ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ.

Σας  προσκαλούμε να έλθετε  στην τακτική  συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου  Αλμωπίας, που θα γίνει   στο  Δημοτικό  Κατάστημα  Αριδαίας και στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού  Συμβουλίου, την  21η   του μηνός  Αυγούστου, έτους  2012, ημέρα Τρίτη  και ώρα   20:00΄  (8:00 μ.μ.)  για συζήτηση και λήψη αποφάσεων  στα παρακάτω θέματα της ημερήσιας διάταξης:

ΘΕΜΑΤΑ   ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ  ΔΙΑΤΑΞΗΣ

1ο:	΄Εγκριση Απολογισμού της Πρωτοβάθμιας Σχολικής Επιτροπής Δήμου Αλμωπίας, οικονομικού έτους 2011.
2ο:	΄Εγκριση  δαπάνης μετακίνησης στην Αθήνα, του Δημάρχου και  Αντιδημάρχου, για υποθέσεις του Δήμου Αλμωπίας.
3ο:	΄Εγκριση Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Ν.Π.Δ.Δ. «Κέντρο Κοινωνικής Προστασίας – Αλληλεγγύης» Δήμου Αλμωπίας.
4ο:	Έγκριση του τρόπου διεξαγωγής διαγωνισμού, για την ανάδειξη αναδόχων  - οδηγών ΤΑΞΙ  μεταφοράς μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Δήμου  Αλμωπίας.
5ο:	Μερική τροποποίηση Τεχνικού Προγράμματος ΄Εργων του Δήμου Αλμωπίας, οικονομικού έτους 2012.
6ο:	Μερική αναμόρφωση προϋπολογισμού του Δήμου  Αλμωπίας, οικονομικού έτους 2012.
7ο:	΄Εγκριση διενέργειας προμήθειας, βάση της αριθμ. 33/2012 Πράξης του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
8ο:	Αίτηση της κ. Κετικίδου  Ελένης   του Ισαάκ, για τη χορήγηση παραγωγικής άδειας πωλητών  λαϊκών αγορών.
9ο:	Αίτηση του  κ. Παρτσανάκη Χρήστου του Κωνσταντίνου, για τη χορήγηση παραγωγικής άδειας πωλητών  λαϊκών αγορών.
10ο:	Αίτηση του  κ. Ριζάκη Αναστασίου του Ζαχαρία, για τη χορήγηση παραγωγικής άδειας πωλητών  λαϊκών αγορών.
11ο:	Τροποποίηση της  αριθμ. 246/2011 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Αλμωπίας, που αφορά τη μείωση δημοτικών τελών σε άπορους, πολύτεκνους και άτομα με αναπηρία.
12ο:	΄Εγκριση Πρωτοκόλλων Προσωρινής και Οριστικής Παραλαβής Έργων του Δήμου Αλμωπίας.
13ο:	΄Εγκριση Ανακεφαλαιωτικών Πινάκων ΄Εργων (ΑΠΕ) του Δήμου Αλμωπίας.
14ο:	Πεζοδρόμηση της κεντρικής πλατείας της Τοπικής Κοινότητας Προμάχων  κατά  τους θερινούς μήνες.
15ο:	Μερική τροποποίηση της  αριθμ.171/2012  απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Αλμωπίας.
Μέχρι την ημέρα της συνεδρίασης, τις εργάσιμες ημέρες και ώρες, μπορείτε να επισκεφθείτε το Γραφείο της Γραμματείας Δημοτικού Συμβουλίου και να ενημερωθείτε σχετικά.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ  ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΛΙΤΑΙΟ ΠΥΡΕΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕ ΠΕΛΛΑΣ.

                                                 

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Από το Τμήμα Κτηνιατρικής ανακοινώνεται ότι παρελήφθησαν τα εμβόλια REV-1  για το Μελιταίο Πυρετό. Όσοι κτηνοτρόφοι  ενδιαφέρονται για τον εμβολιασμό των αμνοεριφίων τους παρακαλούνται να επικοινωνήσουν με τα κατά τόπους κτηνιατρεία της περιοχής τους για περισσότερες πληροφορίες .

ΑΡΙΔΑΙΑ 2384021391

ΑΡΝΙΣΣΑ 2381351330-331-334

ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ 2382022594

ΔΡΟΣΕΡΟ 238196198

ΕΔΕΣΣΑ 2381351330-331-334

ΚΡ.ΒΡΥΣΗ 2382061563

ΣΚΥΔΡΑ 2381089339

ΦΟΥΣΤΑΝΗ 2384062214

                                                                                                                 

                                                                                                            Ο  Δ/ΝΤΗΣ

                                                                                                     ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΑΝΤΑΚΗΣ

Διαβάστε Περισσότερα

"ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ, ΠΟΙΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΠΟΙΑ ΖΩΗ? ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?" ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΓΙΟΡΤΣΟΥ.

Ζούμε τις τελευταίες ημέρες της καταστροφής και όσο το δυνατό τελειώσει πιο γρήγορα το μαρτύριο τόσο το καλύτερο.

Έλληνες που αρνούνται να θυμώσουν, ίσως γιατί είναι ακόμη καλοκαίρι και το καλοκαίρι περνάμε καλά έτσι από συνήθειο....

Ίσως γιατί ακόμη έχουμε λίπος να κάψουμε αν και πιστεύω ότι αυτό το χειμώνα λίγοι θα τα καταφέρουν.

Ίσως γιατί έχουμε αποδεχθεί το μη αναστρέψιμο της κατάστασής μας.

Ίσως πάλι γιατί δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς φταίει για την κακοδαιμονία μας, αφού ακούμε χιλιάδες αναλύσεις, εξηγήσεις και αφηγήσεις που μόνο ξεκάθαρη εικόνα δεν μας δημιουργούν.

Ίσως τέλος γιατί η βαριά καθημερινότητα μας απορροφά και δεν αφήνει χρόνο για οργάνωση και αντίδραση.

Αυτό που όμως γνωρίζω καλά είναι η απόλυτη βεβαιότητα όλων ότι δεν υπάρχει κράτος σε καμιά του διάσταση.

Ζούμε σε μια μπανανία όπου ο καθείς κάνει ό,τι γουστάρει και φυσικά υπερισχύει ο νόμος του ισχυρού.

Αλήθεια ποια αστική-μεσαία τάξη είναι ικανή αυτή τη στιγμή να δώσει το στίγμα και να διαμορφώσει τη κοινή γνώμη ώστε να υπάρξει τέρμα στον κατήφορο;

Αφού πλέον δεν υπάρχει αστική τάξη, σε λίγο δε, ούτε καν εργατική....με τόση ανεργία.

Άρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε σε απόλυτο αδιέξοδο, εξόχως πολιτικό.

Και αυτή την τραγική ώρα, ούτε χαραμάδα για ελπίδα, για λίγο φως.

Κάθε μέρα τα πράγματα δυσκολεύουν με γεωμετρικό ρυθμό και αυτό δεν είναι υπερβολή...το ζούμε μέρα με την μέρα και μας φθείρει κυρίως ψυχολογικά.

Έχει συμβεί ήδη η παραίτηση ακόμη και από την σκέψη να αλλάξουμε τα πράγματα.

Και τι κάνουμε τώρα ....;

Περιμένουμε με σταυρωμένα τα χέρια το μοιραίο;

Νομίζω πως εδώ που φτάσαμε όλοι κοιτάμε ο ένας τον άλλο και περιμένουμε από το διπλανό μας να αντιδράσει.

Αλλά πού αντίδραση;

Με ποιες δυνάμεις;

Με ποιο κινητήριο σύνθημα;

Με ποια αγωνιστική διάθεση και ποια ιδέα να μας ενεργοποιεί;

Και φυσικά με ποιον ηγέτη να μας εμπνέει;

Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε πιο εκκωφαντική απουσία των εν δυνάμει ηγετικών προσωπικοτήτων χώρων όπως ο ακαδημαϊκός, ο πολιτικός ή ακόμη και ο στρατιωτικός.

Αναρωτιέται κανείς πού χάσκει η ελληνική διανόηση;

Πού απλώνουν ρέμπελα το πολιτικό τους κεφάλαιο οι ταγοί της χώρας;

Και τέλος σε τι ελπίζει ο πατριωτικός χώρος στην Ελλάδα;

Αλήθεια μας ικανοποιεί η εικόνα της Χρυσής Αυγής να διατυπώνει μέχρι στιγμής την κοινή λογική πιο πειστικά από όλες τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις του τόπου μας;

Θα συμβιβαστούμε με την ακροδεξιά να δίνει λύσεις ακροβατώντας στα διχαστικά προβλήματα της κοινωνίας κυρίως των αστικών κέντρων της χώρας;

Και επιτέλους δεν ζητώ την επανάσταση ούτε την κοινωνική έκρηξη, με ημερομηνίες λήξης.

Νοιώθω όμως πολύ κοντά μας την αρρωστημένη μυρωδιά της καταστροφής και τη σήψης.

Βλέπω όλο και περισσότερους άσπρους ανθρώπους μέσα στο δεκαπενταύγουστο και τρομάζω στην ιδέα ότι μας πήγαν 60 χρόνια πίσω ίσως και παραπάνω.

Τελικά πόσο υπομονετικός ή δουλικός αν θέλετε είναι ο νεοέλληνας;

Καμία σχέση με την ιστορικά προβαλλόμενη προγονική μορφή μας.

Λες και συνέβη ολική γονιδιακή μετάλλαξη και γίναμε απαθείς βορειοευρωπαίοι που ζουν εκ νέου το σύνδρομο της Στοκχόλμης σε νέα έκδοση.

Μπορούμε κάλλιστα να πλακωθούμε στο ξύλο για μια ποδοσφαιρική ομάδα αλλά ουδόλως μας οργίζει ο εμπαιγμός και η εξαθλίωση που βιώνουμε καθημερινά.

Ποια άραγε μοίρα είναι γραμμένη για εμάς;

Αξίζει σε όλους το ίδιο τέλος;

Αν πηγαίναμε για εθνική ψυχοθεραπεία θα λέγαμε ότι αυτό που νοιώθουμε πιο κοντά είναι η απόγνωση.

Μόνο που δεν έχουμε δύναμη ούτε την κραυγή να βγάλουμε ώστε να το δείξουμε.

Απόγνωση, διαρκείας και συνεχές συναίσθημα εξουθένωσης.

Κουρασμένοι και γραφικοί κλαίμε την μοίρα μας στα καφενεία και στις λαϊκές.

Ποιο αξιοπρεπές τέλος μας πρέπει;

Πρέπει να είναι αξιοπρεπές ή να κυλισθούμε στη λάσπη, ώστε να γίνουμε το προς αποφυγήν παράδειγμα των λαών του κόσμου τούτου;

Κλέφτη, τεμπέλη, άχρηστε, κουτοπόνηρε και χωριάτη Έλληνα, θα εξοργιστείς με το θάρρος μου να σε βρίζω αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι'αυτό.

Είσαι μοιραίος να ταλαιπωρείσαι και ποτέ να μην ησυχάζεις.

Ταπεινός αλλά και δουλικός ταυτόχρονα, συχνά Ζορμπάς, σπάνια Καζαντζάκης.

Δεν είμαστε Έλληνες πια, μόνο ελληνώνυμοι, με χούγια ανατολίτικα, ρέμπελα και αυτάρεσκα.

Και αν κάποιος φίλος με μαλώσει για όσα γράφω να του υπενθυμίσω πριν το κάνει να σκεφθεί - μόνο μια φορά : τι έκανα ΕΓΩ γι'αυτή την έρμη την πατρίδα;

Σ'αυτή γεννήθηκα, στη γη της μεγάλωσα κι όμως την μάτωσα.

Όχι απαραίτητα με πράξεις μου, μα πολλώ με παραλείψεις μου.

Είναι η ώρα να ξεπηδήσει από μέσα μας η φλόγα η άσβεστη και να σφυρηλατήσει τον πιο υγιή πατριωτισμό, όχι γραφικό, απαλλαγμένο από θολοκουλτουριάρικα ψευτοπροοδευτικά σύνδρομα, απαγκιστρωμένο από εθνικιστικές μεγαλομανίες, ταπεινό μα συνάμα περήφανο και ανιδιοτελή.

Πατριωτισμό κοσμοπολίτη, όχι απάτριδα και χάσκο.

Και εκεί στο αντάμα με την πατρίδα του ο καθένας προσανατολίζει τα θέλω με τα μπορώ.

Αποκτά αυτογνωσία και πατάει στέρεα στη γη. Τη δική του γη.

Την ΠΑΤΡΙΔΑ του.

Γιόρτσος Α. Γεώργιος

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΜΕ 10 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ.

Σε ένα υποτιθέμενο σενάριο επιβίωσης στη φύση, στο επίκεντρο μιας καταιγίδα ή λίγο μακρύτερα από το κάμπινγκ μέσα στο δάσος, για παράδειγμα, καλό θα...

ήταν να ξέρετε τα 10 καθημερινά αντικείμενα που θα σας σώσουν τη ζωή!

Επειδή δεν είμαστε ο MacGyver, ξέρετε εκείνος ο καταπληκτικός Αμερικανός τηλεοπτικός κατάσκοπος στα ...

τέλη της δεκαετίας του ’80, όπου χρησιμοποιούσε τη σοκολάτα για να σταματήσει τη διαρροή βενζίνης από ένα όχημα(!), αλλά όλοι μας έχουμε την πιθανότητα να βρεθούμε σε μια δύσκολη στιγμή όπου θα χρειαστεί ενδεχομένως να επιβιώσουμε με κάποιο τρόπο. Και επειδή κανείς από εμάς δεν συνηθίζει να διαθέτει ένα κιτ επιβίωσης στην τσάντα του, ο αυτοσχεδιασμός είναι το κλειδί σε αυτές τις περιπτώσεις. Αυτοσχεδιασμός, όμως, με τι; Τα 10 καθημερινά αντικείμενα που υπάρχουν στην ακόλουθη λίστα μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην επιβίωσή μας αρκεί να γνωρίζουμε πώς…

1. Οδοντικό νήμα

Να γιατί τα υγιή δόντια έχουν πολλά περισσότερα οφέλη από ό, τι νομίζαμε. Το μυστικό βρίσκεται στο οδοντικό νήμα. Σύμφωνα με τον Robert Idsinga, πρώην εκπαιδευτή, ο οποίος έχει κάνει ορειβασία στα βράχια, στον πάγο και γενικότερα σε διάφορα επικίνδυνα σημεία, «όσο επίπονο είναι το οδοντικό νήμα για τα ούλα τόσο σωτήριο μπορεί να αποδειχτεί αν αντί να αφαιρέσουμε με αυτό το φαγητό από τα δόντια μας το χρησιμοποιήσουμε για να φέρουμε την τροφή στο… στομάχι μας»! Με ποιο τρόπο; Με λίγη γνώση, το οδοντικό νήμα μπορεί να μετατραπεί σε παγίδα για τη σύλληψη μικρών ζώων ή ακόμη και ως πετονιά για ψάρεμα.

2. Προφυλακτικό

Σε κάθε περίπτωση επιβίωσης, το νερό είναι το ζητούμενο. Εάν τώρα είστε αρκετά τυχεροί και το βρείτε εύκολα, τότε χρειάζεστε και έναν τρόπο για να το μεταφέρετε. Εδώ είναι που μπαίνει στο παιχνίδι το… προφυλακτικό. Σύμφωνα με την Cody Lundin, συγγραφέα του βιβλίου «98,6 Degrees», ένα προφυλακτικό μπορεί εύκολα να χωρέσει μέχρι και ένα γαλόνι νερό – αρκετό για να κρατήσει ζωντανό κάποιον για μια ολόκληρη ημέρα, χωρίς να χρειάζεται να μετακινείται διαρκώς στην πηγή.

3. Κινητό τηλέφωνο

Αν και ο πειρασμός είναι μεγάλος για κάποιον να κλείσει εντελώς το κινητό τηλέφωνο όταν βρίσκεται σε διακοπές, ποτέ δεν το κάνει. Και αυτό, βέβαια, μπορεί να αποδειχτεί σωτήριο, ακόμη και σε περιοχές που δεν υπάρχει καθόλου σήμα για να ειδοποιήσετε για βοήθεια. Το κινητό τηλέφωνο, έστω και αν εσείς δεν μπορείτε να κάνετε κλήση, μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό της θέσης σας από τα σήματα που εκπέμπει. Επιπλέον, λειτουργεί ως φακός τη νύχτα.

4. Μπαντάνα

Αν μέχρι τώρα δεν τη χρησιμοποιούσατε καν, φροντίστε στην επόμενη ταξιδιωτική εξόρμησή σας να τη συμπεριλάβετε στα απολύτως απαραίτητα. Γιατί μια μπαντάνα, λόγω του σχήματός της, έχει πολλές χρήσεις σε περίπτωση ανάγκης: Σαν μάσκα στο πρόσωπο κατά της σκόνης ή ως ενισχυτικό της αναπνοής σε περίπτωση ψύχους, ως φίλτρο νερού από λίμνη ή ποτάμι, ως επίδεσμος τραύματος…

5. Σακούλες σκουπιδιών

Μεγάλες, ανθεκτικές, ελαφριές και… ευρύχωρες, οι σακούλες σκουπιδιών είναι το Νο1 αντικείμενο που παίρνουν πάντα μαζί τους οι ορειβάτες αλλά και οι πεζοπόροι.Λειτουργούν ως ένα αντιανεμικό… sleeping bag, που θα σας κρατήσει έστω προσωρινά ζεστούς, χρησιμεύουν για να μεταφέρετε νερό, για να συγκεντρώσετε χιόνι ή να μαζέψετε νερό της βροχής, ενώ αν τις γεμίσετε με φύλλα θα έχετε ένα πρόχειρο στρώμα για μερικές ημέρες.

6. Ρολόι χειρός

Όχι, βέβαια, για να ξέρετε τι ώρα είναι, αλλά για να το χρησιμοποιήσετε ως πυξίδα. Ο τρόπος είναι απλός. Κατ ‘αρχάς, το ρολόι δεν πρέπει να είναι ηλεκτρονικό αλλά με δείκτες, να λειτουργεί καλά και να έχετε εκεί που βρίσκεστε μια… ηλιόλουστη μέρα. Με την μέθοδο αυτή δεν θα έχετε μεγάλη ακρίβεια αλλά είναι ένας γρήγορος τρόπος να προσανατολιστείτε. Τοποθετήστε τον ωροδείκτη του ρολογιού στην κατεύθυνση του ήλιου. Ο Νότος βρίσκεται μεταξύ του ωροδείκτη και της ένδειξης 12 του ρολογιού. (Η διχοτόμος της γωνίας που σχηματίζεται από τον ωροδείκτη και την ένδειξη 12).

7. Κορδόνια παπουτσιών

Δεν είναι τυχαίο που ορειβάτες και πεζοπόροι φοράνε αθλητικά ή ορειβατικά παπούτσια με χοντρά κορδόνια. Τα κορδόνια μπορούν ανα χρησιμεύσουν σαν σχοινί σε διάφορα δεσίματα, ως πετονιά για ψάρεμα ή ακόμη για να δέσετε έναν γάντζο σε ένα ξύλο, που θα χρησιμεύσει ως αυτοσχέδιο «όπλο» στον αγώνα σας για την εύρεση τροφής.

8. Κουτάκι αναψυκτικού

Ένα άδειο κουτάκι μπίρας μπορεί να αποδειχτεί σωτήριο στην προσπάθειά σας να επιβιώσετε. Αν διαθέτετε μαχαίρι μπορείτε να δημιουργήσετε ένα αιχμηρό αγκίστρι και να γίνεται ο «ψαράς της ημέρας». Επιπλέον, μπορείτε να συλλέξετε νερό της βροχής ή να μεταφέρετε πόσιμο νερό. Και το σημαντικότερο, μπορείτε να ανάψετε φωτιά με τη βοήθεια λίγης… σοκολάτας: Τρίψτε τη σοκολάτα στο κάτω μέρος του κουτιού και στη συνέχεια χρησιμοποιήστε το περιτύλιγμα για να γυαλίσετε καλά το σημείο, μέχρι να γίνει σαν καθρέφτης (Προσοχή: Μην φάτε μετά τη σοκολάτα – μπορεί να είναι τοξική). Έτσι θα έχετε μια αντανακλαστική επιφάνεια όπου μπορείτε να τοποθετήσετε λίγα ξερόχορτα, περιμένοντας τις ακτίνες του ήλιου να κάνουν τη δουλειά τους.

9. Κάλτσες

Εκτός από το να κρατούν στεγνά και ζεστά τα πόδια μας, οι κάλτσες μπορεί να λειτουργήσουν… εναλλακτικά σε περίπτωση ανάγκης. Συλλέγουν και φιλτράρουν το νερό με μεγάλη ευκολία, συγκρατώντας διάφορα σκουπίδια ή ιζήματα που ενδεχομένως υπάρχουν στην επιφάνειά του, ενώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως προσάναμμα στη φωτιά.

10. Γυαλιά

Αν αισθάνεστε άβολα για τα μυωπικά γυαλιά σας, ήρθε η ώρα να… απελευθερωθείτε! Βγάλτε τα γυαλιά σας για να ανάψετε φωτιά αλλά και για να δώσετε το στίγμα σας στους διασώστες. (Απαραίτητη προϋπόθεση, οι φακοί των γυαλιών πρέπει να είναι από γυαλί και όχι πλαστικοί.) Το άναμμα της φωτιάς γίνεται όπως με τον καθρέφτη, εστιάζοντας το φως του ήλιου πάνω στα ξερόχορτα, τα οποία θα ανάψουν μετά από λίγο. Τέλος, χρησιμοποιήστε τα γυαλιά σας για να στείλετε σήμα κινδύνου μέσω της αντανάκλασης του ήλιου στους φακούς.

ΠΗΓΕΣ...

spitikomas

http://himaira.blogspot.com

http://periergaa.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΑ ΑΠΟΚΟΣΜΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ.

Πύρινες στήλες, φωτεινές σφαίρες, φλεγόμενα σύννεφα, ξαφνικές λάμψεις: αυτά είναι τα μυστηριώδη φωτεινά σημάδια της γης πριν και κατά τη διάρκεια των πιο ισχυρών σεισμικών δονήσεων.Ακόμη και στον πρόσφατο σεισμό της Λ’ Άκουιλα στην Ιταλία παρατηρήθηκαν κοκκινωπά σύννεφα, παράξενα νέφη και άλλα ασυνήθιστα φαινόμενα...

Τι ήταν; Είναι δύσκολο να πει κανείς, γιατί αυτά τα «σεισμικά φώτα» είναι μακρινά, διαρκούν για λίγες στιγμές και δεν αναφέρονται στις επιστημονικές καταγραφές. Υπάρχουν και άλλα μη κανονικά φαινόμενα, όπως για παράδειγμα ιριδίζοντα σύννεφα που συχνά συνοδεύουν τους πιο έντονους σεισμούς.

Τα φαινόμενα αυτά δεν είναι αποδεκτά από τους επιστήμονες, ενώ η φράση «σεισμικά φώτα» δεν αποτελεί επίσημο όρο. Οι μαρτυρίες ωστόσο είναι αναρίθμητες.

Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, περιγράφοντας ένα σεισμό που συνέβη κοντά στη Μόντενα το 89 π.Χ., μίλησε για φλόγες και καπνό που «εκσφενδονίζονταν στον ουρανό». Το 1600, κοντά στην Αρεκίπα (Περού), εμφανίστηκαν πολλές φωτεινές σφαίρες μετά από μια ηφαιστειακή έκρηξη την οποία ακολούθησε και ένας σεισμός. Ακόμη και ο Γερμανός φιλόσοφος Εμμάνουελ Καντ αναφέρθηκε σε πολυάριθμες μαρτυρίες για παράξενα φαινόμενα, όπως τρελαμένες πυξίδες, εκτυφλωτικά φώτα ή χρώματα στην ατμόσφαιρα πριν από σεισμούς. Ο Καντ καταλήγει πως τα αίτια των σεισμών φαίνεται να επεκτείνουν την επίδρασή τους και στην ατμόσφαιρα.

Ο Φρίντμαν Φρόιντ ανέπτυξε πρόσφατα μια άλλη θεωρία. «Όταν τα πετρώματα υφίστανται πίεση, ενεργοποιούν φορείς ηλεκτρικών φορτίων (οπές, δηλαδή θετικά φορτία εξαιτίας της απουσίας ηλεκτρονίων)», λέει ο Φρόιντ. «Στις συνθήκες αυτές, τα πετρώματα, που κανονικά είναι κακοί αγωγοί (μονωτές), γίνονται καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού. Τα ηλεκτρικά αυτά πεδία έλκουν ηλεκτρόνια από τα μόρια του αέρα, φορτίζοντάς τα με ηλεκτρισμό και παράγοντας φωτεινές λάμψεις γνωστές και ως στέμμα».

Μια άλλη πρόσφατη υπόθεση είναι πως κάποιες αστραπές και λάμψεις στον ουρανό παράγονται από διαρροές ραδόνιου, ένα ραδιενεργό αέριο που απελευθερώνεται πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από ένα σεισμό. Η ακτινοβολία που παράγεται από το ραδόνιο φορτίζει ηλεκτρικά τον αέρα πλησίον του επίκεντρου, δημιουργώντας ένα φαινόμενο παρόμοιο με λάμπα από νέον.

Παρά τις μαρτυρίες, η προέλευση αυτών των μυστηριωδών φώτων δεν είναι ακόμη γνωστή. Η πιο εύλογη υπόθεση είναι πως τα διαφορετικά φαινόμενα έχουν διαφορετική προέλευση. Οι φλόγες, για παράδειγμα, ενδέχεται να προκαλούνται από εύφλεκτα αέρια που εκλύονται από το έδαφος που παραμορφώνεται από το σεισμό. Πράγματι, η εμφάνισή τους συχνά συνοδεύεται από καπνό και οσμή θείου και βιτουμένιου.

Οι φωτεινές σφαίρες, αντίθετα, ενδέχεται να αποτελούν ιδιαίτερα γεωφυσικά φαινόμενα, ή ίσως ακόμη και «απλές» σφαιρικές λάμψεις. Οι λάμψεις και τα φωτεινά νέφη, ίσως ακόμη και κάποιες σφαίρες, εν τέλει, είναι πιθανόν ηλεκτρικής φύσης και ενδέχεται να προέρχονται από το υπέδαφος, όπου κατά τη διάρκεια του σεισμού τα πετρώματα υφίστανται τεράστιες πιέσεις.



ΠΗΓΕΣ...
focusmag.gr

http://periergaa.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ ΤΟ....ΧΡΥΣΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ DNA?

Όχι μόνο δεν έχουμε στο DNA μας την πρωτιά, αλλά ούτε καν αθλητική κουλτούρα. 

Το βράδυ της 25ης Αυγούστου του 2004 η Φανή Χαλκιά άφηνε πίσω της όλες τις αθλήτριες στον τελικό των 400 μέτρων με εμπόδια, τερματίζοντας θριαμβευτικά πρώτη στον τελικό του αγωνίσματος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Λίγο αργότερα δήλωνε στην κρατική τηλεόραση ότι "οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι για να είμαστε πρώτοι", προσθέτοντας ότι "κουβαλάμε στα κύτταρά μας λίγο από την ιστορία των προγόνων μας".

Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 8 χρόνια από το χρυσό της Χαλκιά και η Ολυμπιακή ιστορία έδωσε την δική της απάντηση στο... ελληνικό DNA: Ο Εθνικός Ύμνος έχει να ακουστεί σε απονομή στους Αγώνες από εκείνο το βράδυ!

Ειρωνικό; Το χρυσό της Φανής, που συνοδεύτηκε από την περίφημη δήλωσή της για τα κύτταρά μας, είναι το τελευταίο της Ελλάδας σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Από τότε, σε Πεκίνο και Λονδίνο, ο απολογισμός για τη χώρα μας είναι 2 ασημένια και 4 χάλκινα...



Απολύτως φυσιολογική συγκομιδή

Με βάση όμως τη διαχρονική πορεία μας στους Αγώνες, τα μετάλλια που κατακτήσαμε μετά το 2004 είναι σε φυσιολογικά επίπεδα. Από το 1900 και το Παρίσι μέχρι το 1992 και τη Βαρκελώνη, ποτέ δεν ξεπεράσαμε τα 3 μετάλλια σε μία διοργάνωση. Ενώ στις 16 από αυτές τις 21 συνεχόμενες Ολυμπιάδες, δεν πήραμε κανένα χρυσό!

Ουσιαστικά, η μεγάλη μας συγκομιδή (108 μετάλλια) οφείλεται στο 1896 που παίζαμε σχεδόν... μόνοι μας, στο 2000 και τα προεόρτια της Αθήνας και φυσικά στο 2004. Περίπου 7 στα 10 ελληνικά μετάλλια προέρχονται από αυτές τις 3 διοργανώσεις.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: Στα κύτταρά μας δεν έχουμε τις ολυμπιακές πρωτιές.

Μήπως όμως έχουμε αρκετά μετάλλια σε σχέση με τον πληθυσμό μας; Στο σχετικό πίνακα των μεταλλίων ανά πληθυσμό, είμαστε 23οι. Καλή θέση, έχοντας φυσικά το... "μπόνους" των 46 μεταλλίων το 1896.

Από την άλλη όμως η Φιλανδία με τον μισό πληθυσμό από εμάς έχει 300 μετάλλια. Περίπου μισούς κατοίκους έχουν και Δανία, Νορβηγία, με 179 και 148 μετάλλια αντίστοιχα. Αν πάμε προς Σουηδία και Ουγγαρία, με πληθυσμό όσο η Ελλάδα, τα αντίστοιχα νούμερα φτάνουν σε 482 και 473! Μόλις 1 εκατομ. κατοίκους παραπάνω από εμάς έχει η Κούβα, αλλά σε μετάλλια περίπου τα διπλάσια (201). Οι Εσθονοί των 1,3 εκατομ. έχουν πάνω από 30 ενώ η τρομεροί Τζαμαϊκανοί κοντά στα 70 με μόλις 2,7 εκατομ. ψυχές.

"Θα πάρουμε κανένα μετάλλιο;"

Η παραπάνω ερώτηση με συνόδεψε σε όλη τη διοργάνωση του Λονδίνου. Το 2004 ήμουν εθελοντής, το 2008 στις παραλίες της Χαλκιδικής και έτσι έμελλε φέτος να ζήσω τους πρώτους Αγώνες δουλεύοντας ως αθλητικός συντάκτης. Όπου λοιπόν έπιανα κουβέντα, με φίλους, συγγενείς, με τον ορθοπεδικό στο ΙΚΑ, την πωλήτρια στο factory, η ερώτηση είχε το ίδιο πάνω κάτω νόημα.

"Θα πάρουμε άλλο μετάλλιο;", "Έχουμε ελπίδες για άλλο μετάλλιο;" "Που θα πάρουμε μετάλλιο;".

Και μετά από κάθε αποτυχία(;) να ανεβούμε στο βάθρο, γκρίνια, γκρίνια και γκρίνια. Διευκρινίζω: Δεν είμαι απλά υπέρ της συμμετοχής σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι δηλώσεις αθλητών ότι το χάρηκαν που πήραν μέρος, πως τους έφτανε που έζησαν μια μοναδική εμπειρία κτλ με εκνευρίζουν. Δεν μιλάμε για σχολικό πρωτάθλημα!

Άλλο όμως αυτό, άλλο να χάνουμε το μέτρο. Η συμμετοχή Έλληνα αθλητή σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων είναι επιτυχία! Η 5η θέση για παράδειγμα της Βουγιούκα είναι σπουδαίο αποτέλεσμα. Όσοι όμως ρώταγαν με μανία για τα μετάλλια, ήδη έχουν ξεχάσει την Βάσω. Δεν ανέβηκε βάθρο, απέτυχε.


Ποιος είδε τριπλούν;

Την πρωτιά στους Αγώνες δεν την έχουμε σίγουρα στο DΝΑ μας. Μήπως τελικά δεν έχουμε ούτε καν αθλητική κουλτούρα; Τα όσα έζησα μέσα από την επικοινωνία με τον κόσμο και την αγωνία του αποκλειστικά για μετάλλια, συνηγορούν προς τα εκεί. Θέλεις άλλο παράδειγμα; Αλήθεια, πόσοι είδαν τον τελικό του τριπλούν στις γυναίκες; Ελάχιστοι. Αν όμως η Αθανασία Πέρρα δεν έκανε άκυρα και είχε περάσει, όλοι θα είχαν στηθεί στους δέκτες τους. Μην μου πεις, "λογικό αφού δεν είχε το ίδιο ενδιαφέρον".

Αν αγαπάς τον αθλητισμό, αν αγαπάς τον στίβο, θα δεις τον τελικό του τριπλούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες ανεξάρτητα από το ποιος συμμετέχει σε αυτόν.

Να συνεχίσω; Εσύ που τώρα διαβάζεις αυτό το κείμενο από το smartphone σου σε κάποια παραλία. Σήκωσε το κεφάλι σου και δες γύρω σου. Γεμάτες οι ξαπλώστρες, ελάχιστος κόσμος στο νερό. Και αυτός ακίνητος εκεί που πατώνει, απλά για τη δροσιά. Α, και ένα "γραφικός" στο βάθος κολυμπάει.

Είναι φανερό πως δεν το έχουμε στο αίμα μας να αθλούμαστε. Μια χώρα που έχει ατέλειωτα χιλιόμετρα ακτογραμμής δεν ξέρει να κολυμπάει. Και μη μου πεις ότι μπροστά σου βλέπεις να παίζουν ρακέτες. Όπως στο είπα: Μπροστά σου. Αυτός που θέλει συνειδητά να αθληθεί, θα πάει να παίξει ρακέτες λίγο πιο μακρυά από τις ξαπλώστρες χωρίς να ενοχλεί τον κόσμο. Όσοι προτιμούν να χτυπήσουν με μανία το μπαλάκι σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι σου, κατατάσσονται στην κατηγορία "θέλω να κάνω επίδειξη".

Τα αντίστοιχα παραδείγματα είναι πολλά και ξεφεύγουν από τα όρια της παραλίας. Είναι στην κουλτούρα μας να χρησιμοποιούμε το ποδήλατο ή να κάνουμε τζόκινγκ το πρωινά της Κυριακής; Εδώ καλά καλά... δεν περπατάμε. Κάνε μια επίσκεψη στο Αττικό Άλσος. Θα διαπιστώσεις ότι πολλοί βρήκαν το δρόμο για τα Τουρκοβούνια, όχι όμως για βόλτα στο πάρκο αλλά για τις 2-3 καφετέριες που βρίσκονται έξω από αυτό. Το ότι τα γυμναστήρια γεμίζουν κόσμο στα μέσα της άνοιξης, όταν συνειδητοποιούμε έντρομοι ότι θα βγούμε με κοιλιά στην παραλία, τα λέει όλα.

Καλύτερα να μην περάσω και στις άδειες εξέδρες στα γήπεδά μας, όταν διεξάγονται τα αθλήματα για τα οποία "αγωνιούμε" κάθε 4 χρόνια.

Όχι βέβαια ότι το σινάφι μας ενδιαφέρεται. Καμιά 20αριά εφημερίδες και οτιδήποτε πέρα από ποδόσφαιρο, σπάνια φιλοξενείται με μεγάλα γράμματα στην πρώτη σελίδα. Κάνε μια περιήγηση στα πρωτοσέλιδα Marca και L'Equipe (και όχι μόνο) κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Και δες (με κόκκινο χρώμα) την αναφορά με εικόνες/λέξεις από τις 3 μη οπαδικές εφημερίδες στην υπερπροσπάθεια του Γιαννιώτη που έχασε για λίγα δεύτερα το χάλκινο:

Οι Έλληνες, στην συντριπτική μας πλειοψηφία, δεν έχουμε αθλητική κουλτούρα στο DNA μας. Μας ενδιαφέρουν μόνο τα μετάλλια και ρωτάμε με αγωνία γι' αυτά, πίνωντας φρέντο στην ξαπλώστρα και αγνοώντας επιδεικτικά τη θάλασσα που μας καλεί να κολυμπήσουμε.


Θοδωρής Κουνάδης για το Sport24


Όσο αναφορά τους φετινούς Ολυμπιακούς αγώνες που μόλις προ διημέρου έλαβαν τέλος; Μία είναι η φράση που περιγράφει τις ελληνικές "επιτυχίες" του "χρυσού" dna μας: Και μη χειρότερα!

Άλλωστε στον ρυθμό που πάει όλη η χώρα βάδισε κι η Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο απόλυτος καταποντισμός, αφού μεταξύ άλλων στον χορό των μεταλλίων μας προσπέρασαν από τη Μποτσουάνα ως την Ταϊπέι!

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ολοκλήρωσαν με τριψήφιο αριθμό μεταλλίων (104 με 46-29-29), τις ακολούθησαν η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (87 με 38-27-22), ενώ πάνω από 80 μετάλλια μέτρησε κι η Ρωσία (82 με 24-25-33). Όλα αυτά στις πρώτες θέσεις.

Η Ελλάδα έμεινε... έτη φωτός πίσω. Πόσο πίσω; Στα μόλις 2 μετάλλια, χάλκινα κι αυτά. Όσα πανηγύρισαν κι η Μολδαβία, το Κατάρ κι η Σινγκαπούρη! Χώρες όπως οι Δομινικανή Δημοκρατία, η Λετονία, η Αίγυπτος, η Βουλγαρία, η Εσθονία, η Ινδονησία, η Μαλαισία, το Πουέρτο Ρίκο κι η Ταϊπέι επίσης μέτρησαν 2 μετάλλια, αλλά ήταν καλύτερα στην... όψη, αφήνοντας πίσω στην κατάταξη την ελληνική αποστολή!

Συνολικά τα μετάλλια μοιράστηκαν σε 85 χώρες κι η Ελλάδα υποχρεώθηκε στην 75η θέση, ξεπερνώντας σε απολογισμό μόνο το Αφγανιστάν, το Μπαχρέιν, το Χονγκ Κονγκ, τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, το Μαρόκο και το Τατζικιστάν!

 

























ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΠΑΡΑΔΟΞΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΞΥΠΝΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ.

Είναι μια κοινή ανθρώπινη εμπειρία, την οποία μόλις τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να μελετά στα σοβαρά ο άνθρωπος.
Πρόκειται για τα λεγόμενα lucid dreams ή συνειδητά όνειρα.

Και όταν μιλάμε για «ονειροναυτική», δεν κινούμαστε στον χώρο της παραψυχολογίας αλλά στον χώρο των επιστημονικών ερευνών για τη φύση του ύπνου.

Ένας άνθρωπος ονειρεύεται ότι βρίσκεται στην κορυφή ενός ουρανοξύστη. Μέσα στο όνειρό του, κοιτάζοντας τους δρόμους από κάτω, νιώθει ίλιγγο και γραπώνεται γερά από το προστατευτικό κιγκλίδωμα, μην τυχόν παραπατήσει και πέσει στο κενό. Ως αυτή τη στιγμή βιώνει το όνειρό του σαν πραγματικότητα και συμπεριφέρεται αναλόγως.

Κάποια όμως, ασύμβατη με το σκηνικό, λεπτομέρεια, ίσως κάποια στιγμιαία έμπνευση, τον κάνει να συνειδητοποιήσει, μέσα στο ίδιο του το όνειρο, ότι ονειρεύεται και ότι όλα αυτά συμβαίνουν μόνο στη φαντασία του. Με αυτή την επίγνωση τώρα ο ονειρευόμενος, απαλλαγμένος από τις φοβίες και τις ανησυχίες του, αναφωνεί:

Μα είναι υπέροχο! Ονειρεύομαι! Δεν διατρέχω κανέναν κίνδυνο!

Χωρίς ενδοιασμούς πλέον, παίρνει την απόφαση να πηδήξει από τον ουρανοξύστη και να προσγειωθεί μαλακά στην άσφαλτο, μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω. Κατά την ελεύθερη πτώση και την ομαλή προσεδάφιση, πάντοτε μέσα στο όνειρό του, νιώθει απερίγραπτη χαρά, ευφορία και ένα μοναδικό συναίσθημα απόλυτης ελευθερίας. Τα αισθήματα αυτά εξακολουθούν να τον πλημμυρίζουν όταν πραγματικά ξυπνάει λίγο αργότερα στο κρεβάτι του, έχοντας την επίγνωση ότι μόλις έζησε μια μοναδική εμπειρία, ένα όνειρο, κατά τη διάρκεια του οποίου ήξερε ότι ονειρευόταν!

Αυτό ήταν ένα πρώτο, απλό και σύντομο παράδειγμα ενός «lucid dream», ενός συνειδητού ονείρου. Τις τελευταίες δεκαετίες ένας ολόκληρος τομέας ερευνών έχει ανοίξει σχετικά με αυτό το είδος ονείρων. Στη διεθνή βιβλιογραφία έχει επικρατήσει ως όρος «lucid dreams». Στα ελληνικά, δεν γνωρίζω να υπάρχει ακόμη ικανοποιητική μετάφραση. Εχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί όροι όπως «συνειδητά», «διαυγή» ή «φωτεινά» όνειρα. Εμείς όμως, προς το παρόν, ας κρατήσουμε τον διεθνή όρο.

«Lucid dreams» λοιπόν λέγονται εκείνα τα όνειρα κατά τα οποία το υποκείμενο έχει πλήρη επίγνωση ότι ονειρεύεται.


Της νύχτας τα καμώματα...

Φυσικά κάθε νύχτα ονειρευόμαστε. Κάθε νύχτα μάς κατακλύζουν δεκάδες απίστευτα και παράλογα πράγματα, χωρίς εμείς να δίνουμε μεγάλη σημασία. Δεχόμαστε την «ονειρική λογική», τις παραβιάσεις των φυσικών νόμων, τις «τρελές» ιστορίες, σαν να ήταν φυσιολογικά και καθημερινά συμβάντα. Κάθε νύχτα, όταν αρχίζουν τα όνειρα, σβήνει το φως της κρίσεως, που διαχωρίζει το φανταστικό από το πραγματικό. Ακόμη και αν χρησιμοποιήσουμε την παραδοσιακή τεχνική του τσιμπήματος στο μπράτσο, για να ελέγξουμε αν είναι όνειρο, δεν θα μας οδηγήσει στην αλήθεια. Απλώς θα πονέσουμε λίγο και θα συνεχίσουμε την ονειρική ζωή, τώρα πια εντελώς πεπεισμένοι ότι πρόκειται για την πραγματικότητα.

Αυτά βέβαια δεν είναι «lucid dreams», γιατί δεν έχουμε την επίγνωση ότι ονειρευόμαστε. Τη στιγμή όμως που θα τεθεί η... ερώτηση κρίσεως «Μήπως ονειρεύομαι;» και η απάντηση είναι καταφατική, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Επειδή στον ονειρόκοσμο, όπως αναφέραμε, παύουν να ισχύουν οι φυσικοί νόμοι και η κοινή λογική, στα «lucid dreams» μπορούμε να ελέγξουμε και να κατευθύνουμε, κατά βούληση, το ονειρικό υλικό. Μπορούμε να πειραματιστούμε άφοβα και ελεύθερα με τις ονειρικές εικόνες, αφού γνωρίζουμε ότι, όποιες εκπλήξεις και αν μας επιφυλάσσουν, αυτές θα είναι πάντοτε προϊόντα της φαντασίας μας.

Σύγχρονοι ερευνητές, όπως η Patricia Garfield, ο Charles Τ. Tart, η Celia Green κ.ά., έχουν δημοσιεύσει πολλές αφηγήσεις συνειδητών ονείρων, όπου το υποκείμενο αρχίζει σιγά σιγά να αποκτά τον έλεγχο του ονειρικού βασιλείου του. Γίνεται, όπως λένε, ένας μάγος στο υποσυνείδητο, ένας άρχοντας του ονειρόκοσμου, ένας ονειροναύτης...
Υπάρχουν πλέον αμέτρητες μαρτυρίες όπου οι ονειρευόμενοι διηγούνται ότι μεταμορφώνονται κατά βούληση σε, π.χ., λυκάνθρωπους, παίζουν τζούντο με δαίμονες, γράφουν ποιήματα σε ξένες γλώσσες, γίνονται αόρατοι, περνάνε μέσα από τοίχους, εκτοξεύουν φωτιές με τα χέρια τους, τηλεμετακινούνται, υλοποιούν σκέψεις, ενσαρκώνουν χαρακτήρες, κουβεντιάζουν με πεθαμένους, ερωτοτροπούν με τοπ μόντελς, εξερευνούν άγνωστους πλανήτες, πλάθουν δικά τους ονειρικά τοπία... και όλα αυτά έχοντας πάντοτε την επίγνωση ότι στον πραγματικό, φυσικό κόσμο κοιμούνται ήσυχα και ανενόχλητα στο κρεβάτι τους.

Εδώ φαίνεται αμέσως και η ομοιότητα που έχουν τα lucid dreams με την εικονική πραγματικότητα (virtual reality). Μόνο που στον ονειρόκοσμο μπορεί κανείς να δημιουργήσει μια επιθυμητή πραγματικότητα χωρίς πολύπλοκα μηχανήματα και πανάκριβες συσκευές. Αρκεί μόνο να συνειδητοποιήσει ότι πραγματικά ονειρεύεται.

Μεγάλο βάρος δίνεται σήμερα στα λεγόμενα «εργαστήρια ονείρων» για την κατανόηση αυτής της παράδοξης εμπειρίας.

Οι πρώτες όμως αναφορές του ανθρώπου σε συνειδητά όνειρα χρονολογούνται στον 4ο π.Χ. αιώνα, στα κείμενα «περί Ονείρων» του Αριστοτέλη. Η ιδέα λοιπόν δεν ήταν ξένη στους φιλόσοφους εκείνης της εποχής.

Στα χριστιανικά χρόνια συναντάμε αναφορές για lucid dreams στην αλληλογραφία του Αγίου Αυγουστίνου (415 μ.Χ.) και σε κείμενα του Θωμά του Ακινάτη.

Κατά την άνθηση του αραβικού πολιτισμού, τον 12ο αιώνα, ο γνωστός διδάσκαλος Ibn-el-Arabi φαίνεται ότι μελέτησε σοβαρά το φαινόμενο και θεωρούσε πολύ σημαντική τη συνειδητότητα κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Τον 19ο αιώνα αρχίζουν να δημοσιεύονται αρκετές μελέτες με αποκλειστικό θέμα τα lucid dreams, των Marquis d'Harvey Saint Denis, Φρειδερίκου Νίτσε κ.ά. Τα συνειδητά όνειρα εισχωρούν τώρα και στη λογοτεχνία, όπως σε έργα του Καρόλου Ντίκενς και αργότερα του Τόμας Μαν.

Τον 20ό αιώνα, ακόμη και ο πατέρας της ψυχανάλυσης Ζίγκμουντ Φρόιντ θα αναφερθεί σε αυτά, από τη δεύτερη έκδοση και μετά της Ερμηνευτικής των ονείρων.


Οι πρώτες μελέτες

Τον όρο όμως «lucid dreams» τον οφείλουμε στον ολλανδό ψυχίατρο F.W. van Eeden και στο μυθιστόρημά του Η γέφυρα των ονείρων που δημοσίευσε το 1913.
Επίσης έχει επισημανθεί ότι τα ιερά κείμενα των θιβετιανών βουδιστών μοναχών δίνουν μεγάλο βάρος στην εμπειρία της συνειδητότητας κατά τον ύπνο.

Τέλος, όπως αναφέρουν ανθρωπολόγοι που έχουν μελετήσει τη φυλή Senoi στη Μαλαισία, τα μέλη της φυλής αυτής υπόκεινται σε εκπαίδευση ονειρικής συνειδητοποίησης από τα παιδικά τους κιόλας χρόνια!

Στη Δύση σοβαρές έρευνες για τα lucid dreams δεν άρχισαν παρά μετά τη δεκαετία του 1960, κυρίως στις ΗΠΑ, όπου έχουν γίνει θέμα διδακτορικών διατριβών και έχουν αναγνωρισθεί με έδρες σε πολλά πανεπιστήμια.

Παρ' όλα αυτά οι ερευνητές παραδέχονται ότι οι μελέτες τους βρίσκονται ακόμη σε εμβρυακό στάδιο.

Στα πρόσφατα βιβλία τους Conscious Mind, Sleeping Brain και Exploring the World of Lucid Dreaming o Stephen La Berge και η Jayne Gackenbach παρουσιάζουν τα τελευταία συμπεράσματα των ερευνών σε αυτόν τον τομέα.

Κατώφλι για το lucid dream, λένε, είναι η «προσυνειδητή φάση», όπου το υποκείμενο αρχίζει να υποψιάζεται ότι «ίσως» ονειρεύεται. Η εξοικείωση με αυτή την προκαταρκτική φάση ανοίγει τις πύλες για την πλήρη συνειδητοποίηση.

Αλλοι, πιο ιδιόμορφοι τρόποι για να συνειδητοποιήσει κανείς ότι ονειρεύεται είναι να θυμηθεί να κοιτάξει έντονα τα χέρια του μέσα στο όνειρό του. Αυτή η απλή πράξη φαίνεται ότι έχει καταλυτική επίδραση και οδηγεί, όπως λέγεται, κατευθείαν σε lucid dream.


Η ακίνδυνη παράλυση

Η ανάγνωση γραπτού κειμένου σε συνειδητό όνειρο παρουσιάζει, σύμφωνα με τα πειράματα που έχουν γίνει, ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο γραπτός λόγος στον ονειρόκοσμο παρουσιάζει μεγάλη ρευστότητα και τάση προς συνεχή μεταμόρφωση.

Επίσης έχει ερευνηθεί η σχέση της ονειρικής συνειδητότητας με την κάπως τρομακτική κατάσταση της «παράλυσης κατά τον ύπνο». Οι έρευνες δείχνουν ότι η παράλυση αυτή όχι μόνο είναι ακίνδυνη αλλά αποτελεί άλλη μια θαυμάσια πύλη για τα συνειδητά όνειρα.
Η στενή σχέση των lucid dreams με το εκούσιο πέταγμα είναι κάτι παραπάνω από φανερή, αφού αποτελεί την πρώτη τεχνική που μαθαίνει αμέσως κάθε ονειροναύτης. Οπως λένε και οι ίδιοι, το πέταγμα αποτελεί την έσχατη ένδειξη ότι ονειρεύεσαι.

Πιο προχωρημένοι ονειροναύτες έχουν καταφέρει, σύμφωνα πάντοτε με τους ερευνητές, να αυξάνουν τη χρονική διάρκεια των ονείρων τους στροβιλιζόμενοι γύρω από τον εαυτό τους με μεγάλη ταχύτητα.

Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι ο ονειρευόμενος μπορεί εκούσια να μεταφέρει το κέντρο του «εγώ» του σε τρίτο πρόσωπο μέσα στο όνειρο. Το υποκείμενο με αυτόν τον τρόπο αλλάζει κυριολεκτικά προσωπικότητα, έχοντας πάντοτε την επίγνωση ότι ονειρεύεται.

Μεγάλη σπουδαιότητα έχει φυσικά δοθεί στις ψυχοθεραπευτικές ιδιότητες των lucid dreams. Οι έρευνες έχουν κυρίως επικεντρωθεί στους επαναλαμβανόμενους και έμμονους εφιάλτες. Η αντιμετώπισή τους μέσα από lucid dreams έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική· «on line» στο ίδιο το ασυνείδητο τα χαρακτηρίζουν πολλοί σύγχρονοι ψυχαναλυτές.


Ο έμπειρος «ονειροναύτης»

Αξίζει τέλος να αναφέρουμε και τον αμερικανό ονειροναύτη Alan Worsley. Θεωρείται ο πιο έμπειρος του πλανήτη αυτή τη στιγμή. Πειραματίζεται με lucid dreams από τα παιδικά του χρόνια και τα συγγράμματά του αποτελούν πραγματικές αποκαλύψεις για όσους ενδιαφέρονται. Ηταν από τους πρώτους που επεσήμανε την ιδιόμορφη σχέση των lucid dreams με τον ηλεκτρισμό, και ιδίως με το άναμμα ηλεκτρικών συσκευών. Κατά την επεξεργασία του με την ονειρική ύλη, έχει περάσει δεκάδες ώρες ερευνώντας ονειρικά ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά συστήματα που στον ονειρόκοσμο έχουν την τάση να παρουσιάζουν περίεργη συμπεριφορά.

Ο Worsley ήταν ο πρώτος ονειροναύτης που έστειλε σήματα από το όνειρο προς το εξωτερικό περιβάλλον. Με κωδικοποιημένες κινήσεις των οφθαλμών και των ακροδακτύλων άρχισε να δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα που του είχαν θέσει οι παρατηρητές των πειραμάτων αυτών. Πιστεύεται ότι τα συμπεράσματα από αυτές τις προσπάθειες επικοινωνίας θα φωτίσουν ακόμη περισσότερο την παράδοξη εμπειρία του ξύπνιου μέσα στον ύπνο.

Αναφέραμε στην αρχή ότι κάθε νύχτα μάς κατακλύζουν απίστευτες και παράλογες καταστάσεις στα όνειρά μας. Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία ονείρων. Αυτά τα οποία μοιάζουν τόσο πολύ με την πραγματικότητα που δεν υπάρχει κριτήριο να καταλάβουμε αν κοιμόμαστε ή είμαστε ξύπνιοι. Παρ' όλα αυτά ξυπνάμε και απογοητευμένοι ή ανακουφισμένοι βλέπουμε ότι η υπερβολικά ρεαλιστική προηγούμενη σκηνή δεν ήταν παρά ένα όνειρο.

Αλλες φορές, όταν είμαστε ξύπνιοι, πιο σπάνια βέβαια, βρισκόμαστε μπροστά σε εκπλήξεις, συμπτώσεις και άλλες απρόσμενες καταστάσεις που περιέχουν έντονα ονειρικά στοιχεία και κάνουν την ίδια την πραγματικότητα να φαντάζει ονειρική.

Εξάλλου, όπως έχουν δείξει οι έρευνες, υπάρχει και ένας μηχανισμός της ονειρικής συνείδησης που ονομάζουν «ψεύτικη αφύπνιση». Είναι ένα είδος άμυνας ενάντια στην ονειρική συνειδητότητα, που καταφέρνει να ξεγελάει ακόμη και τους πιο έμπειρους ονειροναύτες.

Καλό είναι λοιπόν, συμφωνούν όλοι όσοι ερευνούν τα συνειδητά όνειρα, αν θέλει κανείς να εξασκηθεί σε αυτή την τέχνη, να καλλιεργήσει τη συνήθεια να θέτει πολλές φορές κατά τη διάρκεια ακόμη και της ημέρας την «ερώτηση κρίσεως»:


Μήπως ονειρεύομαι;

Και όπως λένε, ποιος ξέρει, όσο σίγουρος και αν είναι κανείς ότι είναι ξύπνιος, μπορεί μια μικρή, ασύμβατη λεπτομέρεια ξαφνικά να του αποδείξει το αντίθετο!

Του Γεωργίου Γ. Α.



ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΟΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 7 ?

Τι συμβαίνει τελικά με τον αριθμό 7; Γιατί ο "δημοφιλέστερος" αγαπημένος αριθμός θεωρείται από πολλούς κακότυχος; Στο παρακάτω ντοκιμαντέρ αναλύεται η σύνδεση του αριθμού 7, με τον Αρμαγεδδών, το τέλος του κόσμου και τις 7 βιβλικές καταστροφές που αναμένεται να συμβούν κάθε 7 χρόνια από την έλευση των 7 αγγέλων στη Γη...

ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΧΑ ΧΑΑΑ ΧΑΑ ΧΑ !!!

Τα 100 σατανικότερα γέλια του κινηματογράφου

ΠΗΓΗ..http://www.lifo.gr.

Διαβάστε Περισσότερα