ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΧΑΟΣ.

Η αμορφωσιά στην υπηρεσία της πολιτικής. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της πολιτικής ιστορίας του νεοελληνικού κράτους. Βεβαίως οι πολιτικοί αγύρτες δεν προκύπτουν με παρθενογένεση αλλά είναι ο κακός εαυτός μας, βαλμένος εκεί ψηλά να φαίνεται σαν τον κώλο της μαϊμούς από παντού, μπας και νιώσουμε την κατάντια μας και αντιδράσουμε για να τον βελτιώσουμε.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗ.

Όλη η Ελλάδα βρίθει πολιτικών ρεταλιών της οθωμανικής εποχής, οι οποίοι ανδρωμένοι πολιτικά εντός των μεσαιωνικών κομματικών μηχανισμών, έχουν όλοι το ίδιο γελοίο κορδωμένο ύφος, κάνουν τον ίδιο θόρυβο γύρω από το είναι τους, αλλά, το δυστυχέστερο απ’ όλα είναι ότι, όπως κάθε αμόρφωτος, είναι βέβαιοι για όλα και κυρίως για το μυαλό τους και τις ικανότητές τους.

Όλοι αυτοί, διασκορπισμένοι σε κάθε βαθμίδα της διοίκησης, από την τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι την κεντρική κυβέρνηση αλλά και σε όλο το φάσμα του Τύπου, από την πιο μικρή τοπική εφημερίδα και ραδιοτηλεόραση μέχρι τα πανελλαδικά μμε, αποτελούν τον εκφραστή του γελοίου και συνάμα θλιβερού και αδιέξοδου συστήματος που έχουμε φτιάξει και εντός του προσπαθούμε να επιβιώνουμε καταστρέφοντας τον κόσμο γύρω μας. Δίχως να νιώθουμε και δίχως να κατανοούμε ότι αυτοκαταστρεφόμαστε, ότι οδηγούμαστε στον αφανισμό. Αυτό ακριβώς, το ότι κάποιος δεν μπορεί πλέον ούτε να νιώσει ούτε να κατανοήσει κάτι που έχει να κάνει με το ίδιο το είναι του, αποτελεί την κορύφωση της έννοιας του αποκτηνωμένου βλάκα.

Κι έτσι βαδίζουμε όλοι μαζί όμορφα και πάντα προς την “ανάπτυξη”!

Έχοντας μπροστάρηδες τους χειρότερους, τους χειρίστους του είδους μας, αναξιοπρεπείς και προσκηνυμένους, να κάνουν κωλοτούμπες όπως κάθε χιμπατζής μπροστά στον καταστροφέα “επενδυτή” και τα καθρεφτάκια του.

Και να λένε πάντα ναι σε κάθε καταστροφή, σε κάθε ξεπούλημα οι θλιβεροί με τις εκπορνευμένες συνειδήσεις, να εκπορνεύουν με την ίδια ευκολία και την πατρίδα και την φύση γύρω τους σαν να τους ανήκει. Καρμπόν οι κουβέντες τους, οι προσεγγίσεις και η υποκρισία τους. Κι εμείς να μην τους βαριόμαστε. Κι εκείνοι να μην ντρέπονται. Τόσο γελοίοι είμαστε όλοι, ένας θίασος που οδεύει στο να γκρεμοτσακιστεί από την σκηνή.

Σας παραθέτω κλείνοντας, ως αποδεικτικό, μιας και τη σβήσαμε τη φωτιά γρήγορα φέτος, μια, εισαγωγική σε κάποια πιθανώς επερχόμενη λαίλαπα, ατάκα του παλαιοπασόκου πολιτικάντη που ξέμεινε να παριστάνει την εξουσία εδώ στη Χίο, την οποία διατύπωσε προχθές σε επίσημο θεσμό, το πιθανότερο κατά παραγγελία κάποιου “επενδυτή” που θα σκάσει μύτη οσονούπω, φυσικά για να μας σώσει κι αυτός. Όπως η ελντοράντο στην Χαλκιδική, όπως η ιμπερντρόλα πάλι εδώ στα νησιά μας.

“ Η υπόγεια εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του νησιού που από την Αρχαιότητα συνεισέφερε στην οικονομία του νησιού είναι μια δραστηριότητα που μπορεί να στηρίξει την οικονομική ανάκαμψη. Βέβαια είναι ανάγκη να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος και του τοπίου , με παράλληλη δημιουργία από την πλευρά των φορέων εκμετάλλευσης των κατάλληλων υποδομών για την διάθεση των βιομηχανικών απορριμμάτων και εξουδετέρωση των αποβλήτων “

Το να θεωρούν, και μάλιστα να είναι και απολύτως καθησυχασμένοι και βέβαιοι, ότι κάθε επέμβαση στη φύση ακόμα και η παραγωγή αποβλήτων και απορριμμάτων, μπορεί να εξουδετερωθεί, σημαίνει ηλιθιότητα ολκής. Το να υποκρίνονται ότι το πιστεύουν αποτελεί ανηθικότητα και αναξιοπρέπεια.

Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο Χάος ότι θα αφανίσει τους ηλίθιους, τους ανήθικους και τους αναξιοπρεπείς του πλανήτη, επειδή ακριβώς δεν το βάζει ο νους τους ή δεν το υπολογίζουν λόγω αλαζονείας.

ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΣΤΗΝ ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΗΤΑ. ΤΟΥ ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ.

Απ' όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου κόσμου -κρίσεις, αντιφάσεις, αντιθέσεις, τομές, εκείνο που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι η ασημαντότητα.

Ας πάρουμε τη διαμάχη ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Στις ημέρες μας έχει χάσει το νόημα της. Όχι επειδή δεν υπάρχει υλικό, για να τροφοδοτηθεί μια πολιτική διαμάχη, και μάλιστα μια πολύ σοβαρή διαμάχη. Αλλά επειδή τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά, λίγο έως πολύ, λένε τα ίδια πράγματα.

Στη Γαλλία το 1983 οι Σοσιαλιστές ακολούθησαν κάποια πολιτική. Μετά, ήρθε η Δεξιά με τον Μπαλλαντύρ και ακολούθησε την ίδια πολιτική.

Μετά, ξανάρθαν οι Σοσιαλιστές με τον Μπερεγκοβουά και συνέχισαν την ίδια πολιτική. Μετά, ξανά η Δεξιά με τον Μπαλλαντύρ και ξανά η ίδια πολιτική. Μετά, ο Σιράκ κέρδισε τις εκλογές λέγοντας «εγώ θα κάνω κάτι άλλο» και, τελικά, έκανε κι αυτός τα ίδια.

Οι πολιτικοί είναι ανίσχυροι. Αυτό είναι βέβαιο. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να «πηγαίνουν με το ρεύμα», δηλαδή να εφαρμόζουν μια υπερ - φιλελεύθερη πολιτική, η οποία είναι της μόδας.
Κατά τη γνώμη μου, δεν πρόκειται για πολιτικούς αλλά για μικροπολιτικούς που επιδίδονται σε ψηφοθηρία με οποιοδήποτε μέσον, με το marketing, κλπ. Ουσιαστικά, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα πρόγραμμα. Στόχος τους είναι: είτε η παραμονή τους στην εξουσία, είτε η επιστροφή τους σ ' αυτήν. Και για να τον πετύχουν, είναι ικανοί για όλα.
Ο Μπιλ Κλίντον, για παράδειγμα, στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία αποκλειστικά και μόνον στις μετρήσεις. Το επιτελείο του, σε κάθε περίπτωση, θεωρούσε ότι η επικρατούσα γνώμη μιας μέτρησης ταυτίζεται με την κοινή γνώμη...

Οπωσδήποτε, υπάρχει ενδογενής σχέση ανάμεσα στη μηδαμινή πολιτική αυτού του είδους -ουσιαστικά, πρόκειται για το μη γίγνεσθαι της πολιτικής -και στην ασημαντότητα που χαρακτηρίζει τους άλλους τομείς. Την ασημαντότητα στις τέχνες, στη φιλοσοφία, στη λογοτεχνία. Είναι το πνεύμα του καιρού μας. Όλα συνεργούν προς αυτήν την κατεύθυνση, προς τα ίδια αποτελέσματα. Όλα οδηγούν στην ασημαντότητα.

Περίεργο επάγγελμα η πολιτική, ακόμη κι αυτή εδώ η μηδαμινή πολιτική. Γιατί; Διότι προϋποθέτει δύο ικανότητες που δεν συνδυάζονται μεταξύ τους.

Η πρώτη ικανότητα είναι η κατάκτηση της εξουσίας (μπορεί να έχει κανείς τις καλύτερες ιδέες, αλλά αυτό δεν χρησιμεύει, εάν δεν έχει κατακτήσει την εξουσία). Η δεύτερη είναι, μετά την κατάκτηση της εξουσίας, να την αξιοποιήσει κανείς, δηλαδή να κυβερνήσει.

Τίποτα όμως δεν εγγυάται ότι κάποιος που είναι ικανός να κυβερνήσει, είναι επίσης ικανός να ανέβει στην εξουσία. Στο παρελθόν, στις απόλυτες μοναρχίες, η άνοδος στην εξουσία προϋπέθετε να κολακεύει κανείς τον βασιλιά ή να είναι ευνοούμενος της Μαντάμ Πομπαντούρ. Σήμερα, στις ψευδο-δημοκρατίες μας, η άνοδος στην εξουσία προϋποθέτει να κολακεύει κανείς την κοινή γνώμη ή να έχει τηλεοπτική φωτογένεια.

Χρησιμοποίησα τον όρο «ψευδο - δημοκρατία», διότι ανέκαθεν πίστευα και πιστεύω ότι η λεγόμενη «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» δεν είναι αληθινή δημοκρατία. Οι αντιπρόσωποι της ελάχιστα αντιπροσωπεύουν τους εκλογείς. Κατά κύριο λόγο, αντιπροσωπεύουν τον εαυτό τους, ιδιαίτερα συμφέροντα, λόμπυ, κ.λπ.

Όταν λέμε ότι κάποιος με αντιπροσωπεύει για τέσσερα χρόνια, χωρίς να έχω τη δυνατότητα ανάκλησης του, αυτό σημαίνει ότι απεκδύομαι της κυριαρχίας μου. (Ο Ζαν - Ζακ Ρουσσώ το έχει πολύ καλά διατυπώσει: «οι Άγγλοι νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι, επειδή εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους κάθε πέντε χρόνια, πλην όμως είναι ελεύθεροι μόνον μία ημέρα κάθε πέντε χρόνια - την ημέρα των εκλογών».) Το πρόβλημα δεν είναι μήπως στις εκλογές γίνει νοθεία και αλλοιωθούν τα αποτελέσματα. Αλλού έγκειται το πρόβλημα. Οι εκλογές είναι υπονομευμένες, διότι οι επιλογές των ψηφοφόρων έχουν καθοριστεί εκ των προτέρων.

Θα σας θυμήσω μια φράση του Αριστοτέλη : «Ποιος είναι πολίτης; Πολίτης είναι ο ικανός να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί».

Στη Γαλλία, υπάρχουν τριάντα εκατομμύρια πολίτες. Γιατί δεν είναι ικανοί να κυβερνήσουν; Διότι όλη η πολιτική ζωή στοχεύει ακριβώς στο να μη μαθαίνουν οι πολίτες πώς να κυβερνούν και, τελικά, να εμπιστεύονται στους "ειδικούς" το έργο της διακυβέρνησης.

Υπάρχει δηλαδή μια αντι-πολιτική εκπαίδευση. Ενώ οι άνθρωποι έπρεπε να αναλαμβάνουν όλων των ειδών τις πολιτικές ευθύνες και να παίρνουν ανάλογες πρωτοβουλίες, τελικά, εθίζονται στο να ακολουθούν και να ψηφίζουν τις πολιτικές επιλογές που άλλοι τους παρουσιάζουν έτοιμες.

Στις νεωτερικές κοινωνίες -ας πούμε από την εποχή της Αμερικανικής και της Γαλλικής Επανάστασης έως περίπου τον Β ' Παγκόσμιο Πόλεμο- υπήρχαν φλέγουσες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις. Αυτούς τους δύο αιώνες τους σημάδεψαν σημαντικοί αγώνες. Τότε, οι άνθρωποι έκαναν διαδηλώσεις. Όμως δεν διαδήλωναν απλώς για μια σιδηροδρομική γραμμή (χωρίς αυτό να είναι περιφρονητέο), αλλά για μεγάλα πολιτικά ιδεώδη. Τότε, οι άνθρωποι έκαναν απεργίες. Όμως δεν απεργούσαν απλώς για τα μικρά συντεχνιακά συμφέροντα τους, αλλά για μεγάλα ζητήματα που αφορούσαν όλους τους μισθωτούς.

Σήμερα, παρατηρείται σαφής υποχώρηση της πολιτικής δραστηριότητας. Όσο οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την πολιτική δραστηριότητα και αποσύρονται στην ιδιωτική τους σφαίρα, τόσο οι γραφειοκράτες και οι μικροπολιτικοί προελαύνουν. Και οι τελευταίοι έχουν για δικαιολογία ότι «ο κόσμος δεν κάνει τίποτα... γι ' αυτόν τον λόγο αναλαμβάνουμε εμείς πρωτοβουλίες...». Με τη σειρά του ο κόσμος λέει ότι «δεν αξίζει τον κόπο να ανακατευόμαστε... φθάνουν τόσοι που ασχολούνται, στο κάτω - κάτω τι μπορούμε να κάνουμε εμείς ;...». Και έτσι δημιουργείται φαύλος κύκλος.

Η υποχώρηση της πολιτικής δραστηριότητας συνδέεται και με την κατάρρευση των μεγάλοι πολιτικών ιδεολογιών, είτε επαναστατικών είτε ρεφορμιστικών, οι οποίες ήθελαν πραγματικά να αλλάξουν την κοινωνία. Για χίλιους δυο λόγους, αυτές οι ιδεολογίες έχασαν το κύρος τους - έπαψαν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών, στις προσδοκίες των ανθρώπων, στην κατάσταση της κοινωνίας, στην ιστορική εμπειρία.

Η κατάρρευση του κομμουνισμού και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης είναι ένα κεφαλαιώδες γεγονός.

Κατονομάστε μου όμως έστω έναν πολιτικό -για να μην πω πολιτικάντη- της Αριστεράς, ο οποίος πράγματι να συλλογίστηκε τι συνέβη και γιατί. Ποιος πολιτικός της Αριστεράς αποκόμισε κάποια διδάγματα από τα γεγονότα αυτά;

Κι όμως η πορεία του κομμουνισμού -η πορεία προς τη θηριωδία, τον ολοκληρωτισμό, τα Γκουλάγκ έως την κατάρρευση- απαιτεί οπωσδήποτε πολύ βαθύ στοχασμό και συναγωγή συμπερασμάτων. Στοχασμό, για το τι ένα κίνημα -που θέλει να αλλάξει την κοινωνία- μπορεί ή δεν μπορεί, πρέπει ή δεν πρέπει, οφείλει ή δεν οφείλει να κάνει. Στην προκειμένη περίπτωση οι κύριοι της Αριστεράς παίρνουν ένα ολοστρόγγυλο μηδέν.

Πώς δημιουργείται, λοιπόν, ο καλός πολίτης; Ποιες ιδιότητες πρέπει να διαθέτει; Πρέπει να έχει γενικές ή ειδικές γνώσεις; Και τελικά, ποιοι πολίτες πρέπει να κυβερνούν; Αυτό το δίλημμα έχει τεθεί από τον Πλάτωνα. Ο Πλάτων έλεγε ότι οι φιλόσοφοι -αυτοί που έχουν γενική θεώρηση των πραγμάτων και είναι πάνω από τους ειδικούς- πρέπει να βασιλεύουν, δηλαδή να κυβερνούν. Η εναλλακτική λύση στις θέσεις του Πλάτωνος είναι η αθηναϊκή δημοκρατία.

Ας πάμε στην Αθήνα του 5 ου και 4 ου π. Χ. αιώνα. Για τους Αθηναίους εκείνης της εποχής κάθε πολίτης, ανεξαιρέτως κάθε πολίτης, είναι ικανός να κυβερνήσει (θυμίζω ξανά τη διατύπωση του Αριστοτέλη : «πολίτης είναι ο ικανός να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί»). Και πώς γίνεται αυτό; Με κλήρωση! Ρίχνουν κλήρο! Γιατί; Διότι πιστεύουν έμπρακτα ότι η πολιτική δεν είναι υπόθεση των ειδικών. Διότι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει πολιτική επιστήμη. Υπάρχει μόνον γνώμη -«δόξα» στα αρχαία ελληνικά- περί της πολιτικής. Και θέλω να υπογραμμίσω ότι η ιδέα πως η πολιτική δεν αποτελεί υπόθεση των ειδικών και πως όλες οι γνώμες έχουν ίσην αξία, είναι η μόνη λογική δικαιολόγηση της αρχής της πλειοψηφίας.

Στην αρχαία Αθήνα, λοιπόν, τις πολιτικές αποφάσεις τις παίρνει ο λαός και όχι οι ειδικοί. Υπάρχουν όμως και εξειδικευμένες δραστηριότητες. Οι Αθηναίοι ασφαλώς δεν ήταν τρελοί να νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα... Τι έκαναν, τότε, οι πολίτες της αρχαίας Αθήνας σε σχέση με αυτό το θέμα; Πώς το αντιμετώπισαν; Έκαναν κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον. Δημιούργησαν τις εκλογές. Σωστά ή λάθος, πάντως τις δημιούργησαν. Και αυτό είναι γεγονός ιστορικά τεκμηριωμένο.

Για τις εξειδικευμένες δραστηριότητες και μόνον γι ' αυτές -για την κατασκευή ναυπηγείων, για την ανέγερση ναών, για τη διεξαγωγή του. πολέμου- χρειάζονται οι ειδικοί! Και αυτούς, τους ειδικούς, οι Αθηναίοι πολίτες τους εκλέγουν! Να ποιο είναι το νόημα των εκλογών. Διότι εκλογές σημαίνει εκλογή των καλυτέρων.

Αλλά πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο; Πώς επιτυγχάνεται η εκλογή των καλυτέρων; Εδώ υπεισέρχεται ο όρος «εκπαίδευση του λαού». Ο λαός καλείται να επιλέξει, να εκλέξει. Οι Αθηναίοι, λοιπόν, εκλέγουν κάποιον για πρώτη φορά. Έστω ότι κάνουν λάθος. Έστω, ότι διαπιστώνουν, για παράδειγμα, πως ο Περικλής είναι ένας θλιβερός στρατηγός. Τι κάνουν σε μιαν τέτοια περίπτωση; Απλούστατα, δεν τον ξαναεκλέγουν ή τον ανακαλούν.

Όμως, προκειμένου να έχει ουσία η γνώμη -η «δόξα»- των πολιτών για τα κοινά, θα πρέπει να έχει καλλιεργηθεί. Αλλά με ποιον τρόπο καλλιεργούν τη «δόξα» τους τη σχετική με τη διακυβέρνηση οι Αθηναίοι πολίτες; Μα βέβαια κυβερνώντας! Ως εκ τούτου, η αθηναϊκή δημοκρατία -και αυτό είναι το σημαντικό- αποτελεί μια υπόθεση εκπαίδευσης και αγωγής των πολιτών. (Αυτή η καίριας σημασίας διάσταση, καθώς όλοι γνωρίζουμε, λείπει εντελώς σήμερα.)

Πρόσφατα, ένα γαλλικό περιοδικό δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας έρευνας, σύμφωνα με την οποία το 60% των βουλευτών στη Γαλλία ομολογούν ότι δεν έχουν ιδέα από οικονομία! Πρόκειται για τους βουλευτές, που αποφασίζουν να αυξηθούν ή να μειωθούν οι φόροι, που αποφασίζουν συνεχώς, ενώ δεν έχουν ιδέα από οικονομία... Τελικά, οι βουλευτές, όπως και οι υπουργοί, είναι υπόδουλοι των τεχνικών συμβούλων τους. Συμβουλεύονται τους δικούς τους ειδικούς, πλην όμως έχουν και οι ίδιοι προκαταλήψεις ή προτιμήσεις.

Εάν παρακολουθήσετε από κοντά τη λειτουργία μιας κυβέρνησης ή ενός μεγάλου γραφειοκρατικού μηχανισμού, θα διαπιστώσετε ότι οι κυβερνώντες και οι υπεύθυνοι εμπιστεύονται τους ειδικούς. Ωστόσο, επιλέγουν πάντα εκείνους τους ειδικούς που συμμερίζονται τις δικές τους απόψεις. Πάντα βρίσκεται ένας οικονομολόγος που θα πει «ναι, κύριε υπουργέ, όπως το λέτε πρέπει να γίνει». Πάντα βρίσκεται ένας ειδικός για θέματα στρατιωτικά που θα πει «ναι, χρειάζεται πυρηνικός εξοπλισμός» ή «όχι, δεν χρειάζεται πυρηνικός εξοπλισμός» και ούτω καθεξής... Πρόκειται για ένα εντελώς ανόητο παιχνίδι, πλην όμως έτσι κυβερνόμαστε σήμερα.

Επανέρχομαι στο δίλημμα: 

«ο πολίτης πρέπει να έχει γενικές ή ειδικές γνώσεις;».

Η δική μου απάντηση: 

πρώτον, οι ειδικοί στην υπηρεσία των πολιτών και όχι στην υπηρεσία κάποιων πολιτικών δεύτερον, οι πολίτες κυβερνώντας μαθαίνουν να κυβερνούν... Αλλά, για να είναι σε θέση οι άνθρωποι να ασχοληθούν με τα κοινά, θα πρέπει να έχουν λάβει την ανάλογη παιδεία. Όμως, η σύγχρονη παιδεία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτό το αίτημα. Στο σχολείο, ουσιαστικά, παίρνουμε εξειδικευμένες γνώσεις.

Το σχολείο θα έπρεπε να είναι ιδιαιτέρως στραμμένο στα κοινά. Στο σχολείο θα έπρεπε να αναλύεται σε βάθος κάθε τι που αφορά τους οικονομικούς, τους κοινωνικούς και τους πολιτικούς μηχανισμούς. Θα έπρεπε να υπάρχουν μαθήματα πραγματικής ανατομίας της σύγχρονης κοινωνίας. Αλλά τι λέω τώρα... Εδώ τα σχολεία είναι ανίκανα να διδάξουν ακόμη και Ιστορία.

Τα παιδιά βαριούνται στο μάθημα της Ιστορίας, ένα μάθημα που θα έπρεπε να είναι συναρπαστικό. Πολλά πράγματα πρέπει να αλλάξουν, εάν θέλουμε να μιλήσουμε για αληθινή εκπαιδευτική δραστηριότητα στο πολιτικό πεδίο. Κάτι τέτοιο, προϋποθέτει αλλαγή των θεσμών. Προϋποθέτει νέους θεσμούς που να επιτρέπουν -και όχι να αποτρέπουν, όπως οι σήμερον ισχύοντες- την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στα κοινά.


ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΣΤΗΝ ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΗΤΑ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΙΣ 2000

ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΡΟΤΖΕΡ ΓΟΥΟΤΕΡΣ ΣΤΟ ΟΑΚΑ: ΝΑ Γ@....... Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!

O θρυλικός Ρότζερ Γουότερς των Pink Floyd ξεσήκωσε το κοινό στο ΟΑΚΑ με τη μαγευτική του παράσταση αλλά και τα ισχυρά κοινωνικά μηνύματα που πέρασε!



Ο Ρότζερ Γουότερς, των θρύλων Pink Floyd, δεν πρέπει να πολυσυμπαθεί (και) την ελληνική κυβέρνηση. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα εμφανιζόταν στο video wall του ΟΑΚΑ, όπου παρουσίασε το βράδυ της Τετάρτης ένα συναρπαστικό οπτικοακουστικό υπερθέαμα, το σύνθημα «να γαμ… η κυβέρνηση» γραμμένο στα ελληνικά. Αυτό συνέβη όταν ο 70χρονος μουσικός τραγούδησε το «Mother» και το στίχο «mother, should I trust the government» («μητέρα, να εμπιστευτώ την κυβέρνηση;).



Πρώτα ακούστηκε η φωνή του Κερκ Ντάγκλας «I am Spartacus» από την ομώνυμη ταινία, ενώ στον λευκό τοίχο του σκηνικού ήταν γραμμένη η λέξη Capitalism με τη γραμματοσειρά της Coca Cola.

Ο Ρότζερ Γουότερς εμφανίστηκε φορώντας μαύρα ρούχα και λευκά παπούτσια και ξεκίνησε με το τραγούδι «In the flesh», ενώ κόκκινα πυροτεχνήματα φώτισαν τον νυχτερινό ουρανό.



Στη συνέχεια, ο Γουότερς φόρεσε ένα μαύρο δερμάτινο παλτό και γυαλιά ηλίου, από τα ηχεία ακούγονταν πολεμικοί ήχοι, ενώ στο σκηνικό προβάλλονταν διάφορα συνθήματα.


H συναυλία συνεχίστηκε με το τραγούδι «The thin ice» αλλά και το «Another brick in the wall» ίσως το πιο πολυτραγουδισμένο κομμάτι στα χρονικά της ροκ σκηνής, ενώ κατά τη διάρκεια του, ένας τεράστιος δάσκαλος με σφυρί για κεφάλι, άρχισε να φουσκώνει σιγά σιγά και να γίνεται μια κινούμενη τεράστια μαριονέτα. Για τα φωνητικά του συγκεκριμένου τραγουδιού, εμφανίστηκαν στη σκηνή μαζί με τον Γουότερς, μια χορωδία από παιδιά που φορούσαν μπλούζες με το σύνθημα «Ο φόβος χτίζει τείχη». 



Ωστόσο η μεγάλη έκπληξη ήταν στο τραγούδι «Mother», όπου όταν ο Γουότερς είπε τον στίχο «Mother, should I trust the government» (= Μητέρα, να εμπιστευτώ την κυβέρνηση;), στον τοίχο εμφανίστηκε γραμμένο στα ελληνικά το σύνθημα «Να γ@μ#θε! η κυβέρνηση».



Στο «Goodbye Blue Sky», αεροπλάνα έριχναν αντί για βόμβες σταυρούς, δολάρια, σφυροδρέπανα, το σήμα της Μερσεντές και άλλα σύμβολα που σύμφωνα με τη φιλοσοφία του The Wall, σηματοδοτούν την καταπίεση.



Σε όλο το πρώτο μέρος της παράστασης σταδιακά χτιζόταν ο τοίχος γύρω από τον Γουότερς, ώσπου έμεινε ένα παράθυρο ανοιχτό από το οποίο τραγούδησε το «Goodbye Cruel World» και στον τοίχο εμφανίστηκε το μήνυμα «Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που στείλατε φωτογραφίες χαμένων, αγαπημένων προσώπων σας. Ευχαριστώ, Ρότζερ».
Ακολούθησε ένα 25λεπτο διάλειμμα κατά το οποίο εμφανίστηκαν στον τοίχο εικόνες γνωστών προσώπων όπως ο Μαχάτμα Γκάντι αλλά και όλες οι εικόνες αγαπημένων προσώπων που έστειλε το ελληνικό κοινό στον Γουότερς.
Το δεύτερο μέρος άρχισε με το «Nobody' s home» ενώ ακολούθησαν τα «Vera» και τα «Bring the boys back». Στο «Comfortably numb» ο Γουότερς τραγουδά μπροστά από τον πλέον κλειστό τοίχο, ενώ ο κιθαρίστας στεκόταν στη κορυφή του.
Τέλος ένα αιωρούμενο γουρούνι που έγραφε «εμπιστευτείτε μας» έπεσε πάνω στο κοινό και το τείχος γκρεμίστηκε κυριολεκτικά. Η συναυλία έκλεισε με το «Outside The Wall» και ο ίδιος ο Γουότερς κλείνοντας τη συναυλία, δήλωσε συγκινημένος «Δεν είναι εύκολο να είσαι έξω από το τείχος. Είστε φανταστικό κοινό και αυτό σημαίνει πολλά για μας».




Με πληροφορίες από Το Χωνί και από το Το Κουτί της Πανδώρας

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΓΙΟΡΤΗ.

Περίπου 3.000 σύγχρονοι φιλόσοφοι από 105 χώρες, οι οποίοι μέσα από 75 θεματικές ενότητες θα επιχειρήσουν να απαντήσουν σε σύγχρονα ερωτήματα - ή έστω να τα θέσουν - για την πολιτική, την κοινωνία, την τεχνολογία, τον άνθρωπο, με ταυτόχρονη μετάφραση σε επτά γλώσσες!

Αυτό είναι το 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας, το οποίο από το ντεμπούτο του το 1900 διεξάγεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, διοργανώνεται μεταξύ 4 και 10 Αυγούστου από τη Διεθνή Ομοσπονδία Φιλοσοφικών Εταιρειών (FISP) και την Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, της UNESCO και της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Οι περισσότερες εργασίες του θα διεξαχθούν στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ εκείνες με την κάπως πιο συμβολική σημασία θα πραγματοποιηθούν σε χώρους όπως η Ακαδημία Πλάτωνος, η Πνύκα ή η Αγία Φωτεινή Ιλισού, όπου διεξήχθη ο διάλογος «Φαίδρος» του Πλάτωνα. Στα ίδια μέρη, δηλαδή, όπου περπάτησαν ή συνέλαβαν τις ιδέες τους ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, αλλά και οι έλληνες φοιτητές και οι καθηγητές τους αυτή τη φορά θα βρεθούν τρανταχτά ονόματα της σύγχρονης διανόησης: ο Γιούργκεν Χάμπερμας, ο Αλέξανδρος Νεχαμάς, ο Γουίλιαμ Μακμπράιτ, αλλά και οι Ντέρμοτ Μόραν, Λούκα Σκαραντίνο, Γιώργος Αναγνωστόπουλος, Εβάντρο Αγκάτσι ή Τζουλιάνα Γκονζάλες. Ο πολύς Ουμπέρτο Εκο δεν έχει ακόμη επιβεβαιώσει οριστικά την παρουσία του (είχε και ένα πρόβλημα υγείας, όπως μάθαμε). Σύμφωνα με τη διοργάνωση, όμως, θα κάνει ό,τι μπορεί διότι «θέλει οπωσδήποτε να επισκεφθεί τα άγια χώματα της φιλοσοφίας».

Η τελετή έναρξης του του 23ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Φιλοσοφίας θα γίνει την Κυριακή το βράδυ στο Ηρώδειο, ενώ το θέμα του είναι: «Η φιλοσοφία ως έρευνα και τρόπος ζωής». «Αυτό αποτελεί τομή», λέει ο πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας Κωνσταντίνος Βουδούρης, γιατί «η φιλοσοφία ως τρόπος ζωής ήταν η αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων. Από την Αναγέννηση, επικράτησε η άποψη ότι είναι μια ερευνητική εργασία για ειδικούς. {ARX}

Το Συνέδριο την επανατοποθετεί εκεί όπου της ταιριάζει. Χώρια που διεξάγεται τελικά στην Ελλάδα, ενάντια σε ένα περιβάλλον που έχει αλλάξει τη ζωής μας. Οταν πήραμε το Συνέδριο το 2008, κανείς δεν είχε αντίρρηση». Αυτό που υπονοείται, είναι ότι η υποψηφιότητα ή η επιτυχία της χώρας συνάντησαν από οικονομικές δυσκολίες, μέχρι δυσφήμηση σε ξένα μέσα.

«Αναστρέψαμε όμως το κλίμα», λέει ο κ. Βουδούρης, «και ενώ περιμέναμε 800 συνέδρους, φτάσαμε στους 3.000. Οχι ότι το γεγονός αφορά μόνο αυτούς – κι ας έχουν δικαίωμα συμμετοχής όσοι κατέθεσαν ήδη αίτηση και την υποχρεωτική οικονομική εισφορά. Η φιλοσοφία δεν γίνεται με έναν», εξηγεί ο κ. Βουδούρης. «Ο Σωκράτης πήγαινε στην αγορά για να βρίσκει ανθρώπους να συνδιαλέγεται. Η φιλοσοφία έχει σχέση με τη ζωή, δίνει παραδείγματα βίου, συζητεί για τα πολιτικά και τα κοινωνικά».

Προς αυτή την κατεύθυνση και η ευχή του για την επιτυχία του Συνεδρίου: «Θέλω να υπάρχει ζωντανός, ζωηρός διάλογος, με σεβασμό όλων των απόψεων, από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου», λέει ο κ. Βουδούρης. «Και με αφορμή το Συνέδριο, να αρχίσουμε να φιλοσοφούμε σοβαρά. Να μη θεωρούμε τη φιλοσοφία ένα μαθηματάκι από ειδικούς. Να τη βάλουμε βαθιά στη ζωή μας».

Γιούργκεν Χάμπερμας
Γνωστός για την εργασία του στην έννοια της «δημόσιας σφαίρας», εκπρόσωπος της παράδοσης της κριτικής θεωρίας και του πραγματισμού, ο 84χρονος Γερμανός ξεκίνησε μεν την καριέρα του από τη Σχολή της Φρανκφούρτης, λόγω διαφωνιών όμως με τον Χορκχάιμερ και τον Αντόρνο, στη συνέχεια σαν να αποκόπηκε λιγάκι. Οι σύγχρονες δημόσιες παρεμβάσεις του δεν θα μπορούσαν να μην αφορούν και την Ευρωπαϊκή Ενωση ή τις προκλήσεις της. Στο Συνέδριο δε, ενώ διανοητές θα δίνουν διαλέξεις για το έργο του, ο ίδιος θα συμμετέχει σε ειδική συνεδρία για την παγκοσμιοποίηση και τον κοσμοπολιτισμό.

Ουμπέρτο Εκο
Σημειολόγος, φιλόσοφος ή συγγραφέας; Ο τίτλος μάλλον μικρή σημασία έχει για τους θαυμαστές του ανθρώπου που υπέγραψε μπεστ σέλερ όπως «Το όνομα του ρόδου» και πρόσφατα «Το κοιμητήριο της Πράγας». Οπως ίσως μικρή σημασία έχει και το ακόμη άγνωστο αντικείμενο της διάλεξής του στο Συνέδριο, στο οποίο η συμμετοχή του δεν είναι ακόμη 100% επιβεβαιωμένη. Ο 81χρονος κάτοχος διαφόρων ακαδημαϊκών τίτλων έχει πει επίσης ότι «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις». Αν όμως τα καταφέρει να έρθει στην Ελλάδα τις επόμενες ημέρες, η είδηση θα είναι ο ίδιος.

Αλέξανδρος Νεχαμάς
Γεννημένος το 1946 στην Αθήνα από γονείς εβραϊκής καταγωγής, μεγαλωμένος στην οδό Σκουφά και μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών, με ακαδημαϊκά ενδιαφέροντα που σήμερα περιλαμβάνουν την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, την αισθητική, το έργο του Νίτσε, του Φουκό αλλά και τη θεωρία της λογοτεχνίας, ο καθηγητής του Πρίνστον έγινε γνωστός σε ένα ευρύτερο κοινό το 1985 όταν δημοσίευσε το βιβλίο του «Νίτσε: η ζωή σαν λογοτεχνία». Αλλο σημαντικό πόνημά του, «Η τέχνη του βίου». Στην Αθήνα, στην Πνύκα συγκεκριμένα, η ομιλία του έχει τον τίτλο: «Η σωκρατική φρόνηση σήμερα».

Τζουλιάνα Γκονζάλες
Γεννήθηκε το 1936 στο Μεξικό και σπούδασε στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας του εκεί Εθνικού Αυτόνομου Πανεπιστημίου, σε μια περίοδο κατά την οποία η χώρα γνώρισε σημαντική πνευματική ανάπτυξη, εν μέρει χάρη στην άφιξη εξόριστων του ισπανικού Εμφυλίου. Ενας από αυτούς, ο Εντουάρντο Νικόλ έγινε ο δάσκαλός της και κάπως έτσι στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων της σήμερα βρίσκονται η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, η οντολογία, η ηθική και η βιοηθική. Στην Αθήνα θα μιλήσει για το έργο του δασκάλου της πάνω στην επίδραση του Ηρακλείτου στην ανανέωση της μεταφυσικής.

ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΘΑ ΔΕΧΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΣΗ ΛΑΜΨΗ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ;

Θα ανεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στην Εκκλησία;. 

Οπωσδήποτε. Το ανεχόταν και τότε, θα το ανεχόταν και τώρα. Τότε υπήρχε στα Ιεροσόλυμα ο ναός του Σολομώντα, ένα από τα σπάνια θαύματα της αρχιτεκτονικής και πολυτέλειας στον κόσμο. Τούτος ο ναός είχε περισσότερο χρυσό και πολύτιμες πέτρες εσωτερικά απ’ ό,τι έχουν σήμερα όλοι οι χριστιανικοί ναοί στα Βαλκάνια. 


«Και όλον τον οίκον περιέσχε χρυσίω έως συντέλειας παντός του οίκου» (Γ’ Βασ. 6,22). Σ’ αυτό το ναό έμπαινε ο Χριστός πολλές φορές, όμως ποτέ δεν εξέφρασε τη δική σας σκέψη, ότι θα έπρεπε όλα αυτά να μεταμορφωθούν σε ψωμί και να φαγωθούν.

Αυτός προέβλεψε την κατάρρευση αυτού του ναού και ο ναός καταστράφηκε, αλλά όχι εξαιτίας του χρυσού στον ναό, αλλά εξαιτίας της λάσπης στις ανθρώπινες ψυχές. Εμένα με ευχαριστεί που δείχνετε ελεήμων προς τους φτωχούς, αλλά ακόμα περισσότερο θα με ευχαριστούσε εάν δείχνατε ελεήμων με τη δική σας περιουσία και όχι των άλλων.

Δεν θα ήθελα να σας δω όμως στήν ίδια πλευρά με τον Ιούδα. Θα θυμάστε πώς ο Ιούδας θέλησε κάποτε να φανεί πιο ελεήμων από τον Χριστό… Διαβάστε το δωδέκατο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. Κάποια γυναίκα πήρε ένα μπουκαλάκι με πολύτιμο μύρο νάρδου και άλειψε τα πόδια του Ιησού. Ο Ιούδας, ο οποίος αργότερα πρόδωσε τον δάσκαλο του για τα λεφτά, θύμωσε και φώναξε: «Διατί τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοίς;» (Ιωάν. 12,5). Σ’ αυτό του απάντησε ο στοργικός Κύριος, που ήταν καθ’ οδόν να δώσει και τη ζωή Του για τούς φτωχούς: «Τους πτωχούς γάρ πάντοτε έχετε μεθ’ εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε» (Ιωάν. 12,8).

Ακούστε, λοιπόν, τι θα σας πω: εάν όλοι εμείς είχαμε πάντα τον Χριστό μαζί μας, δεν θα υπήρχαν φτωχοί ανάμεσα μας. Εκείνοι οι οποίοι έχουν τον Χριστό μαζί τους, εκείνοι προσέφεραν στην Εκκλησία όλα αυτά που εσείς ονομάζετε «λάμψη». Εκείνοι οι ίδιοι δίνουν τα μέγιστα στους φτωχούς. Η αγάπη προς τον ζωντανό Χριστό τους σπρώχνει και στις δύο θυσίες: στη θυσία προς την Εκκλησία τους και στη θυσία προς τα φτωχά αδέλφια τους. Ενώ εκείνοι που δεν έχουν τον Χριστό μαζί τους, δεν έχουν ούτε τούς φτωχούς μαζί τους. Εκείνοι θα ήθελαν να πάρουν από την Εκκλησία και να δώσουν στους φτωχούς, για να μη δίνουν τα δικά τους και για να μην τούς ενοχλούν οι φτωχοί. Αυτός είναι ο βαθύτερος πειρασμός, πού κάνει αυθάδη περίπατο ανάμεσα μας με το προσωπείο της ευεργεσίας.

Του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Επισκ. Αχρίδος 

Διαβάστε Περισσότερα

ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΣΕ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣ, ΣΩΣΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΓΑΡΕΦΙ.

Μετά από επικοινωνία του Δήμου Αλμωπίας με τη ΔΕΗ, ενημερώνουμε τους δημότες μας ότι 

την Τρίτη 6 Αυγούστου και ώρες 8π.μ. έως 13μ.μ. 

θα υπάρξει διακοπή ρεύματος 

στις Τοπικές Κοινότητες Προμάχων και Σωσάνδρας καθώς και στο αντλιοστάσιο Γαρεφείου,

 προκειμένου να εκτελεστούν οι απαραίτητες τεχνικές εργασίες από τη ΔΕΗ.

Από το Δήμο Αλμωπίας

Διαβάστε Περισσότερα

Εσείς ξέρετε ποιος είναι ο ιδιοκτήτης των Jumbo;

Εσείς ξέρετε ποιος είναι ο ιδιοκτήτης των Jumbo;

Λίγοι τον γνωρίζουν ως

Διαβάστε Περισσότερα

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ.

Εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς, ενημερώνουμε ότι ο Δήμος Αλμωπίας λειτουργεί στην Αριδαία Μαθητική Εστία που σκοπό έχει τη διευκόλυνση των μαθητών και μαθητριών που φοιτούν σε σχολεία της Αριδαίας.

Η Μαθητική Εστία για την εκπλήρωση της αποστολής της:

Α. ΣΤΕΓΗ: οι οικότροφοι (μαθητές και μαθήτριες) διαμένουν σε δωμάτια, τα οποία είναι εξοπλισμένα με όλα τα απαραίτητα είδη (εκτός από ατομικά είδη) και ζουν σε οικογενειακό περιβάλλον.

Β.ΦΑΓΗΤΟ: στους οικότροφους παρέχεται πλούσιο, υγιεινό και άριστα παρασκευασμένο φαγητό (πρωί-μεσημέρι-βράδυ).

Γ.ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ: οι μαθητές-μαθήτριες ψυχαγωγούνται με αθλοπαιδιές (μουσική, εκπομπές της τηλεόρασης, προβολή ταινιών dvd,επιτραπέζια παιχνίδια κ.ά.)

Δ. ΜΕΛΕΤΗ: λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη με βοηθητικά βιβλία και άλλα, τα οποία είναι στη διάθεση των μαθητών-μαθητριών.

Τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για την εγγραφή στη μαθητική εστία είναι:

1.       Αίτηση υπογεγραμμένη από το γονέα ή κηδεμόνα.

2.       Βεβαίωση εγγραφής από Γυμνάσιο ή Λύκειο ή Ι.Ε.Κ.

3.       Πιστοποιητικό γέννησης από το Δήμο ή φωτοαντίγραφο αστυνομικής ταυτότητας.

4.       Πιστοποιητικό υγείας από δημόσιο νοσοκομείο ή κέντρο υγείας.

5.       Εκκαθαριστικό σημείωμα Δ.Ο.Υ. των γονέων.

6.       Υπεύθυνη δήλωση του νόμου 1589/86 όπου θα δηλώνεται η μόνιμη κατοικία των γονέων.

7.       Μια φωτογραφία.

Οι εγγραφές θα αρχίσουν 02/09/2013.

Για περισσότερες πληροφορίες να απευθύνεστε στα γραφεία της Μαθητικής Εστίας, στο τηλέφωνο 23840-21339.

Από τη Μαθητική Εστία Αριδαίας του Δήμου Αλμωπίας

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ ΤΗΣ Ο.Γ.Ε.

 Φτιάχνουμε μαζί με τα παιδιά μας έναν καλύτερο κόσμο !

      Το απόγευμα της Τετάρτη  31 του Ιούλη το πάρκο μπροστά στο Πολύκεντρο των Γιαννι-τσών  ( στο κέντρο του Πεζόδρομου της πόλης ) γέμισε με παιδικές φωνές και γέλια!

       Πινέλα με χρώματα έβγαλαν από τις παιδικές ψυχές τις δικές τους ανησυχίες για τον κόσμο των μεγάλων. Πολύχρωμα χαρτιά και χάντρες, κρυμμένοι θησαυροί μέσα σε μαγε-μένες παραστάσεις , τσουβαλοδρομίες, παιχνίδια σε κύκλο, χορευτικές παραστάσεις...όλα άφησαν στον χώρο μια ονειρεμένη διάθεση, μια παιδική φωνή που υποσχέθηκε “θα τα ξαναπούμε”!

       Η Ομάδα Γυναικών Γιαννιτσών - μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας ( Ο.Γ.Ε. ) προετοίμασε τον χώρο, ώστε να είναι φιλόξενος και έτοιμος να υποδεχτεί τα παιδιά μας.   

      Δεκάδες παιδιά και γονείς ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Από κοντά και οι μεγαλύτεροι, οι παππούδες και οι γιαγιάδες.

      Όλοι μαζί, μέσα στο παιχνίδι, το θέατρο, τον χορό και τα τραγούδια  βρήκαμε τον “κρυμμένο θησαυρό”, εκείνο που μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα αύριο διαφορετικό, ένα αύριο με όμορφα στοιχεία, που θα μας ανήκει !

ΟΜΑΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΏΝ της  Ο.Γ.Ε.

ΤΗΛ.ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6936116086, 6978921885, 6981825752

Διαβάστε Περισσότερα