Για να μην χάσετε τον εαυτό σας, μιλήστε ανοιχτά!

Ένας ψυχολόγος συμβουλεύει: Για να μην χάσετε τον εαυτό σας, μιλήστε ανοιχτά!

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Δεν είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα όταν μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά, να εκφέρουμε την άποψη μας και τα συναισθήματα μας; Σαφώς είναι!

Βέβαια, κύριο μέλημα μας, θα πρέπει να είναι πως με τα λόγια μας δεν προσβάλουμε και δεν υποτιμούμε τους άλλους…

Η ελευθερία στην επικοινωνία σημαίνει ένα σωρό αρετές όπως αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια, διεκδικητικότητα, οι οποίες είναι απαραίτητες για να έχουμε μια καλή ψυχική υγεία. Παρόλα αυτά, υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται να εκφραστούν. Ζορίζονται να μιλήσουν ανοιχτά, να πουν τη γνώμη τους, να διεκδικήσουν τα θέλω τους.

Αντιθέτως παραμένουν σιωπηλοί και παρατηρητές της ζωής τους. Συχνά για να αποφύγουν την οποιαδήποτε διένεξη, υποτάσσονται σε προσταγές καταπιέζοντας τις επιθυμίες και τα θέλω τους. Προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες προκειμένου να μη γίνουν «ενοχλητικοί»… Για αυτό το λόγο, υπομένουν κακότροπες συμπεριφορές, άσχημα λόγια, υποτιμητικά σχόλια, μόνο και μόνο για να αποφύγουν μια επικείμενη σύγκρουση. Βάζουν στην άκρη τον εγωισμό τους…

Τελικά το αποτέλεσμα είναι  να νιώθουν αδύναμοι, ανήμποροι να διαχειριστούν την οποιαδήποτε σχέση… τόσο με την οικογένεια όσο και με φίλους και συναδέλφους.  Κουβαλάνε ένα μεγάλο φορτίο από δυσάρεστα συναισθήματα και χωρίς να το καταλάβουν… έχουν αρχίσει να χάνουν τον εαυτό τους.

Πως να ενθαρρύνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό ώστε να μπορούμε να μιλάμε «ανοιχτά»; Τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της (αυτό)υποτίμησης;

Σίγουρα δεν χρειάζεται να πάει κανείς στο άλλο άκρο και να πληγώνει τους άλλους επιβάλλοντας τη γνώμη του, ούτε χρειάζεται να καταφύγουμε στα κλάματα και να προκαλέσουμε την λύπηση των άλλων… Κυρίως χρειάζεται να είμαστε ειλικρινείς και άμεσοι. Να είμαστε ΕΜΕΙΣ, ο εαυτός μας! Δηλαδή να μιλήσουμε για τον εαυτό μας, γι’ αυτό που νιώθουμε, γι’ αυτό που θέλουμε, γι’ αυτό που εν τέλει είμαστε! Χωρίς το φόβο ότι είναι ένας κακώς νοούμενος εγωισμός.

Εγωιστικό δεν είναι να εκφράζουμε τον εαυτό μας. Εγωιστικό είναι να θέλουμε να τον επιβάλουμε.  

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Διαβάστε Περισσότερα

Αντίδοτο στη μοναξιά είναι η ανθρώπινη επαφή.

Αντίδοτο στη μοναξιά είναι η ανθρώπινη επαφή.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας

Η μοναξιά είναι μία υπαρξιακή συνθήκη που συχνά βιώνεται  ως κάτι βασανιστικό. Εξαίρεση αποτελούν όσοι έχουν μάθει να απολαμβάνουν την μοναξιά τους και κατά συνέπεια συχνά την επιζητούν και την επιδιώκουν οι ίδιοι. Η πλειοψηφία όμως των ανθρώπων δεν αντέχει την μοναξιά. Νιώθουν απειλητικά μειονεκτικά αισθάνονται ένα αδιέξοδο..

Αντίδοτο στη μοναξιά είναι η ανθρώπινη σύνδεση, η επαφή μας με τους άλλους ανθρώπους. Απ’ όλα τα ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο, αυτό που φαίνεται να έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η επικοινωνία, η συντροφικότητα και εντέλει η αγάπη. Η ανάγκη μας να αγαπάμε και να αγαπηθούμε είναι κάτι περισσότερο από ζωτικής σημασίας. Είναι μία βαθιά υπαρξιακή συνισταμένη για μία καλύτερη ζωή. Ένα απαραίτητο συστατικό ριζωμένο στους βαθύτερους κώδικες της ανθρώπινης ύπαρξης… Χωρίς τους άλλους, χωρίς την αγάπη των Άλλων, χωρίς την επαφή και την επικοινωνία μαζί τους η ζωή χάνει την νοστιμάδα της.

Πολλές φορές όμως για αρκετούς ανθρώπους μοιάζει δύσκολη αυτή η σύνδεση, κάποιες φορές ακατόρθωτη. Υπάρχουν δυσκολίες που τους εμποδίζουν να κάνουν το πρώτο βήμα ή να διατηρήσουν με επιτυχία μία σχέση ακόμη και αν καταφέρουν να την βρουν αρχικά. Συχνά αναρωτιούνται «τι φταίει» και ψάχνοντας για απαντήσεις καταλήγουν σε παραμέτρους μάλλον επιφανειακές:   Η εξωτερική εμφάνιση, η δημοφιλία, η οικονομική ευμάρεια, είναι τα πρώτα που σκεφτόμαστε  ότι χρειάζεται κανείς ως απαραίτητα εφόδια για να είναι επιθυμητός και ικανός να συνάψει μία καλή σχέση…  Είναι όμως έτσι;

Χωρίς καθόλου να θέλουμε να υποτιμήσουμε τους παραπάνω παράγοντες θα πρέπει με σθένος και αποφασιστικότητα να πούμε ότι ούτε απαραίτητοι ούτε αρκετοί είναι για να φέρουν την προσωπική ευτυχία. Και ίσως τελικά τα πράγματα είναι πιο απλά. Ίσως ο δρόμος για να νιώσουμε καλύτερα δεν είναι (μόνο) ούτε ο πλούτος, ούτε τα like, ούτε τα λούσα. Ίσως ο δρόμος είναι η προσωπική αναγνώριση της αξίας μας, ότι αξίζει ο καθένας, η αναγνώριση αυτού που πραγματικά είμαστε, με τα θετικά και τα αρνητικά μας, η αποδοχή εντέλει και η αγάπη του εαυτού μας. Ο δρόμος για να αγαπηθούμε από έναν άλλον, περνάει μέσα από την αποδοχή και την αγάπη του εαυτού μας από εμάς τους ίδιους. Τότε πραγματικά λάμπουμε, τότε ακτινοβολούμε αισιοδοξία και αυτό είναι απολύτως θελκτικό στα μάτια των άλλων.

Ούτε ωραία ρούχα, ούτε ακριβά αυτοκίνητα, ούτε χιλιάδες φίλοι στα social media. Αρκεί και μόνο να βρούμε τον τρόπο να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Σιωπηλά, χαμηλόφωνα, ήπια… Με τον δικό του τρόπο ο καθένας, αρκεί να το κάνει. Αυτός είναι ο πιο σύντομος δρόμος για την αγάπη των άλλων, το αντίδοτο στη μοναξιά μας. 

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Διαβάστε Περισσότερα

Τα 5 χαρακτηριστικά των εξαρτημένων ατόμων

Ο ψυχολόγος Γιάννης Ξηντάρας απαριθμεί τα 5 χαρακτηριστικά των εξαρτημένων ατόμων

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου  Γιάννης Ξηντάρας (simvoulos-gamou.gr)  

Συχνά στο οικογενειακό περιβάλλον, στις ερωτικές και φιλικές σχέσεις συναντάμε άτομα που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς την παρουσία των αγαπημένων τους προσώπων, χωρίς την παρουσία των ατόμων που τα θεωρούν μέρος του εαυτού τους. Χωρίς αυτά τα σημαντικά πρόσωπα νιώθουν άγχος και κενό. Αυτές είναι οι λεγόμενες συναισθηματικά εξαρτημένες σχέσεις.

Τα άτομα που συνάπτουν εξαρτημένες-εθιστικές σχέσεις, έχουν συχνά τις καλύτερες προθέσεις . Πάντα επιθυμούν να δημιουργούν ευτυχισμένες και υγιείς σχέσεις αλλά κάτω από αυτές τις καλές προθέσεις κρύβεται μία αγωνιώδης σύγκρουση με την εγγύτητα-οικειότητα. Είναι εθισμένοι στην εξαρτητική αγάπη και είναι υπερβολικά ανασφαλείς  γι’ αυτό πάντα ποθούν να ικανοποιούν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των άλλων.

Αυτή η εξαρτητική αγάπη που έχουν για τον σύντροφο ή φίλο συνήθως προκύπτει από το παρελθόν, από τα παιδικά χρόνια. Οι σχέσεις που είχαν δημιουργήσει κατά την παιδική τους ηλικία, παίζουν σημαντικό ρόλο στις μελλοντικές τους σχέσεις. Συνήθως τα άτομα αυτά ζούσαν σε μία δυσλειτουργική οικογένεια και οι σχέσεις με τους γονείς τους δεν ήταν τόσο καλές. Είχαν βιώσει την απόρριψη και συνακόλουθα είχαν έντονο το φόβο της εγκατάλειψης. Τα άτομα αυτά επίσης μπορεί να είχαν υποστεί κάποιο ψυχολογικό τραύμα από  την παιδική τους ηλικία το οποίο τα «βασανίζει» και στην μετέπειτα  ενήλικη ζωή τους. Συνήθως τα άτομα αυτά έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και επειδή φοβούνται την απόρριψη συνάπτουν εξαρτημένες σχέσεις.   

Ας δούμε συνοπτικά τα χαρακτηριστικά των εξαρτημένων ατόμων:

1. Τα άτομα αυτά είναι ιδιαίτερα ανασφαλή. Έχουν δυσκολία στο να παίρνουν αποφάσεις και πρωτοβουλίες χωρίς τις συμβουλές ή την έγκριση των αγαπημένων τους προσώπων.  Επίσης, αποφεύγουν να έχουν την ευθύνη σε πολλούς σημαντικούς τομείς της ζωής τους.
2. Τα άτομα αυτά νιώθουν ανήμπορα και φοβούνται ότι δε θα τα καταφέρουν στη ζωή τους. Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση  και αισθάνονται ότι θα αποτύχουν σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Επίσης, έχουν συνεχώς την ανάγκη για επιβράβευση και επιβεβαίωση.
3. Επιπλέον, τα εξαρτημένα άτομα εμφανίζουν αδυναμία στο να μείνουν μόνα τους χωρίς την παρουσία των σημαντικών προσώπων.
4. Τα άτομα αυτά αρνούνται να δουν τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες και προσπαθούν να συμβιβαστούν σε καταστάσεις που δεν τους ταιριάζουν. Φοβούνται την απόρριψη και αυτό τα οδηγεί στο να καλύπτουν τις επιθυμίες και τα θέλω των άλλων για να γίνουν αποδεχτοί.
5. Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό του εξαρτητικού ατόμου είναι το πώς συμπεριφέρεται όταν τελειώνει μία στενή σχέση (ερωτική σχέση συνήθως). Αναζητά επειγόντως μια άλλη σχέση σαν πηγή φροντίδας και υποστήριξης, αλλά και αναπλήρωσης του «κενού» το οποίο δυσκολεύεται πολύ να αντιμετωπίσει.

Οι πρώιμες λοιπόν σχέσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στο τι είδους σχέσεις θα αναπτύξει το άτομο στην ενήλικη ζωή.  Πως θα σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος και πως θα αντικατασταθούν οι δυσλειτουργικές σχέσεις με υγιείς; Θα πρέπει να ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση-αυτοεκτίμηση των ατόμων, να νιώθουν ασφάλεια και να αρχίσουν να έχουν κριτική σκέψη ώστε να παίρνουν πρωτοβουλίες σε διάφορα θέματα που προκύπτουν στη ζωή τους χωρίς να περιμένουν την έγκριση των άλλων…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Διαβάστε Περισσότερα

Καλές οι θεωρίες, στην πράξη όμως τι γίνεται;

Καλές οι θεωρίες, στην πράξη όμως τι γίνεται;

Αφιερωμένο σε όλους τους γονείς οι οποίοι φιλότιμα προσπαθούν να βρουν μία μεθοδολογία στις θεωρίες διαπαιδαγώγησης... Μία αλληγορική υπενθύμιση πως το μεγαλύτερο πανεπιστήμια είναι η ίδια η ζωή!

''Τρεις φίλοι στο τελευταίο έτος των σπουδών τους μιλούσαν για τα όνειρά τους, για τη ζωή τους μετά τις σπουδές, για τα επαγγελματικά τους σχέδια. Ο ένας μάλιστα τους ανέπτυξε τις θεωρίες του για το πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά του. Δεν είχε μόνο μία θεωρία, δεν είχε μόνο δύο, επτά είχε. Επτά θεωρίες, γιατί ήθελε πολλά παιδιά.

Τα χρόνια πέρασαν κι οι δύο φίλοι θυμόντουσαν τον τρίτο, που δεν τον είχαν ξαναδεί, και αναρωτιόντουσαν αν απέκτησε παιδιά και πώς τα μεγάλωσε. Κάποια ημέρα ο ένας τον συνάντησε τυχαία και, όλο λαχτάρα και περιέργεια, τον ρώτησε:

«Πες μου, τελικά απέκτησες παιδιά; Αναρωτήθηκα πολλές φορές… Σίγουρα θα τα ανέθρεψες βάσει των θεωριών σου που ήταν επτά, αν θυμάμαι καλά».

«Βέβαια απέκτησα, αλλά τώρα έχω επτά παιδιά και καμία θεωρία!» του απάντησε ο φίλος του.''

...Γιατί καλές οι θεωρίες, στην πράξη όμως τι γίνεται;

Ιστορία βασισμένη σε ανέκδοτο: από το βιβλίου: Ιστορίες να φαντάζεσαι, παιγνίδια για να μεγαλώνεις'' των Δάφνη Φιλίππου–Πόλα Καραντάνα

Επιμέλεια κειμένου Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος – Οικογενειακός Σύμβουλος

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Διαβάστε Περισσότερα