Γιάννης Σηφάκης : Με πυρετώδεις ρυθμούς μπαίνει πρώτη φορά η Πέλλα στο πρόγραμμα δωρεάν διάθεσης φρούτων σε ευπαθείς ομάδες

Γιάννης Σηφάκης:  Με πυρετώδεις ρυθμούς οι αγρότες της Πέλλας ξεκίνησαν την ένταξη τους στο πρόγραμμα της επισιτιστικής βοήθειας.  Βλέπουν τα πρώτα αποτελέσματα.

Συμβάσεις με Αντιπεριφέρεια Πέλλας, Κρήτη, Δυτική Μακεδονία και νησιά του Βορείου Αιγαίου για διάθεση δαμάσκηνων και ροδάκινων σε ευπαθείς ομάδες
Ο νεοϊδρυθείς Σύνδεσμος Εκπροσώπησης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πέλλας πρωτοστατεί στην μεγάλη προσπάθεια.
Υπεγράφη η υπουργική απόφαση για την χυμοποίηση 
Κάλλιο αργά παρά ποτέ!! Οι αγρότες της Πέλλας άκουσαν τις εκκλήσεις του βουλευτή και οργάνωσαν την ένταξη τους, για πρώτη φορά, στο πρόγραμμα της επισιτιστικής βοήθειας που θα βοηθήσει σημαντικά το εισόδημα τους και την απορρόφηση προϊόντων που δυσκολεύονται να πωληθούν. Χαρακτηριστικά τα δαμάσκηνα πληρώνονται από το πρόγραμμα 34 λεπτά το κιλό και επιπλέον 20 λεπτά στην ομάδα παραγωγών ή στον μεμονωμένο που εντάσσεται. 47 λεπτά ( 27 λεπτά το προϊόν και 20 λεπτά στην Ο.Π.) το ροδάκινο ( που από 01/01/2017 θα πληρώνεται 37 λεπτά το προϊόν συν 20 λεπτά για την Ο.Π.).
Φαίνεται ότι οι ποσότητες που τελικά θα διακινηθούν φέτος από την Πέλλα μέσω του προγράμματος θα ξεπεράσουν κάθε πρόβλεψη με δεδομένη την μηδενική ( ως τώρα) ένταξη της. Και η Πέλλα θα είναι – σίγουρα-  έτοιμη για το πρόγραμμα της επόμενης χρονιάς. 
Η αξιοποίηση των προγραμμάτων, η οργάνωση των αγροτών, η εκπροσώπηση τους και η συμμετοχή τους στις διεπαγγελματικές οργανώσεις μαζί με την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων είναι ο μόνος δρόμος για την υγιή ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας και την ουσιαστική ενίσχυση του εισοδήματος των αγροτών. 

Διαβάστε Περισσότερα

Ο Λ.Ο. Αριδαίας «ΟΙ ΑΛΜΩΠΕΣ» στα «18α» Ποζαρίτικα "2016"

Οι Άλμωπες Αριδαίας Χορεύουν Ευρωπαϊκούς Χορούς

Χοροδιδάσκαλος: Πέτρος Σέλκος.

Οργάνωση: Πολιτιστικός Σύλλογος Λουτρακίου «Το Πόζαρ»

Διαβάστε Περισσότερα

Όταν ο Μακεδόνας λέει "ΟΧΙ" !!!

Το καλοκαίρι του 2010, ο μορφωτικός σύλλογος Προμάχων "ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ" βρέθηκε στην Γερμανία, σε ένα θέατρο που έφτιαξε με δικούς της πόρους η εκεί Ελληνική κοινότητα και παρουσίασε με τα τμήματά του,  Ελληνικούς, Μακεδονικούς και Θρακιώτικους  παραδοσιακούς χορούς, μαγεύοντας τους εκατοντάδες παρευρισκόμενους στο "Ελληνικό Πανηγύρι".

Σε μια ανάπαυλα της εκδήλωσης, κι ενώ οι χορευτές και οι οργανοπαίκτες κάθισαν στα γύρω κιόσκια και στέγαστρα,  για να δροσιστούν και να ξαποστάσουν λίγο, κάποιος "άγνωστος" επισκέπτης, πλησίασε το τραπέζι όπου κάθονταν οι οργανοπαίκτες και απευθυνόμενος, μιλώντας την τοπική μας διάλεκτο, στον κορνετίστα της μπάντας Γιάννη Βέσκο, του ζήτησε να παίξει με το κλαρίνο που κρατούσε, μια παραγγελιά.

Σας παραθέτουμε αυτούσιο τον διάλογο:

"Άγνωστος"- Σφύριξε, μάνα μου, το Μακεντόντσκο Ντέβοϊτσε*, μπορείς;

Και η άμεση ευγενέστατη απάντηση του Γιάννη, ήρθε να τον κατακεραυνώσει.

"Γιάννης"- Α, όχι , το Μακεντόντσκο Ντέβοϊτσε ΟΧΙ, δεν μπορώ. Θα παίξω το Ντομάκινε!

"Άγνωστος" (αποσβολωμένος από την απάντηση και με την ουρά στα σκέλια)- Ω, εντάξει, οκ.

Αυτές είναι  αποστομωτικές απαντήσεις, αυτές είναι οι άμυνες, που θα πρέπει  να προβάλουν ΟΛΟΙ όσοι διαχειρίζονται τα της ιστορίας μας και της παράδοσής μας, για να πάψει και ο κάθε αμαθής και παραπληροφορημένος να συγχέει τα γνήσια ακούσματα, που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, με τα "άλλα"....

ΕΎΓΕ ΓΙΑΝΝΗ !

Δείτε όλο το βίντεο της εκδήλωσης

Σ.Σ. Ο επίμαχος διάλογος είναι στο 16.06 του βίντεο

*  =http://promahi-nea.blogspot.gr/2012/12/blog-post_7211.html

Ευχαριστίες στον Α. Μ.

Διαβάστε Περισσότερα

Μετράει τις πληγές της η Π.Ε. Πέλλας μετά από τη σφοδρή βροχόπτωση των προηγούμενων ημερών

Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας Θ. Θεοδωρίδης: Οι υπηρεσίες καταγράφουν τις ζημιές και προχωρούν άμεσα όλες οι ενέργειες για την αποκατάσταση των βλαβών

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα και οι έντονες βροχοπτώσεις που ξέσπασαν την προηγούμενη Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου και διήρκησαν μέχρι και την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016 προκάλεσαν σοβαρά προβλήματα στις δημόσιες υποδομές σχεδόν σε όλη την επικράτεια της Π.Ε. Πέλλας.

Συγκεκριμένα, την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου,  μετά από επείγων αίτημα που υποβλήθηκε προς τον Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας κ. Θεόδωρο Θεοδωρίδη, από τον Διευθυντή του Υδροηλεκτρικού Σταθμού Άγρα κ. Ιωάννη Κρουσταλλακίδη, για τη λήψη μέτρων εκτάκτου ανάγκης, μετά από την άνοδο της στάθμης του νερού στην τεχνητή λίμνη του Άγρα σε σημείο επικινδυνότητας, συγκλήθηκε το Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας (ΣΟΠΠ), σε έκτακτη συνεδρίαση.

Το ΣΟΠΠ διαχειρίστηκε επιτυχώς την κατάσταση, θέτοντας σε ελεγχόμενη λειτουργία το έργο αντιπλημμυρικής προστασίας του Δήμου Έδεσσας, σε συνεννόηση με το Δήμο Σκύδρας ο οποίος στις περιπτώσεις των έντονων βροχοπτώσεων κινδυνεύει με πλημμύρες καθώς στην περιοχή αυτή συγκεντρώνονται τόσο τα νερά της Έδεσσας, όσο και της Αλμωπίας.

Σοβαρά προβλήματα όμως δημιουργήθηκαν και στο υδρολογικό δίκτυο και σε γέφυρες της Π.Ε. Πέλλας. Μετά από διαδοχικές αυτοψίες που πραγματοποιήθηκαν από τη Διεύθυνση Τεχνικών Έργων, σε συνεργασία με το Τμήμα Πολιτικής Προστασίας της Π.Ε. Πέλλας, τις Τεχνικές Υπηρεσίες των Δήμων, την Αστυνομία, την Πυροσβεστική Υπηρεσία, τη ΙΙ Μ/Κ Μεραρχία, τη ΔΕΔΔΗΕ, εθελοντές και άλλους φορείς καταγράφηκαν τα προβλήματα και έχουν ξεκινήσει οι απαραίτητες ενέργειες για την αποκατάσταση των καταστροφών.

Ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Θεόδωρος Θεοδωρίδης, βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στις περιοχές που επλήγησαν και συντόνισε το έργο των επειγουσών ενεργειών για την ελαχιστοποίηση της επικινδυνότητας από τη φυσική καταστροφή. Όπως αναφέρει σε δήλωσή του «Προχωράει άμεσα η πλήρης καταγραφή του μεγέθους της καταστροφής και των σημείων στα οποία χρειάζεται να παρέμβουμε άμεσα. Υπάρχει ένα πλάνο άμεσων δράσεων για την εξάλειψη της επικινδυνότητας (σωστικές εργασίες) και, στη συνέχεια, η δρομολόγηση των αναγκαίων έργων αποκατάστασης των βλαβών στις δημόσιες υποδομές. Η Περιφέρεια έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στον τομέα αυτό, με την έκδοση Μνημονίων Ενεργειών, Πρότυπων εγγράφων και την ανάπτυξη μίας κουλτούρας άμεσης κινητοποίησης και συνεργασίας στην οποία ανταποκρίνονται όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς του τοπικού και περιφερειακού μηχανισμού πολιτικής προστασίας. Επομένως, τις προσεχείς ημέρες προχωρούν οι αναγκαίες ενέργειες προκειμένου να αρθεί η επικινδυνότητα και να είμαστε σίγουροι για την ασφάλεια των κατοίκων και της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Με την ευκαιρία, αξίζει να τονίσουμε τη σημασία των μεγάλων έργων διαχείρισης των υδρολογικών πόρων της Πέλλας με τη τεχνητή λίμνη του Άγρα, την Τάφρο 66 και την αποξήρανση της λίμνης των Γιαννιτσών και διάνοιξη του Λουδία. Μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος για το ποια θα ήταν η κατάσταση σήμερα αν δεν είχαν γίνει αυτά τα μεγαλόπνοα έργα των περασμένων δεκαετιών, τα οποία οφείλουμε να συντηρήσουμε και να αναβαθμίσουμε. Να θυμίσω εδώ ότι δύο από τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα που υλοποιούνται αυτή τη στιγμή στην Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας είναι η αντιπλημμυρική θωράκιση της Αλμωπίας και η Αντιπλημμυρική θωράκιση του Δήμου Πέλλας (Τάφρος Τσιναρλί), ενώ έχουν υλοποιηθεί σημαντικά έργα στην Άψαλο, Πολυκάρπη, Μεσσιανό, κ.ά. Σε συνεργασία με τον Αντιπεριφερειάρχη Ημαθίας κ. Καλαïτζίδη, ζητήσαμε τον καθαρισμό της Τάφρου 66 και του ποταμού Λουδία και καταφέραμε και εντάξαμε μέρος του καθαρισμού του Λουδία στην περιοχή της Κρύας Βρύσης με κόστος περίπου 1.000.000 ευρώ.  Η πολιτική προστασία εξακολουθεί να αποτελεί σημαντική προτεραιότητα του Αναπτυξιακού μας Προγραμματισμού μαζί με τα υπόλοιπα μεγάλα έργα υποδομών που χρειάζεται η Πέλλα στο δρόμο για τη βιώσιμη ανάπτυξη.»  

Μία σύνοψη της εικόνα των βλαβών στις δημόσιες υποδομές παρουσιάζει το επόμενο απόσπασμα από Τεχνική Έκθεση της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Π.Ε. Πέλλας:   

Δήμος Αλμωπίας

·         Τ.Κ Τσάκων - Στο 2ο χλμ. Επαρχιακής οδού Αριδαίας - Πολυκάρπης στη γέφυρα επί του χειμάρρου "Ασπροπόταμος - Μπέλιτσα" παρατηρήθηκαν ρηγματώσεις στο πεζοδρόμιο και στο ακρόβαθρο. Ανάντη και κατάντη της γέφυρας παρατηρήθηκε κατάρρευση των αναχωμάτων μετά από υποσκαφή.

·         Τ.Κ Λουτρακίου - Στο 16ο χλμ. Επαρχιακής οδού Αψάλου - Λουτρακίου στη γέφυρα επί του χειμάρρου "Θερμοπόταμος - Τόπλιτσα" καταστράφηκε ολοσχερώς ο αναβαθμός ανάντη της γέφυρας. Στο 9ο χλμ. Επαρχιακής οδού Αριδαίας - Λουτρακίου στη γέφυρα επί του χειμάρρου "Μαυροπόταμος - Τσαρνάκα" το ύψος του πυθμένα έχει ανέλθει λόγω συσσώρευσης φερτών, με αποτέλεσμα το ελεύθερο ύψος κάτω από τη γέφυρα να είναι της τάξης του 1,5m. Στο σημείο αυτό να τονιστεί ότι κατάντη της γέφυρας και για μήκος της τάξης του 1,5χλμ έως τη συμβολή του χειμάρρου “Μαυροποτάμου” με το χείμαρρο "Ασπροπόταμο" παρατηρείται συσσώρευση φερτών με αποτέλεσμα την αλλοίωση της μηκοτομής του πυθμένα σε όλο το μήκος του χειμάρρου

·         Τ.Κ Όρμας - Στο 14ο χλμ. Επαρχιακής οδού Αψάλου - Λουτρακίου στη γέφυρα επί του χειμάρρου "Ασπροπόταμος - Μπέλιτσα" παρατηρήθηκε ολοσχερής καταστροφής της κοιτόστρωσης της γέφυρας στο ένα φάτνωμα. Επιπλέον ανάντη της γέφυρας παρατηρήθηκε πτώση της "ποδιάς"- θεμελίου υφιστάμενων συρματοκιβωτίων

·         Τ.Κ Προμάχων - Στο 5ο χλμ. Επαρχιακής οδού Αριδαίας - Προμάχων στη γέφυρα επί του χειμάρρου "Μεγάλο Ρέμα - Σόσιτσα" παρατηρήθηκε ολοσχερής καταστροφής της κοιτόστρωσης της γέφυρας στο ένα φάτνωμα.

·         Τ.Κ Σαρακηνών- Στο 2ο χλμ. Δημοτικής οδού  Σαρακηνών  - Κορυφής στο τεχνικό επί του χειμάρρου "Γριάς ρέμα" παρατηρήθηκε υπερχείλιση προκαλώντας φθορές στο οδόστρωμα και υποσκαφή των πτερυγότοιχων.

·         Δ.Κ Αριδαίας -  Στο 2ο χλμ. Επαρχιακής οδού Αριδαίας - Έδεσσας στη γέφυρα επί του χειμάρρου " Ασπροπόταμος - Μπέλιτσα " το ύψος του πυθμένα έχει ανέλθει λόγω συσσώρευσης φερτών, με αποτέλεσμα το ελεύθερο ύψος κάτω από τη γέφυρα να είναι της τάξης του 1,5m.

Δήμος Πέλλας

·        Δ.Ε Κύρρου  -  Παρατηρήθηκε  περαιτέρω διάβρωση και ταπείνωση του πυθμένα του χειμάρρου  "Γραμμόσκα" με αποτέλεσμα την εξ' ολοκλήρωση αποκάλυψη του ορθογωνικού αγωγού από σκυροδέμα του ΤΟΕΒ Μυλοτόπου κατάντη της γέφυρας πού είχε καταρρεύσει το 2015.Απαιτείται η μηκοτομική αποκαταστάση του χειμάρρου  και αντικατάσταση της γέφυρας.

Δήμος Σκύδρας

·        Τ.Κ. Λιποχωρίου – Αστοχία αναχώματος πλησίον της γέφυρας. 

Διαβάστε Περισσότερα

"Όταν η καρδιά και ο νους πάρουν φωτιά από ένα μεγάλο θέλω…" – Χ. Μπουκάι

Από νωρίς το πρωί η μητέρα είχε αφήσει τα παιδιά στη Μαρίνα, μια νέα δεκαοχτώ χρόνων, την οποία έπαιρνε κάποιες φορές για λίγες ώρες προκειμένου να τα προσέχει με αντάλλαγμα μερικά νομίσματα.
Από τότε που είχε πεθάνει ο πατέρας, οι καιροί είχαν δυσκολέψει πολύ για να το ρισκάρει να λείψει από τη δουλειά όταν η γιαγιά αρρώσταινε ή έλειπε από την πόλη.
Όταν ο φίλος της κοπέλας τηλεφώνησε για να της προτείνει μια βόλτα με το καινούριο του αυτοκίνητο, η Μαρίνα δεν δίστασε και πολύ. Άλλωστε, τα παιδιά κοιμούνταν όπως κάθε απόγευμα, και δεν θα ξυπνούσαν πριν τις πέντε.
Μόλις άκουσε την κόρνα, άρπαξε την τσάντα της κι άφησε ανοιχτό το ακουστικό του τηλεφώνου. Προνόησε να κλειδώσει την πόρτα του δωματίου και φύλαξε το κλειδί στην τσέπη της. Δεν ήθελε να διακινδυνέψει να ξυπνούσε ο Πάντσο και να κατέβαινε τη σκάλα για να την ψάξει, γιατί, όπως και να ‘χει, ήταν μόνο έξι χρόνων, και με την παραμικρή απροσεξία μπορούσε να σκοντάψει και να χτυπήσει. Επίσης, σκέφτηκε ότι αν συνέβαινε αυτό, δεν θα ήξερε πώς να εξηγήσει στην μητέρα το λόγο για τον οποίο το παιδί δεν την είχε βρει.
Ίσως να ήταν ένα βραχυκύκλωμα στην τηλεόραση ή σε κάποιο από τα φώτα στου σαλονιού, ή μπορεί μια φλόγα στα καυσόξυλα — το θέμα είναι ότι όταν οι κουρτίνες άρχισαν να καίγονται, η φωτιά έφτασε γρήγορα στην ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια.
Τον ξύπνησε ο βήχας του μωρού, εξαιτίας του καπνού που περνούσε κάτω απ’ την πόρτα. Χωρίς να σκεφτεί, ο Πάντσο πήδηξε απ το κρεβάτι και πίεσε με δύναμη το πόμολο για ν’ ανοίξει την πόρτα, αλλά δεν τα κατάφερε.
Όπως και να ‘χει, ακόμα κι αν το είχε καταφέρει, οι φλόγες θα είχαν καταβροχθίσει τον ίδιο και τον λίγων μηνών αδερφό του σε ελάχιστα λεπτά.
Ο Πάντσο φώναξε τη Μαρίνα, αλλά κανείς δεν απάντησε στην έκκλησή του. Έτσι, έτρεξε στο τηλέφωνο του δωματίου (αυτός ήξερε πώς να παίρνει τηλέφωνο τη μαμά του) αλλά δεν υπήρχε γραμμή.
Ο Πάντσο συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να βγάλει τον αδερφό του από ‘κει μέσα. Προσπάθησε να ανοίξει το παράθυρο που έβγαζε στο περβάζι, αλλά ήταν αδύνατο για τα μικρά του χέρια να λύσει την ασφάλεια και —ακόμα και αν τα κατάφερνε—, θα έπρεπε να ξεμπλέξει το συρμάτινο πλέγμα που οι γονείς του είχαν βάλει για προστασία.
Όταν οι πυροσβέστες τελείωσαν με το σβήσιμο της φωτιάς, το θέμα συζήτησης όλων ήταν το ίδιο:
—Πώς μπόρεσε αυτό το τόσο μικρό παιδί να σπάσει με την κρεμάστρα το τζάμι και μετά τη σήτα;
—Πως μπόρεσε να φορτώσει το μωρό στο σακίδιο;
—Πώς μπόρεσε να περπατήσει στο περβάζι κουβαλώντας σημαντικό βάρος και να κατέβει από το δέντρο;
—Πώς μπόρεσε να σώσει τη ζωή του αδελφού του και τη δική του;
Ο ηλικιωμένος πυροσβέστης, άνθρωπος σοφός που όλοι σέβονταν, τους έδωσε την απάντηση:
Ο μικρός Πάντσο ήταν μόνος… Δεν είχε κανέναν να του πει ότι δεν θα μπορούσε!


———
Είναι μια υπέροχη ιστορία του Μπουκάι… και κλείνει μέσα της μια τεράστια αλήθεια: Όταν η καρδιά και ο νους πάρουν φωτιά από ένα μεγάλο θέλω, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιό τους. Μα τίποτα…
Το τεράστιο δυναμικό που υπάρχει μέσα μας πάντα υπηρετεί και πάντα βρίσκει λύση στα μεγάλα μας θέλω. Πάντα βρίσκει τρόπο, έξω από κάθε λογική, να παρακάμπτει τα εμπόδια και τα αδιέξοδα και να φτάνει στο αποτέλεσμα που αναζητά.
Είναι μια φυσική ικανότητα του κάθε ανθρώπινου νου, της κάθε ανθρώπινης καρδιάς. Γεννηθήκαμε έτσι.
Αλλά τότε, γιατί παιδευόμαστε, αγωνιζόμαστε, χτυπιόμαστε και τις περισσότερες φορές με αποτελέσματα όχι και τόσο ικανοποιητικά για μας;
Μα, γιατί αφήσαμε εκεί πίσω στα πρώτα παιδικά μας χρόνια την γνώση της μεγαλοσύνης του νου και της καρδιάς μας και μάθαμε την τέχνη της επιβίωσης!
Μάθαμε ότι ο εαυτός μας είναι τόσος όσος μπορεί να χωρέσει μέσα στα πλαίσια μιας τετράγωνης λογικής. Μάθαμε να στριμώχνουμε ένα ελεύθερο υπέροχο πνεύμα που ο κάθε εαυτός έχει μέσα του στα κουτιά μιας “κοινής λογικής”. Μάθαμε να βάζουμε όρια στις ικανότητές μας, να μικραίνουμε τα θέλω της καρδιάς μας, να γίνονται τόσα όσο να χωράνε στα προσωπικά μας κουτιά – χρυσά πολλές φορές χλιδάτα και αναπαυτικά – αλλά κουτιά του κάθε υπέροχού μας εαυτού, του δικού μου, του δικού σου, όλων μας…
Και βέβαια η αλήθεια γι’ αυτό που είμαστε – που είναι κάτι πολύ περισσότερο, πολύ πιο πολύτιμο από ό,τι κι αν πιστεύουμε ότι είμαστε αυτή την στιγμή – είναι πάντα ζωντανή μέσα μας. Απλά κάπου κρυμμένη σε μια γωνιά της καρδιάς μας και ζητάει και πάντα θα ζητάει να βγει στο φως, να εκδηλωθεί.
Δεν μπορείς να αλυσοδένεις μια δύναμη! Σου στέλνει μηνύματα μέσα από τα συναισθήματα του ανικανοποίητου, της βαρεμάρας… Δεν μπορείς να κρατάς στα σκοτάδια μια δύναμη…
Αυτός ο υπέροχος, μοναδικός και τόσο πολύ ικανός εαυτός που υπάρχει μέσα μας, θέλει να τα έχει όλα!
Και του αξίζουν όλα. Γιατί τα δικαιούται όλα. Του αξίζει η αγάπη, του αξίζει η χαρά, του αξίζει η αφθονία, του αξίζουν τα πάντα, γιατί είναι τα πάντα. Γιατί έχει τις ικανότητες να προσφέρει όλα όσα η καρδιά του επιθυμεί στον εαυτό του και τη ζωή του.
Τα προβλήματα είναι η πρόκληση στη δύναμή σου. Σου ζητάν να αναγνωρίσεις το ποια στ’ αλήθεια είναι αυτή η υπέροχη δύναμη που μπορεί να κάνει τα πάντα για σένα.
Τα προβλήματα είναι φίλοι σου, λίγο περίεργοι φίλοι ομολογουμένως, που σε σπρώχνουν και σε αναγκάζουν να βγάλεις στο φως αυτόν τον μοναδικά υπέροχο εαυτό που έχει ακόμα κλειδωμένα μέσα του τόσες πολλές ικανότητες και ομορφιές και θαύματα.
Με μεγάλη πίστη και αγάπη στις άπειρες ικανότητες και ομορφιές που έχουμε μέσα μας,

Βένα Καλογήρου





Πηγή: http://enallaktikidrasi.com

Διαβάστε Περισσότερα

Μίλα μου σαν τη βροχή, Tennessee Williams μονόπρακτο (αποσπάσματα)

Μίλα μου σαν τη βροχή

(Αρχίζει η βροχή, σ’ όλη τη διάρκεια του έργου η βροχή φεύγει κι έρχεται, ακανόνιστα…)

ΑΝΤΡΑΣ: Αναρωτιέμαι αν πήρα το επίδομα ανεργίας.

(Η γυναίκα κάθεται σε μια καρέκλα. Κινείται προς τα εμπρός, ενώ το βάρος του ποτηριού μοιάζει να την βαραίνει αφάνταστα και το αφήνει στο πεζούλι του παραθύρου με μια μικρή κίνηση απαλλαγής. Γελάει για μια στιγμή χωρίς να πάρει ανάσα. Ο άντρας συνεχίζει χωρίς μεγάλη ελπίδα:)

…κοίτα μέσα στις τσέπες μου και πες μου αν έχω το τσεκ επάνω μου.

ΓΥΝΑΙΚΑ: Γύρισες πίσω, ενώ εγώ έλειπα έξω και σε γύρευα, και πήρες το τσεκ και άφησες ένα σημείωμα στο κρεβάτι που δεν μπόρεσα να βγάλω τα γράμματα………

………………………………………………………………………………………..

Δεν είχα τίποτε άλλο παρά μόνο νερό από τότε που έφυγες. (Αυτό το λέει σχεδόν γελώντας. Ο Άντρας την κρατάει σφιχτά κοντά του με μια μαλακή έκπληκτη κραυγή): Τίποτα άλλο από στιγμιαίο καφέ ώσπου κι αυτός σώθηκε, και νερό! (γελάει).

ΑΝΤΡΑΣ: Μπορείς να μου μιλάς τώρα αγάπη μου; Μπορείς να μου μιλάς;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Ναι.

ΑΝΤΡΑΣ; Καλά λοιπόν, μίλα μου σαν τη βροχή και…άφησέ με ν’ ακούω…άφησέ με να μένω εδώ ξαπλωμένος και ν’ ακούω…Τώρα πες μου, μίλα μου. Τι σκεφτόσουνα στη σιωπή; Ενώ εγώ περνούσα από χέρι σε χέρι, σαν μια βρόμικη καρτ-ποστάλ σ’ αυτή την πόλη;…Πες μου…μίλα μου…Μίλα μου σαν τη βροχή και γώ θα μένω ξαπλωμένος εδώ και θ’ ακούω.

ΓΥΝΑΙΚΑ; Θέλω…

ΑΝΤΡΑΣ; Το έχεις καταλάβει, είναι απαραίτητο! Εγώ το ξέρω πια, γι’ αυτό μίλα μου σαν τη βροχή και γω θα μένω ξαπλωμένος εδώ και θα σ’ ακούω, θα μένω εδώ ξαπλωμένος και

ΓΥΝΑΙΚΑ; Θέλω να φύγω

ΑΝΤΡΑΣ; Θέλεις;

ΓΥΝΑΙΚΑ; Θ έ λ ω ν α φ ύ γ ω !

ΑΝΤΡΑΣ; Πώς;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Μόνη μου! (ξαναγυρίζει στο παράθυρο). Θα γραφτώ στο βιβλίο ενός μικρού ξενοδοχείου κοντά στη θάλασσα κάτω από ένα πλαστό όνομα…

ΑΝΤΡΑΣ: Τι όνομα;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Άννα… Τζόουνς… …Το δωμάτιο θα είναι γεμάτο ίσκιους, δροσερό, και θα πλημμυρίζει με το μουρμουρητό της…

ΑΝΤΡΑΣ: Βροχής;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Ναι. Της βροχής.

ΑΝΤΡΑΣ: Και;

ΓΥΝΑΙΚΑ: Η αγωνία θα…περάσει!

ΑΝΤΡΑΣ: Ναι…

ΓΥΝΑΙΚΑ: ………………………………………………………………………….

Θα ντύνομαι στα άσπρα…Θα έχω μια ορισμένη θέση στην παραλία, όπου θα πηγαίνω να κάθομαι, λίγο πιο μακριά από κει που είναι το περίπτερο, όπου η μπάντα παίζει επιλογές του Βικτόρ Χερμπέρτ όταν νυχτώνει…Θα είναι μια εποχή βροχής, βροχής…Και θα είμαι τόσο εξαντλημένη ύστερα από τη ζωή μου στην πόλη που δεν θα με νοιάζει που θ’ ακούω τη βροχή. Θα είμαι τόσο ήρεμη! Οι γραμμές θα εξαφανιστούν από το πρόσωπό μου…Δεν θα έχω φίλους. Δεν θα έχω γνωριμίες….Ο ξενοδόχος θα λέει, «καλησπέρα κ. Τζόουνς» και γω μόλις που θα χαμογελάω και θα παίρνω το κλειδί μου. Δεν θα διαβάζω ποτέ εφημερίδες, ούτε θ’ ακούω ραδιόφωνο. Δεν θα έχω την παραμικρή ιδέα από ό,τι γίνεται στον κόσμο. Δεν θα έχω καμιά συναίσθηση από το χρόνο που θα περνάει…

Κάποια μέρα θα κοιτάξω στον καθρέφτη και θα δω ότι τα μαλλιά μου έχουν αρχίσει να γίνονται γκρίζα και για πρώτη φορά θ’ ανακαλύψω ότι έζησα σ’ αυτό το μικρό ξενοδοχείο, μ’ ένα ψεύτικο όνομα, χωρίς καθόλου φίλους ή γνωστούς , ή κανενός είδους σχέσεις, για εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια. Θα με ξαφνιάσει λίγο αλλά δεν θα με τρομάξει καθόλου. Θα είμαι ευχαριστημένη που ο χρόνος θα έχει περάσει τόσο εύκολα. Μια φορά στο τόσο θα πηγαίνω στον κινηματογράφο…Θα διαβάζω μεγάλα βιβλία και το ημερολόγιο των νεκρών συγγραφέων. Θα νιώθω πιο πολύ κοντά τους, πολύ περισσότερο από ό,τι ένιωσα ποτέ για ανθρώπους που γνώρισα, προτού να φύγω από τον κόσμο. Θα είναι γλυκιά και ψυχρή μαζί αυτή η φιλία μου με τους νεκρούς ποιητές γιατί δεν θα μπορώ να τους αγγίζω ούτε και ν’ απαντάω στις ερωτήσεις τους. Θα μου μιλάνε και δεν θα περιμένουν να τους απαντήσω. Και θα νυστάζω ακούγοντας τις φωνές τους να εξηγούνε σε μένα τα μυστήρια…

.Θα με παίρνει ο ύπνος με το βιβλίο ακόμα στα χέρια μου, και θα βρέχει.. Θα ξυπνάω και θ’ ακούω τη βροχή και θα ξανακοιμάμαι. Μια εποχή βροχής…βροχής…βροχής… Και τότε, κάποια μέρα, όταν θα έχω κλείσει ένα βιβλίο, ή θα γυρίζω στο σπίτι, μόνη μου, από τον κινηματογράφο στις έντεκα η ώρα τη νύχτα- θα κοιτάξω στον καθρέφτη και θα δω ότι τα μαλλιά μου έγιναν άσπρα. Άσπρα, εντελώς άσπρα. Τόσο άσπρα όσο και ο αφρός στα κύματα. (σηκώνεται και κινείται στο δωμάτιο, ενώ συνεχίζει:) Θα κρεμάσω τα χέρια μου στο μάκρος του κορμιού μου, και τότε θα ανακαλύψω πόσο τρομακτικά ελαφριά και λεπτή έχω γίνει! Σχεδόν διαφανής……

.Τότε λοιπόν θα ξέρω- κοιτώντας στον καθρέφτη- πως ήρθε για μένα η πρώτη εποχή, για να περπατήσω άλλη μια φορά μόνη μου στην πλατεία, με το δυνατό άνεμο να με χτυπάει, τον άσπρο καθαρό άνεμο που φυσάει απ’ την άκρη του κόσμου….(Στέκεται πάλι ακίνητη στο παράθυρο). Και τότε θα βγω έξω και θα περπατήσω στην πλατεία. Θα περπατήσω μόνη μου και θα γίνομαι όλο και πιο αδύνατη, πιο αδύνατη, πιο αδύνατη…

ΑΝΤΡΑΣ: Έλα στο κρεβάτι, μωρό μου.

ΓΥΝΑΙΚΑ: Ολοένα και πιο αδύνατη. Πιο αδύνατη, πιο αδύνατη, πιο αδύνατη, πιο αδύνατη! (Την φτάνει και την παίρνει δια της βίας από την καρέκλα).

Ώσπου στο τέλος δεν θα έχω καθόλου σώμα πια, και ο αέρας θα με σηκώσει στα παγωμένα άσπρα του χέρια για πάντα και θα με πάρει μακριά!

ΑΝΤΡΑΣ: Έλα στο κρεβάτι, μαζί μου.

ΓΥΝΑΙΚΑ: Θέλω να φύγω, θέλω να φύγω! (Την αφήνει και κείνη φτάνει στη μέση του δωματίου κλαίγοντας χωρίς έλεγχο. Κάθεται στο κρεβάτι. Εκείνος πηγαίνει στο παράθυρο, η βροχή δυναμώνει. Η Γυναίκα σταυρώνει τα χέρια μπροστά στο στήθος της. Οι λυγμοί της εξασθενίζουν αλλά αναπνέει με δυσκολία. Το φως αραιώνει, ακούγεται ο άνεμος δυνατά. Ο Άντρας κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Στο τέλος εκείνη του λέει μαλακά:) Έλα στο κρεβάτι. Έλα στο κρεβάτι μωρό μου…

(Εκείνος γυρίζει το χαμένο του πρόσωπο σ’ αυτήν, ενώ κλείνει η Αυλαία).

Ο Tennessee Williams / Τενεσή Ουϊλιαμς (1911-1983), γεννήθηκε στο Κολούμπους του Μισισιπή. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τόμας Λάνιερ Ουϊλλιαμς. Το Tennessee καθιερώθηκε από τον μικρό ποταμό Tennessee, που κυλάει παράλληλα με τον Μισισιπή.

*

Συχνά ο «ποιητής του δέους της μοναξιάς», ο διάσημος σήμερα Τεννεσή Ουϊλλιαμς, κατηγορήθηκε από τους «καθώς πρέπει» για υπερβολική πρόκληση της ανοχής τους και του συναισθήματος ευπρέπειας που κατέχει την τάξη τους. Δεν ισχυρίστηκε όμως ποτέ ο ίδιος ότι είναι ηθικοπλαστικός συγγραφέας ούτε καν ένας αναμορφωτής κοινωνικών αξιών…Αυτοί οι «κριτές» είναι ασφαλώς άνθρωποι παρωπιδισμένοι και ίσως τρομαγμένοι από την «αποκάλυψη» ενός εσωτερικού κόσμου νοσηρού, αποκάλυψη που την κάνει τόσο τολμηρά ο Γουϊλλιαμς, ενός κόσμου που μπορεί να είναι ο δικός τους ψυχικός κόσμος και το αγνοούσαν ως τώρα ή έτρεμαν μήπως φανερωθεί. Η μοίρα των ηρώων του είναι κάτι αυτονόητο και πολύ πιο δυνατό και αυθύπαρκτο από τη στενόκαρδη λογική των ανθρώπων που αρνούνται να δεχτούν την ύπαρξή τους…

Ο Τενεσή Ουϊλιαμς, ήρωας κάποιου έργου του κι αυτός, έχει κάτι από όλην αυτή τη στρατιά των αλκοολικών, των νευρωτικών, των ομοφυλόφιλων, των σαδιστών, των κυνικών, των κατατρεγμένων, των αποτυχημένων που είναι οι ήρωές του. Πρόσωπα τραγικά που μετεωρίζονται ανάμεσα στην Παρουσία και στην Απουσία, ανάμεσα στη φυγή και το δέος της Μοναξιάς, ανάμεσα στην ανάγκη της Επαφής και στο φόβο της Διάψευσης, τέλος, ανάμεσα στην ελπίδα της Αγνότητας και στην διαπίστωση της Φθοράς… Η διαφορά ανάμεσα στους ήρωες του θεατρικού συγγραφέα και στα πραγματικά, καθημερινά πρόσωπα, είναι μια διαφορά «έκφρασης» και μόνο.

Σημειώσεις και μετάφραση, Κωστούλα Μητροπούλου

*

Ο Τεννεσή Ουϊλλιαμς είναι μάστορης στο ξεφλούδισμα των ψυχών μέσα από ένα διάλογο ζωντανό, παλλόμενο, πολλές φορές τρυφερά ποιητικό κι άλλοτε πάλι κοφτό και σκληρό. Μας δίνει διαυγή εικόνα της διαφοράς ανάμεσα στον άνθρωπο-ον και στον άνθρωπο-κοινωνική μονάδα.

Γράφει η Μερσίνα Ιωακείμ

Πηγή

Διαβάστε Περισσότερα

«Αν θες να αλλάξεις τη ζωή σου, άλλαξε password!»

Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή και την έγραψε στο Medium ο Mauricio Estrella.

Η μέρα είχε ξεκινήσει μια χαρά μέχρι τη στιγμή που κάθισα στον υπολογιστή του γραφείου μου.
«Ο κωδικός πρόσβασης έχει λήξει».
Ένα μήνυμα αναβόσβηνε στην οθόνη μου.
«Πατήστε «Αλλαγή password» για να τον αλλάξετε».
Το να αλλάξεις κωδικό πρόσβασης δεν είναι τίποτα σπουδαίο, εκτός αν δουλεύεις στην εταιρία που εργάζομαι.

Στη δουλειά μου, για λόγους ασφαλείας, όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να αλλάζουμε κωδικό κάθε μήνα. Αυτός πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον ένα κεφαλαίο γράμμα, τουλάχιστον ένα μικρό, τουλάχιστον ένα σύμβολο και τουλάχιστον έναν αριθμό. Όλο αυτό να μην είναι κάτω από 8 χαρακτήρες και επίσης να μην τον έχουμε ξαναβάλει το τελευταίο τρίμηνο.
Θύμωσα.
«Πώς μπόρεσε και μου το έκανε αυτό;» άκουγα συνεχώς την ίδια φωνή μέσα στο κεφάλι μου.
Όλη την ώρα, όλη τη μέρα. Κάθε μέρα.
Η αλήθεια είναι ότι πριν λίγο καιρό η γυναίκα μου με απάτησε, πήραμε διαζύγιο και έπεσα σε κατάθλιψη. Με τον καιρό βρήκα τον δρόμο μου και τους ρυθμούς μου εκτός από ένα πράγμα: Τη συγχώρεση.
Αυτό βέβαια δεν σήμαινε τίποτα για το άδειο πεδίο με τον κέρσορα, το οποίο με περίμενε να πληκτρολογήσω έναν κωδικό που θα χρειαζόταν να βάζω ξανά και ξανά για τις επόμενες 30 ημέρες.
Ξαφνικά θυμήθηκα μια κουβέντα του διευθυντή μου. Μια μέρα μου είπε «Αν θες να αλλάξεις τη ζωή σου, άλλαξε password!».
Έπρεπε να ξαναπάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Έπρεπε να αποκτήσω ξανά τον έλεγχο.
Ο κωδικός μου έγινε το κίνητρό μου. Ο κωδικός μου, μου θύμιζε ότι δεν πρέπει να παραμένω το θύμα του πρόσφατου διαζυγίου μου αλλά ότι είμαι αρκετά δυνατός για να κάνω επιτέλους κάτι γι΄αυτό.
Πληκτρολόγησα τον κωδικό «Tin@s1gxoro».
Έπρεπε να πληκτρολογώ αυτή τη δήλωση πολλές φορές μέσα στην ημέρα. Κάθε φορά που ο υπολογιστής μου κλείδωνε. Κάθε φορά που εμφανιζόταν το screensaver με τη φωτογραφία της. Κάθε φορά που επέστρεφα από το μεσημεριανό.
Κάθε φορά πληκτρολογούσα ότι τη συγχωρούσα.
Κάθε μέρα για ένα μήνα.
Αυτή η απλή κίνηση άλλαξε τον τρόπο που άρχισα να βλέπω την πρώην γυναίκα μου. Δεν ξέρω αν με πιστεύεις, αλλά πραγματικά άρχισα να τη συγχωρώ ή τουλάχιστον να πιστεύω πως μπορώ να το κάνω. Αυτή η συνεχής υπενθύμιση της «συγχώρεσης» με οδήγησε στο να αποδεχθώ ότι ο γάμος μου είχε λάβει τέλος και να καταφέρω να αντιμετωπίσω και να διώξω την κατάθλιψή μου. Καθώς περνούσαν οι μέρες οι πληγές μου άρχιζαν να επουλώνονται.
Μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε και πάλι στην οθόνη μου το μήνυμα «Ο κωδικός πρόσβασης έχει λήξει», ένιωθα πια ελεύθερος.
Σε αυτό το σημείο σκέφτηκα το επόμενο πράγμα που έπρεπε να κάνω.
Ο νέος μου κωδικός έγινε «Κops3_to_tsig@ro».
Κατάφερα και έκοψα το τσιγάρο μέσα στις επόμενες μέρες.
Αυτό το password ομολογώ ότι ήταν πολύ δύσκολο και κάθε φορά που το πληκτρολογούσα το φώναζα δυνατά με σκοπό να με παρακινήσω να συνεχίσω. Κι όμως το κατάφερα.
Όλες αυτές οι υπενθυμίσεις με βοήθησαν να υλοποιήσω τους στόχους μου και μου έδωσαν μεγάλο κίνητρο αλλά και ενθουσιασμό. Αν και μερικές φορές είναι δύσκολο να καταφέρουμε να φτάσουμε τον στόχο μας, αν έχουμε επιμονή, μπορούμε να δούμε αποτέλεσμα.
Δεν είμαι μάγος και σε αυτά τα πράγματα δεν γίνονται μαγικά. Απλά ένα καθημερινό και τυχαίο γεγονός, μου απέδειξε πως ο γραπτός λόγος, έχει τεράστια δύναμη και επιρροή στο ανθρώπινο μυαλό. Όπως είπε και ο διευθυντής μου «Αν θες να αλλάξεις ζωή άλλαξε password». Αρκετοί άνθρωποι έχουν σαν κωδικό πρόσβασης το όνομα του συντρόφου ή την ημερομηνία της επετείου τους.
Και μιας που οι εποχές έχουν αλλάξει και περνάμε σχεδόν τη μισή μας ζωή μπροστά στον υπολογιστή, πώς νιώθει εκείνος που πληκτρολογεί όνομα συντρόφου και ημερομηνία επετείου κάθε μέρα απ’ τη ζωή του, όταν αυτός ο σύντροφος κι αυτή η επέτειος, δεν υπάρχουν πια;
Μπορεί να σου φαίνεται αθώο ή μικρό αλλά δεν είναι. Οι μηχανικές κινήσεις, τα πράγματα που επαναλαμβάνεις κάθε μέρα, ακόμη και η σειρά με την οποία τα κάνεις, αποτυπώνονται μέσα σου και τα «φοράς» χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Ξεκίνα λοιπόν να αλλάζεις τα μικρά, αυτά που σου φαίνονται «αθώα».
Ο κωδικός πρόσβασης, η ταχεία κλήση στο κινητό, το email του στις σημαντικές επαφές, το pin στη κάρτα ανάληψης της τράπεζας, όλα όσα σου δίνουν πρόσβαση με το όνομά του, την ημερομηνία σας ή οτιδήποτε δικό του ή δικό σας, σου θυμίζει τον γάμο ή τη σχέση σας.
Κι ύστερα από τους κώδικες μπορείς να περάσεις και σε πιο μεγάλα πράγματα, να αλλάξεις τα μέρη που συχνάζεις, τον κύκλο γνωριμιών σου, ακόμη και τα ρούχα σου, το στυλ σου ή το πώς πίνεις τον καφέ σου.

Δείτε πώς κάποια από τα passwords μου, κατάφεραν να αλλάξουν τη ζωή μου χάρη σε αυτή τη μέθοδο.
«Tin@s1gxoro». Για την πρώην γυναίκα μου, που με εγκατέλειψε.
«Κops3_to_tsig@ro». Τα κατάφερα.
«K@ne_dia1ta». Δεν τα κατάφερα, είμαι ακόμα χοντρός.
«Tha_tis_zitiso_r@nt3vou». Τα κατάφερα. Ερωτεύτηκα ξανά.
«Tha_tis_zitiso_na_meinoum3_m@zi». Τα κατάφερα.
Και ο κωδικός που έβαλα πριν λίγες μέρες και θα πληκτρολογώ κάθε μέρα για τον επόμενο μήνα:
«Tha_ti_zitiso_s3_g@mo».
Κάτι μου λέει ότι η ζωή μου θα αλλάξει πολύ σύντομα.



πι.ες. : Η ζωή του Mauricio άλλαξε λίγους μήνες αργότερα.








Πηγή:http://bsom.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

«Κοίτα τον ουρανό…»~Σ. Μπέκετ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Συριγμοί» του Σ. Μπέκετ

-Ο αέρας είναι τόσο μολυσμένος, που φαίνεται ότι μόνο αυτός μπορεί να επιζήσει εδώ, αυτός που ποτέ δεν ανάσαινε τον άλλο, τον αληθινά ζωογόνο, ή ότι τον ανάπνευσε πριν από τόσο πολύν καιρό που ισοδυναμεί με το ποτέ.

-Αυτό που με κατέστρεψε κατά βάθος είναι ο αθλητισμός. Μ΄όλα εκείνα τα τρεχάματα και τα πηδήματα, όταν ήμουν νεαρός, κι ακόμη για πολύ μετά σε ορισμένες περιπτώσεις έφθειρα τη μηχανή πριν από την ώρα της. Τα σαράντα μου χρόνια ήρθαν κι έφυγαν κι εγώ ακόμη πετώ το ακόντιο.

-…θα το ζήσω μαζί του, θα ζήσω το θάνατό του, το τέλος της ζωής του κι ύστερα του θανάτου του, βήμα με βήμα, στο παρόν, πως θα τον γυροφέρνει, είναι αδύνατο ότι θα ΄πρεπε να ξέρω, θα ξέρω, βήμα με βήμα, αυτός είναι που θα πεθάνει, εγώ δεν θα πεθάνω, τίποτε δεν θα μείνει από κείνον εξον κόκαλα, θα είμαι μέσα, τίποτε εξόν ένα μικρό κόκκο…

–Κοίτα τον ουρανό, ένα μεγάλο βλέμμα, αλλά όχι λυγμοί και σπασμοί, μια θάλασσα παιδικότητας, άλλοι ουρανοί, ένα άλλο σώμα.

–Κανείς φόβος από δω και πέρα σ΄εκείνη την λευκότητα στα μακριά όπου ουρανός και σκόνη ενώνονται.






ΠΗΓΗ...https://searchingthemeaningoflife.wordpress.com

Διαβάστε Περισσότερα

«Να σκάψετε ένα λάκκο που να χωράει 500 άτομα». H διαταγή του ναζί εγκληματία Φριτς Σούμπερτ, στη σφαγή των Γιαννιτσών.

«Να σκάψετε ένα λάκκο που να χωράει 500 άτομα». H διαταγή του ναζί εγκληματία Φριτς Σούμπερτ, στη σφαγή των Γιαννιτσών. Είχε στο πλευρό του τον Έλληνα προδότη, Γ. Πούλο... 

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1944 οι άντρες του Γερμανού υπαξιωματικού Φριτς Σούμπερτ και του Έλληνα συνεργάτη του, Γεώργιου Πούλου, περικύκλωσαν το Γιαννιτσά. Νωρίς το πρωί, μπήκαν στην πόλη και μέσα σε λίγες ώρες πραγματοποίησαν ένα ακόμα έγκλημα πολέμου.

 Είχε προηγηθεί η φρικτή σφαγή στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, από Σουμπερίτες προδότες που είχαν φορέσει την σβάστικα και εξόντωσαν 150 αμάχους υπό τις διαταγές του Γερμανού εγκληματία. Σουύμπερτ και Πούλος συνεργάστηκαν για να εκδικηθούν τα Γιαννιτσά και το φρόνημα τωμ κατοίκων του.

 Ο φιλοναζί Γεώργιος Πούλος υπήρξε απότακτος αντισυνταγματάρχης του ελληνικού στρατού που υπηρέτησε τους Γερμανούς ιδρύοντας αρχικά εθνικοσοσιαλιστική παράταξη στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια  δημιούργησε στο όνομα του Χίτλερ ένοπλο σώμα με έδρα την Κρύα Βρύση Πέλλας.

 Το διεστραμμένο δίδυμο Σούπερτ- Πούλου ένωσε τις δυνάμεις του και πραγματοποίησε τη σφαγή στα Γιαννιτσά. Περίπου 120 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο. Πολλές από τις γυναίκες  κακοποιήθηκαν , ενώ τραγικό τέλος περίμενε τους άνδρες που ξεψύχησαν μέσα στο λάκκο που άνοιξαν υπό την απειλή των όπλων, τα ίδια τους τα παιδιά…

 Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου», τη σφαγή στα Γιαννιτσά, όπως την έζησαν αυτόπτες μάρτυρες, που τότε ήταν παιδιά και κατάφεραν να γλιτώσουν και τι λένε όσοι ήταν μέλη του τάγματος του προδότη, Πούλου. 

Αν το βίντεο δεν παίζει, δείτε το εδώ






ΠΗΓΗ: “Ενοχοι και αθώοι.23 Ιστορίες από τη Μηχανή του Χρόνου» Συγγραφείς: Χρίστος Βασιλόπουλος, Δημήτρης Πετρόπουλος. Για να αγοράσετε ηλεκτρονικά το βιβλίο κάντε κλικ εδώ

 http://www.mixanitouxronou.gr

Διαβάστε Περισσότερα