ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΤΗΣ ΠΕ ΠΕΛΛΑΣ ΤΗΣ AGROTICA Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ.

Στο περίπτερο της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας βρέθηκε για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας, Αναπτυξιακού Σχεδιασμού – Προγραμματισμού της Π.Κ.Μ. κ. Θεόδωρος Θεοδωρίδης.

Ο κ. Αντιπεριφερειάρχης βρέθηκε κοντά στα στελέχη της Π.Ε. Πέλλας που έχουν επιμεληθεί την παρουσία της Πέλλας στην 25η Διεθνή Έκθεση Γεωργικών Μηχανημάτων, Εξοπλισμού και Εφοδίων AGROTICA. Επίσης, συνάντησε πολίτες που ενθουσιάστηκαν από την παρουσίαση των τοπικών, αγροτικών προϊόντων της Πέλλας, αλλά και των εκλεκτών κρασιών τα οποία διακοσμούν το χώρο με μια μοναδική καλαισθησία.

Σημαντικές συναντήσεις πραγματοποίησε ο κ. Θεοδωρίδης στο περιθώριο της παρουσίας του στην έκθεση Agrotica συζητώντας με την Δρ. Ελένη Μαλούπα, Τακτική Ερευνήτρια, Διευθύντρια Ινστιτούτων Φυτικής Παραγωγής Βόρειας Ελλάδας του Ελληνικού Γεωργικού Οργανισμού «ΔΗΜΗΤΡΑ» και υπεύθυνη του Βαλκανικού Βοτανικού Κήπου Κρουσσίων και με τον κ.  Γεώργιο Παλάτο, Καθηγητή Εφαρμογών Φυτικής Παραγωγής Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας του Αλεξάνδρειου Τεχνολογικού Ιδρύματος Θεσσαλονίκης. Η συνομιλία επικεντρώθηκε σε θέματα της αγροτικής παραγωγής της Πέλλας, στη διατροφική αξία των προϊόντων και έγιναν προτάσεις για την ανάδειξη αυτών ακόμη περισσότερο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κα. Μαλούπα και ο κ. Παλάτος επισκέφθηκαν για αρκετή ώρα το περίπτερο της Π.Ε. Πέλλας και δοκίμασαν γλυκές και αλμυρές γεύσεις από την μεγάλη ποικιλία των προϊόντων.

Όπως κάθε μέρα έτσι και εχθές οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν στο περίπτερο της Π.Ε. Πέλλας αυτήν την φορά με την παρουσίαση φαρμακευτικών φυτών και καρπών  του δάσους, (τσάγια, μαρμελάδες καρπών δάσους) και με παρουσίαση του τρόπου χρήσης  των φαρμακευτικών φυτών στη κοσμετολογία,  με επίδειξη παρασκευής κεραλοιφών κ.α. που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την κα. Μαλούπα και τους συνεργάτες της προσελκύοντας το ενδιαφέρον του κοινού.

Ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Θεοδωρίδης σε σύντομη δήλωσή του ευχαρίστησε για ακόμη μια φορά τις επιχειρήσεις που προσέφεραν τα προϊόντα τους για την επιτυχή παρουσία της Π.Ε. Πέλλας στην έκθεση Agrotica και προσκάλεσε όλους τους επισκέπτες να περιηγηθούν στο περίπτερο της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας ώστε να γνωρίσουν από κοντά τον αγροτοδιατροφικό πλούτο της περιοχής.

Υπενθυμίζεται ότι οι επόμενες εκδηλώσεις, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο, 1^η Φεβρουαρίου αφορούν παρουσίαση λαχανικών, βολβών, τουρσιών, παράλληλα με  προτάσεις για φρέσκες ωμές σαλάτες (12.00 – 14.00) και  γευσιγνωσία κρασιών - αλλαντικών και τυριών που παράγονται στην  Π.Ε. Πέλλας (16.00 – 19.00).

Τέλος, να αναφέρουμε ότι η έκθεση Agrotica «κλείνει τις πύλες της» την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου.

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

Γράφει: Λίνα Γιάνναρου

Ας την πούμε Άννα. Η Αννούλα ξεκίνησε να μιλά όταν ήταν 8 μηνών. Δέκα μήνες αργότερα χρησιμοποιούσε ήδη μεγάλες προτάσεις με σωστή γραμματική και συντακτικό ενώ είχε ιδιαίτερα πλούσιο λεξιλόγιο. Αντιλαμβανόμενοι ότι κάτι πάει στραβά, ή έστω πάρα πολύ καλά, οι γονείς της την πήγαν σε μια «ειδικό». Η παιδίατρος έβαλε στο παιδί το πρώτο τεστ, μια άσκηση με κύβους. Η Άννα την ξεπέταξε σε χρόνο dt. «Κυρία Θωμαΐδου, μπορούμε παρακαλώ να κάνουμε πιο ενδιαφέροντα πράγματα;» είπε στη γιατρό, βάζοντας πεινασμένη το στόμα στο στήθος της μητέρας της.

Η Λωρέττα Θωμαΐδου σταματά να μιλά βλέποντας τα γουρλωμένα μάτια μου. «Ε ναι, θήλαζε ακόμα το παιδί. Μπορεί το τεστ να την έβγαλε 3,5 ετών, αλλά η πραγματική της ηλικία ήταν μόλις 17 μηνών». Είμαι στο υπόγειο του νέου κτιρίου του νοσοκομείου Παίδων «Αγλαϊα Κυριακού», εκεί όπου βρίσκεται η Μονάδα Αναπτυξιακής Παιδιατρικής της Β’ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εδώ παρακολουθούνται συστηματικά 25 παιδιά που έχουν χαρακτηριστεί «χαρισματικά» -ανάμεσα τους και η Άννα. Στους τοίχους κρέμονται οι ζωγραφιές τους, σε ένα άλλο σημείο ένα κολάζ με τις πολιτικές γελοιογραφίες του Θεμιστοκλή. Τις έκανε στα επτά του.

Η κ. Θωμαϊδου, επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας, μου εξηγεί τα χαρακτηριστικά αυτής της κατηγορίας παιδιών, που αντιπροσωπεύουν αρκετά λιγότερο από το 1% του παιδικού πληθυσμού. «Δεν είναι απλώς έξυπνα. Μπορεί ο δείκτης ευφυίας τους να κυμαίνεται κατά μέσο όρο μεταξύ 148 έως 180, όμως ο αριθμός αυτός δεν αποτυπώνει τον πλούτο των ικανοτήτων τους, την ταχύτητα αντίληψης, την ευκολία αφομοίωσης, το κριτικό πνεύμα τους». Όπως λέει, τα χαρισματικά παιδιά δεν βρίσκουν απλώς λύσεις σε δύσκολα προβλήματα αλλά επινοούν και νέες. Γι’ αυτά, τίποτα δεν είναι δεδομένο, αυτονόητο. Κάθε πρόβλημα έχει και διαφορετική λύση και κάθε ερώτημα και άλλη απάντηση. Έχουν μεγάλη περιέργεια και δίψα για μάθηση, αστείρευτη ενέργεια, επιμονή σ’ αυτό που κάνουν και αυτοπεποίθηση. Διαθέτουν δημιουργικό τρόπο σκέψης, κλίση στην επιστήμη ή την τέχνη, αρχηγικές ικανότητες, συναισθηματική σταθερότητα.

Τα παιδιά που παρακολουθούνται στη Μονάδα είναι 3 έως 15 ετών, τα 18 αγόρια. Ο δείκτης νοημοσύνης τους είναι μεταξύ 148 και 190 μονάδες. Αφότου «διαγνώστηκαν», παρακολουθείται η εξέλιξή τους περίπου κάθε εξάμηνο. «Να φανταστείτε ότι τα πέντε από αυτά παραπέμφθηκαν σε εμάς για ‘μαθησιακές δυσκολίες’. Είναι σύνηθες οι δάσκαλοι να θεωρούν ότι τα προικισμένα παιδιά έχουν κάποια μαθησιακή διαταραχή, αλλά αυτά απλώς βαριούνται στην τάξη, επειδή τα έχουν αφομοιώσει όλα από την πρώτη στιγμή. Έχουν την τάση επίσης να κάνουν ‘δύσκολες’, άβολες ερωτήσεις στο δάσκαλο, αλλά και στους γονείς».

Image:SanShoot

Μου μιλά για τον Ηλία. Ο Ηλίας είχε μάθει να διαβάζει μόνος του πολύ πριν πάει στο σχολείο. Ήδη από τεσσάρων ετών, ακούγοντας και παρατηρώντας τον αδερφό του να διαβάζει, έμαθε κι αυτός. Μια μέρα οι γονείς του του έδειξαν ένα αρχαίο κείμενο. Όχι μόνο μπορούσε με ευκολία να το διαβάσει, αλλά το κατανοούσε κιόλας. Στα 4,5 μπορούσε να υπολογίζει την τετραγωνική ρίζα οποιουδήποτε αριθμού. Μπορούσε να κάνει πολύπλοκες μαθηματικές σκέψεις, που προϋπέθεταν γνώση πολλαπλασιασμού και διαίρεσης που δεν είχε διδαχθεί ποτέ. Τον ρωτούσαν «πώς το κάνεις;» και εξηγούσε «μα είναι απλό, απλά πολλαπλασιάζω». «Ένα από τα σημάδια που μπορεί να ευαισθητοποιήσει τους γονείς ή τον παιδίατρο να υποπτευθεί τις εξαιρετικές τους ικανότητες από νωρίς είναι ότι μαθαίνουν να διαβάζουν μόνα τους πολύ πριν πάνε στο σχολείο χωρίς να τους έχει διδάξει κανείς» λέει η κ. Θωμαΐδου.

Ο Θεμιστοκλής είχε μάθει μόνος του να γράφει. Στα έξι έγραφε εξαιρετικές εκθέσεις, ονειρεμένα κείμενα που έλεγες ότι βγήκαν από το μυαλό κάποιου φοιτητή. Ήταν επίσης πολύ καλός στα μαθηματικά, ενώ είχε μάθει μόνος του να παίζει κιθάρα. Όχι μόνο ήξερε τις νότες και είχε μάθει το όργανο, αλλά συνέθετε και μουσικά κομμάτια. Όταν ήταν επτά ετών, στη Β’ Δημοτικού, ο δάσκαλός του, που είχε σαστίσει από τα πολλά ταλέντα του, τον πήρε από το χέρι και τον πήγε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. «Το παιδί αυτό χρειάζεται έναν έλεγχο ‘υπερευφυίας’» είχε πει χαρακτηριστικά ο εκπαιδευτικός. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο παρέπεμψε το Θεμιστοκλή στη Μονάδα Αναπτυξιακής Παιδιατρικής. Διαγνώστηκε «χαρισματικός». «Εκτός των άλλων βρήκαμε ότι ήταν εκπληκτικός σκιτσογράφος» λέει η κ. Θωμαΐδου. «Μεσολαβήσαμε λοιπόν ώστε να δημοσιεύει τα σκίτσα του σε εφημερίδα. Γράφτηκε επίσης στη Μαθηματική Εταιρεία και σε σχολή μουσικής. Είναι σημαντικό αυτά τα παιδιά να εξασκούν τα ταλέντα τους, να κάνουν παράπλευρες δραστηριότητες. Ένα παιδί που είναι καλό στα μαθηματικά, πχ, να ασχοληθεί με το σκάκι. Βρίσκονται σε περιβάλλον όπου δεν βαριούνται και δεν νιώθουν ‘περίεργοι’».

Τη Ρίτα την είχε στείλει η δασκάλα της στη Μονάδα γιατί είχε διαπιστώσει «μαθησιακές δυσκολίες». Η Ρίτα ήταν κόρη μετανάστριας από την Αλβανία. Η μαμά της δούλευε σε μια βιοτεχνία. Αμέσως διαπιστώθηκε ότι το παιδί είχε πολύ υψηλό IQ, ενώ και τα υπόλοιπα τεστ την έβγαλαν χαρισματική. Η μαμά της είπε στους ανθρώπους της Μονάδας ότι όταν ήταν τριών ετών είχε σπάσει το ποδαράκι της. Στο νοσοκομείο, φίλες της οικογένειας της είχαν φέρει βιβλία να ξεφυλλίσει. Με τρόμο η μαμά της διαπίστωσε ότι το παιδί διάβαζε κανονικά. Την έπιασε πανικός. Πήρε τα βιβλία και της έδωσε να παίξει με κούκλες. Το παιδί σπάραξε στο κλάμα. Η κ. Θωμαΐδου μού εξηγεί ότι τα παιδιά αυτά βιώνουν ως δράμα να τους πάρεις πίσω τον κόσμο που μόλις ανακάλυψαν. «Δυστυχώς, όταν η μητέρα της Ρίτας άκουσε ότι το παιδί της είναι χαρισματικό, την πήρε και δεν την ξαναέφερε ποτέ. Λυπάμαι πολύ που χάσαμε αυτό το παιδί. Όμως δεν είναι σπάνιο να χάνεις παιδιά μεταναστών, όπως και κορίτσια. Τα παιδιά αυτά σπάνια παραπέμπονται στους ειδικούς, δεν αντιμετωπίζονται».

Γενικότερα υπολογίζεται ότι το 50% των προικισμένων παιδιών, δεν αναπτύσσουν ποτέ τις ικανότητες και τα ταλέντα τους, γιατί δεν τυγχάνουν σωστής αντιμετώπισης. Όπως λέει η κ. Θωμαΐδου, πολύ συχνά οι γονείς από φόβο δεν ασχολούνται μαζί τους και δεν ικανοποιούν την έμφυτη περιέργειά τους. Άλλοι αντίθετα, μπορεί να διακρίνουν τα χαρίσματα του παιδιού τους, αλλά φτάνουν να τα πιέζουν θέλοντας να ικανοποιήσουν τις δικές τους προσδοκίες. «Χρειάζεται αποδοχή, κατανόηση, ευαισθησία και ευελιξία». Η ισορροπία είναι δύσκολη, γιατί ακόμα και τα χαρισματικά παιδιά παραμένουν παιδιά. Μπορεί ένας τετράχρονος να μιλάει, να σκέπτεται και να διαβάζει σαν ένα παιδί 8 χρονών, αλλά έχει τις ίδιες συναισθηματικές ανάγκες με ένα παιδί της ηλικίας του.

Δυστυχώς, τα ταλέντα τους σπάνια ανιχνεύονται στο ελληνικό σχολείο, ενώ ακόμα και αν διαπιστωθούν δεν υπάρχει πρόβλεψη για την ανάπτυξή τους, όπως για παράδειγμα η δυνατότητα να τοποθετηθούν σε μεγαλύτερες τάξεις σε κάποια μαθήματα. «Κάνει εντύπωση ότι ενώ σε όλες σχεδόν τις αναπτυγμένες χώρες υπάρχει πρόβλεψη για τα παιδιά με χαμηλή νοημοσύνη, δεν υπάρχει κάτι ανάλογο για τα παιδιά με υψηλή νοημοσύνη. Λανθασμένα πιστεύουν πολλοί ότι είναι τόσο έξυπνα που μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνα τους»

ΠΗΓΗ...http://www.vice.com/

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΣΠΟΡΩΝ.

Ένα βήμα κατά του ελέγχου της τροφής από τις πολυεθνικές έγινε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθώς η Επιτροπή Περιβάλλοντος υπερψήφισε σήμερα την τροπολογία του ανεξάρτη του ευρωβουλευτή Κρίτων Αρσένη για την απόρριψη της πρότασης ευρωπαϊκής νομοθεσίας που θα υποχρέωνε τους ευρωπαίους αγρότες να χρησιμοποιούν αποκλειστικά σπόρους πολυεθνικών εταιρειών.

Σχεδόν ομόφωνα η Επιτροπή Περιβάλλοντος – που είναι η μεγαλύτερη νομοθετική επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – απέρριψε τον έλεγχο της τροφής από τις εταιρείες. Παράλληλα, οι Ευρωβουλευτές που υπερψήφισαν την τροπολογία, αντιτάχθηκαν στην επιβολή γραφειοκρατικών εμποδίων σε όσους αγρότες επιλέγουν να μην αγοράζουν σπόρους από το εμπόριο, ενώ υπερασπίστηκαν το δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση σε τροφή αλλά και τη διατροφική ασφάλεια.

«Δώσαμε μια μάχη απέναντι σε μια πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα πρόταση που υποχρέωνε τους Έλληνες και όλους τους ευρωπαίους αγρότες να αγοράζουν σπόρους αποκλειστικά από τις πολυεθνικές. Αν χάναμε θα ήταν πρακτικά αδύνατο για τους αγρότες να διατηρούν και να αναπαράγουν σπόρους όπως έκαναν από την εφεύρεση της γεωργίας έως σήμερα» σημειώνει ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής Κρίτων Αρσένης.

«Κερδίσαμε στην Επιτροπή Περιβάλλοντος και τώρα θα συνεχίσουμε τη μάχη για να ‘μπλοκάρουμε’ τη νομοθεσία και στην Επιτροπή Γεωργίας. Όταν το Δεκέμβριο κατέθεσα την τροπολογία απόρριψης δεν περίμενα ότι αυτή θα υπερψηφιζόταν από όλους τους Ευρωβουλευτές της Επιτροπής. Η πρώτη αυτή νίκη είναι το προϊόν εντατικής δουλειάς αλλά και μαζικής κινητοποίησης της κοινωνίας των πολιτών, που μέσω της αλληλογραφίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατέκλεισαν με το αίτημα της απόρριψης το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» προσθέτει.

«Η νίκη αυτή δείχνει πως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αντιδρά θετικά στο δημοκρατικό έλεγχο και πως η ευκαιρία για κάθε πολίτη να επηρεάσει την ευρωπαϊκή νομοθεσία, είναι καθημερινή και δεν εξαντλείται την ημέρα των ευρωεκλογών. Απομένει τον ερχόμενο Φεβρουάριο η κρίσιμη ψήφος της Επιτροπής Γεωργίας, στην οποία επίσης έχω καταθέσει πρόταση απόρριψης. Είμαι αισιόδοξος ότι σε λίγες ημέρες θα ‘μπλοκάρουμε’ οριστικά τη νομοθετική αυτή πρόταση, που έθετε σε κίνδυνο το ανθρώπινο δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης στους παραδοσιακούς σπόρους, επιβάλλοντας τον έλεγχο της τροφής από τις πολυεθνικές» κατέληξε ο Κρίτων Αρσένης.

Σημειώνεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει τη μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την εμπορία των σπόρων. Οι νέοι κανόνες θα είναι ένα από τα τελευταία θέματα που θα συζητηθούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πριν τις ευρωεκλογές.

Στόχος των πολυεθνικών είναι η επιβολή μονοπωλίου στην εμπορία των σπόρων στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια αγορά - η εμπορική αξία της οποίας υπολογίζεται στα 45 δισ. δολάρια και της ευρωπαϊκής στα 9 δισ. δολάρια ετησίως.

Σήμερα, οι τέσσερις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου ελέγχουν το 58% της παγκόσμιας αγοράς, οι 10 μεγαλύτερες το 73% και τα ποσοστά αυτά αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Ωστόσο οι πολυεθνικές ισχυρίζονται πως χάνουν το 40% των εν δυνάμει αγορών, λόγω «παράνομης αναπαραγωγής», αλλά και καλλιέργειας μη καταχωρισμένων ποικιλιών σπόρων».





ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΟΙΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ "ΠΡΟΤΙΜΑ" Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ.

Ο καρκίνος φαίνεται πως «προτιμά» κάποιες περιοχές της Ελλάδας περισσότερο από κάποιες άλλες:
 Η Δράμα μαζί με το Κιλκίς, την Καρδίτσα και τα Γρεβενά, καταλαμβάνουν τις τέσσερις πρώτες θέσεις σε θνησιμότητα από καρκίνο, επισημαίνει ο παθολογοανατόμος και πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας «Η Δράμα ενάντια στον Καρκίνο» Σάββας Παπαδόπουλος, επικαλούμενος στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.
   «Η Δράμα μαζί με τις Σέρρες και το Κιλκίς είναι οι περιοχές της Ελλάδας με την υψηλότερη θνησιμότητα αλλά και με τον υψηλότερο δείκτη γήρανσης του πληθυσμού (23%) μαζί με τις Σέρρες (26%) τη στιγμή που στην Ξάνθη ο δείκτης είναι μόνο 15%» 
ανέφερε ο Σάββας Παπαδόπουλος, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ με αφορμή τη διοργάνωση του 2ου Επιστημονικού Συμποσίου, με θέμα «Περιβάλλον και καρκίνος. Η παρέμβαση της φύσης στην παθογένεση- πρόληψη και θεραπεία του καρκίνου», που θα πραγματοποιηθεί 14-16 Φεβρουαρίου στη Δράμα.
   Αυξητική τάση του καρκίνου έχει παρατηρήσει περισσότερο στη Δράμα και λιγότερο στη Ξάνθη και την Καβάλα ο καθηγητής Υγιεινής στην Ιατρική Σχολή του ΔΠΘ, Θεόδωρος Κωνσταντινίδης, ο οποίος θα παρουσιάσει στο συνέδριο τα επιδημιολογικά δεδομένα του καρκίνου στην Ανατολική Μακεδονία.
   Ο ίδιος πιθανολογεί ότι η αυξητική τάση του καρκίνου στη Δράμα μπορεί:
 Πρώτον να είναι ένα δημογραφικό φαινόμενο που σχετίζεται με τη μετανάστευση των Δραμινών κατά τη δεκαετία του ΄60 στη Δυτική Γερμανία, όπου εκτέθηκαν σε καρκινογόνους παράγοντες και στη συνέχεια επέστρεψαν έχοντας επηρεαστεί από αυτούς.
 Δεύτερον να έχουν επηρεαστεί οι κάτοικοι της περιοχής από φυτοφάρμακα ή από τους υπάρχοντες περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως π.χ. το ραδόνιο, το οποίο σε κάποιες περιοχές της Δράμας υπάρχει σε υψηλότερα ποσοστά.
   Τρίτον να οφείλεται σε ρύπους που παράγει η γειτονική Βουλγαρία και μεταφέρονται στην Ελλάδα με τα νερά του Νέστου ή ακόμη και στη διαρροή ραδιενέργειας από τον πυρηνικό σταθμό του Κοζλοντούι, όπου είχε συμβεί ατύχημα το 2006.
   «Θα πρέπει όμως να γίνουν διαφορετικού τύπου μελέτες για να μπορούμε να μιλήσουμε με ακριβή στοιχεία και όχι πιθανολογώντας. Οι δικές μου μελέτες είναι περιγραφικής αιτιολογίας και βασίζονται στην παρατήρηση των τάσεων» προσθέτει ο κ. Κωνσταντινίδης. 



ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

"ΕΣΥ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΣΟΥ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ ΜΑΖΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ;"

Θυμάμαι πριν από κάποια χρόνια, όταν κατά τη διαδικασία απογραφής του πληθυσμού με είχαν ρωτήσει στα καλά καθούμενα αν θέλω να γίνω δωρητής οργάνων.

«Ο Ιησούς Χριστός και η Παναγία!» σκέφτηκα, και απάντησα αυθόρμητα «όχι».

Γράφει: Νότα Χόνδρου

Πέρασαν τα χρόνια και στο τελευταίο εξάμηνο της φοίτησής μου στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, όταν κλήθηκα να επιλέξω θέμα για την πτυχιακή μου εργασία, διάλεξα το αμφιλεγόμενο ζήτημα της δωρεάς οργάνων.

Αυτό που μου έκανε αρχικά μεγάλη εντύπωση είναι ότι θεωρητικά αν κάθε όργανο και ιστός που μπορεί να δωριθεί κριθεί κατάλληλος και μεταμοσχευθεί, τότε από ένα και μόνο δότη μπορούν να επωφεληθούν 10 λήπτες. Δεν είχα φανταστεί ποτέ μέχρι τότε, πόση προστιθέμενη αξία μπορεί να έχει ο θάνατος…

«Θέλω κι εγώ να προσφέρω ζωή με τον θάνατό μου», σκέφτηκα. Δεν είναι και τόσο εύκολο, όμως, στην πράξη. Για να γίνει κάποιος δότης οργάνων πρέπει να τύχει να μείνει εγκεφαλικά νεκρός (συνήθως μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ή τροχαίο) και, μάλιστα, να του συμβεί αυτό ενόσω νοσηλεύεται σε μία Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), ώστε να μπορέσουν οι γιατροί να διατηρήσουν προσωρινά τη λειτουργία των οργάνων του με τεχνητά μέσα. Αυτό είναι πολύ σπάνιο. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, θα πρέπει να συναινέσει στη δωρεά οργάνων η οικογένεια του νεκρού, αλλιώς κανένας γιατρός δεν προχωράει στη λήψη των οργάνων. Και, δυστυχώς, στην Ελλάδα τα ποσοστά συναίνεσης της οικογένειας είναι πολύ χαμηλά. Στατιστικά, λοιπόν, είναι πολύ πιο πιθανό να χρειαστεί κάποιος να πάρει μόσχευμα παρά να δώσει.

Αφού ολοκλήρωσα την πτυχιακή μου, έχοντας πλέον τις απαιτούμενες γνώσεις, δεν είχα κανέναν ενδοιασμό να εκφράσω την επιθυμία μου να γίνω δωρητής οργάνων. Αποφάσισα, λοιπόν, να μπω στο site του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) και να συμπληρώσω το σχετικό έντυπο.

«Μην το κάνεις!» με συμβούλεψε μια γνωστή μου.

«Μου είπε ένας γιατρός ότι δεν είναι καλό να δηλώνεις δωρητής οργάνων, γιατί σε εντοπίζουν μετά και σε σκοτώνουν για να σου πάρουν τα όργανα».

- Πρόκειται για μνημειώδη βλακεία άξια βραβεύσεως, της απάντησα. Καταρχάς πώς θα ξέρουν πριν αφαιρεθούν τα όργανα ότι είναι κατάλληλα για μεταμόσχευση;

Άντε και είναι κατάλληλα, πώς θα ξέρουν αν θα είναι συμβατά με του λήπτη;

Άντε και τυχαίνει να είναι συμβατά, πώς θα καταφέρουν να επιφέρουν σε κάποιον τέτοιο χτύπημα, ώστε να μην πεθάνει εκείνη τη στιγμή αλλά να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, και όχι απλά να πάει στο νοσοκομείο αλλά να χρειαστεί να μπει στη ΜΕΘ, και όχι μόνο να νοσηλευτεί στη ΜΕΘ αλλά να μείνει και εγκεφαλικά νεκρός όσο θα είναι εκεί, ώστε να καταστεί δυνατή η λήψη των οργάνων;

Παύση…

- Ε, δεν θα σε πάνε και σε νοσοκομείο του ΕΣΥ. Θα σε πάνε σε παράνομο ιατρείο.

- Ε, άμα είναι να με απαγάγουν, να με πάνε σε παράνομο ιατρείο και να μου αφαιρέσουν τα όργανα, τότε γιατί να τους νοιάζει αν είμαι δωρητής ή όχι; Δεν μπορούν να το κάνουν στον οποιονδήποτε αυτό;

Παύση…

- Καλά, δίκιο έχεις. Πώς είσαι σίγουρη όμως ότι θα είσαι όντως νεκρή, ακόμη και όταν γίνει η αφαίρεση οργάνων στο νοσοκομείο του ΕΣΥ; Αποκλείεται να κάνει λάθος ο γιατρός; Άνθρωποι είμαστε.

- Καταρχάς δεν γίνεται η εξέταση μόνο από έναν γιατρό αλλά από τρεις. Και έπειτα, πέρα από τον αυστηρό έλεγχο της νευρολογικής κλινικής εξέτασης από τρεις διαφορετικούς γιατρούς, πραγματοποιούνται και ειδικές αντικειμενικές εργαστηριακές εξετάσεις, οι οποίες επαναλαμβάνονται μέσα σε καθορισμένα χρονικά όρια για λόγους ασφαλείας.

- Ναι, αλλά εγώ έχω διαβάσει ένα άρθρο που έλεγε ότι ενώ είχε συμφωνήσει η οικογένεια να γίνει δωρεά οργάνων, ο ασθενής τελικά ξύπνησε! Πώς έγινε αυτό;

- Δεν έχει υπάρξει ούτε μία περίπτωση παγκοσμίως που να έχει διαγνωστεί κάποιος εγκεφαλικά νεκρός και να έχει αναστηθεί. Η κατάσταση αυτή είναι μη αναστρέψιμη.

Έτυχε, όμως, περιστατικό, όπου πριν γίνει η διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου, πήγαν -παράτυπα- κάποιοι νοσηλευτές στην οικογένεια και συζήτησαν το ενδεχόμενο δωρεάς οργάνων (!) ενώ δεν υπήρχε λόγος. Κανονικά πρώτα γίνεται η διάγνωση του θανάτου και μετά από εύλογο χρονικό διάστημα ζητείται η συναίνεση από την οικογένεια. Επομένως εκείνος ο ασθενής συνήλθε γιατί δεν ήταν -και ουδέποτε διαγνώστηκε ότι ήταν- εγκεφαλικά νεκρός.

Παύση…

- Εντάξει, αλλά αν ο γιατρός δηλώσει επίτηδες ότι είσαι εγκεφαλικά νεκρός ενώ δεν είσαι;

- Γιατί να το κάνει αυτό;

- Για να σου πάρει τα όργανα.

- Μα άλλος είναι ο γιατρός που κάνει τη διάγνωση του θανάτου και άλλος ο γιατρός που αφαιρεί τα όργανα. Ο γιατρός που κάνει τη διάγνωση δεν γνωρίζει ούτε ποιος γιατρός θα αφαιρέσει τα όργανα, ούτε ποιος θα τα μεταμοσχεύσει και, κυρίως, δεν γνωρίζει ποιος θα είναι ο λήπτης, γιατί αυτό καθορίζεται με ειδικές εξετάσεις σχεδόν ταυτόχρονα με το χειρουργείο της λήψης των οργάνων.

Άλλωστε, η όλη διαδικασία ελέγχεται και συντονίζεται σε κάθε στάδιό της από τον ΕΟΜ.

- Αποκλείεται, δηλαδή, ο γιατρός που θα κάνει τη διάγνωση του θανάτου να είναι διεφθαρμένος και να κάνει ψευδή διάγνωση;

- Μα, είπαμε, ότι δεν είναι ένας ο γιατρός που κάνει τη διάγνωση αλλά τρεις. Λες να είναι διεφθαρμένοι και οι τρεις;

- Αν «τα παίρνουν» και οι τρεις και υπογράψουν ότι είσαι νεκρός ενώ δεν είσαι;

- Από ποιον να «τα παίρνουν»;

- Από αυτόν που είναι πρώτος στη λίστα αναμονής.

- Πάει, δηλαδή, ο πρώτος στη λίστα και γυρίζει τις ΜΕΘ, δωροδοκεί γιατρούς για να κάνουν κάτι εγκληματικό και παράνομο, λένε όλοι «ναι, βεβαίως», και δεν βρίσκεται κανείς να τον καταγγέλλει;

- Στην Ελλάδα ζούμε! Εδώ όλα γίνονται! Μπορεί να «τα παίρνουν» από τον πρώτο στη λίστα ή ακόμα και να «τα κάνουν πλακάκια» οι γιατροί της ΜΕΘ με τον άλλον το γιατρό που κάνει την αφαίρεση των οργάνων.

- Αυτά δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να γίνουν, γιατί -αντίθετα με την επικρατούσα άποψη- δεν υπάρχει μία standard λίστα, ώστε να υπάρχει κάποιος πρώτος σε αυτή. Η λίστα αναμονής διαμορφώνεται εκ νέου κάθε φορά που βρίσκεται ένα μόσχευμα. Άρα, δεν γνωρίζουμε από πριν ούτε ποιος θα είναι ο τελικός λήπτης ούτε ποιος θα είναι ο γιατρός που θα κάνει την αφαίρεση των οργάνων.

- Τι εννοείς «δεν υπάρχει μία και σταθερή λίστα»; Αυτό δεν είναι σκάνδαλο;

- Τι σκάνδαλο καλέ; Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει! Αν υπάρχει σταθερή λίστα και είναι πρώτος ένας άντρας 50 χρονών, 110 κιλά, με ομάδα αίματος Α και μείνει εγκεφαλικά νεκρή μια κοπέλα 15 χρονών, 48 κιλά, με ομάδα αίματος Β, θα κάνουν τα όργανα αυτής της κοπέλας για αυτόν τον άντρα;

- Σωστό και αυτό. Πώς διαμορφώνεται η λίστα λοιπόν;

- Αφού μείνει κάποιος εγκεφαλικά νεκρός και συμφωνήσει η οικογένειά του στη δωρεά οργάνων, γίνονται ένα πλήθος εργαστηριακών και κλινικών εξετάσεων στον δότη και βάσει αυτών, αλλά και πολλών άλλων παραμέτρων (χρόνος αναμονής κλπ), βρίσκεται ο καταλληλότερος λήπτης από τη λίστα.

Ακολούθησε μία μεγάλη παύση και το μόνο που ακούστηκε μετά ήταν το κλικ στο http://www.eom.gr/όπου αντί για μία, έγιναν δύο οι δηλώσεις δωρεάς οργάνων.

Με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, βέβαια, δεν χρειάζεται να προβεί κανείς στη δήλωση αυτή. Θεωρείται ότι είμαστε όλοι δωρητές. Προβλέπεται, όμως, ρητά η συναίνεση της οικογένειας. Έχει μεγάλη σημασία, λοιπόν, να γνωρίζει η οικογένειά σας, η οποία θα κληθεί εκείνη τη στιγμή να αποφασίσει «για εσάς, χωρίς εσάς» τι είναι αυτό που εσείς επιθυμείτε.

Τώρα ξέρετε όλη την αλήθεια για τη δωρεά οργάνων. Σκεφτείτε όλα αυτά και συζητείστε με την οικογένειά σας την επιθυμία σας. Απαλλάξτε τους από το βάρος λήψης αυτής της απόφασης.Αναλογιστείτε ότι κάποιο όργανο του σώματος σας, αντί να υποστεί τη φυσιολογική επερχόμενη σήψη, θα μπορούσε να εξακολουθήσει να υπάρχει και να δώσει ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, ίσως και την ίδια τη ζωή, σε έναν συνάνθρωπο μας.

Και να θυμάστε ότι με τη δωρεά οργάνων… ο θάνατος δεν είναι ποτέ το τέλος.

Επιμέλεια: Τάσος Κατσάρας.

ΠΗΓΗ...http://www.aixmi.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ "ΜΩΡΟ" ΤΟΥΣ ΕΓΙΝΕ ΑΝΤΡΑΣ.

Κρεμιούνται από τα χείλη τους και όχι μόνο. Είναι ικανές να κρεμαστούν ακόμα και πίσω από το αμάξι που οδηγεί το μωρό τους, δηλαδή ο γιος τους που έγινε άνδρας και συνοδεύει πλέον την κοπέλα του. Οι μαμάδες όταν αρνούνται να δεχθούν πως ο «μικρός» τους θα μοιράζει αγκαλιές αλλού κάνουν τα πάντα για να ελέγξουν την κατάσταση... Ωστόσο, τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Το Old Spice μάς έχει συνηθίσει σε χιουμοριστικές διαφημίσεις που γίνονται αμέσως επιτυχίες.

Στη νέα διαφήμιση του δημοφιλούς αποσμητικού, οι μαμάδες παίρνουν το λόγο και... κλαψουρίζουν που τα αγοράκια τους γίνονται άνδρες...

Διαβάστε Περισσότερα

URBANACT: Η ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΧΡΩΜΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΓΚΡΑΦΙΤΙ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ.

Δίνουν χρώμα στους γκρίζους τοίχους των σχολείων και ψεκάζουν στις καρδιές των μαθητών δημιουργικότητα, φαντασία και συλλογικότητα.

Από το 2007 η ομάδα Urbanact έχει ξεκινήσει ένα μεγάλο ταξίδι σε όλη την Ελλάδα, με αποσκευές τα σπρέι, τα χρώματα και συνεπιβάτες εκατοντάδες μαθητές, γονείς και δασκάλους που νιώθουν την ανάγκη να ομορφύνουν την καθημερινότητά τους αγκαλιάζοντας τη σύγχρονη τέχνη του γκράφιτι.

Από στόμα σε στόμα η δράση των Urbanact (urbanact.gr) έφτασε από την Ηπειρο μέχρι το Αιγαίο και από τη Μακεδονία μέχρι την Πελοπόννησο. Πλέον η δράση τους έγινε ένα ολοκληρωμένο πρωτοποριακό πρόγραμμα με την ονομασία «Ζωγραφίζοντας Σχολικά Κτίρια» το οποίο έχει τεθεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας και των εκάστοτε δήμων και αντιδημάρχων, πρωτοπορώντας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

«Το γιατί υλοποιούμε το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει να κάνει με τις ευρύτερες δράσεις μας. Στόχος μας είναι να προωθήσουμε την τέχνη της δημόσιας τοιχογραφίας, το γκράφιτι, το street art, την ποδηλατική κουλτούρα μέσα από προγράμματα μικρού και μεγάλου βεληνεκούς, εκδηλώσεις, φεστιβάλ, εκθέσεις και εκδόσεις. Ολες αυτές οι δράσεις εκφράζουν τις ιδέες, την ενέργεια των καλλιτεχνών για δημιουργία, την ανάγκη για οικειοποίηση του δημόσιου χώρου, τη δημιουργία αφορμών για συμμετοχικές δράσεις κύρια της νεολαίας» αναφέρει ο ομάδα στον Ελεύθερο Τύπο.

Η δράση βέβαια δε μένει μόνο σε μια τοιχογραφία. Ταυτόχρονα πραγματοποιούνται σεμινάρια στους μαθητές με μια ζωντανή δημιουργία ενός έργου γκράφιτι και συζήτηση για την ιστορία και τις τεχνικές του. Με τα πινέλα τους ανά χείρας στο τέλος, οι ίδιοι οι μαθητές δημιουργούν δικά τους προσχέδια τα οποία ζωγραφίζουν σε χαμηλότερες επιφάνειες. Με θέματα που αφορούν το περιβάλλον, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, οι μαθητές βλέπουν βήμα βήμα μια νεκρή περιοχή να αναδιπλώνεται σε ένα καμβά προβληματισμού και μηνυμάτων.

«Κάθε παρέμβασή μας κρύβει και μια ιδιαίτερη στιγμή επαφής και αλληλεπίδρασης. Από τη γιαγιά που μας είχε φέρει ζεστό φαγητό μια κρύα μέρα πάνω στη σκαλωσιά, από το γονιό που από το πουθενά είχε ζωγραφίσει μια επιφάνεια στο σχέδιό του, ομορφότερο από το δικό μας».

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

NYMPHOMANIAC: ΕΝΑ "ΠΟΡΝΟ" ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.

Ο ΤΑΖ εξατμίζεται μπροστά σε μια οθόνη που αρπάζει φωτιά από γυμνά σώματα, ομορφιά, βία, μελαγχολία, σκέψεις, πρόκληση, και πολύ σεξ. Ξεχάστε την αγάπη, μήπως την ανακαλύψετε ξανά.

ΝΥMPHOMANIAC VOLUME 1

Βαθμολογία: 10 / 10

1ο Μέρος Κριτικής

Aυτό είναι ένα κείμενο που θα γραφτεί σε δύο μέρη. Το ένα 4 το και το άλλο όταν ξυπνήσω αύριο. Γιατί όχι; Έτσι δεν δόμησε και ο Τρίαρ το παιχνίδι με την «Νυμφομανή» του; Σε δύο μέρη και σε δύο εκδοχές; Μια με περισσότερα κοντινά πλάνα σε γεννητικά όργανα και διεισδύσεις (θα κάνει πρεμιέρα στο Βερολίνο) και μια άλλη, πιο μαλακή. Πιστεύω ότι ο Τρίαρ πάντα έπρεπε να κόβει σε δύο μέρη τις ταινίες του. «Αντέχεις στο ένα; Μπες και στο άλλο.»

Μάρκετινγκ ή καλλιτεχνική ανάγκη; Μα πότε η τέχνη δεν ήταν μάρκετινγκ; Και ακόμα περισσότερο το γαμήσι; Ή το συναίσθημα, έστω και στην απουσία του. Στην απουσία ούτως ή άλλως, είναι που το συναίσθημα είναι πάντα πιο έντονο. Και φαντάζομαι, πως είναι μεγαλοφυής τσιρκολάνος του σινεμά όπως ο Λαρς, αυτό το ξέρει καλύτερα από όλους.Θεωρητικά φαντάζομαι τι περιμένεις από το «Nymphomaniac» αλλά χωρίς να θέλω να σου χαλάσω την έκπληξη (μολονότι εξακολουθεί έστω και «μαλακωμένο» να δικαιολογεί το χαρακτηρισμό του «αυστηρώς ακατάλληλο») είναι η πιο ευαίσθητη ταινία αυτού του ανθρώπου. Του σκηνοθέτη που οι μαντάμ ντε κομπανί του σινεμά, κατηγορούν ως μισάνθρωπο.

Αν είσαι άσχετος, μπορεί και να πιστέψεις το παιχνίδι του, ότι δηλαδή εφηύρε την πυρίτιδα ανάμεσα στην τέχνη και το πορνό. Γιατί με τις μικροαστικές σου προσλαμβάνουσες παίζει πάλι, μπας και στανιάρεις χωρίς να μπουκωθείς με τις ποσότητες αντικαταθλιπτικών που συνηθίζεις.

Ο Λαρς πάντα εξερευνούσε το τι θα έγραφε ο Λιούις Κάρολ, αν όταν έγραφε την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» δεν φορούσε κορσέ να του ζουλάει το πουλάκι του. Ο βορειοευρωπαϊκός προτεσταντισμός ήταν ανέκαθεν, έξοχο εφαλτήριο για ένα τέτοιο wild party απελευθέρωσης. Με κουνελάκια, να στάζουν από το χουχούνι τους υγρά συγκίνησης και ηδονής, όταν πεθαίνει ο μπαμπάς τους όπως η πρωταγωνίστρια της ταινίας όταν χάνει τον δικό της.

Σε ένα παιχνίδι αναμέτρησης ηθικής, θρησκείας, πάθους και απάθειας. Προκλητική λοιπόν για ποιον η ταινία ; Μόνο για τον ανάπηρο. Μια ζωή, μια εξομολόγηση νυμφομανούς, χωρισμένη σε κεφάλαια. Χωρίς καν να ξέρουμε την αλήθεια. Και μια κάμερα, μοντάζ, φωτογραφία, σε αλλαγή ύφους από κεφάλαιο σε κεφάλαιο και παιχνίδισμα με το στιλ. Σαν να σου υπενθυμίζει ότι ακόμα κι όταν στην οθόνη κυριαρχεί ένα πέος ή ένα αιδοίο σε απελπισμένη αναζήτηση της στερημένης χαράς, δεν είναι τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από τα γεννητικά όργανα του Πίτερ Παν που δε θέλει να μεγαλώσει.

Ναι, σόρι κι όλας αλλά είναι γνωστό πως σε μεγάλο βαθμό, πηδιόμαστε γιατί φοβόμαστε το θάνατο και θέλουμε να κρατηθούμε από αυτό που δημιουργεί ζωή και μετά αυτό μας φοβίζει και το απορρίπτουμε σαν θάνατο. Μόλις γύρισα από το «Νymphomaniac» του Τρίερ και δεν έχω λόγια. Σαν να έχω καταπιεί έκστασι με ξυράφια. Το είδα σε αίθουσα, με κοινό. Απαγορεύεται αν είσαι σοβαρός να το δεις 10 το πρωί, τσάμπα σε δημοσιογραφική. Αισθάνομαι όπως όταν ανακάλυπτα το σινεμά και το γαμήσι, παιδί. Σαν μεγαλειώδες κωμικοτραγικό παιχνίδι συναισθημάτων και απάθειας. Σαν φάρσα τραγωδίας γεμάτη από οδηγούς, απαντήσεις και ερωτήσεις. Και πραγματικά δεν ξέρω τι ακριβώς να γράψω. Ακόμα και το γνωστό μου θράσος, υποχωρεί ατάκτως όταν πρέπει να «αγγίξει» μια μεγαλοφυΐα όπως ο Τρίαρ.

2ο Μέρος Κριτικής

Ξύπνησα και το μόνο που ξέρω είναι πως θέλω να ξαναδώ την ταινία το συντομότερο. Για να βιώσω ξανά τη χτεσινή μου εμπειρία, σαν δομημένα με μαθηματική ακρίβεια ιδεογράμματα που κάνουν επίθεση στο συναίσθημα μου την ώρα που εγώ έχτιζα αμυντικά τείχη με τη λογική μου. Ποιος την απαυτώνει τη λογική μπροστά στο ένστικτο; Ακόμα και όλα τα υπέροχα φιλοσοφικά τσιτάτα που ανταλλάσουν οι ήρωες της ταινίας, αυτό σου λένε «Πέτα τη λογική και την εξήγηση μπας και γαμηθείς με χαρά».Κάτι που σίγουρα δεν καταφέρνει, ή μάλλον παλεύει «Δαμάζοντας τα Κύματα» να πετύχει η Τζο.

Η ηρωίδα της ταινίας που μαζεύει από το δρόμο, δαρμένη και ημιλιπόθυμη ένας εβραίος Δανός διανοούμενος. «Είμαι πολύ κακός άνθρωπος» θα του πει η νυμφομανής Τζο και θα αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της σε κεφάλαια. Σαν παραμύθια εξωφρενικής σεξουαλικότητας από τα πρώτα κι όλας χρόνια της ζωής της. Είναι αλήθεια; Είναι κάτι σαν αλήθεια; Όπως και το σεξ το ίδιο. Είναι χαρά; Είναι λύπη; Είναι προσομοίωση συναισθημάτων;

Ο Τρίαρ κινηματογραφεί τα επεισόδια της ζωής της Τζο, κάτω από ένα πέπλο (λερωμένου με άφθονα σωματικά υγρά) παραμυθιού. Σαν παιχνίδι εννοιών, εικόνων και αισθήσεων. Ένα παιχνίδι δηλωμένο από την αρχή, όταν πριν καν ξεκινήσει η ταινία διαβάζουμε στην οθόνη την (εννοείται ψευδή ως προς τη συμμετοχή του δήλωση) πως «αυτή είναι η λογοκριμένη εκδοχή της ταινίας. Το μοντάζ της πραγματοποιήθηκε χωρίς καμία ανάμειξη από τον Λαρς Φον Τρίερ αλλά με την απόλυτη έγκριση του.» Κλείνοντας το μάτι στον τρόπο με τον οποίο ο κάθε ένας από μας, μοντάρει τις επιθυμίες του από το υποσυνείδητο στο συνειδητό. Από τη σκέψη στην πράξη, από την καταχωνιασμένη μνήμη στην ανάκληση της.Μερικές φορές σαν σκληρό, κυνικό πορνό, άλλες σαν μελαγχολικές ιστορίες απώλειας αθωότητας ή σαν σουρεαλιστική κωμωδία (όπως το εξαιρετικό κομμάτι με την Ούμα Θέρμαν).

Πάντα όμως άρρηκτα συνδεδεμένες με τα πάντα γύρω μας. Τους κορσέδες μας και τις μηχανές αναζήτησης ηδονής και αλήθειας. Την τέχνη, την καθημερινότητα, τα μαθηματικά, την κοινωνική και θρησκευτική ενοχή. Χωρίς καμία διάθεση ηθικολογίας, και τολμώ να πω, ούτε καν πρόκλησης, ο Τρίερ υφαίνει την ιστορία του μέσα από ένα κάρο αναφορές, από τον Μπαχ ως το ποταμίσιο ψάρεμα, τα μαθηματικά, τον Φρόιντ, τους αριθμούς Φιμπονάτσι, τον συμβολισμό, τα στερεότυπα και την αναίρεση τους, με μια μοναδική κομψότητα που σε καθηλώνει.

Χρησιμοποιώντας ότι μέσο έχει στη διάθεση του, σχεδόν ανακεφαλαιώνοντας όλη την καριέρα του. Από την εικαστική του ιδιαιτερότητα μέχρι την ντοκιμενταρίστικη ρεαλιστική αποστασιοποίηση. Με τους αγγλόφωνους γνωστούς ηθοποιούς του (Κρίστιαν Μπέιλ, Ούμαν Θέρμαν, Σάια Λα Μπεφ, Κρίστιαν Σλέιτερ) σε εντελώς ασυνήθιστους ρόλους, δίπλα στους συνήθεις υπόπτους της κινηματογραφίας του όπως η άλλη μια φορά εξαιρετική Σαρλότ Γκενσμπούρ, ο Στέλαν Σκάρσγκααρντ, ο Γουίλεμ Νταφό, ο Ούντο Κίερ, να συνεισφέρουν στον ποιητικό, σχιζοειδή αποπροσανατολισμό του συνόλου, σε μια ιστορία που λογικά εξελίσσεται στη Δανία, είναι γυρισμένη στη Γερμανία αλλά όλοι μιλάνε αγγλικά. Μην ξεχάσω την φοβερή λολίτα Στέισι Μάρτιν
στο ρόλο της νεαρής Τζο, που βάζει φωτιά στην οθόνη.

Το σεξ πάντα είχε τη δική του γλώσσα. Και αυτήν τη γλώσσα εξερευνεί ο Τρίαρ με την επιμονή ενός πορνογράφου εντομολόγου ψυχοθεραπευτή, σε οπτικοακουστικό ντελίριο υψηλής αισθητικής προκειμένου να μετατρέψει πίνακες σε μουσικές παρτιτούρες και αντίστροφα, όπως παίζει ανάμεσα στην ροκάδικη αγριεμένη «κακοφωνία» και την κλασσική ευγενική «πολυφωνία» στο soundtrack του. Καθηλώνοντας ακόμα και τους ανυποψίαστους. Πιτσιρικαρία που είχε μπει στην αίθουσα για να δει παρτούζες και να κάνει χαβαλέ, ως δια μαγείας το βούλωσε μετά το πρώτο τέταρτο. Γιατί αυτή τη φορά το σοκ, έρχεται από κει που δεν το περιμένεις. Όχι από τη δήλωση αλλά από τη μη δήλωση. Όχι από το πάθος αλλά από το μη πάθος. Από την αγωνία για την επανεφεύρεσή του στην πιο αγνή μορφή.

Πέρα από την ηθική. Από απορία απέναντι στην αξία του έρωτα.
Και απόλυτο δέος απέναντι στη δύναμη, ακόμα και της πιο καταστροφικής εκδοχής, του σεξ.
Ελπίζω να μην το παρεξηγήσεις αναγνώστη, αλλά πρώτη φορά βλέπω ετεροφυλόφιλο (απ' ότι ξέρουμε) σκηνοθέτη να κάνει μια τόσο gay ταινία πάνω στο straight (;) σεξ. Σαν λούνα παρκ τρενάκι εντάσεων και αποτυπωμάτων, ψιθύρων και κραυγών, δράματος και σαρκασμού, κάτω από την ευγένεια μιας σπάνιας μελαγχολίας. Αυτή την άτυπη «τριλογία της Μελαγχολίας» του Τρίερ, μετά το επεισόδιο της σοβαρής κατάθλιψης του, ολοκληρώνει με τον καλύτερο τρόπο το «Νymphomaniac». Σαν οι ήρωες του «Αντίχριστου» να βίωσαν το τέλος του κόσμου στο «Μelancholia» και να ξεκινάνε από την αρχή, μετρώντας τραύματα και θαύματα, με όλη την ακραία έπαρση αυτού που ξέρει πως θα επιβιώσει μέσα στην μελαγχολική μοναξιά του κόστους που πρέπει να πληρώσει γι αυτό.

Και την παιδική απορία, απέναντι στο αν υπάρχει συνειδητή επιλογή, ελεύθερη βούληση και το τίμημα τουςς, σε ένα κόσμο που τα επικαλείται σαν αξία, αλλά τρέμει απέναντι στη δυναμική του. Σε έναν κόσμο που λέει «αισθάνομαι», μόνο επειδή αν παραδεχτεί το αντίθετο, θα διαλυθεί μέσα στην αυταπάτη του και
θα πρέπει να μπει στον κόπο να ξαναχτιστεί. Τολμάς;

*Από τις 30 Ιανουαρίου, στις αίθουσες. Αυστηρώς ακατάλληλο.

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana. Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο(των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΗΡΩΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ 10 ΧΛΜ ΣΕ ΧΙΟΝΟΘΥΕΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΑΣΘΕΝΗ.

Ρίγη συγκίνησης προκαλεί η ιστορία ενός γιατρού από την Αλαμπάμα, ο οποίος περπάτησε 10 χιλιόμετρα μέσα στη χιονοθύελλα για να σώσει έναν ασθενή.

Ηταν πρωί της Τρίτης όταν ο νευροχειρουργός Δρ. Zenko Hrynkiw στο Birmingham ο μόνος νευροχειρουργός στο Trinity Medical Center ειδοποιήθηκε για ένα επείγον περιστατικό.

Ο Hrynkiw επιχείρησε να φτάσει στο νοσοκομείο οδηγώντας αλλά η κατάσταση που επικρατούσε, εξηγεί η Huffington Post, δεν του επέτρεψε να φτάσει μακριά.

Τόσο οι τοπικές αρχές όσο και το ίδιο το νοσοκομείο Trinity αναζήτησαν εναλλακτικό μέσο μεταφοράς αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

«Του τηλεφώνησα ξανά και είπε: 'έρχομαι με τα πόδια», δήλωσε ο Davis.

Ο Ηrynkiw χρειάστηκε περίπου πέντε ώρες για να φτάσει στο νοσοκομείο.
Ο ασθενής είχε ήδη περάσει την απαραίτητη προετοιμασία για να γίνει η επέμβαση. Ο Hyrnkiw μίλησε με την οικογένειά του και μπήκε στο χειρουργείο.

«Αν δεν είχε μπει στο χειρουργείο, ο ασθενής θα είχε πεθάνει, αυτό είναι το πιθανότερο», τόνισε ο Davis, σημειώνοντας πως η συμπεριφορά και η ανταπόκριση του Hyrnkiw δεν τον εξέπληξε.

«Είναι εδώ περίπου 330 ημέρες το χρόνο, είναι αφοσιωμένος», συνέχισε ο Davis. «Πριν αρχίσουμε την επέμβαση του είπα: 'είσαι καλός άνθρωπος'. 'Απλά κάνω τη δουλειά μου', μού απάντησε»

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ECONOMIST: "Η ΤΡΟΙΚΑ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΚΕΡΒΕΡΟΣ".

Σκληρή κριτική στην Τρόικα κάνει με δημοσίευμά του ο Economist, παρομοιάζοντάς την με τον Κέρβερο, το σκυλί με τρία κεφάλια που στην ελληνική μυθολογία φυλούσε της πύλες του Αδη, του Κάτω Κόσμου. Μάλιστα, αναφέρει πως η Τρόικα «παγιδεύει την χώρα σε έναν οικονομικό Κάτω Κόσμο. Η τρόικα είναι το τρικέφαλο σκυλί που παγιδεύει την χώρα στον οικονομικό υπόκοσμο». Χαρακτηριστικό είναι πως και το σκίτσο που έχει δημοσιεύσει το περιοδικό (εικόνα), δείχνει ένα σκυλί με τρία κεφάλια που απαγορεύει την έξοδο. 

«Ως φρουρός των δανειστών, που είναι η Τρόικα, δεν θα γινόταν ποτέ αγαπητή» γράφει ο συντάκτης, επισημαίνοντας πως το τελευταίο διάστημα ο ρόλος της βρίσκεται υπό αμφισβήτηση, καθώς υπάρχει το εξής ερώτημα: «Μήπως το τέρας τρώει τις σάρκες των χωρών τις οποίες υποτίθεται ότι σώζει; Και ποιος ελέγχει το τέρας έτσι και αλλιώς»;

Παράλληλα αναφέρει το πόσο πολύ απεχθάνονται οι Έλληνες, αλλά και οι Πορτογάλοι τους τροικανούς αναφέροντας ότι στην Αθήνα, ακόμη και οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών αποκαλούν τους ελεγκτές «δολοφόνους», ενώ στη Λισαβόνα, φωνάζουν συνθήματα όπως «Fuck the troika».

Ο Economist αναφέρεται, στη συνέχεια, στην έρευνα που διεξάγεται για τον ρόλο της Τρόικα, τονίζοντας ότι η πιο «πικρή» κριτική γίνεται στην Ελλάδα αφού -όπως τονίζει- «υπάρχει κάποιος λόγος», ενώ τονίζει πως η περίοδος της διαφωνίας ελληνικής κυβέρνησης – Τρόικα είναι περίεργη, καθώς η Ελλάδα έχει την προεδρία της ΕΕ και η αποδυναμωμένη κυβέρνηση ρισκάρει τον εξευτελισμό της στις ευρωεκλογές του Μαΐου, από τα κόμματα που είναι εναντίον των δανειστών.

Κούρεμα εδώ και τώρα για να μην ανέβει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ

Παράλληλα, όμως, αναφέρει εάν οι Ευρωπαίοι πραγματικά επιθυμούν, ο ΣΥΡΙΖΑ, να μην ανέβει ποτέ στην εξουσία, τότε η λύση είναι μία: Το άμεσο κούρεμα, μεγάλου μέρους του ελληνικού χρέους.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΛΛΗΝΑΣ 81 ΕΤΩΝ ΖΕΙ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΕΡΗΜΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΠΟΣΤΑΝΙ ΤΟΥ.

Μία ιδιαίτερη ιστορία νόστου ανέδειξε προσφάτως η Huffington Post μέσα από άρθρο του Ελληνοαμερικανού συγγραφέα και καθηγητή Ευάγγελου Βαλλιανάτου, Κεφαλλονίτη στην καταγωγή, ο οποίος ζει και εργάζεται μόνιμα στις ΗΠΑ.

Γράφοντας στο διακριτικά φορτισμένο άρθρο του για το νόστο και τη γη των προγόνων του, ο κ. Ευάγγελος Βαλλιανάτος αναφέρει τα εξής:

Ήταν Σάββατο, 28 Δεκεμβρίου του 2013, όταν επισκέφτηκα ένα μικρό Έλληνα γεωργοπαραγωγό στο Newberry Springs, στο δυτικό τμήμα της ερήμου Mojave της Νότιας Καλιφόρνια.

Ο Βαγγέλης Πυλαβριανός (Vaggelis Pylavrianos) διανύει το 81ο έτος της ηλικίας του και ζει απομονωμένος στο κτήμα του όπου καλλιεργεί μία απίστευτα μεγάλη ποικιλία φρούτων και λαχανικών. Μάλιστα, χρησιμοποιεί τους δικούς του σπόρους ενώ, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, κάνει τις περισσότερες δουλειές μόνος του.



Τη φάρμα του στο Newberry Springs την αγόρασε πριν λίγο καιρό, καθώς η προηγούμενη που διατηρούσε στο Hinkle της Καλιφόρνια μολύνθηκε από τα λύματα παραπλήσιου εργοστασίου.

«Δεν περνάει μέρα που να μην ονειρεύομαι την Ελλάδα», μου είπε ο Βαγγέλης μπροστά στο σπίτι του, την είσοδο του οποίου κοσμεί μία ελληνική σημαία.

«Μεγάλωσα στην Αθήνα και έζησα τη φρίκη και την πείνα της γερμανικής Κατοχής. Θυμάμαι το πρησμένο στομάχι του μεγαλύτερου αδελφού μου, καθώς ψάχναμε στα σκουπίδια για φαγητό».

Ο Βαγγέλης ζει στην Αμερική από το 1951: «Δεν πήρα ποτέ σύνταξη από το κράτος... Δούλεψα σκληρά σε όλη μου τη ζωή και το ίδιο εξακολουθώ να κάνω. Δεν υπάρχει περίπτωση να συνταξιοδοτηθώ. Αυτά τα δέντρα και τα μποστάνια είναι η ζωή μου. Με κρατούν υγιή και ζωντανό».

Ακούγοντας τον Βαγγέλη να περιγράφει το τραγικό του πάθος, έμεινα άφωνος. Προσπάθησα να πνίξω τα δάκρυά μου. Είναι ένας Έλληνας ήρωας που ζει σε απόλυτη απομόνωση στις άγριες ερημιές αυτού του αφιλόξενου τόπου. Καλλιεργεί βιολογικά προϊόντα.

Όνειρο και ελπίδα του να δει να βλασταίνουν από τα σκληρά εδάφη της ερήμου καθαρές και υγιεινές τροφές.

Αυτό θα είναι το δώρο του προς τη γη που τον δέχτηκε και τον φιλοξένησε...

ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.

Μύθος είναι ότι οι ΗΠΑ κέρδισαν μόνες τους τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που πραγματικό στόχο έχει να υποβαθμίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ΕΣΣΔ, αλλά και των υπολοίπων συμμάχων, στη νίκη. 

Που τελειώνει, λοιπόν, ο μύθος, και που αρχίζει η πραγματικότητα;

Πριν από 72 περίπου χρόνια, μετά την ιαπωνική επίθεση στην αμερικανική ναυτική βάση στο Περλ-Χάρμπορ τα ξημερώματα της 7ης Δεκεμβρίου 1941, οι ΗΠΑ εισήλθαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με την πλειοψηφία των αμερικανών πολιτών, το γεγονός αυτό προκαθόρισε το τελικό αποτέλεσμα του δεύτερου Μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα.

Πολλοί Αμερικανοί είναι απόλυτα πεπεισμένοι, ότι η χώρα τους είχε την αποφασιστικότερη συμβολή στην Νίκη των Συμμάχων επί του γερμανικού Ράϊχ και της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Β’ ΠΠ), και ότι η Σοβιετική Ένωση θα συνθλιβόταν από το Χίτλερ χωρίς την αμερικανική εξοπλιστική βοήθεια. Στο διαδίκτυο είναι πολύ συχνές οι αναφορές και οι δηλώσεις Αμερικανών που ειλικρινά πιστεύουν ότι «εμείς σώσαμε όλο τον κόσμο και τους Ρώσους από το Χίτλερ». Εκφραση, που με διάφορες παρεμφερείς παραλλαγές εμφανίζεται στον παγκόσμιο ιστό σαν μια βασική άποψη για την ιστορία του πολέμου. Σήμερα, τη θέση «Χωρίς τους Αμερικανούς, εσείς οι Ρώσοι δεν θα κερδίζατε ποτέ τον πόλεμο», την ενστερνίζονται και πολλοί Ευρωπαίοι.

Χωρίς αμφιβολία, οι Αμερικανοί μπορούν να είναι υπερήφανοι για ό,τι κατάφερε να κάνει η χώρα τους κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ΗΠΑ, σε συμμαχία με τις χώρες της Βρετανικής Κοινοπολιτεία, εξολόθρευσαν τις ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις της Ιαπωνίας και προκάλεσαν τεράστιες ζημιές στη βιομηχανική και πολεμική μηχανή της ναζιστικής Γερμανίας. Ο ρόλος των ΗΠΑ στον εφοδιασμό της ΕΣΣΔ με όπλα και αμυντικά συστήματα, μεταφορικά μέσα, πολύτιμες βιομηχανικές πρώτες ύλες, φάρμακα και τρόφιμα στη διάρκεια του πολέμου είναι επίσης σημαντικός.

Το αποτέλεσμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν να γίνουν οι ΗΠΑ μια υπερδύναμη που κυριάρχησε στα περισσότερα μέρη του πλανήτη. Τα αποτελέσματα αυτά, τα πέτυχαν οι ΗΠΑ με σχετικά μικρές απώλειες, σε σύγκριση με την ΕΣΣΔ. Οι ανθρώπινες απώλειες των Αμερικανών ήταν 322.200 άτομα, σχεδόν αποκλειστικά στρατιωτικοί, δεδομένου ότι ο πόλεμος σχεδόν δεν άγγιξε το έδαφος των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, απέφυγαν την πτώση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού της χώρας. Το αντίθετο μάλιστα. Η αμερικανική οικονομία στη διάρκεια του πολέμου βίωσε μια περίοδο έντονης ανάπτυξης. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει βάση για να αποδοθούν αποκλειστικά στις ΗΠΑ τα όλα τα παραπάνω κατορθώματα στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αμερικανική βοήθεια στην ΕΣΣΔ

Τον Μάρτιο του 1941, το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε το νομοσχέδιο που υπέβαλλε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, το οποίο επέτρεπε τη χορήγηση σε χώρες «η άμυνα των οποίων είναι σημαντική για τα συμφέροντα των ΗΠΑ», προνομιακών στοχευμένων πιστώσεων για την αγορά όπλων και κάθε είδους πολεμικού υλικού από τις ΗΠΑ. Το χρέος για τα όπλα και τα υλικά που θα είχαν χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο, θεωρήθηκε διαγραμμένο. Το σύστημα αυτό έγινε γνωστό ως «νόμος εκμισθώσεως και δανεισμού (Lend - Lease Act)».

Πρώτος παραλήπτης της αμερικανικής βοήθειας, έγινε η Μεγάλη Βρετανία. Η χώρα αυτή, παρέμεινε ο κύριος αποδέκτης των παραχώρησης υλικού βάσει του νόμου «Lend – Lease» σε όλα τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με 31,4 δισεκατομμύρια δολάρια (η αντίστοιχη βοήθεια στην ΕΣΣΔ, ανήρθε σε 11,3 δισ. δολάρια). Ο νόμος «Lend – Lease», επεκτάθηκε προς τη Σοβιετική Ένωση μόνο την 7η Νοεμβρίου 1941. Στην πραγματικότητα, οι παραδόσεις υλικού είχαν αρχίσει νωρίτερα. Αμέσως μετά την 30η Σεπτεμβρίου του 1941, όταν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στη Μόσχα του απεσταλμένου του αμερικανού προέδρου William Averell Harriman και του υπουργού Αμυντικής Βιομηχανίας της Αγγλίας Lord Beaverbrook, υπεγράφη το πρώτο πρωτόκολλο για την προμήθεια αμυντικού υλικού.

Ο συνολικός όγκος του υλικού που παραχωρήθηκε στην ΕΣΣΔ στη βάση του νόμου «Lend – Lease», συνήθως εκτιμάται στο 4% του συνολικού ΑΕΠ της ΕΣΣΔ στη διάρκεια της αντίστοιχης περιόδου. Ωστόσο, ο δείκτης αυτός δεν αντανακλά την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων. Η βοήθεια στο πλαίσιο του «Lend - Lease Act», δεν είχε σκοπό να αντικαταστήσει την σοβιετική αμυντική παραγωγή. Πιο αντικειμενικός δείκτης για το θέμα αυτό, είναι το ποσοστό των αμερικανικών προμηθειών σε ορισμένους τύπους παραγωγής πολεμικού υλικού, με έμφαση στα σπάνια στην ΕΣΣΔ στρατιωτικά υλικά και στα τρόφιμα.

Πολύ σημαντική ήταν η αμερικανική βοήθεια στην αποστολή συγκεκριμένων προϊόντων, όπως τρόφιμα, και πρώτες ύλες. Για παράδειγμα, οι αποστολές κονσέρβες κρέατος (το 480% της συνολικής ποσότητας που παράχθηκε την περίοδο εκείνη στην ΕΣΣΔ), μη σιδηρούχων μετάλλων (από 76% έως 223% για διάφορα μέταλλα), ζωϊκών λιπών (107%), μαλλιού (102%), ελαστικών αυτοκινήτων (92%) και εκρηκτικών (53%).

Σε μεγάλες ποσότητες έγιναν επίσης παραδόσεις φορτηγών αυτοκινήτων (375 χιλ. οχήματα), τζιπ (51,5 χιλ. οχήματα) και άλλου υλικού πολέμου, όπως συρματοπλέγματα (45 χιλιάδες τόνοι), τηλεφωνικά καλώδια (670 χιλιάδες μίλια), τηλεφωνικές συσκευές (189 χιλ. μονάδες). Οι προμήθειες των κυριότερων ειδών όπλων κατά τη διάρκεια του πολέμου ανήλθαν στο 12% της συνολικής παραγωγής των σοβιετικών εργοστασίων σε τεθωρακισμένα, στο 20% σε βομβαρδιστικά αεροσκάφη, στο 16% σε καταδιωκτικά αεροπλάνα και στο 22% των πολεμικών πλοίων που ναυπηγήθηκαν. Θα πρέπει να σημειωθεί ιδιαίτερα, η υπερατλαντική αποστολή συστημάτων ραντάρ (445 τεμάχια).

Ωστόσο, γεγονός είναι ότι την πιο δύσκολη περίοδο του πολέμου για τη χώρα, το καλοκαίρι και τον Σεπτέμβριο 1941, δεν έγινε καμία μεταφορά υλικού «Lend – Lease» στη Σοβιετική Ένωση. Τα γερμανικά στρατεύματα σταμάτησαν στα προάστια του Λένινγκραντ και της Μόσχας μόνο από την ισχύ των σοβιετικών όπλων. Θα ήταν σωστό να υποθέσουμε, ότι η οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ προς τις σοβιετικές Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) που εκτυλίχθηκε σε μεγάλη κλίμακα μόνο κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1943, επιτάχυνε την τελική ήττα των γερμανο-φασιστικών στρατευμάτων στο Ανατολικό Μέτωπο, αλλά θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε, ότι χωρίς τη συνδρομή των αμερικανών δεν θα έρχονταν ποτέ αυτή η Νίκη.

Γιατί έγινε η απόβαση στη Νορμανδία;

Η εισβολή των αμερικανικών και βρετανικών στρατευμάτων στη βόρεια Γαλλία, που ξεκίνησε τα χαράματα της 6ης Ιουνίου 1944, στην Δύση χαρακτηρίζεται σαν το κρίσιμο σημείο καμπής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, η εκτίμηση αυτή δεν λαμβάνει υπόψη τις πολλαπλές σοβαρές ήττες που είχε ήδη υποστεί η Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο, ξεκινώντας από το Δεκέμβριο του 1941.

Από το Νοέμβριο του 1942, τα γερμανικά στρατεύματα στην Ανατολή πέρασαν ως επί το πλείστον, σε αμυντική στρατηγική. Μέχρι το καλοκαίρι του 1944, ο σοβιετικός στρατός απελευθέρωσε το μεγαλύτερο μέρος των περιοχών της ΕΣΣΔ που είχαν κατακτηθεί από τους ναζί και σε ορισμένες θέσεις, ο Κόκκινος Στρατός είχε περάσει τα σύνορα της προπολεμικής ΕΣΣΔ. Δεν υπήρχε πλέον καμιά αμφιβολία για την τελική έκβαση του πολέμου και το αποτέλεσμα αυτό, καθορίστηκε αποφασιστικά στο Ανατολικό Μέτωπο.

Λαμβάνοντας υπόψη τη συνολική στρατηγική εικόνα του Β’ΠΠ, η άποψη της ρωσικής ιστοριογραφίας για τη σημασία της «απόβασης στη Νορμανδία» φαίνεται ως η πιο λογική. Σύμφωνα με αυτήν, η αγγλο-αμερικανική εκστρατεία στη βόρειο Γαλλία πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1944 με στόχο να αποτρέψει την τελική ήττα της Βέρμαχτ αποκλειστικά από τα σοβιετικά στρατεύματα.

Η έκταση και η ένταση των μαχών στο δυτικοευρωπαϊκό θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων (ΔΘΠ) στο διάστημα 1944 – 1945, ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο όλων αυτών που συνέβαιναν στο ανατολικό θέατρο πολέμου (ΑΘΠ), όχι μόνο στο διάστημα 1941 - 1943, αλλά και κατά τα δύο τελευταία χρόνια του πολέμου. Το σοβιετικο - γερμανικό μέτωπο (Ανατολικό Μέτωπο) παρέμεινε μέχρι και την 9η Μαΐου 1945 το κύριο πολεμικό μέτωπο στην Ευρώπη.

Το Ανατολικό Μέτωπο

Τον Ιανουάριο του 1945, τη στιγμή τη μέγιστης έντασης των γερμανικών δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο που προκλήθηκε από την προσπάθεια της γερμανικής αντεπίθεσης μέσω των Αρδεννών, τα τμήματα της Βέρμαχτ στη Δύση αριθμούσαν μόλις 73 μεραρχίες. Στην Ανατολή, την ίδια στιγμή, μάχονταν 179 γερμανικές μεραρχίες. Γενικότερα, το 80% του προσωπικού του γερμανικού στρατού, το 68% του πυροβολικού του, το 64% των τεθωρακισμένων και το 48% των αεροσκαφών της Luftwaffe κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των σοβιετικών στρατευμάτων. Έτσι, ακόμη και κατά το τελευταίο έτος του πολέμου, το ισχυρότερο τμήμα των γερμανικών δυνάμεων του στρατού ξηράς δεν πολέμησε στη Δύση, αλλά στην Ανατολή.

Στο Ανατολικό Μέτωπο, η Βέρμαχτ υπέστη στο Β’ ΠΠ τεράστιες ανθρώπινες απώλειες. Η ακριβής εκτίμηση του αριθμού των θυμάτων των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη είναι δύσκολο να γίνει, αλλά ο κατάλογος των μονάδων της Βέρμαχτ δείχνει ότι στη διάρκεια του Β’ ΠΠ καταστράφηκαν ολοσχερώς στο πεδίο της μάχης και διαγράφηκαν από τον κατάλογο 130 γερμανικές μεραρχίες. Από αυτές, οι 104, δηλαδή το 80%, διαλύθηκαν από τα σοβιετικά στρατεύματα.

Μύθος: «Οι ΗΠΑ νίκησαν μόνες τους»

Ο μύθος για τον καθοριστικό ρόλο των ΗΠΑ στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει σαν στόχο να υποβαθμίζει το ρόλο στην τελική νίκη, όχι μόνο της ΕΣΣΔ, αλλά και των άλλων μελών του αντιφασιστικού συνασπισμού: Των χωρών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και της Κίνας. Την ίδια στιγμή, όταν μιλάμε για τα θέατρα πολεμικών επιχειρήσεων (ΘΠ) στα οποία ενήργησαν τα αμερικανικά στρατεύματα, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός, ότι κάθε φορά οι αμερικανικές ΕΔ πολέμησαν στο πλαίσιο των Συμμαχικών Δυνάμεων και ότι οι αμερικανοί στρατιώτες δεν ήταν πάντα η πλειοψηφία στο συνολικό στράτευμα.

Στον πόλεμο, ανατολικά του Ατλαντικού, οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε πραγματικές πολεμικές ενέργειες μόνο μετά την αποβατική εκστρατεία στη Βόρεια Αφρική, στις 8 Νοεμβρίου 1942. Για την ακρίβεια, το επιθετικό χτύπημα στις βορειοδυτικές αφρικανικές ακτές στη Μεσόγειο δεν ήταν καν ενάντια στη Γερμανία , αλλά ενάντια στην Ιταλία και την Γαλλία του Βισύ. Κατά τη διάρκεια του 1940 -1942, οι δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας αντιμετώπισαν μόνες τους σειρά επιθετικών ενεργειών του «Άξονα» στη Βόρεια Αφρική. Η βρετανική νίκη στο Ελ Αλαμέιν, τον Οκτώβριο - Νοέμβριο του 1942, που είχε σαν αποτέλεσμα την κρίσιμη καμπή στην πορεία των επιχειρήσεων στο θέατρο πολέμου της Μεσογείου, επιτεύχθηκε πριν από την άφιξη των αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή.

Μέχρι το καλοκαίρι του 1944, ο αριθμός των χερσαίων δυνάμεων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που πολέμησε με τον εχθρό στο Δυτικό ΘΠ και στο θέατρο πολέμου της Ασίας - Ειρηνικού (και μαζί και στο καθένα θέατρο πολέμου ξεχωριστά), υπερέβαινε σταθερά τον αριθμό των αμερικανικών στρατευμάτων που βρίσκονταν εκεί. Μόνο μετά την απόβαση στη Νορμανδία, η αναλογία άρχιζε σιγά-σιγά να αλλάζει. Στη «Μάχη του Ατλαντικού», καθοριστικός ήταν επίσης ο ρόλος του βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού, που βύθισε 525 γερμανικά υποβρύχια, ενώ το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, 174.

Στο ΘΠ Ασίας - Ειρηνικού , οι Αμερικανοί πολέμησαν μαζί με τους Αυστραλούς και τα βρετανικά αποικιακά στρατεύματα που στάθμευαν στην Ινδία. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί ο μόνιμος -αν και από μόνος του παθητικός- παράγοντας της Κίνας. Στα κινεζικά εδάφη απασχολούνταν σε σταθερή βάση περισσότερο από το μισό των ιαπωνικών χερσαίων δυνάμεων και μια σημαντική δύναμη της ιαπωνικής αεροπορίας. Οι δυνάμεις αυτές, ενεργώντας συνδυαστικά και όχι οι Αμερικανοί από μόνοι τους, εξασφάλισαν τη νίκη των Συμμάχων πάνω στη ναυτική και αεροπορική ισχύ της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας. Και όπως έχει γραφτεί πολλές φορές, η είσοδος της ΕΣΣΔ στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας και όχι οι βομβαρδισμοί με ατομικές βόμβες, ήταν «το τελειωτικό χτύπημα του σπαθιού» που ανάγκασε την Ιαπωνία να παραδοθεί.

Έτσι, ακόμη και για στα θέατρα πολέμου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στα οποία τον καθοριστικό ρόλο είχαν οι Δυτικοί σύμμαχοι, ο ρόλος των ΗΠΑ στις συμμαχικές ένοπλες δυνάμεις δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ο απόλυτα κυρίαρχος.

ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr/

Διαβάστε Περισσότερα