ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ 1ου ΟΜΙΛΟΥ ΤΗΣ Α΄ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΕΠΣ ΠΕΛΛΑΣ

Α ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ - 1ος ΟΜΙΛΟΣ (16η αγωνιστική)

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΣ ΠΡΟΜΑΧΟΙ - ΔΑΦΝΗ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ 6 - 0

Αγώνας-τυπική διαδικασία έγινε στο κοινοτικό γυμναστήριο ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΙΒΑΝΗΣ των Προμάχων, όπου ο τοπικός σύλλογος επικράτησε άνετα επί της αποδεκατισμένης Δάφνης Παναγίτσας με σκορ 6-0.

Οι φιλοξενούμενοι εμφανίστηκαν στο γήπεδο με 9 ηρωικούς παίκτες και όπως ήταν αναμενόμενο υποτάχθηκαν στην αριθμητική και όχι μόνο ανωτερότητα των γηπεδούχων.
Ο προπονητής των Προμάχων Βασίλης Σαμαράς είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει πολλούς μικρούς ποδοσφαιριστές και πειραματίστηκε με διάφορα σχήματα, εξάγοντας χρήσιμα συμπεράσματα.
Από την άλλη οι της Παναγίτσας κατέβηκαν με ό,τι έμψυχο υλικό διέθεταν, έπαιξαν φιλότιμα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο από την αρχή.

Η ροή του σκορ:
1-0  στο 12' ο Γ. Νάνος με κοντινό σουτ ύστερα από μπαλιά του Γ. Τανούρη.
2-0  στο 18' με κεφαλιά του Γ. Νάνου μετά από σέντρα του Γ. Μούγιου.
3-0  στο 32' με ατομική ενέργεια του Γ. Μούγιου.
4-0  στο 34' με κοντινό σουτ του Γ. Νάνου.
5-0  στο 44' από τον Δ. Σέλκο μετά από μπαλιά του Γ. Νάνου.
6-0  στο 85' με θεαματικό γυριστό ψαλίδι του Ιλ. Μούγιου. 

Ξεχώρισαν από τους Προμάχους οι Χ. Καραπάνος, Γ. Σέλκος, Γ. Τανούρης και Δ. Ρατσίτσκας.
Από τη Δάφνη διακρίθηκαν οι Α. Ντάρσι, Δ. Χρηστομάνος, Μαραντόνα και Σ. Κωνσταντινίδης.

Η διαιτησία του κυρίου Κατεριάδη ήταν άριστη και οι βοηθοί του Δ. Κουκούλης και Μ. Σλατίντσης ήταν αλάνθαστοι.

ΑΣ ΠΡΟΜΑΧΟΙ
Σέλκος Χ.
Τανούρης Γ.
Ρατσίτσκας Δ.
Σέλκος Δ.
Σέλκος Γ. (Καραμήτσος Τ.)
Νάνος Δ.
Νάνος Ν. (Σέλκος Ι.)
Νάνος Γ. (Καραπάνος Χ.)
Μούγιος Ιλ.
Σαμσούρης Σ.
Μούγιος Ι.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Σαμαράς Β.

ΔΑΦΝΗ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ
Ντάρσι Α.
Ντάρσι Δ.
Δόγκας Β.
Παπαδόπουλος Γ.
Μαραντόνα
Χρηστομάνος Δ.
Ταρασίδης Χ.
Κλιτσινίκος Β.
Κωνσταντινίδης Σ.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Βιληγέννης

Διαβάστε Περισσότερα

"ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ Η ΚΡΙΣΗ" - ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΣΑΜΣΟΥΡΗ

του Ιωάννη Σαμσούρη*

 

Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μία ραγδαία μεταβολή στον τρόπο ζωής μας. Ενώ πριν από κάποια χρόνια ο κόσμος δούλευε για να διατηρήσει το «ευ-ζην» του, μεγάλο μέρος του πληθυσμού παλεύει πλέον για την επιβίωσή του. Εάν θέλουμε όμως να δούμε τις καταστάσεις όσο πιο αντικειμενικά γίνεται, πρέπει να διαχωρίσουμε τις συμπεριφορές που επιδεικνύει ένα άτομο που παλεύει για την επιβίωσή του από αυτές που τον οδήγησαν σε αυτήν. Διότι η μάχη για την επιβίωση οδηγεί τους ανθρώπους στην απελπισία και θα ήταν άδικο να χαρακτηρίσουμε τις συμπεριφορές που πηγάζουν από αυτήν μέρος του χαρακτήρα του.

 

Τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι η βία και ο ρατσισμός. Η Ελλάδα ήταν πάντοτε μία φιλόξενη χώρα. Τα κύματα ρατσισμού και το γεγονός ότι έχουμε εκλέξει ναζιστικό κόμμα στη βουλή είναι αποτέλεσμα φόβου και απελπισίας. Το νευρικό σύστημα του φόβου βρίσκεται στον πυρήνα του εγκεφάλου μας, είναι ένα από τα αρχαιότερα συστήματα, ενώ έχει την ικανότητα να θολώνει την κριτική μας σκέψη. Οπότε δεν είναι απίθανο για κάποιον ο οποίος αδυνατεί να συντηρήσει τον εαυτό του στην ίδια του τη χώρα να βρίσκει λογική τη λύση της βίαιης απέλασης των μεταναστών.

 

Ευτυχώς όμως που ο φλοιός του εγκεφάλου, όπου και εδράζει η λογική μας, μπορεί να καταστείλει τα ερεθίσματα από τις πιο πρωτόγονες-ενστικτώδεις ορμές. Για τα άτομα που θέλουμε να θεωρούμε ότι παραμένουμε λογικοί παρά την κρίση είναι φανερό πώς η τελευταία είναι αποτέλεσμα των εαυτών μας και όχι των μεταναστών ή κάποιας εξωτερικής δύναμης. Διότι ένα πράγμα που μας έμαθε η κρίση για τους εαυτούς μας είναι το πόσο λάθος νοοτροπία είχαμε ως τώρα και, παρά τις μερικές βελτιώσεις, εξακολουθούμε να έχουμε ως τώρα.

 

Αυτό το σύστημα σκέψης είναι ο λόγος που καταλήξαμε την Ελλάδα σε αυτού του είδους την κρίση. Μία κρίση όχι μόνο οικονομική, αλλά και ταυτότητας.

Το μεγαλύτερο λάθος μας είναι η εγωκεντρική προσέγγιση που έχουμε, κυρίως στον επαγγελματικό τομέα. Το ίδιο άτομο που τη μία μέρα θα απεργήσει προκειμένου να υπερασπιστεί τα επαγγελματικά του δικαιώματα, θα διαμαρτυρηθεί την επομένη για την ταλαιπωρία που υπέστη διότι οι εργαζόμενοι κάποιας υπηρεσίας απεργούσαν. Η κάθε επαγγελματική ομάδα περιχαράκωνε  τον χώρο της, καθιστώντας πρακτικά  αδύνατη την είσοδο νέων επαγγελματιών και ρυθμίζοντας τις τιμές του προϊόντος τους με τις αρχές που λειτουργούν τα καρτέλ, καταργώντας στην πράξη τις αρχές λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς.

 

Φαίνεται εδώ η μυωπική όραση όπου μας χαρακτηρίζει καθώς αποτυγχάνουμε επανειλημμένα να αντιμετωπίσουμε τους εαυτούς μας ως αλληλοσυνδεόμενους με κοινό στόχο την ομαλή λειτουργία της χώρας μας. Αντίθετα, ο καθένας αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν κάτι μεμονωμένο και συγκρουόμαστε ή απλά αγνοούμε τους άλλους. Επέκταση αυτής της συμπεριφοράς είναι και ο τρόπος με τον οποίο κινούμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Ενώ οι επιχορηγήσεις είχαν σκοπό να μας βοηθήσουν να δημιουργηθούν δομές ώστε να βελτιωθεί η χώρα μας, κατέληξαν να διαμοιράζονται στον πληθυσμό ακατάσχετα και σπαταλούνταν χωρίς κάποια ουσιαστική συνεισφορά. Αυτή η συμπεριφορά είναι ένα δείγμα ότι δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να νοιαζόμαστε για το καλό της χώρας μας όσο νοιαζόμαστε για το καλό του εαυτού μας. Εάν όντως νιώθαμε ότι είμαστε μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου, δεν θα διστάζαμε να επενδύσουμε σε αυτό.

 

Και εδώ κρύβεται το μεγαλύτερο μάθημα που πήραμε για την Ελλάδα: ότι δεν νιώσαμε πραγματικά υπερήφανοι για τη χώρα μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε τη κυβέρνηση σαν κάτι διαφορετικό από εμάς. Κατηγορούμε αυτή και τους πολιτικούς για όλα τα δεινά της χώρας απαιτώντας από αυτούς να αλλάξουν τη κατάσταση. Δεν συνειδητοποιούμε όμως ότι για να αλλάξει κάποιος τον κόσμο πρέπει πρώτα να αλλάξει τον εαυτό του.

 

Πώς περιμένουμε να έχουμε τίμιους ηγέτες όταν ψηφίζουμε τους διεφθαρμένους πολιτικούς που θα βολέψουν το παιδί μας και όχι τους ανθρώπους που  θα ανοίξουν  θέσεις εργασίας για τα παιδιά όλου του κόσμου. «Όλοι οι υπόλοιποι το κάνουν» είναι η απάντηση του καθενός. Τι θα γινόταν όμως εάν δεν ήταν έτσι η κατάσταση; Τι θα γινόταν εάν κανείς δεν έκλεβε το δημόσιο γιατί «κανείς άλλος δεν το κάνει»; Ο κοινωνικός προγραμματισμός θα μπορούσε να βοηθήσει στην διατήρηση της αξιοκρατίας, εάν μπορούσαμε να κάνουμε όλους τους Έλληνες τίμιους.

 

Η λύση κρύβεται στους νόμους του κράτους. Η συζήτηση έχει ξεκινήσει στην Ελληνική κοινωνία  ήδη προς αυτήν τη κατεύθυνση και είμαι αρκετά αισιόδοξος ότι μπορεί να βρεθεί λύση. Εάν δημιουργήσουμε κατάλληλους νόμους (απλούς και κατανοητούς από όλους), τους οποίους θα εφαρμόζουμε καθολικά και όχι αλα καρτ, θα έχουμε θετικά αποτελέσματα από δύο μέτωπα. Αρχικά, οι παραβάτες θα γνωρίζουν ότι αν παρανομούν θα διώκονται και μεταβατικά, θα σταματήσουν τις παράνομες συμπεριφορές τους. Το δεύτερο, και ίσως πιο σημαντικό, είναι ότι τα άτομα που θέλουν να είναι τίμια, θα έχουν πλέον λόγο να το κάνουν. Αυτό θα τους αυξήσει το αίσθημα ότι ανήκουν σε ένα μεγαλύτερο σύνολο ατόμων που βοηθάνε στο να πάει μπροστά η χώρα.

 

Καταληκτικά, αυτό που μάθαμε είναι ότι η χρήση του πλούτου μας μόνο για το προσωπικό όφελος ήταν ο λόγος που οδηγηθήκαμε στην κατάρρευση. Αργά ή γρήγορα όμως θα σταθούμε στα πόδια μας ξανά και τότε είναι σημαντικό η γνώση που παίρνουμε από την τρέχουσα κρίση να γίνει σοφία και, με τη βοήθεια των νόμων, να χτίσουμε μία Ελλάδα δικαίου, μία Ελλάδα που θα σέβεται και θα τη  σέβονται οι πολίτες της.

Διαβάστε Περισσότερα

"ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ" ΤΗΣ ΕΡΤ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΩΝ 80's

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΟΣΚΟΪΤΗ

Το 1986 προβλήθηκε από την ΕΡΤ μία συγκλονιστική σειρά με τίτλο ''Ναρκωτικά'' σε σκηνοθεσία Νίκου Παπαθανασίου. Συγκλονιστική, διότι για πρώτη φορά μιλούσαν στο φακό ηρωινομανείς χρήστες για το διάολο με τον οποίο πάλευαν. Ήμουν στα 12 όταν παιζόταν η σειρά και θυμάμαι τους γονείς μου να με βάζουν να τη βλέπω με το ζόρι εξ αιτίας τού - συγκινητικού τότε φόβου τους - μη γίνει το παιδί τους πρεζάκι. Αντίθετα, θυμάμαι και κάποιους άλλους γονείς, φίλων μου, να κλείνουν την TV και να σταυροκοπιούνται, θορυβημένοι από τον δαίμονα που η ΕΡΤ έβαζε στα σπίτια τους κατά κάποιο τρόπο.

   Βρισκόμασταν άλλωστα στα μέσα των 80s και οι θάνατοι από ναρκωτικά ήταν συνηθισμένο φαινόμενο στους κόλπους της νεολαίας, ενοχοποιώντας σε μεγάλο βαθμό την ελληνική rock σκηνή. Να το πω πιο λαϊκά, εκείνη την περίοδο στα μυαλά του κόσμου ο ροκάς σήμαινε ναρκομανής με την ίδια λογική που πολλές δεκαετίες πίσω ο καλλιτέχνης θεωρούταν παραστρατημένος γενικά.
 Κακά τα ψέματα, υπήρχε μεγάλη άγνοια για το θέμα. 
Ακόμη και στο χώρο του εμπορικού κινηματογράφου της εποχής, ένα τόσο σοβαρό ζήτημα αντιμετωπιζόταν με γραφικά ευτράπελα: Ας θυμηθούμε εκείνη την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη - τα ''Τσακάλια'' πρέπει να ήτανε - όπου ο Σταμάτης Γαρδέλης τρώει ένα στεντόν, κοπανάει ένα ποτήρι ουίσκι, πίνει έναν μπάφο και μετά...πεθαίνει ή την άλλη, τον ''Πανικό στα σχολεία'' με τον Γιάννη Βόγλη νά'χει χάσει τον έφηβο γιο του μεσ' στο σχολείο και να βγαίνει παγανιά με το πυροβόλο, ξεκληρίζοντας τους αδίστακτους εμπόρους ναρκωτικών!
 Όποιος ήταν έξω απ' το χορό, έδειχνε ό,τι του κατέβαινε...Σαν και μία άλλη ταινία για τους αγώνες της Αριστεράς, το ''Κόκκινο Τραίνο'' του Τάκη Σιμονετάτου, φτιαγμένη από ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με την Αριστερά και πήγαν απλά να πιάσουν το πολιτικό μεταπολιτευτικό κλίμα με κωμικά αποτελέσματα. Επιφυλάσσομαι για ένα άλλο post σχετικό με το απείρου κάλλους ''Κόκκινο Τραίνο''.

   Όλοι οι καλλιτέχνες συμμετείχαν αφιλοκερδώς, ενώ για το σκοπό της έκδοσης ''συνεργάστηκαν'' πολλές δισκογραφικές εταιρείες. 

  Πίσω στο θέμα μας, δανείζομαι τα λόγια της ραδιοφωνικής παραγωγού και πρώην χρήστριας Θέκλας Τσελεπή από συνέντευξη που μου είχε δώσει το 2011: Αρχές του '80 πλακώθηκε κι ο Παύλος (σ.σ. ο Σιδηρόπουλος) στη ζαπρέ (σ.σ. Η πρέζα στην αργκό των τοξικομανών), τυχαίο ήτανε; Που τη βρήκαμε μπροστά μας την ουσία αυτή όλοι οι άνθρωποι; Ξυπνήσαμε ένα πρωί κι είπαμε "Α, ωραία, πα 'να πάρουμε ηρωίνη"; Παντού ξαφνικά γεμίσαμε από πρέζα... 
  Τα "Ναρκωτικά" στην ΕΡΤ-1 σημείωσαν μεγάλη θεαματικότητα. Αποτέλεσαν πρώτο θέμα συζήτησης, τόσο στα σπίτια, όσο και στα σχολεία της χώρας.
 Αλήθεια είναι, όσο αφελές κι αν ακούγεται, ότι συνέβαλαν στην ενημέρωση πολλών παιδιών που τότε έμπαιναν στην εφηβεία για το τι ακριβώς είναι η ηρωίνη και σε τι εξαθλίωση μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο.

Για χρόνια αναζητούσα τον δίσκο που είχε κυκλοφορήσει στα τέλη του 1986 και που όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του πήγαν υπέρ της οικονομικής ενίσχυσης της ειδικής θεραπευτικής κοινότητας ''Ιθάκη''.
 Τον ανακάλυψα πριν λίγο καιρό σε βινύλιο στο Μοναστηράκι, μια και - αν τα λέω σωστά - ποτέ δεν επανεκδόθηκε σε CD. Σαν όνειρο θυμάμαι το άνωθεν τηλεοπτικό σποτ για τη δισκογραφική έκδοση που ναι μεν περιείχε στη δεύτερη πλευρά γνωστά τραγούδια εκπροσώπων της ελληνικής rock σκηνής, περισσότερο ενδιαφέρον όμως παρουσίαζε στην πρώτη πλευρά με ηχητικά ντοκουμέντα και πρωτότυπες συνθέσεις σε μουσική και ενορχήστρωση του Γιώργου Σωτηρόπουλου. 

  Για την ακρίβεια, στην πρώτη πλευρά του δίσκου υπήρχαν τρία ντοκουμέντα - αποσπάσματα από την ηχητική μπάντα της σειράς. Μιλούσαν χρήστες ναρκωτικών, γονείς που αντιμετώπισαν το πρόβλημα με τα παιδιά τους, ένας θεραπευτής της ''Ιθάκης'' και αρκετοί νέοι - τρόφιμοι της κοινότητας στο στάδιο της αποτοξίνωσης. 
Ενδιάμεσα, ακούγονταν πέντε οργανικά θέματα του Σωτηρόπουλου και το ''Late at night'', ένα ατμοσφαιρικό αγγλόφωνο blues ερμηνευμένο από τον ίδιο.

Στη δεύτερη πλευρά, το τηλεοπτικό αυτό soundtrack συγκέντρωνε μερικά από τα πιο ηχηρά ονόματα του ελληνικού rock κυρίως:
 Τον Κώστα Τουρνά με τη ''Φλέβα'' από το άλμπουμ ''Λίγη αμαρτία'', τον Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ με την αγαπημένη ροκαμπιλάδικη ''Φάλτσα Μενεξεδιά'' του, τους 2002GR με το hit ''Τι να σου προσφέρω ν' αλλάξεις'', τον Αντώνη Βαρδή με το ''Πάντα δραπέτης απ' το όνειρο'' σε μουσική και ερμηνεία δική του και σε στίχους Σάκη Μπουλά, τον συχωρεμένο Άγγελο Σκορδίλη (1959 - 2011) με τη ''Φευγάτη'' του και τον σούπερ σταρ Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τον ''Κουρσάρο'' από το άλμπουμ ''Φοβάμαι'' του ΄82 σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους Παύλου Μάτεσι. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι οι καλλιτέχνες συμμετείχαν αφιλοκερδώς, ενώ για το σκοπό της έκδοσης ''συνεργάστηκαν'' πολλές δισκογραφικές εταιρείες: από την CBS που κυκλοφόρησε τελικά το δίσκο μέχρι τη Lyra, τη MINOS, την Polygram, τη M.Box και τη Warner. Τη διανομή ανέλαβε η Diski CBS ΑΕΒΕ κατόπιν κλήρωσης, όπως αναγραφόταν στο οπισθόφυλλο.

   Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, με τον βλαβερό ρόλο της τηλεόρασης επιβεβαιωμένο και τους τηλεθεατές σε ρόλο αγριεμένου παθητικού δέκτη, εντύπωση μου είναι πως τα ''Ναρκωτικά'' στην ΕΡΤ-1 ήταν από τις σοβαρότερες προσπάθειες - συνδυασμός ντοκιμαντέρ, δημοσιογραφικής έρευνας και τηλεοπτικού ρεπορτάζ.
 Κι αν στα τότε παιδικά μυαλά μας η σειρά φαινόταν σχεδόν εφιαλτική, σαν ένα θρίλερ που θα μπορούσαμε κι εμείς να το ζήσουμε, κατάφερε να περάσει στο υποσυνείδητο μας και να μας κάνει να νιώσουμε απέχθεια για τις σκληρές και θανατηφόρες ναρκωτικές ουσίες. Δεν ήταν μικρό πράγμα αυτό...



 Πηγή: www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΡΓΑΤΗΣ ΕΚΑΝΕ ΟΤΟΣΤΟΠ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΗΡΕ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Εργάτης που έκανε οτοστόπ σε αυτοκινητόδρομο στην Ουρουγουάη είδε να σταματάει μπροστά του ένα όχημα στο οποίο επέβαινε ο Πρόεδρος της χώρας, ο γνωστός και ως «ο φτωχός Πρόεδρος» Χοσέ Μουχίκα.

    Ο άνδρας έφτασε στη δουλειά του  το πρωινό της 5ης Ιανουαρίου, όμως δεν του επιτράπηκε η είσοδος επειδή δεν είχε ανανεώσει την ταυτότητα του. Έτσι αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι του με οτοστόπ.

   Περίπου 25-30 αυτοκίνητα πέρασαν και δεν σταμάτησαν, όπως είπε, μέχρι που είδε ένα φορτηγάκι με επίσημες πινακίδες το οποίο ακολουθούσε ένα άλλο αυτοκίνητο,  να σταματούν μπροστά του. Η οδηγός τον ρώτησε πού πήγαινε και όταν εκείνος απάντησε ότι πήγαινε στο Χουάν Λακάσε, εκείνη του είπε ότι μπορούσε να τον πάει ως την Αντσορένα.

   «Μόλις μπήκα, σκέφτηκα ότι κάπου την ξέρω τη γυναίκα που οδηγούσε», είπε στα ΜΜΕ της χώρας του ο Χεράλντ Ακόστα. 



Η οδηγός δεν ήταν άλλη από την Πρώτη Κυρία της Ουρουγουάης Λουσία Τοπολάνσκι, που είναι και γερουσιαστής. Δίπλα της καθόταν ο Μουχίκα και μαζί τους είχαν και το σκυλί τους, τη Μανουέλα. 

   «Η διαδρομή ήταν σύντομη αλλά και οι δύο ήταν πολύ φιλικοί», είπε ο Ακόστα που κατέβηκε στην Αντσορένα, εκεί όπου βρίσκεται και η προεδρική κατοικία. Προηγουμένως δεν παρέλειψε να «απαθανατίσει» την εμπειρία και να ανεβάσει τις φωτογραφίες στο Facebook. 



O Xoσέ Μουηίκα είναι γνωστός για την πολύ απλή ζωή του. Μένει σε ένα αγρόκτημα και κυκλοφορεί με έναν παλιό σκαραβαίο, για τον οποίο μάλιστα εμίρης προσέφερε πρόσφατα ένα εκατομμύριο δολάρια για να τον αγοράσει.
 Ο Μουχίκα αρνήθηκε την προσφορά. 



Πηγή: www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΠΕΤΟΥΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΡΑΤΣΕΣ

Συγκλονιστικές είναι οι εικόνες που δόθηκαν στη δημοσιότητα και αποκαλύπτουν τις απάνθρωπες πρακτικές και τις νέες κτηνωδίες των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.

   Οι σκληρές εικόνες, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο Justpaste.it από τζιχαντιστές και κυκλοφορούν σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης είναι ενδεικτικές της βιαιότητα της ομάδας ισλαμιστών που σπέρνει τον τρόμο σε όλη τη Συρία και το Ιράκ.

   Σύμφωνα με τον ISIS η συμμετοχή σε ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες θεωρείται έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο. Στις εικόνες αποκαλύπτεται πως οι εκτελέσεις γίνονται με φρικτό τρόπο παρουσία κοινού. Οι τζιχαντιστές τιμωρούν τους ομοφυλόφιλους πετώντας τους από οροφές κτιρίων στο Ιράκ.

   Οι κατηγορίες εναντίον των αντρών ανακοινώθηκαν από έναν κουκουλοφόρο μαχητή του Ισλαμικού Κράτους ο οποίος ανέφερε πως οι άνδρες είναι ένοχοι για συμμετοχή σε ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες και πρέπει να πεθάνουν, σύμφωνα με το νόμο της Σαρία.
 Το πλήθος είναι συγκεντρωμένο και παρακολουθεί την εκτέλεση.





Τον περασμένο Δεκέμβριο τζιχαντιστές είχαν εκτελέσει με τον ίδιο τρόπο ακόμη έναν ομοφυλόφιλο. Στα νέα ντοκουμέντα παρουσιάζονται και άλλες εκτελέσεις,
 Δύο άντρες που κατηγορούνται για ληστεία σταυρώνονται και λιθοβολούνται μέχρι θανάτου ενώ μια γυναίκα που κατηγορήθηκε για μοιχεία θανατώνεται με τον ίδιο τρόπο. 







Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρει πως συνολικά 17 άνθρωποι εκτελέστηκαν από τους τζιχαντιστές μέσα σε μόλις δύο μέρες ενώ οι νέες αυτές αποκαλύψεις έχουν προκαλέσει παγκόσμια κατακραυγή. 

Διαβάστε Περισσότερα

GREEK KAMAKI

Εχουν γραφτεί και ακουστεί πολλά για τον... ελληνικό τρόπο φλερτ, το λεγόμενο greek kamaki.

Τις περασμένες δεκαετίες, μάλιστα, είχε φτάσει σε σημεία... μυθολογικά και, παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες ιστορίες ήταν μάλλον ψεύτικες, το greek kamaki εξακολουθεί να αποτελεί σταθερά.

Δείτε στα παρακάτω βίντεο τις προσπάθειες ενός θαρραλέου νεαρού (της ομάδας  Vibrator Productions) για να φλερτάρει κοπέλες στην κεντρική πλατεία της Αθήνας.

Εδώ είναι μαζεμένες οι χειρότερες, αλλά και μερικές αρκετά έξυπνες ατάκες.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΚΟΤΤΑΒΟΣ: ΑΝΑΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Περισσότερα από 2.000 χρόνια πριν από την εφεύρεση του beer pong, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ένα παιχνίδι που ονομαζόταν Κότταβος για να διασκεδάζουν στα συμπόσια τους.

Οπως και το beer pong, ο κότταβος ήταν ένα παιχνίδι επιδεξιότητας, ενώ η προέλευση του τοποθετείται πιθανόν στη Σικελία.

Το παιχνίδι είχε ως σκοπό να πετύχουν την «πλάστιγγα» μια πιατέλα που ήταν προσαρμοσμένη ψηλά σε ένα ραβδί, ή έπλεε σε μια λεκάνη με νερό. Συχνά χρησιμοποιούσαν κρασί που το εκσφενδόνιζαν με το στόμα ή το πετούσαν με το χέρι από ένα ρηχό πιάτο.

Η πλάστιγγα έπρεπε να βυθιστεί (αν ήταν στη λεκάνη) ή να πέσει κάτω (αν ήταν στο ραβδί) και πέφτοντας να «καπελώσει» σε ένα αγαλματάκι που ήταν στημένο από κάτω της.

Πολλές φορές, χρησιμοποιούσαν τον Κότταβο και ως μέθοδο μαντικής ερμηνεύοντας την τροχιά του κρασιού ή της πλάστιγγας κατά την ελεύθερη πτώση.

Στον νικητή έδιναν ως δώρο την ίδια την πλάστιγγα, ή διάφορα άλλα δώρα, ενώ για τη νίκη σημασία είχε όχι μόνο να πετύχουν το στόχο, αλλά να το κάνουν και με στυλ, αφού μετρούσε και η καλαισθησία της κίνησης και της τροχιάς του βλήματος κατά το παιχνίδι.

Το αρχαιοελληνικό αυτό παιχνίδι επιχείρησε να αναβιώσει πρόσφατα με τους μαθητές της, η Χέδερ Σάρπε, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Γουέστ Τσέστερ της Πενσυλβάνια, χ ρησιμοποιώντας ένα κύπελο τυπωμένο σε τρισδιάστατο εκτυπωτή αντί για πλάστιγγα, νερωμένο χυμό σταφυλιού και μερικούς επιδέξιους μαθητές τ

Πηγή:  http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑ ΤΗ ΓΡΙΠΗ

Γράφει: Δωροθέα Γαληνού

Μπορεί η γρίπη να σαρώνει και στη χώρα μας με τη λίστα των νεκρών να μεγαλώνει καθημερινά,φαίνεται όμως πως μπορούμε να θωρακίσουμε τον οργανισμό μας με φυσικό τρόπο.
Άλλωστε η γρίπη και οι ιώσεις δίνουν και παίρνουν την εποχή αυτή και η σωστή διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στην άμυνα του οργανισμού. 

Και για του λόγου του αληθές επιστημονικές μελέτες αποκάλυψαν ότι η κατανάλωση ορισμένων τροφίμων μπορεί να προστατεύσει τον οργανισμό από το κρυολόγημα.
Μεταξύ των …μαγικών τροφίμων το κρεμμύδι και το σκόρδο που θεωρούνται τα φυσικά αντιβιοτικά παρότι η μυρωδιά τους θεωρείται από τους περισσότερους ενοχλητική.

Παράλληλα η βιταμίνη C που βρίσκεται στα πορτοκάλια συμβάλλει στην θωράκιση του ανοσοποιητικού συστήματος ενώ εξουδετερώνει τους παθογόνους μικροοργανισμούς και μπορεί να δράσει προληπτικά.

Αν, ωστόσο, είστε ήδη… κρεβατωμένοι, η βιταμίνη C μπορεί να βοηθήσει στην ταχύτερη ανάρρωση. Βέβαια σε αυτή την περίπτωση η πρόσληψη πρέπει να είναι μεγαλύτερη. 

Εξίσου ευεργετικά αποτελέσματα έχουν, οι σαρδέλες, το σκουμπρί, τα στρείδια καθώς αποτελούν πηγές πρωτεϊνών, ω-3 λιπαρών, ψευδαργύρου και συνενζύμου Q-10.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η παραμικρή έλλειψη ψευδαργύρου ή Q-10 αποδυναμώνει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού και μπορεί να προκαλέσει σοβαρές δυσλειτουργίες.

Επίσης, τα γαλακτοκομικά προϊόντα όπως το γιαούρτι μπορούν να ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού.

Οι ζωικές πρωτεΐνες (όπως ψάρια, κοτόπουλο, κόκκινο κρέας) αποτελούν την πρώτη ύλη ώστε ο οργανισμός να συνθέτει τα αντισώματα.

Να σημειωθεί εδώ ότι η κοτόσουπα λειτουργεί σαν αντιβιοτικό, προκαλεί αντισηψία, διαλύει τη βλέννα, περιορίζει τις εκκρίσεις των βλεννογόνων ενώ καταπραΰνει τα συμπτώματα της γρίπης.
Ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση έχουν τα πράσα, και τα μήλα τα οποία περιέχουν μια ουσία την κουερσετίνη, που προστατεύει τους βλεννογόνους και τους πνεύμονες.

Οι κόκκινες και πορτοκαλί πιπεριές περιέχουν ένα ισχυρό κοκτέιλ ουσιών, όπως βιταμίνη C, β-καροτίνη, που μπορεί να αναχαιτίσουν όλους τους παθογόνους ιούς που εισβάλλουν στον οργανισμό. 

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΑΜΕΛΛΟΣ: "ΔΕΝ ΒΟΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΙΔΕΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΗΜΕΡΕΣ"

Ήδη από το '93 που πρωτοεμφανίστηκε (αρχικά στη Θεσσαλονίκη και με τρεις δίσκους με το τότε συγκρότημα του, του Ποδηλάτες) ο Μανώλης Φάμελλος έδειξε ότι θα έπαιζε μεν το παιχνίδι αυτού που αποκαλείται «ελληνικό ροκ» αλλά πάντα μόνο με τους δικούς του όρους.
 Περισσότερα από είκοσι χρόνια μετά και με έδρα του πλέον την γενέτειρα του Αθήνα εξακολουθεί να το αποδεικνύει, πρώτα με τους Flitcraft, το ντούο του με την Αμερικανίδα τραγουδίστρια Jessica Kilroy το οποίο στα μέσα του περασμένου φθινοπώρου κυκλοφόρησε το ομότιτλο πρώτο album του που περιέχει κυρίως παλαιότερα και μερικά καινούργια τραγούδια του αλλά με αγγλικό πλέον στίχο και ερμηνευμένα από την δεύτερη.
 Λίγο πριν τα τέλη της περυσινής χρονιάς ήρθε να προστεθεί σε αυτό ο όγδοος κατά σειρά προσωπικός δίσκος του «Γύρω Απ' Τον Ηλιο» ο οποίος περιέχει μερικά από τα ωραιότερα αλλά και πλέον ουσιώδη τραγούδια που έχει γράψει ποτέ και φυσικά ερμηνευμένα από τον ίδιο.
 Δύο πολύ καλοί λόγοι δηλαδή για να συζητήσουμε με κάποιον που παρατηρώντας - αν όχι μελετώντας προσεχτικά – με μιαν ιδιότυπα χιουμοριστική οπτική τον εαυτό του φτιάχνει τραγούδια που όχι μόνο περιλαμβάνουν όλο τον περιβάλλοντα κόσμο του αλλά και αφορούν πολλούς άλλους ακόμα...

 Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα

Για κάποια χρόνια κυκλοφορούσατε albums σε μάλλον αραιά χρονικά διαστήματα, τελευταία όμως η δισκογραφική σας παρουσία είναι πιο συχνή. Οφείλεται στο ότι αρχίσατε να έχετε περισσότερη έμπνευση από παλαιότερα ή σε κάποιον άλλο λόγο;

Είχα την εντύπωση ότι σε γενικές γραμμές είμαι τακτικός, τα τελευταία χρόνια υπάρχει βέβαια και το πρόσθετο βάρος της χρηματοδότησης κάθε προσπάθειας. Μετά είναι και οι συσκέψεις με τους δανειστές, τα προαπαιτούμενα, γενικότερα τα οικονομικά θέματα τα οποία είναι λίγο - πολύ άγνωστο κείμενο για εμάς τους καλλιτέχνες και έτσι...χανόμαστε εύκολα στην μετάφραση!

Και γιατί στα τέλη της περυσινής χρονιάς κυκλοφορήσατε δύο δίσκους σχεδόν ταυτόχρονα;

Είχα διαισθανθεί πως πρόκειται να προκηρυχθούν εκλογές και ήθελα να προλάβω το επερχόμενο τέλος του κόσμου! Επίσης σκέφτηκα ότι έτσι θα μπορούσα να προωθήσω και τους δύο δίσκους ταυτόχρονα και να μην απασχολώ μάταια την - έτσι και αλλιώς μάταιη - επικαιρότητα..
.

Τι είναι λοιπόν το «Flitcraft»; Μια ακόμα προσωπική σας δουλειά, η πρώτη με αγγλικό στίχο ή κάτι ολότελα διαφορετικό στο οποίο συμμετέχετε;

Είναι ένα βήμα στο άγνωστο, εγώ, τα τραγούδια μου και οι φίλοι μου μέσα σε ένα άλλο τοπίο. Μια παρέα που παίζει μουσική έχοντας προς το παρόν έναν «έκτακτο» χαρακτήρα σαν μια συνάντηση μιας νύχτας γύρω από μια φωτιά.

Ποιες είναι λοιπόν οι εντυπώσεις αλλά και η αίσθηση σας από αυτό τον δίσκο; Θα θέλατε να επαναλάβετε αυτή τη συνεργασία ή έστω το εγχείρημα του αγγλικού στίχου;

Έκανα τόσα υπέροχα ταξίδια για να τον τελειώσω που ακόμα και αν δεν ανακάλυπτα στην διάρκεια τους αυτή την μουσική θα άξιζε τον κόπο! Κατά τα άλλα αισθάνομαι ότι μόλις τώρα αρχίζει και ότι μέσα από μιαν άλλη γλώσσα γίνομαι ένας «άλλος», κάποιος που θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα.

Σε τι διαφοροποιείται το «Γύρω Απ' Τον Ήλιο» από το «Τι Υπάρχει Πιο Πέρα» του '12 ως προς τον τρόπο που δημιουργήθηκε και υλοποιήθηκε;

Απλά συνέχισα να γράφω τραγούδια από τότε όπως και κάθε άλλη φορά και όταν ένιωσα πως βάρυνε αρκετά το καλάθι διάλεξα τα καλύτερα και ξεκίνησα. Το «Τι Υπάρχει Πιο Πέρα» ήταν ένας περισσότερο «σπιτικός» δίσκος που πέρασε από τα χέρια μου, εδώ εισέπραξα αλληλεγγύη και υποστήριξη από μια μεγάλη ομάδα μουσικών που παραδόξως με εμπιστεύονται για λόγους που δεν καταλαβαίνω.

Και θεματολογικά; Θα λέγατε ότι είναι περισσότερο ή λιγότερο προσωπικό, πιο εσωστρεφές ή πιο εξωστρεφές;

Στον προηγούμενο δίσκο κυριαρχούσε ας πούμε το εικαστικό και το ερωτηματικό, τα όνειρα και οι ερμηνείες τους ενώ εδώ υπάρχει κυρίως μια αφήγηση, πρόσωπα, τόποι και στέρεα εδάφη, μια γήινη «ακτινογραφία». Επίσης μιλώ για κάτι που δεν είναι παρόν, μια ενεργή απουσία που τελικά είναι όλη η ουσία.

Ποιος ή τι από αυτούς/ά που γυρίζουν «Γύρω Απ' Τον Ήλιο» σας ενδιαφέρει περισσότερο; Ο πλανήτης μας, ολόκληρη η ανθρωπότητα ή ο ίδιος ο εαυτός σας;

Ο ίδιος ο ήλιος βέβαια αλλά και όλα τα παραπάνω, με αυτήν ακριβώς την ιεράρχηση. Για να εξακολουθήσει να υπάρχει η ανθρωπότητα και εγώ μαζί της πρέπει να συνεχίσει να είναι βιώσιμος ο πλανήτης μας ο οποίος κινδυνεύει περισσότερο από την αλόγιστη υπερ-ανάπτυξη παρά από την άνοδο της ακροδεξιάς (που βέβαια είναι ένα επίσης κρίσιμο και καθόλου ανεξάρτητο από το προηγούμενο ζήτημα!).

  

Καλά μεν η συμμετοχή της Nalyssa Green αλλά πώς προέκυψε εκείνη της Νατάσσας Μποφίλιου; Δεν είναι μια ερμηνεύτρια με την οποία θα έλεγε κανείς ότι έχετε πολλά κοινά μουσικά στοιχεία...

Τα στοιχεία δεν διαφέρουν και τόσο, ίσως να διαφέρει η προσέγγιση. Αλλά αυτό δεν μπορεί ποτέ να είναι αιτία για κανέναν διαχωρισμό...

Το ενδιαφέρον σας για τα έγχορδα που έχουν διακριτική μεν αλλά καθοριστική παρουσία στον δίσκο ανέκυψε τώρα ή υπήρχε εδώ και καιρό;

Υπάρχει ήδη περίπου από το 2000 όταν άρχισα να ανακαλύπτω τις δυνατότητες που μου έδιναν στην παραγωγή και τώρα τελευταία τα δοκιμάζω και στις ζωντανές εμφανίσεις. Είναι ένα μέσο να πω αυτό που θέλω ή τελικά ο σκοπός είναι ακριβώς το να τα χρησιμοποιήσω; Αυτό το θέμα μου βάζω ως έκθεση κάθε φορά που μου δίνεται η αφορμή...

Εντέλει θα λέγατε ότι είναι ένας αισιόδοξος ή απαισιόδοξος δίσκος;

Ποιος νοιάζεται, πολλές φωτεινές και «αισιόδοξες» παραστάσεις με έκαναν πάντοτε να ανατριχιάζω ενώ μέσα στο σκοτάδι μπορούσα κάποτε να βλέπω και να πλάθω τα πράγματα όπως τα ήθελα εγώ...Αίσιο ή απαίσιο, δεν σκέφτομαι με αυτά τα σχήματα, θέλω μόνο να πω ό,τι νιώθω ως αληθινό και έτσι μένω ζωντανός!

Αντίστοιχα είστε αισιόδοξος ή μη σε σχέση με τα αποτελέσματα της εκλογικής αναμέτρησης της επόμενης Κυριακής; Αναμένετε να βγει κάτι συγκεκριμένο από τις κάλπες και, ανεξάρτητα από αυτό, περιμένετε και ελπίζετε σε κάτι καλύτερο για τις ζωές όλων μας στη συνέχεια;

Κατά έναν παράξενο τρόπο ελπίζω μεν αλλά χωρίς να πιστεύω...Δεν πιστεύω στους ηγέτες, στις νομοτέλειες, σε καμιά «θεολογία» οποιουδήποτε είδους. Δεν υπάρχει κανείς για να μας σώσει, εμείς οι ίδιοι πρέπει να γίνουμε οι εξαιρέσεις και οι φορείς της αλλαγής. Και τελικά ναι, πιστεύω στους ανθρώπους και στην έκπληξη που κρύβει καθένας μέσα του....Περιμένω επίσης ως αριστεροί να είμαστε λιγότερο υστερικοί και μισαλλόδοξοι, να μάθουμε να διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος, να αλλάζουμε και να ανοιγόμαστε. Δεν βοηθούν και τόσο οι παλαιές ιδέες αυτές τις νέες ημέρες...

Γενικότερα πιστεύετε ότι αυτές οι εκλογές ή κάτι άλλο στη συνέχεια μπορεί να αποτελέσουν την διέξοδο από την πολύμορφη κρίση που επί της ουσίας μας ταλανίζει για πολλά περισσότερα από τα πέντε χρόνια τα οποία μεσολάβησαν από τότε που εκδηλώθηκε; Κάνοντας την διάκριση αν αυτή την διέξοδο την βλέπετε για την κρατική οντότητα που λέγεται Ελλάδα ή για εμάς τους κατοίκους της...

Όχι, εμείς είμαστε και το αδιέξοδο και η διέξοδος αλλά σε έναν χρονικό ορίζοντα...Οι εκλογές είναι μια στιγμή κρίσιμη μεν αλλά οι μεγάλες μεταβάσεις γίνονται σε αντίστοιχα πιο μακρόχρονα χρονικά διαστήματα και πρέπει να έχουν διάρκεια. Το άτομο είναι το αδιέξοδο, η διέξοδος είναι η συνάντηση και ο σύνδεσμος με τον Άλλο. Νιώθω ότι μετέχουμε σε ένα παιχνίδι που ίσως να μας υπερβαίνει ως τάξη μεγέθους από την άλλη όμως δεν υπάρχει κάποιος κυρίαρχος με την κλασική έννοια του όρου και ευτυχώς η συμβολή μας, είτε σαν χώρα είτε ως πρόσωπα, δεν είναι αντίστοιχη του ειδικού μας βάρους. Μπορούμε να κάνουμε την διαφορά, ίσως ακόμα και σαν μικρές πεταλούδες που απλά ξεδιπλώνουν τα φτερά τους!

Και ποια είναι τα άμεσα σχέδια σας για το '15;

Θέλω να τελειώσω με κάποια τραγούδια που τριγυρνούν στο μυαλό μου και έπειτα να βρω άλλα για να μπλεχτώ και έπεται συνέχεια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο...

Αυτό ακριβώς δηλαδή που θα περίμενε κανείς να ακούσει από κάθε δημιουργό ο οποίος είναι κυριολεκτικά δοσμένος σε αυτό που κάνει και το γεγονός αυτό είναι που καθιστά ξεχωριστούς τον Μανώλη Φάμελλο και λίγους εκλεκτούς ομοίους του και τόσο διαφορετικούς από τους «υπόλοιπους»...



ΠΗΓΗ...http://www.avgi.gr/

Διαβάστε Περισσότερα