Μακεδονική παράδοση και σκοπιανολάγνοι
(ή τρώγοντας μαύρα άλογα)
Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης
Η πρόσφατη σημαντική επιτυχία της 1ης Πανελλήνιας Συνάντησης Μακεδόνων φαίνεται ότι πανικόβαλλε τους γνωστούς κύκλους των σκοπιανολάγνων οι οποίοι επιδόθηκαν σε μια λυσσαλέα εκστρατεία απαξίωσης και συκοφάντησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων (ΠΟΠΣΜ) με γελοία και φαιδρά επιχειρήματα.
Τα «επιχειρήματα» αυτά (μια και δεν υπήρχαν άλλα) επικεντρώθηκαν στο ότι ήταν άδειο (!) το Καυτανζόγλειο και ότι δεν ακούστηκαν «παραδοσιακά μακεδονικά τραγούδια», ένα ανόητο, ψευδές και πολυφορεμένο «επιχείρημα».
Ας εξετάσουμε λοιπόν αυτούς τους παιδιάστικους και τραβηγμένους «από τα μαλλιά» ισχυρισμούς.
Ως γνωστόν υπάρχει η περίφημη ρήση «Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις». Δεν θα κουραστώ επομένως γράφοντας λέξεις και θα περιοριστώ απλώς στην παρακάτω φωτογραφία:
Στην εκδήλωση πήραν μέρος 143 χορευτικά Συλλόγων από όλη την Μακεδονία με πάνω από 3000 χορευτές. Άλλοι τόσοι περίπου ήσαν οι συνοδοί. Αν προσθέσουμε και τους 5 με 6 χιλιάδες θεατές που πρόλαβαν να ενημερωθούν, συνολικά παραβρέθηκαν στην εκδήλωση 12.οοο άτομα περίπου. Και αυτά, σχεδόν στο σύνολό τους, με προσωπικές ειδοποιήσεις με τηλέφωνα ή μέσω του διαδικτύου. Δεν υπήρξαν διαφημιστικά σποτ στα κανάλια, διαφημίσεις σε εφημερίδες και λοιπά έντυπα, αφισοκολλήσεις, διανομή φυλλαδίων στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Το γιατί δεν έγιναν αυτά είναι αυτονόητο: Η Ομοσπονδία δεν διαθέτει περίεργους ή αφελείς χρηματοδότες, όπως κάποιοι άλλοι, να χρηματοδοτούν πλουσιοπάροχα τους «προστατευόμενούς» τους, με μηδενικά (δυστυχώς γι’ αυτούς) αποτελέσματα.
Υπενθυμίζω ότι ο αρχικός σχεδιασμός της εκδήλωσης ήταν να πραγματοποιηθεί στο «Νίκος Γκάλης» (το γνωστό «Παλαί ντε Σπορ» ή «Αλεξάνδρειο Μέλαθρο») και για τεχνικούς λόγους δεν έγινε εκεί και ευτυχώς! Δεν θέλω να σκεφτώ ένα «Παλαί» κατάμεστο από χορευτές και συνοδούς με άλλο τόσο κόσμο από έξω να περιμένει και να αποχωρεί απογοητευμένος (και δυσαρεστημένος). Άραγε θα τολμούσαν κάποιοι από τους κουτοπόνηρους «μακεντόντσι» να έγραφαν σε εκείνη την περίπτωση για «άδειο γήπεδο»; Και μιλάνε ποιοι; Αυτοί που μπορούν να κάνουν δημόσιες εκδηλώσεις μόνο μέσα σε τηλεφωνικούς θαλάμους!
Ας περάσουμε τώρα στο συνηθισμένο φαιδρό και «ακλόνητο» (όπως νομίζουν) «επιχείρημα» ότι δεν ακούγονται «παραδοσιακά μακεδονικά τραγούδια» στις εκδηλώσεις της Ομοσπονδίας.
Αντιγράφω από την ανάρτηση που εμφανίστηκε στο φιλοσκοπιανό διαδικτυακό ραδιόφωνο «Μακεδονική Παράδοση» της 19ης Απριλίου 2016:
«Η "Ομοσπονδία" λοιπόν που ιδρύθηκε για να διαφυλάξει την Μακεδονική παράδοση δεν έχει ούτε μία εκδήλωση που να έχει ακουστεί ένα παραδοσιακό μακεδονικό τραγούδι!».
Απευθύνομαι σε εκείνους τους καλοπροαίρετους, αλλά αφελείς, που αγνοούν τα δεδομένα και παρασύρονται από αυτές τις βλακώδεις προπαγανδιστικές «καταγγελίες» των φιλοσκοπιανών. Για όσους τα πιστεύουν κιόλας, το μόνο που έχω να ευχηθώ είναι «περαστικά» και «καλή ανάρρωση».
Τι συμβαίνει λοιπόν στην πραγματικότητα;
Στην διάρκεια των αιώνων της Οθωμανικής κατοχής των χωρών της χερσονήσου του Αίμου, στα Βαλκάνια, όπως συνήθως αποκαλούνται, σημειώθηκαν σε πολλούς τομείς φαινόμενα συγκρητισμού, κάτι φυσικό και αναμενόμενο, που έχει παρατηρηθεί και σε άλλες περιοχές του πλανήτη.
Ο όρος αυτός είναι γνωστός στην φιλοσοφία και αναφέρεται στον συνδυασμό και τελικά στην συγχώνευση διαφορετικών απόψεων, εννοιών, σκέψεων σε μια νέα μοναδική ιδέα. Υπάρχουν διάφορα είδη συγκρητισμών όπως Θρησκευτικός, Πολιτιστικός, Κοινωνικός, Πολιτικός κλπ.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση μας ενδιαφέρει ο «Πολιτιστικός Συγκρητισμός», ο οποίος αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου δύο ή περισσότερες πολιτιστικές παραδόσεις αναμειγνύονται και δημιουργούν ένα νέο έθιμο, ιδέα, πρακτική ή φιλοσοφική αντίληψη. Εδώ ανήκει και ο λεγόμενος «μουσικός» συγκρητισμός που έχει παρατηρηθεί και εντοπιστεί από πολλούς και αναφέρεται σε μουσικές και τραγούδια που μεταφέρθηκαν από μια περιοχή σε κάποια άλλη, έγιναν δημοφιλή και υιοθετήθηκαν, συνήθως με άλλα λόγια ή μικρές παραλλαγές κλπ.
Αυτό το φαινόμενο, όπως ήταν φυσικό, συνέβη και στην περιοχή της Μακεδονίας όπου ελληνικές μουσικές, χορευτικοί ρυθμοί και τραγούδια, μεταφέρθηκαν σε άλλες περιοχές των Βαλκανίων, ενώ συνέβη και το αντίθετο φαινόμενο. Είναι κάτι που έχει αποτελέσει αντικείμενο ερευνών, αναλύσεων, παρατηρήσεων, αν και συνήθως όχι με επιστημονική μεθοδολογία.
Από το σημείο αυτό όμως μέχρι το σημείο της εμπλοκής πολιτικών μεθοδεύσεων και προπαγανδιστικής αξιοποίησης εκ μέρους αδίστακτων ξένων κέντρων και των οργάνων τους υπάρχει τεράστια διαφορά.
Στο θέμα αυτό (της προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης) οι Σύλλογοι της Ομοσπονδίας αναγκάστηκαν να πάρουν από την αρχή συγκεκριμένη θέση. Αντιλαμβανόμενοι ότι η αδιαφορία και η παντελής απουσία του ελλαδικού κράτους στα ζητήματα αυτά ήταν καταφανής, με αποτέλεσμα οι κάθε κατηγορίας προπαγανδιστές και πρακτορίσκοι να εκμεταλλεύονται την άγνοια του κόσμου, κυρίως στην ύπαιθρο, αποφασίστηκε προς το παρόν να αποφεύγονται (και ΟΧΙ να απαγορεύονται, όπως ισχυρίζονται οι σκοπιανολάγνοι) σε δημόσιες εκδηλώσεις χοροί και τραγούδια αμφίβολης προέλευσης. Και τούτο διότι εδώ και δεκαετίες (και ακόμη παλαιότερα) έχουν παρεισφρήσει ξενόφερτα κατασκευάσματα που προφανώς ουδεμία σχέση έχουν με την γνήσια παράδοση των Μακεδόνων Ελλήνων.
Αυτά τα ξενόφερτα ανήκουν σε τρεις κατηγορίες:
1. Παλιά κομιτατζίδικα της εποχής του μακεδονικού αγώνα.
2. Νεώτερα των κατσαπλιάδων του ΣΝΟΦ και του Τίτο.
3.Τα σύγχρονα κατασκευάσματα των σκοπιανών με κατάπτυστους και ρατσιστικούς εις βάρος των Ελλήνων στίχους, που έχουν περάσει αρχικά ως μουσικές και χοροί και στην συνέχεια τραγουδιούνται σε λαθρόβιες μεταμεσονύκτιες συνάξεις σκοπιανολάγνων.
Όλα αυτά λοιπόν που επικαλούνται οι «εθνικά μακεδόνες» είναι εκδηλώσεις πανικού διαπιστώνοντας ότι η ακριβοπληρωμένη προπαγάνδα τους επί δεκαετίες διαλύθηκε σαν καπνός στο πρώτο αεράκι ή να το πω διαφορετικά χρησιμοποιώντας την άκρως χιουμοριστική (ίσως όχι τόσο κόσμια) έκφραση: «ως κουραδόκαστρο παρά θιν’ αλός».
Κλείνω με ένα σημείο της προαναφερθείσας ανάρτησης, που με έκανε να ξεκαρδιστώ στα γέλια, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την ασχετοσύνη και την παχυλή αμάθεια των «μακεντόντσι».
Αναφέρουν ειρωνικά, κάπου προς το τέλος της ανάρτησης, ότι στην εκδήλωση στο Καυτανζόγλειο (αχ, πόσο πόνεσε!) υπήρξαν χοροί που δεν ήσαν ελληνικοί και αναφέρουν ως παράδειγμα το σκοπιανό (έτσι νομίζουν, βουλγάρικο είναι) τραγούδι «Κατάμαυρο άλογο ιππεύω, πηγαίνω στην νύφη» (Врана коня явам яз, oдам по невестата), που το γράφουν με λατινικούς χαρακτήρες “Vranja kojna (konja γράφεται) jadam jas” εντελώς λάθος διότι έτσι πώς το έγραψαν σημαίνει «Τρώγω μαύρο άλογο»! Όταν τα άτομα δεν μπορούν να καταλάβουν την διαφορά μεταξύ του «γιάβαμ» = ιππεύω και «γιάνταμ» = τρώγω, δεν αξίζει να ασχοληθούμε παραπάνω μαζί τους.
Καλή όρεξη!
ΔΕΕ
