122 . Ο μικροπρεπής
Ο μικροπρεπής είναι τοιούτος, και αν φτωχός και αν πλούσιος. Εις τον πλούσιον μάλιστα η μικροπρέπεια κάνει μεγαλήτερη φάνταξη.
Σταυρώνει κάθε ’μέρα τους πουλητάς εις την αγορά, στο παζάριασμα, έστω και δια ένα λεφτό.
Αγοράζει Μετόχι δια χιλιάδες τάλαρα; Επιμένει να βαστάξη ένα φράνκο από το συμφωνιμένο· ή και ναν το συμφωνήση ένα φράνκο ’λιγώτερο.
Του καίεται το σπίτι; Πηαίνει και μαζώνει μεσ’ από τη στάχτη τα μικρά παληοσίδερα.
Στέλνει το παιδί του στο σχολείο; Το πρώτο μηνιάτικο το πληρώνει τες πέντε του ακολούθου μηνός· το δεύτερο τες δέκα· το τρίτο τες δεκαπέντε… κ’ εξακολουθεί έτσι, ώστε κάθε τόσους μήνες ωφελείται ένανε!
Πρόκειται να σου πληρώση ένα του χρέος; ’Βρίσκει κάποια πρόφαση δια να πασχίση να σου βαστάξη ’λιγα όβολα. Αν πισμώσης και δεν του τ’ αφήνης, σε παρακαλεί ναν του τα χαρίσης.
Υποσχέθηκε να δώση ένα τάληρο σε μία συνδρομή δια φτωχούς; Στέλνει στα μαγαζιά ένα δύστηλο ζητώντας ένα πεντόφρανκο, το οποίον δίνει στη συνδρομή, και ωφελείται οχτώ όβολα.
Ζητεί δε πάντοτε χάρες από τους φτωχούς γείτωνάς του.
Αδιακριτεί και καταχράται τον ελευθέριον χαραχτήρα των άλλων, πολλαπλασιάζοντας τας χαμερπείς του παρακλήσεις εις αυτούς, ως εις εύκολο μεταλλείον.
Χαιρετά δουλοπρεπώς τους πλουσίους και άλλους δυνατούς της ημέρας, από τους οποίους ελπίζει κάτι, ή φοβείται κάτι.
Σε χοντρό λογαριασμό ανάμεσό σας, απαιτεί να λογαριασθή και το παγοτό που έλαβες με κοινά χρήματα.
Εν γένη ― Αν ποτέ αναγκάζεται σε κάτι τι ομοιάζον γενναιότητα, το συντροφεύει πάντα με κάποια μικροπρέπεια, με την οποία σμικρύνει την αξία της καλής πράξεως, και ενθυμίζει τον μικροπρεπή χαραχτήρα του.
Ο μικροπρεπής τούτος άνθρωπος φεύγει από σημά σου με κάποιαν ελεεινήν ωφέλειαν, κερδεμένην με την οχληρήν επιμονήν του· και σε αφίνει ναυτιασμένον δια την συχαντερήν μικροπρέπειάν του.
Ο χαραχτήρας τούτος, ανάμεσα στους άλλους χαραχτήρας, είναι ό,τι είναι το εμετικόν ανάμεσα στ’ άλλα φάρμακα στο φαρμακείον.
