ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟ: ΤΑ X-FILES ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ

Οι φήμες που έδιναν κι έπαιρναν εδώ και καιρό ανάμεσα στους φανατικούς των X-Files επιβεβαιώθηκαν κι επίσημα: Η θρυλική sci-fi σειρά των '90s επιστρέφει για έναν μίνι κύκλο έξι επεισοδίων από την Fox.

   Ο Ντέιβιντ Ντουκόβνι και η Γκίλιαν Άντερσον θα υποδυθούν και πάλι τους πράκτορες του FBI Φοξ Μόλντερ και Ντέινα Σκάλι, τους σημαντικότερους ρόλους της καριέρας τους. Ο δημιουργός της σειράς Κρις Κάρτερ θα βρίσκεται επίσης στο τιμόνι της παραγωγής που θα αναλάβουν οι 20th Century Fox TV και Ten Thirteen Productions. Η παραγωγή του νέου κύκλου θα ξεκινήσει το καλοκαίρι, χωρίς ωστόσο να έχει ανακοινωθεί ακόμα πότε θα προβληθούν τα επεισόδια.

    "Το σκέφτομαι σαν διάλειμμα που κράτησε 13 χρόνια" δήλωσε ο Κάρτερ. "Το καλό είναι ότι ο κόσμος έχει γίνει πολύ πιο περίεργος, είναι η τέλεια στιγμή για να αφηγηθούμε αυτές τις έξι νέες ιστορίες". 

  Η Γκίλιαν Άντερσον αναφέρθηκε στην αναβίωση της σειράς πριν από λίγη ώρα, στον προσωπικό της λογαριασμό στο twitter: 

Η επιστροφή των X-Files ακολουθεί την τάση αναβίωσης παλιότερων επιτυχημένων σειρών, όπως ο πρόσφατος κύκλος του 24 και το επερχόμενο Heroes Reborn. 
Η αρχική σειρά διήρκεσε για εννέα κύκλους που προβλήθηκαν από το 1993 έως το 2002 και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με δύο ταινίες, το The X-Files: Fight the Future του 1998 και το The X-Files: I Want to Believe του 2008.



 Πηγή: www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

"ΤΟ (ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ) ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

Όποιος πλήρωνε, είχε σχολείο. Απλώς το σχολείο, φανερό πάντα, δεν ήταν είδος πρώτης ανάγκης. Επειδή λοιπόν τα λίγα κολλυβογράμματα τα ήξεραν οι ιερείς, εύκολα ταυτίστηκε η εκκλησία και το μοναστήρι με το σχολειό. Μόνο στον Μοριά υπήρχαν 2.400 ιερείς. Να μην ξεχνάμε και την άποψη πού ήθελε τα μοναστήρια «κυψέλες άχρηστων κηφήνων». 

Από τον ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ

Σήκωσε το λάβαρο ο Παλαιών Πατρών Γερμανός; Υπήρξε ή δεν υπήρξε το κρυφό σχολειό; Σύνολο το Έθνος διερωτάται και αναμένει απάντηση για να δει τι θα κάνει. Οι ιστορικοί –με γλωσσοδέτη και συγκαταβατική γενικολογία–, οι παπάδες –πάντα στο κάτω παραθύρι και φωνή από τα βάθη του 19ου αι.–, οι παρατρεχάμενοι με άρες μάρες κουκουνάρες.

   Πέρα από την προφανή παρωδία, είναι βέβαιο ότι τα 9/10 του πληθυσμού γνωρίζουν για το ’21 ό,τι έμαθαν στο δημοτικό και στο λύκειο. Τότε παραδίδονται τα μεγάλα «ιστορικά» διδάγματα, οπότε, ό,τι εγκολπωθεί ο μαθητής ή ο έφηβος, το κρατάει ισοβίως. Ξεχνιέται μήπως το συγκινητικό ποιημάτιο: «Απ’ έξω μαυροφόρα απελπισιά / πυκνής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι / και μέσα στη θολόκλειστη εκκλησιά / την εκκλησιά που παίρνει κάθε βράδυ / την όψη του σχολειού[…]»;

Το καθεστώς του οθωμανού κατακτητή-σφαγέα ήταν απαραίτητο στην ιδεολογία του νεοπαγούς κρατιδίου -για όλα έφταιγε ο «τούρκος», κατά συνέπεια ο αλυτρωτισμός θα θεράπευε τις πληγές του Γένους που έγινε Έθνος εν μια νυκτί, και θα το οδηγούσε στα μεγάλα πεπρωμένα του. Σε περιόδους κρίσης η ιστορική αλήθεια δεν κάνει καλό. Πώς να διδάξουν στα παιδιά οι διδάσκαλοι του ελεύθερου Έθνους ότι η Επανάσταση δεν έγινε αυθόρμητα άλλα επεβλήθη έξωθεν; Στη μυστικοσυνέλευση της Βοστίτσας, για παράδειγμα, όταν ο Φλέσσας κατέφθασε αρειμάνιος, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός απάντησε: «Πού όπλα; Πού χρήματα; Πού στόλος εφωδιασμένος; Οποίον αρχηγόν έχωμεν δια να αντιπαλαίση το τρομερώτατον θηρίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Το περισσότερον πλήθος των λαών δεν γνωρίζει πώς γεμίζονται τα όπλα!» Αντί τούτου προτιμήθηκε η ανύψωση του λαβάρου κ.λπ. Το «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή / παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή» προεβλήθη ως μυστικός κωδικός των πληθυσμών. 

  Δεν είχαν όμως έτσι τα πράγματα. Οι εγγλέζοι ιστορικοί παρατηρούν ότι το ρωμαίικο εκείνη την εποχή ήταν οικονομική αυτοκρατορία. Απλούστατα διότι είχε στα χέρια του το εμπόριο της Ανατολικής Μεσογείου. Όσο για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν είχε μόνο τον δικό μας απελευθερωτικό πόλεμο να αντιμετωπίσει. Πολεμούσε με τη Ρωσία, είχε την απειλή της Περσίας, και βέβαια κατά τόπους εξεγέρσεις από Σερβία, ηγεμονίες, Ουγγαρία, Ήπειρο, Κρήτη, Συρία, Αίγυπτο κ.λπ. Οι τούρκοι ιστορικοί σχεδόν αγνοούν τα «μεγάλα συμβάντα» της δικής μας Επανάστασης. Σημειώνουν πάντως την άγρια σφαγή στην Τριπολιτσά, την οποία αποσιωπούμε εμείς – πάντα για ευνόητους λόγους.

   Η συγγραφή νέων ιστορικών αναγνωσμάτων δεν είναι βέβαια αθώα. Υπακούει σε έξωθεν πάλι ντιρεκτίβες οι οποίες συνοψίζονται στο απλό συμπέρασμα: ας τελειώνουμε με την κενή ηρωολογία και την εθνικιστική λογοκοπία. Τι θα γίνει όμως με το κοινό φρόνημα που διαπλάστηκε δυο αιώνες τώρα και δεν ξεριζώνεται με καμιά παναγία; Η εκπαίδευση, με άλλα λόγια, καλείται να παραδεχθεί ότι επί 170 χρόνια ψευδολογούσε με άλλοθι την εθνική συνοχή.

   Και δεν είναι βέβαια το «κρυφό σχολειό» το διαφιλονικούμενο ζήτημα. Εκείνο που προέχει είναι η «αφανής Ιστορία» του τόπου που πρέπει να γίνει γνωστή. Το παράδειγμα της Ύδρας είναι καίριο. Με αμιγώς αρβανίτικο πληθυσμό, αυτό το λιμάνι που πλούτισε από το ναυτεμπόριο χωρίς να έχει ούτε έναν Οθωμανό στο έδαφός του, καθικέτευσε τον Καπουδάν Πασά να αποσταλεί ένας διοικητής διότι «ο τόπος δεν τιμονιάζεται». Όσο για το σχολείο –που κανείς δεν το απαγόρευε– ο δάσκαλος που θα αναλάμβανε να διδάξει τα υδραιόπουλα όφειλε πρώτα να μάθει την αρβανίτικη διάλεκτο, για να διδάξει κατόπιν την ελληνική γλώσσα. Οι Υδραίοι ήταν αναλφάβητοι. Ο Μιαούλης όχι μόνο δεν ήξερε να βάλει την υπογραφή του αλλά μπέρδευε τα άρθρα και έλεγε «ο γυναίκας μου»…

Όποιος πλήρωνε, είχε σχολείο. Απλώς το σχολείο, φανερό πάντα, δεν ήταν είδος πρώτης ανάγκης. Επειδή λοιπόν τα λίγα κολλυβογράμματα τα ήξεραν οι ιερείς, εύκολα ταυτίστηκε η εκκλησία και το μοναστήρι με το σχολειό. Μόνο στον Μοριά υπήρχαν 2.400 ιερείς. Να μην ξεχνάμε και την άποψη πού ήθελε τα μοναστήρια «κυψέλες άχρηστων κηφήνων». 

  Ο νεοέλλην πολίτης, όποιος κι αν είναι, θα πρέπει να καταλάβει ότι αν δεν κινήσει λιγάκι το χεράκι του προκοπή δε βλέπει. Τα φανερά σχολεία ήταν πάρα πολλά, τόσα πολλά που αν τα μάθει –υπάρχουν πολλά βιβλία περί τούτου– θα μείνει κεχηνώς. Κεχηνώς επίσης θα μείνει αν επιτέλους διαπιστώσει ότι η υπόδουλη χώρα δεν τελούσε υπό καθεστώς «τόνα χτύπαε τ’ άλλο από την απελπισιά», αλλά ότι πλησιάζοντας στην Επανάσταση είχε δικαιώματα, λαϊκό πολιτισμό, άρχοντες, πλούτο, διανοούμενους, μεγάλους αξιωματούχους στην Πύλη, και βέβαια ότι η Εκκλησία αποτελούσε έναν πανίσχυρο «παρακρατικό οργανισμό», όπως γράφουν οι ιστορικοί.

   Αυτό που κατέστησε τη χώρα άλυτο γρίφο είναι το πού επιτέλους ανήκει. Είναι χώρα της Ανατολής; Χαμένο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας; Βαλκανικό κρατίδιο με όλα τα συμπαρομαρτούντα; Κληρονόμος του μεγαλύτερου πολιτισμού; Ιστορικό λάθος; 

   ________ 

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στη LIFO τον Μάρτιο του 2007  



Πηγή: www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑΡΑΝΔΟΥΣ

Μπορεί το 2015 να θεωρείται η εποχή της τεχνολογίας, όμως ακόμη υπάρχουν ορισμένες φυλές που επιλέγουν να ζουν με απλότητα και σε αρμονία με τη φύση. Μία από αυτές είναι και η νομαδική φυλή Ντούκχα στη βόρεια Μογγολία, που ζει εκτρέφοντας ταράνδους.

Μέσα από αυτές τις εικόνες, ο φωτογράφος και μελετητής Χαμίντ Σαρντάρ Αφκχάμι μας δίνει μια άνευ προηγουμένου ματιά στην καθημερινή ζωή ενός λαού που βασίζεται σε κοπάδια ταράνδων για την επιβίωση της. Οι Ντούκχα εξημερώνουν ταράνδους, τους ιππεύουν, τους αναπαράγουν και χρησιμοποιούν το γάλα, το τυρί και τη γούνα τους.

Δυστυχώς, ο τρόπος ζωής τους πεθαίνει καθώς και οι δύο πληθυσμοί τους και τα μεγέθη των κοπαδιών των ταράνδων μειώνονται. Ο πληθυσμός των Ντούκχα είναι πλέον μεταξύ 200 και 400 ατόμων. Σήμερα, η κύρια πηγή του εισοδήματός τους είναι οι τουρίστες που έρχονται να αγοράσουν τα εργόχειρα τους και να δουν τους ταράνδους.

Πηγή:  http://www.iefimerida.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ ΠΛΑΚΙ ΣΤΟΝ ΦΟΥΡΝΟ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ

Υλικά

• 2-3 κομμάτια μπακαλιάρο χωρίς την αρμύρα του
• 3 χοντρά κρεμμύδια κομμένα σε ροδέλες
• 3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
• Λίγο μαϊντανό
• 2 φύλλα δάφνης
• Ντοματάκια μικρά, κομμένα στα δύο
• Μπόλικο ελαιόλαδο
• Λίγο δενδρολίβανο και θυμάρι σε κλαδάκι
• 1 κιλό πατάτες φούρνου

Εκτέλεση

• Ξέρετε ότι για να ξαρμυρίσετε τον μπακαλιάρο απαιτούνται 36 ώρες.
• Βάλτε τα κομμάτια σε νερό μπόλικο και αλλάξτε το νερό 2-3 φορές μέσα στην ημέρα
• Σε ένα ταψί γυάλινο τοποθετήστε τα κρεμμύδια, το σκόρδο, τη δάφνη, τον μαϊντανό, το λάδι
• Ανακατέψτε τα πολύ καλά για να πάρουν όλα τα υλικά τα αρώματα
• Ανάμεσά τους τοποθετήστε τον μπακαλιάρο με το δέρμα προς τον πάτο
• Ρίξτε τα ντοματάκια ανάμεσα στα υλικά και αλατίστε ελαφρά μόνο τις πατατούλες
• Βάλτε στους 240 βαθμούς, σε ζεστό φούρνο
• Γυρίστε καμιά φορά τις πατατούλες, να πάρουν λάδι και αρώματα
• Σε 50 λεπτά είναι έτοιμο!

Πηγή:  http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΝΕΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ FACEBOOK ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΘΡΑΥΣΗ

Ταξίδι πίσω στο χρόνο θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν οι χρήστες του Facebook μέσα από την καινούργια εφαρμογή, που αναμένεται να εγκαινιαστεί μέσα στις επόμενες μέρες.

Με όνομα «On This Day», το νέο εργαλείο υπόσχεται στους χρήστες, που το χρησιμοποιούν, να κάνουν το προσωπικό τους «σαν σήμερα». Θα θυμίζει τι είχε συμβεί στον καθένα, posts και φωτογραφίες, οποιαδήποτε ημερομηνία του χρόνου πριν ένα ή περισσότερα χρόνια.

Παράλληλα, μέσω της εφαρμογής ο χρήστης πέρα από αναδρομή θα μπορεί να διαγράψει αναρτήσεις και να εγγραφεί σε ένα σύστημα ειδοποιήσεων για τις ημερομηνίες, που επιθυμεί να βλέπει το δικό τους «Facebook flashback»

Το διάσημο κοινωνικό δίκτυο ανέφερε πως το νέο εργαλείο θα είναι διαθέσιμο παγκοσμίως μέσα στο επόμενο διάστημα.

Παρόμοια εφαρμογή ήταν και το «Year in Review», το οποίο δεν έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από τους χρήστες, καθώς τους επανήλθαν μνήμες από άσχημες εμπειρίες. Λέγεται, πως το «On This Day» είναι η απάντηση του Facebook στην εφαρμογή Timehop, που έχει πάνω από 12 εκατ. χρήστες.

Διαβάστε Περισσότερα

Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ

Στο τεύχος 14 του λογοτεχνικού περιοδικού «Το Δέντρο», το 1985, δημοσιεύτηκε ένα μικρό διήγημα του Μάνου Χατζιδάκι με τίτλο «Ελληνική ιστορία». Στο τέλος του κειμένου ο Χατζιδάκις σημειώνει ότι η ιστορία «αποτελεί μέρος του βιβλίου «Διηγήσεις» που δεν έχει τελειώσει ακόμα.»

 Τελικά, μέχρι σήμερα δεν έχει κυκλοφορήσει κάποιο βιβλίο με αυτόν τον τίτλο, έχοντας την υπογραφή του. Ίσως οι «Διηγήσεις» να μετονομάστηκαν σε «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» (Ίκαρος, 1988) και η «Ελληνική ιστορία» να μην συμπεριλήφθηκε.

 Ίσως ακόμα, να παρέμεινε βιβλίο ανολοκλήρωτο. Όπως και να ’χει, η «Ελληνική Ιστορία» του Μάνου Χατζιδάκι παραμένει άκρως επίκαιρη –όχι, μονάχα λόγω της επετείου.

--------------------------------------------

"Στην πλαγιά ενός βουνού.

 Ένας οπλαρχηγός φωνάζει στον Αγά που ετοιμάζεται να φύγει.

– Αγά μου, θέλω να πολεμήσω για την ελευθερία της πατρίδος μου. Έλα να σκοτωθούμε…

– Δεν χρειάζεται, του απαντάει ήρεμα ο Αγάς. – Δεν βλέπεις; ετοιμάζομαι να φύγω.

 – Μα… επιμένει ο οπλαρχηγός. Αν δεν σε πολεμήσω, δεν θα νιώσω λεύτερος.

– Δεν σε καταλαβαίνω, λέει ο Αγάς. – Σου δίνω την ελευθερία σου, τι άλλο θέλεις;

– Δεν έχει σημασία αυτό που εσύ θα δώσεις. Μετράει αυτό που θα σου πάρω…

– Για να ’σαι λεύτερος; απορεί ο Αγάς.

– Ναι. Για να νιώσω λεύτερος. Έλα να σε σκοτώσω…

– Πρόσεξε, συνεχίζει ατάραχος ο Αγάς. Τι κι αν με πολεμήσεις, ή με σκοτώσεις. Πάλι δεν θα ’σαι λεύτερος. Και ξέρεις το γιατί;

– Γιατί; απορεί ο οπλαρχηγός.

– Γιατί δεν είσαι ελεύθερος από την ώρα που γεννήθηκες. Μπορείς αυτό να το καταλάβεις και να το νιώσεις;

– Άσε να το σκεφθώ, λέει ο οπλαρχηγός. – Το βράδυ σαν θα ’μια μόνος. Αγά μου, γεια σου.

– Γεια σου οπλαρχηγέ.

Και καθώς στρίβει να φύγει ο οπλαρχηγός, βγάζει το δίκαννο ο Αγάς, τον σημαδεύει και πυροβολεί.

 Πέφτοντας κατά γης ο οπλαρχηγός, φωνάζει:

   «Ζήτω η ελευθερία!»

Και ο Αγάς, βάζοντας το δίκαννο στον ώμο, καθώς φεύγει μονολογεί:

– Γεια σου αστόχαστε εχθρέ, αγαπημένε φίλε μου. Γεια σου για πάντα…

Κι έτσι η Ελλάς έγινε χώρα ελεύθερη, κάπου το 1821. "

 _____

 ~ Δημοσιευμένο στο περιοδικό Το Δέντρο, τεύχος 14, Β΄ περίοδος, Μάιος – Ιούνιος 1985

   Πηγή: musicpaper.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ" - ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ

Ακούω συχνά στην αίθουσα των ψυχοθεραπευτικών συνεδριών: « είμαστε μια πολύ δεμένη οικογένεια…».

Εννοώντας έχουμε μια «πολύ καλή» οικογένεια. Η υπενθύμιση: «Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια» κρύβει την διευκρίνιση-απειλή:

«Κανένας από αυτή την οικογένεια δεν είναι έτοιμος - ώριμος να αποχωριστεί κανέναν». Όσο πιο αδύναμα καθιστούν οι γονείς τα μικρότερα ηλικιακά μέλη της οικογένειας, τόσο πιο «δεμένη» και «καλή», την αντιλαμβάνονται.

Στην σημερινή Ελλάδα, οι γονείς της «καλής» οικογένειας διατηρούν τρόπους εκπαίδευσης και συμπεριφοράς που ευνουχίζουν την συναισθηματική ωριμότητα των παιδιών. Μέσα στο πλαίσιο της υπερβολικής προστασίας και προσφοράς, αρνούνται να τα αφήσουν να εξελιχθούν και να αναλάβουν τον εαυτό τους.

Η αυτονόμηση αποκλείεται ως δυνατότητα.

Γεμάτη η Ελλάδα από «δεμένες» οικογένειες, από "παιδιά" 20, 30, 40, 50 και άνω χρονών που συμβιώνουν συναισθηματικά και κυριολεκτικά -σε κάποιο διαμέρισμα της ίδιας, ιδιόκτητης πολυκατοικίας, με κάτοχο την οικογένεια καταγωγής τους.

"Παιδιά" που αρνούνται να σχετισθούν αυθεντικά με τους γονείς τους, επιλέγοντας την υποκριτική δοσοληψία υλικών αγαθών, ως προκάλυμμα της σιωπηλής & άρρητης συμφωνίας του αμοιβαίου ψυχικού βολέματος.

Νέοι που αρνούνται να γίνουν υγιείς ενήλικες, προτάσσοντας την ενοχή -μήπως με την διεκδίκηση της ελευθερίας τους βλάψουν τους «καλούς» τους γονείς- ως άλλοθι και προκάλυμμα φόβου.

Επιλέγουν μια από τις δύο εκδοχές του δίπολου της συναισθηματικής ανωριμότητας –την υποταγή ή την αναρχία- διστάζοντας ψυχικά να αυτενεργήσουν μπρος τον κίνδυνο της υπαρξιακής μοναξιάς.

Συνήθως, προέχουν αξιολογικά οι ανάγκες της ελληνίδας μητέρας, που δεν καλύπτονται από την συναισθηματική παρουσία του πατέρα - συζύγου.

Οι μητέρες αρνούμενες να εγκαταλειφθούν από το παιδί, επειδή το επιλέγουν ως συναισθηματικό σύντροφο, προβάλλουν σε κείνο την δική τους υποσυνείδητη –ή ενσυνείδητη- επιθυμία ως ανάγκη του παιδιού, ενώ το δικό τους αίτημα το βαφτίζουν «αγάπη»:
«Μας έχει ανάγκη βλέπεις, μας λατρεύει το παιδί .Δεν θέλει να φύγει από κοντά μας».

Πώς όμως ένα παιδί που έμαθε να επιλέγει ως «φίλο» τον πατέρα ή την μητέρα του μπορεί να αποφασίσει να αποχτήσει εραστή και σύντροφο όταν έρθει η εποχή γι’ αυτό;…

Έτσι, τα παιδιά επιλέγουν να συμβιώνουν με τους γονείς, κυριολεκτικά ή συναισθηματικά, μέχρι ιδιαίτερα μεγάλες ηλικίες. Ακόμα κι όταν αποκτούν σύζυγο, σχεδόν ποτέ δεν απεκδύονται της συναισθηματικής τους εξάρτησης από την οικογένεια της καταγωγής τους, ώστε να επενδύσουν στην καινούργια.

Μέσα από την ανεπίγνωστή τους προσπάθεια να βιώσουν συναισθηματικά την ασφάλεια της αγάπης, οι γονείς διεκδικούν από τα παιδιά τους να γίνουν «σύντροφοι» του πατέρα ή της μητέρας, «θεραπευτές» της οικογένειας, «αποδιοπομπαίοι τράγοι» της, ή καλούνται να βάλουν σε τάξη την «οικογενειακή αταξία». Ανώριμοι δηλαδή συναισθηματικά γονείς ψάχνουν ενήλικους - αλλά συναισθηματικά παιδιά- για να τους «νταντέψουν».

Με τον παραπάνω τρόπο, δυστυχισμένοι και ανώριμοι γονείς κατασκευάζουν δυστυχισμένα και ανώριμα παιδιά, που, με την σειρά τους, -αν δεν σπάσουν την αλυσίδα- αναπαράγουν με τα δικά τους παιδιά τον κύκλο του εγκλεισμού στην ανωριμότητα.

Υπάρχει βλέπετε ο κίνδυνος να ωριμάσουν ψυχικά –αμφότεροι- όταν οι νέοι αποφασίσουν να αποκαθηλώσουν τους εξιδανικευμένους γονείς τους -και μαζί με τους «απυρόβλητους» γονείς τους, την αντίστοιχη θέση που έχει μέσα τους η παιδική τους ηλικία ως άπαρτο φρούριο αέναης και ακατάρριπτης ανεμελιάς - ανωριμότητας.

Αμφισβητώντας την αδηφάγα -καταλυτική της ελευθερίας και ψυχικής ισορροπίας τους- σχέση που έχουν με τους «καημένους» τους γονείς τους.

1889 - Οικογένεια Έλληνα παπά
Πηγή: New York Public Library Digital

Γονείς που πνιγμένοι, από πάντα, πριν καν γίνουν γονείς, μέσα στην ανεπίγνωστή τους υπαρξιακή ραθυμία και αδιέξοδο, αδυνατούν να τοποθετηθούν αυτόνομα στην προσωπική τους ζωή αναλαμβάνοντας την ευθύνη της ψυχικής τους τεμπελιάς κι απραξίας, της φοβικής τους στάσης απέναντι στην ατομική τους ζωή κι ελευθερία.

Μεταθέτουν ασυνείδητα την –πολύ πιο επώδυνη- διαδικασία αναζήτησης προσωπικού νοήματος στην υποκατάστατη ανάγκη για υπερ-έλεγχο των δεκτικών παιδιών τους.

Γονείς –και παιδιά- που αρνούμενοι να μεγαλώσουν, τελικά αποποιούνται το δυναμικό τους που η ψυχή τους, στην υγιή της κατάσταση, τους επιτάσσει:

Οι γονείς, πληρωμένοι υγιώς από τον γονεϊκό τους ρόλο να τον εναλλάσσουν λειτουργικά με αυτό των συζύγων, και τα παιδιά, χορτασμένα από την υγιή –όχι καταναγκαστική- γονεϊκή φροντίδα, να αναγνωρίζουν το δικαίωμά τους να επιλέγουν την αυτονόμησή τους ως δυνατότητα ενηλικίωσης και προόδου.

______

  Πηγή:  aftognosia.gr

Πηγή: http://omada-aerostato.com/2013/12/15/anagi-vaftizetai-agaph/

http://trifonzachariadis.blogspot.gr/p/2010.html

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΡΟΜΑΧΩΝ "ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ"

Από τον μορφωτικό σύλλογο Προμάχων "ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ" ανακοινώνεται, ότι οι προγραμματισμένες για το απόγευμα της 25ης Μαρτίου, χορευτικές εκδηλώσεις, ακυρώνονται λόγω των κακών καιρικών συνθηκών.

Διαβάστε Περισσότερα

Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥ 2015

Υπό συνεχή βροχόπτωση τίμησαν οι Προμαχιώτες την 25η Μαρτίου, ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας.

Τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος  του πατρός Γεωργίου, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, όπου παρέστησαν η πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Μαρία Γιουρούκη, ο αντιδήμαρχος Χρήστος Μπάτσης, όλα τα σχολεία του χωριού με τους καθηγητές και δασκάλους, ο μορφωτικός σύλλογος  και πλήθος πιστών κατοίκων.
Εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρας από καθηγήτρια του γυμνασίου, και ακολούθησε τρισάγιο στο Ηρώον του χωριού στη μνήμη των πεσόντων.
Στεφάνια κατατέθηκαν από φορείς του χωριού, ενώ κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή και εψάλλει ο εθνικός μας ύμνος.
Την εκδήλωση έκλεισε η μεγαλόπρεπη παρέλαση της νεολαίας του χωριού, που παρά την συνεχή βροχόπτωση, σκόρπισε με την καμαρωτή παρουσία της, ρίγη συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας.
Για το απόγευμα, ο μορφωτικός σύλλογος του χωριού, είχε προγραμματίσει σειρά εορταστικών εκδηλώσεων με χορευτικές παραστάσεις όλων των τμημάτων του στη πλατεία του χωριού, που λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, ακυρώθηκαν.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Διαβάστε Περισσότερα