ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΦΡΑΟΥΛΕΣ;

Μία από τις μεγάλες χαρές που προσφέρει η ενασχόληση με τα ιδιαίτερα μαθήματα είναι η προσωπική σχέση με τον μαθητή, αν καταφέρεις να σε εμπιστευτεί. Το μεγάλο μειονέκτημα είναι η επαφή με κάποιους από τους γονείς.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η απάντηση σε μία μητέρα. Θεώρησα πως έπρεπε να της πω ότι το παιδί της, που είναι ήδη 18 ετών, δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή και πως, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε έστω και τώρα να το βοηθήσει να αντιληφθεί ορισμένα πράγματα. Με έναν πολύ αγενή τρόπο μου απάντησε πως το παιδί της προορίζεται για επιστήμονας και δεν έχει καμία ανάγκη να μάθει ταπεινές δουλειές. Όταν αναφερθήκαμε στις δουλειές του σπιτιού, μου είπε πως αυτές ήταν αποκλειστικά δική της αρμοδιότητα και τα παιδιά της θα έπρεπε να αφοσιωθούν στις σπουδές τους. Τέλειωσε τη μικρή της διάλεξη με το εξής: «Κι εσύ για να έχεις κάνει σπουδές, σημαίνει πως οι δικοί σου σε απάλλαξαν από όλα όσα θα σου αποσπούσαν την προσοχή. Το ίδιο κάνω για τα παιδιά μου. Δεν τα προορίζω να πάνε να μαζεύουν φράουλες με τους Πακιστανούς».

Καταλαβαίνετε πως η συνομιλία αυτή δεν πήγαινε καλά. Άλλη μία μητέρα που μεγαλώνει τα παιδιά της με φαντασιώσεις. Σκέφτηκα, όμως, να απαντήσω με αυτό το κείμενο, γιατί είναι πεποίθησή μου πως οι εμπειρίες του κάθε ανθρώπου είναι μαθήματα για όλους τους άλλους. Προσωπικά, γλίτωσα πολλές κακοτοπιές δίνοντας προσοχή στις εμπειρίες των άλλων.

Είμαι ακόμα λίγο θυμωμένη. Αλλά, ελπίζω στην ανοχή σας, καθώς αυτό δεν επηρεάζει το νόημα.

Λοιπόν, κυρία μου, λοιπές κυρίες και κύριοι,

Θυμάμαι, πόσο καμάρωνα με τα μικρά μου ζυμαράκια, τα οποία φούρνιζε η νονά μου μαζί με τα υπέροχα ψωμιά της. Θυμάμαι τη μία ταλαίπωρη ντομάτα που μου έδινε η μάνα μου να ετοιμάσω, όταν έφτιαχνε γεμιστά. Ήταν η δική μου ντομάτα! Τώρα ξέρω ότι αυτά που έφτιαχνα τα έτρωγαν με το ζόρι, αλλά εγώ δεν έβλεπα την ώρα να μεγαλώσω και να φτιάχνω ψωμιά και γεμιστά σαν τα δικά τους! Και κάποτε χρειάστηκε να εργαστώ σε κουζίνα για να ζήσω.

Πριν ακόμα πάω στο Γυμνάσιο, ήξερα να ξεχωρίζω και να μαζεύω χόρτα, να φροντίζω τα κηπευτικά στον μικρό μας κήπο, να ξεχωρίζω τα φρέσκα θαλασσινά στην αγορά. Εκείνη την εποχή η μητέρα μου ήταν καμαριέρα σε ένα μικρό ξενοδοχείο. Όταν δεν είχα σχολείο, με έπαιρνε μαζί της και είδα τι ακριβώς έκανε για να έρθουν τα χρήματα στο σπίτι. Την βοηθούσα και μου άρεσε. Όχι πάντα.

Λίγο μεγαλύτερη, μάθαινα πώς να σφίγγω τις χαλαρωμένες βρύσες. Να αλλάζω τις καμένες λάμπες, να τρίβω και να βάφω κάγκελα και τοίχους. Μεγαλώνοντας, ξόδευα πολύ λιγότερα χρήματα επισκευάζοντας τις απλές βλάβες μόνη μου. Και όταν χρειαζόταν ειδικός, καταλάβαινα αν κάνει σωστά τη δουλειά του και δεν γινόμουν θύμα κανενός επιτήδειου.

Οι γονείς ήταν εργάτες. Ύστερα μικροαστοί, καθώς κάποια στιγμή απέκτησαν ένα μαγαζί, στο οποίο εργαζόμουν από 9 ετών. Ήξερα να ζυγίζω, να δίνω ρέστα, να συναλλάσσομαι με τους πελάτες. Πότε μου άρεσε και πότε έπληττα. Αλλά, όταν τα πράγματα αγρίεψαν κι έπρεπε να δουλέψω οπουδήποτε, είχα το θάρρος να παρουσιαστώ οπουδήποτε. Και τα κατάφερα ικανοποιητικά και επέζησα και έβγαλα χρήματα, ώστε να σπουδάσω με δική μου δαπάνη αυτό που λαχταρούσα και να κάνω πια τη δουλειά που μου αρέσει. Διότι τα πράγματα ήρθαν ανάποδα και η οικογένεια διαλύθηκε κι εγώ βρέθηκα ολομόναχη. Ποιος θα μπορούσε να το προβλέψει; Αμέσως μετά, οι γονείς μου πέθαναν, για διαφορετικούς λόγους μέσα στον ίδιο χρόνο. Χάθηκε ακόμα και η ψευδαίσθηση της οικογένειας. Τι είχε μείνει; Τα μαθήματα ζωής που είχα πάρει. Αντί να πέσω στα πατώματα, αξιοποίησα όλα όσα είχα μάθει από αυτούς που έκαναν λάθη καθοριστικά για τη ζωή μου και τα οποία με βοήθησαν να ανατρέψω όλα τα προγνωστικά! Ήμουν ικανή να εργαστώ οπουδήποτε. Μέσα στη μεγαλύτερη καταστροφή που μπορεί να βρει ένα δεκαεξάχρονο παιδί, ήξερα τον τρόπο να επιβιώσω έντιμα. Να κερδίζω 10 και να ξοδεύω 8. Να κάνω δύο και τρεις δουλειές ταυτόχρονα. Να κυνηγήσω το όνειρό μου και να το πετύχω, για να έχω τώρα εσένα κυρία μητέρα να μην καταλαβαίνεις πως οφείλεις να μεγαλώσεις παιδιά αυτόνομα και δυνατά!

Γιατί, βλέπεις; Κοίτα πώς τα έφερε ο καιρός! Τα παιδιά σου πρέπει να εργαστούν και δεν ξέρουν πώς και πού! Τα έμαθες να θεωρούν τη δουλειά ντροπή. Να περιμένουν πάντα έναν υπηρέτη να κάνει τις δύσκολες δουλειές και εσύ ήσουν ο υπηρέτης τους. Όχι η μητέρα τους. Η μητέρα είναι πάνω από όλα δασκάλα, σοφή και δυνατή δασκάλα για τα παιδιά της. Έχεις δει την ταινία που αφηγείται τη ζωή του τυφλού Ray Charles; Λέγεται «Ray». Δες την και επικεντρώσου στη σκηνή που η μητέρα αφήνει τον σχεδόν τυφλό γιο της (που ξέρει πως σύντομα θα τυφλωθεί εντελώς) να κινείται  μόνος του μέσα στο δωμάτιο. Παρατήρησε τη δύναμη και τον πόνο της, όταν πλησιάζει στη φωτιά και καίγεται. Και τον αφήνει να βιώσει τον πόνο. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν έχει την ψευδαίσθηση πως είναι αθάνατη. Γνωρίζει πως ο γιος της κάποτε θα πρέπει να τα βγάζει πέρα μόνος του. Δες το και συλλογίσου!

Δεν ξέρω πώς να στο πω χωρίς να σε τρομάξω!

Αλλά, ένας νέος άνθρωπος που είχε γονείς full service, που δεν έπιασε ποτέ τη σκούπα στα χέρια του, που δεν ξέρει να φροντίσει τα ρούχα του, που δεν βγήκε ποτέ στη ζούγκλα των δημοσίων υπηρεσιών να πληρώσει έναν λογαριασμό, έστω με τα λεφτά των γονιών του, που όταν λείπει κάτι από το ψυγείο ουρλιάζει στη μάνα του, αντί να πάει να ψωνίσει, δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ, να πάει να μαζέψει φράουλες για να ζήσει!

Και αν πάει, το σώμα του θα τον προδώσει σε λίγες ώρες.

Και αν αντέξει λίγο παραπάνω, θα καταρρεύσει ψυχολογικά.

Ο ασφαλέστερος τρόπος να μεγαλώσεις σωστά το παιδί σου είναι να συνειδητοποιήσεις πως δεν είσαι άτρωτος, δεν είσαι αθάνατος. Μεγαλώνεις ανθρώπους που, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να καταφέρουν μόνοι τους. Και δεν ξέρεις ούτε το πότε ούτε υπό ποιες συνθήκες θα κληθούν να το κάνουν.

Εσύ, λοιπόν, που τα παιδιά σου είναι ακόμα μικρά, αντί να τους πετάς στα μούτρα το κινέζικο χαζοπαίχνιδο από τα Τζάμπο, παίξε μαζί τους δουλεύοντας. Σκουπίστε, μαγειρέψτε, καθαρίστε τα τζάμια μαζί! Για τα παιδιά, παιχνίδι είναι κι αυτό. Και αν κάποιες στιγμές δυσανασχετούν, αγνοήστε το. Σημασία έχει πως θα γνωρίζουν πώς να ζήσουν, όποια τροπή και αν πάρουν τα πράγματα. Θα έρθει μια μέρα που η ευγνωμοσύνη τους για σας, θα τους χαρίσει τόση ευτυχία, που τίποτα, μα τίποτα δεν μπορέσει να τους την πάρει!

_______

    Αθηνά Ταρλά

 Πηγή: skepteon.blogspot.gr

το διαβάσαμε εδώ

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΑΤΗΜΕΝΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΖΗΤΑ Ο Δ. ΣΤΑΜΕΝΙΤΗΣ

  Να συμπεριληφθεί η πρόταση του  για την επίλυση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των καταπατημένων εκτάσεων στο επικείμενο νομοσχέδιο του Υπ. Οικονομικών ζητά ο Διονύσης Σταμενίτης.

Στο επικείμενο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών ζήτησε να συμπεριληφθεί η πρόταση που έχει καταθέσει σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των καταπατημένων εκτάσεων ο Βουλευτής Διονύσης Σταμενίτης, και η οποία αφορά στις περιοχές ανά την επικράτεια, όπως των πρώην στρατοπέδων «Φιλιππάκου» και «Καψάλη» Γιαννιτσών και «Καραμάν», «Ντερέ» και «Αγίου Μάρκου» Έδεσσας.

Ο κ. Σταμενίτης ήρθε εκ νέου σε επαφή με τα στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών υπογραμμίζοντας ότι, το σχέδιο νόμου, έτσι όπως διαμορφώνεται μέχρι σήμερα, δεν αντιμετωπίζει διαφορετικά τις μεμονωμένες καταπατήσεις από τις μαζικές εγκαταστάσεις, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σε εκτάσεις που ανήκαν στο Δημόσιο και ήταν αναξιοποίητες, μετά από σύμφωνη γνώμη των τότε τοπικών αρχών. Αναφερόμενος στο ιστορικό σημείωσε ότι: «Η Ελλάδα αντιμετώπισε πολλά θέματα με μετακινήσεις προσφύγων, αλλά και μετακινήσεις πληθυσμών λόγω διαφόρων πολιτικών ανωμαλιών. Οι μαζικές αυτές μετακινήσεις αντιμετωπίστηκαν από τις τότε αρχές με  μαζικές εγκαταστάσεις σε εκτάσεις που ανήκαν στο Δημόσιο και ήταν αναξιοποίητες. Οι εγκατασταθέντες έχτισαν τα σπίτια τους και ενσωματώθηκαν στις τοπικές κοινωνίες. Οι περιοχές αυτές πολύ σύντομα ενσωματώθηκαν στο σχέδιο πόλης και οι κάτοικοί τους αφομοιώθηκαν από τους ντόπιους πληθυσμούς αλλά δεν είχε πραγματοποιηθεί μεταβίβαση της γης στην οποία έκτισαν την κατοικία τους».

Ο Βουλευτής αναγνωρίζοντας την πρόθεση του Υπουργείου για οριστική τακτοποίηση του ζητήματος προς όφελος τόσο αυτών που κατέχουν τα ακίνητα όσο και για το Δημόσιο μέσω της εξαγοράς, ζήτησε να τύχουν της ίδιας μείωσης στην τιμή εξαγοράς και αυτοί που κατέχουν ακίνητα στα οποία περιλαμβάνονται κτίσματα, και παράλληλα την πρόβλεψη για πρόσθετη μείωση ύψους 50 % στις ήδη προβλεπόμενες μειώσεις του άρθρου 5 του σχεδίου νόμου.

Από την πλευρά τους τα στελέχη του Υπουργείου ενημέρωσαν ότι ήδη εξετάζονται οι προτεινόμενες, από τον ίδιο, ρυθμίσεις.

Διαβάστε Περισσότερα

ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΝ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ ΑΠΟ ΟΦΕΙΛΕΣ ΣΤΟ ΙΚΑ

Ο Γιώργος Καρασμάνης είχε συνάντηση σήμερα 29-4-2014 με την Διοίκηση του ΙΚΑ σχετικά με το πρόβλημα που προέκυψε από την αναστολή των προσωρινών διακανονισμών που είχαν συνάψει πολλοί οφειλέτες με το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και οι οποίοι είχαν ρυθμίσει τις οφειλόμενες εισφορές τους στο παρελθόν.

Ο Γιώργος Καρασμάνης αφού επεσήμανε στη Διοίκηση του ΙΚΑ το δίκαιο αίτημα των οφειλετών, από τη στιγμή που αυτοί ήταν συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους και πλήρωναν ανελλιπώς τις ανάλογες δόσεις, ζήτησε να δοθεί παράταση των προσωρινών διακανονισμών ώστε να υπάρξει λύση στο πρόβλημα που προέκυψε.

Η Διοίκηση του ΙΚΑ διαβεβαίωσε τον Βουλευτή ότι την επόμενη εβδομάδα θα προωθηθεί νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία θα δίνεται παράταση των προσωρινών διακανονισμών των οφειλετών έως την 30-6-2017.  

          

   

ΤΡΙΤΗ 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014                

Διαβάστε Περισσότερα

COMFORTABLY NUMB - PINK FLOYD

English
Comfortably Numb
Hello?
Is there anybody in there?
Just nod if you can hear me.
Is there anyone at home?
Come on, now,
I hear you're feeling down.
Well I can ease your pain
Get you on your feet again.
Relax.
I'll need some information first.
Just the basic facts.
Can you show me where it hurts?

There is no pain you are receding
A distant ships smoke on the horizon.
You are only coming through in waves.
Your lips move but I can't hear what you're saying.
When I was a child I had a fever
My hands felt just like two balloons.
Now I've got that feeling once again
I can't explain you would not understand
This is not how I am.
I have become comfortably numb.

O.K.
Just a little pinprick.
There'll be no more aaaaaaaaah!
But you may feel a little sick.
Can you stand up?
I do believe it's working, good.
That'll keep you going through the show
Come on it's time to go.

There is no pain you are receding
A distant ships smoke on the horizon.
You are only coming through in waves.
Your lips move but I can't hear what you're saying.
When I was a child
I caught a fleeting glimpse
Out of the corner of my eye.
I turned to look but it was gone
I cannot put my finger on it now
The child is grown,
The dream is gone.
I have become comfortably numb. 





Ελληνικά
ΑΝΑΠΑΥΤΙΚΑ ΜΟΥΔΙΑΣΜΕΝΟΣ

Γεια, 
είναι κανένας μέσα? 
απλώς κουνήστε το κεφάλι αν μ΄ακούτε, 
είναι κανένας στο σπίτι? 
έλα τώρα 
σ΄ακούω που αισθάνεσαι άσχημα 
μπορώ να απαλύνω τον πόνο σου 
να σε κάνω να σταθείς στα πόδια σου ξανά 
ηρέμησε 
θα χρειαστώ μερικές πληροφορίες πρώτα 
μόνο τα βασικά γεγονότα 
μπορείς να μου δείξεις που πονάς? 

Δεν υπάρχει κανένας πόνος υποχωρείς 
ένα πλοίο βγάζει καπνό μακριά στον ορίζοντα 
εσύ φθάνεις μονάχα μέσα από κύματα 
τα χείλη σου κουνιούνται, αλλά δεν μπορώ να ακούσω τι λες 
όταν ήμουν παιδί, είχα ένα πυρετό 
τα χέρια μου έπεφταν σαν δύο μπαλλόνια 
τώρα ξανάνοιωσα αυτό το συναίσθημα ακόμα μια φορά 
δεν μπορώ να σ΄εξηγήσω, δεν πρόκειται να καταλάβεις 
δεν είμαι όπως είμαι στην πραγματικότητα 

έχω καταντήσει ένας αναπαυτικός παράλυτος 

Διαβάστε Περισσότερα

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ

Ο Δήμος Αλμωπίας σας ενημερώνει ότι η ιστοσελίδα του ΥΠ.ΕΣ. για την καταχώριση των εκλογικών δαπανών των συνδυασμών και υποψηφίων για τις επερχόμενες Περιφερειακές και Δημοτικές εκλογές έχει ξεκινήσει και λειτουργεί κανονικά. Οι εγγραφές έχουν ήδη ξεκινήσει και καλούνται όλοι οι υπόχρεοι να ολοκληρώσουν άμεσα τις απαραίτητες ενέργειες για να αποκτήσουν πρόσβαση στο σύστημα.

Η διαδικασία εγγραφής είναι απλούστατη και περιγράφεται στην ιστοσελίδα της διαφάνειας η οποία είναι προσβάσιμη από τον σύνδεσμο που υπάρχει στο διαδικτυακό τόπο του ΥΠ.ΕΣ. www.ypes.gr/el/elections/  και στο www.ekloges.ypes.gr .

Τα στοιχεία που θα αναρτώνται στην πύλη είναι:

- Οι πλήρεις  λίστες των υποψηφίων κάθε συνδυασμού

- Τα έσοδα( από εισφορές και διάθεση εισιτηρίων)

- Οι δαπάνες (είδη δαπανών)

- Οι πληρωμές των δαπανών

Σημειώνεται ότι ειδικά για τους υποψηφίους παρέχεται η δυνατότητα καταχώρισης συνδέσμου που θα παραπέμπει στην προσωπική ιστοσελίδα του κάθε υποψηφίου χωριστά.

Οι υποψήφιοι μπορούν να εκμεταλλευτούν τη δυνατότητα αυτή για λόγους προβολής και ενημέρωσης σχετικά με τις υπόλοιπες προεκλογικές τους δραστηριότητες.

Τέλος υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με την Υπουργική απόφαση όλοι οι συνδυασμοί και οι υποψήφιοι αυτών οφείλουν να έχουν καταχωρίσει μέχρι την ανακήρυξη των συνδυασμών όλες τις εκλογικές δαπάνες και τα έσοδα που έχουν πραγματοποιηθεί από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Τα έγγραφα για την πιστοποίηση του συνδυασμού ώστε να παραλάβουν τον κωδικό δημοσιοποίησης πρέπει να παραδοθούν ή να αποσταλούν ταχυδρομικά στη Διεύθυνση Μηχανοργάνωσης και Η.Ε.Σ. ΤΟΥ Υπουργείου Εσωτερικών, Ευαγγελιστρίας 2, Αθήνα 101 83, ( κα Αρχοντούλα Κορμπάκη 2131361156 και Ιωάννης Χατζέλλης 2131361370).

Από το Δήμο Αλμωπίας

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΧΡΥΣΑΛΛΙΔΑ ΓΕΝΙΤΣΑΡΗ ΜΕ ΤΗ "ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ" ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΣΟΗ

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΥΛΟΤΟΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΜΑΧΩΝ

Διαβάστε Περισσότερα

ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΩ

Φιλότι, Νάξος αρχές του ’80. Σκαλιά, πολλά σκαλιά που πρέπει ν’ ανέβεις ή να κατέβεις για να πάς οπουδήποτε.Στο ανέβασμα, στο κατέβασμα συναντάς συγχωριανούς σου κι έμαθες να λες «καλημέρα», «καλησπέρα» μικρό παιδί ακόμα, κι ας ξέρεις, ας νιώθεις, πως δεν αξίζουν όλοι το ίδιο τον χαιρετισμό σου.

Στα σκαλοπάτια πολλές φορές συναντούσα την Μαρία. Πέντε χρόνια ή παραπάνω μεγαλύτερη απο μένα, ενα κορίτσι με κατάμαυρα μαλλιά φτιαγμένα πάντα δυο χοντρές πλεξούδες, με μάγουλα κατακόκκινα και πλατύ χαμόγελο. Πάντα με χαιρετούσε χαμογελαστά και ζεστά κι αυτή κι η μάνα της. Η μάνα της...ντυμένη πάντα στα μαύρα με ενα βαθύ πόνο χαραγμένο στο μέτωπο και μια έννοια στην καρδιά...την μοναχοκόρη της, την Μαρία. Η Βαλσαμίνα και η Μαρία ήταν μόνες στη ζωή...ο πατέρας, εργάτης στο νταμάρι του χωριού σκοτώθηκε στα φουρνέλα όταν η Μαρία ήταν μωρό. Θρήνος...μου είχε πει την ιστορία η γιαγιά μου και θυμάμαι πως καθώς μου την διηγούνταν είχε σκοτεινιάσει ο τόπος. Η Μαρία, η πολυαγαπημένη απο τη μάνα της, πάντα χαμογελαστή.

Τα χρόνια πέρασαν, το κορίτσι μεγάλωσε κι ερωτευτηκε ενα γειτονόπουλο. Θα παντρευόντουσαν λέει, σύντομα. Χαιρόμουνα κι εγω για την Μαρία που όσο μεγάλωνε δεν άλλαζε ούτε το χτένισμα, ούτε το χαμόγελο της.

Όσα δε φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η στιγμή...θυμάμαι είχα γυρίσει απ’ το σχολείο κι έτρωγα στο σπίτι εκείνο το μεσημέρι όταν άκουσα εκείνο το δυσοίωνο βουητό ν’ απλώνεται απο αυλόπορτα σε αυλόπορτα στο χωριό. «Ωωωωω...βοή που μου ρθενε, τονε μαχαιρωσε πάει! Ωωωωωωω....» άκουγα κι έβλεπα την γιαγιά μου να τραβάει τα μαγουλά της μην μπορώντας ν’ αντέξει τα νέα που άκουγε. 
Ο Κωνσταντής μαχαίρωσε μέχρι θανάτου λέει τον Γιάννη, αν θυμάμαι καλά τ’ όνομά του. Για εκείνους τους χαζούς λόγους που συμβαίνει πολλές φορές στα χωριά... "μπήκαν λέει τα πρόβατα στ' απαντημένα" ή κάτι τέτοιο. Εγω σταμάτησα να τρώω...σκέφτηκα: «Η Μαρία...»
Η Μαρία που θα παντρευόταν τον Κωνσταντή , έχασε ξαφνικά για μια ακόμα φορά απ’ τη ζωή. Αλλο ενα σημάδι, αλλο ενα εμπόδιο στην ευτυχία της...

Μεγαλύτερη πια, συνέχισα να χαιρετάω τη Μαρία στα σκαλοπάτια στο ανέβασμα ή στο κατέβασμα για την «Γέφυρα» ή όπου-και η Μαρία πάντα χαμογελαστή και καλόκαρδη αντιχαιρετούσε μ’ ενα καλό λόγο-ευχή στο στόμα.
Η Μαρία περίμενε τον Κωνσταντή να τελειώσει τη φυλακή, να βγει και να παντρευτούνε. Ήταν έρωτας, ήταν αγάπη και τίποτα δεν μπορούσε ν’ αλλαξει τη γνώμη της. Τον περίμενε.
Η μάνα της ίδια κι απαράλλαχτη όπως πάντα με μια ακόμα χαρακιά πόνου στο μέτωπο να έχει προστεθεί απο το νέο χτύπημα.

Τα χρόνια πέρασαν, εγω έφυγα, πρώτα απ’ το χωριο, μετα απ’ το νησί...όταν έμαθα πως βγήκε ο Κωνσταντής και παντρευτηκαν με την Μαρία το χαμόγελό μου έγινε τόσο πλατύ που πάνω του φιλοξενούνταν κάλλιστα μια ολόκληρη χαρούμενη πλατεία γεμάτη κόσμο που γιόρταζε. Μου πε τα νέα η αδερφή μου, μου είπε κιόλας πως η Μαρία θα γίνει σύντομα μάνα. Μεγαλύτερη η χαρά μου.
Χαιρόμουν γιατί ένιωθα μια δικαίωση για έναν άνθρωπο που απλά χαμογελούσε όταν χαιρετούσε ενω είχε πόνο στην καρδιά, χαιρόμουν για την μάνα της που είχε δεχτεί χτυπήματα κι είχε αντέξει και στεκόταν στη θέληση του παιδιού της να περιμένει τον άνθρωπό της ν’ αποφυλακιστεί , που δεν άλλαξε τη γνώμη.

Χαιρόμουν...

Τελικά μερικούς ανθρώπους είναι σαν να τους βάζει ο θεός σημάδι...λες και πρέπει να περάσουν βασανισμένη ζωή και πόνο ατελείωτο, άγνωστο γιατί...λες και κάποιος παίζει μαζί τους, λες και χρωστάνε κάπου και πρέπει να πληρώσουν με τόκο το χαμόγελο τους που μοίρασαν αφειδώς.
Μια μέρα έμαθα πως η Μαρία, νεότατη και μητέρα 4 παιδιών έφυγε απο καρκίνο. Αφησε πίσω της 4 παιδάκια, εναν άντρα που την αγαπούσε πολύ και μια μάνα που,πάνω που πήγε ν’ αλαφρώσει απο το βάρος, κάποιος της έδωσε μια και την γκρεμοτσάκισε για τρίτη φορά.Μια μάνα που τ’ όνομά της περιείχε το βάλσαμο, «Βαλσαμίνα», είναι αν μη τι άλλο τραγική ειρωνία να μην μπορεί να γιατρέψει τον δικό της πόνο.

Θύμωσα...σκέφτηκα πως χωρίς να το καταλάβω είχα γίνει παρατηρητής και καταγραφέας μιας ύπαρξης ενός ανθρώπου, χωρίς να έχω πραγματικά κάποια κοντινότερη σχέση μ’ αυτόν...ολα αποτελούνταν απο εναν χαιρετισμό κι ενα χαμόγελο....γιατί ρε γμτ αυτόν τον άνθρωπο, γιατί αυτή την οικογένεια; Γιατί; Αυτά σκεφτόμουν και θύμωνα ...προσπαθούσα να σκεφτώ την μάνα της Μαρίας...τη μεγάλη χαρακιά στο μέτωπο, την τρίτη...και τέσσερα απαρηγόρητα παιδιά πίσω...δεν μπορούσα καιγόταν το μυαλό μου και τα μάτια μου...

Και πέρασε ο καιρός....

Αθήνα , νοσοκομείο φάση πρώτη.

Αγωνία και μετά χαρά.

Διάλειμμα.

Αθήνα, 23 Απριλίου 2010...η χώρα μπαίνει στο ΔΝΤ με μωβ γραβάτα . Το ίδιο βράδυ τα άσχημα νέα μου κόβουν τα πόδια και τη γλώσσα.

Ολα μωβ...

Ο καιρός περνά, η ζωή γλιστράει μέσα απο κάθε ανάσα και χάνεται...

Νοσοκομείο, φάση δευτερη... και τελευταία...

Το πρωινό της 14ης Σεπτεμβρίου με βρίσκει να κοιτάζω χωρίς να πιστευω πως το ζω ενα κρεβάτι νοσοκομείου . Μια ζωή 21 χρονών παλεύει να μείνει ή να φύγει με τις πιθανότητες για το πρώτο να έχουν εξανεμιστεί πια. Κοιτάζω τον γιατρό που είναι συντετριμμένος. Τον ρωτάω πόσο έχουμε ακόμα...δεν μπορεί να μου απαντήσει.
«Σε παρακαλώ, κάνε να μην πονάει μονάχα...κάνε ο,τι μπορείς γι’ αυτό μονάχα...» του απαντώ...τα λεπτά μοιάζουν αιώνας...οι συγγενείς καταφτάνουν μ’ εκείνο το χαμένο βλέμμα που έχουν οι άνθρωποι όταν τους χτυπά το απίστευτο, το αναπάντεχο κακό, το τόσο άδικο ρε γμτ!

Όρθια μπροστά στο κρεβάτι, δεν σκέφτομαι, αλλα βλέπω πως αρχίζει ο πόνος του χαμού να σκάβει τα πρόσωπα των ανθρώπων ανεξίτηλα. Των δικών μου ανθρώπων αυτή τη φορά.

Φιλότι, Νάξος...τελευταίος αποχαιρετισμός.

Η μικρή μοιάζει να κοιμάται χωρίς να πονάει πια...λες και θα ξυπνήσει και θα ρωτήσει «Ρε τι κάθεστε και κοιτάτε τόσος κόσμος; Δεν έχετε ξαναδεί άνθρωπο που κοιμάται;» Τέτοια σκέφτομαι και μας κοιτάζω στη σειρά...κοιτάζω τους γονείς μου, την αδερφή μου,τον γαμπρό μου, την μεγάλη μου ανιψιά, τα ξαδέρφια...και που να βρείς λόγια και τι να πεις...και πως να το περάσεις....

Λίγο πριν το τέλος του αποχαιρετισμού βλέπω την Βαλσαμίνα, την μάνα της Μαρίας, ετσι αδύνατη μικροκαμωμένη όπως την θυμόμουν ανέκαθεν κι ας είχα να τη δω χρόνια, να πλησιάζει τη μικρή την ώρα του θρήνου και μ’ εκείνη τη μονότονη , επαναλαμβανόμενη μελωδία που έχει το μοιρολόϊ να της απευθύνεται με παραγγελιά, τι να πει στη Μαρία της όταν την συναντήσει...τι να πει στο παιδί της, το δικό μας το παιδί.

Εκείνη τη στιγμή ένιωθα πως ο χώρος είχε λιώσει, χρόνος δεν υπήρχε, δεν υπήρχε τίποτ’ άλλο παρα μονάχα μια μονότονη μελωδία που συντάραζε τα θεμέλια του κόσμου μου απο ενα μεγάλο σεισμό, λες και οι δυο πόνοι που συναντήθηκαν μπροστά μου με καθυστέρηση χρόνων, ήταν δυο λιθοσφαιρικές πλάκες που δεν συγκρούονταν, αλλα έλιωναν η μια μέσα στην άλλη κι ανέβαζαν την θερμοκρασία οδηγώντας με σε έκρηξη και μετά στο κενό. Είδα την αδερφή μου να την αγκαλιάζει, είδα την γυναίκα αυτή να μην μπορεί να φύγει αν δεν τελειώσει όσα έχει να πει...

Τότε θυμήθηκα σε διαφορετικές εποχές τη Μαρία και το χαμόγελό της, την Βάσω μας μικρή, ενα βλέμμα φουλ της σκανταλιάς κι ενα χαμόγελο με δυο λακάκια να λεει «δεν το εκανα εγω σου λεω» και να σκάει στα γέλια, εμένα ν’ ανεβαίνω τα σκαλιά κρατώντας την μικρή απ’ το χέρι και χαιρετώντας τη Μαρία να χαμογελάω κι ενω δεν πιστευω σε τίποτα μεταθανάτιο, ευχήθηκα να μπορεί η ενέργεια που δεν χάνεται να επικοινωνεί μεταξύ της, να φροντίζει τον εδω κόσμο και μ’ εναν τρόπο, να μπορεί να μπλοκάρει την αδικία στη ζωή εκείνων που χαμογελάνε με την καρδιά τους όσο κι αν πόνεσαν, όσα κι αν πέρασαν, να μπλοκάρουν την αδικία σ’ αυτόν εδω τον κόσμο, εδώ που «δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευχές»...και παρ’ όλη την επίκλησή μου σ’ αυτούς, ξέρω πως μονάχα ζωντανός το καταφέρνεις αυτό...για σένα και γι’ αυτούς.

Κι αυτοί είναι πολλοί πια...και μεις ακόμα περισσότεροι.

Καλή Ανάσταση αδέρφια...ανάσταση εκείνων που έχουν ξεχαστεί και πρέπει να ξαναθυμηθούμε...και καλή δύναμη κι αντοχή.

Και του χρόνου λεύτεροι απ’ όσα μας κρατάνε δέσμιους.


Η ζωή συνεχίζεται...



Thiria Enimera




ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ

21 διαφορετικές ταινίες, 21 διαφορετικοί χαρακτήρες, 21 περιπτώσεις που αποδεικνύουν πως η δύναμη της θέλησης μπορεί να σε βοηθήσει να πετύχεις τον στόχο σου.
 Δες το βίντεο: 

ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΠΙΟ ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ

Ο συγκεκριμένος άστεγος φέρει τον τίτλο του πιο... βρόμικου ανθρώπου της Ευρώπης. Ο λόγος; Ο Ludvik Dolezal κοιμάται θαμμένος μέσα σε ένα σωρό από στάχτες.

Ο 58χρονος Τσέχος Ludvik Dolezal, ότι βρει το καίει, δημιουργεί από τις στάχτες το «κρεβάτι» του και κοιμάται σε αυτό. Εχει κάψει μέχρι και το στρώμα του!

Ο κ. Dolezal, τον οποίο οι περαστικοί συχνά αναφέρονται ως έναν «διάβολο που βγήκε από τα παραμύθια», δήλωσε σχετικά-όπως γράφει η Dailymail: «Πριν από ένα χρόνο αποφάσισα απλώς να εγκαταλείψω την εργασία μου. Από τότε έχω να μείνω εδώ με τη φωτιά. Κάθε βράδυ ξαπλώνω με καυτές στάχτες και καλύπτω το σώμα μου με αυτές για να ζεσταθώ. Ειχα τα πάντα-παλτό, παπούτσια, στρώμα μέχρι και πάπλωμα. Αλλά τα έκαψα όλα γιατί δεν είχα τίποτε άλλο για να συντηρήσω τη φωτιά», εξηγεί και συνεχίζει:

«Οι άνθρωποι με βοηθούν, μου φέρνουν παλιά ελαστικά για να κάψω». Ο Ludvik Dolezal που έχει εμμονή με τη φωτιά, ζει σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη στο Novy Bydzov της γενέτειράς του και σύμφωνα με τον ίδιο πάσχει από ψυχολογική διαταραχή.











ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ

«Διαβάζοντας την εφημερίδα ένα πρωί, είδα αυτή την εικόνα των πουλιών να κάθονται στα ηλεκτρικά καλώδια» λέει ο δημιουργός του παρακάτω βίντεο, ο Βραζιλιάνος καλλιτέχνης Jarbas Agnelli.

«Ετσι αποφάσισα να δημιουργήσω ένα τραγούδι, χρησιμοποιώντας τα πτηνά», όπως σημειώνει σύμφωνα με τη Huffington Post. «Ήμουν απλώς περίεργος να ακούσω τι μελωδία τα πουλιά δημιουργούν».

Ερμηνεύοντας τη θέση των πτηνών, όπως τις μουσικές νότες κατάφερε και δημιούργησε ένα όμορφο κομμάτι που ακούτε στο βίντεο.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΤΑ 5.100 ΕΥΡΩ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΤΩΝ ΕΛΒΕΤΩΝ

Το 50% των μισθωτών στην Ελβετία κερδίζει 5.100 ευρώ (6.118 ελβετικά φράγκα), καταγράφει έρευνα που δημοσιεύθηκε από την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία, γεγονός που τους κατατάσσει σίγουρα σε μερικούς από τους πιο ικανοποιημένους υπαλλήλους στην Ευρώπη.

Η Στατιστική Υπηρεσία, η οποία πραγματοποιεί την εν λόγω έρευνα κάθε δύο χρόνια, αναφέρει πως ο μέσος μισθός έχει αυξηθεί κατά 3,2% συγκριτικά με το 2010, ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια στον ιδιωτικό τομέα είχε συνολική αύξηση 13,4%, συγκεκριμένα από το 2002 μέχρι το 2012 οι πιο καλοπληρωμένοι υπάλληλοι είδαν τον μισθό τους να ανεβαίνει κατά 22,5%, αντίθετα οι λιγότερο προνομιούχοι την περίοδο εκείνη είχαν αύξηση 9,5%.

Εντούτοις, από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν για τους 268.000 λιγότερο καλοπληρωμένους υπαλλήλους, το 52% αυτών αφορούσε σε παροχή υπηρεσιών, το 38% εργαζόταν σε τουριστικό κλάδο και τέλος το 20% άνηκε στον τομέα των πωλήσεων.

Οσον αφορά τις μισθολογικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων, η έρευνα κατέγραψε πως αυξήθηκε κατά 0,5% τα τελευταία δύο χρόνια, με το ποσοστό να ανέρχεται συνολικά σε 18,9.

Ωστόσο, οι Ελβετοί μισθωτοί είναι αρκετά προνομιούχοι, αφού αμείβονται περισσότερο συγκριτικά με τους αλλοδαπούς υπαλλήλους, εκτός όσων κατέχουν διευθυντική θέση.

Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν από την Στατιστική Υπηρεσία βασίστηκαν σε δεδομένα 35.000 επιχειρήσεις, με συνολικά 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενους.





ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

TEST: ΜΗΠΩΣ ΠΑΣΧΕΤΕ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ;

Περνάτε πολλές ώρες εσείς και ο εαυτός σας μακριά από τα κοινωνικά πλαίσια;

Πίσω από το παγωμένο χαμόγελό σας κρύβεται η επιθυμία σας να ξεσπάσετε σε κλάματα;

Η κατάθλιψη χαρακτηρίζεται από τη βαθιά και μακρόχρονη θλίψη και πυροδοτείται συνήθως από το χρόνιο στρες και τις τραυματικές εμπειρίες της ζωής.

Σύμφωνα με το onmed, υπάρχει ένα τεστ που δημιουργήθηκε από μία ψυχολόγων για να σας δείξει ποια είναι τα σημάδια της νόσου.

Δεν αποτελεί διαγνωστικό εργαλείο, ωστόσο, μπορεί να υποδείξει τον πιθανό κίνδυνο κατάθλιψης.

Πατήστε επάνω στην εικόνα ΕΔΩ για να κάνετε το online τεστ.

Διαβάστε Περισσότερα

ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΧΤΥΠΗΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΩΡΙΟ

Ένα ασυνήθιστο γεγονός συνέβη στο χωριό Φιλέικα Καλύβια Καλαβρύτων, αμέσως μετά την κηδεία μιας 95χρονης γυναίκας, το μεσημέρι, ευτυχώς χωρίς δυσάρεστες συνέπειες.

Δίπλα στο νεκροταφείο, το οποίο βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του χωριού βρίσκεται το σχολείο.

Εκεί υπάρχει αίθουσα που παραχωρείται από την κοινότητα και χρησιμοποιείται για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις (γάμους, βαφτίσια, μνημόσυνα).

Όταν ολοκληρώθηκε η κηδεία, περίπου στις 2 το μεσημέρι όσοι βρέθηκαν σε αυτήν πήγαν στην αίθουσα για το καθιερωμένο τραπέζι.

Σύμφωνα με πληροφορίες ακούστηκε ένας δυνατός ήχος, σαν έκρηξη, με τους παρόντες να κάνουν λόγο και για μια λάμψη.

Ταυτόχρονα, όπως λένε και οι αυτόπτες μάρτυρες ένιωσαν ένα μούδιασμα στα πόδια.

Ένας κεραυνός έπεσε στην αυλή του σχολείου.

Τρομοκρατημένοι οι κάτοικοι, κοίταξαν ο ένας τον άλλον και ευτυχώς, διαπίστωσαν ότι ήταν καλά στην υγεία τους.

ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

BEEZIN: Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΦΗΒΙΚΗ ΜΟΔΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΤΥΦΛΩΣΗ

Μία ακόμη επικίνδυνη μόδα έχει αρχίσει να εξαπλώνεται στην Αμερική. Με στόχο να εντείνουν την ένταση της μέθης, δεκάδες έφηβοι αλείφουν τα βλέφαρά τους με βούτυρο κακάο.

Μερικοί νέοι δηλώνουν ότι αυτή η τακτική ενισχύει την επίδραση του αλκοόλ, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι το βούτυρο κακάο τους κρατά σε εγρήγορση και επαγρύπνηση όταν πρέπει να μελετήσουν τη νύχτα.

Οι ειδικοί ωστόσο εκφράζουν έντονες ανησυχίες για τις επιπτώσεις του επονομαζόμενου beezin. Το βούτυρο κακάο με φυσικό κερί μέλισσας και μέντα μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αλλεργική αντίδραση και συμπτώματα όμοια με αυτά της επιπεφυκίτιδας.

Οι επακόλουθες λοιμώξεις μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε μόνιμη τύφλωση.

Η τοξικολόγος Κέλι Τζόνσον-Άρμπορ τονίζει ότι η επικίνδυνη πρακτική μπορεί να οδηγήσει στην εξάπλωση του έρπητα και η λοίμωξη να προκαλέσει τύφλωση.

Το έλαιο μέντας που υπάρχει στο συγκεκριμένο προϊόν απελευθερώνει αέρια και προσδίδει μια αίσθηση δροσιάς. Αυτά τα αέρια μπορεί όμως να προκαλέσουν κοκκίνισμα, οίδημα και φλεγμονές στην περιοχή των ματιών.

Αν και το προϊόν περιέχει φυσικά συστατικά, εκπρόσωποι της εταιρείας παραγωγής τονίζουν ότι δεν ενδείκνυται για πολλαπλές χρήσεις, πέραν της προτεινόμενης.

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα