Ολοκλήρωση προγράμματος Erasmus+ του ΙΕΚ ΕΔΕΣΣΑΣ

Ολοκλήρωση προγράμματος Erasmus+ από το τμήμα μαγειρικής τέχνης του ΙΕΚ Έδεσσας

Με απόλυτη επιτυχία ολοκληρώθηκε η υλοποίηση του προγράμματος κατάρτισης Erasmus+ από το τμήμα Μαγειρικής Τέχνης του ΙΕΚ Έδεσσας.

Στο πρόγραμμα συμμετείχαν 18 σπουδαστές του ΙΕΚ συνοδευόμενοι από τον εκπαιδευτή τους, Κουρατζόγλου Θεόδωρο (Chef), στο διάστημα 20 Απριλίου με 4 Μαΐου 2017. Με προορισμό τη Γερμανία και συγκεκριμένα τις πόλεις Κολωνία και Ντίσελντορφ, οι σπουδαστές είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν επιχειρήσεις και φορείς επεξεργασίας τροφίμων, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους στο αντικείμενο σπουδών τους που είναι η μαγειρική τέχνη. Παράλληλα, είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν πολιτιστικούς χώρους και συμμετείχαν σε εορταστικές εκδηλώσεις για την εργατική πρωτομαγιά. Η δεκαπενθήμερη κατάρτιση τους συνοδεύθηκε με τη λήψη του Ευρωπαϊκού Διαβατηρίου Κινητικότητας Europass.

Οι σπουδαστές επέστρεψαν με τις καλύτερες εντυπώσεις από το πρόγραμμα κατάρτισης και το ταξίδι τους στη Γερμανία. Είναι η πρώτη φορά που το ΙΕΚ Έδεσσας υλοποίησε πρόγραμμα ERASMUS, προσφέροντας νέες ευκαιρίες στους σπουδαστές αλλά και επιπλέον εφόδια για το επαγγελματικό τους μέλλον, συνδυάζοντας γνώσεις και πολιτιστικές δραστηριότητες.

Διαβάστε Περισσότερα

Γιάννης Σηφάκης: απολογισμός δράσης δύο ετών για την Αλμωπία

Γιάννης Σηφάκης:  Αγώνας και ψυχή για την Αλμωπία και όλη την Πέλλα

Ότι έχει γίνει στην Αλμωπία αυτά τα δύο χρόνια φέρνει την σφραγίδα του βουλευτή

( απολογισμός δράσης δύο ετών ιδιαίτερα για την Αλμωπία – αντίστοιχος απολογισμός θα γίνει και για τις άλλες περιοχές της Πέλλας) :

- Η κατασκευή του αποχετευτικού της Αριδαίας που είναι το μόνο έργο περιβάλλοντος που κατασκευάζεται στον Νομό από το 2015 φέρνει την σφραγίδα της παρέμβασης του βουλευτή για να μείνει το έργο στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου και να ξεκινήσει η κατασκευή του πριν μεταφερθεί στην Περιφέρεια.

- Η χρηματοδότηση αθλητικών έργων στην Αλμωπία

- Η ίδρυση γραφείου ΕΟΠΠΥ στην Αριδαία, όπως και υποτομέα ΕΚΑΒ που συγκροτείται

- Η χρηματοδότηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών των δημοτικών επιχειρήσεων παιδικών σταθμών και ΔΗΚΕΑ

- Έγκριση του ΙΝΤΕRREG με χρηματοδότησης της μελέτης του φράγματος του Προδρόμου και άλλα έργα

- Η μετεγκατάσταση του τεχνητού νεφρού και η σωτηρία του αξονικού στο νοσοκομείο Έδεσσας που εξυπηρετεί και την Αλμωπία

- Η επισιτιστική βοήθεια ( δωρεάν διάθεση) από τους συνεταιρισμούς της Αλμωπίας

-Η διεκδίκηση ίδρυσης ΤΕΙ στην Αλμωπία

- Η διεκδίκηση παραχώρησης του οικοπέδου του Δημαρχείου Αριδαίας και των παλιών αστυνομικών σταθμών 

- Διεκδίκηση  χρηματοδότησης των οδικών παρακάμψεων Χαλκηδώνας και Γιαννιτσών και του προαστιακού σιδηροδρόμου ( μέσω Γιαννιτσών) με επέκταση προς Αριδαία

- Η ίδρυση ενιαίου φορέα ανάπτυξης του ορεινού όγκου Πόζαρ- Καιμακτσαλάν-Βεγορίτιδας  και η προσπάθεια για τον δρόμο της Κερασιάς, την αύξηση του χρόνου λειτουργίας του χιονοδρομικού και την εξασφάλιση τοπικής συγκοινωνίας

- Την προσπάθεια οργάνωσης οργανώσεων παραγωγών και στην Αλμωπία, μπροστά σε όλα τα αγροτικά θέματα του Νομού. Ίδρυση του Συνδέσμου εκπροσώπησης των Οργανώσεων Παραγωγών και συνεταιρισμών Πέλλας

-Την διεκδίκηση λύσης του προβλήματος του συνεταιρισμού του Αρχαγγέλου

Μέσα στα πλαίσια της πολιτικής παραγωγικής ανασυγκρότησης της Πέλλας , μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης,  η κυβέρνηση θα προχωρήσει για την υλοποίηση πολλών ώριμων αιτημάτων της Αλμωπίας και όλης της Πέλλας και ο βουλευτής θα είναι στην πρώτη γραμμή για να ξεφύγει η Πέλλα από την κατρακύλα ( από την 5^η θέση σε κατά κεφαλήν εισόδημα το 1990 στην 49^η σήμερα) και να πάρει το μερίδιο που της αναλογεί στον εγχώριο ανταγωνισμό

Διαβάστε Περισσότερα

Eduardo Galeano - Εγκώμιο φαντασίας

Γράφει η  Limao Qian

Ήταν στην είσοδο του χωριού Ογιανταϊτάμπο, κοντά στο Κούσκο. Είχα ξεκόψει από μια ομάδα τουριστών κι στεκόμουν μόνος, να κοιτάω από μακριά τα πέτρινα ερείπια, όταν ένα παιδί απ’ το χωριό, ασθενικό και κουρελιάρικο, με πλησίασε για να μου ζητήσει να του χαρίσω ένα στυλό.

Δε μπορούσα να του δώσω αυτό που είχα, γιατί το χρησιμοποιούσα ούτε κι εγώ ξέρω για τι σόι βαρετές σημειώσεις. Tου πρότεινα, όμως, να του σχεδιάσω στο χέρι ένα γουρουνάκι.

Το νέο διαδόθηκε αμέσως. Απ’ τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκα τριγυρισμένος από ένα σμήνος παιδιών που ζητούσαν, ξεφωνίζοντας όσο πιο δυνατά μπορούσαν, να τους σχεδιάσω ζώα στα χεράκια τους, τα σκασμένα από τη βρόμα και το κρύο, με επιδερμίδα σαν από καμμένο δέρμα.

Ήταν κάποια που ήθελαν έναν κόνδορα, κάποια ένα φίδι, άλλα προτιμούσαν παπαγαλάκια ή κουκουβάγιες και δεν έλειπαν κι εκείνα που ζητούσαν ένα φάντασμα ή ένα δράκο.

Και λοιπόν, μέσα σ’ όλη αυτή την αναμπουμπούλα, ένας κακομοιράκος που δεν ξεπέρναγε το ένα μέτρο, μου έδειξε ένα ρολόι ζωγραφισμένο με μαύρο μελάνι στον καρπό του.

- Μου το έστειλε ένας θείος μου από τη Λίμα – είπε.

- Και πάει καλά; – τον ρώτησα.

- Πάει λίγο πίσω – παραδέχτηκε.

ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Διαβάστε Περισσότερα

Χαλίλ Γκιμπράν - Τελειότητα

Με ρωτάς, αδερφέ μου, πότε θα φτάσει ο άνθρωπος στην τελειότητα. Άκουσε την απάντησή μου:

Ο άνθρωπος πλησιάζει την τελειότητα σαν νιώθει πως είναι ένας άπειρος χώρος και μια θάλασσα χωρίς ακτή,

Μια αιώνια φωτιά, ένα άσβηστο φως

Ένας απαλός άνεμος ή μια ορμητική καταιγίδα, ένας ουρανός με βροχές και κεραυνούς.

Ενα τραγουδιστό ρυάκι, ένα παραπονιάρικο ρεματάκι, ένα ολάνθιστο δέντρο την άνοιξη, ή ένα γυμνό δεντράκι το φθινόπωρο, ένα βουνό που υψώνεται ή μια κοιλάδα που κατεβαίνει, ένας γόνιμος κάμπος ή μια έρημος.

Όταν ο άνθρωπος τα νιώθει ολ’ αυτά, έχει κιόλας φτάσει στα μισά του δρόμου προς την τελειότητα.

Μα, για να φτάσει στο σκοπό του, πρέπει μετά να καταλάβει πώς είναι παιδί που εξαρτιέται από τη μάνα του, πατέρας πού νιώθει υπεύθυνος για τη φαμίλια του, νέος πού χάνεται με τον έρωτα, γέρος πού παλεύει ενάντια στον παρελθόν πιστός λάτρης στο ναό του, εγκληματίας στη φυλακή του, φιλόλογος μέσα στις περγαμηνές του, ψυχή γεμάτη άγνοια, που σκουντουφλά ανάμεσα στο σκοτάδι της νύχτας της και την αφεγγιά της μέρας της,

Καλόγρια πού πονά ανάμεσα στα λουλούδια της πίστης της και τ’ αγκάθια της μοναξιάς της, πόρνη πιασμένη ανάμεσα στα φιδίσια δόντια της αδυναμίας της και τ' άγρια νύχια της ανάγκης, φτωχός παγιδευμένος ανάμεσα στην πίκρα του και την υποταγή τουλουμίσιος αιχμαλωτισμένος ανάμεσα στην απληστία και τη συνείδησή του, ποιητής ανάμεσα στο μισοσκόταδο της δύσης του και τις αχτίνες της αυγής του.

Αυτός που μπορεί να νιώσει, να δει και να καταλάβει ολ’ αυτά τα πράγματα, μπορεί να φτάσει στην τελειότητα καί νά γίνει ίσκιος του ίσκιου του Θεού.

ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Διαβάστε Περισσότερα

Νασίμ Τάλεμπ - Η ιστορία και η τριάδα της αδιαφάνειας

Η ιστορία είναι αδιαφανής. Βλέπεις εκείνο που προκύπτει στο τέλος και όχι το σενάριο που βρίσκεται στην πηγή των γεγονότων, στη γεννήτρια της ιστορίας.

Υπάρχει μια θεμελιώδης ατέλεια στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τα γεγονότα, καθώς δεν βλέπουμε τι υπάρχει μέσα στο κουτί, πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί.

Εκείνο που ονομάζω γεννήτρια των ιστορικών γεγονότων διαφέρει από το γεγονότα καθ’ εαυτό, όπως άλλωστε δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον νου των θεών μόνο και μόνο από τη μαρτυρία των πράξεών τους. Εύκολα κανείς θα παραπλανηθεί ως προς τις προθέσεις τους.

Αυτή η αποσύνδεση είναι αντίστοιχη με τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο φαγητό που βρίσκεις στο τραπέζι σου στο εστιατόριο και τη διαδικασία που παρατηρείς στην κουζίνα. (Την τελευταία φορά που γευμάτισα σ’ ένα κινέζικο εστιατόριο στην Canal Street του κεντρικού Μανχάταν, είδα έναν αρουραίο να ξεπροβάλλει από την κουζίνα).

Ο ανθρώπινος νους υποφέρει από τρία κακά όταν έρχεται σε επαφή με την ιστορία, τα οποία ονομάζω η τριάδα της αδιαφάνειας. Πρόκειται για:

α) Την αυταπάτη της κατανόησης, ή πώς όλοι νομίζουν ότι γνωρίζουν τι συμβαίνει σ’ έναν κόσμο που είναι πιο πολύπλοκος (ή που λειτουργεί πιο τυχαία) απ’ όσο συνειδητοποιούν,

β) Την αναδρομική στρέβλωση, ή πώς αξιολογούμε τα πράγματα μόνον εκ των υστέρων, κάπως σαν να τα βλέπουμε στον καθρέφτη του αυτοκινήτου που τρέχει (η ιστορία δείχνει πολύ σαφέστερη και πιο οργανωμένη στα βιβλία Ιστορίας απ’ ό,τι στην εμπειρική πραγματικότητα) και

γ) Την υπερεκτίμηση της πραγματικής πληροφόρησης και το ελάττωμα που χαρακτηρίζει τους έγκυρους και μορφωμένους ανθρώπους, ιδίως όταν χτίζουν κατηγορίες - όταν δηλαδή «Πλατωνίζουν». 

****

Απόσπασμα από το βιβλίο του Νασίμ Νίκολας Τάλεμπ (Nassim Nicholas Taleb) Ο Μαύρος Κύκνος

ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Διαβάστε Περισσότερα

"Χρειάζομαι απλά να δημιουργώ κόσμο" - Νικόλας Άσιμος

Ποιητής, αναρχικός, αντισυμβατικός, μποέμ και επαναστάτης, ο Νικόλας Άσιμος, δεν μπήκε ποτέ σε καλούπια και πεπατημένες. Χάραξε το δικό του μοναχικό δρόμο, έκανε τις ιδέες του τρόπο ζωής και τους στίχους του αλήθειες, προδόθηκε και βάδισε ως το τέλος της ζωής του αυθεντικός και πιστός στις δικές του αναφορές. Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος.

«Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θα μαι πια εγώ. Θα ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατό τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν. Όσο υπήρχα με φοβόσουν. Όσο υπήρχα δε με άντεχες. Δεν είχες καν την δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα σου το ζητούσα. Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ. Είναι καλύτερο ν αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με τη φάτσα μου επάνω τυπωμένη. Κι ας σου φαίνεται γελοίο. Κι ας μου φαινόταν γελοίο».

Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια σ' ένα δισκάκι 45 στροφών (Ρωμιός- Μηχανισμός). Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, στο Λυκαβηττό. Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες - συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο». Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το», σε τέσσερα τραγούδια του οποίου συμμετείχαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χαρούλα Αλεξίου.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Αναζητώντας Κροκανθρώπους" 1981

"Θέλεις να πατάς σταθερά

Σ’ αρέσουν οι ρηχές θάλασσες

Σ’ αρέσει να γυρνάς τον κόσμο

αλλά πάντα στα ρηχά

Εμένα μ’ αρέσουν οι βαθιές θάλασσες

Κι ας μη γυρνώ τον κόσμο

Κι ας μη με νομίζει κολλημένο

στο ίδιο αυτό σημείο.

Δεν υπάρχει σύμπαν

υπάρχουν μόνο στιγμές

συμπαντικές στιγμές 

Αν φτάσεις στην ακινησία

Μπορείς παντού να ταξιδέψεις

Γι’ αυτό το ξέχασες που σου ‘λεγα

μωρό μου εκείνο το πρωινό

δίπλα στην σκάλα, πως η ζωή

κι ο θάνατος δεν είναι θέμα περιβάλλοντος.

Είναι θέμα αντοχής στην ίδια πλευρά πλεύσης.

Εγώ δε χρειάζομαι τον κόσμο

κακώς έχεις νομίσει

Για μένα δεν υπάρχει κόσμος

Χρειάζομαι απλά να δημιουργώ κόσμο".





ΠΗΓΗ...http://www.koutipandoras.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ας ξεβολευτούμε όλοι από τα μικρά κλουβιά μας.

Άγχος και απόγνωση.

Ίσως ένα κρυφό δάκρυ που και που, παρέα με την μοναξιά σου.

Φορτισμένη συναισθηματικά ψυχή…

Άδεια από αγάπη, προσοχή και φροντίδα.

Μία βιασύνη να τελειώσει η μέρα….. Να κοιμηθείς μπας και ηρεμήσεις από την πίεση, τις τύψεις και τις ενοχές.

Αν δεν αποδεχθείς μια μιζέρια που κυλά στις φλέβες σου, πως θες να την αλλάξεις;

Πως θα αλλάξεις αυτό που λες εγωιστικά, ότι δεν σου συμβαίνει.

Εθελοτυφλείς κατά τις ύπαρξής σου.

Βολεύτηκες στην ασφάλεια του μικρού σου κλουβιού.

Βολεύτηκες μέσα στο μικρό σου άγχος και απόγνωση.

Βολεύτηκες μέσα στην ουσιαστική επικοινωνία με συνανθρώπους που δεν έχεις.

Βολεύτηκες σε κλουβί και κέρδισες την πίεση.

Το να αποδεχθείς την πίεση που βιώνεις, αποδέχεσαι την ανάγκη σου να απλωθείς ελεύθερα.

«Έλα μωρέ δεν πειράζει» Πειράζει;;;

Αν δεν πειράζει τι νοιώθεις και αν νοιώθεις τι σε πειράζει;

Για μια φορά πες στον εαυτό σου πως πονάς και σε πειράζει που πονάς… Τι πειράζει;

Πες για μια φορά πως σε ενοχλεί η μοναξιά σου και θες να βιώσεις την χαρά της επικοινωνίας… Τι πειράζει;

Αγκάλιασε τον άνθρωπό σου σφιχτά και δυνατά, όπως ήθελες πριν μαλώσετε… Τι πειράζει; Αφού τον αγαπάς.

Ας ξεβολευτούμε όλοι από μικρά κλουβιά.

Δεν ταιριάζουν στην ελευθερία μας.

Δεν ταιριάζουν στην ύπαρξή μας.

Το πιο δύσκολο είναι να αποδεχθούμε σε τι κλουβί βρισκόμασταν όλα αυτά τα χρόνια.

Μπινίσης Αριστείδης, Σύμβουλος ψυχικής υγείας

ΠΗΓΗ...http://www.anapnoes.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Είσαι ένας κόκκος άμμου δίπλα σε τόσους άλλους.

Της Τζένης Ντεμιράι.

Νοητές γραμμές, γραμμές φανταστικές του νου μας. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Απλές γραμμές χαραγμένες στα στενόμυαλα κεφαλάκια μας. Αυτά είναι τα σύνορα, αυτές οι γραμμές. Όμοιες με τις γραμμές που κάναμε στο θρανίο όταν μαλώναμε με τον διπλανό μας. Τέτοιες γραμμές, παιδαριώδεις. Αυτός είναι ο ρατσισμός. Το αποτέλεσμα αυτών των γραμμών.

Νοητές γραμμές που χωρίζουν χώρες και ανθρώπους.

Κάποτε γνώρισα έναν σπουδαίο κατά τα λεγόμενα πολλών.  Είχε κάνει πολλά ταξίδια και ήταν μορφωμένος. Ήξερε πως έμοιαζε ένας ωκεανός και μια έρημος. Είχε ταξιδέψει στην Αμερική αλλά και στην Αφρική. Είχε δει πιγκουίνους και κοάλα. Είχε ταξιδέψει και στον Βόριο πόλο αλλά και στην Αυστραλία. Ήξερε γιατί οι Κινέζοι τρώνε με chopsticks και γιατί φτιάξανε οι Άγγλοι τον Big Ben. Είχε επισκεφθεί ακόμα και την Ασία και φυσικά γνώριζε πολύ καλά όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Μα κοίτα να δεις, βλέπει πρόσφυγες να του ζητούν βοήθεια και γυρνά το κεφάλι.

Πιστεύει πως οι μουσουλμάνοι είναι δολοφόνοι, οι Αλβανοί κλέφτες και οι Ρωσίδες πόρνες.

Και εγώ, διψασμένη να μάθω για τα ταξίδια του στον κόσμο τον ρώτησα,

Τι πλάσματα είδε στον ωκεανό; Τι είχε συμβεί εκεί;

Δεν ξέρω, μου απάντησε, δεν ρώτησα.

Και η έρημος; Πως είναι; Πως ζουν οι άνθρωποι στην Αφρική;

Δεν ξέρω μου απάντησε, δεν ρώτησα.

Και οι πιγκουίνοι πως ζουν; Και πάλι δεν ρώτησα.

Και οι Κινέζοι; γιατί τρώνε με ξυλάκια;

Δεν ξέρω μου απάντησε, δεν ρώτησα.

Και τότε κατάλαβα, είχε δει τον κόσμο μα δεν τον είχε γνωρίσει. Γιατί δεν γίνεται να γνωρίσεις τον κόσμο και να μην τον αγαπήσεις. Να μην αρχίσεις να σέβεσαι την διαφορετικότητα. Δεν γίνεται να γνωρίσεις αυτόν τον κόσμο και να μην αισθάνεσαι τυχερός, να μην αλλάξεις. Να μην συνειδητοποιήσεις πόσο μικρός είσαι.

Ένας κόκκος άμμου δίπλα σε τόσους άλλους.

ΠΗΓΗ...http://www.anapnoes.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ολοκληρώθηκε η υλοποίηση του έργου συντήρησης αθλητικών εγκαταστάσεων στην Δ.Ε. Εξαπλατάνου.

ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ Δ.Ε. ΕΞΑΠΛΑΤΑΝΟΥ (ΓΗΠΕΔΑ ΦΙΛΩΤΕΙΑΣ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ)

Ολοκληρώθηκε η υλοποίηση του έργου συντήρησης αθλητικών εγκαταστάσεων στην Δ.Ε. Εξαπλατάνου.

Συγκεκριμένα, το έργο περιελάμβανε συντηρήσεις στα αποδυτήρια των γηπέδων της Φιλώτειας και της Κωνσταντίας. Πραγματοποιήθηκαν συντηρήσεις στη στέγη, καθώς επίσης και εργασίες ελεοχρωματισμού και άλλες μικροεργασίες.

Ο Δήμος Αλμωπίας παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες υλοποίησε το παραπάνω έργο, καθώς παρουσίαζαν μία άσχημη εικόνα εδώ και χρόνια.

Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται σε 7.000 ευρώ από τη ΣΑΤΑ και είναι ενταγμένο στο Τεχνικό Πρόγραμμα 2016.

Διαβάστε Περισσότερα

«Ο Αργεντίνος...» του Πέτρου Γκάτζια

Ήταν δεν ήταν είκοσι. Ένα χαμένο αγόρι, που παρίστανε τον άνδρα. Μισός Έλληνας και μισός Αργεντίνος. Το πρωί κουβαλούσε κρέατα στην αγορά και το βράδυ χόρευε για να βρει την άλλη πατρίδα του, το Μπουένος Άιρες. Γονείς δεν είχε πια. Εδώ και χρόνια πάλευε μόνος του να μεγαλώσει. Η αργεντίνικη πόλη ζούσε μέσα απο τις διηγήσεις της γιαγιάς του. Εκείνος δεν πρόλαβε να την γνωρίσει και ίσως και να μην την δει ποτέ.

«Πώς ήταν τότε το Μπουένος Αιρες;» την ρωτούσε και η γριά, μια ξερακιανή Αργεντίνα, του μιλούσε για το σπίτι που μεγάλωσε, χαμηλό, μέσα σε ένα οικοδομικό τετράγωνο με πολλά ίδια σπίτια, στολισμένα όλα τους με αυλές γεμάτες κληματαριές και πολλή μουσική. Έβαζε τότε εκείνη μια πλάκα στο γραμμόφωνο και το «Volver» του Γκαρντέλ συνόδευε τις αναμνήσεις. Έπειτα γιαγιά και εγγονός αγκαλιάζονταν και τα κορμιά τους στροβιλίζονταν καθώς ακουγόταν ξανά και ξανά το «Mi Buenos Aires querido».

Ο Κάρλος Γκαρντέλ με τα χρόνια έγινε το Μπουένος Άιρες, η Αργεντινή, το άπιαστο όνειρο μιας καλύτερης ζωής, παρά την οικονομική κατάρρευση της χώρας. Εκείνες τις ώρες ο Νικηφόρος Καστριάτο, έπαυε να είναι ο «Νικηφόρος» και γινόταν μόνο ένας «Καστριάτο».

«Ήμουν κοριτσάκι» του έλεγε η γιαγιά «όταν ο Γκαρντέλ σκοτώθηκε σε εκείνο το αεροπορικό δυστύχημα στην Κολομβία, στο Μεντεγίν. Έκλαψα τότε πολύ. Τον θρήνησα σαν δικό μου άνθρωπο, όπως και εκατομμύρια Λατίνοι. Από τότε μέχρι και σήμερα βάζω κάθε μέρα να ακούσω τα τραγούδια του, τα πονεμένα τάνγκο της ψυχής του, στο παλιό γραμμόφωνο, όχι σε πικ-απ ή όπου αλλού, αλλά στην παλιά, βαριά πλάκα, με τις ατέλειες, για να θυμάμαι καλύτερα εκείνον και το στραβό του χαμόγελο».

Ο Καστριάτο άκουγε και δεν μιλούσε. Τον πατέρα του δεν τον θυμόταν και πατέρας του έγινε ο Γκαρντέλ. Λίγο πριν απο τα είκοσι άρχισε να συμπεριφέρεται περίεργα και τα βράδια χανόταν, εξαφανιζόταν στα μαγαζιά που έπαιζαν τάνγκο και ο κόσμος πήγαινε εκεί για να δει τους χορευτές και να μάθει λίγο απο τον αργεντίνικο χορό.

Στην αγορά το πρωί ήταν λιγομίλητος. Κανείς δεν τον πλησίαζε και κανέναν δεν πλησίαζε. Εκτελούσε τις εντολές με ακρίβεια, αδειάζοντας το μυαλό του απο κάθε σκέψη. Κοιμόταν ελάχιστα. Όλο το βράδυ χόρευε φορώντας ένα παλιομοδίτικο ριγέ κοστούμι και στενή γραβάτα, με τα μαλλιά του καλοχτενισμένα,γεμάτα μπριγιαντίνη και χαμογελούσε στραβά, όπως εκείνος.

Το ξημέρωμα στην αγορά, το μόνο που είχε απομείνει ήταν η μπριγιαντίνη και έτσι όπως φορούσε την λευκή ποδιά, που γέμιζε αίματα απο τα ζώα, θύμιζε άνθρωπο του Μεσοπολέμου ή της Κατοχής. Καμμιά φορά ξέμενε και το στραβό χαμόγελο, όταν έφερνε στο νου τι είχε κάνει λίγες ώρες νωρίτερα. Αλλά σταματούσε αμέσως γιατί δεν ήθελε να τον πάρουν είδηση οι άλλοι.

Ο Μπόρχες έγραφε για τον βαρύτονο Γκαρντέλ ότι πήρε τα κείμενα, τα τραγούδια του τάνγκο και τα έκανε ιστορίες, σύντομες δραματικές σκηνές, που δεν ξεπερνούσαν τα τρία λεπτά σε διάρκεια. Μελαγχολικά τραγούδια, με σημαντικά λόγια, όχι όπως στα πρώτα τάνγκο όπου οι λέξεις, υπερβολικά άσεμνες, δεν έβγαζαν νόημα. Λόγια για απιστίες, μπερδεμένα με λυγμούς.

Ο Καστριάτο δεν τα ήξερε όλα αυτά. Δεν είχε διαβάσει ποτέ του Μπόρχες και ούτε η γιαγιά του, μέχρι που πέθανε, δεν του είχε αναφέρει κάτι γι’ αυτόν. Το μόνο που του έλεγε ήταν πως η δική της μητέρα δεν την άφηνε να βγει στους δρόμους και να δει τους χορευτές. Ολα τα έβλεπε μέσα απο τα κάγκελα της αυλής της, όπως ο Αργεντίνος συγγραφέας – το μόνο κοινό που είχαν μεταξύ τους – χωρίς να το γνωρίζουν, πέρα απο την αστική τους τάξη.

Όσο και αν προσπαθούσε ο Νικηφόρος δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να δει κάτι ανάλογο έξω από τα κάγκελα της δικής του αυλής. Το πολύ πολύ να περνούσε κάποιος πλανόδιος πωλητής. Το μόνο σημαντικό που συνέβη ήταν το πέρασμα ενός μουσικού, μία φορά, πριν απο ένα χρόνο. Το θυμάται ακόμη γιατί ένιωσε για λίγο ότι βρισκόταν στο Μπουένος Αιρες.

Ήταν ένας άνδρας γύρω στα πενήντα, μελαγχολικός, αλλά το δοξάρι του έπιανε «φωτιά» όταν έπαιζε το «Tango nocturne», δυνατά και με πάθος, λες και δεν υπήρχε κοινό, αλλά ήταν μόνος μέσα στο σούρουπο. Κανείς δεν έβγαινε στα μπαλκόνια 
ή στα παράθυρα για να τον ακούσει και ίσως γι’ αυτό να μην ξαναπέρασε από τον δρόμο. Ακόμη και ο Νικηφόρος προτίμησε να παραμείνει στο σπίτι του και να ακούει, με τα μάτια κλειστά και την σκέψη να τρέχει σε μια πόλη άγνωστη αλλά οικεία. Το βιολί τον ταξίδευε και νοσταλγούσε, έτσι όπως απέμεινε μόνος, τις κουβέντες που έλεγε με την γιαγιά του.

«Το τάνγκο» του έλεγε «χορεύεται από ζευγάρια, αγκαλιασμένα σφιχτά, που δεν χαλαρώνουν αυτή την αγκαλιά ακόμη και όταν οι κινήσεις, οι φιγούρες τούς δυσκολεύουν. Αυτοσχεδιάζουν, αλλά οι ρόλοι παραμένουν οι ίδιοι. Ο καβαλιέρος και η ντάμα. Εκείνος προτείνει τις κινήσεις και εκείνη ακολουθεί, αλλά τελικά και αυτός προσαρμόζεται. Ένας διάλογος, με δύο κορμιά που αντί να κάνουν έρωτα, χορεύουν».

Έτσι του έλεγε και έτσι θα είναι για να του το έλεγε. Αντί να κάνουν έρωτα, χορεύουν. Απ’ όλα αυτά τα λόγια, αυτό του έμεινε. Δεν ήξερε πώς να προσεγγίσει μια κοπέλα, αλλά θεωρούσε πως ο χορός θα τον βοηθούσε. Τα βήματα θα τον οδηγούσαν εκεί όπου έπρεπε.

Στην ζώνη του παντελονιού του, πίσω στη μέση, σφηνωμένο κάθε βράδυ ένα παλιό στιλέτο. Αργεντίνικο. Του παππού του που δεν γνώρισε ποτέ. Με ένα μικρό ελάττωμα στο ζύγι. Έγερνε ελαφρά προς τα δεξιά. Μ’ αυτό ο γερό-Καστριάτο είχε ξεπαστρέψει τρεις αγαπητικούς που τον διέκοψαν πάνω στον χορό με την γιαγιά του Νικηφόρου. Πέθανε στην φυλακή και δεν ξαναείδε ποτέ τα παιδιά του που έφυγαν για την Ελλάδα. Η γιαγιά του είχε τύψεις γι’ αυτό, αλλά είχε να διαλέξει ανάμεσα στο πάθος για τον άνδρα της και το μέλλον των παιδιών της. Δεν του έδωσε ποτέ όμως το μαχαίρι. Το πήρε ο ίδιος όταν εκείνη πέθανε. Πάντοτε του έλεγε ότι έμοιαζε πολύ στον παππού του και φοβόταν μήπως είχε την ίδια τύχη.

Με το στιλέτο στη μέση, τα βράδια, ένιωθε πολύ πιο ασφαλής. Το πρωί το έκρυβε μέσα στις κουβέρτες, στη ντουλάπα. Δεν χρειάζομαι μαχαίρι, έλεγε, έχω πολλά εκεί που πάω.

Σύμφωνα με έναν αστικό μύθο, εκεί γύρω στο 1915, ακόμη και ο Γκαρντέλ χτυπήθηκε σε καβγά, σε ένα μπαρ στο Μπουένος Αιρες. Δεν είχε όμως μαχαίρι, παρά τα γυμνά του χέρια. Ο άλλος τον πυροβόλησε και τον τραυμάτισε στο στήθος ή στο πόδι. Ο Γκαρντέλ επέζησε για να χαθεί τραγικά, χρόνια αργότερα. Ο άνθρωπος που τον πυροβόλησε, κατά μία εκδοχή, ήταν ο Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς, ο πατέρας του Τσε. Μ’ αυτόν τον τρόπο η ιστορία έπαιρνε μια πιο ηρωική διάσταση.

Εκείνο το βράδυ που τον γνώρισα φορούσε το γκρι ριγέ του κοστούμι, τα μαλλιά του κολλημένα –όπως πάντα– προς τα πίσω, τα παπούτσια του χορού να ξεχωρίζουν και το πρόσωπό του χλωμό λες και είχε μακιγιάζ.

Καθόταν στο απέναντι τραπέζι. Μου τράβηξε την πρόσοχή γιατί ήταν σκυθρωπός και έμοιαζε να βγήκε απο άλλη εποχή. Στην παρέα του ήταν ο μικρότερος. Άλλοι δύο άνδρες, μεσήλικες, και τέσσερις γυναίκες γύρω στα τριάντα πέντε με σαράντα. Εκείνος όμως διέφερε. Η γυναίκα που καθόταν δίπλα του, μελαχρινή, ντυμένη καλά και μ’ ένα έντονο κραγιόν στα χείλη. Εδειχναν ζευγάρι αλλά δεν ήμουν σίγουρος. Δεν της μιλούσε όλο το βράδυ. Αντιθέτως εκείνη μιλούσε με όλους. Ο νεαρός –αργότερα έμαθα ότι τον έλεγαν Καστριάτο– την παρατηρούσε διαρκώς και πρόσεξα ότι της έσφιγγε συχνά το χέρι, σα να προσπαθούσε να την προειδοποιήσει. Εκείνη όμως τον αγνοούσε.

Ήπια μια γουλιά απο το κόκκινο κρασί μου, το αίμα του ταύρου, έτσι μου το είπαν, Αργεντίνικο βαρύ και στιφό κρασί. Τα ζευγάρια χόρευαν μπροστά μας. Μόνο η παρέα του Καστριάτο δεν είχε σηκωθεί. Μιλούσαν και γελούσαν, όλοι τους, εκτός από εκείνον. Ξαφνικά σηκώθηκε και προχώρησε προς τον άνθρωπο που έβαζε την μουσική. Του ψιθύρισε κάτι στ’ αυτί και σε λίγο η βαριά φωνή του Γκαρντέλ σάρωνε τα πάντα μέσα στο μπαρ.

Ο Καστριάτο με μία κίνηση τράβηξε κοντά του την μελαχρινή γυναίκα και τότε είδα το καλύτερο τάνγκο της ζωής μου. Τα δυο κορμιά αντί να κάνουν έρωτα χόρευαν. Και η γυναίκα, που μέχρι πριν απο λίγο έδειχνε αδιάφορη, τώρα τον κοιτούσε με πάθος και τον άγγιζε στο πρόσωπο και στο κορμί και εκείνος την πλησίαζε στα χείλη αλλά δεν την φιλούσε.

Για αρκετή ώρα το μόνο που έκανα ήταν να τους κοιτάζω. Δεν γνώριζα τότε λεπτομέρειες για την ζωή του Νικηφόρου Καστριάτο και αυτό που έβλεπα ήταν κάτι σαν ταξίδι στον χρόνο, σαν εισβολέας από άλλη εποχή.

Ξαφνικά ένας άνδρας σηκώθηκε απο το τραπέζι του. Πλησίασε το ζευγάρι που χόρευε και με μια κίνηση τράβηξε την γυναίκα κοντά του. Εκείνη στην αρχή ξαφνιάστηκε, αλλά στην συνέχεια αφέθηκε στα χέρια του νέου καβαλιέρου, ο οποίος έκανε κάτι ανατρεπτικό. Με ένα νόημα στην ορχήστρα, το κομμάτι άλλαξε απότομα αλλά η γυναίκα δεν έδειξε να νοιάζεται. Συνέχισε να στροβιλίζεται με την ίδια χάρη.
Μόνο εκείνος παρέμενε στην πίστα, άφωνος και ανίκανος να χειριστεί αυτό που είχε συμβεί. Εβλεπε την γυναίκα που συνόδευε να χορεύει το ίδιο αέρινα και αυτό τον ενοχλούσε, τον ενοχλούσε πολύ.

Πριν καλά καλά το καταλάβει το παλιό στιλέτο βρέθηκε στα χέρια του. Ήταν αποφασισμένος να σκοτώσει. Σαν τον παππού του. Ο αντίπαλος, ένας άνδρας γύρω στα πενήντα, χωρίς τίποτα το ηρωικό πάνω του, συνέχιζε να τον προκαλεί.

Ο Νικηφόρος χούφτωσε το μαχαίρι και κινήθηκε προς το μέρος του. Ηταν έτοιμος να τον χτυπήσει στα πλευρά όταν ο άλλος ξαφνικά κατέρρευσε.

Τότε, ο Καστριάτο βλέπει τον άνδρα να σηκώνει το χέρι εκλιπαρώντας για βοήθεια, μην μπορώντας να αναπνεύσει. Αφήνει το μαχαίρι να πέσει με θόρυβο στο πάτωμα. Ο άνθρωπος πέθαινε χωρίς την «βοήθεια» του Νικηφόρου, αντιθέτως ήθελε την βοήθειά του. Και εκείνη την στιγμή κάνει αυτό που του είχε μάθει καλύτερα η γιαγιά του: Σκύβει πάνω από τον άνδρα και αρχίζει να του κάνει μαλάξεις στο στήθος, να του δίνει το φιλί της ζωής, μέχρι που αρχίζει να αναπνέει ξανά και να τον κοιτάζει με ευγνωμοσύνη.

Ο άνδρας ζούσε και αυτό ήταν το σημαντικό. Ξαφνικά, ο Νικηφόρος κατάλαβε πως πάνω απο τους ηρωισμούς και την προσβολή είναι η ανθρώπινη ζωή που τόσο άστοχα ήθελε να αφαιρέσει.

Σε λίγο θα έφτανε το ασθενοφόρο. Γονάτισε, πήρε το στιλέτο, το κράτησε στα χέρια του και το ζύγιασε. Έγερνε ακόμη.

Το χαμόγελο παρέμενε στραβό στα χείλη του. «Ξημέρωσε» είπε στον εαυτό του. «Καιρός να πάω για δουλειά...»

ΠΗΓΗ...http://diastixo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ: ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΔΙΑΡΡΟΗ

  

Πάνω από 130 περίπου εκατομμύρια παιδιά , παγκοσμίως δεν

εγγράφονται στο σχολείο και περισσότερα από 110 εκατομμύρια μαθητές εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο !

Αυτό τόνισε  η Δρ. Ματίνα Στάππα- Μουρτζίνη, Οδοντίατρος, τ. Πάρεδρος Αγωγής Υγείας Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, μιλώντας σε διάλεξη του Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος με θέμα «Η Αγωγή Υγείας στη σχολική κοινότητα καθοριστικός παράγοντας της Δημόσιας Υγείας»

«Το φαινόμενο της μαθητικής διαρροής , όπως ανέφερε η κ Στάππα, είναι ένα σημαντικό πρόβλημα σε παγκόσμια κλίμακα, το οποίο πλήττει και τη χώρα μας».

Κι αυτό γιατί σύμφωνα με έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, η οποία δημοσιεύτηκε το 2006 η μαθητική διαρροή στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ανερχόταν σε 9,74%!

Σε πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), με περίοδο αναφοράς 2013-2016, η μαθητική διαρροή έχει μειωθεί σχεδόν κατά το ήμισυ, αλλά παραμένει μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα μας.

«Η υγεία είναι σημαντική για την καλή κατάσταση των ατόμων και της κοινωνίας, αλλά η υγεία του πληθυσμού είναι επίσης προϋπόθεση για την οικονομική παραγωγικότητα και ευημερία» τόνισε η κ Στάππα επικαλούμενη τη  Λευκή Βίβλο της Ε.Ε.

Κανείς δεν αμφιβάλλει ,όπως διευκρίνισε, ότι μια υγιής κοινωνία αποτελεί τεράστιο πλούτο και δύναμη για ολόκληρο το κράτος και ότι

η προστασία και προαγωγή της Δημόσιας Υγείας αποτελεί ευθύνη της Πολιτείας.

Πρωταρχικό δε ρόλο στη διαμόρφωση μιας υγιούς κοινωνίας κατέχει η διαπαιδαγώγηση, η αγωγή του ατόμου σε θέματα υγείας.

Η Αγωγή Υγείας είναι Πρωτογενής Πρόληψη, πρόληψη, η οποία έχει άμεση σχέση με τον τρόπο και τη στάση ζωής. Επομένως, πρέπει να εφαρμοστεί σε όσο το δυνατόν πρώιμα στάδια της ζωής μας, αρχίζοντας αμέσως μετά τη γέννησή μας. Τα πρώτα στοιχεία Αγωγής Υγείας το άτομο τα παίρνει από την οικογένεια.

Η δομή της οικογένειας, οι συνθήκες ζωής, οι σχέσεις στην οικογένεια, το συναισθηματικό περιβάλλον της είναι οι κύριοι παράγοντες, που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην προαγωγή της υγείας του ατόμου.

Στη συνέχεια,  όμως το σχολείο, που είναι ο φυσικός χώρος μάθησης και συστηματικής διαπαιδαγώγησης, είναι το πλέον κατάλληλο για την Αγωγή σε θέματα Υγείας.

Σήμερα η Αγωγή Υγείας στο σχολείο αποτελεί έναν από τους πλέον σημαντικούς παράγοντες για την προάσπιση της υγείας, την πρόληψη κοινωνικών προβλημάτων, τη μείωση της σχολικής αποτυχίας και της πρόωρης εγκατάλειψης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, καθώς και για την πρόληψη του αποκλεισμού νεαρών ατόμων από την κοινωνία και την αγορά εργασίας συμβάλλοντας ουσιαστικά στη διαμόρφωση της Δημόσιας Υγείας.

«Η φτώχια, η βία, η παραβατικότητα, οι συγκρούσεις, η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, η σεξουαλική εκμετάλλευση, η αλόγιστη χρήση του διαδικτύου, τα ατυχήματα είναι μερικά από τα κοινωνικά προβλήματα που χαρακτηρίζουν την κοινωνία μας, αντανακλώνται έντονα στη σχολική κοινότητα και συνδέονται με την σχολική αποτυχία και μαθητική διαρροή» τόνισε η κ Στάππα.

Η αντιμετώπιση αυτών των κοινωνικών προβλημάτων, καθώς και χρόνιων παθήσεων, όπως καρδιαγγειακών, του καρκίνου, του AIDS, της παχυσαρκίας και άλλων έχουν άμεση σχέση με την ανθρώπινη συμπεριφορά και την ανάπτυξη ατομικών και κοινωνικών δεξιοτήτων.

«Για το λόγο αυτό, η σύγχρονη παιδαγωγική προσέγγιση της Αγωγής Υγείας δεν είναι μια απλή ενημέρωση και συσσώρευση γνώσεων σε εξειδικευμένα θέματα υγείας, αλλά αφορά στην ανάπτυξη ατομικών και κοινωνικών δεξιοτήτων για την υιοθέτηση θετικών στάσεων και

συμπεριφορών, που προασπίζουν και προάγουν την υγεία μέσα από την ενεργητική και βιωματική μάθηση» διευκρίνισε η κ Στάππα.

Έτσι, το σχολείο με αφετηρία την Αγωγή Υγείας, μπορεί να υιοθετήσει έναν ρόλο υποστηρικτικό και προληπτικό μειώνοντας τις πιθανότητες εκδήλωσης ακραίων μορφών συμπεριφοράς που θα εμπόδιζαν την προσπάθεια του κάθε μαθητή και της κάθε μαθήτριας για αυτονομία και δημιουργική ζωή.

       ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ο ΑΝΑΛΒΑΒΙΤΙΣΜΟΣ

Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, της UNESCO, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ετήσιου στατιστικού δελτίου για τον κόσμο της CIA, το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού (συνολικός πληθυσμός: περίπου 6,6 δισ, Ιούλιος 2007) ηλικίας 15 ετών και άνω, είναι αναλφάβητοι, δηλαδή δεν μπορούν να κατανοήσουν, να διαβάσουν και να γράψουν μια μικρή και απλή φράση της καθημερινής ζωής τους. Τα 2/3 των αναλφάβητων είναι γυναίκες.

Το φαινόμενο του αναλφαβητισμού αφορά κυρίως τις υποανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά και τις βιομηχανικές χώρες.

 Η χώρα μας παρουσίαζε, το 2007, ποσοστό αναλφαβητισμού

4%, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση από το τέλος στην ΕΕ, δηλαδή στα 11 εκατομμύρια συνολικού πληθυσμού, 440.000 άνθρωποι ήταν αναλφάβητοι.

Το 2015, το ποσοστό αναλφαβητισμού για την Ελλάδα έπεσε στο 2,3% σύμφωνα με το Ετήσιο Στατιστικό δελτίο της CIA.                                                       

http://smokefreegreece.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Εκδήλωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πέλλας

Διαβάστε Περισσότερα

Συνάντηση Γιάννη Σηφάκη με Υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη - Ζήτησε έκτακτη ενίσχυση των δήμων Έδεσσας και Αλμωπίας

Ο βουλευτής Γιάννης Σηφάκης συναντήθηκε με τον Υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη 
Ζήτησε έκτακτη ενίσχυση των δήμων Έδεσσας και Αλμωπίας για να ελαφρυνθούν οι πληγέντες από τον παγετό αγρότες από τα τέλη άρδευσης
Έθεσε ακόμη ( με αφορμή τα τεκταινόμενα στον Δήμο Αλμωπίας) την ανάγκη σαφούς νομοθετικής διευκρίνησης της διαδικασίας εκλογής των προεδρείων των δημοτικών συμβουλίων αφού ο Νόμος του Καλλικράτη και η εγκύκλιος 43/2014 προβλέπουν αντίθετες διατάξεις που δημιουργούν ασάφειες και προβλήματα και  δυναμιτίζουν την αναγκαία στις μέρες μας συναίνεση στα δημοτικά συμβούλια 
Μαζί με τον βουλευτή επισκέφτηκαν τον Υπουργό ο Δήμαρχος Έδεσσας Δημήτρης Γιάννου και ο αντιδήμαρχος Γιάννης Μουράτογλου που επίσης ζήτησαν έκτακτη επιχορήγηση 
Ο Υπουργός αντιμετώπισε με απόλυτη κατανόηση το αίτημα βουλευτή και δημάρχου για την ελάφρυνση των πληγέντων αγροτών και ζήτησε την διερεύνηση από τις υπηρεσίες του Υπουργείου τρόπου για να βοηθηθεί η δύσκολη κατάσταση. Αναμένονται αποφάσεις.
Στο θέμα της εκλογής προεδρείων των Δημοτικών Συμβουλίων είπε ότι πράγματι είναι πρόβλημα που του μεταφέρθηκε από πολλούς Δήμους της χώρας και πρέπει άμεσα το Υπουργείο να διευκρινίσει σαφώς την νομοθεσία για να μην υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, κακή εικόνα της διοίκησης και αδικίες. Ζήτησε από την Νομική Σύμβουλο του Υπουργείου την επεξεργασία διάταξης που να λύνει το πραγματικό αυτό πρόβλημα.
Τόνισε την ανάγκη τέτοια θέματα να αντιμετωπίζονται με συναίνεση και να μην δυσχεραίνουν, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, την λειτουργία των ΟΤΑ στην προσπάθεια τους να μπορέσουν να ανταποκριθούν στην αντιμετώπιση ζητημάτων της καθημερινότητας προς όφελος των πολιτών.

Διαβάστε Περισσότερα