Πρόμαχοι Αλμωπίας 5/5/2024
Το ανέφελο στερέωμα, το χρυσοστόλιστο με χιλιάδες αστέρια, ανασκιρτά, το ψυχρό αεράκι σου τσιτώνει το σώμα.
Η μικρή πλατεία φωτοσκιάζεται από μικρά κεράκια, την πλημμυρίζει το «Άγιο Φως», από τον Πανάγιο Τάφο.
Δεκάδες πυγολαμπίδες αχνοφαίνονται, αναβοσβήνουν, ελπίδες λες, προσδοκίες και όνειρα.
Πιστοί, φορώντας τα καλά τους, πρόσωπα που λάμπουν, από προσμονή, φωτοστεφανωμένα θαρρείς.
Μικρές λιλιπούτειες φιγούρες, πολύχρωμες λαμπάδες στα τρυφερά χεράκια, μάτια εξερευνητικά.
Ρουφούν εικόνες, παραστάσεις, μνήμες αποτυπώνονται.
Μαυροντυμένες γιαγιάδες, σκουντουφλούν, τα αδύναμα πόδια υπακούν με δυσκολία.
Φτιάχνουν το πυραμοειδές τσεμπέρι τους και σε μια γωνιά περιμένουν καρτερικά.
Οικογενειακά πηγαδάκια διάσπαρτα, σπίθες στα μάτια, κατάνυξη, προσευχή.
Ομάδες νέων σε εγρήγορση, ετοιμασίες, αδρεναλίνη, στο ψηλό κτίριο.
Ανάμεσα στη γαλανόλευκη και τον δικέφαλο αετό, ο πατήρ Γεώργιος.
Αρχάγγελος θαρρείς μέσα στα κάτασπρα Ιερά του άμφια.
Επιβλητικός, με φωνή που τσακίζει, που ραγίζει καρδιές, δονεί την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα.
Ρίγη σε διαπερνούν.
"Επικράνθη ο Άδης".
"Χριστός Ανέστη".
Η πολυπληθής ακολουθία με τους Ιεροψάλτες πίσω του, διακρίνεται στα μαύρα ράσα, τον σιγοντάρει, καλλίφωνοι, βιβλικοί, ευλαβικοί, με στεντόρειες φωνές, δονούν τον χώρο.
Κοσμούν τον φωταγωγημένο ναό, θυμίζοντας τον Δάσκαλο με τους μαθητές Του.
«Επικράνθη ο Άδης» .
Και ο υγρός ουρανός σχίζεται, σείεται, ανταριάζεται.
Χιλιάδες πολύχρωμα βεγγαλικά, ολοκληρωτική κάλυψη του θόλου, σε τέλεια, αρμονική συστοιχία.
Πολύβουοι κρότοι, μεταδίδουν το μήνυμα της νίκης της Ζωής επί του θανάτου.
Κατατροπώθηκε ο Άδης, ο Ζωοδότης ψηλά, στα ουράνια, στη βασιλεία Του.
Μικρά φοβισμένα ματάκια, κουρνιάζουν φοβισμένα στις μητρικές αγκαλιές, ψάχνοντας απάνεμο λιμάνι, σιγουριά, προστασία.
Φωτεινές δέσμες, πολύχρωμες, απογειώνονται, χάνονται ψηλά, μεταφέροντας ευχές, ελπίδες, όνειρα.
Δεκάδες υψωμένα χέρια, κινητά τηλέφωνα, αποτυπώνουν, αποθανατίζουν τη στιγμή, αδηφάγοι σκληροί δίσκοι αποθηκεύουν δεδομένα.
Κόκκινα αυγά συγκρούονται, φιλιά αγάπης ανταλλάσσονται σταυρωτά.
Ανθρώπινη αλυσίδα, τεράστια ουρά, στο Ναό, καρτερικά προσμένουν το «Μετά φόβου θεού….προσέλθετε», και κοινωνούν το σώμα και το αίμα Του, των αχράντων μυστηρίων.
Στασίδια κατάμεστα, υπομένουν το βάρος κουρασμένων ηλικιωμένων, προσφέρουν στήριγμα, στην αναμονή στην προσμονή.
Το Άγιο Δισκοπότηρο ανεξάντλητο, ο γενναιόδωρος επιβλητικός Πατέρας, τους Κοινωνεί όλους, λαμπυρίζει η Ωραία Πύλη, το άλικο μαντήλι αλλάζει χέρια, ακουμπά σαγόνια, στόματα ορθάνοιχτα, λαμβάνουν τη Λύτρωση μέσα τους.
Πρόσωπα φεγγοβολούν, αμείβονται για την καρτερικότητά τους, την επίπονη νηστεία, λυτρωτικό το Αντίδωρο.
Βήματα στις σκοτεινές γειτονιές, κοσμοσυρροή παντού, ξύπνιο όλο το χωριό. Παρά την προχωρημένη ώρα.
Φαναράκια με το φως της ζωής, οδεύουν στα σπίτια, με επιμέλεια, να φωτίσουν τα εικονοστάσια, να διώξουν το Κακό, να "σταυρώσουν" το ανώφλι της εισόδου, προστασία, άμυνα, Θεϊκή ασπίδα επί του Σατανά.
Και η γαργαλιστική μυρωδιά του άνηθου της μαγειρίτσας, ανακατεύεται με το γαρύφαλλο και το μαχλέπι των τσουρεκιών.
Στα φωταγωγημένα με το χαρμόσυνο φως σπίτια.
Πάσχα Ελλήνων, Πάσχα στο χωριό, στον ευλογημένο και πολυαγαπημένο τόπο, όπου πράγματι μπορείς να φωνάξεις δυνατά:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!
