ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Αριδαία, 11/7/2016

ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Στην προμήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών, λοιπών περιφερειακών και λογισμικού προχώρησε ο Δήμος Αλμωπίας.
Στόχος είναι ο εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών και κατ’ επέκταση η μεγαλύτερη αποδοτικότητα των υπαλλήλων και η καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Γι’ αυτό το λόγο, για την επιλογή των ειδών που αφορά η προμήθεια ερωτήθηκαν και οι ίδιες οι υπηρεσίες.

Συγκεκριμένα, η προμήθεια κοστίζει συνολικά 37.000 ευρώ κατόπιν σχετικής δημοπρασίας και αφορά στα παρακάτω είδη:

	ΕΙΔΟΣ	ΑΡΙΘΜΟΣ
1.	ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ	33
2.	ΟΘΟΝΕΣ	10
3.	UPS
4.	ΕΚΤΥΠΩΤΕΣ Α4	7
5.	VIDEOΠΡΟΒΟΛΕΑΣ	1
6.	ΠΟΝΤΙΚΙΑ	10
7.	ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΑ	10
8.	ΑΔΕΙΑ ΧΡΗΣΗΣ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟΥ WINDOWS 7 PRO	11
9.	OPEN OFICCE & LIBRE OFICCE (ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ)	60
10.	AUTODESK ACAD LT 2013	1

Ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος έκανε την εξής δήλωση:

«Προχωρήσαμε στην παραπάνω προμήθεια με γνώμονα τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης και την εξυπηρέτηση των πολιτών. Αυτό γίνεται για πρώτη φορά, γιατί θέλουμε οι υπηρεσίες μας να λειτουργούν σωστά και αποδοτικά. Επίσης, τοποθετήσαμε βίντεο προβολέα στην αίθουσα Συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, ώστε να το χρησιμοποιεί όποιος θέλει να προβάλει κάτι προς ενημέρωση του Δημοτικού Συμβουλίου. Ταυτόχρονα, αποφασίσαμε να διανέμουμε το υλικό που αντικαταστάθηκε στις Τοπικές Κοινότητες, ώστε να το έχουν στη διάθεσή τους οι Πρόεδροι».

Διαβάστε Περισσότερα

Γλωσσοδέτες που μάθαμε όλοι όταν ήμασταν Παιδιά

Ψάξαμε σε βιβλία αλλά και στο διαδίκτυο για γλωσσοδέτες, ρωτήσαμε τους μεγαλύτερους , μάθαμε να τους λέμε γρήγορα και σας τους παρουσιάζουμε …

 Άσπρη πέτρα ξέξασπρη κι απ” τον ήλιο ξεξασπρότερη.

 Μια πάπια, μα ποια πάπια; Μια πάπια με παπιά. 

Της καρέκλας το ποδάρι, ξεκαρεκλοποδαρώθηκε ποιος το ξεκαρεκλοποδιάριασε ο ξεκαρεκλοποδαράς.

 Ο τζίτζιρας ο μίτζιρας ο τζιτζιμιτζιχότζιρας, ανέβηκε στη τζιτζιριά στη μιτζιριά στη τζιτζιμιτζιχοτζιριά, να κόψει τζίτζιρα μίτζιρα τζιτζιμιτζιχότζιρα 

Ο γιος του Ρουμπή, του Κουμπή, του ρουμποκομπολογή, βγήκε να ρουμπέψει, να κουμπέψει, να ρουμποκομπολογέψει, και τον πιάσαν οι ρουμπήδες, οι κουμπήδες, οι ρουμποκομπολογήδες. 

Ο παπάς ο παχύς , έφαγε παχιά φακή. Γιατί παπά παχύ , έφαγες παχιά φακή; 

Η συκιά μας η διπλή, η διπλογυριστή, κάνει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυρι-γυριστά. Πάει ο σκύλος ο διπλός, ο διπλογυρι-γυριστός, να φάει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυρι-γυριστά.

 Πίτα σπανακόπιτα σπανακολαδοφραγκοσυκοπαντζαροκολοκυθόπιτα. 

Εκκλησούλα μολυβδοκολοπελεκητή, ποιος σε μολυβδοκολοπελεκητούσε; Ο γιος του μολυβδοκολοπελεκητή. 


Κάστανα βραστά σκαστά με τη βραστή σκαστή κουτάλα. 






Πηγή -/newsone.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο γιός του εργοστασιάρχη

Ένας εργοστασιάρχης έχει έναν χαζό γιο.....

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ήτανε που λέτε δύο φίλοι Ιρλανδοί σε μία βάρκα και ψαρεύανε κάπου στον Ατλαντικό... Κάπου επειδή δεν τσίμπαγε, κάπου από το πολύ ποτό, τους παίρνει ο ύπνος...

Διαβάστε Περισσότερα

Εδεσσαϊκό Θέατρο: «Το ποτάμι που θύμωσε» του Θοδωρή Παπαϊωάννου ταξιδεύει Χαλικιδική

«Το ποτάμι που θύμωσε» του Θοδωρή Παπαϊωάννου ταξιδεύει Χαλικιδική

Ένα παραμύθι με οικολογικά μηνύματα που κατενθουσίασε και παράλληλα ευαισθητοποίησε μικρούς και μεγάλους τον προηγούμενο Μάρτη, θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό της Χαλκιδικής. 
«Το ποτάμι που θύμωσε» από την Παιδική Σκηνή  σε συνεργασία με τους Πολιτιστικούς συλλόγους Πολύχρονου και Κρυοπηγής  θα δώσει 2 παραστάσεις: το Σάββατο 16 Iουλίου στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου Πολύχρονου και την Κυριακή 17 Ιουλίου στο αμφιθέατρο Κρυοπηγής με ώρα έναρξης 9 το βράδυ. 
Μια ποιοτική, διασκεδαστική και διδακτική πρόταση από το Εδεσσαϊκό Θέατρο, εμπλουτισμένη με πρωτότυπη μουσική που μαζί με τους φωτισμούς δημιουργούν φαντασμαγορικές εικόνες και μια ξεχωριστή ονειρική ατμόσφαιρα, ευφάνταστα σκηνικά και κοστούμια κι ένα υπέροχο ανθρώπινο δυναμικό επί σκηνής, συνθέτουν το παζλ μιας ιστορίας γραμμένης από τον εκπαιδευτικό-συγγραφέα Θοδωρή Παπαϊωάννου. 

Παιδιά και ενήλικες, παρασύρονται από το «ποτάμι» σε ένα υπέροχο παραμυθένιο ταξίδι, παρέα με πυγολαμπίδες, νεράιδες και τους κατοίκους μιας πολιτείας, που συνειδητοποιούν έστω και αργά, την αξία του πολυτιμότερου αγαθού της γης, του νερού.

Την σκηνοθεσία υπογράφει ο ίδιος ο συγγραφέας, ενώ ένα επιτελείο 40 περίπου ατόμων εργάστηκε με αγάπη και μεράκι, δημιουργώντας μια εξαιρετική δουλειά, αντάξια της ιστορικής διαδρομής του συλλόγου.

Διαβάστε Περισσότερα

"Το τυχαίο" Μίλαν Κούντερα

Το τυχαίο είναι που κάνει τέτοια μάγια,

 όχι το αναγκαίο .

Για να είναι ένας έρωτας αξέχαστος πρέπει τα τυχαία να συναντιόνται σ΄αυτόν από την πρώτη στιγμή.



Μίλαν Κούντερα

Διαβάστε Περισσότερα

Η λάμπα, ένας δύσκολος γρίφος

Δοκιμάστε τις δυνατότητές σας κι αν δεν καταφέρετε να λύσετε τον γρίφο, διαβάστε την απάντηση που ακολουθεί.

Σε ένα δωμάτιο υπάρχει µία λάμπα στο εσωτερικό του και τρεις διακόπτες έξω απ’ την πόρτα του δωματίου. Μόνο ένας διακόπτης μπορεί ν’ ανάψει τη λάμπα στο δωμάτιο. Μπορούμε να πατήσουμε όσες φορές θέλουμε τους διακόπτες, αλλά μόνο μια φορά να ανοίξουμε την πόρτα.

Πρέπει µε µία µόνο προσπάθεια να καταλάβουμε ποιος διακόπτης είναι ο σωστός και ανάβει τη λάμπα. Πρέπει δηλαδή να καταλάβουμε ποιο ή ποιους διακόπτες πρέπει να πατήσουμε ώστε όταν ανοίξουμε την κλειστή πόρτα να καταλάβουμε ποιος είναι ο σωστός. Εννοείται βέβαια, ότι όταν είναι κλειστή η πόρτα δε βλέπουμε αν ανάβει ή όχι η λάμπα.

Απάντηση

Θα πατήσουμε πρώτα τον πρώτο διακόπτη και θα τον αφήσουμε πατημένο για λίγα λεπτά. Ύστερα θα τον επαναφέρουμε στην αρχική του κατάσταση (τον πρώτο διακόπτη) και θα πατήσουμε το δεύτερο διακόπτη.

Τότε θα ανοίξουμε την πόρτα και θα πράξουμε ως εξής: Αν η λάμπα καίει σημαίνει ότι ο σωστός διακόπτης είναι ο δεύτερος που είναι πατημένος, αν δεν καίει θα πιάσουμε τη λάμπα κι αν αυτή είναι ζεστή σημαίνει ότι ο σωστός διακόπτης είναι ο πρώτος, ενώ αν δεν καίει σημαίνει σωστός διακόπτης είναι ο τρίτος.

Βασίλης Ζώνιος

Πηγή : hiropoiito.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

"Μεγαλώνοντας" Χόρχε Μπουκάι

Αν βρίσκεσαι σ’ αυτή τη φάση και συνειδητοποιείς πόσο δύσκολο σου είναι τελικά να αντέξεις την ιδέα ότι γερνάς, έχω να σου προτείνω έξι τρόπους αρνητικούς για να κάνεις αυτή την εμπειρία θετική:

1. Μην προσπαθείς να είσαι κάτι που δεν είσαι (κυρίως κάτι που δεν είσαι πια).
2. Μην βάζεις φραγμούς στη ζωή σου. Ας την να κυλάει ελεύθερα.
3. Μην διατηρείς προκαταλήψεις που τώρα πια δεν είναι ανάγκη να τις υποστηρίζεις.
4. Μην κρίνεις τις ανάγκες σου ως σύμπτωμα αδυναμίας.
5. Μην πνίγεις τα συναισθήματα θλίψης που μπορεί να σου δημιουργηθούν.
6. Μην διστάζεις να έχεις επαφή με κόσμο, να κάνεις παρέα με φίλους, να εκφράζεις αυτό που αισθάνεσαι και να ζητάς βοήθεια.

"Το δράμα των γηρατειών δεν είναι ότι είσαι γέρος, αλλά ότι ήσουν κάποτε νέος, και το θυμάσαι"
Όσκαρ Ουάιλντ

Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εμένα...
Αν κάποιος οφείλει να είναι δίπλα μου συνεχώς αυτός είμαι εγώ.
Πρέπει να έχω το θάρρος να είμαι ο πρωταγωνιστής στη ζωή μου, γιατί αν αποχωρήσει ο πρωταγωνιστής δεν γίνεται ταινία.
Χόρχε Μπουκάι

Πηγή: papadopsixologos.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Πώς οι λύκοι αλλάζουν τα ποτάμια

H ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι πραγματική και μας βοηθά με απλό τρόπο να κατανοήσουμε, χωρίς συναισθηματισμούς, τι σημαίνει ένα οικοσύστημα και γιατί η απώλεια ενός κρίκου της αλυσίδας μπορεί να έχει συνέπειες για όλους μας. Με λίγα λόγια, γιατί μπορεί να μας αφορά η εξαφάνιση ενός είδους.
Πρόκειται για ένα μεγάλο «οικολογικό» πείραμα -έτσι το χαρακτήρισε ο William Ripple, καθηγητής Oικολογίας στο πανεπιστήμιο του Ορεγκον- που πραγματοποιείται στο Γελοουστόουν των ΗΠΑ.
Στο εθνικό πάρκο, ο τελευταίος λύκος σκοτώθηκε το 1926. Οι επιστήμονες, παρατηρώντας τις αλλαγές που προκλήθηκαν στη συνέχεια, αποφάσισαν να μεταφέρουν στο Γελοουστόουν μερικές δεκάδες γκρι λύκους από τον Καναδά. Η επανεγκατάσταση είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα - ακόμη και αλλαγή της κοίτης των ποταμών!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Οταν χάθηκαν οι λύκοι, αυξήθηκε δραματικά ο αριθμός των μεγάλων ελαφιών - ήταν φυσικό, καθώς έλειπαν οι «θηρευτές» τους. Τα ελάφια, με τη σειρά τους, σχεδόν εξαφάνισαν τη βλάστηση - γιατί αυτή είναι η τροφή τους.
Με την παρουσία των πρώτων 14 λύκων, άρχισε να μειώνεται ο αριθμός των ελαφιών. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι άλλαξε ριζικά η συμπεριφορά τους: απέφευγαν τις κοιλάδες και τα φαράγγια (τα μέρη δηλαδή όπου κινδύνευαν να παγιδευτούν από τους θηρευτές τους).
Η βλάστηση στις περιοχές αυτές αναγεννήθηκε - σε μερικά σημεία το ύψος των δέντρων πενταπλασιάστηκε μέσα σε έξι χρόνια.
Οι γυμνές πλαγιές των κοιλάδων γρήγορα καλύφτηκαν από δάση λεύκας, ιτιάς και γηγενούς κίτρινου ιβίσκου. Και μόλις έγινε αυτό, αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των πουλιών. Το ίδιο συνέβη και με τους κάστορες - που τρέφονται από δέντρα.

Τα τρωκτικά αυτά, όπως και οι λύκοι, χαρακτηρίζονται «μηχανικοί του οικοσυστήματος» - δημιουργούν φωλιές για να φιλοξενηθούν άλλα είδη. Τα φράγματα που χτίζουν οι κάστορες στα ποτάμια, π.χ., στεγάζουν βίδρες, μοσχοπόντικες, πάπιες, ψάρια, ερπετά και αμφίβια.


Παράλληλα οι αρκούδες (που συνέβαλαν με τη σειρά τους στη μείωση του πληθυσμού των ελαφιών) πλήθυναν επειδή υπήρχαν περισσότερα μούρα στα θάμνους που ξαναφύτρωσαν.
Και το πιο συγκλονιστικό: η παρουσία των λύκων άλλαξε και τη γεωμορφολογία του πάρκου, κυρίως τα ποτάμια. Πώς έγινε αυτό;

Τα ανανεωμένα δάση με το ριζικό τους σύστημα σταθεροποίησαν το έδαφος στις όχθες. Ετσι σχηματίστηκαν λιγότεροι μαίανδροι, η διάβρωση μειώθηκε, τα ρυάκια στένεψαν, δημιουργήθηκαν περισσότερες μικρές λίμνες - ιδανικά καταφύγια της άγριας φύσης.

Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτές οι αλλαγές ξεκίνησαν από 45 «μέτοικους» λύκους σε μια έκταση 8.987 τετραγωνικών χιλιομέτρων!

Info:
Ολα αυτά τα θαυμαστά έχουν καταγραφεί σε ένα ντοκιμαντέρ 4 λεπτών και 34 δευτερολέπτων με τον τίτλο «Πώς οι λύκοι αλλάζουν τα ποτάμια», το οποίο μέχρι στιγμής έχουν παρακολουθήσει στο Youtube περισσότεροι από 4.200.000 θεατές.
Είναι δημιουργία της οργάνωσης Sustainable man και η αφήγηση είναι του Αγγλου συγγραφέα George Monbiot (που είναι γνωστός για την περιβαλλοντική δράση του). Παρακολουθήστε το με ελληνικούς υπότιτλους.

Πηγή: kathimerini.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ελληνικός φθόνος

Όλοι ξέρουμε τι είναι φθόνος: το έντονο εκείνο συναίσθημα δυσαρέσκειας που μας κατακυριεύει για κάποιον ή κάποιους που υπερέχουν και είναι καλύτεροί μας· που προοδεύουν ή ευτυχούν·

Η ανεξέλεγκτη ζήλια που συνοδεύεται κατά κανόνα από μίσος και μοχθηρία προς τους άλλους.

Εάν όντως η δυσεξήγητη ετυμολογικά κακόσημη αυτή λέξη προέρχεται, όπως λένε οι ειδικοί, από πανάρχαιο ινδοευρωπαϊκό έτυμο που σημαίνει σπρώχνω βίαια συνάνθρωπό μας προς τη συμφορά, τότε είναι πια πρόδηλο τι ολέθριες και οδυνηρές συνέπειες συνεπάγεται το απεχθές αυτό συναίσθημα στις κοινωνίες των ανθρώπων.

Ο φθόνος όμως σ' εμάς τους Eλληνες παίρνει, φαίνεται, καταστροφικές διαστάσεις, όπως μπορεί κάποιος εύκολα να το διαπιστώσει, μεταξύ άλλων, από πάμπολλα γεγονότα της ιστορίας μας αλλά και από πολλές περιπτώσεις που συναντάμε στα κείμενα της γραμματείας μας, αρχαιότερης και νεότερης.

Η πιο καταστρεπτική εμφύλια σύρραξη στην αρχαία Ελλάδα, ο γνωστός Πελοποννησιακός Πόλεμος, μήπως δεν είχε ως απώτερο κίνητρο τον αυξανόμενο φθόνο που άρχισε να κατακαίει την ψυχή των Λακεδαιμονίων και των συμμάχων τους για την ισχύ, την ευδαιμονία και την αίγλη της Αθήνας;

Αλλά, και κατά τη νεότερη εποχή, για τον εθνοκτόνο διχασμό στην Ελλάδα των πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα μήπως μία από τις πρωταρχικές αιτίες του δεν ήταν και ο φθόνος, όπως επισημαίνει ο έγκριτος ιστορικός Παύλος Καρολίδης, που είχε κυριεύσει την ψυχή πολλών συνελλήνων για τη μετεωρική πολιτική άνοδο του Ελευθερίου Βενιζέλου;

Εργαλείο φθόνου και καχυποψίας ήταν, κατά την εύστοχη παρατήρηση του George Grote, και ο οστρακισμός στην αρχαία Αθήνα, δηλαδή η εξορία, η αναγκαστική και βίαιη απομάκρυνση από τη γενέθλια γη, καταξιωμένων πολιτών, που ανάμεσά τους ήταν ακόμη και ο Αριστείδης ο... Δίκαιος!

Αλλά και οι ανηλεείς διώξεις που υπέστησαν άλλοι διακεκριμένοι πολίτες της Αθήνας, όπως ο Μιλτιάδης, ο νικητής του Μαραθώνα, και ο Θεμιστοκλής, ο θριαμβευτής της Σαλαμίνας, οφείλονται - πέρα από τα δικά τους μικρά ή μεγάλα ατοπήματα - κυρίως στον φθόνο που είχε εισβάλει στην ψυχή των Αθηναίων για τις περίλαμπρες επιτυχίες εκείνων των συμπολιτών τους.

Και τον ίδιο τον Περικλή είχε πολλές φορές απειλήσει, και μάλιστα επικίνδυνα, ο φθόνος των Αθηναίων, αλλά δεν μπόρεσε να τον αγγίξει, γιατί ήταν, κατά τον Πλούταρχο, αδέκαστος και δίκαιος και είχε ακέραιο χαρακτήρα και ανεπίληπτο ήθος - μπόρεσε όμως καίρια να πλήξει προσφιλέστατα πρόσωπα της οικογένειας και του κύκλου του.

Ωστόσο εκείνος που αποστρεφόταν με αηδία και ασυγκράτητη οργή τον φθόνο ήταν «ο τριμέγιστος των ελλήνων σοφών», κατά τον υπερβολικό ίσως χαρακτηρισμό του Φρειδερίκου Νίτσε, ο Ηράκλειτος, ο οποίος απευθύνθηκε προς τους συμπολίτες του Εφεσίους με οργίλο και υβριστικό τρόπο, γιατί έδιωξαν από την πόλη τους λόγω φθόνου τον πιο σπουδαίο και ευυπόληπτο ανάμεσά τους πολιτικό άνδρα και φιλόσοφο, τον Ερμόδωρο:

«Αξίζει σε όλους τους Εφεσίους από την εφηβική ηλικία και πάνω να πάνε να κρεμαστούν και ν' αφήσουν την πόλη στα παιδιά, γιατί εξόρισαν όλοι από φθόνο τον Ερμόδωρο, τον καλύτερο άνδρα ανάμεσά τους, λέγοντας: Ας μην υπάρχει μεταξύ μας κανένας καλύτερός μας, αλλιώς ας πάει να κατοικήσει αλλού και να ζήσει με άλλους».

Αλλά και ένας ξένος, ο Αχαιμένης, αδελφός του Ξέρξη και αρχηγός τότε του περσικού στόλου, απευθυνόμενος, κατά τον Ηρόδοτο, προς τον Μεγάλο Βασιλέα, αποκάλεσε τον Δημάρατο - πρώην βασιλιά της Σπάρτης, που είχε καθαιρεθεί από το αξίωμά του και είχε καταφύγει στην αυλή του πέρση μονάρχη - φθονερό και προδότη, υπογραμμίζοντας ότι ο φθόνος και το μίσος είναι συνηθισμένα πράγματα στην Ελλάδα, όπου ο ένας φθονεί τον άλλον και όλοι φθονούν τον καλύτερο!

Στην εποχή μας, όταν στη Σουηδική Ακαδημία συζητιόταν για βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας και το όνομα του ευκλεέστερου σύγχρονου έλληνα συγγραφέα, του Νίκου Καζαντζάκη, ο φθόνος τύφλωσε κάποιους συμπατριώτες μας, που έφτασαν στο σημείο να μετέλθουν αθέμιτα μέσα, αποστέλλοντας μέχρι και εκπρόσωπό τους στη Σουηδία, για να ματαιώσει την επικείμενη ίσως εκείνη βράβευση. Είχε λοιπόν άδικο ο Αχαιμένης;

Του Γεράσιμου Μαρκαντωνάτου, διδάκτωρ Κλασικής Φιλολογίας - συγγραφέας

Πηγή: spoudasterion.pblogs.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Οι βρικόλακες του συναισθήματος

Μήπως έχετε εξαρτητική προσωπικότητα;

Αντιμετωπίζοντας τους θύτες με εξαρτητική προσωπικότητα:

Προσφέρουν αδιαπραγμάτευτο θαυμασμό και εξιλεώνονται με ανενδοίαστη παραδοχή της αυθεντίας σου, ιδιότητα δυσεύρετη σε ανταγωνιστικές εποχές. Εξαρτώνται από τα λόγια σου, θεοποιούν τις στιγμές, που τους δίνεις σημασία, αναπολούν τις ώρες, που αφιερώνεις, ακούγοντάς να μηρυκάζουν την ανασφάλειά τους. Σου περιγράφουν με λεπτομέρειες επικαλυπτόμενες συναισθήματα παρεμφερή.

Και το πράττουν επίμονα, ψυχαναγκαστικά, αδιάλειπτα. Κρέμονται από τα χείλη σου και υπομένουν τις ιδιοτροπίες σου. Ακόμα κι αν εκνευριστείς, δεν θα διακινδυνεύσουν να σε χάσουν. Θα υποχωρήσουν, μέχρι να βεβαιωθούν πως παραμένεις κοντά τους.

Τη στάση σου ως αδιαφορία αν εκλάβουν, θα επιδοθούν σε αναλύσεις ατέρμονες: Γιατί μου φέρθηκε έτσι, πώς ύψωσε τον τόνο της φωνής του. Μήπως δεν με αγαπά; Γιατί δε με καταλαβαίνει. Ένα απύθμενο χωνευτήρι περιττολογίας και αυτοτροφοδοτούμενων ενοχών.
Ποιος δεν έλκεται από μία άνευ όρων παράδοση, με πενιχρό φαινομενικά αντάλλαγμα λίγο χάδι. Ποιος δε γοητεύεται από ένα πρόσωπο, που σε αποδέχεται δίχως ενστάσεις, όπως ακριβώς η μητέρα.

Μόνο που το τίμημα είναι η αφαίμαξη, η αυξανόμενη μετάγγιση συναισθηματικής ρώμης και η τελική απώλεια του ελέγχου: Όταν θα σταματήσει η παρασιτική αυτή σχέση, οι ρόλοι θα έχουν αντιστραφεί και ο εξαρτώμενος αλώβητος θα κινήσει για νέες περιπέτειες.

Ο τρόμος της μοναξιάς και της εγκατάλειψης διακατέχει την ύπαρξή τους. Και γι αυτό επιζητούν ενίσχυση για κάθε τους πράξη ή, χειρότερα, σε εξαναγκάζουν να πάρεις αποφάσεις για αυτούς. Είλωτες για τον έπαινο του οποιουδήποτε, κόλακες για νεύματα συγκατάβασης.

Σπουδαίοι δραματουργοί, σκηνοθετούν την επόμενη θεατρική κατάρρευση, διαδηλώνουν πόσο εύθραυστους οι περιστάσεις τους κατέστησαν και τι ευάλωτοι από τις τραυματικές εμπειρίες έχουν γίνει, προσφέρουν γη και ύδωρ για στήριξη, θαλπωρή, αγαλλίαση. Παρουσιάζονται στους αδαείς ως αλτρουιστές, δοτικοί, αλλά στην πραγματικότητα δεν εμβαθύνουν σε καμία σχέση, από την οποία δεν θα προκύψει κάποιο όφελος συναισθηματικό ή δεν θα είναι εγγυημένη η πολυπόθητη αναγνώριση.

Και φυσικά δεν αποτολμούν καμία μάχη. Ο ξενιστής είναι εκείνος, που θα πολεμήσει όλους τους δικούς τους πολέμους, που οφείλει να τους υποστηρίξει, ακόμα κι αν δεν έχουν αντιληφθεί ορθά τα δεδομένα, επειδή οι άλλοι διαρκώς τους πληγώνουν, δεν τους κατανοούν, τους μειώνουν, δε θωπεύουν το θαυμαστό πήλινο κόσμο τους.

Καταδυναστεύονται από συντριπτικό άγχος για όσα βιώνουν, επιδιώκουν, αντιλαμβάνονται. Πληγώνονται εύκολα, αλλά δεν αποτολμούν την έξοδο από το περιήλιο της προσωπικότητας σου, παρά μόνο αν βεβαιωθούν για τρία πράγματα: Πως δεν σου έχουν αφήσει καμία ικμάδα ή αντοχή, πως αποστράγγισαν κάθε δυνατότητα ανάνηψης και τελικά πως ανακάλυψαν έναν νέο φορέα εξουσίας, έναν άφθαρτο και ανυποψίαστο αφελή, του οποίου την αφαίμαξη θα σχεδιάσουν και θα ενορχηστρώσουν με χειρουργική ακρίβεια.

Είναι οι άνθρωποι, που πάσχουν, εξαιτίας της εξαρτητικής προσωπικότητας, που αναπτύχθηκε κατά την παιδική ηλικία, τότε που ήταν αδύνατο να διαγνωσθεί. Υποφέρουν γιατί οι σημαντικοί ενήλικες είτε με την αδιαφορία τους είτε με την υπερπροστατευτικότητα είτε με την απουσία δεν τους επέτρεψαν να καλλιεργήσουν ένα ακέραιο εγώ, μια αυτόνομη ηθική και μία λογική πέρα από το εδώ και τώρα.

Κι έτσι επαναλαμβάνουν βασανιστικά την ξέγνοιαστη εξάρτηση των αθώων χρόνων, επαιτώντας για μπράβο και ξεπουλώντας την αυτοεκτίμηση για λίγη αναγνώριση. Σαν βαμπίρ αναβιώνουν το χειριστικό παιδί, που κλαίει, κάνει θόρυβο, απαιτεί άμεση ικανοποίηση των θέλω του, θηρεύει τις αγκαλιές.

Στο κενό πέφτουν οι προσπάθειές τους να σπάσουν αυτήν την καθήλωση, εις μάτην επιθυμούν να διαρρήξουν τη νοσηρή και υποσυνείδητη προσκόλληση. Και τελικά υποδουλώνοντας την ωριμότητα στη σκιά όσων εκλαμβάνουν ως ισχυρούς, παράδοξα, μα αποτελεσματικά, διασφαλίζουν τον έλεγχο.

Τα δεινά τους, όμως, είναι ασήμαντα μπροστά στις δοκιμασίες, που θα περάσει το θύμα τους, ειδικά αν και το ίδιο εμφορείται από το σύνδρομο του σωτήρα.

Συχνά παραπονούνται για αδιαθεσίες και ημικρανίες, μιμούμενοι το παιδί, που δε θέλει να πάει σχολείο. Μοιρασμένη η συχνότητά τους στα δύο φύλα, εγκαθιδρύουν αθόρυβα τις μικρές δυναστείες τους και ομιλούν με τέτοιο ζήλο για τον εαυτό τους και τις οδύσσειες του, που έντρομος διαπιστώνεις πως δε χρειάζεται καν να τους απαντάς: Έτσι κι αλλιώς θα υποπέσουν σε μάντεμα σκέψης αυθαίρετες γενικεύσεις και προσωποποίηση των πάντων.

Πώς θα τους αναγνωρίσετε:

Δυσκολεύονται να πάρουν αποφάσεις, ακόμα και απλές, και αναζητούν διαρκή συμβουλευτική υποστήριξη και αναλυτική καθοδήγηση.

Επαφίενται σε άλλους για τη λήψη καθοριστικών αποφάσεων.

Αναλαμβάνουν την περαίωση αγγαρειών, εργασιών, που οι υπόλοιποι αποφεύγουν, για να γίνουν αρεστοί και αποδεκτοί.

Δεν βάζουν τέλος σε καμία σχέση, αν δεν βεβαιωθούν πως έχουν βρει τον αντικαταστάτη.

Υπολογίζουν σε μεγάλο βαθμό τη γνώμη των άλλων και αποφεύγουν τις συγκρούσεις.

Έχουν συμπτώματα κατάθλιψης, εάν αντιληφθούν πως η υποτακτική συμπεριφορά τους δεν αρκεί, για να κρατήσει τους γύρω ή εάν βρεθούν σε ανταγωνιστικά και αμείλικτα περιβάλλοντα.

Μεγαλοποιούν τα αρνητικά και χαίρονται με την παραμικρή, ακόμα και τυπική θετική ενίσχυση.

Εάν αμφισβητηθούν δεν μπορούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά και τις ενορμήσεις τους

Απογοητεύονται εύκολα ακόμα και στην υποψία αποτυχίας.

Δεν διακινδυνεύουν, παρά μόνο αν τους πάρετε από το χέρι και χρεωθείτε τις επιλογές τους.

Πιστεύουν πως οι άλλοι είναι ικανότεροι και είχαν περισσότερες ευκαιρίες, γεγονός που τους κάνει μεμψίμοιρους.

Εξιδανικεύουν εκείνους από τους οποίους θα εξαρτηθούν.

Πολλές φορές παρουσιάζονται ως τελειοθήρες, ώστε να έχουν προσχήματα, που θα δικαιολογήσουν την ατολμία και την αποφυγή δράσης.

Οι προσκολλήσεις τους δεν αναφέρονται αναγκαστικά σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά σε όποιον αποπνέει επίφαση δύναμης.

Πώς να τους βοηθήσω:

Αν αποφασίσετε να τους βοηθήσετε, επιστρατεύστε όλες σας τις δεξιότητες και μάθετε να θέτετε εσείς τα όρια. Ακούστε τους με αγάπη και ενδιαφέρον, αλλά διακόψετε τους, αν αρχίσουν να μακρηγορούν. Μην ενισχύετε την αποποίηση ευθυνών, που επιδιώκουν και μη μετατραπείτε σε αυθεντία, από την οποία ασφυκτικά θα γαντζωθούν.

Αναθέστε τους μικρές αποστολές, στις οποίες γνωρίζετε πως εύκολα θα επιτύχουν, αυξάνοντας το βαθμό δυσκολίας. Όσο κι αν σας κολακεύει, να θυμάστε ότι μόνο εάν γίνουν ανεξάρτητοι, θα ενδυναμωθούν. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει εσκεμμένα να τους αγνοήσετε.

Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου

Πηγή: psixologikosfaros.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Χειριστικός γονιός: ένας ασυνείδητος συναισθηματικός εκβιαστικός που βασίζεται σε μια θυσία ζωής

1. Τα χαρακτηριστικά του χειριστικού γονιού και της χειριστικής σχέσης.

Χειριστικός μπορεί να θεωρηθεί ένας άνθρωπος, ο οποίος ξέρει πολύ καλά να οδηγεί έτσι τις καταστάσεις, ώστε να επωφεληθεί ο ίδιος.
Όταν το χαρακτηριστικό αυτό αποδίδεται σε ένα γονέα είναι αρκετά οξύμωρο, καθώς ο γονικός ρόλος προϋποθέτει την υπέρβαση του εαυτού και της ατομικότητας. Πώς λοιπόν γίνεται ένας γονιός να είναι χειριστικός; Να χειρίζεται καταστάσεις που αφορούν το παιδί του – ανήλικο ή ενήλικο –προς δικός του όφελος;

Όλα ξεκινούν όταν στη βάση της σχέσης υπάρχει η θυσία. Ένας άνθρωπος, ο οποίος θεωρεί ότι θυσιάζει στοιχεία του εαυτού του ή της ζωής του, κάποια στιγμή θα το ζητήσει πίσω. Στην περίπτωση λοιπόν ενός χειριστικού γονιού, υπάρχει η αίσθηση του «χρέους» ή της «υποχρέωσης» ή της «οφειλής» από το παιδί προς το γονιό, στο όνομα της θυσίας που ταυτίζεται με την αγάπη. Ως αποτέλεσμα, το παιδί οφείλει στο γονιό του να ζήσει μια ζωή όπως ο γονιός τη φαντάζεται για το ίδιο. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό το σενάριο θα καταγραφεί ως αχαριστία, ως λάθος, ως αδιαφορία.
Αυτό συμβαίνει, όταν οι γονείς βιώνουν απουσία χαράς από το γάμος τους. Έτσι, ασυνείδητα ζητούν από τα παιδιά τους να τους φροντίσουν συναισθηματικά και να έχουν για πάντα κυρίαρχο ρόλο στη ζωή τους: με το να φροντίζουν το εγγόνι όχι ως παππούδες αλλά ως γονείς, να έχουν λόγο στο γάμο τους παιδιού τους, να εμπλέκονται στη δουλειά, τις επιλογές, τις αποφάσεις του. Κι αν το παιδί δυσανασχετήσει, ο γονιός θυμώνει παιδιάστικα, δίνει διπλά μηνύματα «εσύ να είσαι καλά και άσε με εμένα» και φέρεται σαν να νοιώθει προδομένος και εγκαταλελειμμένος.

2. Τι κακό μπορεί να κάνει ένας χειριστικός γονιός στο παιδί του;

Για να μπορέσει να υπάρξει μια τέτοιου είδους σχέσης που ζητάει ο γονιός αυτός, σημαίνει ότι το παιδί δεν έχει αυτονομηθεί. Και αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει το παιδί ως ενήλικας: δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του και αναρωτιέται συνεχώς για τα λάθος επιλογές που κάνει.
Ένας γονιός που ζητά φροντίδα από το παιδί του και θέλει να έχει ενεργό ρόλο στην ενήλικη πια ζωή του, στην πραγματικότητα του ζητά να μην μπορέσει να αυτονομηθεί, να διαφοροποιηθεί, να ενηλικιωθεί, να ζήσει με ευθύνη ζωής. Κι ενώ το παιδί – ενήλικας θα καταγραφεί ως ανεπαρκής, στην πραγματικότητα η ανεπάρκεια του γονιού είναι που δεν επιτρέπει στο παιδί να ωριμάσει.
Η κατάσταση αυτή δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή, καθώς το κύριο χαρακτηριστικό ενός χειριστικό γονιού είναι η συνεχής παροχή και η φροντίδα με τη μορφή εξυπηρέτησης. Και αυτό ακριβώς είναι που δημιουργεί τύψεις στο παιδί – ενήλικα. «πώς γίνεται να δυσανασχετώ και να θυμώνω με τον άνθρωπο που μου προσφέρει τόσα;» Η παγίδα είναι πως αυτή η εξυπηρέτηση βολεύει και το παιδί – ενήλικας στερεί τον εαυτό του από το παράγει άλλες λύσεις και προτιμά την έτοιμη παροχή.

3. Πώς να διαχειριστείτε τον χειριστικό γονιό

Αυτό που δεν συνειδητοποιεί ο χειριστικός γονιός είναι πως η ενοχοποίηση που δημιουργεί ασυνείδητα στο παιδί του, ώστε να μείνει για πάντα κοντά του έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Το παιδί – ενήλικας αν και φαινομενικά θα είναι κοντά, αυτό που εύχεται είναι να ξεφορτωθεί αυτό το βάρος που νοιώθει. Και για αυτό ακριβώς μένει εκεί: οι ενοχές τελικά δεν είναι αυτές που έχει δημιουργήσει ο γονιός, αλλά αυτές που έχει δημιουργήσει ο ίδιος στον εαυτό του τη στιγμή που εύχεται να τον ξεφορτωθεί για να μπορέσει τελικά να νοιώσει ελεύθερος.
Για να αρχίσει να αλλάζει αυτή η κατάσταση δύο πράγματα είναι σημαντικά: το ξεβόλεμα, που αντιστοιχεί στο τέλος της εξυπηρέτησης και των έτοιμων παροχών που προσφέρονται από το γονιό και δεύτερον το από καρδιάς «ευχαριστώ», για ότι έχει προσφερθεί μέχρι τώρα.

4. Πώς να μην γίνετε χειριστικός γονιός

Όλη αυτή η σχέση παιδιού – γονιού ξεκινά από τη ματαίωση προσδοκιών από το σύζυγο, από την απουσία χαράς στο γάμο, από την έλλειψη καλής κοντινότητας μεταξύ των συζύγων που οδηγεί στην παραπάνω κοντινότητα παιδιού – γονιού.
Είναι πολύ σημαντικό το ζευγάρι να κάνει όρκους ζωής μεταξύ του. Να μην μείνουν στο να είναι μόνο γονείς, αλλά να χαίρεται ο ένας τον άλλον στα εύκολα και τα δύσκολα. Γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουν να αυτό-καταργούνται ως γονείς καθώς το παιδί του θα μεγαλώνει. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να δίνουν αυτή τη φροντίδα στο παιδί τους, που θα τα οδηγήσει στην αυτονόμηση. Όχι αυτή τη φροντίδα, που θα οδηγήσει το παιδί να τους έχουν για πάντα ανάγκη. Το κινεζικό γνωμικά: “καλύτερα να μάθεις κάποιον να ψαρεύει, παρά να του προσφέρεις ψάρια για να χορτάσει την πείνα του”, παρουσιάζει ακριβώς αυτή τη διεργασία

Πηγή: kepsy.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Η "πολυμορφική" ντομάτα των Προμάχων

Μετά την "εξωγήινη" πατάτα , εμφανίστηκαν και οι πολυμορφικές ντομάτες στους Προμάχους...

Παιχνίδια της μάνας γης, που σε κάνουν να αναλογίζεσαι την μηδαμινότητά σου απέναντι στο Μεγαλείο των μυστηρίων της φύσης !

Διαβάστε Περισσότερα