Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.
Σε όλο τον κόσμο θα κυκλοφορήσει η κάρτα με την ζωγραφιά 14χρονης μαθήτριας από τα Γιαννιτσά που αναδείχθηκε νικήτρια στο διαγωνισμό του οργανισμού Postcards for Peace.
Η μαθήτρια της Β΄ Γυμνασίου του 2ου Γυμνασίου Γιαννιτσών Ευγενία Δεμιρτζόγλου κέρδισε το πρώτο βραβείο, στην κατηγορία 12-16 ετών, με τη ζωγραφιά της που θα τυπωθεί σε καρτ ποστάλ και θα πουληθεί για να προωθήσει το μήνυμα της ειρήνης.
"Ζωγραφίζω από πολύ μικρή και όταν έμαθα για τον διαγωνισμό, ήθελα πολύ να συμμετάσχω" λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η 14χρονη Ευγενία που εμπνεύστηκε το θέμα της από την προσφυγική κρίση.
"Ήθελα να εκφράσω το γεγονός ότι είμαστε όλοι ίσοι και πρέπει να ζήσουμε με ειρήνη" εξήγησε η μαθήτρια η οποία συμπεριέλαβε στη ζωγραφιά της τους διαχρονικούς στίχους του John Lennon ,"imagine all the people living life in peace".
Ο φιλανθρωπικός οργανισμός Postcards for Peace έχει στόχο την προώθηση της ισότητας και της διαφορετικότητας, βοηθώντας στην εξάλειψη διακρίσεων που αφορούν στο φύλο, τη θρησκεία, την αναπηρία ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Μέσω της ιστοσελίδας του, παρακινεί τον κόσμο να υποβάλει σχέδια για κάρτες τα οποία στη συνέχεια αναρτώνται και μπορούν να εκτυπωθούν.
Κυριακή 2 Οκτωβρίου και εκμεταλλευόμενος τον ελεύθερο χρόνο μου(!) δράττομαι της ευκαιρίας και κατευθύνομαι προς την υδρογέννητη πρωτεύουσα του νομού, την αιώνια πόλη των νερών , την Έδεσσα.
Έχει προηγηθεί τιμητική πρόσκληση από έναν φίλο, έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει αναλώσει τη ζωή του στην προσφορά και την συγγραφή βιβλίων για τον πολύπαθο τόπο μας, τον Δημήτρη Ευαγγελίδη.
Το παλιό μου αυτοκίνητο καταπίνει με ηρωικές προσπάθειες τα χιλιόμετρα, στον ανηφορικό, φιδίσιο δρόμο προς τον προορισμό μου κι εγώ κοιτάζω συνεχώς το ρολόι μου, επειδή έχω καθυστερήσει..
Την αγωνία μου επιτείνει και το γεγονός, ότι δεν γνωρίζω επακριβώς την διεύθυνση του Παρθεναγωγείου, στο οποίο θα πραγματοποιηθεί η όλη παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη, τα «Μακεδονικά 2».
Ύστερα από ολιγόλεπτη περιπλάνηση, ρωτώντας δεξιά κι αριστερά, φτάνω στην περιοχή Βαρόσι, μια εξαιρετικού κάλλους παραδοσιακή-διατηρητέα γειτονιά της παλιάς Έδεσσας, με επιβλητικά αρχοντικά και Μακεδονικού ρυθμού σπίτια, βρίσκω επιτέλους το κτίριο του Παρθεναγωγείου και παρακάμπτοντας τα πηγαδάκια με τους αρκετούς καλεσμένους, μπαίνω στην αίθουσα και πιάνω μια καρέκλα στη γωνιά ανιχνεύοντας το οπτικό μου πεδίο, για να έχω μια πανοραμική άποψη του χώρου.
Η αίθουσα σχεδόν γέμισε και στο κέντρο της βόρειας πλευράς της, ο Δημήτρης και ο συγγραφέας-εκπαιδευτικός Ιωάννης Παπαλαζάρου, ο οποίος θα προλογίσει, επιθεωρούν τις σημειώσεις τους και τα χαρτιά τους σε ένα τραπέζι, όπου έχουν τοποθετηθεί υπολογιστές, μικρόφωνα και βιβλία.
Στις πρώτες σειρές μπορώ να διακρίνω πλήθος επώνυμων πολιτικών αρχόντων, από την περιφέρεια, τον Δήμο Έδεσσας, παλιούς βουλευτές κι Ευρωβουλευτές(αρκετοί εκ των οποίων μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες αναχωρούν κατά τη γνωστή τακτική) ενώ η προνομιούχος πρώτη θέση πληρούται από προέδρους συλλόγων και ομάδων της περιοχής. Πληθωρική επίσης και η παρουσία μελών των «Βιβλιόφιλων» Έδεσσας καθώς και πολλοί φίλοι του συγγραφέα, που έχουν έρθει από όμορους τόπους.
Με ένα νεύμα του Δημήτρη, «όλα έτοιμα», ξεκινάει η παρουσίαση του πλούσιου βιογραφικού του Δ. Ευαγγελίδη το οποίο παρουσιάζει με την γλυκιά φωνή της η κυρία Ροζαλία Γαβριηλίδου.
Στη συνέχεια ο Ιωάννης Παπαλαζάρου, με το γνωστό γλαφυρό του ύφος και τον μεστό του λόγο παρουσιάζει τα δυο βιβλία της σειράς 1 και 2, ενώ το χιούμορ του κάνει την όλη εκδήλωση, μια ευχάριστη και συναρπαστική περιπλάνηση στο τεράστιο έργο του Δημήτρη.
Παίρνοντας τον λόγο ο ίδιος ο συγγραφέας, αφού ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους για την τιμή που του έκαναν, αναφέρθηκε διεξοδικά στο νέο του βιβλίο, το οποίο όπως ανέφερε, είναι μια συλλογή των κατά καιρούς άρθρων του σε διάφορα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, άρθρα τα οποία αποτελούν απαντήσεις χαστούκια, σε διάφορους «άσπονδους» φίλους της πατρίδας μας, οι οποίοι παραχαράσσουν βάναυσα την ιστορική αλήθεια.
Η εκδήλωση έκλεισε με μικρή συζήτηση ερωταπαντήσεων μεταξύ συγγραφέα και κοινού, ενώ ακολούθησε υπογραφή αυτόγραφων του συγγραφέα προς τους ενδιαφερόμενους θαυμαστές του.
Περιμένοντας υπομονετικά να τελειώσει το όλο τελετουργικό, πλησίασα κι εγώ προς τον φίλο και σεβαστό συγγραφέα, ο οποίος πάντα πρόθυμα με βοηθάει όποτε προστρέχω στις σοφές συμβουλές του, αναγνωρίζω και συναντώ πρόσωπα, φίλους που μόνο διαδικτυακά συνομιλώ και η χαρά μου είναι απερίγραπτη για την ευτυχή συγκυρία της εκ του σύνεγγυς επαφής.
Αφού φωτογραφίσαμε τις όμορφες στιγμές με πολλά χαμόγελα και πολλές αληθινές κουβέντες, παίρνω το δρόμο του γυρισμού, αρνούμενος την ευγενική πρόσκληση της σπουδαίας παρέας, να τους ακολουθήσω για καφέ.
Περιδιαβαίνοντας τα λιθόστρωτα στενά της ιστορικής γειτονιάς και φωτογραφίζοντας , όλη αυτή την πανδαισία των εικόνων, ηχούν μέσα μου ακόμη πιο δυνατά τα λόγια του Δημήτρη:
«ΕΊΜΑΙ ΝΤΟΠΙΟΣ-ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ-ΕΛΛΗΝΑΣ» με αυτή ακριβώς τη σειρά. Και αυτόν τον αυτοπροσδιορισμό μου δεν μπορεί κανείς να τον αλλάξει.
Οι Πρόμαχοι είναι ο τελευταίος προς Βορρά οικισμός και ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αλμωπίας, χτισμένος στις υπώρειες της οροσειράς του Βόρα. Κύριες ασχολίες είναι η γεωργία, η υλοτομία και γενικότερα η επεξεργασία του ξύλου. Παλαιότερα ονομαζόταν Μπάχοβο. Οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες. Μετά τη λήξη του Μακεδονικού Αγώνα το χωριό ονομάστηκε Ακρόπολις.
Το χωριό Πρόμαχοι απέχει 8 χιλιόμετρα από την Αριδαίαμ βρίσκεται σε υψόμετρο 290 μέτρων και το 2011 είχε πληθυσμό 1.740 άτομα. Πρωτοκτίστηκε όπως διηγούνται οι παλιότεροι κοντά στα σύνορα. Ήταν γνωστό στους γειτονικούς λαούς με την ονομασία Sel(ts)co Gre(ts)co,δηλαδή Ελληνικό χωριό. Η τοποθεσία του άλλαξε 7 φορές εξαιτίας εχθρικών απειλών και επιδρομών. Αυτό μαρτυρεί η προηγούμενη ονομασία «Μπάχοβο» :’’Αχ και Μπαχ που θα μείνουμε ‘’.Άλλη ονομασία του χωριού είναι «Μπάοβο» επειδή είχε όμορφα κορίτσια. Η κοινότητα Μπαχόβου (Πρόμαχοι) αναγνωρίστηκε στις 10/4/1919.
Σήμερα το χωριό είναι από τα μεγαλύτερα της περιοχής, έχει το μεγαλύτερο κοινοτικό δάσος έκτασης 16.000 στρεμμάτων, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για την οικονομία του χωριού καθώς οι περισσότερες οικογένειες ασχολούνται με την υλοτομία και γενικώς με το εμπόριο και επεξεργασία ξύλου.
Έχει δημοτικό και γυμνάσιο στο οποίο φοιτούν μαθητές και από τη Σωσσάνδρα.
