«Βότανα- Αρωματικά φυτά»: Εκδήλωση-παρουσίαση από τη Β΄ τάξη του Δημοτικού σχολείου Προμάχων.

Με την ευκαιρία της λήξης της σχολικής χρονιάς, η Β΄ τάξη του Δημοτικού σχολείου Προμάχων, θα παρουσιάσει την Τρίτη 14/6/2016 ώρα 10.00 π.μ. την πολύ ενδιαφέρουσα εργασία των μαθητών της, με θέμα : «Βότανα- Αρωματικά φυτά».

Θα παρουσιαστούν δημιουργίες των παιδιών, που δούλευαν καθ΄όλη την διάρκεια της χρονιάς, υπό την επίβλεψη της δασκάλας τους Αλεξάνδρας Κωστινά και θα σας εκπλήξουν με τις απίθανες παρασκευές βοτάνων και αρωμάτων.

Διαβάστε Περισσότερα

Συγχαρητήριο μήνυμα του ΑΣ ΠΡΟΜΑΧΟΙ στον ΑΛΜΩΠΟ Αριδαίας

Ο ΑΣ ΠΡΟΜΑΧΩΝ "ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΟΙ" συγχαίρει τους παίκτες και την διοίκηση του ΑΛΜΩΠΟΥ για την άνοδο στη Γ Εθνική κατηγορία και εύχεται την ανάλογη πετυχημένη πορεία στην επόμενη αγωνιστική χρονιά.

Διαβάστε Περισσότερα

"ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ" ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ   

Aν άρχιζε ο Θεός μια μέρα να μετράει όσα έφτιαξε,
άστρα, πουλιά, σπόρους, βροχές, μητέρες, λόφους,
θα τέλειωνε ίσως κάποτε. Eγώ κάθομαι εδώ, ολομόναχος,
    μέσα σε τούτο το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει,
και μετράω τα σφάλματα που έκανα, τις μάχες που έδωσα,
    τις δίψες, τις παραχωρήσεις,
μετράω τις κακίες μου, κάποτε θαυμαστές, τις καλωσύνες μου
συχνά επηρμένες, μετράω, μετράω, δίχως ποτέ μου
    να τελειώνω ― α, εσείς,
εσείς ταπεινώσεις, αλτήρες της ψυχής μου,
βαθύ, θρεπτικό ψωμί, αιώνιε πόνε μου,
όλη η δροσιά του μέλλοντος τραγουδάει μες στις κλειδώσεις μου
την ίδια ώρα που μου στρίβει το λαρύγγι η πείνα χιλιάδων
    φτωχών προγόνων,
κι ω ήττες, συντρόφισσές μου, που μέσα σε μια στιγμή
με λυτρώσατε απ’ τους αιώνιους φόβους της ήττας.   

Eίμαι κι εγώ ένας Θεός μες στο δικό του σύμπαν, σε τούτο
    το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει,
ένα σύμπαν ανεξιχνίαστο κι ανεξάντλητο κι απρόβλεπτο,
ένας Θεός καθόλου αθάνατος,
γι’ αυτό και τρέμοντας από έρωτα για κάθε συγκλονιστική
κι ανεπανάληπτη στιγμή του.   

 ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ “ΠΟΙΗΣΗ Α΄” Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ  

Διαβάστε Περισσότερα

Το κορίτσι που πενθούσε

«Ηταν μια φορά μια γυναίκα που ζούσε με τη μοναχοκόρη της σ’ένα μικρό σπιτάκι στην άκρη ενός χωριού.Μια μέρα, το κορίτσι είχε μείνει στο σπίτι να παλεύει με τη λάτρα, ενώ η μάνα δούλευε έξω στα χωράφια. Έξαφνα, έπιασε καλοκαιρινή καταιγίδα και αυτή έτρεξε κάτω από ένα δέντρο να προφυλαχτεί, κι εκεί σαν πύρινο τσεκούρι τη χτύπησε κεραυνός. Έπεσε σαν κούτσουρο και δεν σηκώθηκε ποτέ.

Το κορίτσι ήταν απαρηγόρητο.Έκλαιγε όλη μέρα κι όλη νύχτα και παρακαλούσε τον ουρανό για ένα μόνο πράγμα: Να ξαναδεί τη μάνα της, ας ήταν και στ’όνειρό της. Δε πήγαινε στο πηγάδι να φέρει νερό, δεν ζύμωνε, δεν σκούπιζε. Ζούσε από τη συμπόνια των χωριανών που της έφερναν πού και πού μια στάμνα νερό, ένα πιάτο φαϊ και το χαμηλό σπιτάκι της σκεπαζόταν μέρα με τη μέρα με μια σκόνη πηχτή και πικρή. Και πέρναγε ο καιρός μέσα σε θρήνους και δάκρυα και σιωπή…

Ώσπου, μια νύχτα παράξενη, χωρίς  φεγγάρι και χωρίς αστέρια, χωρίς ήχους και χωρίς σκιές, το κορίτσι είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε πως βρέθηκε σ’ ένα άγνωστο χωριό. Ήταν ένας τόπος ήσυχος, με μικρά χαμηλά σπιτάκια ασπρισμένα με ασβέστη και στις αυλές τους είχε γλάστρες με βασιλικούς, ματζουράνες, χρυσάνθεμα, γεράνια…Και παντού άνθρωποι ήσυχοι, με ήμερη ματιά. Γυναίκες λιάζονταν στον ήλιο, πίνοντας δροσερούς χυμούς, ή κεντούσαν στη σκιά παράξενα τοπία πάνω σε λινά τραπεζομάντηλα και μεταξωτά στρωσίδια. Άντρες παίζανε τάβλι στο καφενείο ή πίνανε ρακί, τρώγοντας μαλακά σταρένια παξιμάδια, αλειμμένα με λάδι, αλάτι και θυμάρι. Παιδιά παίζανε κρυφτό ή κουτσό, μασουλώντας ζεστό ψωμί αλειμμένο κατσικίσιο βούτυρο και πασπαλισμένο ζάχαρη. Κι άξαφνα, είδε από μακριά να έρχεται η μάνα της. Ήταν διπλωμένη στα δύο, σκυμμένη από το βάρος δύο τεράστιων πιθαριών που κουβαλούσε στην πλάτη. Το κορίτσι έτρεξε προς το μέρος της φωνάζοντας:

-Μανούλα, στάσου, άσε με να σε βοηθήσω!

Η γυναίκα στάθηκε και χωρίς ν’αφήσει καταγής τα πιθάρια της, αποκρίθηκε με σκοτεινή ματιά.

-Κόρη μου, κακή μου κόρη, γίνε καλή σαν πρώτα. Λυπήσου με. Αν θέλεις να με βοηθήσεις, σταμάτα να κλαις και ζήσε! Δεν βλέπεις πως κουβαλάω ολημερίς και ολονυχτίς τα δικά σου δάκρυα;

Το κορίτσι ξύπνησε αλαφιασμένο και μ’ανοιχτά τα βλέφαρα περίμενε την αυγή. Με το ξημέρωμα, πήγε στο πηγάδι για νερό, ύστερα πότισε τα ξερά γεράνια στα περβάζια, έπιασε να διώχνη από παντού τη σκόνη, έπλυνε τα παράθυρα, έπλυνε το δάπεδο μέσα κι έξω από το σπίτι, πλύθηκε κι αυτή και ντύθηκε με ρούχα καθαρά. Ύστερα, άναψε το φούρνο, φυσώντας για να πάρει η φωτιά κι απέ, σιγοτραγουδώντας, έβαλε να ζυμώσει.»

Λιλή Λαμπρέλλη, «Δέκα συν ένα παραμύθια σοφίας για καιρούς κρίσης και άλλων δεινών», εκδόσεις Πατάκη

Διαβάστε Περισσότερα

Η Eυχή

Η Eυχή είναι ένα περίεργο πράγμα. Πόσο μάλλον όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε τρεις. Σαν σου παρουσιάζεται το λυχνάρι του Αλλαντίν και το ίδιο το Έψιλόν της σου προτείνει τρεις διαφορετικές γραμμούλες, τρία  μονοπάτια διαφορετικά.

Για κάποιους από μας είναι μια συνήθεια, σαν σβήνουμε τα κεράκια μιας τούρτας γενεθλίων. Για κάποιους άλλους κάτι, που η πραγματοποίησή της μπορεί να αλλάξει όλο τους το είναι, να τους δώσει μια νέα κοσμοθεωρία, μια καινούργια αντίληψη ζωής. Οι άυλες έννοιες, τα συναισθήματα που είναι δύσκολο να περιγραφούν είναι και τα πιο σημαντικά…

Κι έτσι, ξαφνικά, βρίσκεσαι στην κοιλίτσα ενός μαγικού ύψιλον. Σε μια αγκαλιά που προσπαθείς να κάνεις ότι μπορείς, και κυρίως αυτά που δεν μπορείς. Τα αδύνατα. Για την Ευχή σου. Και όταν έρχεται το στρεσάρισμα και η κούραση, σκέφτεσαι ότι η κούρασή σου μπροστά σε άλλα, είναι απλά γελοία. Ότι η στενοχώρια που πέρασες πρόσφατα λόγω κάποιου προσωπικού θέματος μπροστά σε εκείνα, τραγικά αστεία. Η ζωή σου ε'ιναι εδώ, στα χέρια σου. Και είναι απλά πανέμορφη, κι ας μην εκπέμπει κάθε μέρα με φωτεινά χρώματα, δεν είναι σαχλό πρωινάδικο η Ζωή.

Και τα Χ μέσα στην Ευχή ξέρεις ότι θα τα φας συχνά. Είτε αφορούν εσένα, είτε τους άλλους. Μα…αν όλα ήταν εύκολα, πως θα γινόταν στη συνέχεια το υπερβατικό, το ακατόρθωτο, το ασυνήθιστο…το μαγικό…;;Οπότε, επιλέγεις να χρησιμοποιήσεις το Χ που βρίσκεται μπροστά σου, αλλάζοντας του ιδιότητα. Επιλέγεις να το δεις διαφορετικά:

Χ σε ότι δεν έχει σημασία πραγματική, και Χ σε ότι δεν μπορείς πραγματικά να αλλάξεις…

Και έτσι, κάνοντας τούτο, βρίσκεσαι να κοιτάς έπειτα χαρούμενος το Η που ακολουθεί, ίδια σκαλίτσα στο να γίνεις εσύ ο ίδιος λίγο καλύτερος…

Μια σκάλα που θα ανεβάσει τους άλλους, αλλά και εσένα μαζί καθημερινά, λίγο ψηλότερα…





ΠΗΓΗ...https://dreamsofafairytale.wordpress.com/

Διαβάστε Περισσότερα

"Οι ρίζες δεν είναι για να γυρίζουμε πίσω" - Κατερίνα Γώγου

«οι ρίζες δεν είναι για να γυρίζουμε πίσω

είναι για να βγάζουνε κλαριά

άμα δε βγάζουνε

είναι παλούκια καυσόξυλα

οδοφράγματα Μπροστά Μπροστά κι άλλο!

τόσο θέλει

απ’ την υποταγή στην εξέγερση

απ’ το όλοι η κανένας

απ’ το όλα η τίποτα» 

Βιογραφικά στοιχεία

Κατερίνα Γώγου

Γεννήθηκε στην Αθήνα.

Δούλευε από 5 χρονών σε παιδικούς θιάσους και, στη συνέχεια, επαγγελματικά σαν ηθοποιός, παίζοντας από Επιθεώρηση μέχρι Αρχαία Τραγωδία (θίασος Κ. Κουν). Παράλληλα, δούλεψε στον κινηματογράφο και πήρε μέρος σε δεκάδες ταινίες, κυρίως της Φίνος Φιλμ.

Πρωταγωνίστησε στις ταινίες:

Το... βαρύ πεπόνι (Π. Τάσιου), 1977, για την οποία κέρδισε το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Παραγγελιά (Π. Τάσιου), 1980. Μέρος της ταινίας βασίζεται σε ποιήματά της.

Όστρια (Α. Θωμόπουλου), 1984, όπου συνεργάζεται και στο σενάριο. Παίρνει το Κρατικό Βραβείο Ερμηνείας και μοιράζεται το Βραβείο Σεναρίου με τον Α. Θωμόπουλο.

Η συλλογή ποιημάτων της Τρία κλικ αριστερά (1978) μεταφράστηκε από τον Jack Hirchman και κυκλοφόρησε στο Σαν Φρανσίσκο από τις Εκδόσεις Night Horn Books.

Πέθανε το 1993.

Βιβλιογραφία

• Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν:
• Τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε (ePUB), 2013
• Νόστος, 2004
• Με λένε Οδύσσεια, 2002
• Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών, 1988
• Απόντες, 1986
• Το ξύλινο παλτό, 1982
• Ιδιώνυμο, 1980
• Τρία κλικ αριστερά, 1978

Διαβάστε Περισσότερα

Τσιγάρα χύμα

του Τέλη Πολυχρονιάδη

Κυριακή μεσημέρι, μπροστά στο περίπτερο για εφημερίδα. Πίσω μου ένα πάρκο και πιο πέρα ο ναΐσκος του Άη-Νικόλα χτισμένος, όπως λένε, πάνω στον αρχαίο ναό του Ποσειδώνα ― κι οι δυο τους προστάτες και Θεοί της θάλασσας… λιακάδα και παρέες συνωστίζονται στο πάρκο και γύρω από το περίπτερο, κι αυτό αρχαίος ναός της αφθονίας… 
Δίνω τη σειρά μου σε έναν βιαστικό· έτσι κι αλλιώς, δεν έχω ακόμη αποφασίσει τι εφημερίδα θα πάρω, τι τσιγάρα θα καπνίσω σήμερα, τι εταιρία κινητού θα ανανεώσω… Ο τύπος, με μια ευέλικτη χειρονομία, χώνει στο χέρι του περιπτερά λίγα ψιλά και κάτι μουρμουρίζει. Το αφεντικό σκύβει, παίρνει κάτι και το προσγειώνει στη χούφτα του. Τι είναι, ρε γαμώτο! Κοιτάω προσεκτικά την ανταλλαγή, το χέρι, τα χέρια … λίγα τσιγάρα χύμα!
 Σαν χειραψία μου φάνηκε, σαν κλείσιμο δουλειάς με ελπίδα και ειλικρίνεια, σαν μήνυμα αισιοδοξίας, η κρίση έφερε τα πάνω κάτω, έφερε παλιές συνήθειες και καθημερινή τριβή με το τι κάνω τώρα; Έφερε ζωή μέσα από το ενδόμυχο και αρνητικό μήνυμα θανάτου που κουβαλάει το τσιγάρο, το τόσο άχρηστο και το τόσο αναγκαίο που βολοδέρνει στους δρόμους μας, στα τραγούδια μας, στα καφενεία μας, στα μπαλκόνια μας, στα χαμένα ραντεβού, στη στάση του λεωφορείου… 
Τσιγάρα χύμα, άνθρωποι χύμα, ο ναός του περίπτερου διαφεντεύει τους πιστούς του και δίνει κουράγιο ότι όλα πάνε καλά ή θα πάνε…
 Ο ήλιος ψηλά, η μέρα αντέχει, ο κόσμος στα Εσω-Πόλια συνεχίζει ακάθεκτος, απλός, λαμπρός, αυθεντικός κι εγω ψάχνω θέση στο τραμ, ξένος του καιρού, χύμα στην καρότσα, ακολουθώ τη ροή κι ανάβω  τσιγάρο.
 Παρέα…



ΠΗΓΗ...http://entefktirio.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Οι χαροκαμένοι

Στη μικρή μας πόλη, οι πρώτοι που σηκώνονται και βγαίνουν με το χάραμα από τα σπίτια τους, είναι οι χαροκαμένοι. Γυναίκες και άντρες, αλλά κυρίως γυναίκες. Μαυροντυμένες εκείνες πατόκορφα, με το περιβραχιόνιο του πένθους στερεωμένο με κρυφές παραμάνες στα καλοκαιρινά τους πουκάμισα, εκείνοι. Πρόσωπα ανέκφραστα, βλέμμα συχνά κόκκινο, καρφωμένο στον προορισμό. Στόμα σφιγμένο. Από όλα τα σημεία της μικρής μας πόλης παίρνουν τους δρόμους για “τα μνήματα”.

Πάνε. Αν τους συναπαντήσεις και τους καλημερίσεις θα σου απαντήσουν “Για να μην μας πιάσει η ζέστη”, λες και τους ρώτησες “Γιατί τόσο νωρίς;”. Αντί να πουν την αλήθεια: ότι πάνε να καλημερίσουν τον νεκρό τους, να τού διηγηθούν τα όνειρα της νύχτας που μόλις τέλειωσε. Να ανάψουν το καντήλι να τού φωτίζει τη μέρα -σαν να μην τού φτάνει ο καλοκαιρινός ήλιος που πυρώνει την πλάκα. 

Το σούρουπο οι χαροκαμένοι κάνουν την ίδια διαδρομή. Ξαναπηγαίνουν στο κοιμητήρι. Στο “καλησπέρα” σου, πάλι τα δικά τους λένε: “Τώρα που έπεσε η ζέστη...” αντί να πουν ότι πάνε να καληνυχτίσουν τον νεκρό, να τού διηγηθούν τα της μέρας που πέρασε, αν βρουν παπά να ρίξουν  τρισάγιο και να τού ανάψουν πάλι το καντήλι. Λες και δεν τού φτάνει το φεγγαρόφωτο κάτω από τα κυπαρίσσια. 

Έτσι, πρωί -βράδυ, με τις επισκέψεις, με τη μουρμούρα, τα “αχ” και τα κλάματα δεν τους αφήνουν σε ησυχία· σε τόπο αναπαύσεως. «...ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός»



ΠΗΓΗ...http://tsalapetinos.blogspot.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Γιάννης Σηφάκης : Καμία αδικία σε βάρος της Πέλλας στον Αναπτυξιακό Νόμο

Γιάννης Σηφάκης :  Καμία αδικία σε βάρος της Πέλλας στον Αναπτυξιακό Νόμο – Όλοι οι παραμεθόριοι Νομοί στο σύνολο τους ( ασφαλώς και η Πέλλα) στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου 

Το δίκιο αίτημα των πολιτών της Πέλλας και όλων των παραμεθόριων περιοχών να εντάσσονται οι Περιφερειακές Ενότητες που είναι παραμεθόριες στο σύνολο τους στις ευεργετικές διατάξεις του νέου αναπτυξιακού νόμου, αίτημα που υποστηρίχτηκε από όλους τους κυβερνητικούς βουλευτές των συγκεκριμένων Νομών, φαίνεται ότι αποδέχεται η κυβέρνηση.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ο Υπουργός Γιώργος Σταθάκης στην συζήτηση του αναπτυξιακού νόμου στην ολομέλεια την Τρίτη θα υποβάλει υπουργική τροπολογία για τη ένταξη του συνόλου των Παραμεθόριων Νομών στις εν λόγω διατάξεις. 

Διαβάστε Περισσότερα

Επίσκεψη Υπουργού Παναγιώτη Κουρουπλή στην Πέλλα

Επίσκεψη Υπουργού Παναγιώτη Κουρουπλή στην Πέλλα

 Την πρώτη μέρα της παρουσίας του στην Πέλλα επισκέφτηκε το Δημαρχείο Σκύδρας, το κέντρο προσφύγων στα Γιαννιτσά, συναντήθηκε με την Νομαρχιακή Επιτροπή Πέλλας ΣΥΡΙΖΑ και παρευρέθη σε εκδήλωση στους Καταρράκτες που διοργάνωσε ο Δήμαρχος Έδεσσας Δημήτρης Γιάννου. 
Τον συνόδευαν ο Γιάννης Σηφάκης και η Θεοδώρα Τζάκρη. 
Παρευρέθηκαν και παρενέβησαν στην συζήτηση στους Καταρράκτες ( πέραν των βουλευτών) ο Αντιπεριφερειάρχης Θόδωρος Θεοδωρίδης και οι άλλοι δήμαρχοι της Πέλλας, η Κατερίνα Ιγνατιάδου, ο Γρηγόρης Στάμκος και ο Δημήτρης Μπίνος. Ακόμη παρευρέθηκαν και έθεσαν θέματα που τους απασχολούν πολλοί φορείς της Π.Ε. Πέλλας ( εμπορικό επιμελητήριο, εμπορικός σύλλογος, ΤΕΕ, σύλλογος εργαζομένων Περιφέρειας, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εκπρόσωποι προγραμμάτων ατόμων με ειδικές ανάγκες, ο συντονιστής της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Γάγκλιου και άλλοι).      

Διαβάστε Περισσότερα