ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΙΟΥΧΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΗ

Σε κλίμα κατάνυξης και θρησκευτικής ευλάβειας γιόρτασαν οι Προμαχιώτες τον προστάτη  και πολιούχο του χωριού, Άγιο Δημήτριο.
Τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον επιβλητικό Ιερό ναό, με πλήθος πιστών να προσκυνούν τα Ιερά λείψανα του Αγίου που εκτίθενται αυτό το τριήμερο σε περίοπτη θέση του ναού, ενώ στο τέλος εκτός από το Αντίδωρο, προσφέρθηκαν κεράσματα σε όλους, τα  οποία έφεραν στον προαύλιο χώρο πολλές κυρίες νοικοκυρές του χωριού.
Επίσης τηρήθηκε και φέτος το έθιμο του κουρμπανιού, με κρέας αιγοπροβάτων που πρόσφεραν στην Εκκλησία, κτηνοτρόφοι του χωριού.
Από πλευράς επίσημης πολιτείας παραβρέθηκαν ο βουλευτής του νομού Ιορδάνης Τζαμτζής, ο δήμαρχος Αλμωπίας Δημήτρης Μπίνος με τη σύζυγό του, οι αντιδήμαρχοι Τσιμτσιρίδης, Γεωργίου, Μπάτσης, ο αντιπρόεδρος των Λουτρών Δ. Βέσκος και ο αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑ Γ. Γούδης.
Να θυμίσουμε ότι οι φετινές γιορταστικές εκδηλώσεις, που είχε ετοιμάσει  ο μορφωτικός σύλλογος για αύριο 27/10, που κατά παράδοση είναι το πανηγύρι του χωριού, ακυρώθηκαν λόγω πένθους.

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ "ΟΧΙ" - ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΘΑ ΡΙΓΗΣΕΤΕ

Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα Δικτάτορα που έφερε τίτλο Πρωθυπουργού, Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία.

Ιστορία
Περίπου στις 3 τα ξημερώματα της 28 Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική Κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.

Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c'est la guerre», (προφέρεται από τα γαλλικά, αλόρ, σε λα γκερ, δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων.

O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».

Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη «ΟΧΙ» παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940.

Δύο ώρες μετά την παραπάνω επίδοση, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος με εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη ενεπλάκη στον πόλεμο.

Εορτασμός
Το λεγόμενο «Έπος του Σαράντα», το οποίο ακολούθησε, και οι μεγάλες νίκες που ο ελληνικός στρατός κατήγαγε εις βάρος των Ιταλών, καθιερώθηκε να γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά να συναινέσει.

Η Ελλάδα γιορτάζει με την 28η Οκτωβρίου την είσοδό της στον πόλεμο, ενώ οι περισσότερες άλλες χώρες γιορτάζουν την ημερομηνία λήξης του πολέμου.

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα γίνεται στη Θεσσαλονίκη, η επίσημη εορτή με κάθε λαμπρότητα, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων επισήμων, με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, η οποία συμπίπτει με τον εορτασμό της απελευθέρωσης της πόλης κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και τη μνήμη του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου. Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις γίνονται μαθητικές παρελάσεις, ενώ δημόσια και ιδιωτικά κτίρια υψώνουν την ελληνική σημαία.

Κατά στην επέτειο του «ΟΧΙ», τηλεόραση και ραδιόφωνο προβάλλουν επετειακές εκπομπές μνήμης και κάνουν ιδιαίτερη μνεία στην «τραγουδίστρια της νίκης» Σοφία Βέμπο, η οποία με τα πατριωτικά της τραγούδια εμψύχωνε τους στρατιώτες και μετέδιδε τον ενθουσιασμό της προέλασης των ελληνικών δυνάμεων στη Βόρεια Ήπειρο. Σχετικό επίσης επετειακό υλικό παρουσιάζει και όλος ο ελληνικός έντυπος τύπος (εφημερίδες και περιοδικά).

Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασµός στις 28 Οκτωβρίου 1941. Γίνονταν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει µάθηµα την ηµέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο. Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγµατος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΠΕΑΝ και ΕΠΟΝ. Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίοι όμως δεν παρενέβησαν. Εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα έγιναν και σε άλλες πόλεις. Στον Πειραιά πραγματοποιήθηκαν ολιγοπληθείς συγκεντρώσεις, ανέβαινε κάποιος σε μια καρέκλα, έβγαζε ένα σύντομο λόγο, και κατόπιν διαλύονταν, για να αποφύγουν επέμβαση των καραμπινιέρων. Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη γιορτάστηκε η επέτειος στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά (ο Βενέζης ήταν τότε υπάλληλος της τράπεζας). Κατέφθασαν όμως οι Γερμανοί, που είχαν την ευθύνη της αστυνόμευσης πλέον, υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ, ενώ έστειλαν και είκοσι περίπου από αυτά τα άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποια δεν επέστρεψαν.

Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.

Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.


ΠΗΓΗ...http://el.wikipedia.org/

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 2014

Ο διαπεραστικός ήχος του ξυπνητηριού μου τρυπάει τα αυτιά και γυρνώντας στην άλλη πλευρά, απλώνω το χέρι μου και το κλείνω ανοιγοκλείνοντας τα μάτια.
Ανασηκώνομαι τελικά και βλέποντας την ώρα, συνειδητοποιώ, ότι έξω έχει ξημερώσει για τα καλά. Άλλαξε η ώρα, μπήκαμε στη χειμερινή και θα πρέπει να σηκωθώ για τη δουλειά.
Ρουφώντας δυο τρεις βιαστικές γουλιές από τον Ελληνικό μου καφέ, κλείνω βιαστικά την εξώπορτα πίσω μου και με προσεκτικά βήματα μην ξυπνήσω τους υπόλοιπους κατευθύνομαι προς τον κεντρικό δρόμο.
Έξω χαράζει μια κρύα και συννεφιασμένη ημέρα, ενώ ο δυνατός Μπαχοβίτης μου τρυπάει τα κόκαλα. Ψηλά στις κορυφές του Πέτερνικ μπορώ να διακρίνω τα πρώτα χιόνια που μας επισκέφτηκαν ανήμερα του Αγίου Δημητρίου. Το τοπίο αναδύει ειδυλλιακές εικόνες με τις πλαγιές του βουνού να έχουν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό από πράσινες, κόκκινες και καφέ πινελιές, ενώ εκατοντάδες στήλες καπνού, από τα τζάκια των σπιτιών, συναγωνίζονται για το ποια θα καταφέρει να φτάσει ψηλότερα.
Στον δρόμο συναντώ πολλές γυναίκες, κυρίως ηλικιωμένες, τυλιγμένες στα χοντρά παλτό τους να κατευθύνονται βιαστικά προς την εκκλησία, που γιορτάζει, κρατώντας με ευλάβεια τις απαραίτητες "λειτουργιές", που θα τις πάνε στο Ναό για να διαβαστούν από τον Παπά-Γιώργη.
Αλλάζοντας την συνηθισμένη μου πορεία, κατευθύνομαι προς το Ναό, να πάω να ανάψω το κεράκι μου στον Άγιο και να πάρω την ευλογία του.
Στο προαύλιο του Ναού, οι επίτροποι ανασκουμπωμένοι, τακτοποιούν τα κομμάτια κρέατος από το "κουρμπάνι", που θα μοιραστεί στους κατοίκους του χωριού.
Ακόμη η Λειτουργία δεν έχει ξεκινήσει, ούτε χτύπησε η πρώτη καμπάνα, αλλά οι πιστοί έχουν σχεδόν γεμίσει τον προθάλαμο.
Εκατοντάδες κίτρινα και λευκά κεράκια σιγοκαίνε κουβαλώντας το καθένα του, ευχές και προσευχές των καλοσυνάτων πιστών, για υγεία και συγχώρεση.
Σε περίοπτη θέση, η εικόνα του Αγίου Δημητρίου με το καντηλάκι του αναμμένο, όπου την προσκυνούν όλοι φιλώντας την με δέος και φόβο Θεού.
Μπαίνοντας μέσα στον κυρίως Ναό, παρατηρώ πολλούς να έχουν καταλάβει τις θέσεις τους στα στασίδια και τις καρέκλες, περιμένοντας υπομονετικά την έναρξη της Θείας Λειτουργίας.
Στα ψαλτήρια, οι ιεροψάλτες ετοιμάζουν τις τελευταίες λεπτομέρειες, ρίχνοντας τις τελευταίες ματιές στα ιερά βιβλία και καθαρίζουν το λαιμό τους ξεροβήχοντας διακριτικά, ενώ ο επικεφαλής του χορού αυτοσυγκεντρώνεται.
Μπροστά από την Ωραία Πύλη, δίπλα από τον Δεσποτικό Θρόνο, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, εκτίθεται η ιερή λειψανοθήκη με τμήμα οστών του Αγίου.
Μια περίλαμπρη εικόνα, παραδίπλα και δυο μεγάλες λαμπάδες σε προτρέπουν να πας να προσκυνήσεις.
Θαρρείς το σημείο μοσχοβολάει από τη χάρη του Μυροβλύτη Αγίου, ενώ σε καταλαμβάνει ένα ευλογημένο ρίγος ακουμπώντας τα χείλη σου στο Ιερό λείψανο.
Βγαίνοντας από το Ναό, με αποχαιρετούν οι επιβλητικές κωδωνοκρουσίες της "Πρώτης Καμπάνας", που καλούν τους πιστούς, υποδηλώνοντας την έναρξη της Θείας Ιεροτελεστίας.
Κατευθυνόμενος προς το σημείο της εργασίας μου, που πρέπει να εκτελέσω και σήμερα, αναλογίζομαι τον σπουδαίο και πρωταρχικό ρόλο που παίζει επί αιώνες, η παράδοσή μας, η Ορθοδοξία και το τί μεγάλο αποκούμπι και παρηγοριά είναι για όλους μας, φτωχούς και πλούσιους.
Εορταστική ημέρα με την οικογένεια ενωμένη γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι, και τις βραδυνές επισκέψεις στα σπίτια των πάμπολλων εορταζόντων, μια μακραίωνη μυσταγωγία, δείγμα συνοχής, πίστης και προσκόλλησης στην λαογραφία και την παράδοση της Ελληνικής, Ορθόδοξης, Μακεδονικής μας γης.
Χρόνια πολλά!

Διαβάστε Περισσότερα