Η αντηλιά από τον ορεινό όγκο του πυρωμένου όρους Καϊμακτσαλάν κάνει τον καταπράσινο κάμπο του Λυκοστόμου και του Λουτρακίου να φαντάζει παραδεισένιος. Απέραντος ωκεανός από καστανιές και κερασιές, στη διαδρομή μου προς το αριστοκρατικό «Πάνθεον», όπου και ο τελικός προορισμός μου, ενώ το ηλεκτρικό μπλουζ του Βασιλιά B.B. King με την γοερή-στριγκλή φωνή του στα ηχεία του αυτοκινήτου, μου προκαλούν συναισθήματα ευφορίας.
Ο χρόνος μου είναι διαθέσιμος για να το απολαύσω, μιας και ξεκίνησα νωρίς κι έτσι οδηγώντας αργά, αφέθηκα στην ουτοπική πανδαισία, απολαμβάνοντας το κάθε δευτερόλεπτο.
Αφήνοντας πίσω μου το πολυσύχναστο Λουτράκι και παρατηρώντας μια παρέα από δέκα νεαρούς που έχουν στήσει πηγαδάκι στην όχθη ενός ρυακιού, παίρνω την στροφή για την Όρμα, ενώ από τον καθρέφτη, διακρίνω την γέφυρα που οδηγεί στα θερμά λουτρά Πόζαρ, να χάνεται από το πεδίο μου.
Σε δυο λεπτά φτάνω στο κατακλυσμένο από αυτοκίνητα πάρκινγκ του κέντρου δεξιώσεων και διασχίζοντας την κατάφυτη από πανύψηλα πεύκα περιοχή, φτάνω στην επιβλητική είσοδο με την διπλή μαρμάρινη σκάλα.
Ο Ανδρέας, με τον οποίον είμαστε καλεσμένοι από τον φίλο και διευθυντή του ΙΕΚ Αριδαίας Γιώργο, με αναψοκοκκινισμένα μάγουλα λόγω της εθελοντικής ενασχόλησης του στην προετοιμασία της βραδιάς, με καλωσορίζει στην είσοδο και αφού ανταλλάσσουμε δυο τρεις κουβέντες για τα τυπικά, δρασκελίζουμε με γοργά βήματα τη σκάλα.
Φτάνοντας στην υποδοχή, στην κορυφή του κομψού συγκροτήματος, μας καλωσορίζει η πανέμορφη φίλη μας Ειρήνη και μας καθοδηγεί για τις θέσεις μας. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά και έχοντας μπροστά μας την αμφιθεατρική αίθουσα, καταπνίγοντας το αίσθημα αγοραφοβίας, χαιρετούμε τον Γιώργο, ο οποίος μας ευχαριστεί για την παρουσία μας και καταλαμβάνουμε τις θέσεις μας, σε περίοπτο σημείο, με το οπτικό μας πλεονέκτημα να είναι εξαιρετικό.
Ο χώρος έχει αρχίσει να ασφυκτιά από το πλήθος των καλεσμένων, ενώ η ροή του κόσμου συνεχίζει ασταμάτητα.
Μουσική από χαρούμενα τραγούδια διαχέεται στην δροσερή, λόγω της ανοιχτής οροφής του κτιρίου, αίθουσα, ενώ σε επιτελικά σημεία, οι σπουδαστές του ΙΕΚ προσφέρουν λαχταριστά κεράσματα στους έκπληκτους εισερχόμενους.
Οι τρεις απαστράπτουσες παρουσιάστριες της βραδιάς, χωμένες σε στοίβες σημειώσεων, τεστάρουν με έκδηλο άγχος στα πρόσωπά τους τα μικρόφωνα, χαμογελώντας κάθε φορά που ακούνε τη φωνή τους στα γιγάντια ηχοσυστήματα.
Οι σπουδαστές των τμημάτων του ΙΕΚ, χωροθετημένοι ανά σημεία, ανάλογα με τις απαιτήσεις της βραδιάς, έχουν στήσει τα πηγαδάκια τους και πειράζονται μεταξύ τους, δημιουργώντας φιλική, οικογενειακή διάθεση και ατμόσφαιρα.
Τα τραπέζια γεμάτα από πλήθος εδεσμάτων, θαρρείς θα σπάσουν από το βάρος, και συλλαμβάνω τον εαυτό μου να κοιτώ απειλητικά, καθέναν από τους οκτώ συνδαιτυμόνες μου, που επιχειρεί να «κλέψει» και να γευτεί κάποια από τις απλωμένες λιχουδιές.
Μετά από καθυστέρηση μιας ώρας και αφού προσήλθαν όλοι οι «επίσημοι» φορείς, ξεκινάει η εκδήλωση με τον χαιρετισμό του διευθυντή του ΙΕΚ Γιώργο Γιόρτσο, ο οποίος δεν έβρισκε λόγια, παρά την ευφράδεια που τον διακρίνει, να ευχαριστεί όλους τους συντελεστές για την άνευ προηγουμένου προσέλευση και επιτυχία της βραδιάς.
Τα φώτα χαμηλώνουν και η παρουσίαση ξεκινάει….
Ένα μαγευτικό, πρωτόγνωρο για μένα, ταξίδι, με αστραφτερές παρουσιάσεις από τους επαγγελματικά καταρτισμένους σπουδαστές, μια φαντασμαγορική βουτιά στον κόσμο της μόδας, της τέχνης, του χορού, της δημιουργίας.
Τα φλας των φωτογραφικών μηχανών δεν σταματούν να φωτίζουν την αίθουσα απαθανατίζοντας τις μαγικές στιγμές, ενώ το θερμό χειροκρότημα των ενθουσιασμένων θεατών, επισκιάζει ακόμη και τα δεκάδες Βαττ των ηχείων του κέντρου.
Φουτουριστικά χτενίσματα, αψεγάδιαστες βαφές, αριστοκρατικά ντυσίματα, εναέριες ανάλαφρες χορογραφίες, οργιαστικές γεύσεις, νέκταρ και αμβροσίες στα αισθητήρια, το αρχαίο κάλλος προσωποποιημένο στις δημιουργίες των σπουδαστών, με κάνουν να νομίζω πως ζω αλλού, σε άλλη εποχή και κόσμο.
Και ο επίλογος, η αναφορά του Γιώργου στους εκατοντάδες χορηγούς, οι οποίοι στηρίζουν τη σπουδαία δουλειά που επιτελείται, η περηφάνια που βγαίνει σε κάθε φράση του, για ένα προσωπικό στοίχημα που έβαλε και το κέρδισε επάξια, η ανάδειξη νέων επαγγελματιών άριστα καταρτισμένων, η απορρόφησή τους από την τοπική και όχι μόνο αγορά, τα οφέλη του τόπου, του τουρισμού, της εναλλακτικής επιχειρηματικότητας, και η αγωνιώδης φωνή του προς τους παρευρισκόμενους «άρχοντες» για μεγαλύτερη στήριξη, ώστε να ενδυναμωθεί το ίδρυμα ακόμη περισσότερο, ώστε να συνεχίσει να υφίσταται σαν ένα πρότυπο φυτώριο προόδου και πολιτισμού.
Αναχωρώντας, αφήνοντας πίσω μου την λαμπερή και φωταγωγημένη αίθουσα και έχοντας στα αυτιά μου την τελευταία του φράση, κλείνοντας την ομιλία «…..ευχαριστώ τον Δημήτρη Σαλαμάνη και τα Προμαχιώτικα Νέα για την στήριξη και τις πολλές συνεργασίες που έχουμε κάνει μαζί, κρυφές και φανερές…..» και οδηγώντας στον σκοτεινό, όλο στροφές αγροτικό δρόμο προς τη βάση μου, συλλαμβάνω τον εαυτό μου κολακευμένο και νιώθω ύψιστη τιμή για την φιλία και την εκτίμηση για τη σχέση που μας διακατέχει κι εύχομαι ενδόμυχα να είμαστε γεροί και του χρόνου, να γιορτάσουμε άλλη μια πετυχημένη χρονιά.
