Η πρωινή Μαγιάτικη δροσιά, που δίνει τη θέση της στην ευεργετική θέρμη του ανατέλλοντος Προμαχιώτη ηλίου.
Τα στριγκλά μακρινά λαλήματα του κόκορα και η μεταλλική πρόσκληση του πανύψηλου κωδωνοστασίου του Άη Δημήτρη.
Η αθρόα προσέλευση των πιστών και τα εκατοντάδες λευκά Λαμπριάτικα κεράκια στους στατήρες της εισόδου του επιβλητικού Ναού.
Η Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, η αυστηρή πανδαισία των Αγιογραφιών στους τοίχους του Οίκου Του και ο κατόπτης του θολωτού Τρούλου να σου υπενθυμίζει την μηδαμινότητά σου μπροστά Του.
Τα κατάμεστα ξύλινα σκαλιστά στασίδια, οι κατειλημμένες καρέκλες και οι ασφυκτικά γεμάτοι διάδρομοι ανάμεσα στις τεράστιες ολοστρόγγυλες κολώνες.
Ο ευγενής συναγωνισμός των βροντόφωνων ψαλτηρίων και η κατανυκτική ανατριχίλα, που σε διαπερνά από τις γλυκόλαλες ψαλμωδίες και που αποσπά το βλέμμα σου, μια δεξιά και μια αριστερά.
Ο ολοφώτεινος «τη επιφοιτήσει του Αγίου Πνεύματος» Πάτερ Γεώργιος, μεγαλοπρεπής, με τη γνωστή στεντόρεια φωνή και την επιβλητικότητά του.
Το τραπέζι με τα άνθη και τα αναμμένα κεριά των μνημονευόντων, και οι σκεφτικοί οικείοι τους, αναπόληση, αναδρομή ζωής.
Η ατελείωτη ουρά μικρών κυρίως παιδιών, αλλά και μεγάλων στο «Μετά φόβου Θεού…προσέλθετε».
Η ειδική ευχή για τους γεμάτους αγωνία και προσδοκία μαθητές, το άγγιγμα των χεριών στον ώμο του διπλανού, η προσευχή και τα Άγια δωράκια του Πατρός, για καλή τύχη και καλά αποτελέσματα.
Το κάλεσμα των τριών στρατεύσιμων νέων, το πετραχήλι στα κεφάλια τους, η Θεία ευλογία και η υπερηφάνεια των γονέων για την ύψιστη τιμή, της αποδοχής του καθήκοντος για την υπεράσπιση της πατρίδας.
Το «Δι ευχών….»
Το βροντερό «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»
Το ευλογημένο Αντίδωρο.
Πρόμαχοι
Κυριακή 15 Μαΐου 2016
