου κάνω αυτό το δώρο. Ένα εξαίρετο αριστούργημα... 'Ελα πες μου και μόνος σου, δεν είναι όνειρο;
Μόλις ο δικηγόρος το είδε μαγεύτηκε με την ομορφιά του.
- Τι υπέροχο καλλιτέχνημα, γέλασε με τρομερό θόρυβο. Για το Θεό, τι βάζουνε στα κεφάλια τους οι καλλιτέχνες. Τι χάρη μαγευτική. Μα πού το πέτυχες ετούτο το έξοχο κομματάκι;
Αλλά παρευθύς η ευθυμία του σβήστηκε και φάνηκε τρομαγμένος. Κοιτώντας κλεφτά κατά την πόρτα τού είπε:
- Δεν μπορώ όμως να το δεχτώ, φίλε μου. Πάρ' το τώρα αμέσως πίσω.
- Γιατί; ρώτησε ανήσυχος ο γιατρός.
- Γιατί... γιατί... η μητέρα μου συχνά μ' επισκέπτεται, οι πελάτες μου έρχοντ' εδώ... Κι εκτός τούτου, θα με ντρόπιαζε ακόμα και στα μάτια των υπηρετών μου...
- Μη λες άλλη λέξη, φώναξε ο γιατρός κάνοντας βίαιες χειρονομίες. Απλούστατα πρέπει να το δεχτείς. Θα 'τανε από μέρους σου μεγάλη αχαριστία να τ' αρνηθείς. Τέτοιο αριστούργημα! Τι κίνηση, τι έκφραση... Πολύ θα με θίξεις αν δεν το πάρεις.
- Αν γινότανε κάπως να πασαλειφτεί με κατιτί, ή να το σκεπάζαμε μ' ένα φύλλο συκής...
Αλλά ο γιατρός αρνιόταν να το ακούσει. Χειρονομώντας πιο βίαια, έφυγε απ' το σπίτι του Ούχωβ, σίγουρος πως είχε ξεφορτωθεί το δώρο.
Σαν έφυγε ο γιατρός, ο δικηγόρος εξέτασε το καντηλέρι προσεχτικά και τότε, ακριβώς όπως και ο γιατρός, βάλθηκε να σπάζει το μυαλό του τι στην οργή θα το έκανε...
- Ω, ωραιότατο πράμα, σκεφτότανε. Είναι κρίμα να το πετάξω, αλλά και να το κρατήσω, ντροπή, καλύτερα να το κάνω δώρο σε κανέναν... Το βρήκα!... Απόψε κιόλας θα το χαρίσω στον ηθοποιό Σόσκαν. Ο παλιάνθρωπος, τ' αρέσουνε κάτι τέτοια και εκτός τούτου, απόψε έχει και την τιμητική του.
Αμ' έπος, αμ' έργον. Εκείνο τ' απόγευμα κιόλας το καλοπακεταρισμένο καντηλέρι μεταφέρθηκε στου ηθοποιού Σόσκιν.
Όλο το βράδυ στο καμαρίνι του Σόσκιν γινόταν πολιορκία από κυρίους που σπεύδανε να επιθεωρήσουν το δώρο. Και συνεχώς το δωμάτιο αντηχούσε από εύθυμα γέλια που τα περισσότερα μοιάζανε με χλιμιντρίσματα αλόγων.
Αν καμιά θεατρίνα πλησίαζε στην πόρτα και ρωτούσε: «Μπορώ να μπω;» η βραχνή φωνή του Σόσκιν αποκρινόταν αμέσως:
- Ω, όχι, όχι, αγαπητή μου. Δεν επιτρέπεται. Δεν είμαι ντυμένος!
Μετά την παράσταση ο ηθοποιός ανασήκωσε τους ώμους του, κούνησε τα χέρια του και είπε:
- Τώρα, τι στην οργή θα το κάνω ετούτο; Κάθομαι μόνος στο σπίτι. Συχνά μού έρχονται θεατρίνες επίσκεψη, και μήπως είναι καμιά φωτογραφία, να τη χώσεις μέσ' στο συρτάρι;
- Γιατί δεν το πουλάτε; του πρότεινε ο περουκέρης. Ξέρω κάποια γριά που αγοράζει αντίκες... Τη λένε Σμύρνοβα... Καλύτερα να πεταχτείτε ως εκεί. Θα σας δείξουν το μέρος, την ξέρουνε όλοι...
Ο ηθοποιός ακολούθησε τη συμβουλή του...
Δυο μέρες αργότερα ο Κοσέλκωφ καθόταν στο γραφείο του και έφτιαχνε χάπια. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και όρμησε στο γραφείο ο Σάσα. Ακτινοβολούσε απ' τα χαμόγελα και το στήθος του φούσκωνε από χαρά... Στα χέρια του κρατούσε ένα πράμα τυλιγμένο σ' εφημερίδα.
- Γιατρέ, φώναξε με κομμένη ανάσα. Σκεφτείτε τη χαρά μου! Τέτοια τύχη δεν τη φαντάζεστε. Μόλις κατάφερα να σας βρω και το ταίρι στο καντηλέρι σας! Η μαμά μου είναι τόσο ευτυχής και είμαι μοναχογιός της... Μου σώσατε τη ζωή.
Και ο Σάσα αναρριγώντας από ευγνωμοσύνη και έκσταση απόθεσε το καντηλέρι μπροστά στο γιατρό.
Εκείνος άνοιξε το στόμα του, σαν για να πει κάτι, αλλά δεν πρόφερε λέξη... Είχε χάσει τη δύναμη του λόγου.





ΠΗΓΗ...http://logotexnikesmikrografies.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Οι άνθρωποι δεν είναι αιχμάλωτοι της μοίρας, αλλά μόνο αιχμάλωτοι του μυαλού τους

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σχεδόν πάντα θλιμμένοι, απογοητευμένοι, φοβισμένοι…

Βαθιά ασυνείδητα διακατέχονται από την πεποίθηση ότι τίποτα δεν έχει νόημα στην ζωή τους, παρατηρώντας πως εξελίσσεται το δράμα της.

Αναζητούν διεξόδους και όταν τούτοι δεν καταφέρνουν να τους δείξουν την έξοδο από την δυσαρέσκεια, σε βάθος χρόνου απογοητεύονται ολοένα και περισσότερο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι δεν φταίνε οι διέξοδοι, αλλά οι προσδοκίες τους.

Υπάρχει πάντα κάτι που θα του επιτρέψουν να τους κλέψει την χαρά και την αγάπη της κάθε στιγμής, πάντα κάτι που θα του επιτρέψουν να τους ανατρέψει προθέσεις και όνειρα…

Γκρινιάζουν για όσα δεν καταφέρνουν, για όσα δεν μπορούν να λάβουν, για όσα είναι οι άλλοι…

Γυρνάνε γύρω γύρω από μια ματαιότητα και έτσι δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, μα ούτε βαθιά Ζωντανοί είναι…

Ψάχνουν να βρουν ένα σκοπό, μα αυτός δεν βρίσκεται σχεδόν ποτέ… Και αν βρεθεί δεν καταφέρουν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον τους για την Ζωή σε βάθος χρόνου.

Προσπαθούν να γεμίσουν την ζωή τους με παρέες και συναναστροφές, με επιβεβαιώσεις και αποδοχές, μα ούτε αυτές οι «επιτυχίες» τους δημιουργούν μέσα τους την αίσθηση του Αιώνιου. Τρομάζουν εύκολα… και επικρίνουν ακόμα ευκολότερα. Απομονώνονται μετά…

Δεν επιτρέπουν στον Εαυτό τους να φωτίσει τα σκοτάδια τους και να τα μεταβάλλει στην αιώνια φλόγα του Ζωντανού Πνεύματος, που περιλαμβάνει και δεν απομονώνει…

Παραιτούνται ευκολότερα από όσο είναι διατεθειμένοι να πολεμήσουν, γιατί δεν ξέρουν για ποιο πράγμα αξίζει κανείς να πολεμήσει, όταν όλα γύρω τους έχουν ματαιωθεί… Και απλά περιμένουν να αλλάξει η ζωή τους…

Μερικές φορές ο άνθρωπος θέλει την αλλαγή, αρκεί να μην αλλάξει ο ίδιος…

Αλήθεια, είναι τόσα λίγα αυτά που προκαλούν πραγματική θλίψη… Όλα τα άλλα είναι πληγωμένος εγωισμός και έλλειψη βαθιάς Πίστης στο Αιώνιο…

Οι άνθρωποι, λένε, δεν είναι αιχμάλωτοι της μοίρας, αλλά μόνο αιχμάλωτοι του μυαλού τους.

Αλλά ποιος το συνειδητοποιεί αυτό? Μόνο το ξέρει… όμως είναι διαφορετικό το «γνωρίζω» από το «συνειδητοποιώ»… απέχουν μεταξύ τους μια Αιωνιότητα, ενώ ο νους στριφογυρίζει εκεί γύρω στον χρόνο του πριν και του μετά, γιατί του λείπει η συνειδητή παράδοση στο Αιώνιο Τώρα…

Ο Εαυτός μας έχει Αγάπη για το Κόσμο, από τον οποίο τον κρατάει σε απόσταση ένα «εγώ» που βιώνει απόγνωση, ζώντας μέσα σε έναν απελπισμένο προγραμματισμό. Πως μπορεί να ζει κανείς μισός και να είναι ευτυχισμένος?

Θέλω να τους φωνάξω… καμιά φορά… Ξέρω όμως ότι δεν θα έχει νόημα… Μόνος του το αποφασίζει κανείς να Ζήσει και να ολοκληρωθεί.

Μόνος του θα νιώσει την αλήθεια ότι ολοκλήρωση δεν είναι να κάνεις παιδιά, σπίτια, περιουσίες και να πεθάνεις…

Στο «ιστορικό» του καθενός μας καταγράφεται σαν ολοκλήρωση, το πόσες φορές ήσουν αληθινά Άνθρωπος, το πόσες φορές πολέμησες με την κοσμική ματαιότητα, ευγνωμονώντας την Ζωή και όσα είσαι μέσα σ’ αυτήν, το πόσες φορές συνέπλευσες με την Αρμονία και το πόσες φορές τίμησες την Αιωνιότητά σου.

Γράφει η Βάσω Νικολοπούλου

Πηγή: revealedtheninthwave.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας Θ. Θεοδωρίδης: «ΟΧΙ στη κατάργηση του Αστυνομικού Τμήματος Κρύας Βρύσης»

Επιστολή διαμαρτυρίας του Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας προς τον Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη


Επιστολή με την οποία εκφράζει την έντονη διαφωνία και διαμαρτυρία του για την κατάργηση του Αστυνομικού Τμήματος Κρύας Βρύσης απέστειλε ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας Θεόδωρος Θεοδωρίδης.

Ο κ. Θεοδωρίδης, είχε με επιστολή του αναφερθεί στο παρελθόν για μια σειρά από βάσιμα επιχειρήματα σύμφωνα με τα οποία η μόνη λύση για την Πέλλα είναι η διατήρηση και ενδυνάμωση των Αστυνομικών Τμημάτων της περιοχής μας. 

Άλλωστε, ο κ. Αντιπεριφερειάρχης ήταν ο πρώτος που είχε κρούσει τον «κώδωνα του κινδύνου» πριν από τέσσερα περίπου χρόνια με την υπ’ αριθ. 1367/18-2-2011 επιστολή του για την επερχόμενη κατάργηση των Αστυνομικών Τμημάτων Κρύας Βρύσης και Άρνισσας, όμως, τότε κάποια κυβερνητικά στελέχη είχαν σπεύσει να διαψεύσουν αυτήν την εξέλιξη. Στο νέο σχέδιο προεδρικού διατάγματος η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας εντελώς ατεκμηρίωτα προχωράει στην κατάργηση του Αστυνομικό Τμήμα Κρύας Βρύσης

Ακολουθεί η επιστολή του κ. Αντιπεριφερειάρχη:

«Αξιότιμε κ. Υπουργέ, 

Αρχικά, με αφορμή το σχέδιο αναδιάρθρωσης των αστυνομικών τμημάτων στην Επικράτεια θα θέλαμε να καταστήσουμε σαφές ότι είμαστε κάθετα αντίθετοι στην κατάργηση του Αστυνομικού Τμήματος Κρύας Βρύσης και ζητούμε την διατήρηση και ενίσχυσή τους με προσωπικό και υποδομές.

Σε προηγούμενη επιστολή είχα αναφερθεί ότι πρόκειται για μια κατ’ επίφαση διαβούλευση του σχεδίου αναδιάρθρωσης με την οποία δίνεται η εικόνα ότι είναι ήδη προαποφασισμένη η υλοποίηση του προγραμματισμού που έχει κάνει η Κυβέρνηση και μάλιστα ότι αυτή γίνεται χωρίς ουσιαστικό στρατηγικό σχεδιασμό.  Στην περίπτωση της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας είχαμε αναφέρει τις περιπτώσεις των δύο Αστυνομικών Τμημάτων που περιλαμβάνονται στα αρχικώς προς κατάργηση Τμήματα και με επιχειρήματά μας, διατηρήσατε πολύ σωστά, το Αστυνομικό Σταθμό Άρνισσας. Στην περίπτωση όμως του Δήμου Πέλλας, αφήνεται έναν Δήμο των 65.000 κατοίκων με ένα αστυνομικό τμήμα, καταργώντας το Α.Τ. Κρύας Βρύσης. 

Αναφορικά με το Αστυνομικό Τμήμα της Κρύας Βρύσης, το οποίο στεγάζεται σε ιδιόκτητο κτίριο και δεν επιβαρύνει το δημόσιο, υπογραμμίζουμε ότι η κατάργησή του θα επιφέρει αρνητικές συνέπειες στο αίσθημα ασφάλειας που νιώθουν οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, όπως έξαρση εγκληματικότητας, αύξηση των περιστατικών παραβατικότητας και δυσλειτουργία διεκπεραίωσης σχετικών γραφειοκρατικών υποθέσεων εξαιτίας της μεγάλης προσέλευσης, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλοδαπών εργατών γης από τρίτες χώρες.

Επιπρόσθετα, το Αστυνομικό Τμήμα της Κρύας Βρύσης έχει σημειώσει πολλές επιτυχίες σε επείγοντα και άκρως σοβαρά περιστατικά που σχετίζονται με τη δημόσια ασφάλεια. Άλλωστε, η ευρύτερη περιοχή των Γιαννιτσών και της Κρύας Βρύσης πολύ συχνά ελέγχεται από τις αστυνομικές υπηρεσίες όχι μόνο της Πέλλας, αλλά και της Κεντρικής Μακεδονίας, για περιστατικά που έχουν σχέση με διακίνηση και εμπορία ναρκωτικών, αφού ο μεγάλος κάμπος ευνοεί την ύπαρξη τέτοιων καλλιεργειών. Και σε αυτό το κομμάτι το Αστυνομικό Τμήμα της Κρύας Βρύσης προχωρά σε συντονισμένες ενέργειες και επιχειρήσεις καταστολής με σημαντικές επιτυχίες.

Γεωγραφικά, το Αστυνομικό Τμήμα Κρύας Βρύσης ανήκει στον Δήμο Πέλλας ο οποίος, με τον πληθυσμό να φτάνει τις 65 χιλιάδες κατοίκους κατατάσσεται δέκατος (10ος) της Δήμους της Κεντρικής Μακεδονίας και τριακοστός όγδοος (38ος) πανελλαδικά. Δηλαδή, με την κατάργηση του πολύ σημαντικού, λόγω της γεωγραφίας του, Αστυνομικού Τμήματος αποδυναμώνεται ένας από της μεγαλύτερους Δήμους της Χώρας.

Επιπλέον, η απόσταση που πρέπει να διανύσουν τα στελέχη των Αστυνομικών Υπηρεσιών των Γιαννιτσών, όπου βρίσκεται η έδρα του Δήμου Πέλλας είναι πολύ μεγάλη ενώ, οι αρμοδιότητες φτάνουν σε ακτίνα 50 χιλιομέτρων. Έτσι, σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να υπάρξει πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος, τη στιγμή μάλιστα που στον εν λόγω Δήμο ανήκουν τριάντα τρεις (33) Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο χρόνος κάλυψης της απόστασης Τ.Κ. Αθύρων – Τ. Κ. Σταυροδρομίου είναι μία (1) ώρα! 

Μία πρόταση, την οποία είχαμε καταθέσει παλιότερα αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση θα ήταν η επάνδρωση του Αστυνομικού Τμήματος Κρύας Βρύσης με στελέχη που σήμερα υπηρετούν στις υπηρεσίες των Γιαννιτσών, με παράλληλη όμως αύξηση αρμοδιοτήτων του Α.Τ. Κρύας Βρύσης στη Δημοτική Ενότητα Μεγάλου Αλεξάνδρου. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται αποσυμφόρηση υπαλλήλων από το Αστυνομικό Τμήμα Γιαννιτσών, παραμένει το Αστυνομικό Τμήμα Κρύας Βρύσης αναβαθμισμένο και καλύπτονται στον τομέα της αστυνόμευσης κοντινές μεταξύ τους περιοχές αποτελεσματικά και άμεσα. 

Συν τοις άλλοις, η τοπική οικονομία θα υποστεί μεγάλο πλήγμα, διότι, η κατάργηση του Αστυνομικού Τμήματος θα επιφέρει ένα «ντόμινο» αποχωρήσεων υπηρεσιών που έχουν απομείνει στην περιοχή καθώς και κλείσιμο επιχειρήσεων. Άρα, η πολιτική της Κυβέρνησης κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν την ανάπτυξης και της προόδου.

Θα θέλαμε ακόμη να σχολιάσουμε την αύξηση των περιπολιών για την καλύτερη αστυνόμευση που αναφέρεται ως η απάντηση στην κατάργηση των Αστυνομικών Τμημάτων. Αυτή η επιλογή δεν είναι λύση, ιδίως όταν οι υποδομές και, συγκεκριμένα, τα περιπολικά που θα χρησιμοποιούνται από τα στελέχη των Αστυνομικών Τμημάτων είναι σε άθλια κατάσταση, γεγονός που καθιστά αδύνατη την αποτελεσματική αστυνόμευση των περιοχών.

Ως εκ τούτου, αντιδρούμε στην κατάργηση του Αστυνομικού Τμήματος Κρύας Βρύσης και ζητούμε την ενίσχυση των δομών της για την ακόμη καλύτερη αστυνόμευση των περιοχών, σε μία ακριτική Περιφερειακή Ενότητα με της γεωγραφικές ιδιαιτερότητες. 

Η λογική των «τυφλών» δημοσιονομικών περικοπών δεν αρμόζει στην Ελληνική Περιφέρεια που υφίσταται της τραγικές συνέπειες των μνημονίων και, συνεχώς, αποδυναμώνεται.

Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι ο σχεδιασμός για τις αλλαγές στο Πρόγραμμα «Καλλικράτης» προσδιορίζεται στο 2017 και θα επιφέρει και χωροταξικές αλλαγές με δημιουργίες νέων δήμων. Συνεπώς προτείνουμε η ενδεχόμενη αναδιάρθρωση των Αστυνομικών Τμημάτων να πραγματοποιηθεί παράλληλα με τις τροποποιήσεις του «Καλλικράτη» ώστε να δημιουργηθεί μια λειτουργική οργάνωση των υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας. 

Η Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας έχει δεχτεί απανωτά χτυπήματα με κατάργηση και συγχώνευση υπηρεσιών και δεν μπορεί να υποστεί κάτι ανάλογο με το Αστυνομικό Τμήμα Κρύας Βρύσης που βρίσκεται σε περιοχή με πολλά και δυσανάλογα προβλήματα.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία, ζητάμε να εξετάσετε με προσοχή το αίτημά της και παραμένουμε στη διάθεσή της για περισσότερες πληροφορίες.

Με εκτίμηση,
Θεόδωρος Ι. Θεοδωρίδης
Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας»

Να επισημάνουμε ότι η επιστολή κοινοποιείται στον Γενικό Γραμματέα Δημόσιας Τάξης και στον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. 

Διαβάστε Περισσότερα