Ο Χάνς γύρισε σπίτι νωρίτερα από το κανονικό. Καλησπέρισε την οικογένεια μ΄ένα χαμόγελο ως τα αυτιά και τους ρώτησε, κουνώντας κάτι πολύχρωμα χαρτάκια μπροστά τους:
- «Για να δούμε ποιος θα βρει,τι σας έχω εδώ;»
Η οκτάχρονη Μπέρθα τον τράβηξε από τον γύρο του πουκαμίσου του, που το άφηνε ριχτό λόγω της μπυροκοιλιάς.
- «Εισιτήρια για το λούνα–παρκ, μπαμπά;»
- «Εισιτήρια, αλλά για κάτι πολύ καλύτερο»
- «Για την Disneyland;» ρώτησε ο δεκάχρονος Κάρλ
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του:
- «Ακόμα καλύτερο»
Η Γιόλα κοίταξε με αδημονία τον άνδρα της:
- «Μη μου πεις, πως ήρθε η σειρά μας για διακοπές στην Απαγορευμένη Χώρα;»
- «Κι όμως, ήρθε! Φεύγουμε σε μια εβδομάδα»
- «Λένε όμως πως είναι πολύ επικίνδυνα εκεί»
- «Μα δεν θα είμαστε μόνοι, με γκρουπ θα πάμε. Αύριο θα κάνουμε και τα αναγκαία εμβόλια, αν και όπως πάντα,καλού – κακού, θα υπάρχει γιατρός μαζί μας, φαρμακείο και όλα τα χρειώδη.»
- «Αλήθεια πόσοι είναι οι μόνιμοι κάτοικοι τώρα;»
- «Γύρω στο ένα εκατομμύριο, σκόρπιοι σε σπήλαια και σε καλύβες, στις περιοχές που έμειναν ελεύθερες από αιολικά πάρκα, φωτοβολταϊκά και ορυχεία.»
- «Διάβαζα πως το 2014, μόνον στην πρωτεύουσα ζούσαν τέσσερα εκατομμύρια ψυχές.»
- «Μα τότε μόλις είχε ξεκινήσει η εφαρμογή του μνημονίου. Τώρα η ακρόπολη περιβάλλεται από δάση. Αν είμαστε τυχεροί θα πάμε και σαφάρι»
- «Υπάρχουν άγρια ζώα στην Ελλάδα; Μόνον για αλεπούδες, λύκους, τσακάλια και αρκούδες ήξερα»
- «Έφεραν από όλα. Μέχρι κροκόδειλους και λιοντάρια. Η Αττική είναι το μοναδικό δάσος του τόπου, ένα περίεργο δάσος που φύτρωσε ανάμεσα στα χαλάσματα μιας πρώην μεγαλούπολης.»
- «Θα πάμε και σε κανένα νησί;»
- «Που ζεις εσύ βρε γυναίκα! Τα νησιά είναι ιδιωτικά, απαγορευμένα για τους κοινούς θνητούς.»
- «Αναρωτιέμαι πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς τις σύγχρονες ανέσεις. Άραγε τους άξιζε τέτοια καταδίκη;»
- «Μια χαρά ζουν. Καλλιεργούνμε άροτρα και ζώα τα χωράφια που τους παραχωρήσαμε,έχουν τα ζωντανά τους για κρέας και γάλα, τους στέλνουμε δωρεάν πετρέλαιο για τις γκαζόλαμπες και ωραιότατα μαγκάλια για θέρμανση»
- «Τουλάχιστον ας τους επέτρεπαν να δουλεύουν στον τουρισμό»
- «Δεν θα είσαι καλά! Οι άνθρωποι είναι εντελώς αγροίκοι, αμόρφωτοι.»
- «Σε ξαναρωτώ! Δεν είναι άδικο να ζουν έτσι;»
- «Τι να σου πω, γυναίκα, ας πρόσεχαν,να πουν το μεγάλο όχι, όταν έπρεπε, στην αρχές του αιώνα μας.
Τώρα, πληρώνουν τις επιλογές τους, μην τους λυπάσαι»
Εκείνη τη νύχτα η οικογένεια έμεινε ξάγρυπνη ως αργά, συζητώντας για την Απαγορευμένη Χώρα. Το ταξίδι που ονειρεύονται οι Βόρειο-Ευρωπαίοι σε όλη τους τη ζωή.
Niki Vikou
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/
