Γενικά
Είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο αριθμός των ερευνών που γίνονται γύρω από τον γυναικείο οργασμό, για το μυστήριο και την αυθεντικότητά του, για τα ποσοστά των γυναικών που προσποιούνται οργασμό και που είναι, αλήθεια, εντυπωσιακά υψηλά (περίπου 4 στις 10 γυναίκες προσποιούνται οργασμό, με κυριότερο λόγο τη συντομότερη δυνατή ολοκλήρωση μια ανούσιας για τις ίδιες ερωτικής πράξης) και για τη γυναικεία σεξουαλικότητα γενικότερα.
Διαβάζουμε ακόμα και οδηγίες προς τους άνδρες για τα στοιχεία που θα πρέπει να αναγνωρίζουν -και που, στην κυριολεξία, θυμίζουν ιατροδικαστική εξέταση- ώστε να μην πέσουν «θύματα εξαπάτησης»..!
Τελικά, το μεγάλο ενδιαφέρον για τον γυναικείο οργασμό μήπως δεν αποβλέπει στο να ωφεληθεί, με κάποιον τρόπο, η ίδια η γυναίκα, αλλά στο να μη πιαστεί «κορόιδο» ή «κότσος» ο Ετερόφυλος Άντρας;
Ένα από τα παράδοξα της εποχής που ζούμε, είναι πως, την ίδια στιγμή που υπάρχει ένας πρωτόγνωρος καταιγισμός πληροφόρησης γύρω από το σεξ και την ερωτική ζωή των νέων, σχεδόν κατ΄αποκλειστικότητα, ανθρώπων, μοιάζει οι ίδιοι οι άνθρωποι να περνούν στο παρασκήνιο, σε σημείο που να κυριαρχεί η ερωτική τους ζωή, με προεξάρχοντα τον οργασμό τους, ως υπέρτατη εκδήλωση μιας «επιτυχημένης» ή, ακριβέστερα, «τέλειας» ερωτικής συνεύρεσης.
Αν προσεγγίσουμε αυτά που προαναφέρθηκαν μέσα από μια νεοφιλελεύθερη οπτική, θα μπορούσαμε να πούμε πως ακόμα και η ερωτική ζωή του σύγχρονου ατόμου έχει μετατραπεί σε ατομικό καταναλωτικό αγαθό και σύμβολο ευ ζην, χέρι-χέρι με τους γραμμωτούς μύες, το καλό ντύσιμο, την καλή δουλειά, τη «σωστή» λιποδιαλυτική δίαιτα, το «όμορφο» χαμόγελο, τις «σωστές» δημόσιες σχέσεις…
Τι είναι, αλήθεια, ο γυναικείος οργασμός;
Στο ερώτημα αυτό, η αυτονόητη απάντηση είναι πως πρόκειται για την κορύφωση μιας έντονης αίσθησης ευχαρίστησης που ακολουθείται από ανεξέλεγκτους σπασμούς που κάνουν τον γυναικείο κόλπο να συσπάται.
Γνωρίζουν, όμως, όλες οι γυναίκες αν έχουν βιώσει οργασμό; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά, όχι! Όσες ρωτούν για το πώς μπορεί να γνωρίζει μια γυναίκα αν είχε οργασμό, σημαίνει πως αυτό που ένιωσαν ήταν μάλλον τόσο ήπιο ή/και άτονο που δεν είχε κάποια χαρακτηριστικά και αναγνωρίσιμα γνωρίσματα. Οι γυναίκες που αρκούνται σε κάτι τέτοιο είναι σίγουρο πως έχουν πολλά ακόμα να μάθουν και πολλά περισσότερα να βιώσουν -αν το επιθυμούν, βέβαια- για τις οργασμικές δυνατότητες του σώματός τους.
Η προϊστορία του γυναικείου οργασμού
Ιστορικά, η γυναικεία σεξουαλικότητα αντιμετωπίζονταν ως κάποιου είδους πρόβλημα, αν όχι ως κάτι νοσηρό ή, αν μη τι άλλο, κάτι στα όρια του νοσηρού που θα πρέπει να «θεραπευθεί» με διάφορες «επιστημονικές» μεθόδους. Οι μορφές που έχουν αποδοθεί στη γυναικεία σεξουαλικότητα είναι τόσες όσες και οι μορφές της κοινωνίας και της εκάστοτε επικρατούσας ιδεολογίας. Για παράδειγμα, ενώ η ερωτική επιθυμία της γυναίκας αντιμετωπίζονταν, προς το τέλος του 19ου αιώνα, ως κάτι το νοσηρό, μερικές δεκαετίες αργότερα, η απουσία ερωτικής επιθυμίας στη γυναίκα (ψυχρότητα) ήταν αυτή που θεωρούνταν ως κάτι το παθολογικό!
Τον 18ο αιώνα, η γυναίκα άρχισε να θεωρείται ως πλάσμα υπερσεξουαλικό που θα έπρεπε να τιθασευτεί και να ελεγχθεί. Διαγνώσεις του τύπου υστερία, κλεπτομανία(!), ευερεθιστότητα, νευρικότητα κ.ά. θεωρήθηκαν ως εκφράσεις ή, σωστότερα, ως συμπτώματα της «επικίνδυνης» γυναικείας σεξουαλικότητας που το ανδρικό φύλο θα έπρεπε να χαλιναγωγήσει.
Από τις πλέον σκοτεινές σελίδες της ιατρικής επιστήμης είναι η αφαίρεση υγειών ωοθηκών, μητρών, ακόμα και κλειτορίδων για τη θεραπεία, κατά κύριο λόγο, υποτιθέμενων ψυχικών παθήσεων της γυναίκας, αλλά και προς αντιμετώπιση της γυναικείας υπερσεξουαλικότητας, δηλαδή, της νυμφομανίας, του λεσβιασμού, του αυνανισμού και των ανικανοποίητων σεξουαλικά εντός γάμου γυναικών! Ο θούριος, δηλαδή, της δαιμονοποίησης της γυναικείας σεξουαλικότητας…
Κάποια στιγμή, στη διάρκεια του 19ου αιώνα, τα πράγματα χειροτέρεψαν ακόμα περισσότερο για τη γυναικεία σεξουαλικότητα και την ίδια τη γυναίκα. Ο εστιασμός μετατοπίστηκε από την κλειτορίδα στον γυναικείο κόλπο. Ήταν η ανατολή της δυτικοευρωπαϊκής χριστιανο-πατριαρχικής παράδοσης που επιδόθηκε στο αγαπημένο της χόμπι που δεν ήταν άλλο από τον απόλυτο έλεγχο, αν όχι ενταφιασμό, της γυναικείας σεξουαλικότητας.
Ως δια μαγείας, ο γυναικείος οργασμός ήταν ξαφνικά σαν να μην υπήρχε. Ο όρος «κολπικός οργασμός», που επινοήθηκε από τον Σ. Φρόυντ -ο κλειτοριδικός θεωρήθηκε ως ένδειξη ανωριμότητας της γυναίκας- χρησιμοποιήθηκε, στην ουσία, ως άλλοθι από την τότε κυρίαρχη ιδεολογία για πριμοδότηση της ερωτικής πράξης ως αποσκοπούσας στην αναπαραγωγική διαδικασία και όχι προς ευχαρίστηση της γυναίκας. Ως φυσιολογικό θεωρούνταν η ασεξουαλικότητα της γυναίκας, με μόνη εξαίρεση την ερωτική πράξη που αποσκοπούσε στην αναπαραγωγή του είδους. Με άλλα λόγια, ο γυναικείος κόλπος δεν ήταν παρά ένα σκεύος υποδοχής του ανδρικού σπέρματος…
Στις μέρες μας, ο άνδρας είναι ο πιο ενεργητικός σεξουαλικά σε μια σχέση. Αυτός είναι που, συνήθως και κατά κύριο λόγο, καθορίζει το τι, το πότε, το που, το πώς και το γιατί. Στα πολύ παλιά χρόνια της ιστορίας της ανθρωπότητας, τονίζονταν η ισοτιμία γυναίκας και άντρα, η δε σεξουαλικότητα της γυναίκας θεωρούνταν δεδομένη και αυτονόητη. Ο γυναικείος οργασμός θεωρούνταν ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη γονιμοποίηση, η δε κλειτορίδα ως το αδιαμφισβήτητο όργανο που έκανε δυνατή τη σεξουαλική ικανοποίηση. Αυτά, τα χρόνια τα παλιά…
Τις δεκαετίες του ΄60 και ΄70, οπότε και έγινε η περίφημη σεξουαλική επανάσταση, άρχισε να θεωρείται ως αυτονόητη η ερωτική ικανοποίηση και ο οργασμός και των δύο φύλων. Παρόλ΄αυτά, η πραγματικότητα, απ΄ό,τι φαίνεται, είναι άλλη. Πολλές γυναίκες (όπως προαναφέραμε, 4 στις 10 περίπου) προσποιούνται οργασμό. Γιατί, άραγε, συμβαίνει αυτό; Θεωρώ πως η σχέση εξουσιάζοντα-εξουσιαζόμενου δεν έχει εκλείψει και ούτε πρόκειται ποτέ να εκλείψει στις ανθρώπινες σχέσεις. Στη μεγάλη πλειοψηφία, αν όχι σχεδόν σε όλες, των ερωτικών, και όχι μόνο, σχέσεων θα υπάρχει πάντα κάποιος (άνδρας ή γυναίκα) που θα είναι ο δυνατός, και ένας άλλος που θα είναι ο λιγότερο δυνατός ή ο αδύναμος…
Ο κομβικός ρόλος της κλειτορίδας
Πολλές, αν όχι οι περισσότερες, γυναίκες βιώνουν εντονότερο οργασμό όταν αυνανίζονται παρά όταν συνευρίσκονται ερωτικά με το σύντροφό τους. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, αλλά ο σημαντικότερος είναι ίσως η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτογνωσίας της γυναίκας, όσον αφορά στο κορμί της τουλάχιστον. Εάν δεν τολμά να μοιραστεί με τον ερωτικό της σύντροφο τις ιδιαίτερες ανάγκες και τον ιδιαίτερο τρόπο λειτουργίας του σώματός της, τότε ο οργασμός της θα παραμένει μια μακρινή Ιθάκη…
Η ανάγκη ερεθισμού της γυναικείας κλειτορίδας δεν σημαίνει, όπως αρκετοί άνδρες πιστεύουν, πως το σύμβολο του ανδρισμού τους ή οι ίδιοι γενικότερα είναι ανεπαρκείς. Κάθε άλλο! Απλά, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως για να ερεθιστεί επαρκώς μια γυναίκα ίσως χρειασθεί να χρησιμοποιήσουν και άλλα μέρη του σώματός τους για το σκοπό αυτό. Μια στοιχειώδης φαντασία είναι, σχεδόν παντού και πάντα, απαραίτητη…
Κάθε κορμί είναι διαφορετικό και κάθε γυναίκα θα πρέπει να πειραματίζεται ώστε να φθάσει σε σημείο να γνωρίζει καλά τις ιδιαιτερότητες του δικού της κορμιού που αποτελεί πηγή απεριόριστων και διαφορετικών μορφών οργασμού, από ήπιους μέχρι σεισμικούς, από έναν μέχρι πολλαπλούς και από απλά «δακρυσμένους» μέχρι «καταρρακτώδεις»…
Κάποια εύλογα ερωτήματα
Με βάση, λοιπόν, τους παραπάνω συλλογισμούς, προκύπτουν ως εύλογα τα παρακάτω ερωτήματα.
Αποτελεί αποτυχία ένας οργασμός που ποτέ δεν ήρθε; Αν ναι, αποτυχία ποιανού; Για ποιο λόγο χρειάζεται οι γυναίκες να προσποιούνται πως έχουν οργασμό; Τι μας λέει η ύπαρξη του προσποιητού οργασμού; Τι για τις γυναίκες και τι για τους άνδρες; Γιατί ο άντρας ρωτά συχνά τη νέα του σύντροφο -και όχι την επί χρόνια σύζυγο ή σύντροφό του- αν τελείωσε; Νοιάζεται τόσο πολύ για αυτήν ή μήπως αναζητά απλά την επιβεβαίωση πως την απογείωσε στα ουράνια και άρα είναι ο εραστής που αυτή πάντα ονειρεύονταν; Ποιος θα πρέπει να κρυφτεί, αν κάποια στιγμή αποκαλυφθεί η πραγματική αλήθεια πίσω από το φαινόμενο προσποιητού οργασμού; Ποια είναι η ευθύνη της κοινωνίας στη διαμόρφωση της σεξουαλικότητας και των διαφόρων εκφράσεών της; Γιατί, ενώ σχεδόν όλοι συντάσσονται με την άποψη της ισοτιμίας στο σεξ, οι στατιστικές δείχνουν πολύ διαφορετικά αποτελέσματα, δηλαδή την ύπαρξη μιας σεξουαλικής ζωής που είναι ακόμα προσαρμοσμένη στα μέτρα των αναγκών του άνδρα;
Πολύ συχνά, διαβάζουμε ή/και μιλούμε για τον οργασμό (πραγματικό ή προσποιητό) σαν κάτι το μεμονωμένο, σαν μια τεχνική λειτουργία ή δυσλειτουργία με συγκεκριμένες προδιαγραφές που κάποιος μπορεί να κατακτήσει ή να αποκαταστήσει, αρκεί να ακολουθήσει τις οδηγίες αφελών, κακόβουλων ή εμπορικών δημοσιευμάτων και αναρτήσεων σε δημοφιλείς φυλλάδες, σε ιστοσελίδες χωνευτήρια του οτιδήποτε αλλοπρόσαλλου που μπορεί να «πουλήσει» ή αντιγράφοντας τους πρωταγωνιστές ή τις πρωταγωνίστριες διαφόρων επιτυχημένων τηλεοπτικών σειρών ή ταινιών…
Κι επειδή ο ματαιόδοξος και αφελής πιστεύει πάντα στις «εύκολες λύσεις» ή σε «συνταγές-θαύματα», ο δε πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, ο οργασμός, γενικά, εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να αντιμετωπίζεται ως μια τεχνική λειτουργία που μπορεί να ενισχυθεί ή/και να αποκατασταθεί με την καλή διατροφή, με την εκμάθηση «έξυπνων» tricks ή με τη χρήση θαυματουργών φαρμακευτικών ή παραφαρμακευτικών σκευασμάτων, την ίδια στιγμή που ο προσποιητός οργασμός εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει…
Μα μήπως ο προσποιητός οργασμός είναι και ένας «αποτελεσματικός» τρόπος για τη γυναίκα να τελειώσει μια ανούσια, μη επιθυμητή ή ακόμα και επώδυνη ερωτική συνεύρεση; Μήπως το αποτέλεσμα της άγνοιάς της για το πώς λειτουργεί το σώμα της ή το αποτέλεσμα της ντροπής της να ζητήσει από τον άντρα αυτό που πραγματικά την κάνει να νιώθει όμορφα; Μήπως ένας τρόπος της να ανταποκριθεί σε κάποιες προσδοκίες; Μήπως επειδή φοβάται την ερωτική απιστία του συντρόφου της, αν δεν είναι «sex and the city» θηλυκό η ίδια; Μήπως θέλει να φανεί ως το απελευθερωμένο, «σύγχρονο» και άγριο ερωτικά θηλυκό που θέλει το σύγχρονο life style ή μήπως το κάνει για χάρη του συντρόφου της για να «ανυψώσει» το ευάλωτο εγώ και πέος του (αν και αυτά τα δύο είναι συχνά ταυτόσημα) ώστε να τον κάνει να νιώσει ως σύγχρονος Ταρζάν και επιβήτορας ολκής σε κρεβατοκάμαρα;
Γιατί είναι, συνήθως, οι νέες γυναίκες/κοπέλες αυτές που προσποιούνται οργασμό, ενώ τα ποσοστά αυτά μειώνονται ολοένα και περισσότερο όσο μεγαλύτερη σε ηλικία είναι η γυναίκα; Μήπως ο βασικότερος λόγος είναι το ότι οι νέες γυναίκες δεν γνωρίζουν πως λειτουργεί το σώμα τους και δεν τολμούν να ζητήσουν από τον ερωτικό τους σύντροφο τι ακριβώς θέλουν;
Α, και μια τελευταία σκέψη: μήπως, τελικά, η γυναίκα προσποιείται οργασμό επειδή ο άντρας προσποιείται ευχαρίστηση στα προκαταρκτικά ή τα προσπερνά, έχοντας το μυαλό του στο «ψητό»…;;;
Ποιος έχει την ευθύνη;
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το ενδιαφέρον για την αυθεντικότητα του γυναικείου οργασμού, σε έναν κόσμο που πνίγεται στο ψέμα, στην υποκρισία και στα ψεύτικα υποκατάστατα. Ψεύτικες βλεφαρίδες, ψεύτικα νύχια, ψεύτικα μαυρίσματα, ψεύτικα μαλλιά, ψεύτικα στήθη, ψεύτικες επιδερμίδες, ψεύτικα αρώματα, ψεύτικες τροφές, ψεύτικες γεύσεις, ψεύτικα πτυχία, ψεύτικα διπλώματα, ψεύτικες αθλητικές επιδόσεις, στημένα αθλητικά αποτελέσματα, ψεύτικες «δημοσκοπήσεις», ψεύτικες και κατασκευασμένες ειδήσεις και φωτογραφικά «ντοκουμέντα», ψεύτικες αφορμές για κήρυξη πολέμων, υποκριτικές «δημόσιες» σχέσεις, ψεύτικα χαμόγελα, ψεύτικες υποσχέσεις, ψεύτικες «φιλικές» σχέσεις, ψεύτικοι γάμοι, ψεύτικες οικογενειακές «ευτυχίες»…
Εσείς, λοιπόν, τα απανταχού αυθεντικά και καθαρόαιμα αρσενικά έσο έτοιμοι! Μην επιτρέψετε σε κανένα ανοργασμικό θηλυκό να σας εξαπατήσει. Αποκαλύψτε το! Παρατηρείστε αν έχουν διασταλεί αρκετά οι κόρες των ματιών τους, αν έχουν αυξηθεί οι χτύποι της καρδιάς τους, μετρήστε τον αριθμό των συσπάσεων του κόλπου τους (3-10 πρέπει να είναι, όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά), το ρυθμό και το βάθος της αναπνοής τους, το μέγεθος της εφίδρωσής τους, το βάθος των γρατζουνιών στην πλάτη σας από το ψεύτικο γαλλικό μανικιούρ τους και διάφορα άλλα που η φαντασία σας θα υποδείξει…
Μην επιτρέψετε στους εαυτούς σας να γίνουν ένας ακόμα -σύγχρονος αυτή τη φορά- Χάρρυ, που εξαπατάται από μία σύγχρονη Σάλυ, όπως έγινε στην περίφημη ομώνυμη ταινία που έκανε τα απανταχού ανασφαλή αρσενικά ανά τον κόσμο να κοιτούν υπό γωνία και καχύποπτα τη γυναίκα που κείτονταν δίπλα τους, καθώς έκαναν το καθιερωμένο after sex τσιγάρο τους…
Κι εσείς τα απανταχού «ευρηματικά» θηλυκά, θεωρείτε πως είναι τόσο ανώδυνο ένα τέτοιο «ξεμπέρδεμα» ή «ξεπέταγμα»; Πιστεύετε πως μια τέτοιου είδους στάση και συμπεριφορά δεν πλήττει καθόλου την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό σας; Που είναι ο σεβασμός προς το σύντροφό σας που συνεχίζει να πιστεύει πως όλα βαίνουν καλώς; Έχετε μιλήσει άραγε μαζί του για το τι θέλετε και τι σας ευχαριστεί; Γνωρίζετε το σώμα σας και τους τρόπους με τους οποίους θέλει να βιώνει την ερωτική ικανοποίηση; Αν τα γνωρίζετε αυτά και αν έχετε συζητήσει σοβαρά με το σύντροφο/σύζυγό σας αλλά αυτός δεν ανταποκρίνεται ανάλογα, η λύση βρίσκεται στην υποκρισία;
Επίλογος
Συνηθέστατα, η όποια συζήτηση γύρω από τον γυναικείο οργασμό -απόντα ή προσποιητό- αφορά στην ουσία σε μια μη ικανοποιητική ερωτική/σεξουαλική ζωή, αλλά και σε κακές και ανειλικρινείς διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα. Ειδικά, διαμέσου του προσποιητού γυναικείου οργασμού, η γυναίκα είναι σαν να αναλαμβάνει, στην ουσία, η ίδια την ευθύνη της σεξουαλικής ικανοποίησης του άντρα, συχνά σε βάρος της δικής της. Ταυτόχρονα, την έλλειψη της δικής της ικανοποίησης τη χρεώνει, συνήθως, στον εαυτό της και όχι στον άνδρα ο οποίος, ανίδεος, προσμένει με αγωνία ενδείξεις του δικού της οργασμού για να νιώσει ως το απόλυτο αρσενικό…
Με άλλα λόγια, ο προσποιητός γυναικείος οργασμός συμβάλλει στη δημιουργία και ανακύκλωση κακών εραστών, ανικανοποίητων σεξουαλικά γυναικών και στη διαιώνιση των κουτσομπολίστικων ή μη συζητήσεων και αναζητήσεων της επίλυσης του «μυστηρίου» του γυναικείου οργασμού, ειδικότερα, και της γυναικείας σεξουαλικότητας, γενικότερα…
