Της Νατάσας Μαρίνη.
Τι κοινό μπορεί να έχουν η μυρωδιά του νυχτολούλουδου από το απέναντι σπίτι της γειτονιάς όταν έπαιζες παιδί και οι ποδηλατικές βόλτες που κάνεις τώρα ενήλικας; Και τα δύο φαίνονται τόσο απλά! Τόσο καθημερινά!
Το παιχνίδι του παιδιού στη γειτονιά και οι βόλτες του ενήλικα με το ποδήλατο.
Και όμως υπάρχει κάτι βαθύτερο ανάμεσα σε αυτές τις δύο εικόνες.
Η χρονική στιγμή.
Σαν παιδί έπαιζες έξω στην γειτονιά μόλις άρχιζε να καλοκαιριάζει κατά τις 8 μ.μ. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Κάνεις ποδήλατο μετά τις 8 μ.μ όταν καλοκαιριάζει. Η αίσθηση της βραδιάς είναι ακριβώς η ίδια. Είτε κάνει ζέστη είτε έχει ένα απαλό αεράκι. Και σου είναι τόσο γνώριμη αυτή η αίσθηση τώρα που μεγάλωσες. Όμως δεν θυμάσαι γιατί. Ακόμα και η αναπνοή σου είναι ίδια. Εισπνέεις την όμορφη βραδιά καθώς τα πετάλια γυρίζουν, ακριβώς όπως τότε που έτρεχες να κρυφτείς πίσω από την μάντρα μέχρι να ακούσεις το “φτου και βγαίνω”.
Και μόλις τελειώσει η βόλτα με το ποδήλατο και γυρίσεις σπίτι, η ίδια ακριβώς ιεροτελεστία. Μπάνιο, βραδινό φαγητό, ίσως λίγη τηλεόραση και ύπνο. Και επειδή είναι καλοκαίρι, όπως τότε έτσι και τώρα οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί και δε σε νοιάζει να κοιμηθείς λίγο πιο αργά. Και την ώρα που πέφτεις στο κρεβάτι και κλείνεις τα μάτια, έρχεται αυτή η γνώριμη μυρωδιά που πριν λίγο μύρισες στη βραδινή βόλτα με το ποδήλατο. Και έρχονται οι εικόνες. Οι αναμνήσεις. Οι φωνές
5,10,15,20,25…
Βλέπω μια σκιά πίσω από το δέντρο. Τρέχα να προλάβεις σε είδε. Φτου μία Μαρία! Ναι είναι οι φωνές των παιδικών σου φίλων από τη γειτονιά που έπαιζες παιδί. Με τα χρόνια ξέχασες.
Όμως το παιδί που υπάρχει μέσα σου και αναζητάει την ίδια ευχαρίστηση, την ίδια αίσθηση σε οδήγησε στις βραδινές βόλτες με το ποδήλατο. Αυτό το ανέμελο παιδί, το γελαστό, χωρίς βαριές σκέψεις και σκοτούρες αναζητάει ακόμα και τώρα στιγμές ξεγνοιασιάς, ηρεμίας και παιχνιδιού.
Και όλα αυτά στα θύμισε αυτή η μυρωδιά του νυχτολούλουδου που τυχαία βρέθηκε στο δρόμο που πέρασες με το ποδήλατο. Και ενώ δεν το κατάλαβες εκείνη την δεδομένη στιγμή, αυτή ξεπήδησε από το παρελθόν και ήρθε στο εδώ και το τώρα.
Γιατί είναι το ίδιο νυχτολούλουδο που μύριζε στον απέναντι κήπο όταν εσύ παιδί έπαιζες κρυφτό στην γειτονιά σου. Είναι το ίδιο παιδί που μεγάλωσε και έγινε εσύ! Είναι τα ίδια πόδια που έτρεχαν να κρυφτούν με αυτά που τώρα γυρίζουν τα πετάλια του ποδηλάτου.
Κατάλαβες; Δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα. Απλά μεγάλωσες και ξέχασες. Είδες μια μυρωδιά τι μπορεί να κάνει; Να θυμηθείς όλα αυτά που ήσουν και συνεχίζεις να είσαι. Στο ξαναείπα και πριν.
Το μικρό παιδί του τότε ζει μέσα στον ενήλικα του τώρα και πάντα θα βρίσκει τρόπο να ξεπηδάει μέσα από μία ανάμνηση. Μια εικόνα. Μια μυρωδιά. Μπορεί να είναι η μυρωδιά από το μαλλί της γριάς, της τσιχλόφουσκας και από τόσες άλλες.
Περιμένω να γράψεις τις μυρωδιές των δικών σου παιδικών χρόνων!Ναι σ’ εσένα το λέω που διαβάζεις!
ΠΗΓΗ...http://www.anapnoes.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.