Το κεφαλοχώρι, στα σύνορα της Πέλλας με τη F.Y.R.O.M. με τα φημισμένα ημιορεινά εύγευστα κεράσια, όπου η φύση με τα οργιώδη παιχνίδια της, δημιουργεί φαντασιώσεις του νου και τον ερεθίζει ασυναίσθητα να ανασύρει αρχέγονα ένστικτα.
Τρίτη 11 Ιουνίου 2019
Ξεκίνησαν οι εγγραφές στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών του Δήμου Αλμωπίας (Κ.Δ.Α.Π Αριδαίας)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Η ΔΗ.Κ.Ε.Αλμωπίας σας ενημερώνει ότι ξεκίνησαν οι εγγραφές στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών του Δήμου Αλμωπίας (Κ.Δ.Α.Π Αριδαίας), για το έτος 2019-2020.
Το Κ.Δ.Α.Π. θα φιλοξενήσει παιδιά ηλικίας 5 έως 12 ετών.
Η φοίτηση είναι δωρεάν μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ.
Πληροφορίες στo τηλέφωνο 2384023920, από τις 13:30μ.μ. έως 8:30μ.μ.
Δ/νση:Καπετάν Γαρέφη 38
Ανανέωση συνεργασίας μεταξύ Α.Σ. Προμάχων και Βασίλη Σαμαρά
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Δ. Σ. του Α.Σ. Προμάχων, ανανεώθηκε η συνεργασία του συλλόγου με τον Βασίλη Σαμαρά, ο οποίος θα συνεχίσει να παρέχει τις προπονητικές υπηρεσίες του και τη νέα ποδοσφαιρική σεζόν 2019-2020.
Α. Σ. Προμάχων: Ανακοίνωση Εκλογής Νέου Διοικητικού Συμβουλίου | Συγκρότηση σε Σώμα |Ανανέωση Προπονητή.
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν ΩΣ Η:
Ανακοίνωση Εκλογής Νέου Διοικητικού Συμβουλίου | Συγκρότηση
σε Σώμα |Ανανέωση Προπονητή.
Ο Αθλητικός Σύλλογος
Προμάχων “Οι Πρόμαχοι” μετά από τη δεύτερη Επαναληπτική Γενική Συνέλευση της
περασμένης Κυριακής 9/6 ανάδειξε το νέο διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου.
Το Διοικητικό
Συμβούλιο συγκροτήθηκε σε σώμα μετά τη Γενική Συνέλευση και καθόρισε τα
εκτελεστικά μέλη του ως ακολούθως:
·
Ελευθέριος
Μεσκίνης : Πρόεδρος
·
Πασχάλης
Τούμπης :Αντιπρόεδρος
·
Παύλος
Γιουρούκης :Ταμίας
·
Δημήτριος
Βέσκος :Γραμματέας
·
Χρήστος
Μπάτσης: Μέλος
Αμέσως μετά τη συγκρότηση του
νέου σώματος συνεδρίασε το συμβούλιο έλαβε αποφάσεις για τα παρακάτω θέματα:
·
Διορίστηκε Γενικός Διευθυντής της ομάδος μετά από ομόφωνη
απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου ο κ.
Δημήτρης Ρόπκας και μαζί του ορίστηκε υπεύθυνος τύπου και επικοινωνίας ο κ.
Γιώργος Τσαμπούρης.
·
Αποφασίστηκε η ανανέωση της συνεργασίας για τη
νέα ποδοσφαιρική χρονιά 2019-20 με τον
προπονητή κ. Βασίλη Σαμαρά.
·
Στις 29 Ιουνίου 2019 θα πραγματοποιηθεί λαϊκή βραδιά για όλο τον κόσμο στο
προαύλιο χώρο του Γυμνασίου Προμάχων.
Με Εκτίμηση
Το Διοικητικό
Συμβούλιο
Ο πολύς ελεύθερος χρόνος είναι βαρετός, ο ελάχιστος απογοητευτικός… Τι να κάνουμε για να νιώσουμε γαλήνια;
Ο πολύς ελεύθερος χρόνος είναι βαρετός, ο
ελάχιστος απογοητευτικός… Τι να κάνουμε για να νιώσουμε γαλήνια;
Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας
Συχνά οι άνθρωποι γινόμαστε άπληστοι, μπορεί να
μην είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε, γιατί συνεχώς μας δημιουργούνται
νέες ανάγκες και επιθυμίες. Πάντα θέλουμε κάτι άλλο, κάτι παραπάνω και ποτέ δεν
είμαστε καλυμμένοι ή πλήρεις. Ακόμα και αν τα έχουμε όλα, πάντα κάτι μας λείπει.
Επιπλέον, συχνά ζηλεύουμε και επιθυμούμε αυτά που
έχουν οι άλλοι. Την ζωή των άλλων, την οικογένεια των άλλων, το αυτοκίνητο των
άλλων, τα ρούχα των άλλων… εντέλει την ευτυχία τους των άλλων. Μοναδικό μας
μέλημα γίνεται πως θα καταφέρουμε και εμείς να τα έχουμε, αδιαφορώντας να εκτιμήσουμε
όσα με τόσο κόπο και προσπάθεια έχουμε καταφέρει ως τώρα.
Όπως συμβαίνει με τις επιθυμίες, έτσι συμβαίνει και με την διαχείριση
του χρόνου μας. Αν για παράδειγμα, μέσα σε μία μέρα γεμίσουμε το πρόγραμμα μας
με ραντεβού, υποχρεώσεις και εκκρεμότητες, τότε παραπονιόμαστε πως ο χρόνος
κυλάει τόσο γρήγορα που δεν έχουμε καθόλου χρόνο για τον εαυτό μας και για
δραστηριότητες που να μας αρέσουν και να μας χαλαρώνουν. Στην αντίθετη
περίπτωση, που έχουμε υπερβολικά διαθέσιμο χρόνο και δεν ξέρουμε τι να τον
κάνουμε τότε ζούμε ανιαρά, βαρετά. Αν βρούμε κάποια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα
να κάνουμε, στην αρχή θα ενθουσιαστούμε αλλά αργότερα θα βαρεθούμε να κάνουμε
τα ίδια και τα ίδια. Έτσι δημιουργείται μία κατάσταση όπου επιλύοντας το ένα
πρόβλημα, προκύπτει ένα άλλο που μας οδηγεί στο αρχικό πρόβλημα και τελικά
καταλήγουμε σε αδιέξοδο.
Μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό το αδιέξοδο;
Μπορούμε να ξεφύγουμε! Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να σκεφτόμαστε
θετικά και να διώξουμε τις αρνητικές σκέψεις. Να δίνουμε αξία σε αυτά που καταφέρνουμε
και να μην υποτιμούμε τις επιτυχίες μας.
Όποτε νιώσουμε ότι έχουμε αυτό τον ελάχιστο χρόνο για τον εαυτό μας,
έστω αυτόν της μισής ώρας, ας κάνουμε το οτιδήποτε για να αναπαυτούμε και να
χαλαρώσουμε, ώστε να περιμένουμε εναγωνίως τα δικά μας λεπτά… Ας τους δώσουμε
την πρέπουσα αξία μέσα στο χαοτικό μας πρόγραμμα. Όποτε βαριόμαστε να
σκεφτόμαστε τα θετικά που μπορούμε να αποκομίσουμε από αυτό που κάνουμε. Αυτό
που θα κάνουμε δεν χρειάζεται να είναι κάτι τόσο σπουδαίο που να αρέσει στους
άλλους. Θα είναι κάτι για εμάς, κάτι που θα μας κάνει να ξεχαστούμε από τις
υποχρεώσεις της ζωή μας.
Τι θα λέγατε για λίγη σιέστα;
Ή μήπως για έναν περίπατο;
Ή να διαβάσετε 10 σελίδες από το αγαπημένο σας βιβλίο;
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του
Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής
Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής
Υποστήριξης «Επαφή».
Η δύναμη της συνήθειας συχνά μας κρατάει σε λάθος σχέση
Η δύναμη της συνήθειας συχνά μας κρατάει σε λάθος σχέση
Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος
Γάμου Γιάννης Ξηντάρας
Συχνά συναντώ ζευγάρια που διακρίνω πως δεν εξελίσσονται μέσα
από αυτή, δεν προχωράνε ως άνθρωποι και εντέλει δεν ταιριάζουν πια. Παρόλα αυτά
συνεχίζουν να παραμένουν σε αυτή την σχέση. Και όσο παραμένουν σε μία τέτοια
σχέση το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να χάσουν πολύτιμο χρόνο για να βρουν
τον ιδανικό άνθρωπο και να ζήσουν όμορφες στιγμές.
Συνήθως όταν επιλέγουμε να παραμείνουμε σε μία κατάσταση που
δεν μας προσφέρει και ουσιαστικά έχει τελειώσει, μας οδηγεί σε αρνητικά συναισθήματα
όπως απελπισίας, δυστυχίας και ηττοπάθειας. Αισθανόμαστε πως έχουμε παγιδευτεί
σε κάτι που μας κάνει να μην περνάμε καλά αλλά δεν έχουμε και δρόμο διαφυγής.
Σε μία τέτοια κατάσταση νιώθουμε πως δεν μπορούμε να
χωρίσουμε και συχνά ο λόγος είναι η δύναμη της συνήθειας. Όσο οξύμωρο και αν
φαίνεται, νιώθουμε πιο ασφαλής να είμαστε σε μία κατάσταση που γνωρίζουμε αλλά
δεν περνάμε καλά παρά να ανοίξουμε τα φτερά μας σε νέους ορίζοντες που δεν
γνωρίζουμε αλλά ίσως να μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους.
Εμμένουμε να παραμείνουμε σε μία σχέση που δεν υπάρχει ο
απαραίτητος αλληλοσεβασμός, η σωστή επικοινωνία, η αλληλοκατανόηση και κυρίως η
τρυφερή αγάπη. Συμβιβαζόμαστε σε μία κατάσταση όπου τα όνειρα και οι στόχοι μας
εξανεμίζονται. Οι ανάγκες μας τι απέγιναν; Τα θέλω μας που «πήγαν»; Μήπως κάπου
στην πορεία της σχέσης χάσαμε τον εαυτό μας; Μήπως (ακόμα χειρότερα) αλλάξαμε
τον εαυτό μας, σε μία ύστατη προσπάθεια να αρέσουμε στον άλλον;
Είναι απολύτως λογικό, στις μακροχρόνιες σχέσεις και μέσα από
την καθημερινότητα να επέρχεται η ρουτίνα και η σχέση να φθείρεται. Το πρόβλημα
είναι όμως όταν μένουμε σε μία σχέση που μόνο ζητάει, έχει υποχρεώσεις και
παύει να υπάρχει ο σεβασμός προς τον εαυτό μας. Ως αποτέλεσμα έχει να χάνουμε
την αξιοπρέπειά μας.
Το ιδανικό σε μία σχέση είναι να παραμένουμε ο εαυτός μας, να
μην καταπιεζόμαστε να δείξουμε μία άλλη εικόνα, να μαθαίνουμε πράγματα από αυτή
και στο τέλος να εξελισσόμαστε μέσα σε αυτήν. Η δύναμη της συνήθειας και ο
φόβος της απόρριψης όμως μας κρατάει δέσμιους μίας δυσάρεστης σχέσης και μας
ακινητοποιεί. Έχουμε την αυταπάτη πως
κάποια στιγμή θα αλλάξει όλη η κατάσταση, πως είναι μία κρίση που περνάνε όλα
τα ζευγάρια και πως ο χρόνος θα «γιατρέψει» τη σχέση.
Πόσο μάταιο είναι αυτό που κάνουμε;
Μάλλον χάνουμε πολύτιμο χρόνο… Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ,
με τη πρώτη δυσκολία… «μαζεύουμε τα μπογαλάκια και σε άλλη παραλία» αλλά αν
έχουμε προσπαθήσει και το αποτέλεσμα δεν μας ευχαριστεί , καθώς δεν έχει
αλλάξει κάτι, δεν έχει διορθωθεί κάτι τότε θα ήταν καλύτερα να το αφήσουμε και
να ζήσουμε τη ζωή μας διαφορετικά. Η ζωή είναι τόσο μικρή που πρέπει να
επιλέγουμε πως θα τη ζήσουμε.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος
Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος
Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde
University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής
Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο
Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
Συγχαρητήριο μήνυμα προς τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο και τους Δημοτικούς Συμβούλους της Αλμωπίας
Συγχαρητήριο
μήνυμα προς τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο και
τους Δημοτικούς Συμβούλους της Αλμωπίας
Ο Π.Λ.Ο. «Ακρίτες Αλμωπίας» συγχαίρει για την εκλογή στο νέο
Δημοτικό Συμβούλιο το Δήμαρχο Κο Μπάτση Χρήστο, καθώς και τους Δημοτικούς
Συμβούλους όλων των συνδυασμών και τους ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Οι προσδοκίες της κοινωνίας μας για το έργο που έχουν να
επιτελέσουν είναι ανάλογες της ιστορικής και ποικιλόμορφης «πλούσιας»
περιοχής μας. Η ανάπτυξη, αλλά και η
ανάδειξη του τόπου μας δημιουργεί ένα δυναμικό πεδίο δράσης όλων των φορέων της
κοινωνίας , όπου μπορεί να
δραστηριοποιηθεί και να συμβάλλει θετικά ο κάθε ένας από τον χώρο του.
Ο
Λαογραφικός Πολιτιστικός Όμιλος «Ακρίτες Αλμωπίας» προοθεί με τις ποικίλες
εκδηλώσεις του την ποιοτική αναβάθμιση της περιοχής μέσα από την διαφύλαξη, την
διατήρηση, την προβολή, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, καθώς και με την
επαφή διαφόρων πολιτιστικών, λαογραφικών και οποιασδήποτε μορφή τέχνης και
πολιτισμού άλλων περιοχών, τόσο του ευρύτερου ελλαδικού χώρου, όσο και του εξωτερικού. Δηλώνουμε την πρόθεση μας
να συνεχίσουμε να υπηρετούμε τις πολιτιστικές
αξίες με ένα και μοναδικό στόχο να κρατήσουμε ψηλά τον πολιτισμό στον τόπο που ζούμε .
Δ.Σ.
ΠΛΟ «Ακρίτες
Αλμωπίας»
Τι συμβαίνει όταν γινόμαστε υπερπροστατευτικοί;
Τι συμβαίνει όταν
γινόμαστε υπερπροστατευτικοί;
Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός
Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας
Οι γονείς αγαπάμε τα παιδιά μας και θέλουμε να τα βλέπουμε
ευτυχισμένα και υγιή. Μα ενδιαφέρει μόνο το καλό τους. Θέλουμε να είμαστε
περήφανοι και να τα καμαρώνουμε…
Και σε μία ενδεχόμενη αποτυχία τους…; Έχουμε αναρωτηθεί πως
θα το αντιμετωπίζαμε; Θα αντέχαμε την αποτυχία τους (και κατά συνέπεια τη δική
μας;) Αντέχουμε να διαψευστούν οι προσδοκίες μας; Να μην είναι καλοί μαθητές,
να κάνουν λάθη ή ακόμα περισσότερο να πάθουν κάτι ή και να αρρωστήσουν;
Όχι… αυτό δεν το αντέχουμε… και κάπως έτσι γινόμαστε υπερπροστατευτικοί.
Δεν αντέχουμε στην ιδέα πως κάτι το κακό περιτριγυρίζει τα παιδιά μας και για
αυτό προσπαθούμε να το προλάβουμε, προστατεύοντας τα, πριν από αυτά για αυτά.
Μην στενοχωρηθούν, μην πάθουν, μην μάθουν, μην πουν οι άλλοι...
Για να μην παρεξηγηθούμε… αυτό είναι το φυσιολογικό και το απολύτως
υγιές να κάνει ένας γονιός. Το πρόβλημα με την υπερπροστατευτικότητα ξεκινάει
όταν η αγωνία και η προστασία ξεπερνάει τα όρια του φυσιολογικού και φτάνουν στον
υπερθετικό βαθμό. Όταν φτάνουμε στο
σημείο να μην αφήνουμε το παιδί να κάνει τίποτα, να μην παίρνει πρωτοβουλίες,
να μην έχει άποψη, να μην εκτίθεται σε κανένα κίνδυνο, τότε είναι πρόβλημα. Σαν
το χρυσόψαρο, το εγκλωβίσαμε σε μια γυάλα με την αιτιολογία «για το καλό του…».
Όχι, αυτό δεν είναι το καλό του. Με αυτό το τρόπο τα
καθηλώνουμε σε ένα περιβάλλον ασφαλές μεν, ανώριμο δε για να αντιμετωπίσουν τα
εκάστοτε θέματα που θα έχουν σε κάθε στάδιο της ζωής τους. Έτσι, ξεκινάει ένας
ανατροφοδοτούμενος φαύλος κύκλος όπου όσο πιο ανέτοιμος είναι κανείς τόσο πιο
πολύ προστασία χρειάζεται....
Τέλος, κατανοώντας τη δυσκολία, θα πρέπει να δίνουμε στα
παιδιά τον κατάλληλο χώρο και χρόνο, για να αναπτύσσονται και να μπορούν να
αναλάβουν τα ίδια την ευθύνη του εαυτού τους, ώστε να γίνουν ώριμοι και
υπεύθυνοι ενήλικες…
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή,
τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας
Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α,
επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης
“Επαφή”.
Είναι λάθος να μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν και να μην επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ασχοληθεί με το παρόν…
Είναι
λάθος να μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν και να μην επιτρέπουμε στον εαυτό
μας να ασχοληθεί με το παρόν…
Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)
Πόσο συχνά μένουμε δέσμιοι σε
καταστάσεις λόγω είτε κάποιου συμβιβασμού είτε απλής συνήθειας; Καταστάσεις που
θεωρούμε πως μας ταιριάζουν αλλά τελικά μας κρατούν στάσιμους και διστάζουμε να
τολμήσουμε μία αλλαγή. Συνήθως μένουμε δέσμιοι για δύο λόγους. Ή αισθανόμαστε
ανασφαλής για να προχωρήσουμε στην οποιαδήποτε αλλαγή ή νιώθουμε «βολεμένοι» σε
μία συνθήκη… «Αφού αυτό γνωρίζουμε γιατί να αλλάξουμε;». Με λίγα λόγια, μένουμε
προσκολλημένοι στο παρελθόν… στα ίδια και τα ίδια και δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ασχοληθεί με καινούργια πράγματα στο παρόν
και με τις προοπτικές που μπορεί να υπάρχουν στο μέλλον.
Παραμένουμε προσκολλημένοι με το
παρελθόν δηλαδή με τα βιώματα που έχουμε από παιδιά, όπως μας τα δίδαξαν οι
γονείς μας. Βιώματα και εμπειρίες που τις δεχτήκαμε ως «έτοιμη τροφή» από τους
γονείς μας, χωρίς να τις αναλύσουμε ιδιαίτερα και τις «κουβαλάμε» για όλη μας
τη ζωή, γιατί μας έμαθαν πως αυτές είναι σωστές. Είμαστε προσκολλημένοι στα πιστεύω
και στις διδαχές των γονιών μας. Αυτές είναι που έχουν εντρυφήσει τόσο πολύ
μέσα μας, που αν για κάποιο λόγο θελήσουμε να ξεφύγουμε από αυτές, θα μας
δημιουργηθεί φόβος για αυτή μας την παρέκκλιση… Έτσι επιλέγουμε να παραμείνουμε
σταθεροί, στάσιμοι και αμετακίνητοι στις προκλήσεις που εμφανίζονται στη ζωή
μας.
Σε καμία
περίπτωση, δεν εννοώ να αγνοήσουμε τα πιστεύω
και τις διδαχές των γονιών μας αλλά μήπως πρέπει να φιλτράρουμε αυτές τις αξίες
και να έχουμε μία δικιά μας άποψη για αυτά που μας έμαθαν. Μήπως ήρθε η ώρα να
αναθεωρήσουμε και να γίνουμε πιο ευέλικτοι και περισσότερο δεκτικοί στις νέες
προκλήσεις που μπορεί να μας εμφανιστούν; Και έτσι να μάθουμε τελικά τι μας
ταιριάζει. Να μάθουμε τον εαυτό μας!
Να μάθουμε τις αντοχές και τις
δυνατότητές μας, για να μην δειλιάσουμε ή φοβόμαστε με τις δυσκολίες της
καθημερινότητας και για να έχουμε καλύτερη κριτική σκέψη. Με αυτό τον τρόπο, θα
αποδεχόμαστε τις νέες πληροφορίες και εμπειρίες χωρίς να έχουμε τον ενδοιασμό
πως δεν είναι σωστά επειδή δεν μας τα έμαθαν έτσι οι γονείς μας.
Δεν είναι εύκολο να αλλάξουμε,
μπορεί να βρούμε δυσκολίες, μπορεί να απογοητευτούμε αλλά θα γίνουμε
περισσότερο δυνατοί. Ας τολμήσουμε λοιπόν αυτή την αλλαγή, είναι λάθος να
εμμένουμε για όλη μας τη ζωή σε αντιλήψεις που δεν μας αντιπροσωπεύουν και μας
κρατούν ριζωμένους στο παρελθόν.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του
Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής
Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής
Υποστήριξης «Επαφή».
