Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020

Γυρισμός. Άγγελος Σικελιανός


ΓΥΡΙΣΜΟΣ

Ύπνος ιερός, λιονταρίσιος,
του γυρισμού, στη μεγάλη
της αμμουδιάς απλωσιά·
στην καρδιά μου
τα βλέφαρά μου κλεισμένα·
και λάμπει ωσάν ήλιος βαθιά μου.

Βοή του πελάου πλημμυρίζει 
τις φλέβες μου·
απάνω μου τρίζει
σα μυλολίθαρο ο ήλιος· 
γεμάτες χτυπάει τις φτερούγες ο αγέρας·
αγκομαχάει το άφαντο αξόνι·
δε μου ακούγεται η τρίσβαθη ανάσα·
γαληνεύει, ως στον άμμο, βαθιά μου
και απλώνεται η θάλασσα πάσα –
σε ψηλοθόλωτο κύμα
την υψώνει το απέραντο χάδι·
ποτίζουν τα σπλάχνα
τα ολόδροσα φύκια,
ραντίζει τα διάφωτη η άχνα 
του αφρού που ξεσπάει στα χαλίκια·
πέρα σβήνει το σύφυλλο βούισμα
οπού ξέχειλο αχούν τα τζιτζίκια·
μια βοή φτάνει απόμακρα –
και άξαφνα,
σαν πανί το σκαρμό που έχει φύγει,
χτυπάει· είν' ο αγέρας που σίμωσε,
είναι ο ήλιος που δει μπρος στα μάτια μου,
και ο αγνός, όχι ξένα, τα βλέφαρα
στην υπέρλευκην όψη του ανοίγει. 
Πετιώμαι απάνω· η αλαφρότη μου
είναι ίσια με τη δύναμή μου.
Λάμπει το μέτωπό μου ολόδροσο,
στο βασίλεμα σειέται ανοιξάτικο
βαθιά το κορμί μου.
Βλέπω γύρα. Το Ιόνιο,
και η ελεύτερη γη μου!

Από την ποιητική συλλογή «ΑΛΑΦΡΟΪΣΚΙΩΤΟΣ»
Άγγελος Σικελιανός

Λουλούδια. Γουέντι Κόουπ


Λουλούδια

Κάποιοι άνδρες δεν το σκέφτονται, λοιπόν.

Εσύ όμως ναι: ερχόσουν κι μού έλεγες ότι σχεδόν

Μου αγόρασες λουλούδια αλλά

Κάτι είχε πάει στραβά.

Το ανθοπωλείο ήταν κλειστό. Ή απλά αμφέβαλες-

Με σκέψεις που το δικό σου, το δικό μου το μυαλό,

Ανακαλύπτουν συνεχώς. Σκέφτηκες κι ανέβαλες,

Πως δεν θα ήθελα τα άνθη σου· φοβάμαι.

Τότε, είχα χαμογελάσει και σε αγκάλιασα, θυμάμαι.

Τώρα μονάχα να χαμογελώ μπορώ.

Αλλά δες, τα λουλούδια που σχεδόν έφερες εδώ

Άντεξαν όλον τούτο τον καιρό.

Γουέντι Κόουπ

(Μτφ.: Θοδωρής Ρακόπουλος)

Φυγή. Γιώργος Σεφέρης



Δὲν ἦταν ἄλλη ἡ ἀγάπη μας

ἔφευγε ξαναγύριζε καὶ μᾶς ἔφερνε

ἕνα χαμηλωμένο βλέφαρο πολὺ μακρινὸ

ἕνα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο

μέσα στὸ πρωινὸ χορτάρι

ἕνα παράξενο κοχύλι ποὺ δοκίμαζε

νὰ τὸ ἐξηγήσει ἐπίμονα ἡ ψυχή μας.

Ἡ ἀγάπη μας δὲν ἦταν ἄλλη ψηλαφοῦσε

σιγὰ μέσα στὰ πράγματα ποὺ μᾶς τριγύριζαν

νὰ ἐξηγήσει γιατί δὲ θέλουμε νὰ πεθάνουμε

μὲ τόσο πάθος.

Κι ἂν κρατηθήκαμε ἀπὸ λαγόνια κι ἂν ἀγκαλιάσαμε

μ᾿ ὅλη τὴ δύναμή μας ἄλλους αὐχένες

κι ἂν σμίξαμε τὴν ἀνάσα μας μὲ τὴν ἀνάσα

ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου

κι ἂν κλείσαμε τὰ μάτια μας, δὲν ἦταν ἄλλη

μονάχα αὐτὸς ὁ βαθύτερος καημὸς νὰ κρατηθοῦμε

μέσα στὴ φυγή.

Γιώργος Σεφέρης

Ψυχή απούσα. Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα


ΨΥΧΗ ΑΠΟΥΣΑ

Δε σε γνωρίζει ο ταύρος, ούτε η συκιά,
ούτε τα άλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου.
Δε σε γνωρίζει το παιδί ούτε το σούρουπο
γιατί για πάντα έχεις πεθάνει.
Δε σε γνωρίζει η ράχη της πέτρας,
μήτε η μαύρη φορεσιά όπου μέσα της συντρίβεσαι.
Δε σε γνωρίζει η βουβή σου θύμηση
γιατί για πάντα έχεις πεθάνει.
Το Φθινόπωρο θα ‘ρθει με τους σαλίγκαρους,
με της ομίχλης τα σταφύλια και τα σφιχτοδεμένα όρη,
όμως κανείς δε θα θελήσει τα μάτια σου να δει
γιατί για πάντα έχεις πεθάνει.
Γιατί για πάντα έχεις πεθάνει,
όπως όλοι οι νεκροί της Γης,
όπως όλοι οι νεκροί, που λησμονιούνται
σαν τα ψόφια σκυλιά στοιβαγμένοι.
Κανείς δε σε γνωρίζει. Όχι. Κανείς. Όμως εγώ σε τραγουδάω.
Εγώ θα τραγουδώ παντοτινά το ωραίο προφίλ σου και τη χάρη σου.
Τη φημισμένη φρόνηση της γνώσης σου.
Τη δίψα σου για θάνατο, τη γεύση των χειλιών σου.
Τη θλίψη που είχε μέσα της η θαρραλέα χαρά σου.
Θα αργήσει πολύ να γεννηθεί, αν ποτέ γεννηθεί,
ένας τόσο λαμπερός, τόσο πλούσιος σε περιπέτειες, ανδαλουσιανός.
Εγώ θα τραγουδώ τη χάρη του με λέξεις που θρηνούν
και θα θυμάμαι μια θλιμμένη αύρα στα λιόδεντρα.

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

Ο πράττων το καλό. Όσκαρ Ουάιλντ


Ο ΠΡΑΤΤΩΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ( Πεζό - Ποίημα ) 

Ήτανε νύχτα και Εκείνος ήταν μόνος. Και είδε μακρυά τα κυκλικά τείχη μίας πόλης. Και πήγε προς την πόλη.
Και όταν πλησίασε άκουσε από μέσα ν’ αντηχούν βήματα της χαράς, γέλια του στόματος της ηδονής και δυνατά λαγούτα. Και χτύπησε την Πύλη και οι φρουροί του άνοιξαν.
Και πρόσεξε μία έπαυλη από μάρμαρο που είχε στην πρόσοψη μαρμάρινες κολώνες΄ κι’απ’ τις κολώνες κρέμονταν γιρλάντες και μέσα κι έξω είχε κέδρινους πυρσούς. Και μπήκε στην έπαυλη.
Και αφού διέσχισε μία αίθουσα από καρχηδόνιο και μία αίθουσα από ίασπι έφτασε στη μεγάλη αίθουσα των εορτών και είδε ξαπλωμένο πάνω σ’ ένα πορφυρένιο κάθισμα ένα νέο που ήταν στεφανωμένος με κόκκινα τριαντάφυλλα και που τα χείλη του ήταν κόκκινα από το κρασί. Και τον πλησίασε, τον άγγιξε στον ώμο και του είπε: “Γιατί ζεις έτσι;”
Κι ο νέος γύρισε, τον αναγνώρισε και είπε: "Μα ήμουν λεπρός και με θεράπευσες. Πώς αλλιώς να ζήσω;”
Κι Εκείνος διέσχισε την έπαυλη και βγήκε ξανά στο δρόμο. Και ύστερα από λίγο είδε μια γυναίκα που τα ενδύματα και το πρόσωπό της ήταν βαμμένα και είχε πλεγμένα μαργαριτάρια στα πόδια της΄ και πίσω της αργά σαν κυνηγός ερχόταν ένας νέος με πανωφόρι δίχρωμο. Και το πρόσωπο της γυναίκας ήταν ωραίο σαν είδωλο΄ και τα μάτια του νέου έλαμπαν απ’ τον πόθο.
Και Εκείνος τους ακολούθησε γοργά και άγγιξε το χέρι του νέου λέγοντας: “Γιατί κοιτάζεις έτσι τούτη τη γυναίκα; “Κι ο νέος γύρισε Τον αναγνώρισε και είπε: “Ημουν τυφλός και μου έδωσες το φως μου. Τι άλλο να κοιτάξω;”
Και Εκείνος έτρεξε, άγγιξε τα βαμμένα ενδύματα της γυναίκας και της είπε: “Άλλος δρόμος απ’αυτόν της αμαρτίας δεν υπάρχει για να πορευτείς;” Και η γυναίκα γύρισε Τον αναγνώρισε και είπε γελώντας: “Μα ο δρόμος είναι ευχάριστος κι Εσύ έχεις συγχωρέσει όλες μου τις αμαρτίες”.
Και Εκείνος βγήκε από την πόλη.
Και έξω από την πόλη είδε ένα νέο που έκλαιγε κι Εκείνος πήγε προς αυτόν, άγγιξε τους μακρείς βοστρύχους του και του είπε: “Γιατί κλαίς:” Κι ο νέος κοίταξε ψηλά. Τον αναγνώρισε και είπε: “Μα ήμουν κάποτε νεκρός κι Εσύ με ανέστησες. Πώς να μην κλαίω;” 


Μετάφραση : Δάφνη Χρονοπούλου  

Ο Ξωτικοβασιλιάς. Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε


Ο Ξωτικοβασιλιάς

Ποιος μες στην άγρια νυχτιά σαν άνεμος καλπάζει;
Ένας πατέρας που τον γιο του αγκαλιά κρατά
Κρατάει το αγόρι του σφιχτά και το σκεπάζει
Με ασφάλεια και θαλπωρή, ήρεμα και ζεστά

Γιε μου, γιατί το πρόσωπο σου κρύβεις μ’ αηδία;
Πατέρα μου, δεν είδες τον Ξωτικοβασιλιά;
Δεν πρόσεξες το στέμμα του, το σκήπτρο, τον μανδύα;
Είναι η ομίχλη μοναχά, μόνο η συννεφιά

Έλα μαζί να φύγουμε αγόρι μου καλό
Έλα και τα πιο όμορφα θα παίξουμε παιχνίδια
Άνθη γλυκά, πολύχρωμα στολίζουν τον γιαλό
Και θα σου ‘δώσει η μάνα μου, ολόχρυσα στολίδια

Πατέρα μου δεν πρόσεξες; Δεν άκουσες πατέρα;
Ο βασιλιάς των Ξωτικών μιλάει μες στη βραδιά
Ησύχασε αγόρι μου, άκουσες τον αέρα
Που πιάστηκε στις φυλλωσιές και τρέμουν τα κλαδιά

Η πιο όμορφη κόρη μου πιστά σε περιμένει
Θέλεις, αγόρι μου γλυκό, με μένανε να ‘ρθεις;
Κι ένα τραγούδι θα σου πει με μουσική θλιμμένη
Και θα χορέψει ένα χορό μέχρι να κοιμηθείς

Πατέρα μου, Πατέρα μου, στ’αλήθεια δεν κοιτάζεις
Οι κόρες Του, τα ξωτικά μου ρίχνουνε ματιές
Αγόρι μου, Αγόρι μου, σου λέω μην τρομάζεις
Είναι μονάχα οι σκιές που ρίχνουν οι ιτιές

Σε αγαπώ τόσο πολύ, πανέμορφό μου αγόρι
Πατέρα μου ο Βασιλιάς πλησίασε ξανά
Θα ‘ρθεις μαζί μου κι αν δεν θες θα έρθεις με το ζόρι
Με πλήγωσε ο Βασιλιάς, και η πληγή πονά

Τρομάζει ο πατέρας του, στον έρημο το δρόμο
Κρατάει το παιδί σφιχτά και τρέχει πιο γοργά
Κι έφτασε στο καλύβι του μ’ ένα μεγάλο τρόμο
Μα το παιδί του πέθανε κι είναι πολύ αργά

Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΙΝΟΥ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ «Η ΑΛΜΩΠΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ»


ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΙΝΟΥ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ «Η ΑΛΜΩΠΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ»

Με ευθύνη του Δημάρχου Αλμωπίας κ. Μπάτση και του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Βέσκου, κληθήκαμε ως Δημοτικοί Σύμβουλοι σε άλλη μια Συνεδρίαση που θα πραγματοποιηθεί «δια περιφοράς».
Η Δημοτική Αρχή του κ. Μπάτση, συνεχίζει την πολύμηνη τακτική της, εφαρμόζοντας την απρόσωπη μέθοδο των «δια περιφοράς» Συνεδριάσεων και βάζοντας σε «καραντίνα» διαρκείας τον διάλογο επί σημαντικών ζητημάτων της καθημερινότητας και τη συζήτηση επί των σοβαρών θεμάτων που περιλαμβάνονται στην ημερήσια διάταξη. Η Δημοτική Αρχή «κρύβεται» πίσω από αυτή την παρωχημένη τακτική, σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για τον τόπο μας και όλη τη χώρα.
Λαμβάνοντας υπόψη μας τα παραπάνω, δηλώνουμε τα εξής:
ΑΠΕΧΟΥΜΕ από τη «δια περιφοράς» Συνεδρίαση που είναι προγραμματισμένη για την Παρασκευή 19/6/2020, διαμαρτυρόμενοι γι’ αυτή την απαξίωση του Δημοτικού Συμβουλίου.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ τη διεξαγωγή των Συνεδριάσεων με φυσική παρουσία των Δημοτικών Συμβούλων, σε κάποιο χώρο μεγαλύτερο, όπως είναι το Ξενιτίδειο Πνευματικό Κέντρο, τηρώντας όλα τα υγειονομικά μέτρα.
ΖΗΤΟΥΜΕ, να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη Συνεδρίαση με τα ίδια θέματα ημερήσιας διάταξης το συντομότερο δυνατό, με τη φυσική παρουσία των Δημοτικών Συμβούλων.

Ενημέρωση Δημάρχου Αλμωπίας στο Δημοτικό Συμβούλιο.



Ενημέρωση Δημάρχου
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Δυστυχώς η κανονικότητα δεν είναι τόσο κοντά μας και έτσι αναγκαζόμαστε για άλλη μια φορά, να συνεδριάσουμε εξ αποστάσεως.
Συνάνθρωποί μας συνεχίζουν να δοκιμάζονται από τον ιό που, όπως φαίνεται, βρίσκεται ανάμεσά μας. Σήμερα όσο ποτέ, η σοβαρότητα επιβάλλεται να καθορίζει τις πράξεις μας.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχετε γίνει μάρτυρες και εμείς, ως δημοτική αρχή, αποδέκτες μιας επίθεσης από συγκεκριμένο τοπικό μέσο. Οι άκρως συκοφαντικές κατηγορίες για διασπάθιση  δημοσίου χρήματος, για χρηματικά οφέλη υμετέρων και υπαλλήλων του Δήμου, για εκμετάλλευση της υγειονομικής κρίσης του Δήμου μας με επίκεντρο την καραντίνα της Φούστανης  ξεφεύγουν από τη δημοσιογραφική κριτική και πλέον ανήκουν στην αρμοδιότητα της δικαιοσύνης. Εγώ προσωπικά και οι αντιδήμαρχοι της παράταξής μας, υποβάλαμε μήνυση κατά του συγκεκριμένου μέσου, το οποίο ενώπιον πλέον του Εισαγγελέα, θα κληθεί να αποδείξει τα γραφόμενά του. Οφείλω να ομολογήσω ότι η «δημοσιογραφική» πρακτική του προαναφερόμενου, όχι απλά δεν ακολουθήθηκε από τα τοπικά  ΜΜΕ αλλά σχεδόν απομονώθηκε και φυσικά προς τιμήν τους. Έχω ξαναμιλήσει για κανιβαλισμό προσωπικοτήτων, για προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης με την παράθεση «ανωνύμων» σχολίων, για την πλαστή ηθική του εμφανιζόμενου ηλεκτρονικού όχλου. Αυτά είναι φαινόμενα των καιρών μας που δυστυχώς πρέπει να διαχειριστούμε εξυψώνοντας τη δική μας πολιτική ηθική πάνω και πέρα από πολιτικές στοχεύσεις και μικροπολιτικούς ρεβανσισμούς. Για το λόγο αυτό, σας καλώ να καταδικάσετε τα συγκεκριμένα καταγγελλόμενα δημοσιεύματα και να απαιτήσετε την ηθική αποκατάσταση των βαλλόμενων.
Μετά από σχεδόν 3 μήνες αναγκαστικής παύσης λειτουργίας της επιχείρησης των Λουτρών, επαναλειτουργεί από τις 15/6/2020. Με μικρά και σταθερά βήματα και πάντα όπως ορίζουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα και η διεθνής και εθνική τακτική αντιμετώπισης της πανδημίας, η επιχείρηση προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και διεκδικεί το μερίδιο της τουριστικής αγοράς που δικαιωματικά της ανήκει. Είμαστε αισιόδοξοι πως ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, η επιχείρηση θα επικοινωνήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και θα μετατρέψει την αντιξοότητα σε ευκαιρία.
Παραμένοντας στα Λουτρά, θα ήθελα να αναφερθώ στο Υδροηλεκτρικό των Λουτρών και πιο συγκεκριμένα, στην οριστική παραλαβή του από το ΔΕΔΔΗΕ και την ένταξή του στο εθνικό ηλεκτρικό δίκτυο. Δεν κρύβω τη χαρά μου που επιτέλους αυτό το έργο άρχισε να παράγει οφέλη όχι μόνο για την επιχείρηση των Λουτρών αλλά και για ολόκληρη την επαρχία, βοηθώντας στη σταθεροποίηση του τοπικού ηλεκτρικού δικτύου.
Υπερήφανους μας έκανε όλους μας ο ΑΛΜΩΠΟΣ. Η επίσημη αγαπημένη μας ανεβαίνει στα σαλόνια της Β Εθνικής κατηγορίας για να ξαναζήσουμε τις δόξες του παρελθόντος. Η περηφάνια και η χαρά όμως έχουν ευθύνες που στην περίπτωσή μας περιορίζονται στα αυτονόητα. Και εξηγούμαι. Κοίνο μυστικό όλων μας, εδώ και πολλά χρόνια, είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Δημοτικού Σταδίου Αριδαίας που είναι κατά το ήμισυ δημοτικό. Πλέον το θέμα οδεύει στην τακτοποίησή του. Με την συνδρομή και της Αντιπεριφέρειας, την ερχόμενη Τρίτη 23/6/2020, το γήπεδο του ΑΛΜΩΠΟΥ θα είναι πλέον δικό μας. Ανοίγεται λοιπόν ο δρόμος για την υλοποίηση έργων υποδομής, απαραίτητων για τη στήριξη της ομάδας μας και όχι μόνο. Ελπίζουμε πολύ σύντομα, την ίδια τύχη να έχουν το Δημαρχείο, το εργοτάξιο, το γήπεδο Λαγούδη και πολλά πολλά ακόμη ακίνητα στην Αριδαία και στις κοινότητες του Δήμου μας. Η τακτοποίηση της δημοτικής περιουσίας είναι ένα στοίχημα για τη δημοτική μας αρχή. 
Σήμερα καλούμαστε να αποφασίσουμε για την επανασύσταση και λειτουργία της Δημοτικής Αστυνομίας. Η δράση της είναι απαραίτητη για τη λειτουργική τακτοποίηση της καθημερινότητάς μας. Από την ύδρευση και την άρδευση, από τα διπλοπαρκαρίσματα μέχρι την καθαριότητα και την ηχορύπανση η Δημοτική αστυνομία θα εφαρμόζει τους αντικειμενικούς κανόνες συνύπαρξης. Σας προτρέπω να στηρίξετε την πρότασή μας. 
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στην ανάγκη εφαρμογής όλων των μέτρων προστασίας έναντι του κορωνοϊου ώστε να είμαστε όλοι υγιείς και ετοιμοπόλεμοι να προσπαθούμε για το καλύτερο του Δήμου μας.
Ευχαριστώ πολύ!
Χρήστος Μπάτσης

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...