Χρήστος Μπάτσης: Ευχαριστώ...

 Ως γονιός, ως Προμαχιωτης, ως Δήμαρχος Αλμωπίας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Υπουργό Μεταφορών κ Υποδομών κ Κώστα Καραμανλή για το άμεσο ενδιαφέρον του σχετικά με την σημερινή ζημιά που υπέστη το δημοτικό σχολείο Προμαχων. 

Από την πρώτη στιγμή που ενημερώθηκε από τους βουλευτές του Ν Πέλλας Γεώργιος Καρασμανης, Διονύσης Σταμενίτης Βασιλειάδης Λάκης τους οποίους και ευχαριστώ , έδωσε εντολή και επικοινώνησε μαζί μου κατόπιν εντολής του Διευθύνων σύμβουλου της Κτυπ κ Γιανναρη, ο κύριος Θόδωρος κυριαζοπουλος Γενικός διευθυντής έργων. Ήδη την Πέμπτη θα έρθει κλιμάκιο μηχανικών έτσι ώστε να δουν τον χώρο, καθώς επίσης να εκτιμήσουν το κόστος. 

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον πρόεδρο της Κτυπ κ Τιμο Κατσιπο για το ενδιαφέρον του. Το χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί από τον Υπουργό είναι συγκεκριμένο, για να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν συντομότερο η ζημία στο κτίριο του δημοτικού σχολείου Προμαχων

 Σας ευχαριστώ

Διαβάστε Περισσότερα

Κινητικότητα για άμεση αποκατάσταση των ζημιών από τη φωτιά στο Δημοτικό Σχολείο Προμάχων.

Δελτίο Τύπου Διονύση Σταμενίτη.

 Μετά την πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στο Δημοτικό Σχολείο των Προμάχων σήμερα το μεσημέρι, ο Βουλευτής Πέλλας της Νέας Δημοκρατίας επικοινώνησε με τον Διευθύνοντα Σύμβουλό της «Κτιριακές Υποδομές Α.Ε. προκειμένου να μεταφέρει το γεγονός και να ζητήσει την άμεση αντίδραση της Διοίκησης, ώστε τάχιστα να αποκατασταθεί η ζημιά.

Ο κ. Γιάνναρης κατανόησε την επείγουσα ανάγκη που έχει προκύψει και επιβεβαίωσε το Βουλευτή ότι άμεσα οι Κτιριακές Υποδομές θα αναλάβουν την επισκευή της στέγης του σχολείου, μετά και την άμεση αντίδραση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών κ. Καραμανλή.

Και οι δύο άνδρες συμφώνησαν ότι δεν πρέπει να χαθεί χρόνος καθώς αυτός θα λειτουργήσει εις βάρος της εκπαιδευτικής και μαθητικής κοινότητας. Ο κ. Σταμενίτης μετά την επικοινωνία του με το Διευθύνοντα Σύμβουλο ενημέρωσε το Δήμαρχο Αλμωπίας κ. Μπάτση ότι η επισκευή θα γίνει από την Κτ.Υπ. Α.Ε.

Δελτίο τύπου Λάκη Βασιλειάδη 

Δυστυχώς η σημερινή πυρκαγιά στο Δημοτικό Σχολείο Προμάχων κατέστρεψε ολοσχερώς την κεραμοσκεπή και προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στη σχολική μονάδα.

Ο Βουλευτής Πέλλας της Νέας Δημοκρατίας επικοινώνησε από την πρώτη στιγμή με τον Πρόεδρο του ΔΣ της ΚτΥπ ΑΕ κ Τ. Κατσίπο, ο οποίος και ενημέρωσε το Βουλευτή ότι θα στείλει κλιμάκιο από τις υπηρεσίες της Θεσσαλονίκης μέχρι το τέλος της εβδομάδας, ώστε να ολοκληρωθεί άμεσα μελέτη ανακατασκευής της σχολικής μονάδας. Τόσο η μελέτη, όσο και η ανακατασκευή θα χρηματοδοτηθεί από την ΚτΥπ, η οποία εποπτεύεται από το Υπουργείο Υποδομών & Μεταφορών.

Ο Λάκης Βασιλειάδης ευχαρίστησε τον κ. Κατσίπο για την άμεση ανταπόκριση στις παρεμβάσεις του. Ενημέρωσε ήδη τον Δήμαρχο Αλμωπίας κ. Χρ. Μπάτση, ώστε να συντονιστούν οι υπηρεσίες και οι ενέργειές τους.

Ελπίζουμε ότι η αποκατάσταση των ζημιών θα ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Διαβάστε Περισσότερα

Φωτιά στο Δημοτικό Σχολείο Προμάχων. Κατέκαψε ολοσχερώς την σκεπή.

Μεγάλη φωτιά ξέσπασε από άγνωστη αιτία στην κεντρική σκεπή του Δημοτικού Σχολείου Προμάχων κατά τη 1.00 το μεσημέρι της Τρίτης 15 Σεπτεμβρίου, την οποία και κατέκαψε ολοσχερώς.

Στην περιοχή κατέφθασε ισχυρή δύναμη της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας με τέσσερα οχήματα και χάρη στον επαγγελματισμό και την αυτοθυσία των στελεχών της, περιορίστηκε και αποφεύχθηκε η εξάπλωσή της.

Στο σημείο ΄βρέθηκε ο Δήμαρχος Αλμωπίας με πολλά στελέχη του Δημοτικού συμβουλίου, διακρίναμε την Πολυξένη Νάνου, τον Δημήτρη Βέσκο, τον Γιάννη Σέλκο, τον Γιάννη Κετικίδη, τον Δημήτρη Γιάντση, ο ιερέας της ενορίας Πατήρ Γεώργιος, ο Διευθυντής του σχολείου Χρήστος Γρηγοριάδης, ο οποίος μάλιστα βρίσκονταν μέσα στο σχολείο όταν ξέσπασε η φωτιά, δάσκαλοι και νηπιαγωγοί.

Αξιοσημείωτη και η παρουσία πολλών κατοίκων, οι οποίοι προθυμοποιήθηκαν να βοηθήσουν και να συνδράμουν στις προσπάθειες των πυροσβεστών, επικουρικά και προσφέροντάς τους νερά και χυμούς.

Τελικά η φωτιά κατασβέστηκε πλήρως μετά από μιάμιση περίπου ώρα και οι έρευνες πλέον στρέφονται, στα αίτια που την προκάλεσαν. Αποτελεί πάντως απορία το γεγονός ότι η φωτιά είχε τρεις εστίες.

Σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις, θα χρειαστεί τουλάχιστον ένας μήνας, ώστε να υπάρξουν σκέψεις να κατοικηθεί και πάλι το κτίριο, αν και φαινομενικά δεν προκλήθηκαν ζημιές στις αίθουσες.

                                                      Βίντεο 1

https://www.facebook.com/eleni.soudi/videos/10220558726152396/

                                                       Βίντεο 2

 

Διαβάστε Περισσότερα

Ο «σκουπιδιάρης»

Συχνά στις οικογένειες υπάρχει ένα μέλος που έχει τον ρόλο του «σκουπιδιάρη». Εκείνος βέβαια, δεν περνά μια φορά τη μέρα όπως τα απορριμματοφόρα του δήμου, αλλά μαζεύει αυτά που πετάνε οι άλλοι ολημερίς, χωρίς σταματημό, λες και αν ξεχαστεί μια μέρα, το οικογενειακό περιβάλλον θα γεμίσει με τοξικές αναθυμιάσεις και θα πέσουν όλοι ξεροί. Έχει δηλαδή επωμιστεί την ευθύνη για την προστασία των σχέσεων της οικογένειας, όπως η αποκομιδή των απορριμμάτων προστατεύει τη δημόσια υγεία.

Είναι αυτός που συνήθως έχει τα περισσότερα προβλήματα. Αν είναι παιδί, μπορεί να μην τα πηγαίνει καλά με τις σπουδές, να δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις καταστάσεις που υπάρχουν πολλές απαιτήσεις ή ενίοτε μπορεί να εμφανίζει πολύ σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, να αποφασίζει ξαφνικά να σταματήσει το σχολείο, ό,τι. Αν είναι γονιός (συνήθως ο πατέρας), μπορεί είναι άνεργος, να αισθάνεται άχρηστος, να δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στον ρόλο του. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί παράπονα, συγκρούσεις και ακόμη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια, ώσπου στο τέλος ο γονιός υιοθετεί μια τόσο παθητική στάση που είναι σαν να μην υπάρχει. Τα παράπονα των υπόλοιπων μελών σε κάθε περίπτωση είναι πολλά, ενώ δε λείπουν και οι κατηγορίες που μπορεί να φτάσουν να ενοχοποιούν ένα μέλος για όλα όσα αντιμετωπίζει η οικογένεια, ακόμα κι αν είναι εντελώς άσχετα με το άτομο στο οποίο απευθύνονται.

Ο «σκουπιδιάρης» είναι ο στόχος, αλλά και το καταφύγιο των άλλων. Κατά σατανική σύμπτωση, κάνει πράγματα που προκαλούν φοβερό θυμό στους άλλους, ο οποίος εκτοξεύεται εναντίον του και έτσι μπορούν και ανακουφίζονται.

Ειδικά στη σημερινή συγκυρία, είναι πανεύκολο να πυροδοτηθούν τέτοιου είδους καταστάσεις, επειδή η οικονομική δυσπραγία, η στέρηση, κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται λειψοί. Και επειδή αυτό είναι κάτι που δεν αντέχουν εύκολα, προτιμούν να σκέφτονται ότι δεν είναι εκείνοι που αδυνατούν να δώσουν στον άλλο αυτά που χρειάζεται, είναι ότι ο άλλος είναι αχόρταγος και δεν ικανοποιείται με τίποτα.

Είναι φοβερά ενδιαφέρον να αναλογιστεί κανείς τις κρίσεις που ξεσπάνε στις οικογένειες για ασήμαντες αφορμές. Ένας καυγάς π.χ. εξαιτίας του ότι το παιδί χρειάζεται καινούρια παπούτσια και δεν υπάρχουν χρήματα για να αγοραστούν. Η πρώτη ατάκα συνήθως είναι «πάλι; Μα καλά, πότε τα πήραμε αυτά που φοράς;». Σαν να λέμε, δεν είναι φυσικό να χρειάζεσαι κάτι που δε μπορώ να σου δώσω, άρα φταις εσύ. Είσαι σπάταλος, δε σέβεσαι τον κόπο μου, κλπ. Σε τέτοιες στιγμές θυμούνται οι γονείς ότι πήγαιναν ξυπόλητοι στο σχολείο, ώστε να μη μείνει καμία πιθανότητα να αποφύγει το παιδί την ενοχή. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και όταν το μέλος της οικογένειας που έχει τον ρόλο του «σκουπιδιάρη» είναι ο γονιός, οι αφορμές είναι πάμπολλες.

Όταν ενοχοποιείται η ανάγκη μας για κάτι που έχουμε κάθε δικαίωμα να χρειαζόμαστε, αυτό που μαθαίνουμε είναι, ότι δεν αξίζουμε να έχουμε αυτά που θέλουμε, ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί ώστε οι άλλοι να μας εκτιμούν και να σέβονται τις ανάγκες μας.

Ο «σκουπιδιάρης» μαζεύει την απογοήτευση, την κατάθλιψη, τον φθόνο, την ανημπόρια, τα ψυχικά σκουπίδια όλων και, όπως είναι αναμενόμενο, κάνει τη μια λάθος επιλογή μετά την άλλη, γιατί το να κουβαλάς τον θρήνο, τον πόνο, τη φτώχεια, τον θυμό και την τρέλα των άλλων είναι πάντα δυσβάσταχτο. Ειδικά όταν είσαι κι εσύ άνθρωπος και έχεις τα αντίστοιχα δικά σου προβλήματα που κανείς δεν θέλει να ακούσει (πολλώ δε μάλλον να κουβαλήσει).

Σκέφτομαι κατά πόσο θα μπορούσε να ισχύει κάτι παρόμοιο και σε κοινωνικό επίπεδο, να ενοχοποιείται δηλαδή μια ομάδα του πληθυσμού για όλα τα δεινά της κοινωνίας, ώστε να μπορούν οι υπόλοιποι να συντηρούν κάθε φορά τον θυμό τους και να μην αλλάζει ποτέ τίποτα. Αλλά μπα, λάθος θα κάνω.

Ένας σύντροφος επιλέγεται, ένα παιδί γεννιέται με βασικό σκοπό να απαλλάξει τους άλλους από τον κακό τους εαυτό, να φορτωθεί όλα τους τα χάλια, ώστε να μπορούν να αισθάνονται καλοί και το σημαντικότερο: να μένουν μαζί.

Άνθρωποι προς χρήση, για να κρατηθεί μια οικογένεια, μια κοινωνία όρθια. Μόνο που δεν κρατιούνται έτσι τα σπίτια.

***

Ειρήνη Αγαπιδάκη

ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Διαβάστε Περισσότερα

Leo Tolstoy - «Η μουσική με κάνει να ξεχνώ τον εαυτό μου..»

Και, γενικώς, η μουσική είναι τρομερό πράγμα. Τι είναι; Δεν καταλαβαίνω, τι είναι η μουσική; Τι κάνει; Και γιατί το κάνει αυτό που κάνει;

 Λένε ότι η μουσική επενεργεί με τρόπο που εξυψώνει την ψυχή. Ανοησίες! Ψέματα! Ναι, επενεργεί, επενεργεί φοβερά, το αναγνωρίζω, αλλά καθόλου με τρόπο που εξυψώνει την ψυχή. Δεν επενεργεί ούτε με τρόπο που εξυψώνει ούτε με τρόπο που χαμηλώνει την ψυχή,αλλά με τρόπο που ερεθίζει την ψυχή. Πως να σας το πω; Η μουσική με κάνει να ξεχνώ τον εαυτό μου,την πραγματική μου κατάσταση, με μεταφέρει σε μια κατάσταση, όχι δική μου. Έχω την εντύπωση ότι υπό την επήρεια της μουσικής αισθάνομαι ό,τι δεν μπορώ να αισθανθώ στην πραγματκότητα, ότι καταλαβαίνω ό,τι δεν μπορώ να καταλάβω στην πραγματικότητα, ότι μπορώ να καταφέρω ό,τι δεν μπορώ να καταφέρω στην πραγματικότητα. Υποθέτω ότι η μουσική ενεργεί σαν χασμουρητό, σαν γέλιο: δε νυστάζω αλλά χασμουριέμαι, αφού βλέπω κάποιον να χασμουριέται, δεν έχω με τι να γελάσω αλλά γελάω, αφού βλέπω ακούω κάποιον να γελάει.

Η μουσική με μεταφέρει αμέσως στην ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόταν εκείνος που έγραψε αυτή τη μουσική. Η ψυχή μου ταυτίζεται με την ψυχή του και μαζί του μεταφέρομαι από τη μία κατάσταση στην άλλη, αλλά γιατί το κάνω αυτό,δεν ξέρω. Βλέπετε,εκείνος που έγραφε π.χ. τη Σονάτα του Κρόιτσερ,ο Μπετόβεν,αυτός ήξερε γιατί βρισκόταν σ'αυτήν την κατάσταση -αυτή η κατάσταση τον οδήγησε να κάνει ορισμένες πράξεις,είχε για εκείνον κάποια σημασία, ενώ για μένα δεν έχει καμία. Γι'αυτό η μουσική μόνο ερεθίζει και δεν ολοκληρώνει.

[Leo Tolstoy, Η Σονάτα του Κρόιτσερ - απόσπασμα || René François Xavier Prinet "Kreutzer Sonata".]

ΠΗΓΗ...23oGramma

Διαβάστε Περισσότερα

Πες μου λοιπόν

Κείμενο του Κριστιάν Νίρκα

Πες μου λοιπόν… Πώς να καταλάβεις την μοναξιά εάν δεν έχεις νιώσει μόνος ανάμεσα σε κόσμο;  Πώς να εκτιμήσεις τον ήλιο εάν δεν σκούριασε το σώμα σου πρώτα στη βροχή; Πώς να νιώσεις το σπίτι σου σαν σπίτι εάν δεν έμεινες πρώτα δίχως σπίτι; Εάν δεν έχεις χαθεί στους δρόμους, πώς να βρεις τον δικό σου; Τι ξέρεις από Τύψεις εάν δεν έχεις προδώσει; Τι  ξέρεις από Εμπιστοσύνη εάν δεν έχεις προδωθεί; Έχεις παγώσει; Έχεις καεί; Έχεις καεί μέχρι να παγώσεις; Έχεις αποτύχει ξανά και ξανά και ξανά; Έχεις αποτύχει για ακόμη μια φορά; Κι άλλη μια; Χωρίς να δικαιολογηθείς – χωρίς να ντραπείς; Με το κεφάλι ψηλά; Και μετά τόλμησες να ονειρευτείς με τα μάτια ανοιχτά χωρίς ποτέ να ξυπνήσεις;

Πες μου λοιπόν… Πώς να υποκλιθείς σε έναν ζητιάνο εάν δεν έχεις ζητιανέψει; Έχεις μουδιάσει μέσα σου τόσο ώστε όσο βαθιά και να σε χάραζε το μαχαίρι δεν καταλάβαινες πόνο; Αν όχι, τότε τι να σου πουν εκείνα τα χάδια που σφάζουν; Πώς να καταλάβεις τον καθρέφτη εάν δεν είδες μέσα του τους δαίμονές σου σε χίλια κομμάτια; Έχεις κλωτσήσει ποτέ σου αδέσποτο αλλά μετά το μετάνιωσες; Έχεις χτυπήσει ποτέ σου άνθρωπο αλλά μετά μετάνιωσες που δεν τον χτύπησες παραπάνω;

Πες μου λοιπόν… Πώς να αναπνεύσεις την ελευθερία εάν δεν έχεις εκτίσει καμία ποινή; Πώς να μάθεις το οτιδήποτε εάν δεν αποδέχθηκες πρώτα την άγνοιά σου; Έχεις μισήσει; Έχεις αγαπήσει; Έχεις μισήσει μέχρι αγάπης; Έχεις αγαπήσει μέχρι μίσους;

Πες μου λοιπόν… Πως να εκτιμήσεις το ύψος ενός βουνού εάν δεν έχεις συρθεί πρώτα  στις λάσπες; 

ΠΗΓΗ...https://itravelpoetry.com

Διαβάστε Περισσότερα

«Ναι, όλη η βροχή τ΄ουρανού πέφτει στη θάλασσα μα δίχως αγάπη ούτε μια σταγόνα δεν γίνεται μαργαριτάρι.»

Δίχως αγάπη

όλη η λατρεία είναι ένα ασήκωτο βάρος,

ο χορός αγγαρεία,

η μουσική σκέτος θόρυβος.

Ναι, όλη η βροχή τ΄ουρανού πέφτει στη θάλασσα

μα δίχως αγάπη

ούτε μια σταγόνα δεν γίνεται μαργαριτάρι.

από το βιβλίο «Ο Αγαπημένος» του Τζελαλαντίν Ρουμί

Διαβάστε Περισσότερα

Αυτοί που σ’ αγαπάνε είναι εκεί; Αυτοί που αδιαφορούν είναι.

Της Ελένης Ομήρου

Είναι στιγμές που νιώθεις να πνίγεσαι. Σε πνίγουν τα λόγια σου, τα θέλω σου, τα δίκια σου. Σε ζορίζουν οι ιδέες σου, σε καταπιέζουν οι απόψεις των άλλων, σε στενεύουν τα ρούχα σου, το ίδιο σου το δέρμα δε σε χωρά. Το μυαλό σου αντιστέκεται, ο χώρος σου μικρός, οι γύρω σου ακόμη «μικρότεροι».

Αυτοί που σ’ αγαπάνε είναι εκεί; Αυτοί που αδιαφορούν είναι. Έτοιμοι να τα κάνουν όλα ακόμη πιο ασφυκτικά για σένα. Έτοιμοι να σχολιάσουν, να πουν και να δείξουν. Να σε βάλουν μέσα στα ίδια κουτάκια από όπου δεν κατάφεραν οι ίδιοι ποτέ να ξεφύγουν. Και είναι κι αυτά ασφυκτικά στενά, σαν τις ιδέες τους, σαν το μυαλό τους, σαν όλα εκείνα που σε κάνουν να πνίγεσαι.

Και είναι πολλές οι στιγμές που νιώθεις να πνίγεσαι. Είτε στο προκαλούν οι άλλοι είτε εσύ, το παρελθόν ή το μέλλον, το περιβάλλον πάντα θα μικραίνει αν δεν το αμβλύνεις μόνος σου. Αν λες ναι μόνο στο γνώριμο, αν γνέφεις συγκαταβατικά στο εύκολο, αν είσαι πάντα ένας από όλους. Πάντα θα υπάρχει μια διαφορετική ιδέα μέσα στο μυαλό σου που θα σου δείχνει ποιος πραγματικά είσαι. Δεν μπορείς να είσαι πάντα ένας από όλους, αυτή η σκέψη θα σου τριβελίζει το μυαλό. Πάντα θα υπάρχει ένα θέλω διαφορετικό από αυτά που θα σου δείχνουν οι άλλοι, από εκείνα που θέλουν αυτοί.

Και τότε θα πνίγεσαι. Θα θέλεις να ανοίξεις το μυαλό και την καρδιά σου και να κάνεις ότι ποθείς για να συνεχίσεις να αναπνέεις. Αντίθετα στο γνώριμο, στο επιτρεπτό, στο αποδεκτό, στο συγκαταβατικό. Πνίγεσαι. Αυτοί που σ’ αγαπάνε είναι εκεί λοιπόν; Αυτοί που σε κρίνουν είναι. Αυτοί που σε παρατηρούν είναι. Αυτοί που θέλουν να σε μικρύνουν, γιατί δεν μπορούν να μεγαλώσουν μαζί σου, είναι. Αυτοί που σ’ αγαπάνε είναι; Αυτοί που θα τους μιλήσεις για το διαφορετικό και θα ανοίξουν διάπλατα τα μάτια από ενδιαφέρον και ζεστασιά. Που θα ακούσουν σιωπηλά. Που θα διαφωνήσουν και θα επιχειρηματολογήσουν, θα φοβηθούν και θα ηρεμήσουν, θα θαυμάσουν και θα εκτιμήσουν. Αυτοί που θα μοιραστούν το δικό τους πνιγηρό θέλω, που θα το συνοδεύσουν με γέλιο πονηρό ή με δάκρυ νοσταλγικό. Που τα λόγια τους θα είναι μέσα σε μια αγκαλιά χωμένα. Αυτοί που σ’ αγαπάνε είναι;. Αυτοί που αγαπάνε με ελευθερία και ισορροπούν κάθε αιχμαλωσία. Κάθε μικρή ανάσα μεγαλώνει όταν κάποιοι σ’ αγαπάνε. Δίπλα στους άλλους, δίπλα στη κριτική, πέρα από το σχόλιο, την αδιαφορία, τα καλούπια, αν είναι εκείνοι που σε αγαπάνε δίπλα σου, έχεις χώρο για να μεγαλώσεις, αναπνοή για να μη σκάσεις. Αν είναι εκεί αυτοί που σ’ αγαπάνε αληθινά, δεν πνίγεσαι. Τολμάς, αλλάζεις, μεγαλώνεις. Αναπνέεις.

ΠΗΓΗ...http://www.anapnoes.gr

Διαβάστε Περισσότερα