ΑΣ ΠΡΟΜΑΧΟΙ - ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΔΩΡΟΘΕΑΣ 2 - 1

 

Ένα μέτριο ποιοτικά παιχνίδι, που όμως είχε πολύ σασπένς και ένα Χιτσκοκικό φινάλε, έγινε στο κοινοτικό γυμναστήριο ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΙΒΑΝΗΣ των Προμάχων, όπου ο τοπικός ΑΣ Πρόμαχοι κέρδισε την Αναγέννηση Δωροθέας με σκορ 2-1.

Η ομάδα των Προμάχων έχοντας απόντα τον τιμωρημένο Γ. Νάνο,  προβλημάτισε με την απόδοσή της και θα πρέπει να αισθάνεται τυχερή, που κατόρθωσε να ανατρέψει το εις βάρος της 0-1 και  να κάνει την απόλυτη ανατροπή κερδίζοντας τελικά με 2-1.

Από την άλλη, η δυναμική Αναγέννηση, έχοντας έναν Καλπακίδη σε δαιμονιώδη φόρμα, που όργωσε το γήπεδο κυριολεκτικά και έναν Γκάγκα, που πετούσε φωτιές στην επίθεση, δεν κατάφερε τελικά να φύγει με το τρίποντο, που κρατούσε μέχρι το 89’. Πάντως άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και ίσως να δικαιούνταν τουλάχιστον το βαθμό της ισοπαλίας.

Το πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ ανιαρό και άτεχνο και από τις δυο πλευρές και λίγες καλές φάσεις εκτυλίχτηκαν στις δυο εστίες.

Στο 9’ σε άτυχη έξοδο του τερματοφύλακα Νάνου των γηπεδούχων, ο Γκάγκας σουτάρει και η μπάλα φεύγει άουτ.

Στο 23’ ο Αμπάρης σεντράρει τροφοδοτώντας τον Μούγιο, ο οποίος πιάνει γυριστό σουτ, που φεύγει άουτ.

Απευθείας εκτέλεση κόρνερ του Σέλκου στο 30’ και η μπάλα χτυπάει στο δοκάρι του Σαρακινλή φεύγοντας άουτ.

Στο 38’ ο Γκάγκας για την Δωροθέα, σεντράρει, βρίσκει τον Καλπακίδη, που σουτάρει άουτ.

Ο Πουσίνης χάνει μοναδική ευκαιρία στο 44’, όταν από κόρνερ του Σέλκου γίνεται κάτοχος της μπάλας, το σουτ όμως που επιχειρεί φεύγει άουτ.

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε το ίδιο νωχελικά, με τις δυο ομάδες να προσέχουν περισσότερο τα νώτα τους.

Στο 59’ δυνατή βολίδα του κορυφαίου του αγώνα Καλπακίδη, φεύγει λίγο άουτ.

Το 0-1 έγινε στο 65’ όταν από σέντρα κόρνερ του Γκάγκα, ο Τάσος Παρτσανάκης πιάνει δυνατή κεφαλιά, κεραυνοβολώντας τον Νάνο.

Στο 72’ οι γηπεδούχοι αγγίζουν την ισοφάριση, όταν η σέντρα του Αμπάρη βρίσκει τον Προίκο που σουτάρει, αποκρούουν οι αμυντικοί στη γραμμή, η μπάλα καταλήγει στον Φάφκα ο οποίος τη στέλνει  λίγο άουτ.

Τα λεπτά περνούσαν και ο εκνευρισμός φούντωνε και στις δυο πλευρές, οι μεν γηπεδούχοι πίεζαν, οι δε φιλοξενούμενοι αμύνονταν και έβγαιναν μπροστά με φαρμακερές αντεπιθέσεις.

Χαρακτηριστικό του εκνευρισμού και η αποβολή του προπονητή Σλατίντση της Αναγέννησης για εξύβριση.

Στο 85’ η Δωροθέα χάνει μοναδική ευκαιρία να τελειώσει το ματς, όταν σε μια αντεπίθεση ο Γκάγκας πλασάρει τον Νάνο και η μπάλα βρίσκει το δοκάρι φεύγοντας άουτ.

Το 1-1 σημείωσε ο Καραδοσίδης στο 89’ με δυνατό σουτ, ύστερα από κεφαλιά-πάσα του Μούγιου.

Η απόλυτη ανατροπή σημειώθηκε στο 91’ από τον Μούγιο, ο οποίος ανέβηκε στην επίθεση, πίεσε τον τερματοφύλακα, του έκλεψε την μπάλα κι έβαλε ένα παλικαρίσιο γκολ, λυτρώνοντας τους γηπεδούχους, που πανηγύρισαν έξαλλα.

Από τον ΑΣ Πρόμαχοι διακρίθηκαν οι Μούγιος, Καραδοσίδης, Τούμπης και Λεμονίδης.

Από την Αναγέννηση κορυφαίος (και του αγώνα) ήταν ο Καλπακίδης και διακρίθηκαν οι Γκάγκας, Παρτσανάκης Τάσος, Κωνσταντινίδης και Τουσουνίδης.

Η διαιτησία της κας Κ. Καραγιάννη ήταν άριστη και οι δυο βοηθοί της Ε. Γιάγκος και Χ. Κορνισορλής ήταν σχεδόν αλάνθαστοι.

ΑΣ ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Α. Νάνος

Πουσίνης

Μούγιος

Καραδοσίδης

Άτζος (Προίκος)

Λεμονίδης

Σέλκος

Καλογιάννης (Φάφκας)

Τούμπης

Δ. Νάνος (Σαμσούρης)

Αμπάρης

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Κ. Καρυπίδης

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΔΩΡΟΘΕΑΣ

Σαρακινλής

Δημισίκος

Χαλιλάι

Γκιώσης (Σταματιάδης)

Τ. Παρτσανάκης

Στούπης

Κωνσταντινίδης

Γκάγκας (Τόκος)

Τουσουνίδης

Καλπακίδης

Μ. Παρτσανάκης (Βουλγαρίδης)

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Ι. Σλατίντσης 

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

- Τί έχετε μέσα στην τσάντα σας; ρωτάει ο τελωνειακός.

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ. ΕΓΩ!

Από τον PrinceD 

H γενιά του μίσους.
   Κλισέ. Αυτό έχω καταντήσει.
   Ζω, αναπνέω, ντύνομαι, διαβάζω, γελάω, σχολιάζω, πάνω σε patterns. Αυτά που κορόιδευα όταν έβλεπα τις πολιτικές νεολαίες να χειροκροτούν τους ξεπεσμένους λόρδους πάνω στα μικρόφωνα και τα βάθρα, αυτά ακολουθώ.
   Χωρίς να το καταλάβω έγινα ένας από όλους. Κακομοιριά, σιχαμάρα, μιζέρια, δήθεν κατάθλιψη, αποστροφή, εναλλακτικότητα, σνομπαρία, όλα τσουβαλιασμένα πίσω από μια ψυχολογία μίσους.
   Είμαι 32 χρονών. Γεννήθηκα την εποχή που τα αμάξια ήταν δανεικά, το ζιβάγκο έκανε πάταγο απέναντι στο κοστούμι, και που ο δημόσιος υπάλληλος ήταν ο πιο τυχερός πολίτης της Ελλάδας. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με γιαγιά, σε ένα τραπέζι που τρώγαμε όλοι μαζί, με αγκαλιές, με γέλια, με χριστοπαναγίες, με η δε γυνη να φοβήται τον άντρα κτλ.
   Γαλουχήθηκα με το όνειρο των γονιών μου πως αν διαβάσω στο σχολείο και κάνω και 2 γλώσσες και περάσω στο πανεπιστήμιο και τελειώσω με τη μία και δουλεύω και παράλληλα και να βοηθάω τον πατέρα μου που του βγαίνει η πίστη ανάποδα και είμαι και έξυπνος και καλός σε ότι καταπιάνομαι πως θα πετύχω.   Επίσης μεγάλωσα με τις αρχές πως επειδή εμείς είμαστε μια μέτρια οικονομικά οικογένεια, θα μαζεύω λεφτά πολύ καιρό για να αγοράσω Gameboy, πως το Atari μετά από 3 ώρες καταστρέφει τα μάτια, πως αν σε πιάσω να ξαναβλέπεις τηλεόραση θα την πετάξω (και την πέταξε), πως στη ζωή αν δεν προσπαθήσεις θα γίνεις ρεμάλι, πως όποιος θέλει πραγματικά πετυχαίνει και όλη αυτή την υποτίθεται ορθή λογική μια μετρημένης αντίληψης.
   Το αποτέλεσμα είναι το εξής.
 Δουλεύω ήδη 12 χρόνια, τα τελευταία 10 με καθημερινή απασχόληση 12 και πλέον ωρών (γιατί για να πετύχεις πρέπει να προσπαθείς). Στερήθηκα σαββατοκύριακα στη Μύκονο με την πανσέληνο μαζί, τα ξακουστά πάρτυ της ΔΑΠ με τις χλιδογκόμενες, τις 10ετείς σπουδές στην Ιταλία και για να μην μακρυγορώ τη ζωή που έκαναν ξέφρενα το 90% των φίλων μου.
   Και τι κατάφερα; Να με μισήσω.
   Να με μισήσω που εμπιστεύθηκα τη λογική, την ηθική, το πανμετροναριστον, το πατρονάρισμα της παράδοσης που θέλει την προσπάθεια να ανταμοίβεται. Δεν θα σου πω πραγματικά τι τραβάω γιατί δεν γράφω για να κλαφτώ.
   Γράφω για το μίσος που θρέφω μέσα μου. Μίσος για όλους και για όλα, μα πάνω από όλα για τις δικές μου επιλογές. Για όλα αυτά που με δασκάλεψαν να κάνω και τελικά δεν κατάφερα τίποτα. Γιατί ο μόνος που κατάφερε να περάσει καλά όλο αυτό τον καιρό σίγουρα δεν ήμουν εγώ. Γιατί τελικά η υπομονή είναι χρυσός μόνο αν είσαι έγκυος. Γιατί το πλάνο του born to be somebody έγινε born to be fucked by somebody.
   Κανένας ειρμός, καμία ελπίδα, κανένα αύριο. Θα ήθελα πολύ να πιστέψω πως αν χάλασα τα 10 από τα 32 πως θα ανταμειφθώ για τα επόμενα 10.
   Μα ξέρεις τι με πειράζει πιο πολύ; Που στα επόμενα 10 θα με μισήσω περισσότερο, γιατί άφησα να με κάνουν έναν από αυτούς. Τους τίποτα.
   Αυτούς που δεν τολμάνε να γυρίσουνε πίσω το κεφάλι να δουν το παρελθόν τους. Αυτούς που κρύβονται πίσω από τη λήθη και τη χαζομάρα του ακροατηρίου. Αυτούς μισώ γιατί με αναγκάζουνε να γίνω ένας από αυτούς. Γιατί αλλιώς δεν θα επιβιώσω.
 Αλλά αν επιβιώσω θα με μισώ περισσότερο. 



ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα