Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.
Λίγες ώρες μετά από το πρωινό τηλεφώνημα του Πέτρου, φίλου από τον σύλλογο των αιωροπτεριστών της Πέλλας (flypella.airsportpellas), και ύστερα από τις σχετικές συνεννοήσεις μας, ώστε να συνοδεύσω κάποιους κοινούς φίλους, που θα έρθουν από Θεσσαλονίκη στο σημείο της απογείωσης των Προμάχων, διακρίνω απέναντι από το περίπτερο, δυο επιβατικά αυτοκίνητα να παρκάρουν.
Από τα χαρακτηριστικά γυαλιά που φορούν, αντιλαμβάνομαι ότι είναι οι επισκέπτες μας.
Ακολουθούν τα σχετικά καλωσορίσματα και οι γνωριμίες με τον Ηλία, τον Γιάννη, την Έφη και την Ελίνα.
Μέσα στον ενθουσιασμό της γνωριμίας, ξαφνιαζόμαστε όλοι, αντιλαμβανόμενοι ότι τα μικρά επιβατικά αυτοκίνητά μας δεν μπορούν να μας πάνε στο σημείο της απογείωσης, δεδομένης της χθεσινής χιονόπτωσης που κάλυψε την ορεινή περιοχή στην τοποθεσία «Σλίσκες».
Αναζητώντας κάποια πρακτική λύση, αποφασίσαμε να πάμε στο εναλλακτικό σημείο Β’ το οποίο βρίσκεται στην περιοχή «Στροφές» και είναι προσβάσιμο.
Ανηφορίζοντας προς το σημείο και με την λυρική φωνή του Θάνου των Διάφανων Κρίνων στο πλέυερ του αυτοκινήτου να μας ταξιδεύει, ο κάμπος της Αλμωπίας φαντάζει σαν ένας χρυσοποίκιλτος δίσκος με τα χωριουδάκια να αχνοφαίνονται σαν ερυθρόλευκες πασχαλίτσες, στα παιχνιδίσματα του ήλιου, που παίζει κρυφτούλι με τα σύννεφα.
Αφού φτάσαμε στο σημείο και εποπτεύσαμε τον περίγυρο και τις καιρικές συνθήκες, αέρα, ηλιοφάνεια, θερμικά ρεύματα, ο Ηλίας ως ο εμπειρότερος μιας και είναι πρόεδρος της Επιτροπής Αλεξίπτωτου Πλαγιάς, πρότεινε να δοκιμάσουν να πετάξουν από εκείνο το σημείο.
Έτσι λοιπόν, με στρατιωτική πειθαρχία και ακρίβεια χειρουργείου, οι τέσσερις αιωροπτεριστές, απλώνουν τον εξοπλισμό τους και ελέγχουν εξονυχιστικά και την παραμικρή λεπτομέρειά του.
Η ανοιχτωσιά που προσφέρει η περιοχή, καλύπτεται αμέσως από ένα πολύχρωμο μείγμα πλαστικών υλικών, ανθρακονημάτων, χειριστηρίων, ηλεκτρονικών οργάνων και υλικών απαραίτητων για μια σωστή και ασφαλή πτήση.
Ο Μάουρο, το χαριτωμένο κατάμαυρο σκυλάκι των παιδιών, χαλάει τον τόπο με τα τσαλιμάκια του, μιας και βρήκε ελεύθερο τοπίο, ενώ η Έφη, μάταια το κυνηγάει, μην μπλεχτεί στα εκατοντάδες ανθρακονήματα.
Αφού βοηθούμε τον Γιάννη που θα επιχειρήσει πρώτος, μαζί με τον Πέτρο, τη Νίτσα και την Δήμητρα, απομακρυνόμαστε σε μια γωνιά, περιμένοντας τον ούριο άνεμο να φουσκώσει το αλεξίπτωτο και να ξεκινήσει.
Η Έφη και η Ελίνα παρατηρώντας το ανεμοδούρι, δίνουν σήμα και ο Γιάννης με δέκα δρασκελιές δίνει ένα σάλτο και ξεχύνεται στον γκρεμό, αψηφώντας τον κάθε κίνδυνο. Μετά από μια καθοδική αιώρηση, αποκτά ύψος και χάνεται στο συννεφιασμένο στερέωμα των Προμάχων, απολαμβάνοντας την επιτυχή απογείωση με διάφορες επιδέξιες φιγούρες.
Σειρά του Ηλία τώρα, όμως ο άνεμος δεν λέει να πνεύσει.
Καθόμαστε επί μισή ώρα, παρατηρώντας το ανεμοδούρι και περιμένοντας τη σωστή ένδειξη, όμως δυστυχώς λες και ο Αίολος σφράγισε ασφυκτικά τους ασκούς του.
Παρά τις τρεις αποτυχημένες προσπάθειες, ο Ηλίας, πεισμώνει και δεν το βάζει κάτω.
Αποφασίζει να επιχειρήσει να απογειωθεί τρέχοντας, αφού πάρει φόρα από λίγο ψηλότερα. Μόλις ο ανεμοδείκτης οριζοντιώνεται, δίνει μια τρελή ώθηση και τρέχοντας σαν αλαφιασμένος, βουτάει στο κενό.
Αυτό ήταν.
Το «παραπέντε» του, έχοντας φουσκώσει για τα καλά, τον οδηγεί ανατολικά, πάνω από τον οικισμό των Προμάχων, όπου έχει παρατηρηθεί ότι επικρατούν θερμικά ρεύματα και ξεκινάει μια ανοδική κυκλική πορεία.
Σε λίγα δευτερόλεπτα σχεδόν χάνεται από τα μάτια μας, έχοντας αποκτήσει πολύ μεγάλο ύψος.
Ο Ηλίας γίνεται ένα με τα γεράκια, μπαινοβγαίνει μέσα στα σύννεφα, γίνεται ένα με την φύση, εκπληρώνοντας μια από τις μεγαλύτερες επιθυμίες του ανθρώπου από τα πανάρχαια χρόνια, να νικήσει όλους τους νόμους της φύσης, να πετάξει.
Αφού επιστρέψαμε στη βάση μας, και ανοίξαμε μια μικρή κουβεντούλα, περιμένοντας τον Ηλία να προσγειωθεί, έβαζα στη φαντασία μου, το τι θα γίνει όταν πραγματοποιηθούν τα "ΠΡΟΜΑΧΕΙΑ" 2017 και με κυρίευσε ένα δέος, από την εικόνα εκατοντάδων αιωρόπτερων να κρέμονται, σαν ένα ιπτάμενο τσαμπί πάνω από το ιστορικό μας χωριό και προσευχήθηκα ενδόμυχα, όλη αυτή η κίνηση που επιχειρείται, να στεφθεί από απόλυτη επιτυχία. Ένα απόγευμα με τους δαμαστές των αιθέρων
Οι Πρόμαχοι είναι ο τελευταίος προς Βορρά οικισμός και ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αλμωπίας, χτισμένος στις υπώρειες της οροσειράς του Βόρα. Κύριες ασχολίες είναι η γεωργία, η υλοτομία και γενικότερα η επεξεργασία του ξύλου. Παλαιότερα ονομαζόταν Μπάχοβο. Οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες. Μετά τη λήξη του Μακεδονικού Αγώνα το χωριό ονομάστηκε Ακρόπολις.
Το χωριό Πρόμαχοι απέχει 8 χιλιόμετρα από την Αριδαίαμ βρίσκεται σε υψόμετρο 290 μέτρων και το 2011 είχε πληθυσμό 1.740 άτομα. Πρωτοκτίστηκε όπως διηγούνται οι παλιότεροι κοντά στα σύνορα. Ήταν γνωστό στους γειτονικούς λαούς με την ονομασία Sel(ts)co Gre(ts)co,δηλαδή Ελληνικό χωριό. Η τοποθεσία του άλλαξε 7 φορές εξαιτίας εχθρικών απειλών και επιδρομών. Αυτό μαρτυρεί η προηγούμενη ονομασία «Μπάχοβο» :’’Αχ και Μπαχ που θα μείνουμε ‘’.Άλλη ονομασία του χωριού είναι «Μπάοβο» επειδή είχε όμορφα κορίτσια. Η κοινότητα Μπαχόβου (Πρόμαχοι) αναγνωρίστηκε στις 10/4/1919.
Σήμερα το χωριό είναι από τα μεγαλύτερα της περιοχής, έχει το μεγαλύτερο κοινοτικό δάσος έκτασης 16.000 στρεμμάτων, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για την οικονομία του χωριού καθώς οι περισσότερες οικογένειες ασχολούνται με την υλοτομία και γενικώς με το εμπόριο και επεξεργασία ξύλου.
Έχει δημοτικό και γυμνάσιο στο οποίο φοιτούν μαθητές και από τη Σωσσάνδρα.