Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΩΕ.

Έπειτα από αιώνες συζητήσεων και διαμάχης, αρχαιολογικά ευρήματα που ήρθαν στο φως στη Βουλγαρία ίσως αποκαλύπτουν πού συνέβη ο ...

Κατακλυσμός του Νώε και τι τον προκάλεσε.

Στο δεύτερο μέρος εξετάζονται βράχοι χαραγμένοι με μυστήρια σύμβολα 1500 χρόνων που βρίσκονται διάσπαρτοι στη Σκωτία.

- Περιπλανώμενος: Μυστήρια της αρχαιότητας: Ο Κατακλυσμός του Νώε 

ΠΗΓΕΣ...Μυστήρια 

krasodad.blogspot.com

http://peri-planomenos.blogspot.gr/

http://periergaa.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

"2045 AVATAR": ΜΥΣΤΙΚΟ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΜΟΝΟ ΣΕ ΚΡΟΙΣΟΥΣ.

Ένας Ρώσος επιχειρηματίας υπόσχεται να χαρίσει την αθανασία σε δισεκατομμυριούχους έναντι υψηλότατης αμοιβής. Το σχέδιο του ονομάζεται “2045 Avatar”.

Στην αρχή, με το που δημοσιοποιήθηκε η είδηση του φιλόδοξου επιχειρηματία όλοι έκαναν λόγο για μαγικά φίλτρα, ιεροτελεστίες και τελετουργικά αλλά η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική, τουλάχιστον όπως υποστηρίζει ο ίδιος.

Θέλοντας και ο ίδιος προσωπικά να είναι ο πρώτος θνητός που θα ανακηρυχθεί και επίσημα αθάνατος αλλά και να «επιβλέψει» προσωπικά το πέρασμα προς την αιωνιότητα ο Ρώσος επιχειρηματίας παρουσίασε το πρότζεκτ που βασίζεται στην μεταμόσχευση ανθρώπινου εγκεφάλου σε ρομποτικό σώμα μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Βασικό κίνητρο για τον ίδιο είναι οι άνθρωποι που το σώμα τους έχει φθαρεί στο μέγιστο βαθμό ή φέρουν μη αναστρέψιμες βλάβες . Για το λόγο αυτό έχει προσλάβει 30 επιστήμονες ώστε να υποστηρίξουν το σχέδιό του. Σε επιστολή του μόνο προς τους κροίσους της γης ανακοίνωσε:

«Έχετε τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσετε την παράταση της ζωής σας ως την αθανασία.
Βρισκόμαστε πολύ κοντά στην ανάπτυξη τέτοιων τεχνολογιών: κάτι τέτοιο δεν αποτελεί μια φαντασίωση επιστημονικής φαντασίας. Είναι στο χέρι σας να εξασφαλίσετε ότι αυτό θα συμβεί ενόσω ζείτε»

Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού αναμένεται να ανοίξουν τα κεντρικά γραφεία στο Σαν Φραντσίσκο ενώ πρόκειται να οργανώσουν και διαφημιστική εκστρατεία για την προώθηση του σχεδίου. «Η ομάδα του 2045 εργάζεται πυρετωδώς για τη δημιουργία ενός διεθνούς κέντρου έρευνας όπου θα απασχολούνται κορυφαίοι επιστήμονες για την ανάπτυξη ανθρωπόμορφων ρομπότ, μοντέλων «ζωντανών» συστημάτων, εγκεφάλου και συνείδησης.

Στόχος αυτών, θα είναι μελλοντικά η μεταφορά της συνείδησης του ενδιαφερόμενου σε ένα τεχνητό σώμα, επιτυγχάνοντας έτσι την κυβερνητική του αθανασία» 


το παραπάνω άρθρο εστάλη στο mail του ramnousia από αναγνώστη

ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ?

Οι αναρχικοί όχι μόνο δεν αγνοούν την «ανθρώπινη φύση», αλλά έχουν και τη μόνη πολιτική θεωρία που αντιμετωπίζει αυτή την έννοια με βαθιά σκέψη και προβληματισμό.

Πολύ συχνά, η «ανθρώπινη φύση» εγείρεται ως ύστατη γραμμή άμυνας σ’ ένα επιχείρημα εναντίον του αναρχισμού, επειδή πιστεύεται πως δεν επιδέχεται απάντησης. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει.

Πρώτα απ’ όλα, η ανθρώπινη φύση είναι πολυσύνθετο πράγμα. Εάν με την ανθρώπινη φύση νοείται το «τι κάνουν οι άνθρωποι», γίνεται προφανές πως η ανθρώπινη φύση είναι αντιφατική – αγάπη και μίσος, ευσπλαχνία και απονιά, ειρήνη και βία, και ούτω καθεξής, όλα έχουν εκφραστεί από ανθρώπους κι έτσι όλα είναι προϊόντα της «ανθρώπινης φύσης». Βεβαίως, ό,τι θεωρείται «ανθρώπινη φύση» μπορεί να αλλάξει με την αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών. Για παράδειγμα, η δουλεία θεωρούνταν μέρος της «ανθρώπινης φύσης» και «κανονικότητα» για χιλιάδες χρόνια. Η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν απολύτως φυσιολογική από τους αρχαίους Έλληνες, ύστερα όμως από χιλιάδες χρόνια η χριστιανική Εκκλησία την καταδίκασε ως αφύσικη. Ο πόλεμος αποτέλεσε μέρος της «ανθρώπινης φύσης» μονάχα όταν αναπτύχθηκαν τα κράτη.

Κατά τον Τσόμσκυ: «Τα άτομα είναι σίγουρα ικανά για το κακό… Αλλά τα άτομα είναι ικανά για κάθε είδους πράγματα. Η ανθρώπινη φύση έχει πολλούς τρόπους για να πραγματωθεί ως τέτοια, οι άνθρωποι έχουν πολλές ικανότητες και επιλογές. Ποιες από αυτές θα αποκαλυφθούν, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις θεσμοθετημένες δομές. Αν είχαμε θεσμούς που επέτρεπαν στους παθολογικούς δολοφόνους να κυριαρχήσουν ελεύθεροι, θα έκαναν κουμάντο. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσετε θα ήταν να αφήσετε αυτά τα στοιχεία της φύσης σας να εκδηλωθούν.

Αν έχουμε θεσμούς που καθιστούν την απληστία ως αποκλειστική ιδιότητα των ανθρώπινων όντων κι ενθαρρύνουν την καθαρή απληστία σε βάρος υπόλοιπων ανθρώπινων συναισθημάτων και δεσμεύσεων, θα έχουμε μια κοινωνία βασισμένη στην απληστία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 

Μια διαφορετική κοινωνία θα μπορούσε να οργανωθεί με τέτοιον τρόπο ώστε άλλου είδους ανθρώπινα αισθήματα και συναισθήματα, όπως η αλληλεγγύη, η υποστήριξη, η συμπόνια, να έχουν κυρίαρχη θέση. Τότε θα αποκαλύπτονταν διαφορετικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης και προσωπικότητας». 

(Νόαμ Τσόμσκυ, Χρονικά διαφωνίας / Noam Chomsky, Chronicles of Dissent)

Επομένως, το περιβάλλον παίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό τού τι είναι «ανθρώπινη φύση», πώς αναπτύσσεται αυτή και ποιες πτυχές της εκφράζονται. Πράγματι, ένας απ’ τους μεγαλύτερους μύθους για τον αναρχισμό είναι πως πιστεύουμε ότι η ανθρώπινη φύση είναι εγγενώς καλή (αντίθετα, πιστεύουμε πως είναι εγγενώς κοινωνική). Το πώς αυτή αναπτύσσεται και εκφράζεται εξαρτάται από το είδος της κοινωνίας που εμείς δημιουργούμε και κατοικούμε. Μια ιεραρχική κοινωνία θα διαμορφώσει τους ανθρώπους με ορισμένους (αρνητικούς) τρόπους και θα παραγάγει μία «ανθρώπινη φύση» ριζικά διαφορετική από μία ελευθεριακή.
Έτσι, «όταν ακούμε άντρες [και γυναίκες] να λένε πως οι Αναρχικοί φαντάζονται τους άντρες [και τις γυναίκες] πολύ καλύτερους απ’ ό,τι πραγματικά είναι, απλώς αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν ευφυείς άνθρωποι να επαναλαμβάνουν αυτή την ανοησία. Εμείς δε λέμε συνεχώς ότι ο μόνος τρόπος για να γίνουν οι άντρες [και οι γυναίκες] λιγότερο άπληστοι και εγωιστές, λιγότερο φιλόδοξοι και λιγότερο δουλοπρεπείς ταυτόχρονα, είναι να εξαλείψουμε εκείνες τις συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη του εγωτισμού και της απληστίας, της δουλοπρέπειας και της φιλοδοξίας;» (Πιότρ Κροπότκιν, στην έκδοση Δράστε από μόνοι σας/Act for Yourselves των Ουόλτερ και Μπέκερ)

Έτσι, η χρήση της «ανθρώπινης φύσης» ως επιχειρήματος εναντίον του αναρχισμού είναι απλώς επιπόλαια κι εν τέλει μία υπεκφυγή. Είναι μια δικαιολογία για να μη σκέφτεται κανείς. «Κάθε ανόητος», όπως το θέτει η Έμμα Γκόλντμαν, «από το βασιλιά μέχρι τον αστυνομικό, από το στενόμυαλο εφημέριο μέχρι τον τυφλωμένο ερασιτέχνη επιστήμονα, θεωρεί πως μιλάει με εγκυρότητα για την ανθρώπινη φύση. Όσο πιο σπουδαίος ο πνευματικός τσαρλατάνος, τόσο πιο σαφής η επιμονή του ως προς την κακία και την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης. Όμως, πώς μπορεί κανείς να μιλάει γι’ αυτό σήμερα, με κάθε ψυχή φυλακισμένη, με κάθε καρδιά εγκλωβισμένη, λαβωμένη και ακρωτηριασμένη;» Αλλάξτε την κοινωνία, δημιουργήστε ένα καλύτερο κοινωνικό περιβάλλον, και μετά θα μπορούμε να κρίνουμε τι είναι παράγωγο της φύσης μας και τι είναι παράγωγο ενός εξουσιαστικού συστήματος. Γι’ αυτόν το λόγο, ο αναρχισμός «υποστηρίζει την απελευθέρωση του ανθρώπινου μυαλού από την κυριαρχία της θρησκείας• την απελευθέρωση του ανθρώπινου σώματος από την κυριαρχία της ιδιοκτησίας• την απελευθέρωση από τα δεσμά και τους περιορισμούς της κυβέρνησης… Ελευθερία, διεύρυνση, προοπτική και, πάνω απ’ όλα, ηρεμία και ξεγνοιασιά μπορούν από μόνα τους να μας διδάξουν τους αληθινά κυρίαρχους παράγοντες της ανθρώπινης φύσης και όλες τις υπέροχες δυνατότητές της». (Έμμα Γκόλντμαν, Αναρχισμός και άλλα δοκίμια / Emma Goldman, Anarchism and Other Essays)

Αυτό δεν σημαίνει πως οι άνθρωποι είναι απολύτα πλαστικοί. Με κάθε γέννηση ανθρώπου μια λευκή σελίδα (tabula rasa) περιμένει να σχηματιστεί από την «κοινωνία»(δηλαδή από αυτούς που αποτελούν την κοινωνία). Όπως υποστηρίζει ο Νόαμ Τσόμσκι «δεν νομίζω πως είναι δυνατόν να δωθεί μία ορθολογική άποψη για την έννοια της αλλοτριωμένης εργασίας σε αυτή την υπόθεση [πως η ανθρώπινη φύση δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από ένα ιστορικό προϊόν], ούτε είναι δυνατόν να δημιουργηθεί κάτι σαν μια ηθική δικαιολόγηση για τη δέσμευση σε ενός είδους κοινωνική αλλαγή, εκτός από την βάση των υποθέσεων που αφορούν στην ανθρώπινη φύση και στο πώς οι τροποποιήσεις στη δομή της κοινωνίας θα την φέρουν σε καλύτερη θέση ώστε να ανταποκρίνεται σε ορισμένες βασικές ανάγκες οι οποίες είναι κομμάτι της ουσιώδους μας φύσης». 

(Τσόμσκυ, Γλώσσα και Πολιτικές(αδημοσίευτο στα ελληνικά) / Chomsky, Language and Politics)

Δεν επιθυμούμε να μπούμε στη συζήτηση για το ποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά είναι και ποια δεν είναι «έμφυτα». Το μόνο που θα πούμε είναι πως τα ανθρώπινα όντα έχουν έμφυτη την ικανότητα να σκέφτονται και να μαθαίνουν –αισθανόμαστε πως αυτό είναι κάτι παραπάνω από προφανές- και πως οι άνθρωποι είναι κοινωνικά δημιουργήματα τα οποία χρειάζονται τη συντροφιά των άλλων για να αισθάνονται ολοκληρωμένοι και να ευημερούν. Επιπλέον, έχουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν και να αντιτάσσονται στην αδικία και την καταπίεση. Όπως σωστά θεωρεί ο Μπακούνιν «η δύναμη να σκέφτεσαι και η επιθυμία να επαναστατείς[...] είναι πολύτιμες ικανότητες».

Νομίζουμε πως αυτά τα τρία χαρακτηριστικά, υποδηλώνουν τη βιωσιμότητα μιας αναρχικής κοινωνίας. Η έμφυτη ικανότητα του να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου, αυτομάτως κάνει όλες τις μορφές ιεραρχίας αβάσιμες. Η αγάγκη μας, επίσης, για κοινωνικές σχέσεις υπονοεί ότι μπορούμε να οργανωθούμε χωρίς κράτος. Η βαθιά θλίψη και αποξένωση που ταλανίζει την μοντέρνα κοινωνία δείχνει ότι ο συγκεντρωτισμός και ο αυταρχισμός του καπιταλισμού και του Κράτους μας στερεί κάποιες από τις έμφυτες ανάγκες που έχουμε. Πράγματι, όπως προαναφέρθηκε, για μεγάλο μέρος της ύπαρξης της, η ανθρώπινη φυλή έχει ζήσει σε αναρχικές κοινότητες, με μικρή ή και καθόλου ιεραρχία. Το να αποκαλεί η μοντέρνα κοινωνία αυτούς τους ανθρώπους «άγριους» ή «πρωτόγονους», είναι υπεροπτικό. Οπότε, ποιος μπορεί να πει ότι ο αναρχισμός είναι ενάντια στην «ανθρώπινη φύση»; Οι αναρχικοί έχουν συγκεντρώσει πολλά στοιχεία που αντιτίθενται σε αυτή την άποψη.

Σε ότι αφορά την κατηγορία πως οι αναρχικοί έχουν μεγάλο ζήτημα με την «ανθρώπινη φύση», συνήθως οι μη-αναρχικοί είναι αυτοί που δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στο ζήτημα. ‘Ετσι «ενώ οι αντίπαλοι μας φαίνεται να παραδέχονται πως υπάρχει ένα ιδιαίτερο είδος «καλών» ανθρώπων –αυτοί που κυβερνούν, εκμεταλλεύονται, εξουσιάζουν- οι οποίοι, ω! τι χαρά, μπορούν και εμποδίζουν τους «κακούς» ανθρώπους –που κυβερνώνται, που είναι οι εκμεταλλευόμενοι και οι εξουσιαζόμενοι – από το να γίνουν ακόμα χειρότεροι απ’ ότι είναι», εμείς οι αναρχικοί «υποστηρίζουμε πως και οι εξουσιαστές και οι εξουσιαζόμενοι διαφθείρονται από την εξουσία» και πως «και οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι διαφθείρονται από την εκμετάλλευση». Έτσι, «υπάρχει μία διαφορά και είναι και πολύ σοβαρή. Παραδεχόμαστε τις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης , αλλά δεν εξαιρούμε τους εξουσιαστές. Αυτοί το κάνουν (αν και ορισμένες φορές ασυνείδητα) και επειδή εμείς δεν κάνουμε καμιά εξαίρεση, λένε πως είμαστε ονειροπόλοι». (Kropotkin, ο.π). Εάν, λοιπόν, η ανθρώπινη φύση είναι τόσο κακή, το να έχουν κάποιοι άνθρωποι εξουσία πάνω σε άλλους και αυτό να οδηγεί στην δικαιοσύνη και την ελευθερία, είναι απελπιστικά ουτοπικό.

Επιπλέον, όπως σημειώνεται, οι Αναρχικοί υποστηρίζουν πως οι ιεραρχικές οργανώσεις αναδεικνύουν τη χειρότερη όψη της ανθρώπινης φύσης. Τόσο οι καταπιεστές, όσο και οι καταπιεσμένοι επηρεάζονται αρνητικά από τις σχέσεις εξουσίας οι οποίες δημιουργούνται. «Είναι χαρακτηριστικό, πως ένα προνόμιο και οποιουδήποτε είδους προνόμιο [...] μπορεί να σκοτώσει το μυαλό και την καρδιά του ανθρώπου… Αυτός είναι ένας κοινωνικός νόμος ο οποίος δεν επιδέχεται εξαιρέσεις… Είναι ο νόμος της ισότητας και της ανθρωπότητας.» (Μπακούνιν, Θεός και Κράτος). Και ενώ οι προνομιούχοι διαφθείρονται απ’ την εξουσία, οι αδύναμοι (γενικώς) γίνονται δουλοπρεπείς στην καρδιά και το μυαλό (ευτυχώς το ανθρώπινο πνεύμα είναι τέτοιο, που πάντοτε θα υπάρχουν επαναστάτες οι οποίοι δεν θα υπολογίζουν την καταπίεση˙ όπου υπάρχει καταπίεση, υπάρχει και αντίσταση και κατά συνέπεια, ελπίδα). Ως εκ τούτου, φαίνεται παράξενο για τους αναρχικούς, να ακούν από μη-αναρχικούς τη δικαιολόγηση της ιεραρχίας από την άποψη της (αλλοιωμένης) «ανθρώπινης φύσης» που παράγει και παράγεται.

Δυστυχώς, πάρα πολλοί κάνουν ακριβώς αυτό. Συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Για παράδειγμα, με την ανάπτυξη της “κοινωνιοβιολογίας”, ορισμένοι υποστήριξαν (με πολύ λίγα πραγματικά στοιχεία) πως ο καπιταλισμός είναι αποτέλεσμα της δικής μας «φύσης» , η οποία είναι καθορισμένη από τα γονίδιά μας. Τέτοιου είδους ισχυρισμοί είναι απλά μια νέα παραλλαγή της «ανθρώπινης φύσης» ως επιχείρημα και έτσι ξεπερνούν την οποιαδήποτε εξουσία υπάρχει. Λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη αποδείξεων, η υποστήριξή τους σε αυτό το “νέο” δόγμα δικαιολογείται μόνο από τη χρησιμότητά τους για τους εξουσιαστές. Είναι γεγονός πως είναι χρήσιμο να υπάρχει μια “αντικειμενική” και “επιστημονική” βάση για τον εξορθολογισμό των ανισοτήτων που αφορούν τον πλούτο και την εξουσία. (Για μια συζήτηση επάνω στην διαδικασία δείτε Not in Our Genes: Biology, Ideology and Human Nature by Steven Rose, R.C. Lewontin, and Leon J. Kamin).

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια δόση αλήθειας. Όπως σημειώνει ο επιστήμονας Stephen Jay Gould, «το εύρος της πιθανής μας συμπεριφοράς οριοθετείται από τη βιολογία μας» και αν αυτό σημαίνει κοινωνιοβιολογία, «με τον έλεγχο των γονιδίων», ελάχιστα θα μπορούμε να διαφωνούμε. Ωστόσο, δεν εννοούν αυτό. Μάλλον είναι μία μορφή «βιολογικού ντετερμινισμού» αυτό που υποστηρίζεται απ’ την κοινωνιοβιολογία. Λέγοντας ότι υπάρχουν συγκεκριμένα γονίδια που ελέγχουν συγκεκριμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, δεν έχει μεγάλη σημασία πως «η βία, ο σεξισμός και γενικά η κακία υπάρχουν λόγω της βιολογίας, από τη στιγμή που αντιπροσωπεύουν ένα υποσύνολο ενός πιθανού εύρους συμπεριφορών», έτσι είναι και «η γαλήνη, η ισότητα και η ευγένεια.» Και έτσι «μπορεί να δούμε την επιρροή τους να αυξάνεται αν δημιουργήσουμε κοινωνικές δομές που θα τις επιτρέψουν να ανθίσουν.» Ότι αυτό μπορεί να συμβεί, μπορεί να φανεί από τη δουλειά των ίδιων των κοινωνιοβιολόγων που «αναγνωρίζουν την ποικιλομορφία» των ανθρώπινων πολιτισμών, αλλά «συχνά απορρίπτουν τις δυσάρεστες “εξαιρέσεις” ως προσωρινές και ασήμαντες παρεκκλίσεις.» Αυτό εκπλήσει, γιατί αν πιστεύετε πως «οι επαναλαμβανόμενοι και συχνά γενοκτόνοι πόλεμοι διαμόρφωσαν τη γενετική μας μοίρα, η ύπαρξη μη-επιθετικών λαών είναι ενοχλητική.» (Gould, Ever Since Darwin)

Όπως και στον κοινωνικό Δαρβινισμό που προηγήθηκε, η κοινωνιοβιολογία αναπτύσσεται προβάλλοντας την κυρίαρχη ιδεολογία της υπάρχουσας κοινωνίας ως φυσική (συχνά ασυνείδητα, έτσι ώστε οι επιστήμονες λανθασμένα θεωρούν τα εν λόγω ιδεολογήματα ως “κανονικά” και “φυσικά”). Ο Μπούκτσυν αναφέρεται σε αυτό ως τη «διακριτική προώθηση των ιστορικά κατασκευασμένων ανθρώπινων αξιών» μέσα στην φύση, παρά ως “επιστημονική αντικειμενικότητα.” Μετά, οι θεωρίες της φύσης που δημιουργούνται με αυτό τον τρόπο μεταφέρονται πίσω στη κοινωνία και την ιστορία, χρησιμοποιούμενες για να “αποδείξουν” ότι οι αρχές του καπιταλισμού (ιεραρχία, εξουσία, ανταγωνισμός, κλπ.) είναι αιώνιοι νόμοι, που ύστερα αναφέρονται ως αιτίες για την υπάρχουσα κατάσταση! «Αυτό που αυτή η διαδικασία πετυχαίνει,» σημειώνει ο Μπούκτσυν, «είναι να ενισχύει την κοινωνική ιεραρχία δικαιολογώντας την επιβολή σε άντρες και γυναίκες, ως έμφυτα χαρακτηριστικά της “φυσικής τάξης”. Η ανθρώπινη κυριαρχία εκ τούτου μεταγράφεται στον γενετικό κώδικα ως βιολογικά αμετάβλητη.» (Μάρεϊ Μπούκτσιν, Η Οικολογία της Ελευθερίας / Murray Bookchin, The Ecology of Freedom) Όλως περιέργως, υπάρχουν πολλοί υποθετικά έξυπνοι άνθρωποι που παίρνουν αυτά τα τεχνάσματα σοβαρά.

Αυτό μπορεί να φανεί όταν “ιεραρχίες” στην φύση χρησιμοποιούνται για να εξηγήσουν, και επομένως να δικαιολογήσουν, ιεραρχίες στις ανθρώπινες κοινωνίες. Τέτοιες αναλογίες είναι παραπλανητικές γιατί ξεχνάνε τον θεσμοθετημένο χαρακτήρα της ανθρώπινης ζωής. Όπως ο Μάρεϋ Μπούκτσιν σημειώνει στη κριτική του για την κοινωνιοβιολογία, ένας «αδύναμος, αποδυναμωμένος, άνευρος και άρρωστος πίθηκος είναι απίθανο να γίνει ένα “πρώτο” αρσενικό, και πολύ περισσότερο να διατηρήσει αυτή την εφήμερη κατάσταση.» Αυτό «φανερώνει μια εξουσία ιεραρχικών θεσμών πάνω σε άτομα, η οποία είναι εντελώς αντίθετη με τις επονομαζόμενες “ιεραρχίες των ζώων” όπου η απουσία θεσμών είναι ακριβώς ο μόνος κατανοητός τρόπος για να μιλήσουμε για “πρώτα αρσενικά” και “βασίλισσες των μελισσών”.» (Μπούκτσιν, Κοινωνιοβιολογία ή Κοινωνική Οικολογία / Bookchin, “Sociobiology or Social Ecology”) Επομένως αυτό που κάνει την ανθρώπινη κοινωνία μοναδική αγνοείται και οι πραγματικές πηγές της εξουσίας στην κοινωνία είναι κρυμμένες κάτω από ένα γενετικό προπέτασμα.

Το θέμα των απολογητών που σχετίζονται με την επίκληση στην «ανθρώπινη φύση» (ή την κοινωνιοβιολογία στα χειρότερά της) είναι φυσιολογικό, αφού οποιαδήποτε κυρίαρχη τάξη χρειάζεται να δικαιολογεί το δικαίωμά της να κυριαρχεί. Ως εκ τούτου υποστηρίζουν τα δόγματα που ορίζει η τελευταία με τρόπους που φαίνεται να δικαιολογούν την δύναμη της ελίτ – όπως κοινωνιοβιολογία, θεϊκό δικαίωμα, προπατορικό αμάρτημα, κλπ. Προφανώς, τέτοια δόγματα ήτανε πάντοτε λάθος… μέχρι τώρα φυσικά, γιατί είναι προφανές ότι η σημερινή κοινωνία μας συμμορφώνεται πραγματικά με την “ανθρώπινη φύση” και αυτό είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο από την ιεροσύνη της τωρινής επιστήμης.

Η αλαζονεία αυτού του ισχυρισμού είναι πραγματικά καταπληκτική. Η ιστορία δεν σταμάτησε. Σε χίλια χρόνια από τώρα, η κοινωνία θα είναι τελείως διαφορετική από ότι είναι τώρα ή από ότι έχουμε φανταστεί. Καμιά τωρινή κυβέρνηση και κανένα σύγχρονο οικονομικό σύστημα δεν θα υπάρχουν. Το μόνο πράγμα που μπορεί να παραμείνει ίδιο είναι ότι οι άνθρωποι ακόμα θα ισχυρίζονται ότι η νέα κοινωνία τους είναι το “Ένα και Μοναδικό Σύστημα” που πραγματικά συμμορφώνεται με την ανθρώπινη φύση, ακόμα κι αν όλα τα συστήματα του παρελθόντος δεν το κάνανε.
Φυσικά, δεν περνάει από το μυαλό των υποστηρικτών του καπιταλισμού ότι άνθρωποι από διαφορετικές κουλτούρες-πολιτισμούς μπορεί να έχουν διαφορετικά συμπεράσματα από τα ίδια γεγονότα˙ συμπεράσματα που μπορεί να είναι εγκυρότερα. Ούτε κατανοούν, οι απολογητές του καπιταλισμού, ότι οι θεωρίες των “αντικειμενικών “ επιστημόνων μπορεί να παγιδευτούν στο πλαίσιο των κυρίαρχων ιδεών της κοινωνίας που ζούνε. Δεν αποτελεί καμία έκπληξη στους αναρχικούς, ότι οι επιστήμονες που δουλεύαν στην Τσαρική Ρωσία ανέπτυξαν μια θεωρία εξέλιξης βασιζόμενη στην συνεργασία εντός των ειδών, σε αντίθεση με τους ομολόγους τους στην καπιταλιστική Μεγάλη Βρετανία, οι οποίοι ανέπτυξαν μια θεωρία βασιζόμενη στην ανταγωνιστική πάλη μεταξύ και εντός των ειδών. Το ότι η τελευταία θεωρία αντικατοπτρίζει τις κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές θεωρίες της Βρετανικής κοινωνίας (ιδιαίτερα ανταγωνιστικός ατομικισμός) είναι καθαρή σύμπτωση, φυσικά…

Το κλασσικό έργο του Κροπότκιν «Αλληλοβοήθεια», για παράδειγμα, γράφτηκε ως απάντηση στις προφανείς ανακρίβειες, που Βρετανοί εκπρόσωποι του Δαρβινισμού είχαν προωθήσει πάνω στη φύση και την ανθρώπινη ζωή. Χτίζοντας πάνω στην επικρατούσα Ρωσική κριτική του Βρετανικού Δαρβινισμού της εποχής, ο Κροπότκιν έδειξε (με ουσιαστική εμπειρική απόδειξη) ότι η “αλληλοβοήθεια” μέσα σε μια ομάδα ή ένα είδος, έπαιζε τον ίδιο σημαντικό ρόλο με την “αμοιβαία πάλη” μεταξύ των ατόμων σε αυτές τις ομάδες ή τα είδη (βλέπε την έκθεση του Stephan Jay Gould, “Kropotkin was no Crackpot” στο βιβλίο του Bully for Brontosaurus για λεπτομέρειες και μια εκτίμηση). Ήτανε, τόνισε, ένας «παράγοντας» στην εξέλιξη μαζί με τον ανταγωνισμό, ένας παράγοντας που, στις περισσότερες περιπτώσεις, ήταν πολύ πιο σημαντικός για την επιβίωση. Επομένως, η συνεργασία είναι “φυσική” όπως ο ανταγωνισμός αποδεικνύοντας ότι η “ανθρώπινη φύση” δεν ήταν ένα φράγμα για τον αναρχισμό, καθώς η συνεργασία μεταξύ μελών ενός είδους μπορεί να είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξελιχθούν τα άτομα.

Για να καταλήξουμε, οι αναρχικοί υποστηρίζουν ότι η Αναρχία δεν είναι εναντίον της “ανθρώπινης φύσης” για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, αυτό που θεωρείται “ανθρώπινη φύση” διαμορφώθηκε από την κοινωνία που ζούμε και μέσα στις σχέσεις που εμείς δημιουργούμε. Αυτό σημαίνει ότι μια ιεραρχική κοινωνία θα ενθαρρύνει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας να κυριαρχήσουν (επάνω σε άλλα), ενώ ένας αναρχικός θα ενθάρρυνε άλλα. Ως εκ τούτου, οι αναρχικοί «δεν βασίζονται τόσο πολύ στο γεγονός ότι η ανθρώπινη φύση θα αλλάξει, αλλά στο ότι η ίδια φύση θα λειτουργήσει διαφορετικά κάτω από διαφορετικές συνθήκες.» Δεύτερον, η αλλαγή «φαίνεται να είναι ένας από τους θεμελιώδεις νόμους της ύπαρξης» οπότε «ποιός μπορεί να πει ότι η ανθρωπότητα έφτασε τα όρια των δυνατοτήτων της.» (George Barrett, Objections to Anarchism)

Πηγή: The Anarchist FAQ Editorial Collective, μετάφραση: Λυσσασμένοι Προλετάριοι

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ: Ο ΕΔΕΣΣΑΙΟΣ ΚΡΥΦΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

Είναι ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς. Ο βραβευμένος ποιητής (που ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη από το 1981) μας μίλησε για την τέχνη, τον θάνατο και τα τοπία της ζωής του.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ 

Κύριε Μέσκο, είδατε την Ψυχή Βαθιά του Παντελή Βούλγαρη;

Την είδα.

Πώς σας φάνηκε; Σας ρωτώ όχι μόνο επειδή ο εμφύλιος απασχολεί και το δικό σας έργο, αλλά και επειδή στην αρχή και στο τέλος της ταινίας παρατίθενται δικοί σας στίχοι («Σε ποιον θάνατο πήγες. Περνούσε αεράκι από εκεί;» - «Στοχάσου: Πόσο κράτησε το Θαύμα˙ πόσον η κακιά Στιγμή!»).

Το φιλμ κάνει μια απόπειρα αναφοράς στον εμφύλιο - πρόκειται για μια σημαντική προσπάθεια αυτογνωσίας. Ο Παντελής Βούλγαρης έβαλε αυτό τον πόλεμο στο προσκήνιο πάλι. Δεν νομίζω ότι φιλοδοξούσε να κάνει λεπτομερή καταγραφή της ιστορίας, μιλάμε για μια δειγματοληψία του εμφυλίου. Αυτό που ήθελε να κάνει το κατάφερε. Κάποια πλάνα δεν με βρίσκουν σύμφωνο, υπάρχουν ιστορίες που έχουν βιωθεί από εμένα διαφορετικά - δεν μπορώ να μην τονίσω όμως την καλή του προαίρεση (με τη συμπαράσταση της γυναίκας του της Ιωάννας Καρυστιάνη). Είναι ένα κέρδος τελικά, και πρέπει να ξαναδούμε τα πράγματα απ' την αρχή - και σε βάθος.

Εσείς πάντως στο έργο σας δεν προσπαθείτε να είστε αμερόληπτος ή ουδέτερος με τον εμφύλιο...

Δεν βάζω στο ίδιο τσουβάλι τις δυο παρατάξεις. Δεν το έχω κάνει αυτό... Μεροληπτώ υπέρ του ηττημένου. Αλλά ξέρω ότι έγιναν σπουδαία πράγματα ανθρώπινης συνείδησης και τρυφερότητας και από την άλλη πλευρά. Δεν χαρακτήριζαν όμως την εξουσία αυτής της παράταξης, χαρακτήριζαν περιπτώσεις...

Γεννηθήκατε στην Έδεσσα και ζήσατε εκεί για πολλά χρόνια. Μετά η «εσωτερική μετανάστευση» σάς πήγε στην Αθήνα και δουλέψατε σε διαφημιστικά γραφεία.

Ήταν θέμα επιβίωσης. Δεν εισχώρησε η τέχνη μου εκεί, δεν ήθελα να αλλοτριωθώ. Απέρριψα μάλιστα και προτάσεις για να γίνω μέτοχος σε διαφημιστικές εταιρείες. «Ευχαριστώ», τους είπα, «θέλω απλώς να πληρώνομαι καλά. Τον υπόλοιπο χρόνο τον θέλω για αλλού, βγάζοντας την επαγγελματική σκόνη από πάνω μου». Έτσι κι αλλιώς, στη διαφήμιση με έστρεψε ένας καλός μου φίλος. Εγώ στην αρχή ήθελα να γίνω δάσκαλος - ο πατέρας μου δεν με άφησε. Ήθελα επίσης να γίνω αρχιτέκτονας, πάλι ο πατέρας μου δεν με άφησε. Πήρα κι εγώ τα μπογαλάκια μου κι έφυγα και προσπάθησα να χτίσω τη ζωή μου απ' την αρχή.

Ο πατέρας σας δεν σας άφησε να γίνετε δάσκαλος και αρχιτέκτονας...

Ήθελε να γίνω έμπορος, να ακολουθήσω το δικό του παράδειγμα. Αν ήταν δυνατόν. Μπορούσα να γίνω ποτέ έμπορος εγώ; Δεν είχα ποτέ καμία σχέση με το χρήμα!

Σας άφησε όμως να γίνετε ποιητής!

Δεν το ήξερε. Νομίζω ότι και μέχρι το τέλος της ζωής του δεν γνώριζε τι σημαίνουν όλα αυτά... Οι δικοί μου (με την εξαίρεση της μεγάλης μου αδερφής) δεν έμαθαν τι σημαίνει ποίηση, ποιο είναι το βαθύτερο μεράκι μου, το βαθύτερο μυστικό μου. Αλλά κι εγώ δεν επιδίωξα να γίνω φανερά γνωστός. Όχι μόνο στους δικούς μου - πολλές φορές άνθρωποι με ρωτούσαν τι σχέση έχω με τον Μάρκο Μέσκο τον ποιητή και έλεγα: «Είναι ξάδερφός μου, ο συνονόματος ξάδερφός μου». Δεν μπορώ να πω εγώ για τον εαυτό μου «εγώ είμαι ποιητής», είναι μεγάλη κουβέντα. Δεν προσήλθα στο ιερό της ποίησης για να αναγνωριστώ - ήταν ανάγκη ψυχής.

Δεν σας ενδιαφέρει η υστεροφημία;

Όχι, και δεν πιστεύω και στη μεταφυσική... Τώρα, αν αφήσουμε κάποια ίχνη καλώς, διαφορετικά...

Η ποίηση, κατά τη γνώμη σας, πρέπει να είναι χρήσιμη ή όμορφη; Γίνεται να είναι και τα δύο;

Αρκετά κείμενα από το τελευταίο μου βιβλίο (Στον Ενικό και Πληθυντικό ψίθυρο) αναφέρονται σ' αυτό ακριβώς το ερώτημα. Η ποίηση υπάρχει σαν ένας κρυμμένος θησαυρός στα αισθήματα των ανθρώπων. Είναι μια κρυμμένη ομορφιά, η οποία -σαν ένα τεράστιο μυστικό- καταφέρνει και εκμαιεύεται από κάποιους γραφιάδες, ποιητές. Εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι η ποίηση είναι ένα από τα ουσιαστικά μεγέθη που προσδιορίζουν και τη ζωή και την έκφραση των όντων επί του πλανήτη Γη. Και, επιμένω να ισχυρίζομαι ότι, αν ο πλανήτης Γη μαυρίσει τελείως από τους επιχειρηματίες, από την αγορά, από όλα τα κακώς κείμενα, η ανθρώπινη φύση θα μεταναστεύσει σε άλλους πλανήτες - κάποτε. Και εκεί θα βρει τις καινούργιες αγκαλιές της, τις καινούργιες φωλιές της. Και εκεί θα εκφραστεί.

Αυτό το εννοείτε μόνο κυριολεκτικά ή και μεταφορικά;

Κυριολεκτικά. Το λέω και σ' αυτούς που υποστηρίζουν ότι έρχεται το τέλος της ιστορίας, το τέλος της ποίησης... Δεν είναι έτσι, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Δεν τελειώνουν τα πράγματα, όσο υπάρχει ζωή θα υπάρχουν και η ομορφιά και η ποίηση και οι αναζητήσεις που ολοκληρώνουν τα όντα της Γης.

Ξέρω πως ζωγραφίζετε. Οι πίνακές σας συμπληρώνουν το ποιητικό σας έργο ή μήπως είναι το αντίβαρο σ' αυτό;

Δεν συμπληρώνουν οι πίνακες την ποίησή μου, είναι ένα υστερόγραφο σε χαρτιά, στα «αθώα λευκά χαρτιά» του Καρυωτάκη. Μόνο που εδώ έχουνε και χρώματα... Είναι μια αποφόρτιση. Όταν είμαι κουρασμένος και θέλω να ηρεμήσω, πιάνω τα χαρτιά και τα πινέλα και προσπαθώ να μπογιατίσω - ζωγράφος δεν δηλώνω. Ζωγραφίζω για μένα κυρίως, και για κάποιους φίλους.

Και, κυρίως, τοπία που έχετε δει;

Ναι. Ξέρω πολύ καλά αυτή την αναπνοή που βγάζουν πολλές φορές η βροχή, και το χιόνι, και η ομίχλη και η λιακάδα. Όλα τα τοπία, όμως, κρύβουν από πίσω τους μια ανάγκη - την ανάγκη να φανερώσουν (ή να κρύψουν) μια σκέψη, έναν συλλογισμό, ένα πρόβλημα.

Αναρωτιέμαι τι σας κράτησε -και κυρίως τι σας κρατάει ακόμα- εδώ, στη Θεσσαλονίκη...

Έφυγαν τα χρόνια καλέ μου φίλε, λιγοστεύει η ζωή μας... Το κονάκι το δικό μου είναι κάπου στην Άνω Τούμπα, οι φίλοι είναι εδώ και είμαι και κοντά στα δικά μου λημέρια, στο Βέρμιο, στο Καϊμακτσαλάν, στην Έδεσσα...

Είναι, τελικά, μια πόλη που εμπνέει ή μια πόλη που σκοτώνει την έμπνευση;

Η Θεσσαλονίκη είναι ένα τεράστιο εργαστήρι τέχνης. Είναι όμως κάπως υπόγειο όλο αυτό. Αυτά που φαίνονται στην επιφάνεια είναι τα διάφορα εξουσιαστικά κέντρα και οι διάφοροι πνευματικοί τρομοκράτες (ας μην τους ονομάσω τώρα). Η πόλη, όμως, είναι ιδεώδης τόπος για δημιουργία, για τέχνη. Ακόμα και τώρα. Πολλοί λένε ότι οι ποιητές και οι λογοτέχνες της πόλης μας τελείωσαν. Δεν είναι έτσι - η ζωή έρχεται πάντα και προσκομίζει νεότερους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αρνητικά στην πνευματική ζωή της πόλης - δείτε τη δημοσιογραφική λογοτεχνία, όλο αυτό το δήθεν...

Και η καθημερινότητα; Η ποιότητα ζωής;

Η καθημερινότητα καθορίζεται από τους ανθρώπους με τους οποίους συναλλάσσεσαι. Όπως παντού, κι εδώ το σημαντικό είναι ο άνθρωπος - και οι επιλογές του.

Ισχύει δηλαδή αυτό που έγραψε ο Καβάφης για την πόλη που μας ακολουθεί, που είναι μέσα μας;

Ισχύει, βεβαίως ισχύει. Θα πρέπει ο άνθρωπος να αντέχει τη σιωπή του. Αν την αντέχει, θα είναι παντού καλά.

ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

O ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

Όταν ήμουν στο μοναστήρι του Στομίου στην Κόνιτσα, ό διάβολος προσπαθούσε να με παρασύρει χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους. Ένα βράδυ, μετά το απόδειπνο, έλεγα την ευχή στο κελί καθισμένος σ' ένα σκαμνί. Είχα μια καλή κατάσταση. Ξαφνικά ακούω διάφορα όργανα, κλαρίνα και νταούλια. Παραξενεύτηκα. «Τι είναι τούτα πάλι», είπα. «Το πανηγύρι πέρασε. Ποιοι παίζουν τώρα όργανα εκεί στον ξενώνα;». Σηκώθηκα απ' το σκαμνί και κοίταξα απ' το παράθυρο έξω. Ήταν παντού ησυχία.

Τότε κατάλαβα ότι ό διάβολος ήθελε να διακόψω την προσευχή.—Ακούγονταν καθαρά τα όργανα, Γέροντα, ρώτησε ένας απ' την παρέα. Μήπως νομίσατε ότι κάτι ακούγονταν;-Τι λες, βρε παλικάρι; Άκουγα τα όργανα, όπως ακούγονται και στο πανηγύρι στις 8 Σεπτεμβρίου. Είχαν όρεξη οί οργανοπαίχτες του διαβόλου. Αντηχούσαν οι ρεματιές.-Μετά, Γέροντα, ησυχάσατε; Σταμάτησαν οι πειρασμοί;—Όχι. Ό διάβολος δεν απογοητεύεται εύκολα.  Εγώ ξανακάθισα στο σκαμνί, για να συνεχίσω την ευχή.

Προσπάθησα να συγκεντρωθώ, άλλα δεν με άφησε. Μετά από λίγη ώρα γέμισε το κελί μου με δυνατό φως. Ξαφνιάστηκα πάλι. Είδα ακόμα την οροφή να εξαφανίζεται και να μπαίνει στο κελί μια φωτεινή στήλη, πού ξεκινούσε απ' το ύψος του ουρανού. Στη κορυφή αυτής της στήλης υπήρχε ένας ξανθός νέος, πού έμοιαζε με το Χριστό. Δεν έβλεπα, όμως, ολόκληρο το πρόσωπο του. Σηκώθηκα απ' το σκαμνί, για να δω καλύτερα. Εκείνη τη στιγμή μια εσωτερική φωνή με διαβεβαίωνε ότι είδα το Χριστό. Εγώ αντέδρασα αμέσως. Έκανα το σταυρό μου και μονολόγησα: «Ποιος είμαι εγώ, που αξιώθηκα να δω το Χριστό;

Εγώ είμαι ανάξιος». Αυτό ήταν. Το φως και ό δήθεν Χριστός χάθηκαν. Ή οροφή ήταν στη θέση της.-Αυτές οι καταστάσεις δεν προκαλούν φόβο, Γέροντα; Νομίζω ότι εγώ προσωπικά δεν θ' άντεχα, είπε ένας άλλος.-Τι να έκανα; Μπορούσα να τον αποφύγω τον διάβολο; Όμως, πρέπει να ξέρετε ότι χρειάζεται θάρρος και προσευχή. Μη νομίζετε ότι ό διάβολος είναι πολύ δυνατός. Δειλός και φοβητσιάρης είναι.Δεν πρέπει, όμως, να τον πιστεύουμε. Τι να σας πω! Κάποτε προθυμοποιήθηκε να μ' εξυπηρετήσει. Θυμάμαι, πού όταν έφυγα απ' το Στόμιο και πήγα στο Σινά, στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, ό διάβολος συχνά μ' ενοχλούσε.

Εκεί το κελλάκι είχε τέσσερα σκαλάκια και πιο πέρα υπήρχαν διάφορες σπηλιές. Όταν είχε αστροφεγγιά, μου άρεσε να βγαίνω έξω και να τρυπώνω σε κάποια σπηλιά, για να κάνω την προσευχή μου πιο έντονη; Μια φορά λοιπόν φόρεσα την κάπα μου και βγήκα έξω. Δεν είχε πολύ φως. Είχα ένα τσακμάκι και το αναβόσβηνα, για να βλέπω τα σκαλοπάτια και τα βράχια Κάποια στιγμή το τσακμάκι δεν άναβε. Τότε ένα δυνατό φως, σαν να ήταν από προβολέα, ήρθε απ' τον απέναντι βράχο και φώτισε τα πάντα γύρω. Εγώ αγρίεψα λίγο και ψιθύρισα: «Να μου λείψουν τέτοια φώτα». Και αμέσως ξαναμπήκα στο κελί.

Ευθύς το φως χάθηκε. Είδατε το διάβολο, μου αχρήστεψε το τσακμάκι και θέλησε να μ' εξυπηρετήσει.Σκέφθηκε: «Κρίμα δεν είναι αυτός ό καλός καλόγερος να παιδεύεται; "Ας του δώσω εγώ φως!». Είδατε καλοσύνη! Ήθελε να με φωτίσει!-Γέροντα, μετά από μια τέτοια παρουσία του διαβόλου, τι νιώθει κανείς. Αισθάνεται δυνατός ή τον μαραζώνει ό φόβος;Είναι φοβερό να βλέπεις το διάβολο δίπλα σου. Όμως, εμείς έχουμε το Χριστό μέσα μας και μπορούμε ν' αντιμετωπίζουμε το διάβολο χωρίς πανικό. Είναι μεγάλο κατόρθωμα να τον διώχνεις από κοντά σου με την προσευχή.—Γέροντα, σ' ευχαριστούμε για τις εμπειρίες, πού μας διηγήθηκες, είπαν όλοι με μια φωνή.

—Το Χριστό και την Παναγία να ευχαριστείτε, είπε ό Γέροντας και άρχισε να τους αποχαιρετάει.


ΠΗΓΗ...iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ -ΓΑΥΡΟΣ ΜΑΡΙΝΑΤΟΣ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ :

Καθαρίζουμε τα ψάρια από τα εντόσθια και το κεφάλι και τα πλένουμε καλά. Τα βάζουμε σε τρυπητό, τα αλατίζουμε και αφήνουμε μία νύχτα.
Tην άλλη μέρα τα βάζουμε  σε μπολ και τα ανακατεύουμε με τις 5 κουταλιές αλάτι.Προσθέτουμε το ξιδι, ανακατεύουμε καλά, στρώνουμε τα ψάρια
και τα αφήνουμε 10 ώρες.Μετά αφαιρούμε απο τα ψάρια το μεσαίο κόκκαλο και παίρνουμε τα φιλέτα.Τα τοποθετούμε σε γυάλινο βάζο με μάραθο
και ρίγανη ανάμεσα.Γεμίζουμε το βάζο με λάδι. το σκεπάζουμε και το φυλάμε σε δροσερό μέρος. 
ΥΛΙΚΑ :

1 κιλό γαύρο
5 κουταλιές της σούπας αλάτι χονδρό
1 φλιτζάνι λάδι (κατά προτίμηση σπορέλαιο)
1/2 κουταλιά της σούπας ρίγανη
3 κουταλιές της σούπας ξίδι 



ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΕ ΔΙΑΙΤΑ Η ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΜΑΖΑ ΖΩΗΣ.

Η συνολική μάζα της ζωής στη Γη είναι κατά το ένα τρίτο μικρότερη από ό,τι είχε εκτιμηθεί ως σήμερα...

Η συνολική βιομάζα στον πλανήτη αντιστοιχεί σε μόλις 700 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα, και όχι 1 τρισεκατομμύριο τόνους, όπως υπολογίζαμε ως τώρα, αναφέρουν Ευρωπαίοι ερευνητές στην αμερικανική επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences».

Σύμφωνα με παλαιότερες μελέτες, το 30% της ζωής κατά βάρος αντιστοιχεί σε μονοκύτταρους οργανισμούς που ζουν στον πυθμένα, ενώ το 55% αντιστοιχεί στα χερσαία φυτά και το υπόλοιπο στο φυτοπλαγκόν και τα ζώα.

Το πρόβλημα, επισημαίνει η νέα μελέτη, είναι ότι οι προηγούμενες εκτιμήσεις για τη βιομάζα στα ιζήματα του ωκεάνιου πυθμένα βασίζονταν σε δειγματοληψίες σε περιοχές του βυθού εξαιρετικά πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά. Στην πραγματικότητα, όμως, ο μισός ωκεάνιος πυθμένας είναι εξαιρετικά φτωχός σε αυτά τα συστατικά και δεν μπορεί να συντηρήσει τόσα μικρόβια.

Σύμφωνα με τη νέα εκτίμηση, ο πυθμένας φιλοξενεί 2,9x10²⁹ μονοκύτταρους οργανισμούς, ή δέκα εκατομμύρια τρισεκατομμύρια μικρόβια για κάθε άνθρωπο στον πλανήτη. Ο αριθμός αυτός ακούγεται βέβαια μεγάλος, είναι όμως 92% μικρότερος από τις προηγούμενες εκτιμήσεις.

Σε όρους βιομάζας, τα μικρόβια του πυθμένα κρατούν αποθηκευμένους μόνο 4 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα, και όχι 300 δισ. όπως πιστεύαμε ως σήμερα. Με τη σειρά της, η αναθεώρηση αυτή μειώνει δραστικά τη συνολική βιομάζα του πλανήτη κατά το ένα τρίτο.

Επίσης, ο συνολικός αριθμός των μικροβίων στη Γη μειώνεται στο μισό.

«Εδώ και δέκα χρόνια υποψιαζόμασταν ότι ότι η βιομάζα κάτω από τον πυθμένα είχε υπερεκτιμηθεί. Δυστυχώς όμως, μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν δεδομένα για να το αποδείξουμε» σχολιάζει ο Γενς Κάλμεγιερ από το Πανεπιστημίου του Πότσνταμ, στη Γερμανία και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Επισημαίνει επίσης ότι η εκτίμηση μπορεί να γίνει ακόμα ακριβέστερη με περαιτέρω μελέτες που θα εξετάσουν το ρυθμό σχηματισμού ιζημάτων στον ωκεάνιο πυθμένα, από τα οποία τρέφονται τα μικρόβια.

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΠΙΟ...ΜΙΝΙΜΑΛ ΚΙΝΗΤΟ!

Εάν έχετε βαρεθεί την πολυπλοκότητα και την πληθώρα επιλογών που προσφέρουν τα σημερινά smartphones, πρέπει να ρίξετε μια ματιά στο OwnFone. Το OwnFone είναι ένα μικρό, ελαφρύ και φθηνό κινητό τηλέφωνο, το οποίο προγραμματίζεται να καλεί μόνο τους ανθρώπους που εσείς θέλετε.

Συγκεκριμένα, μπορείτε να επιλέξετε μέχρι 12 επαφές και η εταιρεία θα αναλάβει να εκτυπώσει το OwnFone σας και να σας το στείλει. Αν το χάσετε ή θέλετε να κάνετε αλλαγές στις επαφές δεν υπάρχει πρόβλημα. Απλώς έρχεστε σε επαφή εκ νέου με την εταιρεία και εκείνη θα σας στείλει άλλη συσκευή. Εξαιτίας της μινιμαλιστικής του φύσης, η μπαταρία του OwnFone μπορεί να διαρκέσει μέχρι και ένα χρόνο χωρίς καμία φόρτιση!

Προς το παρόν το OwnFone διατίθεται είναι διαθέσιμο μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο.

ΠΗΓΗ: www.techgear.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ.

Με ένα δυνατό γρίφο είναι αντιμέτωποι οι λάτρεις του μυστηρίου αλλά και οι εκτροφείς περιστεριών στη Βρετανία

Το τρίγωνο που σχηματίζεται μεταξύ τριών πόλεων στην αγγλική ύπαιθρο, του Θιρσκ, του Γουέδερμπι και του Κόνσετ, συγκρίνεται όλο και πιο συχνά με το φοβερό τρίγωνο τηςΚαραϊβικής. Στη βρετανική εκδοχή του όμως, δεν «καταπίνει» πλοία και αεροπλάνα, αλλάπεριστέρια!

Εκατοντάδες πτηνά έχουν χαθεί ενώ πετούσαν στο τμήμα του ουρανού, που ορίζεται από τις τρεις αυτές περιοχές, υπό ανεξήγητες συνθήκες. Οι Βρετανοί εκτροφείς συνηθίζουν να διοργανώνουν «αγώνες» περιστεριών, κατά τις αναμετρήσεις των οποίων σημειώνονται οιεξαφανίσεις.

Το τελευταίο επεισόδιο σημειώθηκε το προηγούμενο Σάββατο. Από τα 232 περιστέρια που ξεκίνησαν στην αρχή του αγώνα, επέστρεψαν μόλις τα 13!

Οι ειδικοί δεν μπορούν να δώσουν εξήγηση και προσπαθούν να βρουν τις αιτίες στηνασυνήθιστα υψηλή βροχόπτωση, στην επίδραση της έντονης δραστηριότητας στην επιφάνεια του Ήλιου ή ακόμα στα σήματα που εκπέμπει μια κατασκοπευτική βάση, που φέρεται να υπάρχει στην περιοχή.

Μέχρι στιγμής πάντως το μυστήριο παραμένει άλυτο.

ΠΗΓΗ...http://www.newsbomb.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΗΜΟΤΗΤΑ Η ΤΕΛΕΤΗ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΔΑ.

Για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες «Λονδίνο 2012»

Παρουσία όλων των αθλητών και μελών της ελληνικής αποστολής πραγματοποιήθηκε σήμερα η επίσημη τελετή υποδοχής της ομάδας μας στο Παραολυμπιακό Χωριό για τους 14ους Παραολυμπιακούς Αγώνες «Λονδίνο 2012». 

Την τελετή καλωσορίσματος της ομάδας μας στο Χωριό πραγματοποίησε το μέλος της επιτροπής Πολιτισμού Ολυμπιακών ΜΜΕ και Αθλητισμού της Βουλής των Αντιπροσώπων και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Οργανωτικής Επιτροπής «Λονδίνο 2012», Ντον Φόστερ. 

Η θεατρική νεολαία Λονδίνου «έντυσε» θεατρικά, χορευτικά και μελωδικά την όλη τελετή η οποία σηματοδοτεί την είσοδο των αποστολών στο Παραολυμπιακό Χωριό. Το τελετουργικό, περιελάμβανε ανταλλαγή δώρων μετά του αρχηγού της ελληνικής ομάδας και προέδρου της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής, Γιώργου Φουντουλάκη με τον κ. Φόστερ, καθώς και έπαρση της ελληνικής σημαίας, η οποία πλέον κυματίζει δίπλα στις υπόλοιπες σημαίες των συνολικά 166 κρατών που θα συμμετέχουν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

«Οι αγώνες επέστρεψαν στο μέρος όπου γεννήθηκαν. Το Λονδίνο είναι έτοιμο για να φιλοξενήσει σπουδαίους αγώνες. Είμαστε ενθουσιασμένοι που είστε εδώ, στην πόλη μας. Τις επόμενες εβδομάδες, από 166 χώρες απ` όλον τον κόσμο, θα μείνουν εδώ, σε αυτό το Χωριό. Οι αγώνες φέρνουν τους ανθρώπους κοντά. Οι αγώνες θα εμπνεύσουν τους ανθρώπους σε όλη τη γη», είπε μεταξύ άλλων ο κ. Φόστερ.

Εκτός του κ. Φουντουλάκη, ο οποίος αμέσως μετά την επίσημη τελετή υπέγραψε στον Παραολυμπιακό τοίχο που υπάρχει στο χώρο της εκδήλωσης, όπως και όλοι οι εκπρόσωποι των χωρών που παίρνουν μέρος στους Αγώνες, την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο πρέσβης της Ελλάδας στο Ηνωμένο Βασίλειο, Αριστείδης Σάνδης, ο εμπορικός ακόλουθος της ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο, Αντώνης Κατεπόδης και ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο, Σπύρος Διαμαντής. 

Μάλιστα, οι κ. Κατεπόδης και Διαμαντής μαζί με μέλη του ΔΣ της ΕΠΕ, της ΕΑΟΜ-ΑμεΑ, αλλά στελέχη της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού που έφτασαν σήμερα αεροπορικώς στο Λονδίνο, αμέσως μετά την τελετή καλωσορίσματος, βρέθηκαν και στο ελληνικό σπίτι του Παραολυμπιακού Χωριού όπου είχαν γνωριμία και με τα στελέχη της Ελληνικής Παραολυμπιακής Ομάδας, ενώ είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν και με κάποιους από τους αθλητές.

Φωτογραφίες: (Νίκος Καρανικόλας)

ΠΗΓΗ...http://www.newsbeast.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ "ΠΕΤΕΡΝΙΚ" ΤΩΝ ΠΡΟΜΑΧΩΝ Ο ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΙΔΑΙΑΣ ΣΤΙΣ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ.

 Την στιγμή που ο τζίτζικας έσκαγε στις πόλεις και στα χωριά όλης της Ελλάδας, το σαββατοκύριακο 25-26 Αυγούστου, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αριδαίας βρέθηκε στα 1800 μέτρα στην περιοχή Πάτημα του Καιμάκτσαλαν πραγματοποιώντας την 3^η ετήσια συνάντηση των μελών και των φίλων του Συλλόγου. Η «παρέα» των περίπου 60 ατόμων διανυκτέρευσε σε σκηνές, περπάτησε μέχρι την κορυφή Σκληρή Πέτρα στα 2150μ. διασκέδασε τρώγοντας και πίνοντας στην καρδιά του μοναδικού και καταπράσινου δάσους οξιάς και έδωσε ραντεβού για την 4^η ετήσια συνάντηση τον Αύγουστο του 2013.

 

Άλλη μια κορυφή περιμένει αυτή την Κυριακή 02 Σεπτεμβρίου τον Ορειβατικό Σύλλογο Αριδαίας. Η κορυφή Πέτερνικ πάνω από το χωριό Πρόμαχοι βρίσκεται σε υψόμετρο 1755μ. και αποτελεί μια ευκαιρία για όσους δεν έχουν ακόμα δοκιμάσει να απολαύσουν την πανέμορφη ορεινή Αλμωπία και την καταπληκτική παρέα μας.

 

Χαρακτηρισμός πορείας : Μέτρια

Ώρες πορείας : 5

Τηλέφωνο για πληροφορίες : Χρήστος Τζώτζης 6980173410

 

Διεύθυνση ιστοσελίδας συλλόγου: www.eosa.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΣΟΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ.

Θέλω να συγχαρώ θερμά όλες τις νέες και  τους νέους της

 Αλμωπίας που πέτυχαν την εισαγωγή τους σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ 

 της χώρας μας και τους εύχομαι δύναμη και καλή σταδιοδρομία

 στη ζωή τους, καθώς με την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια 

εκπαίδευση ανοίγονται πλέον μπροστά τους νέοι ορίζοντες για την 

επιστημονική τους κατάρτιση και την ατομική τους πρόοδο.

Η εικόνα των νέων ανθρώπων που λάμπουν, μετά από την επιτυχή

 έκβαση μιας μεγάλης δοκιμασίας, είναι κάτι παραπάνω από 

συγκινητική και «φωτίζει» ολάκερη την κοινωνία μας. Οι 

Πανελλαδικές εξετάσεις μάλιστα, είναι μία δοκιμασία από κείνες

 που δύσκολα ξεχνά κανείς, όσα χρόνια και αν περάσουν.

Η επιτυχία των υποψηφίων βέβαια, δεν θα μπορούσε να 

συντελεστεί χωρίς την αμέριστη  βοήθεια και τη στήριξη των 

γονέων, στους οποίους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.  Με τις 

θυσίες τους και τον καθημερινό τους αγώνα, σε εποχές δύσκολες,

κατάφεραν να επιτύχουν στην σημαντικότερη αποστολή που έχει

 ο κάθε γονιός: την πρόοδο των παιδιών του.

Παράλληλα, συγχαίρω και τους εκπαιδευτικούς μας  που 

πρόσφεραν , πιστοί στο καθήκον τους, το πολύτιμο αγαθό της γνώσης.

Εύχομαι, στις αυριανές φοιτήτριες και στους αυριανούς φοιτητές
,
  από την πρώτη μέρα της εγγραφής σας στη Σχολή που επιτύχατε 

 γεμάτη γνώσεις και γόνιμες εμπειρίες. Εύχομαι  στους γονείς και

κηδεμόνες τους να είναι πάντα υγιείς και δυνατοί, δίπλα τους σε 

κάθε αγώνα, στις δυσκολίες τους, αλλά και στις χαρές τους.

Οι υποψήφιοι, που δεν τα κατάφεραν, στην ιδιαίτερα δύσκολη 

διαδικασία των Πανελλαδικών εξετάσεων, θα πρέπει να 

θυμούνται ότι, η ζωή δεν κρίνεται από μία στιγμή και να 

γνωρίζουν ότι, θα έχουν την ευκαιρία να ανασυντάξουν τις 

δυνάμεις τους, ώστε να επιτύχουν τον στόχο τους σε έναν χρόνο. 

θέλω να τους θυμίσω  επίσης, ότι οι αστοχίες στη ζωή μας, 

μπορούν να μας κάνουν σοφότερους, καλύτερους και πιο 

δυνατούς.

  

   Δημήτρης Πασόης

Δήμαρχος Αλμωπίας

Διαβάστε Περισσότερα

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αλμωπίας, στην τακτική του συνεδρίαση της 21ης Αυγούστου 2012 εκφράζει τα παρακάτω :

Η άσχημη οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι Δήμοι της χώρας, μετά και την τελευταία μείωση των πόρων για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων του μηνός Ιουλίου, είναι ένα φαινόμενο πρωτόγνωρο, με ιδιαίτερα οδυνηρές συνέπειες. 

Κατανοούμε ότι είναι απόρροια της ευρύτερης οικονομικής κρίσης, όμως αυτό έχει πάψει από καιρό να συνιστά άλλοθι. Πρόκειται για απόφαση πρωτίστως πολιτική, που μετακυλά με ευκολία και χωρίς ορθολογικό σχεδιασμό, το βάρος της οικονομικής κρίσης στην τοπική αυτοδιοίκηση. 

Εξ’ ορισμού τους, οι Δήμοι συνιστούν το διοικητικό φορέα με την μεγαλύτερη εγγύτητα στον πολίτη. Έχουν την υποχρέωση να λύνουν προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών, μέσω συντηρήσεων των δημοτικών και κοινοτικών υποδομών, ενώ σε μεγάλο βαθμό ασκούν μέρος της κοινωνικής πολιτικής του κράτους, μέσω των βρεφονηπιακών σταθμών, το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι, τα ΚΔΑΠ, τα ΚΑΠΗ κ.λπ. Η δραματική μείωση των εσόδων τους οδηγεί στην αδυναμία πληρωμής βασικών υποχρεώσεων και θέτει σε κίνδυνο την εκπλήρωση του κοινωνικού σκοπού που καλούνται να επιτελέσουν. Ταυτόχρονα, καθίσταται αυτονόητο, ότι σε αυτά τα πλαίσια είναι αδύνατο να γίνει προγραμματισμός με αναπτυξιακό προσανατολισμό.

Σε λίγο καιρό αρχίζει η νέα σχολική χρονιά και το Υπουργείο Εσωτερικών δεν έχει προβεί στην καταβολή της Β΄ δόσης για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων. Συνυπολογίζοντας την μειωμένη Α΄ δόση (κατά 33% μειωμένη) και την αύξηση της τιμής του πετρελαίου, τα σχολεία δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στα έξοδα λειτουργίας τους. Επίσης λόγω των διαφορετικών καιρικών συνθηκών ( χαμηλές θερμοκρασίες στη Βόρεια Ελλάδα) προτείνουμε στην κατανομή των πόρων να ληφθεί υπόψη η γεωγραφική θέση των Δήμων εφόσον πια το κόστος του πετρελαίου αποτελεί το μεγαλύτερο κόστος λειτουργίας των σχολικών μονάδων.

Για τους παραπάνω λόγους:

- Απαιτούμε την άμεση καταβολή της Β΄ δόσης για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων.

- Αρνούμαστε να συμμετάσχουμε στην απαξίωση και τον εκφυλισμό του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης.

- Εκφράζουμε τον προβληματισμό μας για την επερχόμενη καταρράκωση του κοινωνικού ρόλου των Δήμων, και τις συνέπειες που πρόκειται να επέλθουν σε πλήθος δημοτών μας, και τέλος

- δηλώνουμε την αντίθεσή μας στην πολιτική που υπαγορεύει την απαξίωση της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία, απεναντίας, πρέπει να ενδυναμωθεί και όχι να αποτελέσει την εύκολη λύση στην περικοπή των δαπανών, χωρίς πρώτα να τεθούν οι άξονες ενός σαφούς σχεδιασμού που θα έχει αποτελεσματικότητα και συγκεκριμένες μεθόδους και στόχους. 

Διαβάστε Περισσότερα