Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ



Κατεβαίνει ένας Κρητικός στον Πειραιά, παίρνει ένα ταξί και λέει του ταξιτζή να τον πάει στην Ομόνοια

ΣΕ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ



ΣΕ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Ο Δήμος Αλμωπίας ενημερώνει τους πολίτες ότι βρίσκεται σε ετοιμότητα με τον μηχανισμό πολιτικής προστασίας, να αντιμετωπίσει τα ακραία καιρικά φαινόμενα που βρίσκονται σε εξέλιξη τις τελευταίες ώρες.

Ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Θεόδωρος Θεοδωρίδης βρίσκεται στα σημεία όπου παρατηρούνται τα σημαντικότερα προβλήματα, τα οποία εντοπίζονται κυρίως στις Τοπικές Κοινότητες Τσακώνων, Όρμας και Υδραίας. Παρόντες και ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος μαζί με τους Αντιδημάρχους κ. Γιώργο Τσιμτσιρίδη και κ. Χρήστο Μπάτση ώστε να συνεπικουρήσουν το έργο της Περιφέρειας.

Επιπλέον, από την πλευρά της ΔΕΥΑ έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες το προηγούμενο διάστημα ώστε να είναι καθαρά τα φρεάτια στην πόλη της Αριδαίας.

Σοβαρό είναι το ζήτημα που έχει προκύψει στην γέφυρα των Τσακώνων, όπου έχει κατέβει πολύ νερό με αποτέλεσμα να υποχωρούν τα πρανή και να κινδυνεύει με πτώση κεντρική κολώνα της ΔΕΗ.

Ο Δήμος Αλμωπίας βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τις υπηρεσίες της Π.Ε. Πέλλας που είναι αρμόδιες για τον γενικό συντονισμό, με στόχο την κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων.






Τοποθέτηση ΝΟΔΕ Πελλας σε αγροτικά ζητήματα



Με αφορμή δημοσίευμα από κυβερνητικά στελέχη του Νομού μας που αφορά αγροτικά ζητήματα , σαν ΝΟΔΕ Πέλλας και ειδικότερα ως Τομεάρχης Αγροτικού έχω να ρωτήσω στα  παραπάνω στελέχη τα εξής:
-Γνωρίζετε ότι οι ανακρίβειες περί προκαταβολής 50% για ζημίες του ΕΛΓΑ δεν ισχύουν;
-Γνωρίζετε ότι μόνο μια κυβέρνηση, αυτή της Νέας Δημοκρατίας, το υλοποίησε και μάλιστα εντόκως σε περίπτωση παρέλευσης του 3μήνου;
-Γνωρίζετε ότι ενώ οι αγρότες πλήρωσαν κανονικά τα χρήματα που προορίζονται για τα οδοιπορικά των εκτιμητών, εσείς παρακρατήσατε τα χρήματα αυτά και δημιουργήσατε τεράστιο πρόβλημα στους αγρότες καθυστερώντας τις εκτιμήσεις ζημιών;

Μάλλον ΟΧΙ.

Και επειδή ίσως δεν έχετε καλή μνήμη στα αγροτικά ζητήματα έχω να σας παραθέσω μερικά ακόμη ερωτήματα:
-Γνωρίζετε ότι από το 1965 που ξεκίνησε να λειτουργεί η ΕΒΖ η μοναδική χρονιά που ο αγρότης έμεινε απλήρωτος από τα τεύτλα είναι το 2015 επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;
-Γνωρίζετε ότι ο αγρότης έχει να λαμβάνει επιστροφή ΕΦΚ πετρελαίου από το 2013;
-Γνωρίζετε ότι εξαιτίας της δήθεν διαπραγμάτευσής σας, η φορολογία του αγρότη από το 13% εκτοξεύθηκε στο 22%-45% από το πρώτο ευρώ;
-Γνωρίζετε άραγε εσείς τα κυβερνητικά στελέχη που δήθεν νοιάζεστε για τον αγρότη, τι ασφαλιστικές εισφορές τον καλείτε πλέον να πληρώσει;

Ο κάθε ένας αγρότης έχει απάντηση σε όλα τα παραπάνω.
Ο κάθε ένας αγρότης γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ο κάθε ένας αγρότης γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει κυβέρνηση ΝΔ.

Δυστυχώς το μόνο που σας νοιάζει είναι να καταργήσετε τις προσευχές και να γκρεμίσετε όλα τα θεμέλια του κοινωνικού ιστού, θεμέλια που έμειναν αναλλοίωτα χρόνια τώρα. Θεμέλια που ισχυρότερα θα δομήσει ξανά η ΝΔ.

Ο Έλληνας αγρότης ( και όχι μόνο) έχει καταλάβει ότι είστε εχθροί της κοινωνίας και των αξιών που την κρατούσαν συμπαγή!!
Σύντομα ο λαός θα σας στείλει εκεί που παραδοσιακά ανήκετε

ΝΟΔΕ ΝΔ ΠΕΛΛΑΣ     
 Κοσμίδης Χάρης   
Τομεάρχης Αγροτικού ΝΔ Πέλλας

Ο κηπουρός (παραμύθι για μεγάλους)



Μια φορά κι ένα καιρό, σ ένα απόμακρο κάστρο του βοριά ζούσε ένας σκληρός μα κι εγωιστής πρίγκιπας. Δεν καταδεχόταν ποτέ τη γνώμη και τις συμβουλές κανενός από τους γύρω του, γιατί νόμιζε πώς όλα τα γνώριζε.
Μια μέρα στη διάρκεια κάποιου κυνηγιού του σε μακρινά μέρη ,έπιασε μια δυνατή μπόρα ,που τον ανάγκασε να καταφύγει σε μια φτωχική καλύβα για να προφυλαχτεί.
Τού άνοιξε κουτσαίνοντας ένας γενειοφόρος γέροντας καλωσορίζοντας τον στο φτωχικό του.
Πήρε απ τα χέρια του την μουσκεμένη μπέρτα του και την ακούμπησε με περίσσια προσοχή απέναντι από το τζάκι, καλώντας τον να καθίσει μαζί του στο τραπέζι.
«Γέροντα σ ευχαριστώ, νά ξερες ποιόν βοήθησες..»,είπε ρίχνοντας του μια υπεροπτική ματιά.
Ο γέρος τότε γύρισε χαμογελώντας προς το μέρος του κρατώντας το τσουκάλι με την ζεστή χορτόσουπα και του απάντησε χαμογελώντας ,«Ναι ξέρω, βοήθησα ένα μουσκεμένο και ξεπαγιασμένο άνθρωπο»
Η απάντηση του όμως ,εξόργισε τόσο πολύ τον πρίγκιπα ,που έσπευσε τρέχοντας έξω απ την καλύβα για να φέρει τις αποδείξεις της υψηλής παρουσίας του.
«Γιατί μου κουβάλησες τη σέλλα τα αλόγου σου, άνθρωπε μου, θα κάνουμε μήπως ιππασία με τις καρέκλες εδώ μέσα?»είπε ο γέροντας κρατώντας την κοιλιά του απ τα γέλια.

Ο πρίγκιπας τότε με οργή την έριξε με δύναμη πάνω στο τραπέζι δείχνοντας του υπεροπτικά το θυρεό που ήταν σκαλισμένος πάνω της.
«Μπά, μια μαύρη ορχιδέα, σπάνιο λουλούδι στ αλήθεια», είπε εκείνος, εκδηλώνοντας τον θαυμασμό του.
Ο φιλοξενούμενος τα είχε χάσει και με το ζόρι συγκρατήθηκε να μην τραβήξει το ξίφος του.
«Μα δεν ξέρεις στ αλήθεια βρε ραμολιμέντο τι σημαίνει αυτό το οικόσημο?» είπε με στόμφο υποχρεώνοντας τον με τη βία να κολλήσει σχεδόν το πρόσωπο του πάνω στη σέλα του, για να το δει ακόμα πιο κοντά.
¨¨κατάλαβα, κατάλαβα,κηπουρός είσαι και του λόγου σου, αλλά κομματάκι υπερόπτης αν δεν κάνω λάθος έτσι?¨¨.
Ο πρίγκιπας απηυδισμένος πιά ,κάθισε σε μιά καρέκλα, νοιώθοντας πως απέναντι του είχε ένα καθυστερημένο άνθρωπο ,που δεν άξιζε να του πάρει το κεφάλι, αφού στα σίγουρα θα ήτανε γιομάτο άχυρα .
Αφού γεύτηκαν τη νόστιμη σούπα ,σηκώθηκαν και οι δύο τους σχεδόν ταυτόχρονα και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο της καλύβας.
Η βροχή είχε σταματήσει και η μπέρτα του είχε ήδη στεγνώσει,αλλά όχι και τα συναισθήματα του απέναντι στον παράφρονα οικοδεσπότη του.¨για πές μου λοιπόν,σε ποιόν ανήκει αυτή η γή που έχεις κτίσει την καλύβα σου γεροξεκούτη?¨¨
Εκείνος σαν να κατάλαβε το νόημα κάθε λέξης του, ξέσπασε σ ένα αυθόρμητο γέλιο που μαστίγωσε τα αυτιά του φιλοξενούμενου του.¨¨πάντως όχι σ εσένα για να μπορείς να μου τη γκρεμίσεις ¨¨
Ο πρίγκιπας συγκρατώντας τον θυμό του συνέχισε επίμονα να τον ρωτά για την ιδιοκτησία του χώρου ακολουθώντας τον από πίσω.



Τελικά ο γέροντας οδηγώντας τον στο πίσω μέρος της καλύβας σ ένα υποτυπώδες φυτώριο ,του έλυσε την απορία,απαντώντας του.¨¨ανήκει στην πριγκηπέσα Αρμονία φίλε μου,ησύχασες τώρα?¨¨Ο πρίγκιπας τότε άνοιξε διάπλατα τα μάτια από έκπληξη στο άκουσμα του ονόματος της.¨¨ώστε γνωρίζεις αυτή την πανέμορφη κοπέλα που θέλω να κάνω γυναίκα μου?¨¨
Ο γέροντας χωρίς να του δώσει περισσότερη σημασία,έσκυψε πάνω από μια μικρή γλάστρα, προτρέποντας τον να δώσει μεγάλη προσοχή. ¨δεν είναι εύκολο νεαρέ πρίγκιπα να μεταφυτέψεις τούτο το σπάνιο λουλούδι σε άλλη γλάστρα, χωρίς να το κάνεις με μεγάλη προσοχή αλλά και με φροντίδᨨ.
Ο πρίγκιπας τότε παραμερίζοντας τον σχεδόν βίαια,ξερίζωσε το φυτό και με σπασμωδικές κινήσεις το φύτεψε σε μια μεγαλύτερη γλάστρα στουμπωνοντάς το με αρκετό χώμα .¨¨έτσι θα φερθείς και στην πριγκίπισσα Αρμονία εγωιστή πρίγκιπα..όπως στο λουλούδι?¨¨ ψέλλισε ο γέρος ,ρίχνοντας του ένα βλέμμα γεμάτο αηδία.
¨Και τι έχει η πριγκίπισσα Αρμονία,που θάπρεπε να της φερθώ διαφορετικά βρε χούφταλο ?¨¨είπε εκείνος φωναχτά γυρίζοντας του τα οπίσθια.¨¨είναι μια πονεμένη κοπέλα που ερωτεύθηκε ένα ιππότη,αλλά ο πατέρας της και Βασιλιάς δεν τον ήθελε για γαμπρό του¨¨.συνέχισε ο γέρος σκύβοντας πάνω από μια άλλη μικρή γλάστρα που το λουλούδι μέσα της ασφυκτιούσε. ¨¨και καλά έκανε ο Βασιλιάς βρε ραμολιμέντο και δεν της έδωσε τον Ιππότη,το καλό της ήθελ娨είπε ο πρίγκηπας γελώντας χαιρέκακα.¨¨όμως ο ιππότης,της σκοτώθηκε στις σταυροφορίες νεαρέ πρίγκιπα,γιατί ο Βασιλιάς τον έστειλε εκεί για ν απαλλαγεί για πάντα απο την παρουσία του¨¨.

Ο πρίγκηπας τότε έστρεψε το κεφάλι του αλλού θέλοντας ν αποφύγει το βλέμμα του γέρου,καθώς δάκρυα κύλισαν στα μαγουλά του.
Μπορεί να ήτανε εγωιστής αλλά σεβόταν τους Ιππότες και μάλιστα όσους θυσιάστηκαν για την αγάπη τους.
¨¨Και πώς μπορώ να κερδίσω την καρδιά μιας τέτοιας γυναίκας που ζεί με τις μνήμες μιας αγάπης που τόσο άδικα θυσιάστηκε?¨¨είπε σχεδόν κλαψουριστά.¨¨πές μου πως μπορώ να την κάνω να ξεχάσει και ν αγαπήσει εμένα?¨¨συνέχισε αποσπώντας την προσοχή του γέρου απ την προετοιμασία του να μεταφυτέψει το λουλούδι σε μεγαλύτερη γλάστρα.
¨¨Θα πρέπει πρώτα να γίνεις καλός κηπουρός νεαρέ μου¨¨είπε κοιτάζοντας τον βαθιά στα μάτια.¨¨Κηπουρός εγώ ο πρίγκηπας,άκουσα καλά ?¨απάντησε εκείνος μουγκρίζοντας με δυσφορία.
¨¨Κοίταξε εδώ και πάρε το πρώτο μάθημα σου φίλε μου¨,είπε εκείνος αποσπώντας με προσοχή το φυτό μαζί με το χώμα του.
Ο πρίγκιπας θεώρησε εντελώς κουτή όλη αυτή την διαδικασία της μεταφύτευσης και άρχισε να τον κοροιδεύειί.
¨¨θα μπορούσες να κάνεις ότι έκανα κι εγώ και μάλιστα χωρίς να λερωθείς με χώματα γεροξεκούτ稨του είπε και γύρισε να πάει προς το στάβλο κουβαλώντας την σέλα του.
Ο γέροντας τότε τον ακολούθησε ασθμαίνοντας με διάχυτη την πίκρα στο πρόσωπο του.
¨Δεν θα κερδίσεις ποτέ την καρδιά μιας γυναίκας μωρέ αν δεν μάθεις πρώτα να μεταφυτεύεις σωστά ένα λουλούδι μαζί με το χώμα του ,μ ακούς?¨¨
Ο πρίγκιπας κοντοστάθηκε και γύρισε σαστισμένος προς το μέρος του,αφήνοντας την σέλα να πέσει με πάταγο στο έδαφος¨.
Kαι τι σχέση έχει μωρέ η μεταφύτευση ενός λουλουδιού με την αγάπη μια γυναίκας,μπορείς να μου πεις?¨¨Ο γέρος τότε ,τον κάλεσε να τον ακολουθήσει στο μέρος, που είχε αρχίσει να μεταφυτεύει ένα λουλούδι που το είχε αφήσει στη μέση .
¨Αν πρόσεξες μαζί με το λουλούδι έβγαλα με προσοχή και το χώμα που είχε γαντζωθεί στις ρίζες του και μετά το μεταφύτεψα με μεγάλη προσοχή στην μεγάλη γλάστρᨨ.Ο πρίγκιπας δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί χρειαζόταν να γίνει αυτή όλη η διαδικασία και επέμενε στην δική του πρακτική,δηλαδή στο ξερίζωμα και φύτεμα σε μεγαλύτερη γλάστρα.¨¨άκουσε λοιπόν με προσοχή αυτά που θα σου πω ,για να γίνεις πρώτα καλός κηπουρός και μετέπειτα καλός σύζυγος εγωιστή πρίγκιπα μου¨¨
Ητανε τόσο επιτακτική η φωνή του γέρου ,που δεν του άφησε περιθώρια για αντίλογο.

¨¨Για να σε αγαπήσει μια γυναικεία καρδιά που είχε αγαπήσει άλλον πριν από σένα,θα πρέπει να μαζί της να μεταφέρεις με τρυφερότητα και τις αναμνήσεις της και να μην της επιβάλεις να τις σβήσε騨 Ο πρίγκιπας κάθισε σεμνά δίπλα του χωρίς να τον διακόψει απ τον συλλογισμό του,γιατί άρχισε ήδη να μπαίνει στο νόημα.¨¨έτσι δεχόμενος κοντά σου μια γυναίκα με αναμνήσεις, την τοποθετείς πολύ τρυφερά μαζί με αυτές σε καινούργια ¨¨γλάστρᨨ δηλαδή στην δική σου φωλιά.Κατόπιν ρίχνεις φρέσκο δικό σου ¨¨χώμα ¨¨ δηλαδή τη δική σου φροντίδα και με το χρόνο οι ρίζες του λουλουδιού της καρδιάς της θ απλωθούν και θα μεγαλώσουν στο δικό σου χώμα ,συγκρατώντας ελάχιστα υπολείμματα απ το προηγούμενο.Ετσι είναι και με τη γυναίκα φίλε μου,δέξου την και αγάπησε την μαζί με το παρελθόν της,γιατί εσύ με την αγάπη σου για κείνη θα γίνεις το παρόν και το μέλλον της¨¨
Ο πρίγκηπας ταράχτηκε απ τα σοφά λόγια του γέροντα και έσπευσε ν ακολουθήσει το παράδειγμα του μεταφυτεύοντας αυτή την φορά με μεγάλη προσοχή ένα άλλο λουλούδι μαζί με το χώμα του σε μεγαλύτερη γλάστρα.¨¨θα τα καταφέρω σαν κηπουρός γέροντα,πως με βλέπεις?¨¨ρώτησε γεμάτος αγωνία ¨¨και όχι μόνο καλός κηπουρός αλλά και καλός σύζυγος παλικάρι μου¨¨Στο βάθος μια μεγάλη πομπή πλησίαζε,συνοδός κάποιου σημαίνοντος προσώπου.Μια άμαξα ανάμεσα στους έφιππους λογχοφόρους ιππότες που την συνόδευαν και ένα οικόσημο χαραγμένο στην πόρτα της.Ήταν η πριγκίπισσα Αρμονία και είχε έλθει να συμβουλευθεί το γέρο κηπουρό.Ο πρίγκηπας γύρισε και την κοίταξε βαθιά στα μάτια,η καρδιά του κόντεψε να σπάσει,.¨¨κηπουρέ ήλθα για εκείνο το λουλούδι που σου ζήτησα να το μεταφυτέψεις ,τα κατάφερες καλέ μου?¨¨είπε με ύφος σεμνό και θλιμμένο. Ο γέροντας τότε γύρισε το κεφάλι δείχνοντας της τον πρίγκιπα που απ την ταραχή, μόλις και που στεκόταν στα πόδια του.
«Τούτος ο νεαρός κηπουρός το μεταφύτεψε και μάλιστα καλλίτερα από μένα κυρά μου» είπε και σπρώχνοντας τον αποσβολωμένο Πρίγκιπα προς το μέρος της, του ψιθύρισε στ αυτί,«θέλει και καλό πότισμα μετέπειτα ,μη το ξεχνάς !»



Μάριος Ζαμπίκος
(Μαράκος)






Πηγή:www.stixoi.info

"Το αυγό"



Ιστοριούλα για βαθύ στοχασμό – Το αυγό

Ήσουν στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, όταν σκοτώθηκες.

Αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Τίποτα το ιδιαίτερα ξεχωριστό, αλλά θανατηφόρο παρά ταύτα. Άφησες πίσω μια γυναίκα και δύο παιδιά. Ο θάνατός σου ήταν ανώδυνος και ακαριαίος. Οι διασώστες στο ασθενοφόρο έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να σε επαναφέρουν, αλλά μάταια. Έτσι κι αλλιώς, το σώμα σου ήταν τόσο στραπατσαρισμένο που καλύτερα που κατέληξαν έτσι τα πράγματα, πίστεψέ με.

Και τότε, με είδες μπροστά σου.

«Τι… τι έγινε;» Με ρώτησες. «Πού βρίσκομαι;»

«Έχεις πεθάνει», απάντησα, δεν είχε νόημα να μασάμε τα λόγια μας.

«Ήταν… ένα φορτηγό… ερχόταν με το πλάι…»

«Ναι, ναι, έτσι ακριβώς», σου είπα εγώ.

«Και… δηλαδή… πέθανα;»

«Ναι καλέ μου. Αλλά μην το παίρνεις κατάκαρδα. Όλοι πεθαίνουν»

Κοίταξες τριγύρω. Υπήρχε… το τίποτα. Μόνο εσύ κι εγώ.

«Και τώρα, τι είναι αυτό το μέρος; Πού βρισκόμαστε;» ρώτησες. «Εδώ είναι το “μετά θάνατον”;»

«Ε, ναι, πάνω-κάτω», σου απάντησα.

«Κι εσύ; Είσαι ο Θεός;»

«Μάλιστα. Είμαι ο Θεός»

«Τα παιδιά μου… η γυναίκα μου…» είπες με ανησυχία.

«Ναι, τι;»

«Θα είναι εντάξει;»

«Έτσι μπράβο, έτσι σε θέλω», σου είπα. «Ενώ μόλις πέθανες, εσύ ανησυχείς για την οικογένειά σου. Μου αρέσει αυτό, δείχνει ποιότητα»

Με κοίταξες εκστατικά. Στα μάτια σου, δεν ήμουν ακριβώς αυτό που είχες στο μυαλό σου σαν εικόνα για τον Θεό. Φαινόμουν απλά σαν κάποιος άλλος άντρας. Ή γυναίκα. Ή κάποιος που φαινόταν να έχει μια κάποια σχετική εξουσία. Κάτι σαν δάσκαλος στο σχολείο, αλλά σίγουρα όχι αυτό που λέμε Θεός.

«Μην ανησυχείς», σε διαβεβαίωσα. «Θα είναι όλοι μια χαρά. Τα παιδιά σου θα σε μυθοποιήσουν και θα σε θυμούνται για πάντα τέλειο σε όλα. Ήταν σχετικά μικρά και δεν είχαν προλάβει να σε αντιπαθήσουν. Η γυναίκα σου θα κλάψει, αλλά θα είναι επιφανειακό. Στην πραγματικότητα, θα αισθάνεται ανακούφιση. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο γάμος σας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Αν σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα πάντως, να ξέρεις ότι θα έχει πολλές τύψεις για το ότι θα αισθάνεται ανακούφιση»

«Α…», σου βγήκε μηχανικά, με λίγο δύσπιστο ύφος. «Και τώρα τι γίνεται; Θα πρέπει να αποφασίσεις εάν θα πάω στον παράδεισο ή στην κόλαση;»

«Μπα, ούτε το ένα, ούτε το άλλο», σου απάντησα χαλαρά. «Πας πίσω, θα μετενσαρκωθείς»

«Τι λες τώρα! Δηλαδή οι Ινδουιστές είχαν δίκιο;»

«Όλες οι θρησκείες έχουν δίκιο, η κάθε μία με τον δικό της τρόπο», είπα συγκαταβατικά. «Περπάτησε μαζί μου»

Άρχισες να περπατάς δίπλα μου, μέσα σε έναν χώρο χωρίς ξεκάθαρο σχήμα. Με ρώτησες, «Πού πηγαίνουμε;»

«Πουθενά συγκεκριμένα», απάντησα. «Απλά είναι ωραίο να περπατάμε ενώ συζητάμε»

«Και δε μου λες…», στάθηκες για λίγο. «Ποιο το νόημα τότε; Όταν ξαναγεννηθώ, θα αρχίσω από μια λευκή κόλλα χαρτί, σωστά; Από βρέφος. Άρα όλες μου οι εμπειρίες και οτιδήποτε έχω κάνει στη ζωή μου, δεν θα έχουν σημασία»

«Όχι ακριβώς», σου απάντησα και ξεκίνησα πάλι να περπατάω. «Έχεις μέσα σου τη γνώση και την πείρα που έχεις μαζέψει από όλες τις προηγούμενες ζωές σου. Απλά δεν το θυμάσαι αυτή τη στιγμή»

Σταμάτησα να περπατάω, γύρισα προς το μέρος σου με σοβαρό ύφος και σε έπιασα από τους ώμους.

«Δεν έχεις ιδέα τι είναι πραγματικά αυτό που έχεις συνηθίσει να αποκαλείς ψυχή. Η ψυχή σου είναι πολύ πιο μεγαλοπρεπής, πιο όμορφη και πιο εκτενής από οτιδήποτε θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να συλλάβει μόνο ένα κλάσμα από αυτό που είσαι στην πραγματικότητα. Η ζωή που έζησες ήταν σαν να βουτάς την άκρη από το δάκτυλό σου σε ένα ποτήρι νερό, για να δεις αν είναι ζεστό ή κρύο. Δεν μπορείς, ούτε χρειάζεται να μπεις ολόκληρος μέσα στο ποτήρι. Βάζεις ένα μικρό μόνο μέρος του εαυτού σου, την άκρη του δακτύλου σου, και, όταν το τραβήξεις πίσω, έχεις αποκτήσει όλες τις εμπειρίες και τις πληροφορίες που εκείνο μάζεψε»

Σε κοίταξα με νόημα και σου είπα, «Έζησες τα τελευταία 48 χρόνια με τη μορφή ενός ανθρώπινου όντος· δικαιολογημένα ακόμα δεν έχεις ξεμουδιάσει αρκετά, για να αρχίσει να επανέρχεται η απέραντη συνείδησή σου. Αν έμενες αρκετά εδώ που είμαστε, θα άρχιζες σιγά-σιγά να θυμάσαι. Αλλά αυτό δεν έχει νόημα να γίνεται στο μεσοδιάστημα από την κάθε μία ζωή στην επόμενη»

«Και δηλαδή, πόσες φορές έχω μετενσαρκωθεί; Πόσες ζωές έχω ζήσει;»

«Α, πολλές. Πάρα-πάρα πολλές. Πολλές και διαφορετικές μάλιστα», απάντησα χαμογελώντας. «Αυτή τη φορά, για παράδειγμα, θα γυρίσεις πίσω ως μια Κινέζα χωριατοπούλα που γεννήθηκε το 520 μετά Χριστόν»

«Ώπα, ώπα, περίμενε! Τι μου λες τώρα;», γύρισες ξαφνιασμένος. «Θα με στείλεις πίσω στο χρόνο;»

«Ναι, αν θέλεις να το βλέπεις έτσι. Βέβαια, ο χρόνος, όπως τον έχεις βιώσει εσύ, υπάρχει μόνο μέσα στο σύμπαν που ζεις. Τα πράγματα είναι διαφορετικά εκεί απ’ όπου έρχομαι»

«Εκεί απ’ όπου έρχεσαι;», ρώτησες και με κοίταξες πραγματικά μπερδεμένος.

«Μα φυσικά», άρχισα να σου εξηγώ. «Από εκεί που έρχομαι. Έρχομαι από κάπου αλλού. Και υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα εκεί. Ξέρω ότι θα ήθελες να μάθεις τι είναι και πώς είναι, όμως, αλήθεια σου λέω, δεν θα καταλάβαινες»

«Αλλά…», αποκρίθηκες, εμφανώς απογοητευμένος. «Αλλά, περίμενε. Εάν μετενσαρκώνομαι σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, θα μπορούσα κάποια φορά να πέσω πάνω σε μια άλλη μου μετενσάρκωση!»

«Ναι, φυσικά. Συμβαίνει συνεχώς», σου απάντησα. «Και κάθε ζωή έχει επίγνωση μόνο της δικής της πορείας, χωρίς να έχει ιδέα για το τι άλλο συμβαίνει»

«Μα τότε, ποιο είναι το νόημα;»

«Σοβαρά; Με ρωτάς ποιο είναι το νόημα της ζωής; Υπάρχει πιο κοινότοπη ερώτηση;»

«Κοινότοπη ή όχι, είναι μια πολύ λογική ερώτηση, νομίζω», επέμεινες.

Σε κοίταξα κατάματα και σου είπα, «Το νόημα της ζωής, ο λόγος που δημιούργησα όλο αυτό το σύμπαν, είναι για να ωριμάσεις»

«Εννοείς την ανθρωπότητα; Για να ωριμάσει το ανθρώπινο είδος;»

«Όχι, εννοώ εσένα. Μόνο εσένα. Έφτιαξα το σύμπαν για εσένα. Με κάθε νέα ζωή, εξελίσσεσαι, ωριμάζεις και γίνεσαι μια όλο και πιο αναπτυγμένη οντότητα»

Με κοίταξες με κενό βλέμμα. «Μόνο για μένα; Και όλα τα δισεκατομμύρια ανθρώπων πάνω στη Γη;»

«Είναι όλοι εσύ. Διαφορετικές ενσαρκώσεις, δικές σου»

«Τι εννοείς; Είμαι οι πάντες;»

«Τώρα μπαίνεις στο νόημα!», σου είπα επιδοκιμαστικά, χτυπώντας σε απαλά στην πλάτη.

«Σε ξαναρωτάω. Εγώ ο ίδιος, είμαι όλοι οι άνθρωποι που έχουν υπάρξει ποτέ;»

«Και που πρόκειται ποτέ να υπάρξουν»

«Είμαι ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες;»

«Ναι, και ο Εφιάλτης, επίσης»

«Είμαι ο Χίτλερ;»

«Και τα εκατομμύρα ανθρώπων που σκότωσε»

«Είμαι ο Ιησούς;»

«Και ο καθένας από τους ακολούθους και τους διώκτες του»

Σταμάτησες να μιλάς…

«Κάθε φορά που κακοποίησες κάποιον», σου είπα, «…έβλαψες τον εαυτό σου. Κάθε πράξη καλοσύνης που έχεις κάνει, την έχεις κάνει προς τον εαυτό σου. Κάθε στιγμή ευτυχίας ή δυστυχίας που έχει βιώσει ο κάθε άνθρωπος, είναι ή θα γίνει δική σου εμπειρία»

Έμεινες βυθισμένος στις σκέψεις σου για πολλή ώρα. «Δε γίνεται αυτό που λες», είπες τελικά.

«Γίνεται, και θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα. Θυμάσαι αυτό που είπαμε για το ποτήρι με το νερό;»

«Ναι, οκ, αυτό ήταν εύκολο»

«Ωραία, τώρα αντί για ποτήρι, σκέψου μια μπανιέρα. Και σκέψου ότι βάζεις όλα σου τα ακροδάκτυλα μέσα στο νερό. Αν κάποιος παρατηρεί απ’ έξω, πόσους ανθρώπους βλέπει;»

«Έναν»

«Εάν όμως κάποιος είναι μέσα στο νερό, τι βλέπει;»

«Δέκα δάκτυλα, σε έπιασα»

«Ακριβώς. Κάθε ένα νοήμον πλάσμα στο σύμπαν είναι ένα ακροδάκτυλο που έχεις βουτήξει μέσα στο χωροχρονικό συνεχές, όπως το λέτε»

«Γιατί;» ρώτησες εμφατικά. «Γιατί να το κάνεις όλο αυτό;»

«Επειδή, μια μέρα, θα γίνεις όπως εγώ. Επειδή αυτή είναι η φύση σου. Είσαι του είδους μου. Είσαι παιδί μου»

«Τι;» αναφώνησες έκπληκτος. «Εννοείς ότι είμαι ένας θεός;»

«Όχι… Όχι ακόμα. Τώρα είσαι ένα έμβρυο. Ακόμα εκκολάπτεσαι. Όταν θα έχεις βιώσει κάθε μια νοήμονα ζωή μέσα σε όλο το χρόνο του σύμπαντος, τότε θα έχεις αναπτυχθεί αρκετά για να… γεννηθείς»

«Δηλαδή, το σύμπαν είναι ένα…»

«Το σύμπαν είναι ένα αυγό», σε έκοψα. «Και τώρα είναι καιρός να προχωρήσεις στην επόμενη ζωή σου»

Και σε έστειλα στο δρόμο σου.






Αρχική πηγή: The Egg, by: Andy Weir

«Ο Ήλιος του Ηλία»



«Ο Ήλιος του Ηλία»
-Παππού να βάλω ένα ακόμα;

-Μισό όχι ολόκληρο. Το πίνεις και ανέρωτο, επτά χρονώ κορίτσι!

-Α, εσύ μου το ‘μαθες. Ούζο ανέρωτο ποτέ ξενέρωτο. Έλα παππού ρίξε μια σβούρα ακόμα. Το τραγούδι σου παίζει στο ράδιο, «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια».

-Όπα! Να μου ζήσεις εγγόνα μου…Χτύπα παλαμάκια…δυνάμωσέ το…να μάθουν όλοι στη γειτονιά. Ο Ηλίας έχει Χαρά…με την εγγόνα του γλεντά, Αγαπάει και Αγαπά και είναι η πρώτη του φορά.

-Τί λες βρε παππού; Εβδομήντα χρόνια δεν βρέθηκε κανείς να αγαπηθείτε;

-Ναι, μικρή μου. Ούτε η μαμά μου…Με αδικούσε συνέχεια. Ήμουν ο μεγαλύτερος γιος και μου έδινε την μικρότερη μερίδα και τις περισσότερες ξυλιές. Δεκάξι χρονώ με ανάγκασε να παντρευτώ την γιαγιά σου. Ήθελε να με διώξει απ΄το σπίτι, πριν καν παντρέψω τις δυο μικρότερες αδερφές μου. Ανεξήγητο! Η γιαγιά σου ήταν η ομορφότερη της πόλης αν και μόλις δεκατέσσερα χρονών. Δεν την αγαπούσα όμως. Άλλη είχε κλέψει τον νου και την καρδιά μου. Δεν έμαθα ποτέ αν ήταν αμοιβαίο. Με την γιαγιά σου κάναμε τρία παιδιά αλλά δεν ταιριάξαμε ποτέ. Όλο θυμούς, οργή και μαλώματα έχουμε. Ένα «γιατί» τρώει τα σωθικά μου…αυτό το «γιατί» πνίγω με ποτό στα καφενεία τα βράδια. Και μετά έρχεται η γκαζούρα. Με περιγελά όλη η πόλη που τρικλίζοντας βρίσκω το σπίτι. Τα παιδιά μου ντρέπονται για μένα, φοβούνται τα ξεσπάσματά μου και δεν είδα ούτε στιγμή να μου χαμογελάν. Κανείς όμως…Μόνο εσύ λάμπεις που με βλέπεις. Τα μάτια σου βυθίζονται μέσα μου και μου γλυκαίνουν τα σωθικά. Έλα να σε κάνω μια αγκαλιά. Εμένα λεν «Ηλία» αλλά εσύ είσαι ο ήλιος για όλους…Έλαμψα κι εγώ κοντά σου… Έτσι να μείνεις για πάντα.

~*~

(ο ταχυδρόμος στην αυλόπορτα φωνάζει)
-Κυρ Ηλία, γράμμααα… Γράμμα από την Προύσα κυρ Ηλία. Χαρά ελπίζω να φέρνει.

-Ναι, σίγουρα λεφτά φέρνει. Έβαλα Τούρκο δικηγόρο να μου φέρει ένα πιστοποιητικό γέννησης αλλιώς δεν μου δίνουν σύνταξη. Πάρε κι ένα κατοστάρι για το μαντάτο. Ευχαριστώ!

-Να ‘σαι καλά κυρ Ηλία.

-Έλα κόρη μου, άσε την κερασιά κι έλα να μου διαβάσεις. Εσύ τα καταφέρνεις καλύτερα.

-Ναι, παππού, από την Προύσα είναι. Γράφει Πιστοποιητικό γέννησης του Ηλία Ζάνογλου, του Πρόδρομου Ζάνογλου και της Άννας Ζάνογλου.

-Ποια είναι αυτή κόρη μου; Για ξαναδιάβασε, λάθος θα έκανες ή ο δικηγόρος τζάμπα πληρώθηκε και έστειλε άλλο αντ’ άλλο. Μαρία την λένε την μαμά μου όχι Άννα.

-Παππού εδώ Άννα λέει, είμαι σίγουρη. Τi έγινε γιατί συννέφιασες; Τα μάτια σου ταξιδεύουν…

-Δεν…δεν…καλά είμαι…πάω μια βόλτα να…

~*~

(αργά την νύχτα επέστρεψε σπίτι)
-Γιαγιά τί έπαθε ο παππούς;

-Μέθυσε πάλι ο αχαΐρευτος και έπεσε στη σκάλα. Πάνε φώναξε την μαμά σου, γρήγορα.

-Γιαγιά φοβάμαι, είναι νύχτα και δεν είναι κοντά.

-Δεν γίνεται διαφορετικά. Τρέξε με όλη σου την δύναμη, για να μην φοβάσαι.

~*~

(έφτασε λαχανιασμένη)
-Μαμά ο παππούς κοιμήθηκε … και δεν θα ξαναξυπνήσει. Το ξέρω! Πάνε γρήγορα η γιαγιά σε χρειάζεται…

-Μα πως μπορείς και χαμογελάς; Εσύ τον λατρεύεις.

-Αυτή η ζωή εβδομήντα χρόνια τον πονάει. Χειρότερα δεν θα είναι Εκεί…Η Αγάπη δεν πεθαίνει με το θάνατο.
Υποσχέθηκα να Είμαι ο Ήλιος του Ηλία…


Σάμουελ Μπέκετ - «Σιγά σιγά συνηθίζω τα πάντα..»


–Ιδού ο άνθρωπος, κύριε! Φορτώνει στα παπούτσια του το φταίξιμο των ποδιών του.
–Ο κόσμος είναι μαλάκας. Σηκώνεται με κόπο, πάει κουτσαίνοντας μέχρι την άκρη αριστερά, στέκεται, κοιτάζει πέρα σκιάζοντας τα μάτια με το χέρι του, κάνει μεταβολή, πηγαίνει ως την άκρη δεξιά, κοιτάζει πέρα.
-Όποιος αντέχει τα πολλά, αντέχει και τα λίγα.
–Σιγά σιγά συνηθίζω τα πάντα.
–Όσο περισσότερους ανθρώπους γνωρίζω τόσο ευτυχέστερος γίνομαι. Και το πιο τρισάθλιο ανθρωπάκι σε κάνει λιγάκι σοφότερο, λιγάκι πλουσιότερο, σε κάνει να συναισθανθείς πιο πολύ την ευτυχία σου.
-Πρίν από λίγο με λέγανε κύριο και τρέμανε. Τώρα μου αρχίσατε τις ερωτήσεις. Δε θα τελειώσει καλά αυτή η ιστορία!
-Η ποσότητα των δακρύων αυτού του κόσμου είναι αμετάβλητη. Για καθέναν που αρχίζει να κλαίει, κάπου κάποιος άλλος σταματάει. Το ίδιο γίνεται και με το γέλιο.
-Δεν μπορεί να χορέψει πρώτα και μετά να σκεφτεί;/Γίνεται;/Μα βέβαια, τίποτα πιο εύκολο. Αυτό είναι άλλωστε και η φυσική σειρά.
–Μη μ΄αγγίζεις! Μη με ρωτάς! Μη μου μιλάς! Μείνε κοντά μου!
-Μπορεί και να μην έκανες. Αλλά αυτό που μετράει είναι ο τρόπος, ο τρόπος που το κάνεις, αν θες να σώσεις το τομάρι σου.
-Όλη την πουτάνα την ζωή μου την πέρασα χωμένος μες στον βούρκο! Και συ θέλεις να βλέπω παραλλαγές στο τοπίο;
–Ας κάνουμε κάτι γρήγορα, τώρα που μας προσφέρεται μια τέτοια ευκαιρία!Δεν μας τυχαίνει κάθε μέρα να μας χρειάζονται.
–Η τίγρη δεν κάθεται ποτέ να σκεφτεί, ή τρέχει να βοηθήσει τους ομοίους της, ή χώνεται, στην πλησιέστερη λόχμη.
-Το βέβαιο είναι πως οι ώρες είναι ατελείωτες, κάτω απ΄αυτές τις συνθήκες και είμαστε αναγκασμένοι να τις σκοτώνουμε με διάφορα καμώματα που, πως να το πω, που μπορεί εκ πρώτης όψεως να μοιάζουν λογικά, μέχρι που μας γίνονται συνήθεια.
-Τί κάνετε όταν πέφτετε και δεν υπάρχει κανείς να σας σηκώσει; Περιμένουμε μέχρι να μπορέσουμε να σηκωθούμε μόνοι μας. Και μετά συνεχίζουμε. Μπρος!
–Θα πάψετε επιτέλους να με βασανίζετε με τον καταραμένο το χρόνο σας! Είναι απάνθρωπο! Πότε! Πότε! Μια μέρα! Δε σας φτάνει αυτό; Μια μέρα σαν τις άλλες, μια μέρα μουγγάθηκε, μια μέρα τυφλώθηκα, μια μέρα θα κουφαθούμε, μια μέρα γεννηθήκαμε, μια μέρα θα πεθάνουμε, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, την ίδια στιγμή, δε σας φτάνει αυτό; (Πιο ήρεμα) Ξεγεννάει καβάλα σ΄ένα τάφο, αστράφτει το φως μια στιγμή, κι ύστερα πάλι σκοτάδι.
-Μήπως κοιμόμουνα, όταν οι άλλοι υπόφεραν; Μήπως κοιμάμαι τώρα; Αύριο άμα ξυπνήσω ή θα νομίζω πως ξύπνησα, τι θα πω για τούτη τη μέρα; Ότι εγώ κι ο φίλος μου ο Εστραγκόν καθόμασταν σε τούτο το μέρος μέχρι να νυχτώσει, και περιμέναμε τον Γκοντό;
–Στον πάτο του λάκκου, με το πάσο του ο νεκροθάφτης βάζει μπρος τον εμβρυουλκό. Έχουμε καιρό να γεράσουμε. Ο αέρας αντιλαλεί τις κραυγές μας. (Αφουγκράζεται) Αλλά η συνήθεια είναι σπουδαίος σιγαστήρας. (Ξανακοιτάζει τον Εστραγκόν.) Και μένα με κοιτάζει κάποια τώρα, και για μένα υπάρχει κάποια που λέει, κοιμάται, και δεν ξέρει τίποτα, ασ΄τον να κοιμηθεί.
 En-attendant-Godot.jpg
Σάμουελ Μπέκετ, «Περιμένοντας τον Γκοντό» -αποσπάσματα





Η επιλογή μέσα σου


Το πρώτο μου χαστούκι από την ευθανασία, ήρθε ένα Σάββατο απόγευμα του 2005 σ ένα θερινό σινεμά, βλέποντας την Ισπανική ταινία «Η θάλασσα μέσα μου».

Γράφει η  Δήμητρα Καφρομάνη
Το είδα το χαστούκι. Βγήκε μέσα από την οθόνη του σινεμά και ήρθε και με σμπαράλιασε.
Όχι ότι άλλαξε πολύ την κοσμοθεωρία μου αφού είχα μεγαλώσει σ ένα περιβάλλον όπου την ίδια χρονιά η μητέρα μου έσβηνε κεράκια μετά από τη δεκαετή μάχη της με τη λευχαιμία. Απλά με πήγε ένα βήμα παραπάνω. Με πήγε εκεί που έπρεπε να με πάει.
Δεν το συζήτησα με κανέναν, γιατί δεν αφορούσε και κανέναν, αλλά σιγουρεύτηκα μέσα μου ότι αν μου συνέβαινε κάτι τόσο αναπάντεχα οδυνηρό και μη αναστρέψιμο, κάτι που θα διέλυε τους ανθρώπους γύρω μου αλλά περισσότερο εμένα την ίδια, θα είχα εναλλακτική στις αποφάσεις μου.
Μετά τα δέκα χρόνια πολέμου με τη λευχαιμία, η κατάστασή της χειροτέρεψε. Μήνα το μήνα. Μέρα τη μέρα. Μια γυναίκα ύψους 175 και 80 κιλών, κατέβηκε πέντε-έξι πόντους και γύρω στα 30 κιλά. Σταδιακά, κάθε λεπτό που περνούσε της έτρωγε κι από κάτι δικό της.
Έβλεπα μπροστά μου έναν άνθρωπο πολύ δυνατό, που δεν είχε ούτε μια στιγμή αφεθεί, δεν είχε μιζεριάσει, παραπονεθεί, καταπέσει, οπισθοχωρήσει. Σιγά σιγά το ένιωθε όμως, ότι όλο αυτό έκανε την καμπύλη του και άρχισε να πέφτει.
Τα περιφερειακά προβλήματα υγείας άρχισαν να αυξάνονται. Η χρόνια χρήση φαρμάκων χημειοθεραπείας, οι αμέτρητες εξετάσεις μαζί με την ηλικία, την κούραση, το κουράγιο, όλα ένας αχταρμάς από αυτούς που δεν μπορείς να διαχειριστείς αν δεν έχεις επίγνωση του εαυτού σου, άρχισαν τελικά να τη διαλύουν.
Τα φάρμακα πολλαπλασιάστηκαν, οι εξετάσεις το ίδιο. Το αίμα τρελαινόταν και την έριχνε στο κρεβάτι για μέρες, ανήμπορη να σταθεί, να πλυθεί, να μιλήσει κάποιες φορές.
Και πάλι απ την αρχή, έβρισκε το κουράγιο να σταθεί στα πόδια της.
Ξέρω ότι της δίναμε δύναμη. Ξέρω ότι το έκανε για εμάς. Είμαι σίγουρη ότι 8 στις 10 φορές δεν ήθελε να σηκωθεί. Δεν μπορούσε να σηκωθεί. Δεν άντεχε να σηκωθεί.
Μίλαγε με τη στάση της και τη σιωπή της και ακούγαμε. Εκείνη έλεγε και εμείς...
Το 2008 και μετά από μια επίσκεψη στο γιατρό της, γύρισε σπίτι πολύ σοβαρή. Τίποτα δεν μας άρεσε σ αυτή τη σοβαρότητα, αλλά είχαμε μάθει να τη σεβόμαστε. Αυτή μας είχε μάθει.
Η πρόταση του γιατρού ήταν μετάφραση αυτού που λέμε «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».
Στην πρώτη περίπτωση θα γινόταν παρακέντηση μυελού εφόσον βρισκόταν συμβατός δότης που αυτό θα περιείχε 6 μήνες χημειοθεραπείας (δεν θα μπορούσε να ξαναδεί τα εγγόνια της τα οποία ήταν μωρά), επέμβαση και αναμονή αποδοχής του μυελού από τον οργανισμού.
Στην περίπτωση που δεν γινόταν δεκτό το μόσχευμα και επειδή το σώμα καταλαβαίνει ότι υπάρχει ξενιστής αλλά δεν γνωρίζει που είναι, αρχίζει και πολεμάει τον ξενιστή καταστρέφοντας τα όργανα. Κοινώς, εύχεσαι να είχες πεθάνει.
Πιθανότητες επιτυχίας για την επέμβαση: 15%, προσδόκιμο ζωής σε περίπτωση επιτυχίας 10 χρόνια. Στην δεύτερη περίπτωση δεν θα έκανε τίποτα απολύτως, ποσοστά δεν υπήρχαν και το προσδόκιμο ζωής θα ήταν από 6 μήνες έως 18 μήνες.
Δεν μας το είπε για να μας ρωτήσει. Μας το είπε για να μας ενημερώσει για την απόφασή της να μην κάνει την επέμβαση, να χαρεί λίγο περισσότερο τα εγγόνια της, να μην μας ταλαιπωρήσει σε επίπεδα που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να μην διαλυθεί η ίδια.
Στην ουσία επέλεξε το θάνατό της.
Δεν είπε κανείς τίποτα. Ούτε καν ο πατέρας μου που λόγω νοοτροπίας αν θέλετε, λόγω ζωής, βιωμάτων κλπ, θα είχε κάθε δικαιολογία να την μεταπείσει.
Η ζωή της συνεχίστηκε σχεδόν για δύο χρόνια. Ο τελευταίος χρόνος ήταν πάρα πολύ δύσκολος –τώρα πια το γνωρίζω καλά- αλλά ήταν εκείνη που δεν μας άφησε να το δούμε και να το βιώσουμε.
Στο τελευταίο χειρουργείο, σε μια απλή διαδικασία αφαίρεσης χολής τσακισμένης από τα φάρμακα, έκανε δύο μήνες να συνέλθει.
Ξέρω ότι μέχρι την τελική ετυμηγορία του γιατρού προσευχόταν να τα καταφέρει. Ξέρω ότι μετά από αυτήν, προσευχόταν να πεθάνει.
Σχεδόν μας παρακάλαγε κάποιες στιγμές να μην την πάμε στο νοσοκομείο και να την αφήσουμε να πεθάνει στο κρεβάτι της. Μας παρακάλαγε γιατί εκείνη δεν μπορούσε πια να πάρει μέρος στην απόφαση.
Η μάνα μου έφυγε τελικά από την καρδιά της που τσακίστηκε κι αυτή, ένα απόγευμα μιας πρωτομηνιάς, λίγο πριν ακολουθήσει η μεγάλη κατρακύλα.
Δεν ξέρω αν μπορεί ένας άνθρωπος να φέρει το θάνατό του, ξέρω ότι εκείνη τον έφερε.
Θερμή παράκληση λοιπόν, σε όλους εσάς που γίνατε σε μια νύχτα δικαστές ανθρώπων, να τους αφήσετε ήσυχους να επιλέξουν το θάνατό τους.
Αφήστε τις θρησκείες, τα πανηγύρια, τα κλάματα και τους οδυρμούς και σταθείτε κάποια στιγμή –έστω και αυτή- στο ύψος της πιο δύσκολης περίστασης της ζωής μας.
Κανένας δεν σας επέβαλλε τον τρόπο που θα ζήσετε ή θα πεθάνετε και δεν έχετε κανένα δικαίωμα να το κάνετε και εσείς. Διαλέξτε αυτό που θέλετε και τραβήξτε το δρόμο σας.
Τους ανθρώπους όμως που βλέπουν το τέλος κοντά και θέλουν να φύγουν με όση αξιοπρέπεια τους έχει απομείνει, να τους αφήσετε απ΄το στόμα σας.
Οι άνθρωποι στην τελική, ποτέ δεν κρίνονται από τον τρόπο που επέλεξαν να πεθάνουν, μόνο από τον τρόπο που επέλεξαν να ζήσουν.

Facebook: Dimitra Kafromani



H αληθινή εκπαίδευση



Η αληθινή εκπαίδευση είναι να βγάλεις από τον μαθητή αυτό που είναι ήδη εκεί

Το νόημα της λέξης εκπαίδευση δεν είναι να ‘βάλεις μέσα’, αλλά να ‘τραβήξεις έξω’.
Η αληθινή εκπαίδευση είναι να βγάλεις από τον μαθητή αυτό που είναι ήδη εκεί.
Ο Δάσκαλος γνωρίζει ότι αυτό είναι ήδη εκεί και ότι δεν χρειάζεται επομένως να το βάλει εκεί.
Ο Δάσκαλος απλά προσπαθεί να κάνει τον μαθητή να παρατηρήσει, να σημειώσει, ότι είναι εκεί.
Το να διδάσκεις δεν είναι το να βοηθάς τους άλλους να μάθουν, αλλά το να τους βοηθάς να θυμηθούν, 
Neale Donald Walsch

Ομάδα της Ανθρωπότητας





''ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΤΟ ΔΙΕΚ ΒΟΗΘΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΕΔΕΣΣΑΣ''



 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

''ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΣΤΟ ΔΙΕΚ ΒΟΗΘΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΕΔΕΣΣΑΣ''

Οι εγγραφές για το Α΄και Γ΄Εξάμηνο  στο ΔΙΕΚ Βοηθών Νοσηλευτικής Γενικής Νοσηλείας του Νοσοκομείου Έδεσσας για το διδακτικό έτος 2016-17, θα αρχίσουν την 1η Σεπτεμβρίου 2016 και θα ολοκληρωθούν την 15η Σεπτεμβρίου 2016.

 Δικαίωμα εγγραφής επίσης για το Γ΄Εξάμηνο έχουν οι απόφοιτοι των ΕΠΑΣ, ΤΕΕ Β΄Κύκλου, ΕΠΑΛ ειδικότητας Βοηθών Νοσηλευτών.

 Οι ενδιαφερόμενοι  μπορούν να επικοινωνούν για περισσότερες πληροφορίες με τη γραμματεία του ΔΙΕΚ  από την 1η Σεπτεμβρίου τις εργάσιμες  ημέρες και από τις 8πμ-2μμ στο τηλ.2381022340 (Φιλίππου 37-Παλαιό Νοσοκομείο).
Εκ του ΔΙΕΚ 

ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ Π.Κ.Μ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ Π.Κ.Μ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης της Αυτοκτονίας, που είναι η 10η Σεπτεμβρίου κάθε έτους,  το  Τμήμα Πρόληψης και Προαγωγής της Υγείας της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας ανακοινώνει τα εξής:
«Κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), η αυτοκτονία είναι μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας σε χώρες με υψηλό εισόδημα και μία αναδυόμενη απειλή για τις χώρες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος.
Στην πραγματικότητα, το 2012, το 75% των αυτοκτονιών σε παγκόσμιο επίπεδο αφορούσε χώρες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος. Ωστόσο, οι αυτοκτονίες μπορούν να προληφθούν με έγκαιρες παρεμβάσεις σε εθνικό και τοπικό επίπεδο και οι οποίες συχνά είναι χαμηλού κόστους.
Κατά τον Π.Ο.Υ.:
• Πάνω από 800 000 άνθρωποι πεθαίνουν λόγω αυτοκτονίας κάθε χρόνο
• Μια προηγούμενη απόπειρα αυτοκτονίας είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας κινδύνου για αυτοκτονία στο γενικό πληθυσμό.
• Η αυτοκτονία είναι η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου  στις ηλικίες μεταξύ 15-29 ετών.
• Ο «δείκτης» παγκόσμιας θνητότητας για τη αυτοκτονία είναι 16 ανά 100.000 άτομα και αυτό αντιστοιχεί περίπου σε ένα θάνατο κάθε 40 δευτερόλεπτα.
• Κατάποση των φυτοφαρμάκων, ο απαγχονισμός  και τα πυροβόλα όπλα είναι από τις πιο κοινές μεθόδους αυτοκτονίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η Διεθνής Συνεργασία για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας (International Association for Suicide Prevention IASP ) και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ) συνεργάζονται στενά από το 2003  για την πρόληψη των αυτοκτονικών τάσεων. Από τη συνεργασία αυτή προέκυψε η Παγκόσμια Ημέρα της Πρόληψης της Αυτοκτονίας  να εορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου.
Στόχος της επετείου αυτής είναι η παγκόσμια αφύπνιση και η ενημέρωση του κοινού για το σοβαρό αυτό κοινωνικό φαινόμενο καθώς και η ανάπτυξη των στρατηγικών πρόληψης και προαγωγής που οδηγούν στην αντιμετώπιση του.
Το θέμα του φετινής επετείου είναι «Συνδέω, Επικοινωνώ, Φροντίζω» και επιδιώκει:
-την συνεργασία όλων  των φορέων και την σύνδεση τους στο κοινό πρόβλημα τόσο σε τοπικό όσο και παγκόσμιο επίπεδο (Συνδέω),
-την ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ των κοινοτήτων ώστε να μην αποσιωπούνται γεγονότα με τον φόβο του στίγματος (Επικοινωνώ) και
-την μέριμνα για την χάραξη πολιτικών για την ψυχική υγεία (Φροντίζω).
Επί πλέον το «φροντίζω» αναφέρεται στις κοινότητες, οι οποίες πρέπει να ενδιαφέρονται αρκετά για να είναι σε θέση να προσδιορίσουν και να υποστηρίξουν εκείνους που μπορεί να βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο όπως και στους επαγγελματίες υγείας .
Στην αυτοκτονία παίζουν ρόλο ένα σύνολο από παράγοντες όπως ψυχολογικοί, κοινωνικοί, βιολογικοί, πολιτιστικοί και περιβαλλοντικοί οι οποίοι αλληλεπιδρούν.
Η φτώχεια, η ανεργία, η απώλεια αγαπημένων προσώπων, η κατάρρευση σχέσεων, νομικά προβλήματα, προβλήματα στην εργασία κ.λ.π αναγνωρίζονται διεθνώς, ως προδιαθεσικοί παράγοντες κινδύνου για τα ευάλωτα άτομα. Τα ψυχικά προβλήματα όπως η κατάθλιψη  και άλλες διαταραχές της διάθεσης, η χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών, ένα ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία, η κοινωνική απομόνωση παίζουν επίσης κεντρικό  ρόλο στην ανάπτυξη της αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Αξιοσημείωτη είναι η συσχέτιση που αναδείχθηκε (11ο Πανελλήνιο Συνέδριο Δημόσιας Υγείας 2016) μεταξύ των οικονομικών δυσχερειών και της ανεργίας με την αυτοκτονική τάση.
Στην Ελλάδα αριθμός θανάτων από αυτοκτονίες, όπως αυτές χαρακτηρίστηκαν από τις ιατροδικαστικές και ανακριτικές αρχές, ανήλθε σε 533 το 2013, έναντι 508 το 2012. Στον αριθμό αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται οι απόπειρες.
Σύμφωνα με μία έρευνα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, η οποία ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013, έδειξε μεταξύ άλλων ότι οι αυτοκτονίες των ανδρών αυξάνονται με την κρίση ενώ των γυναικών μειώνονται. Οι άνδρες επιλέγουν τον απαγχονισμό ενώ οι γυναίκες την πτώση. Οι ισχυρές ανθρώπινες σχέσεις, η κοινωνική «συνεκτικότητα» ειδικά με την οικογένεια και τους φίλους που προσφέρουν κοινωνικό στήριγμα, η υψηλή αυτοεκτίμηση και η σταθερότητα αποτελούν προστατευτικούς μηχανισμούς.

Η ευχερής πρόσβαση των ατόμων στις θεραπείες των ψυχικών διαταραχών, τα προγράμματα πρόληψης των αυτοκτονικών τάσεων, η εφαρμογή των προγραμμάτων Αγωγής Υγείας και η αρωγή της πολιτείας είναι τα εργαλεία προαγωγής  της υγείας του πληθυσμού. Στο Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία του Π.Ο.Υ. 2013-2020, τα κράτη μέλη έχουν δεσμευθεί να εργάζονται προς την κατεύθυνση του παγκόσμιου στόχου, που είναι η μείωση του ποσοστού των αυτοκτονιών στις χώρες μέλη κατά 10% μέχρι το 2020».

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...