ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΔΕΣΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ.

Ομιλία στο Μεσημέρι

Σαν σήμερα, ανήμερα της Υπαπαντής, πριν από 109 χρόνια, στις 2 Φεβρουαρίου του 1905 επτά Μακεδόνες Έλληνες δολοφονήθηκαν από τους κομιτατζήδες, ποτίζοντας με το αίμα τους την ιερή αυτή γη.
Ευτυχώς τα ονόματά τους διασώθηκαν, σε αντίθεση με πολλούς άλλους ανώνυμους που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ελευθερίας και η Ιστορία δεν πρόλαβε να τα διασώσει.
Οι αλησμόνητοι νεκροί εκείνης της παγωμένης μέρας του Φλεβάρη του 1905 σύμφωνα με την καταγραφή του αείμνηστου δημοδιδάσκαλου Γεωργίου Γεωργιάδη ήσαν οι Μεσημεριώτες:

1. Ιερέας Παπαστογιάννης, ετών 70

2. Στέργιος Γιαννάκης, ετών 63

3. Κων/τίνος Ζαφειρίου, ετών 70

4. Αθανάσιος Τρύπκος, ετών 70

5. Τρύφων Θωμάς, ετών 63

6. Νικόλαος Ντιπουζίνης, ετών 50 και τέλος o

7. Κων/τίνος Σταύρου Κίτσος από την γειτονική Φλαμουριά

Συγκεντρωθήκαμε λοιπόν σήμερα εδώ, εμείς οι ζωντανοί, που ζούμε στην ελεύθερη πια Μακεδονία, για να αποτίσουμε φόρο τιμής και αιώνιας ευγνωμοσύνης στους αλησμόνητους εκείνους νεκρούς μας. 
Το γεγονός όμως της δολοφονίας των επτά Μακεδόνων Ελλήνων που προαναφέραμε, δεν ήταν απλώς κάποιο τυχαίο και μεμονωμένο γεγονός, αλλά εντάσσεται στις σκληρές και αιματηρές συγκρούσεις του Μακεδονικού Αγώνα, ο οποίος βέβαια δεν διεξήχθη το 1904 με 1908 όπως δυστυχώς επιπόλαια αναφέρεται, αλλά υπήρξε μια αργόσυρτη, οδυνηρή και πολυαίμακτη διαδικασία που κορυφώθηκε την περίοδο 1904-1908 και αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα.
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να επιμείνω σε ορισμένα ζητήματα που θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικά και στα οποία αναφέρομαι με κάθε ευκαιρία και έχουν άμεση σχέση με τα παραπάνω, σε μια προσπάθεια ενημέρωσης.
Στο κάλεσμα λοιπόν της Πατρίδας για την υπεράσπιση της Μακεδονίας προσήλθε τότε ολόκληρος ο ελληνισμός. Παλληκάρια από τον Μωριά, την Ρούμελη, την Κρήτη, την Ήπειρο, την Θεσσαλία, την Κύπρο, τα Επτάνησα αγωνίστηκαν και έχυσαν το αίμα τους για την Μακεδονία, με πρωτομάρτυρα, την αρχετυπική ηρωϊκή μορφή του Παύλου Μελά, τον Άγρα και τον Μίγκα και τόσους άλλους. Τιμούμε την μνήμη τους και δεν λησμονούμε τις θυσίες τους. 
Παράλληλα όμως, δεν πρέπει να αγνοούμε ή ακόμα και να ξεχνούμε την τεράστια προσφορά των ιδίων των Μακεδόνων στον αγώνα, που την πλήρωσαν με ποταμούς αίματος. Εκείνο που ελάχιστα έχει συνειδητοποιηθεί είναι το γεγονός ότι εάν ο ντόπιος πληθυσμός πίστευε ότι δεν ήσαν Έλληνες, αλλά Βούλγαροι, το αποτέλεσμα του αγώνα αγνοώ εάν ήταν το ίδιο. Ας θυμηθούμε το, πρόσφατο ιστορικά, παράδειγμα της επέμβασης της τρομακτικής και πανίσχυρης πολεμικής μηχανής των Η.Π.Α. στο Βιετνάμ. Ουδέποτε κέρδισαν την συμπάθεια του πληθυσμού και στο τέλος αναγκάστηκαν να τα «μαζέψουν» και να φύγουν, όπως ακριβώς τα «μάζεψαν» και έφυγαν οι Βούλγαροι κομιτατζήδες. Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Ποτέ!
Την ταραγμένη λοιπόν και χαοτική εκείνη περίοδο, που περιγράψαμε προηγουμένως, άρχισε να καλλιεργείται το ιδεολόγημα του «Μακεδονισμού», καθώς και η πλαστή εθνοτική ταυτότητα των ανύπαρκτων «Σλαβομακεδόνων», εφευρήματα που αξιοποιήθηκαν αργότερα από την βουλγαρική προπαγάνδα στην εξυπηρέτηση των εδαφικών της βλέψεων. 
Όπως έχω διευκρινίσει σε πρόσφατο βιβλίο μου:
«Η σύγχρονη βουλγαρική ιστοριογραφία αντιμετωπίζει όσους "Μακεδόνες Σλάβους" έθεσαν το ζήτημα της χωριστής (από την βουλγαρική και σερβική) "σλαβικής μακεδονικής" εθνότητας, ως "όργανα του Μακεδονισμού της σερβικής εθνικής προπαγάνδας". Υποστηρίζει μάλιστα ότι η σερβική προπαγάνδα υιοθέτησε ως τακτική κατά την περίοδο 1870-1890 τον Μακεδονισμό για να καλλιεργήσει στους Βουλγάρους της Μακεδονίας την διάθεση απόσχισης από τον βουλγαρικό εθνικό κορμό και κυρίως να τους απομακρύνει από την βουλγαρική γλώσσα, εκκλησία και εκπαίδευση. Οι Βούλγαροι ιστορικοί θεωρούν ότι ο Μακεδονισμός υπήρξε δημιούργημα μεγαλοσερβικών πολιτικών κύκλων και ιδίως του Σέρβου πολιτικού, αλλά και διακεκριμένου λογίου, του Στόγιαν Νοβάκοβιτς (Stojan Novaković, 1842-1915), ο οποίος διετέλεσε δύο φορές Πρωθυπουργός του Βασιλείου της Σερβίας. Επισημαίνουν ακόμα ότι η επινόηση της ιδέας του "μακεδονικού έθνους" και η καλλιέργειά της στον σλαβικό πληθυσμό της Μακεδονίας είχε ως σκοπό να εξυπηρετήσει τα σχέδια της "μεγαλοσερβικής" πολιτικής για διείσδυση στον νότο και έξοδο στο Αιγαίο, αφού θα οδηγούσε στην απομάκρυνση της βουλγαρικής επιρροής από τους Σλάβους της Μακεδονίας και στην απόσχισή τους από τον βουλγαρικό εθνικό κορμό». 
Στην συνέχεια βέβαια τον «μακεδονισμό» τον υιοθέτησαν και οι ίδιοι οι Βούλγαροι, με θλιβερά αποτελέσματα. Τέλος, ο μακεδονισμός υιοθετήθηκε και από τον οπερεττικό εκείνον αυτοδιορισμένο «στρατάρχη» Τίτο, για να εξυπηρετήσει τους δικούς του σχεδιασμούς και επιδιώξεις, με αποτέλεσμα να τον υφιστάμεθα μέχρι τώρα. Σήμερα, στο κράτος των Σκοπίων υπάρχουν Βούλγαροι, Αλβανοί, Έλληνες (ο μακαρίτης Κίρο Γκλιγκόρωφ ισχυριζόταν σε συνέντευξή του στην τσεχική εφημερίδα CESKY DENIK στις 10 Ιουνίου του 1993, ότι υπάρχουν «μόνον» 100.000 και όχι 200.000), Σέρβοι, Γύφτοι, Τούρκοι. Με εξαίρεση τους 150.000 περίπου αλύτρωτους Μακεδόνες Έλληνες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μου, μαζί και με κάποιους άλλους Έλληνες που βρέθηκαν εκεί από την περίοδο 1946-49 και δεν εξωμότησαν, ουδείς άλλος Μακεδών υπάρχει στο κράτος των Σκοπίων. Οι Μακεδόνες ζουν στην Ελλάδα.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που πρέπει να επισημανθεί είναι και η χρησιμοποίηση του γλωσσικού παράγοντα ως οχήματος εδαφικών διεκδικήσεων και επεκτατισμού. Αξίζει να επιμείνουμε λίγο παραπάνω στο θέμα αυτό.
Σε προηγούμενα ιστορικά στάδια οι λαοί είχαν σχετικώς ευδιάκριτα εθνολογικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά, όπως η γλώσσα, με αποτέλεσμα να ήταν κατά κανόνα εύκολη η κατάταξη κάποιου ατόμου σε συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα. Στην σημερινή εποχή όμως, αυτές οι διακρίσεις έχουν γίνει πολύ δυσκολότερες, κυρίως λόγω της αυξημένης κινητικότητας, η οποία χαρακτηρίζει την ανθρωπότητα, ιδιαίτερα από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα. Εκείνο πλέον, που και επιστημονικώς είναι αδιαμφισβήτητο, είναι η διαπίστωση ότι η ομιλούμενη γλώσσα δεν αποτελεί απόλυτο εθνολογικό κριτήριο ταξινόμησης μιας συγκεκριμένης εθνοτικής ομάδας. Περιορίζομαι να αναφέρω τα κλασσικά παραδείγματα, τόσο των γερμανόφωνων Αλσατών, στα σύνορα Γαλλίας–Γερμανίας, οι οποίοι αισθάνονται φανατικοί Γάλλοι, αλλά και των Καθολικών μεν στο θρήσκευμα Κροατών, οι οποίοι ουδεμία σχέση επιθυμούν να έχουν με τους ομόγλωσσούς τους, Ορθοδόξους όμως Σέρβους, παρά την κοινή τους γλώσσα (τα Σερβοκροατικά) ή ακόμα πιο χαρακτηριστικά, το παράδειγμα των Μαυροβουνίων σε σχέση και πάλι με τους Σέρβους, με τους οποίους δεν έχουν ούτε καν θρησκευτική διαφορά και παρ’ όλα αυτά ισχυρίζονται ότι αποτελούν μέλη ενός διαφορετικού έθνους.
Στο σημείο αυτό οφείλω να επισημάνω ορισμένες πραγματικότητες, που αγνοούνται ή σκόπιμα αποσιωπούνται:
Ο ελληνισμός, στην ιστορική του πορεία των 4000 χρόνων, δημιούργησε τεράστιες πολυεθνικές αυτοκρατορίες (πολυεθνικές, αλλά ποτέ πολυ-πολιτισμικές, όπως έχει διευκρινίσει η σπουδαία Ελληνίδα Βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ), αχανή Βασίλεια, είχε εμπορικές σχέσεις με δεκάδες λαούς και χώρες, αλλά συχνότατα υπέστη και επιδρομές βαρβάρων λαών, κατακτήθηκε πλήρως ή εν μέρει από ξένους στρατούς, ενώ εκτοπίσθηκαν τμήματά του από προαιώνια ελληνικά εδάφη. 
Αποτέλεσμα όλων αυτών των ιστορικών εξελίξεων ήταν κάποιοι ελληνικοί πληθυσμοί να αλλοφωνήσουν, όπως ορισμένοι μικρασιάτες (τουρκόφωνοι Έλληνες), να λατινοφωνήσουν (βλαχόφωνοι Έλληνες), να σλαβοφωνήσουν (σλαβόφωνοι Έλληνες), να αλβανοφωνήσουν (αρβανιτόφωνοι Έλληνες) ή να ιταλοφωνήσουν (οι Γρεκάνοι της Magna Grecia στην νότια Ιταλία). 
Επομένως, το ότι κάποια τμήματα του πληθυσμού της Μακεδονίας είχαν παλαιότερα ως μοναδικό γλωσσικό τους όργανο ένα σλαβογενές ιδίωμα, δεν αποτελεί ικανό και επαρκές κριτήριο για την επιχειρηθείσα στο παρελθόν και επιχειρούμενη και σήμερα, τοποθέτησή τους εκτός του ελληνικού έθνους. 
Ως δίγλωσσος λοιπόν, γηγενής Μακεδόνας Έλλην θεωρώ ότι το ζήτημα έχει απαντηθεί θεωρητικά και πρακτικά και δεν υπάρχει ανάγκη περαιτέρω συζητήσεων και διευκρινίσεων.
Και για να μη υπάρχει οποιαδήποτε παρανόηση επαναλαμβάνω: Είμαι ντόπιος Μακεδόνας Έλληνας, με αυτήν ακριβώς την σειρά. Το πρώτο αποτελεί την τοπική πολιτιστική μου ταυτότητα, το δεύτερο την γεωγραφική μου ταυτότητα και το τρίτο την εθνοτική μου ταυτότητα. Και αν θέλετε να συνεχίσω, είμαι Ευρωπαίος και όχι Αφρικανός, Αμερικανός ή Ασιάτης. 
Ορισμένοι αδυνατούν αυτές τις απλές αλήθειες να τις ξεκαθαρίσουν στο μυαλουδάκι τους με αποτέλεσμα να διακατέχονται από πλήρη σύγχυση και αποπροσανατολισμό.
Με την ευκαιρία ας θυμηθούμε αυτό που τόνιζαν στην επιστολή διαμαρτυρίας που έστειλαν το 1903 κάτοικοι της πόλης του Μοναστηρίου (Βιτώλια) προς τις Μεγάλες Δυνάμεις:
«...λαλούμεν ελληνιστί, βλαχιστί, αλβανιστί, βουλγαριστί, αλλά ουδέν ήττον εσμέν άπαντες Έλληνες και ουδενί επιτρέπομεν να αμφισβητεί προς ημάς τούτο...».
Δηλαδή με άλλα λόγια «Μπορεί να μιλάμε ελληνικά, βλάχικα, αρβανίτικα, βουλγάρικα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε λιγότερο Έλληνες και σε ουδένα επιτρέπουμε να αμφισβητήσει την ελληνικότητά μας».
Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω ότι οι αλλόφωνοι Έλληνες όχι μόνον δεν είναι λιγότερο Έλληνες, αλλά αντίθετα είναι δυο φορές Έλληνες και υποθέτω ότι αντιλαμβανόμαστε όλοι τον λόγο. 
Ξεκαθαρίζω από την άλλη μεριά ότι δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα με κάποιον συντοπίτη μου, εάν πιστεύει ότι δεν είναι Έλληνας και θεωρεί ότι είναι Βούλγαρος, Σέρβος, Αλβανός ή κάτοικος του πλανήτη Άρη. Όταν όμως ακούω κάποιον να ισχυρίζεται ότι είναι «μακεντόνετς» το θεωρώ ως προσωπική προσβολή, όπως υποθέτω το ίδιο θα εξοργιζόταν ο καθένας μας εάν κάποιος πήγαινε στο σπίτι του, στρογγυλοκαθόταν και άρχιζε να διαλαλεί ότι είναι δικό του.
Τα προσωπικά αδιέξοδα, η μηδενική αυτοεκτίμηση, η πνευματική υστέρηση, η ψυχική μιζέρια, ο φθόνος, η φιλοχρηματία και οι κάθε είδους ιδεοληψίες, είναι μερικά από τα μονοπάτια που οδηγούν κάποιους στην εξωμοσία. 
Όπως είχε γράψει και ο σπουδαίος Ρουμανο - Γάλλος διανοητής Εμίλ Σιοράν (Emil Cioran, 1911-1995):
«…Το να ξεκόβεις από τους θεούς, τους προγόνους, την γλώσσα και την χώρα σου, το να ξεκόβεις γενικά, είναι μια τρομερή διαδικασία, αλλά και μια διαδικασία ενθουσιασμού, που αναζητά άπληστα, τόσο ο αυτομόλος και ακόμη περισσότερο ο προδότης…».
Και για να τελειώνουμε. Όπως συχνά επαναλαμβάνω: 
"…Στον ελληνισμό, μετέχει κάποιος εθελουσίως. Είναι τιμή και ευθύνη η ελληνική ταυτότητα. Η ελληνικότητα δεν επιβάλλεται, αλλά κερδίζεται και αποδεικνύεται με αγώνες, θυσίες και ήθος. Πρόκειται για θεϊκό χάρισμα και όχι για καταναγκασμό. Ο ελληνισμός κανέναν δεν παρακαλάει. Όποιος δεν θέλει να είναι Έλληνας, κακό του κεφαλιού του. Ας αρκεσθεί στη μίζερη και ελεεινή σκοπιανή ιδιότητα ή ας παραμείνει στην πνευματική αναξιοπρέπεια του κακώς εννοούμενου τοπικισμού και της γκρίνιας για τα κονδύλια. Αυτά δεν τα λέω για να δικαιολογήσω την κρατική απραξία, ούτε για να εθελοτυφλούμε μπροστά στον κίνδυνο από τη διείσδυση των πρακτόρων. Χρειάζεται συνεχής άμυνα και αντίσταση. Αλλά συγχρόνως δεν πρέπει να αποδίδουμε στους αργυρώνητους νεοκομιτατζήδες καμιά ιδιότητα φοβερού και τρομερού μαζικού κινήματος αφελληνισμού. Εάν σώσουμε το όνομα της Μακεδονίας, οι πρακτορίσκοι πιθανότατα θα εξαφανισθούν μια για πάντα. Θα τους καταπιεί η ίδια η Ιστορία…".
Κλείνω, με τα λόγια του μεγάλου εκείνου Μακεδόνα Έλληνα, του Ίωνα Δραγούμη, ο οποίος χάθηκε τόσο πρόωρα, δολοφονημένος άνανδρα από πολιτικούς του αντιπάλους, από το βιβλίο του «Μαρτύρων και Ηρώων αίμα»:
«Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Θα μας σώσει από την βρώμα όπου κυλιούμαστε, θα μας σώσει από την μετριότητα και από την ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώσει από τον αισχρό τον ύπνο, θα μας ελευθερώσει. Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε...» 

 Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Δημήτρης Ευαγγελίδης κατάγεται από την Έδεσσα. Σπούδασε Φυσικές Επιστήμες (Βιολογία-Γεωλογία) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Πήρε το πτυχίο του το 1971 και στην διάρκεια των μεταπτυχιακών του σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πατρών παρακολούθησε Εξελικτική και Πολιτιστική Ανθρωπολογία (Εθνολογία) κοντά στον επισκέπτη (1972-73) Καθηγητή Dr. R. Bernard του Πανεπιστημίου της Πολιτείας Washington των ΗΠΑ.
Από την περίοδο εκείνη συνέχισε να ασχολείται συστηματικά (παράλληλα με την κύρια επαγγελματική του δραστηριότητα), με την Εθνολογία, την Προϊστορική Αρχαιολογία και την Ιστορικο-Συγκριτική Γλωσσολογία. Προϊόν αυτής της ενασχόλησης υπήρξαν τα βιβλία του: «Εθνικισμός και Γλώσσα» (Αθήνα 1986, 1995)
«Η Καταγωγή των Αριοευρωπαίων» (Αθήνα 1988)
«Λεξικό των Αρχαίων Ελληνικών και περι-Ελλαδικών φύλων» (Θεσσαλονίκη 2002, 2005)
«Λεξικό των Λαών του Αρχαίου Κόσμου» (Θεσσαλονίκη 2006)
«Μη-συμβατικές θεωρίες»: Οι κερδοσκόποι του “ελληνισμού” και ο φενακισμός των αφελών» (Θεσσαλονίκη 2007)
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Χθες και Σήμερα» (Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης – Σάκης Τότλης, Έδεσσα 2008, Έκδοση Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Πέλλας, που επανεκδόθηκε το 2009 από τις Εκδόσεις «ΜέΤΡΟ»)
“Macedonia- Evidence” New York, USA 2011 (Συλλογικό έργο)
«Μακεδονικά» (Έδεσσα, 2011)
«Αρχαία Μακεδονία – Εθνολογία, Αρχαιολογία, Ιστορία» (Αθήνα, 2012),
καθώς και οι πολυάριθμες μελέτες και άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά, γύρω από τα παραπάνω θέματα, από τις οποίες ξεχωρίζει η εργασία του για το γλωσσικό ιδίωμα περιοχών της Μακεδονίας, που περιλήφθηκε στα «Μακεδονικά».
Σύντομα πρόκειται να εκδοθεί και η σημαντική εθνολογική μελέτη του: «Συμβολή στο ζήτημα της εθνογένεσης του Αλβανικού λαού». Αυτήν την περίοδο ασχολείται με την συγγραφή του βιβλίου: «“Η Έδεσσα της Μακεδονίας” - Ιστορία, Αρχαιολογία, Εθνογραφία, Οικονομία της πόλης και της περιοχής της», την οποία έχει ξεκινήσει πριν από καιρό.
Άλλα βιβλία: «Πολιτική ορολογία» (Αθήναι, 1979, Θεσ/νίκη 1980, Αθήνα 1996)
«Η μηχανή του κατεστημένου» (Αθήνα 1985, 2010)
«Η λίμνη των κύκνων» (Έδεσσα 2001)
Πρόεδρος του πολιτιστικού Συλλόγου «Βιβλιόφιλοι Έδεσσας» (2007-σήμερα).
Τακτικό μέλος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Έδεσσας (ΦΕΚ 461/5-11-2008) μέχρι το 2011. Μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού «νέος Ερμής ο Λόγιος» (Αθήνα).

ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

Αγγλικά, Γερμανικά, Βουλγαρικά, Γαλλικά

ΠΗΓΗ...http://networkedblogs.com/ToOjj

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΓΙΟΣ: "ΜΟΝΙΜΗ ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΥΔΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ".

   Πολλές οι διαμαρτυρίες  των κατοίκων  του χωριού Κωνσταντίας  και δικαιολογημένες

αφού εδώ και πολλές μέρες το πόσιμο νερό λείπει από τα σπίτια .

  Ο δήμαρχος και η δημοτική επιχείρηση του Δήμου Αλμωπίας θα πρέπει άμεσα να δώσουν λύση  στο πρόβλημα της ύδρευσης   που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι  του τοπικού διαμερίσματος Κωνσταντίας .

  Ο  δήμος  Αλμωπίας είναι προικισμένος με πολλά νερά , όμως  από την λάθος διαχείρισή τους  είναι συχνά τα φαινόμενα  όπου τα νοικοκυριά μένουν χωρίς πόσιμο νερό .

   Η ορθολογική διαχείριση των υδάτων  πόσιμων και μη είναι απαραίτητη  και προϋποθέτει

ειδικό σχεδιασμό  και εναλλακτικών λύσεων για την αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων .

     

                                     

Ακομμάτιστη

Δράση 

Ανάπτυξης

Κατοίκων 

Αλμωπίας 

                       

 Ανδρέας Κόγιος

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Μια μέρα, Ο σύζυγος γυρνάει στο σπίτι κατά τις 6 το απόγευμα και λέει στη γυναίκα του:
- Καλή μου, έχω ένα meeting για τη δουλειά στις 10 το βράδυ, 
αλλά δε θα πάω...!! Μου φαίνεται ότι με εκμεταλλεύονται!! 

Η γυναίκα, δείχνοντας ότι νοιάζεται γι' αυτόν, τον πείθει πως η δουλειά είναι σημαντική. Τότε, ο σύζυγος πάει να κάνει ένα ντουζάκι για να είναι έτοιμος και σκέφτεται: 

- Ήταν εύκολο να τη κοροϊδέψω!.

Σαν γυναίκα που αξίζει να το κάνει, όταν ο άντρας της μπαίνει στο μπάνιο, τσεκάρει όλα του τα πράγματα: το πορτοφόλι, το τσαντάκι, το σακάκι, τα μηνύματα στο κινητό κτλ. Και βρίσκει ένα χαρτάκι με το παρακάτω κείμενο :

"Μωρό μου, σε περιμένω για να φάμε τη γαλοπούλα με τη λευκή σάλτσα που έχουμε πει..."

Η γυναίκα ξαναβάζει το χαρτάκι εκεί που ήταν.
Όταν ο άντρας βγαίνει από το μπάνιο τη βλέπει ξαπλωμένη στο κρεβάτι, σε μία στάση πολύ προκλητική...
... και χωρίς να χάνουν χρόνο.... όπως τους παλιούς καιρούς...

...Όταν τελείωσαν, ο τύπος μισοπεθαμένος, αποκοιμιέται. Όταν πλησίαζε η ώρα του 'meeting', η γυναίκα τον ξυπνάει. Παρόλα αυτά αυτός δεν ήθελε να ξέρει τίποτα για το 'meeting'. Τελικά η σύζυγος τον πείθει να πάρει τα πόδια του και να πάει...

Όταν έφτασε στο σπίτι της ερωμένης του, πολύ κουρασμένος της λέει:
- Καλή μου, έχω δουλέψει πολύ σήμερα και μόνο θα κάνω ένα ντουζάκι και θα ξεκουραστώ λίγο...

Μπαίνοντας στο μπάνιο, η ερωμένη -γυναίκα ούσα- τσεκάρει τις τσέπες του παντελονιού και βρίσκει ένα χαρτάκι που γράφει :

"Σου στέλνω τη γαλοπούλα.
Η λευκή σάλτσα έμεινε σπίτι.
Η Σύζυγος "

Διαβάστε Περισσότερα

σαγαπο

Σχολικος Ερωτας!

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΙΜΑΙ ΚΟΥΚΛΑ ΖΩΝΤΑΝΗ.

Τις βροχερές μέρες δεν τις αντέχω. Όχι για τη σκοτεινιά ή την υγρασία – αυτά δεν με πειράζουν. Απλώς πρέπει να περνάω τον περισσότερο καιρό στο σπίτι, να μη βραχεί η στολή και τα ρούχα μου. Όχι, η ομπρέλα δεν μου φτάνει. Αν βραχεί το πρόσωπο, τα μαλλιά ή τα χέρια μου, παρότι είμαι αδιάβροχη είναι δύσκολο να βεβαιωθώ πως δεν χάλασε κάτι στην εμφάνισή μου.

Μια φορά περπατούσα στο δρόμο και ο αέρας μου σήκωσε την περούκα. Τραγική στιγμή. Οι περαστικοί έκαναν πέρα, τρόμαξαν. Λες και έβλεπαν κροκόδειλο που ξέφυγε από το τσίρκο. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί – τέτοιο ρεζιλίκι. Κανονικά κάτι τέτοια θα έπρεπε να τα βλέπω ως υποθέσεις ρουτίνας, είμαι όμως καινούριος στο χώρο και δεν έχω προσαρμοστεί. Σιγά σιγά θα συνηθίσω.

Άρχισα να μεταμφιέζομαι εδώ και δυο μήνες. Όταν φοράω το δεύτερο δέρμα μου και νιώθω το πλαστικό να κολλάει πάνω μου, είμαι ευτυχισμένος. Το πλαστικό είναι αχόρταγο, αγκαλιάζει σφιχτά το ανθρώπινο δέρμα. Τα πρόσθετα στήθη μου τα αγαπώ, τις καμπύλες μου το ίδιο. Όνομα και πρόσωπο δεν αλλάζω συχνά, προσπαθώ να διατηρώ σταθερή τη γυναικεία ταυτότητά μου. Περούκες έχω κάμποσες, με διάφορα χτενίσματα και αποχρώσεις. Κοσμήματα δεν φοράω ποτέ, προτιμώ η εμφάνισή μου να είναι λιτή και μετρημένη. Να έχει ένα κάποιο class.

Δεν νιώθω εγκλωβισμένος μέσα στην πανοπλία μου. Όχι. Είναι το προστατευτικό μου πέπλο που με θωρακίζει απέναντι στον κόσμο. Το θερμότερο καταφύγιό μου. Μόνο με τη μάσκα μου μπορώ να αισθάνομαι πως τολμώ να δείχνω στους άλλους το πραγματικό μου πρόσωπο. Μόνο με την ολόσωμη στολή μου. Κάθε άνθρωπος έχει μια άμυνα που προτιμά. Που είναι η αγαπημένη του. Τον κλείνει μέσα της και τον στηρίζει σαν απόρθητο πλέγμα. Τον εμποδίζει να διαλυθεί σε χίλια κομμάτια και να καταρρεύσει μπροστά στους άλλους. Όταν σπας το πόδι σου δεν στο βάζουν σε γύψο; Έτσι κι εγώ, όταν νιώθω τσακισμένος, ευάλωτος και μόνος μου, μπαίνω μέσα στο σιλικονένιο μου κορμί και τίποτε δεν μπορεί να με βλάψει. Ησυχάζω.

Είμαι πολύ τρυφερός άνθρωπος, κουράζομαι εύκολα. Έχω ανάγκη από λίγη ξεκούραση απέναντι στα βλέμματα των άλλων κατά καιρούς. Και όχι μόνο. Πότε πότε έχω ανάγκη να με βλέπουν διαφορετικά, είναι λίγο σαν παιχνίδι. Όσα καλύπτει και ταυτόχρονα όσα αποκαλύπτει η στολή μου μού είναι αδύνατον να τα συζητήσω ανοιχτά. Έτσι βρίσκω έναν τρόπο να τα εκφράζω χωρίς καν να χρειαστεί να μιλήσω γι’ αυτά, και αυτό με λυτρώνει. Ελάχιστοι άνθρωποι με καταλαβαίνουν. Οι υπόλοιποι με λοιδορούν. Δεν με πειράζει όμως.

Απόψε θα φορέσω την κόκκινη περούκα μου, το μακρύ μαύρο φουστάνι και τις γόβες μου, και θα βγω βόλτα στην κρεαταγορά. Στα σφαγεία, το μικρό κουκλόσπιτό μου. Ανάμεσα στα σφαχτάρια που κρέμονται στα τσιγκέλια των εκδορέων νιώθω πάντοτε ποιητικά. Είναι ρομαντική εικόνα. Αραιά και πού μπορεί μέχρι και να κλάψω στη θέα τους. Από συγκίνηση, συμπόνια κι ευτυχία. Out of belonging. Ευτυχώς η μάσκα δεν αφήνει τα δάκρυα να φανούν, με καλύπτει. Για τους κρεατέμπορους και τις νοικοκυρές που ψωνίζουν μπριζόλες και εντόσθια είμαι απλώς μια κινητή παράσταση. A freaky moving installation. Μόνο τα κατακρεουργημένα ζώα με εμποδίζουν να νιώθω μοναξιά. Ακούγεται διαστροφικό, όμως έχει μια πολύ συγκινητική τρυφερότητα αυτή η σχέση. Σχεδόν ερωτική, με τη θεολογική έννοια του όρου. Φταίει που πολύ συχνά δεν φοβάμαι να παραδεχτώ πως βρίσκομαι στην ίδια μοίρα μαζί τους.

Από: Tyler Durden

ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/

Διαβάστε Περισσότερα

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ (ΣΚΥΛΟΥΣ).

Στο πλαίσιο της ενότητας 'Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΥΡΩ ΜΑΣ' δημοσιεύω κείμενα σχετικά με το πώς βιώνουμε αυτήν την παράξενη εποχή.    Σήμερα γράφει o Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς 
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

  Καμιά Παραλία για τους Μελλοθάνατους (σκύλους)
   Τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος τι σχέση μπορεί να έχει –έστω και παραφρασμένο- το κλασικό βιβλίο του Κόρμακ ΜακΚάρθυ, που μετέφεραν στο κινηματογραφικό πανί οι αδελφοί Κοέν με οσκαρική επιτυχία, με παραλίες, σκύλους και άλλα τέτοια ταπεινά κι εκτός σόουμπιζ «πράγματα». Ας πούμε ότι έχει ή μάλλον ας πούμε μια ιστορία που βιβλίο μπορεί να μην έγινε, ντοκιμαντέρ όμως για τη σύγχρονη Ελλάδα θα γινόταν κάλλιστα.
   Είναι Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου του σωτηρίου (που λένε) έτους 2013. Στη Θεσσαλονίκη βρέχει ή μάλλον καλύτερα ρίχνει αυτό το ενοχλητικό ψιλόβροχο που είναι σαν να φτύνει την πόλη και τους κατοίκους της –ορθώς και δικαιολογημένα- μια ανώτερη ουράνια δύναμη, πιθανόν όχι από αυτές που συνεργάζεται και διαφημίζει ο Άνθιμος.
    Ένας από τους εκατοντάδες παροικούντες της παραλίας «σκυλοπατέρες» (των οποίων περήφανο μέλος είμαι κι εγώ) έχει την ατυχή, όπως αποδείχτηκε τελικά, έμπνευση να βολτάρει με το τετράποδο παιδί του στην αναμορφωμένη/ανακαινισμένη/ενθύμιον Παπαγεωργόπουλου Νέα Παραλία. Τα πρώτα πέντε πάρκα είχαν παραδοθεί ήδη μετά βαϊων, κλάδων, φιλαρμονικών, παρκούρ και παρουσία του ακόμα τότε μη ισοβίτη φτερωτού γιατρού.
   Στο πλακόστρωτο της παραλίας έχει συγκεντρωθεί λίγο νερό (έτσι κι αλλιώς όταν έχεις τη θάλασσα και τη Νύμφη του Θερμαϊκού φάτσα, γιατί να ασχοληθείς με αποστραγγιστικά και τρίχες στο σχεδιασμό του έργου) και ο τετράποδος ήρωας της ιστορίας μας πάει –όπως κάθε σκύλος που σέβεται τον εαυτό του- να μυρίσει κάποιο από τα δέντρα της Παραλίας (κουκουναριές για το δημοτικό κανάλι TV100, πεύκα για όλο τον υπόλοιπο πλανήτη).
   Έλα όμως που η σωστή η κουκουναριά για να δείξει θέλει τον επιδαπέδιο κρυφό φωτισμό της. Η συνέχεια της ιστορίας όπως αποτυπώθηκε στις εφημερίδες της εποχής έχει ως εξής:
   «Σκύλος που άνηκε σε νεαρό, ο οποίος τον είχε βγάλει βόλτα πέθανε κεραυνοβολημενος από ηλεκτρικό ρεύμα μόλις  ακούμπησε μια  επιδαπέδια λάμπα στο πλακόστρωτο εκεί που συναντιούνται η Ανθέων με τη Μαρία Κάλλας. Φυσικά, μόλις ο ιδιοκτήτης είδε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το ζώο πήγε να το πιάσει με αποτέλεσμα να τον χτυπήσει και αυτόν το ηλεκτρικό ρεύμα και να παραλύσει το χέρι και το πόδι του.”
   Ακολουθεί χαμός στα social media για μερικές ημέρες και μετά η υπόθεση και η ιστορία μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας που έλεγε κι ο Ανδρέας (ένας είναι ο –δικαιωματικά- Ανδρέας σκέτο και όχι δεν είναι ο Μικρούτσικος). Φυσικά για αναζήτηση ευθυνών ούτε λόγος ενώ η λύση που δόθηκε ήταν να αποσυνδεθεί ο –παχυλά κοστολογημένος και πληρωμένος- επιδαπέδιος φωτισμός από εκείνη τη μέρα μέχρι και σήμερα.
   Φτάνουμε λοιπόν στις αρχές Δεκέμβρη, όπου για κάποιο λόγο που δεν έχω καταλάβει ακόμα θυμάμαι την ιστορία και αποφασίζω να την “ερευνήσω”. 
Μετά από 40 μέρες ερευνών και τηλεφωνημάτων στο Δήμο Θεσσαλονίκης, αναρτήσεων στο facebook, tweets στο twitter και άλλων τέτοιων κοπιαστικών μεθόδων έρευνας έμαθα ότι ο εργολάβος που έκανε το έργο απάντησε στο Δήμο ότι το περιστατικό ηλεκτροπληξίας συνέβη σε εργοταξιακό χώρο στον οποίο ο άτυχος σκύλος μπήκε αφού «παραβίασε» (!) την περίφραξη. Δηλαδή, για να το κάνουμε έτσι λίγο πιο λιανά και kinky, ο εργολάβος που πήρε κάπου μεταξύ 20-40 εκατομμυρίων ευρώ για να κάνει το έργο απάντησε ότι ο σκύλος αφού παραβίασε την περίφραξη σε εργοταξιακό χώρο (χωρίς βέβαια να υπάρχει στο σημείο εργοτάξιο μιας και τα συγκεκριμένα πάρκα είχαν παραδοθεί χρόνια πριν), μάσησε με τις 3 σειρές δόντια που έχουν τα σκυλιά το τσιμέντο του δαπέδου και λογικό κι επόμενο ήταν μετά να πάθει ηλεκτροπληξία από τα καλώδια υψηλής τάσης που περνούν από το σημείο. Και όχι, εξωγήινοι, ελοχίμ και νεφελίμ δεν αναφέρθηκαν. Ακόμα.
   Η απάντηση του Δήμου (που έδωσε τα 20-40 εκατομμύρια μπλα μπλα μπλα) σε αυτή την καθ’ όλα φυσιολογική και πιστευτή ιστορία ήταν φυσικά η δέουσα και αναμενόμενη.
 «Οκ, ευχαριστούμε για τον χρόνο σας, προφανώς το σκυλί πήγαινε γυρεύοντας, καλές γιορτές και συγγνώμη για την ενόχληση».
   Και ζήσαν αυτοί καλά, με τα νέα τους πάρκα, τις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, τους κάδους που έχουν επιτέλους και σταχτοδοχεία, το ένα ακόμα πάρκο σκύλων (γιατί είμαστε και φιλόζωοι διάολε σαν Δήμος) που χωράει μπορεί και δυο μιση –μικρόσωμα πάντα- σκυλιά, το πλακόστρωτο που περνάνε αυτοκίνητα για να πάνε στα τρέντυ μαγαζιά των «ναυταθλητικών ομίλων», κι εμείς χειρότερα.
   Και βέβαια κάποιοι, όπως ο σκυλάκος της ιστορίας, καθόλου.
     Dr. Τσουκαλάς Δημήτρης, DVM 



ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο "ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΣ" ΜΕ ΤΙΣ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΕΣ ΚΟΙΛΙΕΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΑ 76 ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ;

Συμπεριφοριστές ψυχολόγοι και κοινωνικοί ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν πως υπάρχουν δύο τύποι «Α αρσενικού», παρόλο που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να προσδιορίσουν με ακρίβεια τη φύση και τη λειτουργία του.

Με πολύ γενικούς όρους το «Α αρσενικό» είναι αυτό που διέπεται από μία άσβεστη θέληση για κυριαρχία: ευφυής, χαρισματικός, ικανός να θέσει θεμέλια και να χτίσει πάνω σε αυτά, αυτεξούσιος και αυθύπαρκτος, ναρκισσιστής και ολίγον τι αρχομανής.

Φύση πολεμική, θα σε καταστρέψει πριν καν προλάβεις να παραδοθείς. Τα βασικά χαρακτηριστικά του δημιουργούν ένα επικίνδυνο, εύφλεκτο προϊόν ζύμωσης: Υψηλός δείκτης νοημοσύνης, αταλάντευτη αυτοπεποίθηση, αλαζονεία, εντυπωσιακές ηγετικές ικανότητες, αποτελεσματική σκέψη, ένστικτο αυτό-προώθησης, εντυπωσιακά χαρίσματα, και πάνω από όλα, γενναιότητα στη μάχη.

Ωστόσο, δεν είναι όλα τα «Α αρσενικά» το ίδιο. Απεναντίας, αυτά διακρίνονται σε δύο επιμέρους τύπους: τον «σωματικό» και τον «εγκεφαλικό».

Στην πρώτη κατηγορία εμπίπτουν τα μοντέλα, οι αθλητές και γενικότερα οι επονομαζόμενοι «σφίχτες» που επιβάλλονται με τον εκφοβιστικό σωματικό όγκο τους. Αυτοί ζουν ακόμη στους προϊστορικούς χρόνους και το μόνο στο οποίο μπορούν να χρησιμεύσουν πλέον είναι ως πορτιέρηδες ή προσωπικοί φρουροί. Άλλωστε, οι μάχες και οι συγκρούσεις δεν παίζονται πια στο επίπεδο της επιβλητικής ζωντανής παρουσίας.

Στη δεύτερη κατηγορία, από την άλλη μεριά, ανήκουν καθημερινοί τύποι με πολλά όμως καντάρια προσωπικότητας και ωμής ευφυΐας, όπως λόγου χάρη ο Τζακ Νίκολσον, ο οποίος χρησιμοποιείται πολύ συχνά ως εξέχον παράδειγμα της εν λόγω κατηγορίας.

Υπάρχουν βεβαίως και εκείνοι που διαθέτουν ολοκληρωμένο το πακέτο, αλλά όπως έχει πει και ο Αλ Πατσίνο σε παλαιότερη ατάκα του: «έχει πάντα περισσότερη πλάκα να βλέπεις το υποτιμητικό προς εσένα βλέμμα ενός δίμετρου θεοκόμματου και το επόμενο πρωί να τη βλέπεις να αναρωτιέται πώς αυτό το ανθρωπάκι κατάφερε να τη γ@μ@σ@ με χίλιους διαφορετικούς τρόπους»!

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΙ ΘΕΛΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΥΝΟΥΧΙΣΤΙΚΗ;

«Η Ελληνίδα μάνα είναι ξεχωριστή»! «Η μάνα είναι μόνο μία»! «Η μάνα είναι μάνα»! Ιερή, συνώνυμη και ισότιμη της θεομήτορος, ηρωική φιγούρα έτοιμη να θυσιάσει τα πάντα για το παιδί της με αυταπάρνηση...

Η ελληνική νοοτροπία – όπως και άλλες που ευδοκιμούν στον ευρωπαϊκό Νότο – βρίθει από στερεότυπα σχήματα για το άβατο της μητρότητας και την ύψιστη σημασία της, η οποία ούτε αμφισβητείται ούτε επιδέχεται κριτικής.

Η μορφή της μητέρας είναι πράγματι ό,τι κοντινότερο στη ζωή και το θάνατο: σε φέρνει στη ζωή και, δένοντάς σε για πάντα μαζί της με άρρηκτους δεσμούς, ο θάνατός της είναι για το παιδί και ένας δικός του μικρός θάνατος.

Τίποτα δεν είναι το ίδιο μετά το χαμό της: συμβάν με τρομερό αντίκτυπο στη ζωή του παιδιού, αλλά ενίοτε και ασυνείδητα «ανακουφιστικό», κάτι όμως εξαιρετικά δύσκολο και ταμπού για να το ομολογήσει κανείς.

Ψυχίατροι, ανθρωπολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες έχουν μελετήσει ενδελεχώς το ρόλο της μάνας στις κοινωνίες όπου εκείνη διαδραματίζει έντονο και αποφασιστικό ρόλο (η Ελληνίδα μάνα δεν παίζει τον ίδιο λειτουργικό ρόλο με εκείνον της Σκανδιναβής) και έχουν καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα τα οποία δεν είναι πάντα κολακευτικά για τον υπερ-παρεμβατικό ρόλο της.

Γιατί λοιπόν η Ελληνίδα μάνα θεωρείται – στην ακραία εκδοχή της – από πολλούς αρνητικός παράγοντας στην ωρίμανση του παιδιού της, ακόμη και ευνουχιστική;

Ναι, η μάνα είναι μάνα και το παιδί της είναι παιδί της, όπως η γάτα είναι γάτα και η καρέκλα είναι καρέκλα. Τι ακριβώς όμως είναι η μάνα; Τι είναι μια μάνα; Και ακόμη περισσότερο, τι είναι για την Ελληνίδα μάνα το παιδί της;

Όπως έχει παρατηρηθεί από επιστήμονες ψυχιάτρους, ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται ο όρος «μάνα» στο πλαίσιο της ελληνικής νοοτροπίας που τη θέλει να είναι αυτό που είναι, δηλαδή Μία και Μοναδική, βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό που στη γλώσσα των νομικών αποκαλείται «ακαταλόγιστο».

Το να είσαι μάνα σημαίνει αυτομάτως ότι αναλαμβάνεις και όλο τον ακαταλόγιστο παραλογισμό που συνεπάγεται αυτή σου η ιδιότητα: γλυκιά ή σκληρή, απάνθρωπη ή τρυφερή, τερατώδης ή μειλίχια, προστατευτική ή αδιάφορη, για τους Έλληνες η μάνα είναι ένα είδος «άβατου», μία φύσει και θέσει τραγική φιγούρα, για την οποία όλος ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει στο παιδί.

Στην πλειοψηφία τους οι Ελληνίδες μάνες θεωρούνται αυτό που στην γλώσσα της ψυχανάλυσης αποκαλείται «σχιζοφρενογόνοι»: καταβροχθίζουν το παιδί τους, το καταπίνουν, το παραμορφώνουν, συνθλίβουν, αφαιμάσσουν, και μάλιστα χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται.

Επιθυμούν να κάνουν το καλύτερο και καταλήγουν να πετύχουν το χειρότερο.

Αμετροεπής, υπερβολική, συμβιοτική, ακραία προσκολλημένη ή ακραία αδιάφορη, φανατική, στρεσογόνος, η Ελληνίδα μάνα μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη, καθώς αδυνατεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον εαυτό της και στους άλλους ως ξεχωριστές οντότητες: στο παιδί και στον πατέρα, τον οποίο τις περισσότερες φορές ακυρώνει, «αποκλείοντάς» τον από τη διαδικασία διαμόρφωσης του παιδιού.

Φορέας ενός παλαιού παραδοσιακού προβληματικού μοντέλου σεξουαλικότητας που τη θέλει σεξουαλικά αδρανή με το που γίνει μητέρα, η Ελληνίδα μάνα (ακόμη και η υπερδραστήρια «σύγχρονη») δεν έχει τι άλλο να κάνει από να «πνίξει» άθελά της το παιδί στην κολυμπήθρα της αποσυντονισμένης ψυχοσεξουαλικής της ενέργειας.

Το αποτέλεσμα είναι μία ευρεία γκάμα ψυχικά προβληματικών παιδιών πίσω από τα οποία, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, αν σκάψεις λίγο, θα βρεις επικίνδυνους γονείς, υπερ-παρεμβατικές φαλλόμορφες μητέρες και ελλειμματικούς ως προς το ρόλο τους πατεράδες που δεν σκέφτηκαν ποτέ σοβαρά τη βαρύτητα του ρόλου τους, τη δυσκολία του, την πολυπλοκότητα και την εκπαίδευση που απαιτεί.

Αυτή η παθογόνος κατάσταση είναι πολύ παλιά στην ανεκπαίδευτη Ελλάδα και ευθύνεται για ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης «ψυχικής» πραγματικότητάς της.

Όντως, όσο μπορεί να το συλλάβει ένας ανδρικός νους, θα πρέπει να είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο να είσαι μητέρα. Όχι όμως για τους λόγους που νομίζει συνήθως ο κόσμος, αλλά επειδή το να είσαι σωστή μάνα μάλλον σημαίνει να ξέρεις και να μπορείς να πράξεις απέναντι στο παιδί σου το αδύνατο:

να ξέρεις και να μπορείς, από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο που θα το βγάλεις από μέσα σου, πότε και πώς να παραιτηθείς από τον ίδιο σου το ρόλο, πάντα σε εγρήγορση, ισορροπώντας σε λεπτό σχοινί μεταξύ δύο αβύσσων.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟΝ ΕΘΑΨΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥ HARLEY!

Το τελευταίο του ταξίδι «πραγματοποίησε» ένας Αμερικανός πάνω στην αγαπημένη του Harley-Davidson. Η ευχή του Bill Standley ήταν, όταν θα αποδημούσε εις Κύριον, να τοποθετούσαν στον τάφο του την μοτοσικλέτα με την οποία ταξίδεψε στις 49 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ.

Η σορός του 82χρονου άντρα από το Οχάιο των ΗΠΑ-τον οποίο είχαν ντύσει με δερμάτινα και αξεσουάρ μοτοσικλέτας- τοποθετήθηκε μαζί με την δίτροχη «κούκλα» μέσα σε ένα διάφανο πλαστικό κουτί σε μια εκκεντρική και αλλιώτικη κηδεία.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΝ Η ΜΕΡΑ ΣΑΣ ΕΙΧΕ 26 ΩΡΕΣ, ΠΟΣΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΘΑ ΕΙΧΑΤΕ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ;

Συχνά λέμε την έκφραση «αν η μέρα είχε περισσότερες ώρες θα....». Πόσο εφικτό είναι όμως αυτό το «θα..» και τι θα κάναμε πραγματικά αν είχαμε περισσότερο χρόνο στη διάθεση μας; Την απάντηση δίνει ένα έξυπνο infographic.

Σύμφωνα με αυτό το σχεδιάγραμμα που δημιούργησε και παρουσίασε η ιστοσελίδα Domo.com, περνάμε εννέα ώρες την εβδομάδα ψάχνοντας για πληροφορίες που σχετίζονται με τη δουλειά μας, το οποίο ανέρχεται σε περίπου δύο ώρες την ημέρα. Φανταστείτε λοιπόν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε αν είχαμε τον επιπλέον χρόνο!

Το σχεδιάγραμμα δίνει μερικές ιδέες για το τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος στον ελεύθερο χρόνο του, χρησιμοποιώντας στατιστικά από gallop που έχουν γίνει κατά καιρούς.

Γράψτε ένα βιβλίο: Το 80% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι θα ήθελαν να γράψουν ένα βιβλίο κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Ξεκινήστε την επιχείρηση των ονείρων σας: 54% των νεαρών ερωτηθέντων αναφέρουν ότι θα ήθελαν μία δική τους επιχείρηση.

Οργανώστε δείπνο: 35% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι δεν έχουν χρόνο για κάτι τέτοιο.

Διαβάστε ένα νέο βιβλίο: 42% των αποφοίτων δεν ξαναπιάνουν βιβλίο στα χέρια τους.

Φάτε ένα υπέροχο γεύμα: 35% των ερωτηθέντων δεν προλαβαίνουν καν να φάνε κανονικά

Κάντε γιόγκα: 43% των ερωτηθέντων ζουν με στρες και άγχος

Κοιμηθείτε καλά: Πάνω από το 1/4 των ερωτηθέντων έχουν πρόβλημα στον ύπνο.

Πάρτε κι άλλο πτυχίο: Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες θα ήθελαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Πηγαίνετε με τα παιδιά σας στο πάρκο: 67% των γονιών που ρωτήθηκαν δεν έχουν χρόνο να περάσουν με την οικογένεια τους.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ "ΙΝΤΙΑΝΑ ΤΖΟΟΥΝΣ" ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΨΑΧΝΕΙ ΤΩΡΑ ΣΕΝΤΟΥΚΙΑ ΜΕ ΧΡΥΣΟ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ.

Εχει γίνει γνωστός ως ο Ελληνας «Ιντιάνα Τζόουνς». Με την ομάδα του επιδόθηκε για τρία στο κυνήγι του θησαυρού αναζητώντας την «τράπεζα» του Αλή Πασά στη Βασιλική Καλαμπάκας. Δεν τον βρήκε, αλλά δεν το βάζει κάτω. Ο Ευάγγελος Δήμας είναι έτοιμος να ξαναχτυπήσει.

Ο 66χρονος ομογενής χρυσοθήρας από την Αυστραλία, με καταγωγή από την Εύβοια, είναι σε στάση αναμονής προκειμένου να αρχίσει νέες έρευνες για ένα διαφορετικό θησαυρό. Αυτόν που πιστεύει ότι υπάρχει στη Χρυσαυγή Τρικάλων. Και δηλώνει βέβαιος ότι θα βρει σεντούκια με χρυσό που θα δώσουν ανάσα στο ελληνικό κράτος.

«Τα μηχανήματα έδειξαν χρυσό σε μεγάλες ποσότητες. Ισως δεν είναι του μεγέθους της Βασιλικής, αλλά φτάνει για να μην έχει ανάγκη το κράτος να βάζει αυτούς τους δυσβάστακτους φόρους», είπε στο «Εθνος» ο Δήμας, επικεφαλής οκταμελούς ομάδας που κατέθεσε φάκελο με ιστορικές μαρτυρίες και σχεδιαγράμματα στις αρμόδιες υπηρεσίες. Πριν από μερικά 24ωρα, ο δήμος Τρικκαίων έδωσε το «πράσινο φως» για τις έρευνες. Απαιτείται όμως έγκριση και από άλλες υπηρεσίες, όπως η αρχαιολογική και οι ένοπλες δυνάμεις, προκειμένου να πάρει την τελική άδεια για τις εκσκαφές από την Περιφέρεια Θεσσαλίας.

Οι έρευνες στη Βασιλική για το θησαυρό του Αλή Πασά δεν απέδωσαν καρπούς. Η υπόθεση- που είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον των τουρκικών ΜΜΕ κάνοντας λόγο για μερίδιο του τουρκικού κράτους σε περίπτωση ανεύρεσης- σταμάτησε όταν το γεωτρύπανο έπεσε σε φλέβα... νερού και όχι χρυσού.

«Στη Βασιλική υπάρχει κάτι πολύ μεγάλο, αλλά κάποιοι δεν λένε να το καταλάβουν. Σκάψαμε κάτω από το κανάλι με το νερό και βρήκαμε τα δωμάτια. Μας σταμάτησε η Επιθεώρηση Εργασίας γιατί λέει ήταν επικίνδυνο και ο χώρος σφραγίστηκε», δήλωσε στο «Εθνος» ο κ. Δήμας, αλλά πρόσθεσε αισιόδοξος ότι στη Χρυσαυγή θα βρει τα σεντούκια.

Οσο για εκείνους που γελούν; «Με λοιδορούν ότι σκορπάω άσκοπα τα λεφτά μου, αλλά θα κάνω υπομονή και θα τους απαντήσω δείχνοντάς τους τον θησαυρό», απάντησε ο χρυσοθήρας.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ ΣΤΟ ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ.

Για όσους αγαπούν τη φύση...η πρώτη Φεβρουαρίου είναι κατάλληλη για εσάς!Ξεκινήστε το μήνα σας φυτεύοντας!

Σπέρνουμε: Σπανάκια, σέσκλα, πράσα. Ξεκινάμε την πρώιμη σπορά λαχανικών όπως ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες, αγγούρια, κολοκύθια, για καλλιέργεια σε θερμοκήπιο (σε προστατευμένο και θερμαινόμενο σπορείο στις νότιες πεδινές περιοχές της Ελλάδος).

Φυτεύουμε: Κρεμμύδια-σκόρδα για ξερά το καλοκαίρι, συμπληρώνουμε μπιζέλια και κουκιά για όψιμη συγκομιδή.

Μεταφύτευουμε: Μαρούλια, πράσα, αγκινάρες.



Με τις πολλές βροχές αυτό γίνετε κάπως δύσκολο…

Συγκομιδή: Λεμόνια, πορτοκάλια, μανταρίνια, νεράντζια, περγαμότα , μαρούλια, μπρόκολα, κουνουπίδια, χλωρά κρεμμύδια-σκόρδα, ραδίκια, ζοχούς, ρόκα, σπανάκι, σέσκλα, λάπατα, σινάπια, βρούβες, τσουκνίδες, μάραθο, σέλινο.





Δεντροκομικές εργασίες μηνός Φεβρουαρίου

Οι δεντροκομικές εργασίες καθίστανται πλέον ενδιαφέρουσες και επείγουσες καθώς η εποχή πλησιάζει την άνοιξη.
Στους οπωροκήπους τα κλαδεύματα πρέπει να γίνονται γρήγορα, με σκοπό να τελειώνουν το συντομότερο δυνατό, κυρίως για τα πυρηνόκαρπα στους θερμότερους τόπους.
Πάντως αυτά είναι δυνατόν να εκτελεστούν σε όλα τα οπωροφόρα με σειρά προτιμήσεως τις ροδακινιές, βερικοκιές, δαμασκηνιές κερασιές, συκιές, αχλαδιές, κυδωνιές και τελικώς τις μηλιές.
Παράλληλα ακόμα εφαρμόζονται όλες οι σχετικές εργασίες της τακτοποιήσεως των βραχιόνων των υπό σχηματισμό δέντρων, με την πρόσδεση αυτών επί στηριγμάτων, στεφάνων, διχάλων κλπ. αναλόγως των σκοπών που επιδιώκουμε.
Επίσης οι φυτεύσεις των οπωροφόρων πρέπει να επισπεύδονται για τους ελαφρούς και ξηρούς τόπους ή στα συνεκτικά εδάφη, όπου δεν έγινε δυνατό να πραγματοποιηθούν νωρίτερα. Εφ όσον ο καιρός δεν είναι ευνοϊκός φυτεύονται σύντομα και τα αειθαλή οπωροφόρα.
Την εποχή αυτή κόβονται και διατηρούνται τα αναγκαία εμβόλια μέσα σε νωπή άμμο σε ψυχρό μέρος, για να χρησιμοποιηθούν για τους πρώιμους ενοφθαλισμούς ή εγκεντρισμούς.
Στα σπορεία και φυτώρια εξακολουθούν οι μεταφυτεύσεις των δενδρυλλίων και οι προετοιμασίες των βραγιών επικείμενες σπορές. Κόβονται μοσχεύματα κυδωνιάς, συκιάς, ροδιάς, φουντουκιάς κ. α. και παραχώνονται σε θερμό και ελαφρό μέρος, με σκοπό να φυτευτούν αργότερα. Ενστρωματώνονται οι λεπτοί σπόροι της μηλιάς, αχλαδιάς, μαχλεπίου κερασιάς κλπ. σε καθαρή άμμο και διατηρούνται μέχρι της προβλαστήσεώς τους σε περιβάλλον θερμό και προφυλαγμένο.
Εξακολουθεί η προσεκτική αναζήτηση και καταστροφή των αυγών και προνυμφών των διαφόρων επιβλαβών εντόμων, καθώς και η συλλογή και το κάψιμο των παραμενόντων ξηρών φύλλων και καρπών, διότι περικλείουν πάντοτε έντομα ή σπόρια πολλών κρυπτογαμικών ασθενειών.
Όλα αυτά καίγονται μαζί με τις προγενέστερες τοποθετημένες χορτοπαγίδες.
Οι κορμοί και τα χοντρά κλαδιά των δέντρων επαλείφονται με γαλάκτωμα ασβέστη, σε αναλογία 8-10 μέρη ασβέστη σε εκατό μέρη νερού.
Κατά το Φεβρουάριο ωριμάζουν και διατηρούνται στην αποθήκη περίπου τα ίδια είδη και οι ποικιλίες που υπάρχουν τον προηγούμενο μήνα.


Βότανα: Φυτεύουμε από μικρά παρακλάδια, αψιθιά, θυμάρι, δενδρολίβανο, απήγανο κ.α.

Γενικές εργασίες και φροντίδες
Σκαλίζουμε τα λαχανικά μας και τα λιπάρουμε με φουσκί, κομπόστα ή βιολογικό λίπασμα κατά προτίμηση.
Ξεβοτάνισμα ζιζανίων από τα κηπευτικά μας, αλλά και συγκομιδή και αποξήρανση των ωφέλιμων όπως η τσουκνίδα, την οποία δεν την πετάμε ποτέ αλλά την φυλάμε αποξηραμένη, για χρήση σαν λίπασμα και προστασία των φυτών μας.Ψεκάζουμε με χειμερινό πολτό ή χαλκό τα δένδρα μας. Ετοιμάζουμε το χωράφι μας για να είναι έτοιμο για την καλοκαιρινή καλλιέργεια μας. Μαζεύουμε φύλλα και υλικά για την κομπόστα μας.

ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Γιορτάζουμε σήμερα 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού.

Το γεγονός αυτό εξιστορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς στο κεφάλαιο Β', στ. 22-35. Συνέβη σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του παιδιού Ιησού.

Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, η Παρθένος Μαρία, αφού συμπλήρωσε το χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ, για να εκτελεσθεί η τυπική αφιέρωση του βρέφους στο Θεό κατά το «πάν άρσεν διανοίγον μήτραν (δηλαδή πρωτότοκο) άγιον τω Κυρίω κληθήσεται» και για να προσφέρουν θυσία, που αποτελούνταν από ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια. 
Κατά τη μετάβαση αυτή, δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του ο υπερήλικας Συμεών. Αυτό το γεγονός αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν ήλθε να καταργήσει τον Μωσαϊκό νόμο, όπως ισχυρίζονταν οι υποκριτές Φαρισαίοι και Γραμματείς, αλλά να τον συμπληρώσει, να τον τελειοποιήσει.

Κατά την ολονυκτία της Υπαπαντής στην Κωνσταντινούπολη, οι βασιλείς συνήθιζαν να παρευρίσκονται στο Ναό των Βλαχερνών. Η συνήθεια αυτή εξακολούθησε μέχρι τέλους της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος α'.
Χαίρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, εκ σού γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τους εν σκότει. Ευφραίνου και συ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τον ελευθερωτήν των ψυχών ημών, χαριζόμενον ημίν και την Ανάστασιν.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα