Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη.
Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.
Σάββατο 25 Μαΐου 2013
ΓΕΥΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΜΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Σύμφωνα με το Euronews, το δημοτικό συμβούλιο της πόλης συνεργάστηκε με τις τοπικές φιλανθρωπικές οργανώσεις για να χρηματοδοτήσει ένα εστιατόριο, το οποίο φιλοξενεί «πρόγραμμα ανταλλαγής εργασίας». Πιο συγκεκριμένα, το εν λόγω πρόγραμμα επιτρέπει σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν το γεύμα τους, να προσφέρουν εθελοντικά μία ώρα εργασίας για το εστιατόριο.
Οι πελάτες αυτοί προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην εξυπηρέτηση πελατών, στο καθάρισμα ή στην κουζίνα, με αντάλλαγμα ένα πλήρες γεύμα.
«Το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται σε ανθρώπους που θέλουν να ανακτήσουν και να ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή τους και σε όσους θέλουν να βελτιώσουν την καθημερινή τους ζωή» δηλώνει ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου.
«Είναι υπέροχο το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι ξυπνούν το πρωί και σκέφτονται τρόπους για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους» υποστηρίζει εθελοντής του εστιατορίου.
ΠΗΓΗ...http://www.protothema.gr
ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΔΟΘΕΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΥΤΗ !
Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση.
«Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα.Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να… λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.
Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν’ ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα.
Την πλησίασα και τη ρώτησα:
- Είστε από εδώ;
- Μάλιστα.
- Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς.
Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».
Απαντά η γυναίκα:
Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπωρημένη και απ’ όλους αδικημένη.
Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν’ ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα.
Την πλησίασα και τη ρώτησα:
- Είστε από εδώ;
- Μάλιστα.
- Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς.
Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».
Απαντά η γυναίκα:
«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να ‘ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου».
Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπωρημένη και απ’ όλους αδικημένη.
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com
"ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ, ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ".
Έχουμε φτάσει στο σημείο, σαν Έλληνες, να αυτοπροσδιοριζόμαστε από το τι δεν είμαστε.
Η καθημερινότητά μας είναι μια δικαιολογία προς αποφυγή επιβολής διαφόρων ειδών τιμωρίας. Δεν έκλεψα εγώ, δεν τους ψήφισα εγώ, δεν είμαι φασίστας εγώ, δεν είμαι υπόδουλος εγώ, δεν βλέπω τηλεόραση εγώ, δεν πληρώνω εγώ...
...οι άλλοι το κάνουν! Να εκείνος. Κι εκείνος. Κι ο άλλος.
Καθένας προσπαθεί να αποδείξει ότι ανήκει σ΄εκείνους που δεν τα έφαγαν μαζί. Πως είναι από τους τιμημένους ιδιωτικούς υπαλλήλους κι όχι από τους κηφήνες του δημοσίου.
Κι αν σε τσακώσουν; Δεν είμαι από τους κακούς υπαλλήλους του δημοσίου αλλά από τους καλούς. Με αποδείξεις. Όλη η Ελλάδα βρίσκεται υπό το καθεστώς συλλογής αποδείξεων, είτε αγοράς αγαθών, είτε νομιμότητας.
Ουσιαστικά είναι ένας πόλεμος που έχει ξεφύγει εντελώς από τα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης. Δεν ξέρω αν υπάρχει στ΄αλήθεια οικονομική κρίση. Γιατί δεν την προκαλέσαμε εμείς. Οι άλλοι το έκαναν. Στη μελλοντική πρόοδο που οραματίζεται στα εξωτικά του ταξίδια ο κ.Πρωθυπουργός, υπάρχει η πάταξη με κάθε τρόπο των ένοχων πολιτών. Ένα ανελέητο κυνηγητό στην ανίχνευση των αμαρτωλών ενόχων.
Κανείς δεν ήξερε τίποτα για κανέναν. Τώρα πρέπει να μάθουμε τι συνέβη. Να το ανακαλύψουμε μαζί και να τιμωρήσουμε ο ένας τον άλλον. Να επιβραβεύσουμε τους υπάκουους και να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους ενόχους. Μόνο που οι ένοχοι περιορίζονται σε συγκεκριμένο επίπεδο. Ένοχοι είναι όλοι όσοι τα έφαγαν μαζί με κάποιους. Οι κάποιοι παραμένουν στο απυρόβλητο. Και δεν θα τους πειράξει κανείς. Οι κάποιοι είναι ένα απροσδιόριστο μόρφωμα που αφαίρεσε κάθε δυνατότητα ανάπτυξης, που σπατάλησε το δημόσιο πλούτο, που ερήμωσε ολόκληρη τη χώρα, αλλά οι ένοχοι είναι εκείνοι που τους εξυπηρέτησαν.
Σε μια ολοκληρωτική απώλεια ταυτότητας προσπαθούμε να βεβαιώσουμε τον εαυτό μας πως δεν είμαστε κάτι. Γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε τι είμαστε. Είναι μια αισχρή φάρσα. Ένα παιχνίδι τζογαδόρων. Τζογαδόρων που έχουν μέσα στα καρέ τους έμπειρους κι αδίστακτους χαρτοκλέφτες. Είναι αδύνατον να τους αντιμετωπίσει κανείς αν δεν είναι του σιναφιού;
Στεκόμαστε απέναντί τους φορτωμένοι μ΄ενοχές. Αντιμέτωποι μ΄ενα σύστημα βαθιά άρρωστο, διεφθαρμένο, τιποτένιο, απολογούμαστε ή οργιζόμαστε γιατί είμαστε ή δεν είμαστε έτσι. Ποιος έκλεψε το γλυκό από το βάζο.
Δεν είμαστε ένοχοι γιατί φερθήκαμε ανέντιμα απέναντι στη χώρα μας και τους συμπολίτες μας, είμαστε ένοχοι από κύτταρο γιατί είμαστε Έλληνες. Το λένε οι κάμποι και τα βουνά, το φωνάζουν οι άσπιλοι και αμόλυντοι Ευρωπαίοι. Το υπονοούν σε κάθε ευκαιρία. Λες κι αυτή η κατάντια έγινε από φυλετικό βίτσιο. Από κάποιο λανθασμένο γονίδιο που επιδρά επάνω μας.
Θέλουν πάση θυσία να μας πείσουν πως δεν είναι το σχιζοφρενικό σύστημα που εξυπηρετούν που γεννάει άρρωστους ανθρώπους, που ξερνάει βαρβαρότητα και πνευματικό σκοταδισμό, αλλά η ελαττωματική φύση των Ελλήνων. Κι εμείς υποταγμένοι χρόνια σ΄αυτή τη μόλυνση, επιλέγουμε να τιμωρηθούμε.
Κάθε χαρακτηριστικό που μας οριοθετεί σαν Έλληνες τσακίζεται στη συνολική κατάντια.
Και το πιο τραγικό. Δεν πρέπει να βρούμε τρόπο να προσδιορίσουμε τι δυνατότητες έχουμε, τι κοινά σημεία μπορούμε να έχουμε ώστε να παλέψουμε για να σώσουμε ότι σώνεται ακόμα, πρέπει να μισηθούμε. Να μισήσουμε ο ένας τον άλλον γιατί είμαστε Έλληνες. Ίσως να πρέπει και να παραδώσουμε μόνοι μας τα κλειδιά του σπιτιού μας σ΄οποιον νταβατζή δίνει τις περισσότερες εγγυήσεις γιατί έτσι κάνουν οι ένοχες πουτ@νες.....
Κοιτάξτε με τι χάρη γεμίζει σιγά σιγά η χώρα από Εφιάλτες. Με τι συνέπεια μια μάζα από ανόητους προσπαθεί να αποδείξει πως είναι καλό παιδί χαφιεδίζοντας και στοχοποιόντας τους υπόλοιπους. Κοιτάξτε με τι πάθος εργάζονται φοροεισπράχτορες και μπράβοι. Με τι σθεναρότητα απειλούν κι εκβιάζουν διάφορες κατηγορίες υποτακτικών τους υπόλοιπους. Πόσοι ασχολούνται με τη συλλογή χαρατσιών. Πόσοι δουλεύουν πίσω από τηλέφωνα που απειλούν ανθρώπους πως θα τους ρημάξουν τα σπίτια αν δεν... Πόσοι σπρώχνουν με κάθε τρόπο τους υπόλοιπους για να πάρουν θέση στο δικαίωμα να εισπράττουν ένα γελοίο μεροκάματο. Πόσοι εύχονται κρυφά μέσα τους να επιζήσουν την ώρα που χιλιάδες άλλοι θα πεθαίνουν. Πόσοι θεωρούν τον εαυτό τους περήφανο γιατί έχουν να πληρώσουν τα χαράτσια, γιατί είναι σωστό το δάνειο τους στη τράπεζα, γιατί τακτοποίησαν τους λογαριασμούς τους.
...οι άλλοι το κάνουν! Να εκείνος. Κι εκείνος. Κι ο άλλος.
Καθένας προσπαθεί να αποδείξει ότι ανήκει σ΄εκείνους που δεν τα έφαγαν μαζί. Πως είναι από τους τιμημένους ιδιωτικούς υπαλλήλους κι όχι από τους κηφήνες του δημοσίου.
Κι αν σε τσακώσουν; Δεν είμαι από τους κακούς υπαλλήλους του δημοσίου αλλά από τους καλούς. Με αποδείξεις. Όλη η Ελλάδα βρίσκεται υπό το καθεστώς συλλογής αποδείξεων, είτε αγοράς αγαθών, είτε νομιμότητας.
Ουσιαστικά είναι ένας πόλεμος που έχει ξεφύγει εντελώς από τα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης. Δεν ξέρω αν υπάρχει στ΄αλήθεια οικονομική κρίση. Γιατί δεν την προκαλέσαμε εμείς. Οι άλλοι το έκαναν. Στη μελλοντική πρόοδο που οραματίζεται στα εξωτικά του ταξίδια ο κ.Πρωθυπουργός, υπάρχει η πάταξη με κάθε τρόπο των ένοχων πολιτών. Ένα ανελέητο κυνηγητό στην ανίχνευση των αμαρτωλών ενόχων.
Κανείς δεν ήξερε τίποτα για κανέναν. Τώρα πρέπει να μάθουμε τι συνέβη. Να το ανακαλύψουμε μαζί και να τιμωρήσουμε ο ένας τον άλλον. Να επιβραβεύσουμε τους υπάκουους και να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους ενόχους. Μόνο που οι ένοχοι περιορίζονται σε συγκεκριμένο επίπεδο. Ένοχοι είναι όλοι όσοι τα έφαγαν μαζί με κάποιους. Οι κάποιοι παραμένουν στο απυρόβλητο. Και δεν θα τους πειράξει κανείς. Οι κάποιοι είναι ένα απροσδιόριστο μόρφωμα που αφαίρεσε κάθε δυνατότητα ανάπτυξης, που σπατάλησε το δημόσιο πλούτο, που ερήμωσε ολόκληρη τη χώρα, αλλά οι ένοχοι είναι εκείνοι που τους εξυπηρέτησαν.
Σε μια ολοκληρωτική απώλεια ταυτότητας προσπαθούμε να βεβαιώσουμε τον εαυτό μας πως δεν είμαστε κάτι. Γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε τι είμαστε. Είναι μια αισχρή φάρσα. Ένα παιχνίδι τζογαδόρων. Τζογαδόρων που έχουν μέσα στα καρέ τους έμπειρους κι αδίστακτους χαρτοκλέφτες. Είναι αδύνατον να τους αντιμετωπίσει κανείς αν δεν είναι του σιναφιού;
Στεκόμαστε απέναντί τους φορτωμένοι μ΄ενοχές. Αντιμέτωποι μ΄ενα σύστημα βαθιά άρρωστο, διεφθαρμένο, τιποτένιο, απολογούμαστε ή οργιζόμαστε γιατί είμαστε ή δεν είμαστε έτσι. Ποιος έκλεψε το γλυκό από το βάζο.
Δεν είμαστε ένοχοι γιατί φερθήκαμε ανέντιμα απέναντι στη χώρα μας και τους συμπολίτες μας, είμαστε ένοχοι από κύτταρο γιατί είμαστε Έλληνες. Το λένε οι κάμποι και τα βουνά, το φωνάζουν οι άσπιλοι και αμόλυντοι Ευρωπαίοι. Το υπονοούν σε κάθε ευκαιρία. Λες κι αυτή η κατάντια έγινε από φυλετικό βίτσιο. Από κάποιο λανθασμένο γονίδιο που επιδρά επάνω μας.
Θέλουν πάση θυσία να μας πείσουν πως δεν είναι το σχιζοφρενικό σύστημα που εξυπηρετούν που γεννάει άρρωστους ανθρώπους, που ξερνάει βαρβαρότητα και πνευματικό σκοταδισμό, αλλά η ελαττωματική φύση των Ελλήνων. Κι εμείς υποταγμένοι χρόνια σ΄αυτή τη μόλυνση, επιλέγουμε να τιμωρηθούμε.
Κάθε χαρακτηριστικό που μας οριοθετεί σαν Έλληνες τσακίζεται στη συνολική κατάντια.
- Μαζί με τις μίζες των κλεφταράδων ενοχοποιείται και η φέτα που τρώμε.
- Μαζί με το ξεπούλημα των προδοτών φταίει και το μπουζούκι που βγάζει ήχους.
- Μαζί με την συστηματική προσπάθεια να παραμείνει ένας λαός αμόρφωτος και ανίδεος, φταίει ο ήλιος και η θάλασσα.
- Μαζί με τα σάπια τρόφιμα, το βρώμικο νερό, τις μολυσμένες πόλεις φταίει και το τάβλι.
Και το πιο τραγικό. Δεν πρέπει να βρούμε τρόπο να προσδιορίσουμε τι δυνατότητες έχουμε, τι κοινά σημεία μπορούμε να έχουμε ώστε να παλέψουμε για να σώσουμε ότι σώνεται ακόμα, πρέπει να μισηθούμε. Να μισήσουμε ο ένας τον άλλον γιατί είμαστε Έλληνες. Ίσως να πρέπει και να παραδώσουμε μόνοι μας τα κλειδιά του σπιτιού μας σ΄οποιον νταβατζή δίνει τις περισσότερες εγγυήσεις γιατί έτσι κάνουν οι ένοχες πουτ@νες.....
Κοιτάξτε με τι χάρη γεμίζει σιγά σιγά η χώρα από Εφιάλτες. Με τι συνέπεια μια μάζα από ανόητους προσπαθεί να αποδείξει πως είναι καλό παιδί χαφιεδίζοντας και στοχοποιόντας τους υπόλοιπους. Κοιτάξτε με τι πάθος εργάζονται φοροεισπράχτορες και μπράβοι. Με τι σθεναρότητα απειλούν κι εκβιάζουν διάφορες κατηγορίες υποτακτικών τους υπόλοιπους. Πόσοι ασχολούνται με τη συλλογή χαρατσιών. Πόσοι δουλεύουν πίσω από τηλέφωνα που απειλούν ανθρώπους πως θα τους ρημάξουν τα σπίτια αν δεν... Πόσοι σπρώχνουν με κάθε τρόπο τους υπόλοιπους για να πάρουν θέση στο δικαίωμα να εισπράττουν ένα γελοίο μεροκάματο. Πόσοι εύχονται κρυφά μέσα τους να επιζήσουν την ώρα που χιλιάδες άλλοι θα πεθαίνουν. Πόσοι θεωρούν τον εαυτό τους περήφανο γιατί έχουν να πληρώσουν τα χαράτσια, γιατί είναι σωστό το δάνειο τους στη τράπεζα, γιατί τακτοποίησαν τους λογαριασμούς τους.
Η ταυτότητα του περήφανου Έλληνα πλέον είναι συνώνυμη με την καλή διαγωγή απέναντι στους κλέφτες. Ομερτά και υποταγή στις μαφιόζικες συμμορίες που περνάνε να εισπράξουν στο τέλος της μέρας....
Δεν το έκανα εγώ, εκείνος το έκανε.
Ιστορίες Συνωμοσίας
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com
ΤΟ ΚΕΡΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ.
.jpg)
Δεν υπάρχει ορθόδοξος Ναός που να μην έχει στην είσοδό του, στον πρόναο ή το πρόπυλο, μανουάλι με κεριά για τους πιστούς και τους προσκυνητές. Και δεν υπάρχει Ορθόδοξος πιστός, από τα νήπια έως τους υπερήλικες, ο οποίος να μην ανάβει το κερί του κάθε φορά που εισέρχεται στον ιερό χώρο του Ναού.Πώς όμως και γιατί επικράτησε το άναμμα των κεριών στους Ναούς μας;
Η χρήση βεβαίως των κεριών όπως και άλλων φωτιστικών μέσων γινόταν τον πρώτο καιρό για λόγους καθαρά πρακτικούς. Υποκαθιστούσαν τα κεριά το φυσικό φως, για να μπορούν οι πιστοί να βλέπουν στις λατρευτικές τους συνάξεις. Η χρήση τους βέβαια έγινε ακόμη πιο αναγκαία την περίοδο των διωγμών· τότε που η Εκκλησία του Χριστού βρισκόταν στις ανήλιαγες κατακόμβες και χρειαζόταν φως.
Από τον 4ο αιώνα και μετά όμως, που η Εκκλησία εξήλθε διά διατάγματος του αγίου Κωνσταντίνου από τις κατακόμβες, η χρήση διάφορων φωτιστικών μέσων διατηρείται στην Εκκλησία μας με χαρακτήρα έντονα συμβολικό πέραν του καθαρώς πρακτικού.
Έτσι το κερί αποτελεί μια υπόμνηση εσωτερικής αλλοιώσεως, αλλαγής. Όπως αυτό αλλοιώνεται καθώς καίγεται, έτσι καλούμαστε να αλλοιωνόμαστε κι εμείς με το φως του Χριστού, το οποίο θα κατακαίει κάθε πάθος και κακία μας.
Το κερί αρχικά είναι σβησμένο και δεν έχει ούτε τη φωτιστική ιδιότητα ούτε τη θερμότητα. Αυτά τα αποκτά αφού ανάψει από τη φλόγα κάποιου άλλου. Με τον ίδιο τρόπο καλούμαστε κι εμείς να «ανάψουμε» από τη φλόγα του Παναγίου Πνεύματος, να αποκτήσουμε τη θερμότητα της πίστεως και να ακτινοβολήσουμε το φως των καλών έργων στη ζωή μας και στην κοινωνία μας.
Το κερί όταν καίγεται φωτίζει, και όταν φωτίζει καίγεται και εκδαπανάται. Έτσι και κάθε πιστός. Μόνο όταν εκδαπανάται και προσφέρεται και θυσιάζεται με έργα αγάπης και φιλανθρωπίας, φωτίζει το φως του Χριστού γύρω του. Γι’ αυτό κάθε φορά που ανάβουμε το κερί μας, καλούμαστε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας,ότι πρέπει να συνεχίζουμε να ζούμε μέσα στο φως της χάρης του Θεού που πήραμε με τη Βάπτισή μας, τότε που πρωτοφωτιστήκαμε με το ανέσπερο φως του Θεού.
Πριν ο πολιτισμός με το ηλεκτρικό του ρεύμα μπει και στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, ο φωτισμός των ιερών Ναών γινόταν με πολυελαίους που είχαν κεριά ή κανδήλια. Ο πολυέλαιος και τότε αλλά και σήμερα, συμβολίζει τη θριαμβεύουσα Εκκλησία του Χριστού. Τα κεριά ή σήμερα οι ηλεκτρικές λάμπες, συμβολίζουν τους αγίους ή το φως των εν ουρανοίς ευρισκομένων αγίων. Γι’ αυτό και σε ιερές πανηγύρεις και θείες Λειτουργίες, ιδιαίτερα στα μοναστήρια, σείουν τους πολυελαίους, για να φανερώσουν, ότι και οι άγιοι στα επουράνια συνεορτάζουν και συμμετέχουν και συγχορεύουν με την επίγεια Εκκλησία του Χριστού.
Όχι λοιπόν! Δεν είναι απλώς ένας τύπος το άναμμα του κεριού. Ούτε είναι κάτι που, όπως λέγεται από πολλούς συχνά τελευταία, επινόησε και διατηρεί η Εκκλησία μας για καθαρά εισπρακτικούς και κερδοσκοπικούς λόγους.
Είναι μια βαθιά υπόμνηση. Υπόμνηση για αγιασμό. Για θυσία. Για φωτισμό. Κρύβει έναν μυστικό συμβολισμό που βοηθά τους πιστούς.
Γι’ αυτό και αιώνες τώρα ο πιστός λαός μας διατηρεί αυτή την πρακτική. Και θα πρέπει και ο καθένας μας με τέτοια συναίσθηση και αγίους πόθους να την επιτελεί και να τη διδάσκει σε μικρούς και μεγάλους.
ΠΗΓΗ... http://www.agioritikovima.gr
ΓΕΝΝΗΣΕ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΝΕΚΡΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ!
.jpg)
Η Ερικα Νιγκρέλι, καθηγήτρια σε γυμνάσιο του Μιζούρι Σίτι, ήταν στην 36η εβδομάδα της κύησής της και περίμενε πλέον τον «πελαργό» παραδίδοντας τα τελευταία μαθήματα πριν φτάσει στον τοκετό.Μέσα στην τάξη της ήταν που εντελώς απρόσμενα κατέρρευσε, προκαλώντας σοκ σε μαθητές και συναδέλφους. Παρά το ότι της παρασχέθηκαν άμεσα οι πρώτες βοήθειες και καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση η Ερικα δεν επανήλθε, κάτι που συνεχίστηκε και μετά την άφιξη ασθενοφόρου και την εσπευσμένη μεταφορά της σε παρακείμενο νοσοκομείο.
Αμέσως οι γιατροί προχώρησαν σε μετά θάνατον καισαρική και κατάφεραν να φέρουν στον κόσμο ζωντανή την κόρη της.
Αυτό που πραγματικά εκπλήσσει είναι το γεγονός ότι μετά την ολοκλήρωση της επέμβασης οι γιατροί δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια αναζωογόνησης της Ερικα και τελικά κατάφεραν να την επαναφέρουν.
Οπως σημειώνουν οι ειδικοί, το μεγαλύτερο μέρος αυτής της διάσωσης οφείλεται στην εξειδικευμένη νοσοκόμα του σχολείου που έκανε μεθοδικά καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση στην γυναίκα μέχρι την άφιξη του ασθενοφόρου. «Δεν φοβήθηκα ... ήξερα τι έπρεπε να κάνω και οι βοηθοί μου ήταν εκπληκτικοί», αρκέστηκε να σχολιάσει η Τζένιφερ Λονγκόρια για την συμβολή της.
Το μωρό και η μητέρα έμειναν επί τρεις μήνες στην μονάδα εντατικής θεραπείας και είναι μία χαρά στην υγεία τους.
ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr
ΤΑΞΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Την ίδια στιγμή που κυβέρνηση και
εργοδοσία, με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ τσακίζουν τα δικαιώματα
των εργαζόμενων και βάζουν πλάτη για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων,
στέλνοντας τους εργαζόμενους σε ένα νέο
καθεστώς δουλειάς οι γνωστοί εργατοπατέρες συνεχίζουν τη δουλειά που ξέρουν
χρόνια. Με απειλές και τρομοκρατία προσπαθούν να φιμώσουν το ταξικό εργατικό
κίνημα. Η Ταξική Αγωνιστική Ενότητα
(ΤΑΕ), που εκπροσωπείται με τρία μέλη στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Γιαννιτσών
(ΕΚΓ), καταγγέλλει την επιθετική στάση του προέδρου του ΕΚΓ που σαν τον
καλύτερο προστάτη της εργοδοσίας απαιτεί από τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ να μην
εμφανίζονται στους τόπους δουλειάς, να μην ενημερώνουν τους εργαζόμενους για τις
κατάπτυστες συμφωνίες που οι ίδιοι και οι όμοιοί του υπογράφουν με τους εργοδότες.
Σε πλήρη σύμπνοια με την εργοδοσία ζητάνε από την εργατική τάξη να εγκαταλείψει
τα δικαιώματά της. Να παραιτηθεί από τους σταθερούς όρους εργασίας, από τις
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Η απάντηση της ΤΑΕ είναι ξεκάθαρη, κανένας από όλους αυτούς
που έχουν παραιτηθεί από τους αγώνες και προσαρμόζονται πλήρως στις απαιτήσεις
της εργοδοσίας και της κυβέρνησης δεν θα υποδείξουν στο ΠΑΜΕ πότε και εάν πρέπει να ενημερώνει τους
εργαζόμενους και να τους καλεί σε οργανωμένο αγώνα.
Τους έχει πιάσει πανικός, γιατί βλέπουν να πλησιάζει η στιγμή που το κίνημα θα
αλλάξει τους συσχετισμούς. Οι εργαζόμενοι θα πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων
τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και μαζί όλους όσους κλαψουρίζουν
για ενότητα, την ίδια στιγμή που σκύβουν το κεφάλι μπροστά στα αφεντικά.
Όσο υπάρχει το ΠΑΜΕ θα ξεγυμνώνεστε
κάθε στιγμή μπροστά στους εργαζόμενους, που θα χτίσουν την ενότητα της
εργατικής τάξης σε στέρεες βάσεις με στόχο να αλλάξουν την πορεία των εξελίξεων
, μέχρι την ανατροπή αυτής της εργασιακής βαρβαρότητας που με σθένος οι
εργοδοτικοί συνδικαλιστές υπερασπίζεστε
Είμαστε η πλειοψηφία που υποφέρει.
Έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε με αξιοπρεπείς μισθούς σε συνθήκες εργασίας που θα
ικανοποιούν τις ανάγκες μας. Έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε το δίκιο μας!
Δίνουμε το στίγμα μας με καθημερινούς
αγώνες, μαζί με τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες,
τη νεολαία, οικοδομώντας τη Λαϊκή Συμμαχία.
Τονίζουμε σε κάθε έναν τάχα «εκπρόσωπο» της εργατικής τάξης
που με τον αέρα του σύγχρονου διαπραγματευτή της ζωής μας, μας προκαλεί και μας
απειλεί, ότι πρέπει να μας φοβάται. Γιατί όταν οι εργαζόμενοι το αποφασίσουν,
το ποτάμι της οργής τους για το δίκιο τους, θα παρασύρει μαζί με το σάπιο
σύστημα και όλους αυτούς που το υπηρετούν.
Γιαννιτσά,23/5/2013
"ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ Η ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗ ΓΙΑ ΡΙΖΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΓΑ".
Ο Γιώργος Καρασμάνης λόγω ειλημμένων υποχρεώσεων δεν
μπόρεσε να παραστεί στη σύσκεψη που
πραγματοποιήθηκε στις 24-05-2013 στον Δήμο Αλμωπίας για τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουν οι δεντροκαλλιέργειες. Για το λόγο αυτό απέστειλε εγγράφως τις παρακάτω απόψεις του επί του
θέματος για να αναγνωστούν κατά τη διάρκεια της σύσκεψης:
« Προ τριετίας, όταν είχα αναλάβει επικεφαλής της
Γραμματείας Αγροτικού της Νέας Δημοκρατίας, πρώτο μου μέλημα ήταν η
αντιμετώπιση των προβλημάτων και αδυναμιών στη λειτουργία του ΕΛΓΑ.
Συνέστησα,
τότε, ειδική ομάδα εργασίας για να εξετάσει τις απαιτούμενες αλλαγές στο
θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του Οργανισμού, αλλά και στον ασφαλιστικό του
κανονισμό, με βασικό γνώμονα αφενός την ευρωστία και οικονομική βιωσιμότητα του
ΕΛΓΑ και αφετέρου την επέκταση της ασφαλιστικής κάλυψης για ζημιές στη φυτική
και ζωική παραγωγή, όπως η συγκεκριμένη, που αποτελεί αντικείμενο της σημερινής
σύσκεψης.
Γιατί
πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο ΕΛΓΑ και το εν γένει σύστημα ασφάλισης
της αγροτικής δραστηριότητας μπορούν και πρέπει να παίζουν καταλυτικό ρόλο στην
πρωτογενή παραγωγή, που λόγω της φύσης και της ιδιαιτερότητάς της είναι
εκτεθειμένη στα καιρικά φαινόμενα και τις ζωονόσους. Και γιατί θεωρούσα και
θεωρώ πως, οι αλλαγές που επήλθαν το 2010 στο καθεστώς λειτουργίας του ΕΛΓΑ, με
το νόμο 3877, κινούνται σε μια οικονομίστικη και μόνο κατεύθυνση, στερώντας από
τους αγρότες ουσιαστική κάλυψη σε πολλές περιπτώσεις ζημιών.
Η
μελέτη της ειδικής αυτής ομάδας εργασίας μετατράπηκε με πρωτοβουλία μου σε
ολοκληρωμένη πρόταση και σχέδιο νόμου, το οποίο υιοθετήθηκε από το κόμμα της
Νέας Δημοκρατίας και αποτέλεσε μάλιστα προγραμματική της θέση στις βουλευτικές
εκλογές του περασμένου Μαΐου και Ιουνίου.
Σήμερα, πιστεύω πως έχει
φθάσει η ώρα για ριζικές αλλαγές και τομές στην ασφάλιση της αγροτικής
δραστηριότητας και στον ασφαλιστικό κανονισμό του ΕΛΓΑ, υπό το πρίσμα της
εμφάνισης ολοένα και περισσοτέρων ακραίων και σημαντικά διαφορετικών – σε σχέση
με το παρελθόν – καιρικών φαινομένων, αλλά και της περαιτέρω θωράκισης της
πρωτογενούς παραγωγής, που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μοχλό εξόδου από την
οικονομική κρίση και την ανάπτυξη της υπαίθρου.
Καταντά κουραστικό και
εξαντλητικό να συζητάμε και σήμερα για το πώς θα αντιμετωπίσουμε φαινόμενα ακαρπίας
ή καρπόπτωσης σε δενδροκαλλιέργειες, όπως της ροδακινιάς, όταν αυτά τα θέματα
θα έπρεπε να είχαν αντιμετωπιστεί από καιρό και να υφίσταται ασφαλιστική τους
κάλυψη από τον ΕΛΓΑ. Έπρεπε ήδη να είχε αλλάξει ο ασφαλιστικός κανονισμός στα
συγκεκριμένα θέματα και έτσι η σημερινή σύσκεψη να ήταν άνευ αντικειμένου.
Και
επειδή δεν έχει γίνει, πρέπει να γίνει άμεσα. Οι ζημιές πρέπει να καλυφθούν και
να καλυφθούν ουσιαστικά, όχι επιδερμικά. Πρέπει να στηριχθεί το πληγέν εισόδημα
των δενδροκαλλιεργητών, προκειμένου να μπορέσουν να συνεχίσουν την αγροτική
τους δραστηριότητα.
Το κόστος αυτής της
στήριξης, ανεξαρτήτως του όποιου ποσού, είναι για εμένα μηδαμινό. Γιατί, τα
χρήματα που απαιτούνται, αφενός δεν είναι υπερβολικά. Αφετέρου, θα επιστραφούν
πολύ σύντομα στην εθνική μας οικονομία μέσω της αγοράς, είτε αυτό πρόκειται για
φόρους εισοδήματος-κατανάλωσης, ΦΠΑ στην αγορά καλλιεργητικών μέσων και
γεωργικών εφοδίων για την επόμενη καλλιεργητική περίοδο, είτε από τη συνέχιση
της καλλιέργειας και την παρουσία του προϊόντος στην εγχώρια και τη διεθνή
αγορά.
Πιστεύω
ακράδαντα πως, η κάλυψη των φετινών απωλειών θα ενθαρρύνει και δεν θα αποδιώξει
τους παραγωγούς από την καλλιέργεια, προσφέροντας πολλαπλά οφέλη στην όλη
παραγωγική αλυσίδα, μέσω της συνέχισης της καλλιεργητικής, εμπορικής,
εξαγωγικής και μεταποιητικής προσπάθειας. Σε αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή επικρατήσουν
μεμψίμοιρες λογικές, τότε να είστε βέβαιοι ότι πολύ σύντομα θα κληθούμε σε νέες
συσκέψεις για την αντιμετώπιση φαινομένων εγκατάλειψης, ανεργίας, μαρασμού και
ερήμωσης της υπαίθρου ».
* Να σημειωθεί ότι δίνεται εξουσιοδότηση κατά την
τροποποίηση του κανονισμού ν’ αρχίζει η ισχύς του από την τρέχουσα
καλλιεργητική περίοδο, συνεπώς μπορούν να συμπεριληφθούν και οι φετινές ζημιές.
