Όσοι κερασοπαραγωγοί έπαθαν ζημία στην παραγωγή τους από τις πρόσφατες ανεμοθύελλες, μπορούν να δηλώσουν, στην κοινότητα Προμάχων κάθε απόγευμα μέχρι τις 21/ 6 /2014.
Απαραίτητα δικαιολογητικά:
Ταυτότητα
ΑΦΜ
Βιβλιάριο τραπέζης
13ψήφιο αγροτεμαχίου
Κυριακή 15 Ιουνίου 2014
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΖΗΜΙΩΝ ΑΠΟ ΑΝΕΜΟΘΥΕΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΡΑΣΟΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΤΩΝ ΠΡΟΜΑΧΩΝ
Όσοι κερασοπαραγωγοί έπαθαν ζημία στην παραγωγή τους από τις πρόσφατες ανεμοθύελλες, μπορούν να δηλώσουν, στην κοινότητα Προμάχων κάθε απόγευμα μέχρι τις 21/ 6 /2014.
Απαραίτητα δικαιολογητικά:
Ταυτότητα
ΑΦΜ
Βιβλιάριο τραπέζης
13ψήφιο αγροτεμαχίου
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ Ο BOB DYLAN;
Ποιος είναι άραγε ο Bob Dylan; Μουσικός, τραγουδιστής, ερμηνευτής, καλλιτέχνης, ποιητής, δημιουργός, αντιδραστικός, πολιτικοποιημένος, διορατικός, επιδραστικός, τροβαδούρος, ροκ, folk, blues.
Φυσικά ο Dylan είναι όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα που δε μπορούν να γραφούν, να απαριθμηθούν έτσι απλά. Οι τυχεροί που θα βρεθούν στις 22 Ιουνίου στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης στην παρθενική του εμφάνιση στην πόλη και στις 23 Ιουνίου στο Terra Vibe στην Αθήνα για να τον απολαύσουν ίσως μπορέσουν να απαντήσουν στο παραπάνω ερώτημα!
Αν υπάρχει ένας καλλιτέχνης που χαίρει καθολικής εκτίμησης από το σύνολο των φίλων της μουσικής, αυτός είναι ο τραγουδοποιός Robert Allen Zimmerman (το πραγματικό του όνομα) που γεννήθηκε πριν 72 χρόνια στη Μινεσότα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Ο Ουίλιαμ Μπάροουζ είπε κάποτε πως: «ο Μπομπ είναι ένας άνθρωπος που πήγε στην κόλαση και γύρισε για να μας πει τι είδε εκεί.»
Ο Τομ Γουέιτς από την άλλη θεωρεί ότι: «Ο Μπομπ Ντύλαν είναι ένας πλανήτης προς εξερεύνηση. Είναι δάσκαλος- αν θέλεις
να γράψεις τραγούδια δεν υπάρχει άλλος καλύτερος να ακούσεις . Είναι η πηγή τόσων και τόσων πραγμάτων, κουβαλάει μεγάλη ιστορία στους ώμους του. Πολλές φορές νιώθεις πως εσύ είσαι εκτεθειμένος απέναντι του, έχεις την αλλόκοτη αίσθηση ότι υπάρχει πολύ παρελθόν μέσα του. Αλλά και πολύ μέλλον επίσης.»
Ο τροβαδούρος του 20ου και 21ου αιώνα (παραφράζοντας τον τίτλο του εξαιρετικού κειμένου του Γιώργου Ίκαρου Μπαμπασάκη όπως δημοσιεύθηκε στη συλλογή «Τροβαδούροι» αφιερωμένο στο Bob Dylan με τίτλο Τροβαδούρος του 20ου αιώνα) δε σταμάτησε ποτέ να γράφει μουσική για οργισμένους έφηβους, μποέμ τύπους, φιλόσοφους του δρόμου και όλους τους εραστές της μουσικής.
Η χαρακτηριστική βραχνή – πιο βραχνή όσο μεγαλώνει ηλικιακά- φωνή του δημιουργού έγινε το ηχητικό χαλί σε επαναστάσεις, κοινωνικές μα και προσωπικές. Οι στίχοι του έγιναν συνθήματα και τροφή για σκέψη για εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο, για όλους όσοι γίνανε κοινωνοί του μηνύματος των τραγουδιών τoυ.
Με 35 επίσημους δίσκους στο ενεργητικό του ο Dylan συνεχίζει να γράφει μουσική που θα μνημονεύεται για χρόνια και επηρέασε αμέτρητους καλλιτέχνες. Άλλοτε folk, άλλοτε rock πότε blues μα πάντοτε εμπνευσμένος καυτηριάζει την πραγματικότητα μέσα από τους στίχους του και τις μουσικές ιστορίες που μοιραζόταν μαζί μας όταν παρακαλούσε τον Tambourine Man να παίξει ένα τραγούδι και για εκείνον, όταν ζητούσε μια κούπα καφέ για το δρόμο
One More Cup of Coffee for the road και όταν γυρνά τον κόσμο ολόκληρο σαν μια κινούμενη πέτρα στο Like a rolling stone.
Στην εναρκτήρια ερώτηση για το ποιος είναι ο Bob Dylan θα μπορούσαν να απαντήσουν όσοι βρεθούν στις συναυλίες που θα δώσει ο τροβαδούρος των 2 αιώνων στην Ελλάδα, την Κυριακή 22 Ιουνίου στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης για πρώτη φορά μπροστά στο κοινό της συμπρωτεύουσας και τη Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014 στο Terra Vibe στην Αθήνα. Γιατί η απάντηση θα πλανιέται στον άνεμο αυτά τα δυο βράδια.
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Τα πρώτα εισιτήρια θα στοιχίζουν 33 €,
μετά την εξάντληση τους θα στοιχίζουν 36 €
και στην τελική φάση της προπώλησης η τιμή θα διαμορφωθεί στα 39€
Η προπώληση αρχίζει την Πέμπτη 10 Απριλίου 2014
Σημεία προπώλησης:
Αθήνα
Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς) Τηλ. 210 3608366
Reload Stores, Πανεπιστημίου 54 Τηλ. 210 3801464
Θεσσαλονίκη
(NEO ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ) Ticket House, Πλ. Αριστοτέλους 5
Musicland, Μητροπόλεως 102 ,Τηλ. 2310 264880
Stereodisk, Aριστοτέλους 4, Τηλ. 2310 262912
Online Sales ή αγορές με πιστωτική κάρτα, 24 ώρες/ωρο:
www.ticketpro.gr, www.tickethouse.gr
Επιμέλεια Νικόλας Αρώνηςwww.ticketpro.gr, www.tickethouse.gr
ΠΗΓΗ...http://www.zougla.gr/
ATHENS PRIDE 2014: ΜΙΑ "ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ" ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ
Μπορεί οι lgbt οικογένειες να μην αναγνωρίζονται ακόμα νομικά, όμως το Athens Pride κατάφερε στα δέκα χρόνια ζωής του να εξελιχθεί στη μεγαλύτερη «οικογενειακή» συγκέντρωση της πόλης, όντας κορυφαία εκδήλωση μιας κοινότητας πρωτοπόρας στην αναζήτηση και τη δημιουργία εναλλακτικών μορφών συμβίωσης
«Δεν υπάρχει πιο ευχάριστος τόπος από την οικογενειακή εστία», διακήρυσσε το κορνιζαρισμένο σε περίοπτη θέση στο σαλόνι του πατρικού ρητό του Κικέρωνα που τόσο χλεύαζα μικρός. «Οικογενειακή εστία» και κουραφέξαλα – σαν έχεις τα μυαλά στα κάγκελα μιας σαλταρισμένης, αλλότριας εφηβείας, η παραδοσιακή, πατριαρχική, οικογένεια στην οποία υποτίθεται πως παραπέμπει το ρητό σημαίνει μια επίγεια κόλαση γεμάτη συμβατικότητες, τυπικούρες κι αφόρητη ρουτίνα στην καλύτερη, υστερία, βία κι απελπισία στη χειρότερη – πολλοί δα από μας τις ανεβήκαμε κανονικά τις «Άλπεις» πολύ προτού τις δούμε ταινία!
«Μαύρη πέτρα» έριξα λοιπόν σε πατρικό και οικογένεια αφότου ενηλικιώθηκα, ύστερα βέβαια από τους απαραίτητους ομηρικούς καβγάδες. Τα έπαιρνα κρανίο και μόνο στην ιδέα ότι με προόριζαν να κάνω μια από τα ίδια, να τελειώσω σπουδές, να πιάσω μια σίγουρη, τακτοποιημένη δουλίτσα (στο συγκεκριμένο μάλλον έπρεπε να τους είχα ακούσει αλλά anyway!) και να βρω ένα «καλό κορίτσι» ώστε να δημιουργήσω, με τη σειρά μου, μια ακόμα συμβατική οικογένεια-κλώνο, εκπληρώνοντας επιτυχώς την αποστολή μου σε αυτή τη ζωή. Υποχρεωτική ευτυχία ή τίποτα, μου εξηγιόταν το «κατεστημένο» (έπαιζε τότε πολύ αυτός ο όρος), έτσι διάλεξα το τίποτα ώστε να μπορέσω να κάνω τα πάντα. Πολλές ακρότητες τις υιοθέτησα απλά και μόνο για να ξορκίσω όλη εκείνη την διπλά καταπιεσμένη και εξαιτίας της ερωτικής διαφορετικότητάς της εφηβείας - τα γνωστά, δηλαδή.
«Είσαστε το παρελθόν, είμαι το μέλλον!», κάγχαζα με όλο το θράσος των 18 μου πάνκικων χρόνων. Ένα μέλλον όμως που δεν μπορούσε μόνο να σταθεί εφόσον δεν ήμουν αρκετά «θηρίο» και ούτε βέβαια θεός, όπως χαρακτηρίζει ο Αριστοτέλης όποιον πορεύεται μακριά από την κοινωνία των ανθρώπων (ναι, το είχα με τα αρχαία). Άρχισε οπότε να αναζητεί συμμάχους στην «άγρια πλευρά» της πόλης, που βρισκόταν, καθώς πίστευε, στον αντίποδα όλων αυτών που τόσο το καταπίεζαν. Βοήθαγε και η εποχή – ήταν στο γύρισμα της δεκαετίας του '80 που η χώρα αυτή ή τουλάχιστον το πιο ανήσυχο κομμάτι της άρχιζε να φλερτάρει σοβαρά με τη νεωτερικότητα, την αμφισβήτηση, την αλλαγή – σάμπως με σύνθημα την τελευταία δεν είχε εκλεγεί η πρώτη μας σοσιαλιστική – το λέγαμε τότε και γέμιζε το στόμα μας - κυβέρνηση;
Σύντομα έπαψα να είμαι «ορφανός». Είχα επιτέλους βρει τη δική μου οικογένεια! Όχι εκείνη που έψαχνε ο μικρός ήρωας του Έκτορα Μαλό αλλά άτομα που ταιριάζανε τα χνώτα μας φιλικά, ιδεολογικά, μουσικά, ερωτικά, κάτι απ' όλα αυτά τέλος πάντων ή όλα μαζί ταυτόχρονα, όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες ηλικίες. Είχαμε μάλιστα μοιράσει και ρόλους – εσύ είσαι η μητέρα, εσύ η θειά, εσύ ο «νονός», εσύ ο κουμπάρος, εσύ η κόρη, εσύ η αδερφή όνομα και πράμα κ.λπ. Υπήρξε μεγαλύτερος φίλος αδερφικός που τον προσφωνούσα «μάνα» για δυο σχεδόν δεκαετίες – και, εν μέρει, το εννοούσα! Δεν ήταν λοιπόν η οικογένεια γενικά που αρνιόμασταν, καθώς έφριτταν οι γέροι μας, μα η μορφή με την οποία μας είχε κληροδοτηθεί. Οικογένεια ήταν για μας οι κολλητοί, οι φίλοι, οι σύντροφοι, καμια φορά οι εραστές και κατ΄επέκταση η lgbt κοινότητα συνολικά, παρότι διαπιστώναμε ότι δεν ήταν καθόλου ενιαία ούτε πάντα στοργική, άσε που τη βρίσκαμε κι ελάχιστα αλληλέγγυα.
Επιθυμώντας λοιπόν να «διευρύνουμε» αυτή την οικογένεια, αυτή την κοινότητα δημιουργώντας δεσμούς αλληλοϋποστήριξης και συντροφικότητας στήσαμε κάποιοι άνθρωποι με εμπνευσμένη «ηγερία» την Πάολα Ρεβενιώτη τα πρώτα μαζικά Gay Pride στο λόφο του Στρέφη και το Πεδίο του Άρεως τη δεκαετία του '90, «μαγιά» όπου στήθηκε ο θεσμός των Athens Pride που φέτος κλείνει δέκα χρόνια περήφανης ζωής – μια εκδήλωση που κάνει την Αθήνα κάθε Ιούνιο να δείχνει πιο ελεύθερη, πιο πολύχρωμη, πιο αισιόδοξη, πιο αποφασισμένη, μια υπόσχεση που δόθηκε όχι απλώς για να κρατηθεί ζωντανή αλλά για να θριαμβεύσει. Και να που, τρεις δεκαετίες αφότου εγκατέλειψα την οικογενειακή εστία και τις ετεροκανονικές της επιταγές, βλέπω το Pride να γιορτάζεται σαν μια ακόμα «Οικογενειακή Υπόθεση» με μια εναλλακτική αρχετυπική «οικογένεια» να κοσμεί την αφίσα της!
«Οικογενειακή υπόθεση», λοιπόν; Μα ναι. Δεν είναι μόνο για το δικαίωμα στη συμβίωση, τον γάμο, την υιοθεσία/παιδοθεσία και τη δυνατότητα δημιουργίας μιας οικογένειας που διαφέρει ως προς τον ερωτικό προσανατολισμό ή/και την ταυτότητα φύλου, όπως το σύνθημα υπονοεί. Ούτε για τα εκατοντάδες ζευγάρια που έχουν προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διεκδικώντας τη θεσμική αναγνώριση έστω της συμβίωσης μετά την πρώτη καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση, τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο που εξέδωσαν πρόσφατα ένα πρωτότυπο, παιδικό βιβλιαράκι, τον Γιώργο και τον Πάνο που κοντεύουν είκοσι χρόνια σχέση αλλά η Πολιτεία τους αντιμετωπίζει ακόμα σαν μαγκούφηδες, την Ντίνα και την Αρετή που δηλώνουν πως θέλουν να ζήσουν και να πεθάνουν μαζί και που πολύ θα ήθελαν να μεγαλώσουν «επίσημα» δύο-τρία παιδιά – παραδείγματα που βέβαια αντικατοπτρίζουν χιλιάδες αντίστοιχες περιπτώσεις.
Είναι και για όλες εκείνες τις «οικογένειες» που φτιάξαμε στο μεταξύ όλοι εμείς οι απόκληροι του κυρίαρχου ετεροκανονικού μοντέλου, τις εκλεκτικές συγγένειες που δημιουργήσαμε, τους δικούς μας ανθρώπους που γέλασαν, έκλαψαν, φώναξαν, αγάπησαν ή μάλωσαν στο πλάι μας όλα αυτά τα χρόνια, γι΄αυτούς που χάθηκαν πρόωρα στην πορεία αλλά και για εκείνους που βρέθηκαν. Οικογένειες διαφορετικές με συνδετικό κρίκο όχι το αίμα αλλά το πάθος να μοιραστείς με κάποιον-α-ους την περιπέτεια της ζωής, οικογένειες που σε καιρούς παρατεταμένης ύφεσης, έκπτωσης δικαιωμάτων και κοινωνικού μπλακ άουτ γίνονται ακόμα πιο αναγκαίες από ό,τι στη δύσκολη αλλά σαφώς πιο ανέμελη νιότη μου. Οικογένειες ανοιχτές για όλους, που δεν θα διατηρούν ιδεοληψίες, αγκυλώσεις και καθωσπρεπισμούς που τόσο μισήσαμε στις συμβατικές τους εκδοχές, που θα μπορούν να συνυπάρχουν ακόμα και με εκείνους τους «άσωτους» υιούς και θυγατέρες που θα φτάσουν με τη σειρά τους να τις αμφισβητούν. Εντάξει, υπάρχουν πάντα και οι "κακοί" συγγενείς αλλά κάθε φαμίλια έχει τέτοιους, μεγαλοθυμία και οικογενειακή αγάπη άλλωστε πάνε μαζί!
Περήφανοι και φέτος λοιπόν, με ή χωρίς οικογένεια (ακόμα). Περήφανοι γιατί διεκδικούμε τη ζωή μας ολόκληρη καθαρά, θαρραλέα, αδιαπραγμάτευτα. Για τη δικιά μου γενιά που είδε την Ελλάδα να αλλάζει θεαματικά μέσα σε τρεις δεκαετίες, ένιωσε μάλιστα προς στιγμήν «δικαιωμένη» που κάπου κάπως συνέβαλε σε όλο αυτό για να φτάσει απογοητευμένη να τη βλέπει να σπεύδει να κλειστεί ερμητικά σε ένα δυσοίωνο, μίζερο, παλιομοδίτικο καβούκι – αλλά και γοητευμένη από το πείσμα πολλών νέων ανθρώπων που αντιστέκονται με κάθε τρόπο σε αυτή την προοπτική. Περήφανοι, οπότε, για τις νεότερες προπάντων γενιές που αγωνίζονται παρότι βλέπουν ελευθερίες που κερδίζουν έδαφος διαρκώς σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο να κινδυνεύουν να προσπεράσουν από εδώ δίχως να αγγίξουν, παρότι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν όχι μόνο για οικονομικούς αλλά και για υπαρξιακούς λόγους, παρότι βιώνουν πολλές φορές ένα κοινωνικό κλίμα πιο εχθρικό από εκείνο που ζούσαμε εμείς - κι ας διαθέτουν σήμερα πολύ περισσότερες δυνατότητες να διεκδικήσουν την προσωπική τους ολοκλήρωση και ευτυχία. Περήφανοι όχι από αλαζονεία ή μισαλλοδοξία αλλά επειδή απαιτούμε ορατότητα, ισότητα και δικαιώματα δίχως εκπτώσεις. Περήφανοι επειδή θέλουμε να είμαστε διαφορετικοί αλλά ταυτόχρονα ίσοι, επειδή αντιλαμβανόμαστε την απελευθέρωση όχι μόνο οργιαστικά ή σαν κάποιο ιδιαίτερο κοινοτικό μας «προνόμιο» αλλά ως ένα ευρύτερο κοινωνικό όραμα, περήφανοι επειδή τα καταφέραμε ως εδώ και ναι, θα τα καταφέρουμε ακόμα καλύτερα παραπέρα. Γαμώ το... σόι μου δηλαδή αν δεν!
ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr/
ΟΤΑΝ Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΗΤΑΝ ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΥΡ-ΑΝΤΩΝΗΣ ΕΙΧΕ ΠΕΘΑΝΕΙ
20 χρόνια χωρίς τον Μάνο Χατζιδάκι
Δεν ήταν φιλόζωος. Έγινε.
Όταν ο γιος του, ο Γιώργος Χατζιδάκις, του πρότεινε να πάρουν ένα σκύλο, ήταν αρνητικός. Είπε πως τα μόνα ζώα με τα οποία είχε μάθει να συμβιώνει ήταν οι άνθρωποι. Τελικά, έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του με τρία σκυλιά και μία γάτα, όλοι μαζί σε ένα σπίτι με πλήρη αρμονία. Τον ένα σκύλο τον έλεγε Σείριο, τον άλλο Πολύβιο, τον άλλο Ραλλού και τη γάτα Κεμάλ...
Μια μέρα, καθώς πήγαινε με τον γιο του στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Ίκαρος, συνάντησε μια αγέλη αδέσποτων σκύλων στην πλατεία Συντάγματος. "Τι θα κάνουμε τώρα;" ρώτησε τον γιο του. "Τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε" απάντησε ο Γιώργος. Κι όμως!
Ο Μάνος κατευθύνθηκε προς μία καντίνα που βρισκόταν κοντά κι αγόρασε όλο της το εμπόρευμα: τυρόπιτες, λουκανικόπιτες, πίτσες, κουλούρια. Μετά γύρισε και τάισε τα σκυλιά χαμογελώντας.
1980: Είναι η πρώτη και μοναδική φορά που ο Μάνος Χατζιδάκις πηγαίνει στην Αυστραλία για να δώσει ρεσιτάλ με τον Σπύρο Σακκά σε εκδηλώσεις της ομογένειας. Αφορμή η επέτειος της Μάχης της Κρήτης. Ο χώρος κατάμεστος από 6.000 ανθρώπους.
Το κονσέρτο ξεκινάει, μαζί και οι παραγγελιές: Τα παιδιά του Πειραιά και ο κυρ - Αντώνης. Διακόπτει ο Χατζιδάκις το πρόγραμμα, παίρνει το μικρόφωνο και λέει:
"Λείπετε πολλά χρόνια από την πατρίδα και τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν υπάρχουν πια τα παιδιά του Πειραιά και ο κυρ - Αντώνης έχει πεθάνει. Απόψε θα σας παίξουμε κάτι άλλο και αν εσείς θεωρείτε ότι δεν σας ταιριάζει, μπορείτε απο τώρα να αποχωρήσετε."
Κανείς δεν αποχώρησε! Και στο τέλος έκανε τρεις ώρες να εγκαταλείψει το κτήριο από τις εκδηλώσεις αγάπης του κόσμου.
ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr/
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ
Ακαριαία μισάνοιχτες...
Ίσα που ξεφεύγει το βλέμμα του σαν αστραπή, μέσα απ' το ερμητικά κλειστό δωμάτιο.
Ένα παράθυρο, τρεις οι κουρτίνες...
Η μια από μέσα πράσινη βιριδιέν της φύσης....τάχα της αμόλυντης. Βαριά και ηλιοδαρμένη απ’ έξω, κίτρινη και ωχρή. Ύφανσης παλαιάς ίσα που αντέχει η φθαρμένη ίνα.
Η άλλη από μέσα μπλε ιμιτασιόν του ουρανού...τάχα του ασυννέφιαστου. Τσαλακωμένη με λεκέδες απ’ έξω, γκρι σχεδόν άχρωμη. Στιλπνή στο βλέμμα και σαθρή στ’ άγγιγμα.
Και η τρίτη κόκκινη πορφυρή στο μέσα της...τάχα του αγώνα. Λευκή του πάγου απ' έξω να διώχνει κάθε θέρμη. Βαριά, παλιά και σκονισμένη ύφανση.
Τόσα χρόνια μες στο σκοτάδι ξέμαθε τα χρώματα τ ‘αληθινά.
Το κόκκινο θαρρεί πως το γνώρισε στο πρώτο φως του το νεανικό, σαν ένα γέρο μισοπεθαμένο που αγκαλιάζει ένα μωρό και συχνά το παρακινεί άσκοπα στο θάνατο.
Το πράσινο στην πρώτη του σοφή ανδρεία, έτοιμος τότε τάχα για μεγάλες αλλαγές διάμεσες, σε περίπλοκα φαράγγια ψεύτικων ιδεών και νεολιμασμένων.
Το μπλε εκεί στην ροπή του την πολυεθνική, ατενίζοντας υπερφαγίες ελάχιστων σε βυθούς πλοκαμιών.
Και εκεί στην υστερία της απόγνωσης τον διαπερνά λαχτάρας φως. Τον οδηγεί σε μια κίνηση αργή σαν φύλλο που αναστρέφεται κατά εκεί που χαρίζει δώρα ο ήλιος. Η κουρτίνα ανοίγει και το φως νικά τα αποχρώματα και τις ψεύτο-αποχρώσεις τους και ο Έλληνας...ξαφνικά αρχίζει να βλέπει...
την πολιτική με σάρκα και οστά σαν μια βρωμιάρα γριά γυναίκα που σκαλίζει συνεχώς τη μύτη της εξορίζοντας ελπίδες στους τεράστιους κρατήρες σμήγματος των σπυριών της...
Ίσως το φως να μην το αντέξει, να αρχίσουν να καίνε τα μάτια και σε νέες κουρτίνες πρόθυμες ν'αναζητήσει το ημίφως της ύπαρξής του.
Να δει το μέλλον καταπώς του αρμόζει...σύσκιο!
Κι αν είναι αργά για λέξεις, καθώς όλα έχουν από καιρό ειπωθεί,
ας απολύσουμε τους Σωτήρες Θεούς. Ίσως έτσι το γενεσιουργό ψυχικό κενό θα πληρωθεί με τις αλήθειες που μας τόσο έλλειψαν!
Γιώργος Κουτσαντώνης - artversion.eu
ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. (ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ)
Σύμφωνα με σαββατιάτικο δημοσίευμα των Νέων, η γερμανική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών παρακολουθεί ηλεκτρονικά μηνύματα και τηλεπικοινωνίες μέσω ίντερνετ. Οι Γερμανοί λέει, παρακολουθούν γύρω στις 195 χώρες, μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα, για να χτυπήσουν την τρομοκρατία. Σιγά το νέο!
Στη χώρα μας είχαμε σκάνδαλο υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων το 1989, σκάνδαλο υποκλοπών από τη Vodafone το 2004-05, και σειρά αποκαλύψεων από τότε για παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων πολιτών από την ΕΥΠ καθώς και διαδικτυακά προφίλ, ενώ παγκοσμίως έχουμε μάθει από τα Wikileaks, τον Σνόουντεν και άλλους πως Αμερικανοί και μη παρακολουθούν τηλεφωνικές και ιντερνετικές συνδιαλέξεις.
Τα τελευταία χρόνια μάθαμε πως παρακολουθούσαν τον πρωθυπουργό Καραμανλή, ενώ πρόσφατα μάθαμε πως παρακολουθούν και τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Παράλληλα, εδώ και πολλά χρόνια έχουμε μάθει να ζούμε με τις κάμερες στραμένες στο μέρος μας.
Έχετε δει το Look; Δείτε το εδώ για να καταλάβετε πόσο στενά είναι πάνω μας τα μάτια των καμερών ασφαλείας. Γυρίζουν ολόκληρη ταινία με τις σκηνές μας αν θέλουν.
Παρακολουθήσεις σε κάθε επίπεδο εδώ και δεκαετίες, πάντα για να χτυπηθεί η τρομοκρατία.
Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι που βρίσκονται τόσοι άνθρωποι να παρακολουθούν τόσους ανθρώπους.
Για την ακρίβεια, η τρομοκρατία χτυπιέται τόσο λυσσασμένα τα τελευταία χρόνια με την παρακολούθηση ολόκληρου του πλανήτη, που μια μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου έχει λυπηθεί την τρομοκρατία.
Δεν είναι και λίγο να βλέπεις ολόκληρο το σύστημα του Big Brother να χτυπάει ένα στόχο με τόση μανία. Και μάλιστα με όπλο την δική σου ιδιωτικότητα.
Πάντως, το να παρακολουθείς τηλέφωνα, υπολογιστές και φυσική παρουσία για να χτυπήσεις την τρομοκρατία, την ώρα που τρομοκρατείς τον κόσμο ενημερώνοντας τον πως δεν υπάρχει μέρος που να μην τον παρακολουθείς, το λες και Inception.
Είναι πάντως θαυμαστό, που τόσα εκατομμύρια ανθρώπων, μετά από αποκαλύψεις επί αποκαλύψεων για τις παρακολουθήσεις των πολιτών από κυβερνήσεις και μυστικές υπηρεσίες, δεν έχουν διοργανώσει μια σοβαρή παγκόσμια διαμαρτυρία.
Το διαδίκτυο είναι το εργαλείο του μέλλοντος. Σε λίγα χρόνια, πολλά πράγματα που ακόμα γίνονται με φυσική παρουσία, θα γίνονται ιντερνετικά. Συνεπώς, ο καθένας περνάει, και στο μέλλον θα περνάει ακόμα περισσότερο χρόνο μπροστά στον υπολογιστή του.
Εκεί μιλάει με φίλους και γνωστούς, αγοράζει πράγματα, μορφώνεται, ενημερώνεται για πράγματα που τον ενδιαφέρουν, ενημερώνεται για πράγματα που δεν τον ενδιαφέρουν, βλέπει βίντεο, ταινίες, πορνό, πολύ πορνό και πάρα πολύ πορνό.
Δεν δείχνει κανείς να ενοχλείται που γνωρίζει πως εταιρείες και υπηρεσίες έχουν πιστό προφίλ της προσωπικότητάς του, των συνηθειών του, των ιδιωτικών του συνομιλιών και άλλων στοιχείων της καθημερινότητάς του.
Ίσα-ίσα που μερικοί χαίρονται, γιατί με βάση του προφίλ τους, οι εταιρείες φροντίζουν να του προωθήσουν τις διαφημίσεις που τον ενδιαφέρουν!
Όταν ο Όργουελ έγραφε το 1984 ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του, αλλά νομίζω πως πλέον η εποχή τον προσπερνά σιγά-σιγά.
Τις τελευταίες εβδομάδες το διαδίκτυο βουίζει σοκαρισμένο και έκπληκτο, που κάποιος δημοσιογράφος ετοιμάζεται να δημοσιεύσει το βίντεο πολιτικού, που σε site γνωριμιών προβαίνει σε “άσεμνες σεξουαλικές πράξεις”.
Εντάξει, είναι αφελές να ανοίγεις την κάμερά σου και να κάνεις πράγματα που δεν ξέρεις ούτε ποιος τα βλέπει, ούτε τι θα κάνει με τις εικόνες αυτές. Επίσης είναι απόδειξη μεγάλης μοναξιάς.
Μήπως όμως το γεγονός της επικείμενης επιστροφής στην αθλιότητα της κλειδαρότρυπας θα έπρεπε να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά μας υπέρ της προστασίας της ιδιωτικότητας, και όχι της προστασίας της κοινωνίας από το σοδομισμό και την ανωμαλία;
Μήπως υποκριτές μου, είναι ώρα να κοιτάξουμε για λίγο την αλήθεια κατάματα;
Κι αφού αποδεχτούμε επιτέλους πως ο καθένας μπορεί με το κορμί του να κάνει ότι θέλει και ταυτόχρονα αυτό να μην τον κάνει επικίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο, να συνειδητοποιήσουμε πως αυτή η εκπαίδευση στην κλειδαρότρυπα, μόνο ως άφεση σε όσους έχουν μονίμως το μάτι και το αυτί τους σε αυτήν λειτουργεί;
Πηγή:
Rebeliskos
ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΣΗ ΧΑΡΙΣΜΑ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ
Με συνοπτικές διαδικασίες τα θερινά τμήματα της Βουλής θα «τελειώσουν τη δουλειά».
Στα θερινά τμήματα της βουλής, με ευκολότερο έλεγχο του Σώματος και μικρότερους κινδύνους διαρροών θα συζητηθούν τα νομοσχέδια για τους αιγιαλούς και για τα δάση. Η κυβέρνηση επιλέγει να προχωρήσει με συνοπτικές διαδικασίες τις πιο αντιδραστικές νομοθεσίες εκχώρησης του δημόσιου πλούτου σε ιδιώτες παρά τις σφοδρές αντιδράσεις που και τα δύο νομοσχέδια συνάντησαν από φορείς και απλούς πολίτες στη διαδικασία της διαβούλευσης. Ειδικά για τα δάση έχει δώσει υποσχέσεις και στην τρόικα καθώς η ψήφιση του σχεδίου νόμου περιλαμβάνεται στα προαπαιτούμενα του Ιουνίου προκειμένου να εισέλθει στα δημόσια ταμεία η επόμενη δόση ύψους 1 δισ. ευρώ.
Ο σχετικός νόμος υπό τον τίτλο «Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», έχει ήδη τεθεί προς διαβούλευση από το καλοκαίρι του 2013 και προβλέπει μια σειρά από «διευκολύνσεις» σε επενδύσεις εντός των εκτάσεων που πλέον θα αποχαρακτηρίζονται από δασικές και θα χαρακτηρίζονται ως «δημόσιες γαίες». Συγκεκριμένα, ο χαρακτηρισμός δημόσια γαία δίνεται σε κάθε δημόσια έκταση που δεν έχει δασική μορφή και δεν είναι κατάλληλη για καλλιέργειες. Με τον τρόπο αυτό επανέρχεται από το παράθυρο η παλαιότερη συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος περί του τί είναι δάσος. Με βάση το νομοσχέδιο, όλες οι «βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις των πεδινών, λοφωδών και ανώμαλων εδαφών, οι βαλτώδεις εκτάσεις, τα ορεινά ρέματα που δεν φέρουν δασική βλάστηση, καθώς και οι μονίμως κατακλυζόμενες από γλυκά ή υφάλμυρα ύδατα, στις οποίες αναπτύσσεται ποώδης ή ξυλώδης βλάστηση που δεν προσδίδει δασική μορφή» μετατρέπονται σε πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας. Οι εκτάσεις αυτές υπολογίζονται σε 15 εκατομμύρια στρέμματα σε όλη τη χώρα και σε αυτές επιτρέπονται ακόμα και οι πιο βαριές και οχλούσες χρήσεις, από αεροδρόμια, τεχνητές λίμνες και φράγματα μέχρι ναυπηγεία και δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών ως και εγκαταστάσεις άντλησης υδρογονανθράκων.
Ωστόσο, ακόμα και στις εκτάσεις που συνεχίζουν να χαρακτηρίζονται δασικές επιτρέπεται υπό όρους η εγκατάσταση επιχειρηματικών πάρκων, η δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων, τα γήπεδα γκολφ, οι μονάδες ιαματικής θεραπείας, τα κέντρα ιαματικού τουρισμού αλλά και η κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων, εκπαιδευτικών κτιρίων, νοσοκομείων, θεραπευτηρίων, ιερών ναών, σωφρονιστικών καταστημάτων αλλά και χώρων αποθήκευσης και επεξεργασίας στερεών και υγρών αποβλήτων.
Κεντρική φιλοσοφία του νομοσχεδίου είναι ότι όλες οι παραπάνω παρεμβάσεις αποφέρουν το προβλεπόμενο αντίτιμο, που μπορεί να απαλύνει τις… τύψεις από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Στο άρθρο 5 του σχεδίου νόμου αναφέρεται συγκεκριμένα: πως «κάθε επιτρεπτή επέμβαση ενεργείται κατόπιν καταβολής ανταλλάγματος χρήσης, το οποίο υπολογίζεται με βάση την αξία της έκτασης για την οποία εγκρίθηκε η επέμβαση και αναδάσωσης, προκειμένου περί επέμβασης σε δάσος ή δασική έκταση, ίσης με την ανωτέρω έκτασης από τον δικαιούχο της επέμβασης».
Η διαδικασία της διαβούλευσης για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έκλεισε στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 και μεταξύ των 355 σχολίων που υποβλήθηκαν ο αριθμός των αρνητικών επισημάνσεων ήταν συντριπτικά μεγαλύτερος. Αποτέλεσμα τότε ήταν να παγώσει η εισαγωγή του νόμου στην ολομέλεια. Η διάσωση της συγκυβέρνησης στη μάχη των ευρωεκλογών και το πραξικοπηματικό κλείσιμο της Βουλής, πριν από μερικές μέρες, ανοίγουν πια διάπλατα το δρόμο για την ψήφισή του με συνοπτικές διαδικασίες στα θερινά τμήματα.
Νίκος Μπόκαρης, πρόεδρος Συλλόγου Δασολόγων Ελλάδας: Καταστρέφουν το ισχυρό πλεονέκτημα της χώρας
Για ξεκάθαρη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των δασών μιλά στον Δρόμο ο πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Δασολόγων Νίκος Μπόκαρης, τονίζοντας την αντίφαση μεταξύ του επιστημονικού ορισμού του δάσους και των πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων που επιβάλλουν τον νέο δασικό νόμο.
Ποια είναι η τοποθέτηση του συλλόγου δασολόγων για τον υπό συζήτηση νέο νόμο για τα δάση;
Γνώμη μας είναι πως πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που αλλάζει τον ορισμό του δάσους. Η σημαντικότερη αλλαγή είναι ότι ανοίγει τα δασικά οικοσυστήματα και επιτρέπει ένα πλήθος επεμβάσεων σε αυτά. Μέχρι σήμερα η δασική νομοθεσία επέτρεπε μόνο κάποια πράγματα, αλλά πλέον δίνεται πράσινο φως σε πολλές επεμβάσεις και κυρίως στα σύνθετα τουριστικά καταλύματα. Οδηγούμαστε δηλαδή στη δόμηση των δασών.
Οι υπέρμαχοι των επενδύσεων συχνά δείχνουν μια δασική έκταση και ρωτούν όσους αντιδρούν «Μα πού το βλέπετε το δάσος;»…
Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Για τη δασολογική επιστήμη είναι απολύτως ξεκάθαρο τι είναι δάσος. Μπλέκουν σκοπίμως τον επιστημονικό με τον νομικό ορισμό του δάσους. Για την επιστήμη μια έκταση που είναι χορτολίβαδο, μια δασική έκταση και ένα υψηλό δάσος είναι διαδοχικά στάδια της ίδιας περιοχής και προκύπτουν το ένα από το άλλο. Η μετατροπή αυτή προκύπτει ξεκάθαρα από την υποβάθμιση των δασών. Για παράδειγμα ένα υψηλό δάσος μετά από υπερβόσκηση ή μετά από συνεχόμενες πυρκαγιές θα καταστραφεί και θα μετατραπεί σε δασική ή χορτολιβαδική έκταση. Για την επιστήμη όμως, η συγκεκριμένη έκταση παραμένει δάσος, όπως και αν την ονομάσουν οι νομικοί ή οι πολιτικοί. Η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου έρχεται ώστε τα δάση και οι δασικές εκτάσεις να αλλάξουν χρήση και να γίνουν αντικείμενο διαφόρων συμφερόντων.
Θεωρούμε ότι τα δάση είναι δημόσια περιουσία και πρέπει να καταγραφεί και να προστατευτεί. Η χωροταξία πρέπει να έχει ως προτεραιότητα την προστασία του περιβαλλοντικού ισοζυγίου.
Αν η Ελλάδα θεωρείται όμορφη χώρα, αυτό συμβαίνει εξαιτίας του φυσικού της περιβάλλοντος και είναι εντελώς παράλογο να καταστρέφεται το πλεονέκτημα αυτό στο βωμό του κέρδους. Θα είναι εντελώς παράλογη επιλογή και από επιστημονική και από πολιτική άποψη. Ο δασικός νόμος μπήκε στα προαπαιτούμενα της επόμενης δόσης, αλλά το θέμα των δασών είχε περιληφθεί και στο πρώτο Μνημόνιο. Ο συγκεκριμένος νόμος είναι πολύ πιο επιθετικός ακόμα και από όσα προβλέπει το Μνημόνιο. Η τότε υπουργός Περιβάλλοντος κ. Μπιρμπίλη πανηγύριζε πως με την ένταξη των δασών στο Μνημόνιο θα υπήρχε αυστηρότερο πλαίσιο προστασίας και πιο αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο. Και θα σας έλεγα ότι όντως στο Μνημόνιο δεν λέει πουθενά για την πλήρη ασυδοσία της… αξιοποίησής τους. Έχω την εντύπωση πως πολλές φορές επικαλούνται τις μνημονιακές υποχρεώσεις ενώ στην πραγματικότητα κάνουν εσωτερική διαχείριση αιτημάτων. Πού λέει το Μνημόνιο ότι τα δάση θα δοθούν για οικόπεδα και για τουριστικά ακίνητα; Αντίθετα, μιλά για τους δασικούς χάρτες και την αναβάθμιση της δασικής υπηρεσίας.
Εισέρχονται και εδώ λογικές fast track;
Η σύντμηση των προθεσμιών για τους δασικούς χάρτες αλλάζει εντελώς το τοπίο. Οι χάρτες πλέον φτιάχνονται από μία ιδιωτική εταιρία και οι δασικές υπηρεσίες είναι υποχρεωμένες να ελέγξουν μέσα σε μόλις τέσσερις μήνες όλο το παραδοτέο υλικό. Δεν είναι όμως δυνατόν ένας ιδιώτης μελετητής να τελειώνει έναν αντίστοιχο χάρτη σε δύο και τρία χρόνια και μια υποστελεχωμένη δημόσια υπηρεσία να έχει περιθώριο μόλις τέσσερις μήνες για να ελέγξει εκατομμύρια στρέμματα. Στην ουσία απαξιώνεται η δική μας δουλειά και δεν μπορεί να γίνει ουσιαστικός έλεγχος.
του Μάριου Διονέλλη για την εφημερίδα: Δρόμος της Αριστεράς
NEXT FLOOR
Βασισμένο σε μια πρωτότυπη ιδέα της Phoebe Greenberg.
Κατά τη διάρκεια ενός πλούσιου και πολυτελούς συμποσίου, γεμάτο με ορδές σερβιτόρων και υπηρετών, έντεκα χαϊδεμένοι επισκέπτες συμμετέχουν τελικά σε ένα τελετουργικό γαστρονομικό μακελειό.
Σε αυτό το παράλογο και γκροτέσκ σύμπαν, μια απροσδόκητη αλληλουχία των γεγονότων αποσταθεροποιεί την απέραντη συμφωνία της αφθονίας...
Κατά τη διάρκεια ενός πλούσιου και πολυτελούς συμποσίου, γεμάτο με ορδές σερβιτόρων και υπηρετών, έντεκα χαϊδεμένοι επισκέπτες συμμετέχουν τελικά σε ένα τελετουργικό γαστρονομικό μακελειό.
Σε αυτό το παράλογο και γκροτέσκ σύμπαν, μια απροσδόκητη αλληλουχία των γεγονότων αποσταθεροποιεί την απέραντη συμφωνία της αφθονίας...
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/
ΕΝΑ ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ ΕΝΑ
Η διαφορά ανάμεσα στα πρώτο και το δεύτερο γκολ του Νεϊμάρ,
στο τι από τα δύο είναι το κάθε γκολ και τι συναισθήματα προκαλεί,
δεν είναι άσχετη με τη διαμάχη ως προς το μποϊκοτάζ ή μη του μουντιάλ.
Όπως ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα,
το δεύτερο γκολ είναι η συνέχιση του πολέμου των δρόμων μέσα στο γήπεδο,
η με το έτσι θέλω και χωρίς προσχήματα επιβολή του ισχυρότερου.
Όσο για το πρώτο (αλλά και το τρίτο) γκολ, είναι γκολ που -σύμφωνοι- κι αυτά αποτελούν το κατεξοχήν προϊόν της FIFA,
αλλά είναι και γκολ που αποτελούν τη συνέχιση της ποίησης των δρόμων μέσα στο γήπεδο,
είναι η με το έτσι μπορώ και με το κοίτα τι μπορώ εισβολή συναρπαστικών στιγμών στο οπτικό μας πεδίο,
το οποίο πράγματι ορίζεται στα συγκεκριμένα λίγα τετραγωνικά του σταδίου
και όχι στην απαγορευμένη ζώνη πιο πίσω, στις οδομαχίες ή στις φαβέλες,
το οποίο πράγματι προστατεύεται από τους απανταχού της γης μπάτσους
(πριν κάποια χρόνια χτίστηκαν τείχη για να μπορούν να συναντιούνται οι δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες κρατών, κι αυτό μας φάνηκε νορμάλ,
τώρα χτίζονται τείχη για να μπορέσει να παίξει η εθνική Βραζιλίας στην πατρίδα της, κι αυτό μας φαίνεται νορμάλ),
το οποίο πράγματι είναι το κρισιμότερο πολιτικά θέμα,
καθώς ένας κόσμος όπου το εκάστοτε οπτικό πεδίο χτίζεται επί πτωμάτων
είναι ένας κόσμος που αργά ή γρήγορα τα δυο οπτικά πεδία,
το τεχνητά συντηρούμενο και το αποκρυπτόμενο που από κάτω βράζει,
θα γίνουν ένα εκρηκτικό ένα,
ωστόσο αν ποτέ φτιαχνόταν ένας ιδεατός κόσμος,
το πρώτο και το τρίτο γκολ θα αποτελούσαν τμήμα του,
και για αυτό επιλέγω να δω το μουντιάλ,
παρόλα τα δεύτερα γκολ του και τους επισήμους που πετάγονται πανηγυρίζοντάς τα,
παρόλο το κακό λίγα μέτρα έξω από αυτό,
παρόλο το γενικότερο κακό,
προσπαθώντας να παντρέψω τις μέσα μου αντιφάσεις
με αυτές του έξω κόσμου,
προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου πως το πρώτο και το τρίτο γκολ
δεν ανήκουν στη FIFA,
αλλά σε σένα και σε μένα,
ακόμη και στους εκτοπισμένους,
ακόμη και στους νεκρούς.
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/
