ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Δύο παππούδες με Αλτσχάιμερ βρίσκονται στην παραλία. Καθώς περπατούν λέει ο ένας :
- Πάω να πάρω ένα παγωτό.

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΜΝΗΣΙΑ...

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΛΑΤΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ!

Φρέσκο πράμα λέμε, σπαρταράει !
Αυτό το πράγμα, που θα δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν και σας παρουσιάζει το taxalia, είναι η "Τουριστική φρουρά", κατά το δικό μας "Προεδρική φρουρά", που έβαλε ο Γκρούεφσκι από σήμερα, στα "μνημεία" των Σκοπίων.
 Τα δύστυχα αυτά παιδιά με τις κιτς ...Ρωμαιομακεδονικές (;) στολές (να ΄ταν και δικές τους.....),περιφέρονται όλη μέρα στα μνημεία της Πλατείας των Σκοπίων,όπως οι δικοί μας Εύζωνες, στέκουν μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.....



Απολαύστε:

















ο παπάς που κολλάει ρε...???



ΠΗΓΗ...http://periergaa.blogspot.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΚΤΑΚΤΟ : ΔΑΚΡΥΣΕ Η ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ!!!

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες από τη ΚΩ, η προτομή του πατέρα της ιατρικής Ιπποκράτη δάκρυσε !!!
Αυτόπτες μάρτυρες δηλώνουν ότι το γεγονός συνέβη ευθύς μετά την ανακοίνωση του νέου υπουργικού συμβουλίου από τον σφαγέα της ΕΡΤ, Σίμο Κεδίκογλου, και πιο ειδικά μετά την ανακοίνωση του ονόματος του νέου υπουργού Υγείας.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ο Ιπποκράτης ευθύς μετά το άκουσμα του ονόματος του τηλεοπτικού βιβλιοπώλη Μπουμπούκου, άρχισε να κλαίει με μεγάλα δάκρυα.
Το γεγονός είναι εξαιρετικά σπάνιο, και ήδη αρχαιολόγοι και άλλοι επιστήμονες συρρέουν στην γενέτειρα του Ιπποκράτη για να εξετάσουν το γεγονός.
Σύμφωνα με αρχικές επιστημονικές πραγματογνωμοσύνες, ο Ιπποκράτης φαίνεται να κλαίει από λύπη για την κατάντια της Ιατρικής, ενώ σύμφωνα με άλλους, κλαίει από τα γέλια με τα χάλια των Ελλήνων που ανέχονται τον κάθε Αντώνη να τους επιβάλει τον κάθε Ευάγγελο και τον κάθε Μπουμπούκο.

ΝΕΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ αναφέρουν ότι και το άγαλμα του Ποσειδώνα έχει σκάσει από τα γέλια, μετά την ανακοίνωση του…θαλασσόλυκοι νέου υπουργού ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτη. Αμ πως….το Γλυφάδα – Μύκονο το έχει κάνει γραμμή πιο συχνή και από το Κυψέλη-Παγκράτι, δεν θα έπαιρνε το Ναυτιλίας δικαιωματικά;
Άντε και εις άλλα με υγεία…



ΠΗΓΗ...http://periergaa.blogspot.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ: ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ;

Εδώ αυτή η φωτογραφία μας δείχνει ένα νεαρό αρσενικό κένταυρο ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1980 στον βόλο από την αρχαιολογική υπηρεσία του Άργους Ορεστικού.

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΝΑ ΤΥΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΓΕΦΥΡΑΚΙ.

Mία φορά και ένα καιρό σε κάποιο στενό επαρχιακό δρόμο της Ελλάδας κυκλοφορούσε ένα θηριώδες φορτηγό με τράκτορα.

Ο οδηγός του γύριζε από μεγάλο ταξίδι στο εξωτερικό και το φορτηγό γύριζε άδειο.

Κάποια στιγμή από μακριά διέκρινε δύο άλλα μικρότερα φορτηγά που κινούνταν στον ίδιο δρόμο προς την κατεύθυνση του.

Ανάμεσα στους δύο άλλους οδηγούς είχε αναπτυχθεί έντονος συναγωνισμός για το ποιός είναι ο ταχύτερος .

Έτρεχαν του σκοτωμού και είχαν βάλει μεταξύ τους στοίχημα κάποιες μπύρες για το ποιός θα φτάσει πιο γρήγορα σε ένα στενό γεφυράκι ,που βρισκόταν μπροστά τους στη διαδρομή που τους χώριζε από την μεγάλη νταλίκα.

Ο οδηγός της νταλίκας τους είδε και σκέφτηκε:

Tι μαλάκες που είναι! Έτσι που τρέχουν θα βγουν από τον δρόμο και θα σκοτωθούν...

Χωρίς να το πολυσκεφθεί τους φαντάστηκε να πλησιάζουν απειλητικά το γεφυράκι και να προσπαθούν να περάσουν πρώτοι "συνωστιζόμενοι" πάνω σ' αυτό με επικίνδυνους ελιγμούς.

Ασυναίσθητα σκέφτηκε να τους κάνει μία πλάκα και να περάσει αυτός πρώτος πάνω από το γεφυράκι κλείνοντας τους τον δρόμο.

Σφύριξε την κόρνα του επιδεικτικά, πάτησε το γκάζι και αναβόσβησε τα φώτα του.

Τα δύο φορτηγά είδαν το σινιάλο και αποδέχτηκαν την πρόκληση επιταχύνοντας και αυτά προς το γεφύρι.

Η αδρεναλίνη τους ανέβηκε στα ύψη και η καρδιά τους χτύπαγε γρήγορα και δυνατά.

Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν η πρωτιά.

Ο πιο ψύχραιμος θα συνέχιζε πρώτος πάνω στο γεφύρι.

Οι άλλοι δύο θα αναγκάζονταν σαν τα κοτόπουλα να φρενάρουν την τελευταία στιγμή...

Για κακή τους τύχη κανένας δεν σταμάτησε έγκαιρα και έγινε σφοδρή σύγκρουση.

Η νταλίκα προσπάθησε να φρενάρει πρώτη, αλλά ο τράκτορας αναπήδησε σε μία λακούβα και καθώς ήταν άδειος στραβοδίπλωσε στο φρενάρισμα.

Η νταλίκα βρέθηκε σχεδόν κάθετα στο οδόστρωμα και χτυπήθηκε στο πλάι από το ένα φορτηγό στο αριστερό της πλευρό.

Καθώς ο οδηγός της νταλίκας δεν είχε μπροστά του την βαριά μηχανή της για προστασία του εκτινάχτηκε από την σύγκρουση και έπεσε μέσα στο ποτάμι, όπου πνίγηκε τραυματισμένος και αβοήθητος.

Ο οδηγός του φορτηγού σφηνώθηκε τραυματισμένος στην καμπίνα.

Δεν 'εζησε όμως πολύ γιατί το δεύτερο φορτηγό με φόρα έπεσε και αυτό επάνω του.

Τα φρένα δεν έπιασαν έγκαιρα γιατί στον δρόμο είχαν χυθεί λάδια και κάποιο λάστιχο του κλατάρισε πατώντας κάποια από τα μεταλλικά συντρίμμια που βρίσκονταν στον δρόμο από την προηγούμενη σύγκρουση.

Την επόμενη ημέρα ήλθε στον τόπο του δυστυχήματος κλιμάκιο της ΕΡΤ για να καλύψει το πολύνεκρο ατύχημα.

Ο δημοσιογράφος ήταν λιτός στην διαπίστωση του: 'Ενα ακόμα δυστύχημα που σύμφωνα με την τροχαία οφείλεται σε υπερβολικη ταχύτητα...


Λάθος διάγνωση... Το ατύχημα οφείλεται στην βλακεία τους να μετατρέψουν σε πίστα ράλλυ ένα στενό επαρχιακό ελληνικό δρομάκι...


Οποιαδήποτε ομοιότητα με την ελληνική πολιτική κατάσταση είναι εντελώς τυχαία...μέχρι την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων από το δίκτυο της ΝΕΡΙΤ...(το ποταμάκι της ιστορίας μας)

Son Ofeon

ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ;

Ένας ανικανοποίητος, άπληστος και ματαιόδοξος άνθρωπος εξομολογείται γιατί χρειάζεται όλα αυτά τα τόσα πολλά χρήματα. Διαβάστε μια απίστευτη ιστορία που περιγράφει το σύστημα... από μέσα!

Όλα άρχισαν επειδή ήθελα μία γυναίκα. Όχι όμως μία οποιαδήποτε γυναίκα, ήθελα μία γυναίκα αξιώσεων. Κατά συνέπεια για να τη γοητέψω χρειαζόμουν απαραιτήτως ένα αυτοκίνητο. Μάζεψα με κάθε θυσία το χαρτζιλίκι μου, πίεσα αφόρητα τον πατέρα μου με το τρομερό επιχείρημα “τι γυναίκα θα βρω χωρίς ρόδα” και έτσι, το αγόρασα.

Όμως δεν αρκούσε. Οι πραγματικά άξιες γυναίκες με κοιτούσαν με περιφρόνηση κι εγώ αυτές στόχευα. Μία γυναίκα φωτιά στο κρεβάτι και βασίλισσα στο κάστρο. Αυτό που θα έκτιζα. Γι’ αυτές τις γυναίκες ήμουν μόνο το παιδί του μπαμπά με το αυτοκίνητο που του είχε αγοράσει ο μπαμπάς.

Ανακάλυψα πως ήταν αδύνατον να αποκτήσω μία τέτοια γυναίκα μένοντας με τη μαμά και το μπαμπά. Έπρεπε να βρω ένα σπίτι. Έτσι έπιασα δουλειά και έπεισα τους γονείς μου να μου αγοράσουν ένα διαμέρισμα. Με τα χρήματα της δουλειάς μου πλήρωνα σιγά σιγά και το επί­πλωνα. Σε λίγο θα ήμουν έτοιμος.

Υπερήφανος με το δικό μου σπιτάκι, με τα δικά μου έπιπλα, και με το, όσο να’ ναι δικό μου αυτοκίνητο ατένιζα τη ζωή με αισιοδοξία. Η γυναίκα των ονείρων μου θα γινόταν δική μου. Με τον καιρό διαπίστωσα ότι οι μοναδικές γυναίκες ήθελαν έναν άντρα με μοναδική δουλειά. Ήταν φυσικό. Έτσι, έπρεπε να σπουδάσω ώστε να αυξήσω τις επαγγελματικές μου προδιαγραφές.

Ύστερα από πέντε επίπονα χρόνια σπουδών, επίπονα γιατί δούλευα σε κάθε δουλειά του ποδαριού ίσα για να συμπληρώνω όσα δεν έφτανε η χρηματοδότηση των γονέων μου, έπιασα επιτέλους μία καλύτερη δουλειά. Αυτό ήταν, τώρα ήμουν έτοιμος. Τότε είδα ότι οι σπουδές, παρά που αύξαναν το πρεστίζ μου, δεν αύξαναν και πολύ τις αποδοχές μου. Μάλιστα στην αρχή, προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι πληρωνόμουν χειρότερα από έναν μπετατζή, έναν φορτηγατζή ή έναν σερβιτόρο δουλειές που κυρίως έκανα έως τότε. Και οι κυρίες αξιώσεων, με μία των οποίων είχα σκοπό να σμίξω και να φτιάξω την δική μου οικογένεια, δεν αρέσκονταν στους φτωχούς. Ούτε στην εργατική τάξη όμως.

Έπρεπε λοιπόν και να εργάζομαι σε γραφείο, με κουστούμι και γραβάτα, και, με έναν τρόπο που αγνοούσα τότε, να βγάζω αρκετά χρήματα. Τότε ήταν που με προ­βλημάτισε για πρώτη φορά το ερώτημα:
Πόσα χρήματα θα έπρεπε πραγματικά να βγάλω; Και κάνοντας τι;

Αποφάσισα ότι το γραφείο έπρεπε να παραμείνει πάση θυσία. Αλίμονο αν μία πριγκίπισσα γυρνούσε να κοιτάξει ποτέ κάποιον που βρωμάει ιδρωτίλα ή ψαρίλα ας πούμε. Τι σόι πριγκίπισσα θα ήταν τότε, και πόσο μάλλον, τι είδους πρίγκιπας ο ίδιος που θα την έπαιρνε; Έπρεπε να γίνουν όλα σωστά, όσο κι αν κόστιζε.

Με ένα στοιχειώδη υπολογισμό είδα πώς όσο να ‘ναι μία μονοκατοικία έπρεπε να την έχω. Όλος ο κόσμος έμενε σε διαμερίσματα, τι το ιδιαίτερο θα είχα εγώ μένοντας σε ένα ακόμη. Άρχισα λοιπόν να μαζεύω με υπομονή και επιμονή την προκαταβολή για την μονοκατοικία όταν διαπίστωσα με αγωνία ότι τα χρόνια περνούσαν. Ήμουν πλέον 28 χρονών. Πότε θα παντρευόμουν την γυναίκα των ονείρων μου, στα εξήντα; Έτσι συνόψισα το πρόβλημα. Έπρεπε να είμαι, νέος, ωραίος, γυμνασμένος, με σπίτι δικό μου, δουλειά σταθερή, αποδοτική, υποσχόμενη και προπαντός αξιοπρεπή. Για να γίνουν όλα αυτά σε ένα χρονικό διάστημα που να μου επιτρέπει το πρώτο, δηλαδή να είμαι ακόμη νέος, έπρεπε να βγάλω χρήματα πιο γρήγορα.

Στην αρχή στράφηκα προς τα μεταπτυχιακά σεμινάρια. Οι αποδοχές μου δεν αυξήθηκαν πολύ. Χιλιάδες άλλοι είχαν κάθε στιγμή τα ίδια προσόντα με μένα. Κάτι άλλο χρειαζόταν. Σύντομα το ανακάλυψα. Άρχισα να κάνω τα πάντα ενδοϋπηρεσιακά ώστε να επικρατήσω των συναδέλφων μου που είχαν κι αυτοί πτυχία. Δούλευα πλέον ατέλειωτες ώρες χωρίς να πληρώνομαι για όλες. Όμως πληρωνόμουν επιτέλους περισσότερο και μάζευα την προκαταβολή για την μονοκατοικία.

Είχα φτάσει πλέον 32 και είχα αρχίσει να έχω κάποια επιτυχία στις γυναίκες του επιπέδου που ονειρευόμουν. Σύντομα διαπίστωσα ότι μία τέτοια γυναίκα έπρεπε να την παντρευτώ, η τότε αγαπημένη μου το έκανε απολύτως σαφές. Κατάλαβα ότι αν δεν το έκανε εκείνη θα το έκαναν όλες οι άλλες. Αυτός ο κύκλος των εκλεκτών ήταν μικρός, και συνήθως οι συντροφιές που προέκυπταν ήταν από την ίδια παρέα. Αλίμονο αν πήγαινες στην παρέα αυτή με γυναίκα από κατώτερη πάστα, που δεν θα με ενδιέφερε και τόσο αν δεν ήμουν τόσο τίμιος μαζί της. Θα έβλεπαν και εμένα όπως και αυτήν. Όπως ίσχυε και στη δουλειά μου, άλλο οι αναλώσιμοι, και άλλο τα στελέχη.

Έτσι δεν το σκέφτηκα πολύ. Θα παντρευόμουν την τότε αγαπημένη μου. Το πρόβλημα δεν ήταν τόσο συναισθη­ματικό όσο οικονομικό. Ο γάμος μας, τόσο για κείνη όσο και για μένα, δεν θα έπρεπε να είναι οποιοσδήποτε γάμος. Αυτό ευτυχώς απετέλεσε μία πρόκληση τόσο για τους γονείς μου όσο και για τα πεθερικά μου, να δείξουν τη δική τους αξία. Ποιος θα έδινε, ή καλύτερα ποιος μπορούσε να δώσει, τα περισσότερα στο ζευγάρι. Έτσι, τα δώρα η εκκλησία και η δεξίωση, και φυσικά ο μήνας του μέλιτος, δεν με απασχόλησαν, αλλιώς θα έπρεπε να δουλέψω τουλάχιστον άλλα δύο χρόνια για να τα εκταμιεύσω.

Παρά όμως που ξεπέρασα το πρόβλημα του γάμου, τα χρήματα πάλι δεν έφταναν. Κάθισα και υπολόγισα ότι ο γάμος δεν σήμαινε τίποτα. Η πρώτης κατηγορίας γυναίκα μου, θα ήθελε παιδιά και μάλιστα όχι οποιαδήποτε παιδιά. Αν δεν έδειχνα να μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο θα με χώριζε και θα ρεζιλευόμουν δημόσια. Δεν θα έφτιαχνε οικογένεια μαζί μου για να μοιράζουν χαρτομάντιλα τα παιδιά μας στα φανάρια.

Τα λεφτά έφταναν βέβαια για να μην πέσουν, τα αγέννητα ακόμη παιδιά, στην επαιτεία όμως μόλις είδα μπροστά μου τα έξοδα τοκετού, περίθαλψης, γέννας, κύησης, γιατροί σε πρώτης τάξεως ιδιωτικό νοσοκομείο, παιδικά παιχνίδια, πάνες, και όλα τα υπόλοιπα, κατάλαβα ότι δύσκολα θα τα έφερνα βόλτα. Πρόσθεσα τα απαραίτητα παιδικά έπιπλά, από πρώτης κατηγορίας μαγαζί και ανακάλυψα ότι χρειαζόμουν σχεδόν άλλο ένα σπίτι.

Τέλος πάντων αποφάσισα ότι έτσι είναι η ζωή, αλλιώς μπορούσα πάντα να περιοριστώ στη μετριότητα. Όμως εγώ ήμουν φτιαγμένος για μεγαλεία και μοναδικές κατακτήσεις. Έτσι έπρεπε οπωσδήποτε να γίνω συνεταίρος. Άρχισα σιγά σιγά να ρουφιανεύω, και αφού έθαψα πολύ κόσμο, κατέκτησα την εμπιστοσύνη του αφεντικού μου και ήρθε η πολυπόθητη μέρα. Έγινα συνεταίρος! Τώρα μάλιστα, ήμουν πλέον έτοιμος να προχωρήσω. Έτσι, η γυναίκα των ονείρων μου έγινε μητέρα.

Δεν πέρασε ένας χρόνος και ήρθε το δεύτερο παιδί. Έπρεπε οπωσδήποτε να έχω δύο παιδιά, ήμουν πλέον ένα αξιόλογο μέλος της κοινωνίας. Προχωρώντας θα γινόμουν σπουδαίος. Έπρεπε να φροντίσω για απογόνους. Κι αν το ένα παιδί πάθαινε κάτι, όσο ελάχιστες κι αν ήταν οι πιθα­νότητες αυτές, έπρεπε να έχω ένα ακόμη.

Το σπίτι μεγάλωνε λοιπόν τα έξοδα πολλαπλασιάζονταν και παρά την πρόοδό στις δουλειές μου, βρέθηκα πάλι να αναρωτιέμαι πώς θα τα έβγαζα πέρα. Εκεί ήταν που το αφεντικό μου εμπιστεύτηκε διάφορες απάτες που έκανε. Δέχτηκα πρόθυμα να συμμετέχω και μαζί με τα παραπάνω λεφτά, ήρθε και η απεριόριστη εκτίμησή του, που εξασφάλιζε και την πολυπόθητη ασφάλεια του στάτους που με τόσο κόπο είχα κατακτήσει. Το αφεντικό με είχε πια σαν ψυχοπαίδι του.

Η άνεση δεν κράτησε πολύ. Κάποια στιγμή τα παιδιά πήγαν σχολείο. Έπρεπε βέβαια να είναι σχολεία πολυτελείας δεν μπορούσαν να είναι τυχαία. Μόνο οι τυχαίοι πηγαίνουν σε τυχαία σχολεία, πόσο μάλλον σε δημόσια. Μόνο και να το πρότεινα αυτό στη γυναίκα μου θα με χώριζε  Καλύτερος ο θάνατος λοιπόν από την ατίμωση και δεν της το πρότεινα καν. Θα προσπαθούσα περισσότερο.

Ευτυχώς, όπως έδειξαν τα πράγματα, το αφεντικό μου είχε αυξημένες δικές του ανάγκες, και έτσι η πρότασή μου να αναπτυχθούμε καθετοποιώντας υπηρεσίες και ανοίγοντας τις ανάλογες εταιρίες τον βρήκε σύμφωνο. Εξ άλλου, αν δεν αναπτυσσόμασταν θα θαβόμασταν, θα χάναμε κι αυτά που είχαμε. Έτσι αναγκαστικά, έπρεπε να μεγαλώσουμε.

Αυξάνοντας τις δουλειές μας οι πωλήσεις μας ξέφυγαν από την συνηθισμένη πορεία, κόστος, τιμή, πώληση, κέρδος. Εξαρτιόμασταν ολοένα και λιγότερο από τους πωλητές μας. Παίρναμε πλέον μεγάλες δουλειές που εξαρτιόνταν από ανθρώπους-κλειδιά. Αυτοί ήταν οι πραγματικοί πωλητές μας. Αν πληρώναμε αυτούς η δουλειά έκλεινε.

Φαινόταν απλό όμως δεν ήταν τόσο. Ενώ βγάζαμε πάρα πολλά χρήματα, ήμασταν αναγκασμένοι να δείχνουμε συνέχεια μία ανοδική πορεία και κατά συνέπεια να επενδύουμε διαρκώς τα κέρδη μας μία και ήμασταν πια δημόσια πρόσωπα. Αυτό δεν ήταν τόσο εύκολο πάντα. Οι δουλειές μας μεγάλωσαν και οι άνθρωποι κλειδιά δεν αρκούνταν πλέον στις μίζες. Έπρεπε και η προσφορά μας να στέκει, γιατί οι άνθρωποι που έκλειναν αυτές τις δουλειές τώρα ήταν σε υψηλές θέσεις και δεν ήθελαν να εκτεθούν.

Με δυστυχία διαπιστώσαμε ότι εκτός του ότι έπρεπε φυσικά να λαδώσουμε, έπρεπε, τις περισσότερες φορές, να δώσουμε και την καλύτερη τιμή, πράγμα που σήμαινε λιγότερα κέρδη και το σημαντικό στο τέλος, λιγότερα χρήματα για μένα. Αν οι πωλητές μας έκλειναν τέτοιες συμφωνίες βέβαια θα τους είχαμε απολύσει όμως αυτούς εδώ δεν ήταν δυνατόν να τους απολύσει κανείς μιας και δεν δούλευαν για μας.

Ευτυχώς τους πληρώναμε καλά, έτσι, μεσολάβησαν για να πάρουμε δάνεια που θα μας επέτρεπαν να παράγουμε φθηνότερα. Επίσης μπορούσαν να μας διευκολύνουν πάντα για να γίνεται δεκτή η χειρότερη ποιότητα από όσα πουλούσαμε, ώστε κι αυτό πάλι να μας κοστίζει φθηνότερα. Και όντως έτσι έγινε. Αρχίσαμε να παράγουμε φθηνότερα και για λίγο η κατάσταση φάνηκε να εξομαλύνεται, βγάζαμε πλέον λεφτά με το τσουβάλι.

Όμως πάλι δεν ήταν αρκετά. Όσο προχωρούσαμε προχωρούσαν και οι ανταγωνιστές μας. Έτσι προέκυψαν κι άλλα έξοδα, αυτή τη φορά αστρονομικά. Δεν ήταν δυνατόν πλέον να προσκαλούμε κόσμο σε ταπεινά σπίτια και εξοχικά που υπολείπονταν των ανταγωνιστών μας. Ο κόσμος μας δεν αποτελείτο από φίλους, αλλά από δυνάμει πελάτες, αφού ανήκαμε πλέον σε μία πολύ μικρή ελίτ ανθρώπων που έλεγχε όλες τις δουλειές του τόπου. Μόλις οι πωλητές μας διαπίστωναν ότι οι ανταγωνιστές μας είχαν περισσότερα από μας, θα στρέφονταν φυσικά σε κείνους, υποθέτοντας ότι εκεί θα πληρώνονταν καλύτερα.

Έτσι αρχίσαμε να κτίζουμε ένα παλάτι για σπίτι και στην συνέχεια άλλο ένα για εξοχικό, τα οποία κόστισαν μία περιουσία. Οι εργολάβοι που μας τα έκτισαν φυσικά μας έκλεψαν, αν δεν έκλεβαν εμάς ποιους θα έκλεβαν; Δυστυχώς τα πολλά παζάρια δεν είναι επιτρεπτά στον κύκλο μας μια και αυτό θα εκλαμβανόταν σαν αδυναμία και θα διέρρεε αφήνοντας πάλι την ίδια εντύπωση. Ότι δεν “είχαμε”. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο. Το μόνο παρήγορο ήταν ότι με τον ίδιο τρόπο έκλεβαν και τους ανταγωνιστές μας που φυσικά ήταν αναγκασμένοι να κτίσουν μερικά παλάτια επίσης. Έτσι αιμορραγούσαμε όλοι το ίδιο. Αυτό είχε σημασία.

Παλάτια, σχολεία πολυτελείας, εξοχικά, και σε λίγο μία θαλαμηγός. Ήταν όλα ζήτημα επιβίωσης. Στα δικά μας μεγέθη όποιος μεγάλωνε πλέον θα το έκανε εις βάρος του άλλου. Σαν δύο τεράστιοι ελέφαντες που πίναμε από την ίδια γούρνα.

Εκεί ήταν που το αφεντικό μου τα τίναξε και εγκατέλειψε τον μάταιο ετούτο κόσμο. Το μερίδιο του πέρασε όλο σε μένα μιας και δεν είχε οικογένεια. Αναρωτιόμουν τι τα ήθελε όλα αυτά τα λεφτά αυτός ο άνθρωπος χωρίς γυναίκα και παιδιά, όμως όταν τα τίναξε το ανακάλυψα κι αυτό.
Διαπίστωσα ότι το αφεντικό μου όσο καιρό εγώ ασχολούμουν με τα δάνεια, την παραγωγή, τις δεξιώσεις, και τις επενδύσεις σε γη και άλλες εκείνος κρατούσε με γενναιότητα το έτερον ήμισυ της ισχύος της επιχείρησης, επηρεάζοντας άλλους κύκλους. Κατ’ αρχήν στην πολιτική διατηρούσε ένα γοητευτικό image το οποίο, μαζί με τα χρήματα που δίνεις φάνηκε να είναι το κυριότερο χαρτί. Συντηρούσε έτσι δύο νόμιμες ερωμένες, όπως και μια στρατιά από παράνομες, μία συνήθεια που τελικά τον είχε στείλει στον τάφο ευτυχισμένο. Όχι από τα έξοδα, φυσικά, αυτά μπορούσε να τα αντέξει.

Πέραν αυτών στα μεγέθη τα δικά μας ετίθετο κάποια στιγμή, τι θέλαμε να τα κάνουμε όλα αυτά τα λεφτά. Ήταν κάτι που αγνοούσα έως τότε. Πολλές φορές η εύνοια του ενός και του άλλου εξαρτιόταν από τις υποτιθέμενες υπαρξιακές μας επιδιώξεις. Εμείς φυσικά δεν είχαμε τέτοιες, απλά να επιβιώσουμε θέλαμε και να πάρουμε τις δουλειές. Όμως ποιος το πίστευε; Βγάζαμε πολλά λεφτά και έτσι το τι θέλαμε να τα κάνουμε ήταν σημαντικό για όσους μας έδιναν τη δυνατότητα να τα έχουμε. Έτσι το αφεντικό μου αγόραζε συχνά πίνακες που κόστιζαν αρκετά εκατομμύρια, πανάκριβα αντικείμενα αμφιβόλου τέχνης και χρησιμότητας που όμως φρόντιζε πάντα να μαθαίνεται πόσο κόστισε η αγορά τους. Ώστε να φέρεται σαν ένας δηλωμένος φίλος της τέχνης και του ωραίου.
Τέλος μέσα σε όλες τις απάτες, τις μικρές και μεγάλες κομπίνες που κάναμε και παρατυπίες, συχνά χρειαζόμασταν την βοήθεια ύποπτων ανθρώπων, είτε αυτοί ήταν δικηγόροι και λογιστές, είτε καθαρά άνθρωποι από την άλλη άκρη. Αυτούς μέχρι εκείνη τη στιγμή τους χειριζόταν ο ηρωικός μου συναίτερος που μας είχε πλέον αφήσει. Και κόστιζαν τα περισσότερα.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα χρήματα έρχονταν μεν όμως έφευγαν κιόλας σε διάφορα πράγματα που έπρεπε να ρυθμιστούν ή να γίνουν ανεξάρτητα αν εγώ το επιθυμούσα ή όχι. Για να παίξεις το παιχνίδι σωστά πρέπει να πληρώσεις. Τους κατάλληλους ανθρώπους, τις κατάλληλες ενέργειες και προ παντός τις κατάλληλες εντυπώσεις. Μόνο έτσι το παιχνίδι σε αντάμειβε τελικά. Σιγά σιγά απέκτησα διαμερίσματα ή σπίτια σε πολλές πόλεις του κόσμου, τα οποία όμως πάλι δεν ήταν πολυτέλεια, αλλά απαραίτητα για την επόμενη δουλειά πάντα. Όπως και οι ανταγωνιστές μου έτσι και εγώ δεν ήταν δυνατόν να μένω στα ξενοδοχεία όταν πήγαινα εκεί για τις δουλειές μου.

Εδώ και κάποιο καιρό έχω βρει μία ισορροπία στα έξοδα που κάνω αναγκαστικά, και περισσεύουν επιτέλους και κάποια χρήματα για μένα. Δεν ξέρω αν το πανάκριβο σπορ αμάξι που αγόρασα τελευταία, εντυπωσίασε περισσότερο τους φίλους μου ή εμένα, όμως τέτοια πράγματα εδώ και λίγο καιρό μπορώ επιτέλους να τα αγοράζω. Παιχνίδια για επιτυχημένους. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τώρα είμαι πλέον ένας πλούσιος άνθρωπος.

Πάλι όμως μόλις και μετά βίας θα φτάσουν τα χρήματα. Γιατί μεγάλωσα πια και σε λίγο, θα έρθουν οι αρρώστιες και τα γηρατειά. Προφανώς πρέπει να είμαι πολύ συντηρητικός με τα παιχνιδάκια και να αρχίσω από τώρα να ετοιμάζομαι για όταν χρειαστεί. Για να αγοράσω τότε τους καλύτερους γιατρούς, τις καλύτερες κλινικές, ίσως χρειαστούν μάλιστα και καινούργια όργανα. Αν δεν τα βρω νόμιμα θα πρέπει φυσικά να πληρώσω για να μου τα εξα­σφαλίσουν παράνομα. Πόσα χρήματα θα χρειαστούν γι’ αυτά όλα, άγνωστο. Γιατί ύστερα πιθανότατα θα έχω και τους εκβιασμούς από τα καθάρματα που μου βρήκαν τα όργανα.

Όμως αυτό δεν είναι το πλέον φοβερό. Μετά από όλη αυτή τη κακοτράχαλη διαδρομή έρχεται και το άλλο. Ο πλανήτης που πάει κατά διαόλου, που σε λίγο θα λιώσουν οι πάγοι, θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας να μας πνίξει τα ψάρια θα είναι γεμάτα βαρέα μέταλλα ο ήλιος θα σκοτώνει γιατί δεν θα υπάρχει όζον. Πέρα από την πιθανότητα φυσικά κάποιες από τις κολοσσιαίες εταιρίες που ανταγωνίζονται για την παγκόσμια πλέον αγορά, να μαλώσουν χοντρά, και να καταστραφούν όλα πριν γίνουν καν τα προηγούμενα.

Ένας πόλεμος είτε στα χρηματιστήρια είτε κανονικός θα είχε πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. Χάος φτώχεια και καταστροφή  Το ίδιο μετά από μία γενικευμένη κλιματική ή οικολογική καταστροφή. Εκεί ελάχιστοι θα γλίτωναν ποιος ξέρει πηγαίνοντας σε κάποιον άλλοι πλανήτη ή σε κάποιες ειδικές εγκαταστάσεις. Για μια θέση ανάμεσά τους φυσικά θα πρέπει να διαθέτω αρκετά χρήματα, αυτή τη φορά μάλιστα ανυπολόγιστο πόσα πολλά. Για παν ενδεχόμενο πάντως καλά θα έκανα να μαζέψω όσα μπορώ περισσότερα, με κάθε τρόπο.

Γιατί η δική μου ξεχωριστή ζωή, δεν μπορεί να είναι ίδια με των υπολοίπων. Αναρωτιέμαι λοιπόν πόσα θα πρέπει έχω για να είμαι σίγουρος ότι θα ζήσω περισσότερο. Μπορεί να φαίνεται τερατώδες σαν ερώτημα, όμως δεν βρίσκω καμία διαφορά από την ίδια ερώτηση, 40 χρόνια πριν, πόσα δηλαδή θα έπρεπε να κάνω, για να επιτύχω περισσότερο από τους επίσης πτυχιούχους συνομηλίκους μου. Η διαφορά που με ξεχώρισε πάντα ήταν οι επιλογές.

Βέβαια θα μπορούσα να αποδεχτώ τον θάνατό μου έτσι απλά και να μην κάνω τίποτα όπως τόσοι άλλοι άνθρωποι. Αυτό μάλλον θα μου έδινε την δυνατότητα, να απολαύσω όλα όσα έχω βγάλει μέχρι σήμερα και τότε, έως το μοιραίο, σίγουρα θα ένοιωθα πολύ πλούσιος. Θα μπορούσα μάλιστα τώρα, πριν καν γεράσω να τραβήξω από τους λο­γαριασμούς της επιχείρησης μερικά εκατομμύρια, και να πάω για μόνιμο ψάρεμα μέχρι να πεθάνω. Ίσως ζούσα και περισσότερο έτσι όχι μόνο πλουσιοπάροχα υλικά, αλλά και ψυχικά.

Όμως για την επιτυχία δεν πληρώνεις μόνο τα πανάκριβα ρούχα, σπίτια, σχολεία, αυτοκίνητα, σκάφη, μπράβους, δικηγόρους και πολιτικούς. Πληρώνεις και με την συνενοχή. Γιατί κανείς ποτέ δεν βγαίνει από το παιχνίδι. Όπως εκβιάζω ή καταπιέζω εγώ όσους χρειάζομαι ή εκμε­ταλλεύομαι, έτσι και αυτοί που εκβιάζουν ή χρησιμο­ποιούν εμένα δεν θα ήθελαν καθόλου να πάω για ψάρεμα. Όχι τώρα, ποτέ. Η μόνη παρηγοριά είναι ότι, μέσα από το σύστημα που έτσι και αλλιώς πληρώνω, όπως το υπηρετώ πιστά και για πάντα, ίσως βρω τα όργανα και όλα τα χρήματα που θα χρειαστούν, για να ζήσω λιγάκι περισσότερο από τους κοινούς θνητούς.

Ο κόσμος λέει πως είμαι ένας ανικανοποίητος, άπλη­στος και ματαιόδοξος άνθρωπος βλέποντας όλα αυτά που διαρκώς συγκεντρώνω, με ολοένα μεγαλύτερη ταχύτητα. Όμως κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ότι απλά χρειάζομαι όλα αυτά τα χρήματα. Για να επιβιώσω.

Πηγή:
Energonia: Το πρώτο βιβλίο του Ξενοφώντα Ίσαρη αναδεικνύει την πιθανότητα μίας ειρηνικής ανθρωπότητας

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΒΑΛΑΝ ΚΟΤΑ ΣΕ ΓΥΑΛΑ ΩΣ ΝΤΕΚΟΡ ΣΕ ΜΠΑΡ.

Έναν «πρωτότυπο» τρόπο βρήκαν ιδιοκτήτες μπαρ στη Δράμα για να στολίσουν το κατάστημά τους. Έβαλαν μια κότα σε μια γυάλα ως ζωντανό ντεκόρ για να εντυπωσιάζονται οι θαμώνες και να φωτογραφίζονται με αυτό.

Τις φωτογραφίες έβγαλαν οι «Φίλοι των Ζώων Δράμας» αποδεικνύοντας πως κάποιοι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τα δικαιώματα των ζώων.

Όπως ανέφεραν οι ίδιοι του φόρεσαν μέχρι και πλαστικά γυαλιά, ενώ αρκετοί ήταν αυτοί που φωτογραφίζονταν με το πτηνό λες και ήταν αξιοθέατο.

ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΝΑΔΟΧΟΣ;

To πρόσωπο του Αναδόχου είναι ιερό, συνάπτει δεσμούς πνευματικής συγγένειας με τον Αναδεκτό και την οικογένειά του.

Και λόγω της φύσεώς του λειτουργήματός του επιβάλλεται να τυγχάνει εμπιστοσύνης και εγκρίσεως της Εκκλησίας. 

Ο Ανάδοχος πρέπει να ξαναβρεί το ρόλο του, δηλ να γίνει για τον Αναδεκτό «εγγυητής εις Χριστόν, ώστε τηρείν τα της πίστεως και Χριστιανικώς ζήν». 

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει: «Ότι αν οι Ανάδοχοι ήξεραν το τι λένε, τι υπόσχονται κατά τις κατηχήσεις και το βάπτισμα και τι μεγάλη ευθύνη αναλαμβάνουν, δεν θα ήθελαν να βαπτίσουν, ούτε και αν με θερμά παρακάλια τους παρότρυναν».

Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης αναφέρει σχετικά με τον Ανάδοχο: «Αναδόχους ποιείσθαι φιλευσεβείς και διδασκάλους σχεδόν της πίστεως».

Ο σύγχρονος άγιος κοιμηθείς Γέροντας της Ρουμανίας π.Κλεόπας Ήλιε έλεγε για τους Αναδόχους: «Αντιλαμβάνονται όσοι γίνονται Ανάδοχοι, ότι θα δώσουν λόγο ενώπιον του θεού για τα πνευματικά των παιδιά; Μπορούμε να πούμε ότι πολλοί Ανάδοχοι σώζονται από τα πνευματικά τους παιδιά, εάν τα αναθρέψουν με φόβο θεού. Αλλά οι περισσότεροι τιμωρούνται για την οκνηρία και αδιαφορία των προς τα πνευματικά τους παιδιά».

Γενικά-εισαγωγικά
1. Ο Ανάδοχος είναι ο πνευματικός πατέρας ή η πνευματική μητέρα.
2. Ο Ανάδοχος προκειμένου να αναλάβει τη βαριά διακονία του οφείλει να είναι Ορθόδοξος Χριστιανός, όχι μόνο στα χαρτιά του, αλλά και σε όλη τη βιωτή του.
3. Ο Ανάδοχος οφείλει να κάνει Μυστηριακή ζωή, να μετέχει απαραιτήτως των μυστηρίων της εξομολογήσεως και της τακτικής θείας Κοινωνίας.
4. Ο Ανάδοχος οφείλει να μελετά το Λόγο του Θεού, όπως αυτός είναι αποτυπωμένος μέσα στην Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη.
5. Ο Ανάδοχος οφείλει απαραιτήτως να εκκλησιάζεται τακτικά, να έχει γνήσια λειτουργική ζωή και όχι μόνον κατά τις μεγάλες εορτές της Χριστιανοσύνης, Πάσχα και Χριστούγεννα, και μάλιστα μόνο για άναμμα κεριού ή στο προαύλιο του ναού.
6. Ο Ανάδοχος οφείλει να γνωρίζει εκτός της Αγίας Γραφής και τους βίους των Αγίων, Πατερικά συγγράμματα, τα λεγόμενα θρησκευτικά βιβλία. Να γνωρίζει καλά την ορθόδοξη πίστη.
7. Ο Ανάδοχος οφείλει να τηρεί κατά γράμμα τις Παραδόσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, όπως νηστείες και προσευχές. Δεν μπορεί για παράδειγμα να πηγαίνει ο Ανάδοχος τον Αναδεκτό του στο ναό για να τον μεταλάβει κι ο ίδιος ποτέ του να μη δίδει πρώτος το παράδειγμα της μετοχής στα Άχραντα Μυστήρια.
8. Ο Ανάδοχος οφείλει εκτός των υλικών δώρων, τα οποία για την Εκκλησία θεωρούνται υποδεέστερα, όποιας μάρκας κι αν αυτά είναι, να προσφέρει πνευματικά δώρα, όπως είναι πνευματικά βιβλία, CD, DVDκ.α
9. Ο Ανάδοχος οφείλει να μαθαίνει στον Αναδεκτό του την προσευχή, τον τακτικό εκκλησιασμό, τις επισκέψεις σε μέρη πνευματικά, ως είναι οι εκκλησίες μας, τα μοναστήρια μας, τα κατηχητικά σχολεία, οι πνευματικές κατασκηνώσεις, συνάξεις κ.α
10. Ο Ανάδοχος οφείλει να συμβάλει για την ορθόδοξη πνευματική πορεία του Αναδεκτού του. Δεν νοείται ο Ανάδοχος να βλέπει μόνο τον Αναδεκτό του μία ή δύο φορές το χρόνο. Η τακτική επικοινωνία μεταξύ τους θεμελιώνει γερές πνευματικές βάσεις και μάλιστα σε εποχές δύσκολες πού όλα γύρω μας είναι διαβρωμένα και σάπια. Ο Ανάδοχος μπορεί να ορθώσει λόγο δυνατό και πολλές φορές καθοριστικό σε λάθος επιλογές του Αναδεκτού του και να αποτρέψει κάτι που ούτε η ίδια η οικογένεια μπορεί να πετύχει. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει οι σχέσεις μεταξύ των γονέων, Αναδόχου και Αναδεκτού να είναι σταθερές και ακύμαντες από μικρότητες που δημιουργεί ο κοσμικός βίος. Ως εκ τούτου ο Ανάδοχος είναι πρόσωπο του σπιτιού, έχει λόγο, δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο, ούτε εκλαμβάνεται ως δωροθέτης και «Santa Claus».
11. Ο Ανάδοχος ενδιαφέρεται για τις πνευματικές επιδόσεις του Αναδεκτού του όποιες και αν είναι αυτές, χαίρεται όταν υπάρχει χαρά και κλαίει μαζί του όταν υπάρχει αποτυχία, δυστυχία και θλίψη. Αυτό σημαίνει ότι μεταξύ Αναδόχου και Αναδεκτού υπάρχει ένας πνευματικός δεσμός μεγάλος που δεν μπορεί να διαρραγεί με τίποτα. Δηλαδή κι αν ακόμη ο Αναδεκτός έχει παιδί ίδιας ηλικίας με το βαπτιστήρι του πρέπει, όπως αγωνίζεται για το ίδιο το σαρκικό του παιδί, εξίσου να πασχίζει και για το πνευματικό του παιδί. Οι ίντριγκες και τα φαβορί που κατά καιρούς συμβαίνουν στην παραπάνω περίπτωση δεν ανήκουν σε αληθινές πνευματικές σχέσεις που δημιουργεί η Αναδοχή, αλλά σε επιφανειακές σχέσεις που έχουν μεταξύ Αναδόχου και Αναδεκτού ημερομηνία λήξεως.
12. Ο Ανάδοχος δεν τελειώνει το έργο του στο ναό ανήμερα στης Βαπτίσεως. Ούτε όλη η γιορτή, ή το πανηγύρι όπως κάποιοι το ονομάζουν, τελειώνει με ένα τραπέζι που οφείλουν να κάνουν οι γονείς του νεοβαπτιζόμενου σ’αυτόν. Αλλά ίσα ίσα από την ημέρα της βαπτίσεως ο Ανάδοχος επωμίζεται μεγάλη πνευματική ευθύνη. Μπορεί σήμερα η επιδερμική προσέγγιση του μυστηρίου να μην οδηγεί στο ποθούμενον της ορθοδόξου καθιερώσεως του σκοπού του θεσμού του Αναδόχου αλλά αυτό δεν αίρει την αληθινή αιτία υπάρξεως του, ασχέτως με τον τρόπο που σήμερα αυτός ο θεσμός προσεγγίζεται. Η κατάσταση αυτή δεν ζημιώνει αυτή την ίδια την ύπαρξη της Θεοΐδρυτης Εκκλησίας, αλλά αδικεί όλους εμάς που δεν συμμορφωνόμεθα στις Εντολές του Θεού, της Αγίας μας Εκκλησίας και των Ιερών Παραδόσεων μας. Ως εκ τούτου ο Ανάδοχος οφείλει και πρέπει να βρει και πάλι τον αρχικό του σκοπό υπάρξεως, που δεν είναι άλλος, του πνευματικού πατέρα και εν Χριστώ αδελφού.
13. Στην αρχαία Εκκλησία των πρώτων αιώνων υπάρξεώς Της ο Ανάδοχος ως θεσμός δεν υπήρχε στη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα γιατί τα Βαπτίσματα των χριστιανών γίνονταν σε προχωρημένη ηλικία. Αυτό σήμαινε ότι ο βαπτιζόμενος όχι μόνον είχε επίγνωση του τι έκανε, αλλά προκειμένου να ασπαζόταν τον Χριστιανισμό έπρεπε να περάσει από δοκιμασία εξετάσεων, σχετικά με την πιστοποίηση της Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας του. Γεγονός που διασφάλιζε την υγιά παρουσία του μέσα στην Εκκλησία. Από τότε που στην Εκκλησία μας καθιερώθηκε ο νηπιοβαπτισμός ως απαραίτητος θεσμός την ευθύνη για την πνευματική άνδρωση των νηπίων, μαζί με τους γονείς αναλαμβάνουν και οι Ανάδοχοι. Η παρουσία των Αναδόχων είναι λοιπόν εκ προοιμίου μια ασφαλιστική δικλείδα για την Εκκλησία, ότι το νήπιο θα αναπτυχθεί εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, μέσα στο Ορθόδοξο περιβάλλον της χριστιανικής κατά πάντα οικογένειας, μέσα στον Ορθόδοξο ναό με τον τακτικό Εκκλησιασμό και τη αδιάλειπτη άσκηση της Μετοχής των Αχράντων Μυστηρίων και της προσευχής. Αυτήν την εγγύηση της ορθοδοξότητας των βαπτισμένων πιστών μελών Της η Εκκλησία την φιλτράρει δια μέσου των Ορθοδόξων Αναδόχων, πιστών κατά πάντα τέκνων της. Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι για να γίνει κάποιος Ανάδοχος οφείλει να έχει τη σφραγίδα της Ορθοδοξότητάς του. Αυτό η Εκκλησία το διασφαλίζει ανά τους αιώνες με το μυστήριο της Εξομολογήσεως. Άρα Ανάδοχος μπορεί να γίνει μόνον εκείνος που μετανοεί και κατά συνέπεια εκείνος που κάνει πνευματική ζωή. Δηλαδή Ανάδοχος γίνεται ο κάθε αμαρτωλός, ενσυνείδητα όμως μετανοημένος, δια του μυστηρίου της Εξομολογήσεως.
14. O Aνάδοχος οφείλει να σέβεται την Εκκλησία και το ιερατείο. Δεν μπορεί να αναλαμβάνει κάποιος να βαπτίσει και να αποστρέφεται την Εκκλησία και τους υπουργούς των Ιερών Μυστηρίων Της, δηλαδή τους ιερείς. Οφείλει ο κάθε Ανάδοχος να αποδέχεται τις πνευματικές συστάσεις και νουθεσίες των ιερέων χωρίς εγωισμούς και απαξιώσεις. Τελευταίως, εξαιτίας του ότι πολλοί εκ των πιστών μας έχουν απομακρυνθεί από την Εκκλησία απόμεινε στους ιερείς να κρατούν, ως μόνοι θεματοφύλακες, τις Ιερές Παραδόσεις της Ορθοδοξίας. Αυτό έχει ως συνέπεια να δέχονται εκ μέρους των «πιστών» πολλές φορές απειλές για δημοσιεύσεις σε ΜΜΕ και εξευτελισμούς προκειμένου να επιτύχουν αυτοί το όποιο απάδον προς τα θεσμά της Εκκλησίας θέλημά τους. Για παράδειγμα τελευταίως πολλά ευτράπελα συμβαίνουν στους ναούς εκ μέρους των Αναδόχων, αλλά και των γονέων των νηπίων που προσέρχονται στους Ορθόδοξους Ναούς μας. Π.χ εμφανίζονται Ανάδοχοι που πλήρωσαν για πολύχρωμα μπαλόνια να επιθυμούν το στολισμό τους μέσα στους Ιερούς Ναούς. Κάποιοι άλλοι σκέπτονται να παρουσιάσουν προγράμματα ζογκλέρ και κλόουν μέσα στο ναό, προκειμένου να διασκεδάσουν τους παρευρισκομένους , κάποιοι άλλοι επιμένουν στο στολισμό της κολυμβήθρας, ως μη όφειλε περιττά έξοδα, με κάθε είδους στολίσματα. Και μπορεί εν πρώτοις να αποδέχεται η Εκκλησία τα στολίσματα με αληθινά άνθη, καθότι στολίζει και η ίδια τα εικονίσματα των Αγίων της μ’αυτά, όμως απάδει στο στολισμό της κολυμβήθρας να κρέμονται κλόουν, παιχνιδάκια, αυτοκινητάκια, αρκουδάκια, ψαράκια κι αυτά ακόμη τα άνθη και ο,τιδήποτε ακαθόριστο και βέβηλο για το ίδιο το Μυστήριο. Πόσο μάλλον όταν ειδωλολατρικές μορφές και σχήματα προβάλλονται μέσα στον ορθόδοξο χώρο της.
15. Εκτός τούτων των ανωτέρω πρέπει να σημειώσουμε ότι οι Ανάδοχοι οφείλουν να εμβαθύνουν και στους διάφορους ακόμη συμβολισμούς των τελουμένων στο μυστήριο του Βαπτίσματος, αλλά και των ειδών που χρησιμοποιούνται στο μυστήριο. Είδη όπως έλαιο, πρέπει πάντοτε να είναι ελαιόλαδο, λαμπάδες από γνήσιο κερί μελίσσης, λαμπάδα βαπτίσεως και όχι στάτ κεριού με στολίσματα εξεζητημένα και προσβλητικά καθότι κατά την ψαλμωδία του «όσοι εις Χριστόν» θα πρέπει ο Ανάδοχος μετά λαμπάδος και νεοβαπτιζομένου να κάνουν γύρους πέριξ της κολυμβήθρας. Αλλά και τα ρούχα, τα λεγόμενα «εμφώτια» του νεοβαπτιζομένου πρέπει να είναι λευκά, γιατί συμβολίζουν την αγνότητα και καθαρότητα. Ως εκ τούτου χρωματιστά ρούχα, χρωμάτων μπλε για τα αγοράκια και ροζ ή κόκκινα για τα κοριτσάκια απάδουν στον ανωτέρω συμβολισμό και δεν γίνονται αποδεκτά από την Εκκλησία.
16. Το πόσο σπουδαία θεωρεί την πνευματική σχέση μεταξύ αναδόχου και αναδεκτού η Ορθόδοξη Εκκλησία φαίνεται και εκ του γεγονότος ότι θεωρεί αυτή τη σχέση πλέον ως συγγένεια και για τον λόγο αυτό κωλύει(=απαγορεύει) την τέλεση θρησκευτικού γάμου μεταξύ τους. Φυσικά το κώλυμα αυτό ίσχυε στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας μέχρι τότε που ήταν σε ισχύ Νόμου μόνον ο θρησκευτικός γάμος. Από τότε όμως που εισήχθη και ισχύει στην Ελλάδα ο πολιτικό γάμος (1982) το κώλυμα αυτό δεν ισχύει πλέον για την πολιτεία. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία ισχύει ως κώλυμα και είναι μεγάλη αμαρτία.
17. Ένα παράδοξο φαινόμενο που παρατηρείται τελευταίως στην Εκκλησία μας είναι η παρουσία πολλών Αναδόχων. Αυτό δεν συνηθίζεται κατά την Ορθόδοξη Παράδοσή μας. Η ικανοποίηση πιθανόν πολλών φίλων μας και η ωφεμιλιστική εμπορευματοποίηση του Μυστηρίου εκ μέρους των γονέων, τους οδηγεί να επιλέγουν πολλούς Αναδόχους, τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι κ.ο.κ Όμως αυτό αντιβαίνει καθ’ολοκληρίαν στο γεγονός ότι εκ της κολυμβήθρας ένας κανονικά αναδέχεται στην αγκαλιά του τον Αναδεκτό του. Δεν είναι δυνατόν σε τρεις αγκαλιές να αναδεχθεί το νήπιο, πολύ μάλιστα περισσότερο όταν οι Ανάδοχοι είναι περισσότεροι. Ας είμαστε πιο συγκρατημένοι σε τέτοιου είδους αποφάσεις εμείς οι μεγαλύτεροι γονείς. Το παιδί πρέπει να έχει έναν Ανάδοχο, να τον γνωρίζει και να συναναστρέφεται μαζί του. Καθίσταται δύσκολο οι πολλοί Ανάδοχοι να βλέπουν είτε από κοινού τον Αναδεκτό τους είτε χωριστά. Μάλιστα σήμερα που τα προγράμματα των ανθρώπων είναι τόσο δύσκολα και ο χρόνος επαφής καθίσταται πολυτέλεια, αντιλαμβανόμεθα τι θα γίνεται όταν οι τρεις, τέσσερις ή και παραπάνω Ανάδοχοι αποφασίζουν σε διαφορετικές ημέρες και ώρες να συναντούν τον Αναδεκτό τους!
Ορισμένα πράγματα πρέπει να τα βλέπουμε όχι βραχυπρόθεσμα αλλά μακροπρόθεσμα. Όπως η σαρκική πατρότητα χρεώνεται στον πατέρα του παιδιού, έτσι και η πνευματική πατρότητα ασκείται από έναν Ανάδοχο, και όχι από πολλά πρόσωπα. Εάν ακόμα είναι μόδα οι πολλοί Ανάδοχοι, να ξέρουμε ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει μόδα, αλλά πίστη. Ως εκ τούτου είναι διαφορετικά το να ζει κάποιος εκκλησιαστικά, από κάποιον άλλο που ζει μόνον κοσμικά. Αυτό άλλωστε είναι και το μεγάλο πρόβλημα της Εκκλησίας μας, ότι ενώ η ίδια δεν μπορεί να συμβουλεύει για τη μόδα, το τι θα φορεθεί μια σαιζόν ή να προτείνει δια μέσου των Μ.Μ.Ε. για τρόπους ζωής ή ηθικής τον κόσμο, ο κόσμος που ζει μακριά από αυτήν(ενν. την Εκκλησία) να προσπαθεί να εισάγει καινοφανή ήθη και έθιμα, απάδοντα προς την ίδια την Εκκλησία και μάλιστα απαιτητικά και απειλητικά! Αυτό όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί με τίποτε άλλο, εκτός από εκκοσμίκευση και αλλοίωση των Ορθοδόξων Παραδόσεων μας που θεματοφύλακες τυγχάνουν οι επίσκοποι και το ιερατείο. Ως εκ τούτου κάθε φορά που προσπαθούν να εισάγονται νέα έθιμα και πρωτοτυπίες επιδειξιομανίας στα της Εκκλησίας μας, εκείνο που πρέπει να γίνεται, όχι μόνον εκ μέρους των κληρικών, αλλά και εκ μέρους των πιστών, που αγαπούν και σέβονται την Εκκλησία, είναι η απόρριψη και η συμμόρφωση στα της Ιεράς Παραδόσεώς μας, κατά το του αποστόλου Παύλου «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις». Για παράδειγμα η νεοφανής συνήθεια να στολίζονται με μπαλόνια οι Ναοί εξωτερικά κατά τα Βαπτίσματα, αντί να ιεροποιεί τον χώρο που προσερχόμαστε να αγιασθούμε, τον αποιεροποιεί, οπότε εύκολα χάνεται και ο προσανατολισμός για τον οποίο και προσερχόμαστε, δηλ. ο αγιασμός μας.
18. Με τα όσα προαναφέραμε καλό θα είναι όσοι σκέπτονται να γίνουν Ανάδοχοι να κάνουν πρώτα οι ίδιοι πνευματική υπακοή σε πνευματικό-εξομολόγο, να δείχνουν επίγνωση της εκκλησιαστικής ζωής τους και να μορφώνονται ζώντας χριστιανικά τον εν Τριάδι Θεό, ούτως ώστε να φέρουν σε αίσιον πέρας το δύσκολο έργο τους που είναι η πνευματική πατρότητα. Στην προοπτική αυτή, καλόν θα είναι και οι κληρικοί να έχουν μια καλή επαφή ή καλύτερα να οργανώνουν κάποιες συναντήσεις με τους Αναδόχους πριν τη βάπτιση. Στις επαφές αυτές ο ιερεύς μπορεί να καθοδηγεί σωστά τον μέλλοντα Ανάδοχο. Κατά ενορίες μπορεί να συστήνονται και «Σχολές Αναδόχων» για την προετοιμασία καλών και χριστιανών Αναδόχων.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Θέλεις να γίνεις ανάδοχος;»
του Πρεσβυτέρου Θεμιστοκλέους Στ.Χριστοδούλου,
εκδόσεις Ομολογία.




ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr

Διαβάστε Περισσότερα

"ΟΔΥΣΣΕΒΑΧ": ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΡΟΜΑΧΩΝ!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας προσκαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση του σχολείου μας, που θα πραγματοποιηθεί

 την Τετάρτη 26 / 06 / 2013 και ώρα 20:30 μ.μ.

 στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημοτικού Σχολείου Προμάχων με θέμα:

 τη θεατρική παράσταση

οδυσσεβάχ

της Ξένιας Καλογεροπούλου.

Οι μαθητές του Γυμνασίου Προμάχων

 Ο σύλλογος εκπαιδευτικών

 Ο διευθυντής Ευστάθιος Πασόης

Συντελεστές της παράστασης :

ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΣΟΦΙΑ :παραμυθάς

ΑΣΜΕΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ : δρακόπουλο - αγόρι, φύλακας της γοργόνας, υπηρέτης, ταβερνιάρης, σαύρα

ΑΣΜΕΤΗΣ ΠΕΤΡΟΣ :Μαρούφ,παρουσιαστής

ΒΕΣΚΟΥ ΜΑΡΙΑ βοηθός παραμυθά, πριγκίπισσα Λαριζάντ 

ΜΕΣΚΙΝΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ : βασιλιάς, γιός 

ΒΕΣΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ : σύντροφος, πειρατής

ΜΟΥΓΙΟΥ ΜΑΡΙΑ : μάγισσα Κιρκίλα 

ΠΑΠΑΤΑΣΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ : Οδυσσεβάχ 

ΠΡΟΙΚΟΥ ΑΥΓΗ : δρακόπουλο - κορίτσι, καλχουλαμόντας 

ΣΑΠΟΥΝΤΖΗΣ ΣΑΒΒΑΣ : πειρατής, πεΛάτης στην ταβέρνα 

ΣΕΛΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ : κύκλωπας Αρχισαλαχάρ, πρίγκιπας Αμαντούρ 

ΣΟΜΤΣΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ γοργόνα, περαστικός,χορεύτρια

ΤΑΝΟΥΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ : σύντροφος Αγήνωρ

ΤΑΣΙΩΛΑ ΧΡΥΣΑΝΘΗ : Λωτοφάγος - κορίτσι.,χορεύτρια 

ΤΖΙΝΗ ΧΡΥΣΑΝΘΗ : Λωτοφάγος - αγόρι, τραγούδι της σειρήνας, της Κιρκίλας, της γοργόνας,παρουσιάστρια.

Ευχαριστούμε θερμά για την πολύτιμη βοήθειά τους τον διευθυντή του δημοτικού σχολείου Προμάχων Πασόη Ευάγγελο, τον διευθυντή του γυμνασίου Προμάχων Πασόη Ευστάθιο και το σύλλογο διδασκόντων του Γυμνασίου.

Υπεύθυνος εκδήλωσης : Ζγουρέλης Δημήτριος.

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ 2013 ΤΟΥ Μ.Σ. ΠΡΟΜΑΧΩΝ "ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ".

Ανακοινώθηκε το "Πολιτιστικό αντάμωμα 2013" από τον
μορφωτικό σύλλογο Προμάχων "ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ".
Το πολιτιστικό γεγονός του καλοκαιριού, που θα συγκεντρώσει πολλές πολιτιστικές ομάδες από όλη την Ελλάδα και θα ενώσει αρμονικά, ήθη , έθιμα και παραδοσιακούς χορούς της ευλογημένης πατρίδας μας.
Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στο κοινοτικό γυμναστήριο "ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΙΒΑΝΗΣ" των Προμάχων στις 6 και 7 Ιουλίου και αναμένεται να δημιουργηθεί το αδιαχώρητο.
Δείτε το πλούσιο πρόγραμμα...


6 ΙΟΥΛΙΟΥ 13


ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ‘ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ’ 1o ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΜΗΜΑ 
-Χοροί Μακεδονίας.




ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ‘ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ’ 
2o ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
-Χοροί Μακεδονίας.

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΟΝΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΠΕΛΛΑΣ ‘Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΕΛΛΑ’ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΩΝ
-Χοροί ευρύτερης περιοχής ανατολικής Ρωμυλίας.




ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΥΚΟΣΤΟΜΟΥ ‘ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ’ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΩΝ
-Χοροί Μακεδονίας.



ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΡΗΤΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ ‘ΝΙΚΟΣ ΞΗΛΟΥΡΗΣ’ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΩΝ
-Χοροί Κρήτης.



ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΡΑΚΩΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΩΝ
-Χοροί Θράκης και ανατολικής Ρωμυλιας.



ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ‘ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ’ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΩΝ
-Χοροί Μακεδονίας.



ΛΑΙΚΟ ΓΛΕΝΤΙ
 ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΑ ‘’ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΜΕΡΑΚΙ’’



7 ΙΟΥΛΙΟΥ 13



ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ‘ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ’ ΤΜΗΜΑ ΝΗΠΙΩΝ
-Παιδικοί χοροί.



ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ‘ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ’ ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
-Χοροί Μακεδονίας.



ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ‘ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ’ 1ο ΕΦΗΒΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔEIΞΕΩΝ
-Χοροί ανατολικής Ρωμυλίας.




ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΑΡΕΦΕΙΟΥ ‘ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΡΕΦΗΣ’ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔEIΞΕΩΝ
-Χοροί Μακεδονίας.

ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΛΕΣΧΗ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔEIΞΕΩΝ
-Χοροί Πόντου.



ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ‘ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ’ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔEIΞΕΩΝ
-Χοροί Μακεδονίας.


ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ‘ ΟΙ ΑΛΜΩΠΕΣ’ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔEIΞΕΩΝ
-Ευρωπαικοί χοροί.



ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ‘ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ’ 2ο ΕΦΗΒΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΔEIΞΕΩΝ 
-Χοροί Μακεδονίας.



ΛΑΙΚΟ ΓΛΕΝΤΙ
 ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΑ ‘’ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΗΧΟΣ’’

Διαβάστε Περισσότερα