Το εικονιζόμενο κλειδί βρέθηκε στο "ΛΙΜΠΕΡ" των Προμάχων.
Όποιος ενδιαφέρεται, ας επικοινωνήσει με τα Προμαχιώτικα Νέα.
Κυριακή 2 Ιουλίου 2017
Βρέθηκε κλειδί
Το εικονιζόμενο κλειδί βρέθηκε στο "ΛΙΜΠΕΡ" των Προμάχων.
Όποιος ενδιαφέρεται, ας επικοινωνήσει με τα Προμαχιώτικα Νέα.
Το Πολιτιστικό Αντάμωμα 2017 του Μ.Χ.Σ. Προμάχων (Πρώτη ημέρα)
Η απολαυστική διαδρομή μέσα από τα ασβεστωμένα σοκάκια και η μοσχοβολιά του βασιλικού στα ρουθούνια.
Οι παρέες γνωστών κι αγνώστων και το ανεπιτήδευτο χαμόγελο στα πρόσωπα όλων.
Ο σουρουπωμένος ορεινός όγκος, φύλακας αιώνιος του τόπου και η ανεπαίσθητη αύρα από το παρακείμενο πευκοδάσος του Τσουλές Κάμιν.
Η υπόκωφη ακουστική πρώτη επαφή και ο φωταγωγημένος χώρος με τα «εξωγήινα» φωτιστικά συστήματα.
Η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και ο θετικός παλμός που σου προξενεί υπερηχητικούς χτύπους στις καρδιακές αρτηρίες και μια επιθυμία να τα δεις, να τα ζήσεις όλα, να μην χάσεις τίποτα.
Οι πραματευτάδες με τα, απλωμένα στους πάγκους, κάθε λογής παιχνίδια, τα ποπ κορν, το μαλλί της γριάς, οι παππούδες και οι γιαγιάδες με τα εγγόνια να βολοδέρνουν σερνόμενοι από τα μικρά «θηρία», που τα θέλουν όλα δικά τους.
Ο ευθυτενής καπνός της τσίκνας από τις ψησταριές, οι γαργαλιστικές οσμές από τα φρεσκοψημένα μεζεκλίκια, τα κατακόκκινα ιδρωμένα πρόσωπα των ηρωικών ψηστάδων και τα μουσκεμένα μπλουζάκια των εθελοντών στους πάγκους, τα ταμεία και την κουζίνα.
Η επιβλητική εξέδρα του χορού με την τεράστια γιγαντοαφίσα του οικισμού και τα, με στρατιωτική διάταξη και τάξη, πλαστικά τραπεζοκαθίσματα, που ήδη έχουν καταλειφθεί από τους εκατοντάδες επισκέπτες.
Οι τελευταίες πρόβες των χορευτών πίσω από τη σκηνή και οι αγωνιώδεις συμβουλές των χοροδιδασκάλων, να μην πάει τίποτα στραβά και τα διορθώματα των φορεσιών από τους υπεύθυνους ενδυματολόγους.
Ο έλεγχος του ήχου από τους μουσικούς και το αρμονικό ρύθμισμα των παραδοσιακών τους οργάνων.
Οι δυο λαμπεροί παρουσιαστές σωστά φιγουρίνια, με τις σημειώσεις παραμάσχαλα και οι τελευταίες διορθώσεις στα κείμενά τους , να μην ξεχάσουν κανέναν συντελεστή , κανέναν χορηγό, να κυλήσουν όλα ομαλά κατά το πρόγραμμα.
Η πρωτοφανής προσέλευση πολιτικών, κατά το είθισται και τα πατριωτικά «χάδια» στα αυτιά των παρευρισκομένων.
Το θερμό καλωσόρισμα του προέδρου του συλλόγου και ο όλο νόημα πύρινος λόγος του, για ΣΕΒΑΣΜΟ προς τον σύλλογο από άλλους φιλικούς οργανισμούς της παράδοσης, για μεγαλύτερη συμμετοχή των νεότερων, ώστε να αναλάβουν τα ηνία στο μέλλον, για προσοχή στα σερβιρισμένα «βουβά» και αλυτρωτικά τραγούδια, για το ιερό καθήκον όλων να μεταδώσουν στους νεότερους, αξίες που θα τους συνοδεύουν στη ζωή, ο απολογισμός των δράσεων σε επιδείξεις, φιλανθρωπίες και ακτιβισμούς και η σθεναρή φωνή ότι ο σύλλογος πατάει σε στέρεες βάσεις και δεν πρόκειται να αλλάξει ρότα όσες πιέσεις κι αν δεχτεί.
Ο κατευναστικός ήχος των χάλκινων παραδοσιακών οργάνων του Μακεδονικού ήχου, το γοερό κλάμα της λύρας του Διογένη, η εκκωφαντική γκάιντα και ο βαρύγδουπος, μέχρι τα μέσα σου, ρυθμικός τόνος του νταουλιού.
Το προσχολικό τμήμα, η αυριανή ελπίδα του συλλόγου, το παιδικό, το εφηβικό, το μεγάλο , και το ρίγος συγκίνησης που σε διαπερνά, προκαλώντας σου ηλεκτρικές εκκενώσεις στη ψυχή, αναταράσσοντάς σε συθέμελα.
Οι χρυσοποίκιλτες φορεσιές των Καρυωτών Ανατολικής Ρωμυλίας και οι αριστοτεχνικοί σχηματισμοί των χορευτών, ταξιδεύοντάς σε στη Θράκη, στον Έβρο, στη Προποντίδα, στην ιστορική συνέχεια.
Η ορμή, η δύναμη και η αλάνθαστη παρουσίαση των τοπικών χορών από τον σύλλογο Χρύσας Τσάκων Ροδωνιάς και η ακατανίκητη επιθυμία να ανέβεις στη σκηνή, να πιαστείς μαζί τους, να μετάσχεις σε όλη αυτή την ουράνια μέθεξη.
Το επιβλητικό, αυστηρό και πειθαρχημένο στήσιμο των ευλύγιστων χορευτών του Λαογραφικού συλλόγου Ποντίων Αψάλου, οι φανταχτερές φορεσιές και τα, σαν κανονιοβολισμούς, χτυπήματα της ξύλινης εξέδρας από τις μπότες τους, διαποτίζοντάς σου την πεποίθηση ότι τίποτα δεν έχει χαθεί, όταν δεν ξεχνάς.
Οι περήφανοι χοροί της λεβεντογέννας Κρήτης από το τμήμα επιδείξεων του συλλόγου και η αίσθηση και η σιγουριά, ότι η χοροδιδασκάλα Πολυξένη, επιτελεί άριστο έργο, μεταδίδοντας στα παιδιά μας όχι μόνο αγάπη για τον στενό ορίζοντα του τόπου, αλλά πραγματοποιεί μεταγγίσεις πατριωτισμού και αγάπης για ολάκερη την θεοδώρητη πατρίδα μας.
Μα πάνω από όλα, εκείνη η πλημμύρα, εκείνη η καταιγιστική έναρξη της βραδιάς με τους εκατοντάδες μικρούς και μεγάλους να εισβάλουν στον χώρο και με την λάμψη στα μάτια να διατρανώνουν, χορεύοντας το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ , ότι δεν διαπραγματευόμαστε τίποτα από αυτά που μας ανήκουν κι ότι, αν χρειαστεί, το μνημείο των Ηρώον του χωριού, θα γεμίσει με νέα ονόματα, υπερασπιζόμενα τις εστίες και τα ιερά της Ελληνικής Μακεδονίας μας.
