ΕΠΑΦΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΗΦΑΚΗ ΜΕ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΛΛΑΣ

Γιάννης Σηφάκης : 
Να ιδρυθεί φορέας διαχείρισης της λίμνης Βεγορίτιδας τώρα που να εφαρμόσει την ειδική περιβαλλοντική μελέτη
Προστασία της λίμνης για να ανέβει η στάθμη της με στόχο να αποκατασταθεί η φυσική λειτουργία της 
Να μην υποχωρήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην λογική «προστασίας» των καταπατημένων εκτάσεων
Συνολική αξιοποίηση του ορεινού όγκου με διαβούλευση των φορέων και στόχο τον ήπιο τουρισμό και την αειφορία 

Ο Βουλευτής Πέλλας συναντήθηκε στην Άρνισσα με τον σύλλογο προστασίας της Βεγορίτιδας με αφορμή την σύσκεψη στο Διοικητήριο Πέλλας των Αντιπεριφερειαρχών Πέλλας και Φλώρινας, Δημάρχων των δύο Περιφερειακών Ενοτήτων και υπηρεσιών( στην οποία συμμετείχε).  Επισκέφτηκε επί τόπου την λίμνη μαζί με τους εκπροσώπους του συλλόγου Μούλα Νικόλαο και Κύρκο Σωτήριο.
Στην σύσκεψη που ακολούθησε ο Γιάννης Σηφάκης εξέφρασε την άποψη ότι πρέπει άμεσα να παραληφθεί η ειδική περιβαλλοντική μελέτη που έχει εκπονηθεί ( μετά την διαβούλευση του τελικού της κειμένου) και να συσταθεί φορέας διαχείρισης της λίμνης που να επιβλέπει την εφαρμογή της άμεσα.
Να μην υπάρξουν παρεμβάσεις στην φυσική άνοδο της στάθμης της ( που τώρα βρίσκεται στο 516.5 m απόλυτο υψόμετρο) τουλάχιστον ως την άνοδο της στάθμης ως το 522 m απόλυτο υψόμετρο που είναι τα όρια των ιδιοκτησιών. Μόνο με αυτό τον τρόπο η λίμνη θα αποκαταστήσει την φυσική της λειτουργία ενισχύοντας τον υδροφόρο ορίζοντα που η στάθμη του έπεσε αρκετά όλα τα τελευταία χρόνια. 
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση και η πολιτεία δεν πρέπει να κινείται με την λογική της υπεράσπισης της αυθαιρεσίας κάποιων να καλλιεργούν πολυετείς καλλιέργειες σε εκτάσεις της λίμνης παρά τις αντίθετες αποφάσεις της διοίκησης. 
Να καταλάβουμε όλοι ότι ο φυσικός πλούτος του συστήματος λιμνών της περιοχής είναι ανεκτίμητος και μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη σημαντικών ανθρωπογενών δραστηριοτήτων που να συμβαδίζουν με την αειφορία.  
Ο βουλευτής επισκέφτηκε το ανεμοδρόμιο της Παναγίτσας και για ακόμη μια φορά επιβεβαίωσε την μεγάλη δυναμική που μπορεί να έχει η περιοχή στον τουρισμό αν, φυσικά, ακολουθηθούν από όλους τους εμπλεκόμενους πολιτικές ανάπτυξης του τουρισμού. Συζητήθηκαν θέματα ανάπτυξης του ανεμοδρόμιου στην προσπάθεια των διοικούντων με επικεφαλής των Γιώργο Τοκατλίδη να αποκτήσει το ανεμοδρόμιο επισκέπτες υψηλού επιπέδου από όλες τις γειτονικές χώρες. 

Συναντήσεις του Γιάννη Σηφάκη

Στην διάρκεια των προηγούμενων ημερών ο βουλευτής συναντήθηκε με σπαραγγοπαραγωγούς της Αλμωπίας, επισκέφτηκε την πίστα αγώνων μοτοσυκλετών ανώμαλου δρόμου στα Γιαννιτσά ( αναδεικνύοντας την ανάγκη βελτίωσης των υποδομών για να μπορεί να υποδεχτεί ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους αγώνες) και συμμετείχε σε πολιτιστικές εκδηλώσεις σε χωριά του Νομού. 

Σύσκεψη για τον προαστιακό σιδηρόδρομο και τις παρακάμψεις Χαλκηδώνας και Γιαννιτσών
Αύριο Τετάρτη στις 12 το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί στο Διοικητήριο Πέλλας η σύσκεψη των φορέων της Πέλλας και Φλώρινας για τον προαστιακό σιδηρόδρομο από Θεσσαλονίκη μέσω Γιαννιτσών και παράκαμψη προς Αριδαία και των οδικών παρακάμψεων Χαλκηδώνας και Γιαννιτσών. 

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ "ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ" ΑΡΙΔΑΙΑΣ

Συνάντηση με τον Πρόεδρο κ. Πέτρο Τσαρκνιά και μέλη του Ομίλου Αντισφαίρισης Αριδαίας πραγματοποίησε το πρωί της Τρίτης ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος.

Συγκεκριμένα, έγινε επίσκεψη στον χώρο της «κλειστής αγοράς» της Αριδαίας (περιοχή ΚΤΕΛ), η παραχώρηση της οποίας έχει ζητηθεί επισήμως από τον Όμιλο Αντισφαίρισης για αξιοποίηση και δημιουργία ενός σύγχρονου αθλητικού χώρου, ο οποίος μάλιστα θα είναι στη διάθεση του Δήμου για συγκεκριμένες δράσης, καθώς επίσης και για χρήση από τα σχολεία που στεγάζονται στην παραπάνω περιοχή.

Η πρόταση αυτή αξιολογείται καταρχήν πολύ θετικά από τη Δημοτική Αρχή και το επόμενο διάστημα θα γίνουν γνωστές όλες οι λεπτομέρειες γύρω από αυτό το θέμα, καθώς επίσης και οι όροι, ενώ στόχος είναι να τεθεί το ζήτημα προς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο το αμέσως επόμενο διάστημα, μιας και έχει ήδη την έγκριση της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης.

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΕΛΞΗ ΤΗΣ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Γιατί αναγνωρίζουμε στη ζωή μας τη λύπη περισσότερο από τη χαρά; Γιατί άραγε οι αρνητικές ιστορίες μας παίρνουν τόσο πολύ υπόσταση μέσα μας αντί για τα όμορφα πράγματα που κάνουμε ή συμβαίνουν γύρω μας;  Γιατί δεχόμαστε όλο το βάρος του «όχι» και δεν αφήνουμε το «ναι» να διεκδικήσει το δικό του ποσοστό εγγραφής;

Σκεφτείτε μία καθημερινή εικόνα. Για παράδειγμα την περίπτωση που οδηγούμε βιαστικά για μία συνάντηση και μας πιάνει κόκκινο φανάρι ενώ τρέχουμε να το περάσουμε. Η πρώτη σκέψη είναι αυθόρμητη «πάντα με πιάνει το κόκκινο όταν βιάζομαι, όταν θέλω να περάσω για να πάω στο ραντεβού μου, πάντα μου συμβαίνει αυτό και μόνο σε εμένα» και όσο περισσότερο το χτίζουμε με αρνητισμό, τόσο φτιάχνουμε σενάρια που θυμίζουν το «άντε και εσύ και ο γρύλος σου». Ναι, μας έπιασε κόκκινο. Πόσες φορές έχει γίνει αυτό; Άγνωστο, γιατί δεν τις μετράμε. Κι όμως νομίζουμε ότι μας πιάνει μόνο το κόκκινο! Αν υπήρχε ένας μετρητής προσπέλασης φαναριών, σίγουρα τα πράσινα θα ήταν περισσότερα, αν όχι τουλάχιστον ισόποσα.

Τι γίνεται εδώ; Απλό και ταυτόχρονα πολύπλοκο. Δείχνουμε έμφαση στο αρνητικό που μας συμβαίνει, στο κόκκινο φανάρι. Δίνουμε την αφορμή στον εαυτό μας να σκεφτεί αρνητικά και κατ’ επέκταση να το νιώσει. Το αρνητικό μας κλονίζει, έρχεται να απειλήσει τον κόσμο μας, έρχεται να μας εμποδίσει να ικανοποιήσουμε την επιθυμία μας και παίρνει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις από αυτές που του αναλογούν. Αν αυτό συνεχιστεί, θα λειτουργήσει αθροιστικά, θα υιοθετηθεί ως μία συνειδητή κατάσταση που επιτρέπει στον εαυτό μας να νοηματοδοτείται μόνο έτσι, αρνητικά. Οδηγούμαστε ασυναίσθητα σε μία επικριτική ματιά προς τον εαυτό μας  λέγοντας « Αφού δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό, τι κακό συμβαίνει σε εμένα;» ή κρίνουμε τους άλλους «Δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο άσχημα είναι τα πράγματα» και έτσι μεγαλώνουμε τις διαστάσεις του αρνητικού στην ετικέτα που μας κολλάμε.

Συχνά κάνουμε πλάνα για το μέλλον και λέμε: «αυτό θα είναι δύσκολο», μας ρωτάνε «γιατί» και λέμε «δεν ξέρω, έτσι το σκέφτομαι». Αυτοματοποιημένα πολλές φορές, χωρίς επεξεργασία κλίνουμε περισσότερο προς την άσχημη έκβαση των πραγμάτων. Εμμένουμε σε αυτή την άρνηση, τροφοδοτώντας τη σκέψη μας με μία σειρά από στοιχεία που λειτουργούν αποτρεπτικά στην εφαρμογή περαιτέρω ενεργειών μας. Στο τέλος της ημέρας ακυρώνουμε τις σκέψεις μας αποφεύγοντας να τις κάνουμε πράξη. Και πώς να τις κάνουμε πράξη όταν το μόνο που πιστεύουμε είναι το αρνητικό;

Και πότε είμαστε χαρούμενοι στη ζωή μας; Είναι δύσκολο να το καταλάβουμε, γιατί όταν είμαστε χαρούμενοι, το ζούμε, είναι εμπειρικό. Το προσπερνάμε εύκολα και δεν του δίνουμε σημασία. Δεν μπαίνουμε να αναλύσουμε και δύσκολα εκτιμάμε κάθε χαρούμενη σκέψη, πράξη, στιγμή. Απλά τη βιώνουμε ως δεδομένο στοιχείο και προχωράμε.

Από την άλλη όταν είμαστε στεναχωρημένοι, το αρνητικό συναίσθημα, μας κυριεύει σε όλο του το εύρος. Μπαίνουμε να αναλύσουμε τα πάντα. Θρηνούμε, επικρίνουμε και ανησυχούμε όλη τη μέρα.  Ο χρόνος αποκτά διαφορετική μέτρηση και τα δευτερόλεπτα φαίνονται αιώνες.Πάντα στη ζωή μας θα υπάρχουν καλές και κακές μέρες. Στις καλές συνεχίζουμε τη ζωή μας. Στις άσχημες ημέρες πως αντιδρούμε; Μένουμε καθηλωμένοι ή δείχνουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας; Επιτρέπεται να είμαστε στεναχωρημένοι δεχόμενοι ότι και αυτό το συναίσθημα είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας;

Συνήθως τις άσχημες μέρες λέμε στον εαυτό μας, «θα είμαι πάντα στεναχωρημένος» ή «γιατί είμαι τόσο αδύνατος» στρεφόμενοι πάντα με αρνητισμό προς τον εαυτό μας. Εκείνη τη στιγμή είναι που πραγματικά πρέπει να τον προσέξουμε, να τον φροντίσουμε και έτσι να προχωρήσουμε. Η στεναχώρια από μόνη της είναι διαχειρίσιμο συναίσθημα. Αλλά η λύπη μαζί με την ενοχή και τον φόβο, δημιουργούν έναν ανυπόφορο συνδυασμό.

Δίνουμε χώρο και χρόνο σε κάθε συναίσθημα, είναι όλα αξιοποιήσιμα. Ξέρουμε πότε είμαστε στεναχωρημένοι και πότε είμαστε χαρούμενοι: όταν έχουμε συναίσθηση των συναισθημάτων μας. Πότε είμαστε χαρούμενοι;

-          Όταν αποφεύγουμε να γινόμαστε θύματα των καταστάσεων.

-        Όταν είμαστε ήρεμοι και μπορούμε να σκεφτούμε ψύχραιμα χωρίς να φορτωνόμαστε με  ευθύνη για όλα τα προβλήματα όλου του κόσμου.

-          Όταν δείχνουμε ευγνωμοσύνη στον εαυτό μας  για ό,τι έχουμε καταφέρει.

-      Όταν νιώθουμε ισορροπημένοι και δεν σκεφτόμαστε τα λάθη του παρελθόντος γιατί δεν έχουμε ανάγκη τίποτα πια από τότε.

-          Όταν νιώθουμε ελευθερία και σταματάμε να δίνουμε βήμα στις φωνές που μας ενοχοποιούν και μας λένε ότι δεν τα κάνουμε καλά, ότι πληγώνουμε τους ανθρώπους δίπλα μας και ότι οι άλλοι θέλουν να μας εγκαταλείψουν.

Είμαστε χαρούμενοι όταν σταματάμε να επιτρέπουμε στον φόβο να μας οδηγήσει στο μονοπάτι του «δεν μπορώ». Όταν αποφασίσουμε ότι θέλουμε εμείς να ορίσουμε τη ζωή μας.

  Χαράλαμπος Πίσχος

 Πηγή: psychologynow.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ

Αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν σωστές ή λάθος απαντήσεις. Επειδή μερικές φορές το να κάνεις τη σωστή ερώτηση σου δίνει και την απάντηση.

1. Πόσο χρονών θα ήσουν αν δεν ήξερες την ηλικία σου;
2. Τί είναι χειρότερο,το να αποτυγχάνεις ή το να μην προσπαθείς ποτέ;
3. Αν η ζωή είναι τόσο μικρή,γιατί κάνουμε τόσα πράγματα που δεν μας αρέσουν και μας αρέσουν πράγματα που δεν κάνουμε;
4. Όταν έχουν όλα ειπωθεί και γίνει,θα έχεις πει περισσότερα από ότι έκανες;
5. Ποιο είναι το ένα πράγμα που θα ήθελες να αλλάξεις περισσότερο στο κόσμο;
6. Αν η ευτυχία ήταν το εθνικό νόμισμα,πόσο πλούσιος θα ήσουν;
7. Κάνεις αυτό που πιστεύεις ή αρκείσαι σε αυτό που κάνεις;
8. Αν ο μέσος όρος της ζωής του ανθρώπου ήταν 40 χρόνια,πως θα ζούσες την ζωή σου διαφορετικά;
9. Μέχρι σε τι βαθμό έχεις ελέγξει την πορεία που έχει πάρει η ζωή σου;
10. Είσαι πιο ανήσυχος να κάνεις τα πράγματα σωστά ή να κάνεις τα σωστά πράγματα;
11. Τρως μεσημεριανό με 3 άτομα που θαυμάζεις.Αρχίζουν και οι 3 να κριτικάρουν έναν κοντινό σου φίλο, χωρίς να ξέρουν ότι είναι φίλος σου.Η κριτική είναι κακόγουστη και άδικη. Τί κάνεις;
12. Αν μπορούσες να προσφέρεις μόνο μία συμβουλή σε ένα παιδί που έχει μόλις γεννηθεί,τί θα του έλεγες;
13. Θα παρανομούσες για να σώσεις ένα αγαπημένο πρόσωπο;
14. Έχεις ποτέ τρέλα εκεί που αργότερα είδες παραγωγικότητα;
15. Τί είναι κάτι που ξέρεις ότι κάνεις διαφορετικά από τους άλλους ανθρώπους;
16. Πώς γίνεται τα πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο να μην κάνουν τους πάντες χαρούμενους;
17. Ποιο είναι το ένα πράγμα που δεν έχεις κάνει ενώ θέλεις πολύ να το κάνεις; Τί σε κρατά;
18. Κρατάς μήπως κάτι που θα έπρεπε να αφήσεις;
19. Αν μπορούσες να μείνεις σε μια χώρα ή περιοχή πέρα από αυτή που ζεις,που θα πήγαινες και γιατί;
20. Πατάς το κουμπί του ασανσέρ πάνω από μία φορά; Νομίζεις ότι πράγματι θα πάει πιο γρήγορα;
21. Θα προτιμούσες να ήσουν μία ανησυχημένη ιδιοφυΐα ή ένας χαρούμενος χαζός;
22. Γιατί είσαι,εσύ;
23. Είσαι ο τύπος του φίλου που θες για φίλο;
24. Ποιό είναι χειρότερο,όταν ένας καλός φίλος μετακομίζει μακριά ή όταν χάνεις επαφή με έναν φίλο που μένει δίπλα;
25. Για τι ευχαριστείς περισσότερο;
26. Θα προτιμούσες να χάσεις όλες τις παλιές σου αναμνήσεις,ή να μην μπορουσες να αποκτήσεις καινούριες;
27. Είναι δυνατόν να ξέρεις την αλήθεια χωρίς να την αμφισβητήσεις αρχικά;
28. Έχει γίνει ποτέ ο μεγαλύτερος σου φόβος πραγματικότητα;
29. Θυμάσαι εκείνη την στιγμή 5 χρόνια πριν που είχες αναστατωθεί πολύ; Είναι τόσο σημαντικό τώρα;
30. Ποια είναι η πιο χαρούμενη σου ανάμνηση σαν παιδί; Τί την κάνει τόσο ειδική;
31. Ποια στιγμή στο παρελθόν σου ένιωσες περισσότερο παθιασμένος και ζωντανός;
32. Αν όχι τώρα,τότε πότε;
33. Αν δεν το έχεις καταφέρει ακόμα,τί έχεις να χάσεις;
34. Ήσουν ποτέ με κάποιον,δεν είπατε τίποτα,και έφυγες με την εντύπωση ότι είχες τον καλύτερο διάλογο στην ζωή σου;
35. Γιατί θρησκείες που υποστηρίζουν την αγάπη προκαλούν τόσους πολέμους;
36. Είναι δυνατόν να ξέρεις,χωρίς αμφιβολία,τί είναι καλό και τί κακό;
37. Αν κέρδιζες ένα εκατομμύριο ευρώ,θα σταμάταγες την δουλειά σου;
38. Θα προτιμούσες να έχεις λιγότερη δουλειά να κάνεις,ή περισσότερη δουλειά που απολαμβάνεις;
39. Νοιώθεις σαν να έχεις ζήσει αυτή την μέρα εκατό φορές πριν;
40. Πότε ήταν η τελευταία φορά που έτρεξες στο σκοτάδι με μόνο την σιγανή λάμψη μιας ιδέας που πίστευες πολύ;
41. Αν ήξερες ότι όλοι όσοι γνώριζες θα πέθαιναν αύριο,ποιους θα επισκεφτόσουν σήμερα;
42. Θα ήσουν πρόθυμος να μειώσεις την ζωή σου κατά 10 χρόνια αν ήταν να γινόσουν εξαιρετικά διάσημος ή όμορφος;
43. Ποιά είναι η διαφορά του να ζεις και να είσαι πραγματικά ζωντανός;
44. Πότε είναι η στιγμή να σταματήσεις να σκέφτεσαι ρίσκα και ανταμοιβές και απλά να κάνεις αυτό που ξέρεις ότι είναι σωστό;
45. Αν μαθαίνουμε από τα λάθη μας,γιατί φοβόμαστε τόσο να κάνουμε ένα λάθος;
46. Τί θα έκανες διαφορετικά αν ήξερες ότι κανένας δεν θα σε έκρινε;
47. Πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσες τον ήχο της δικής σου ανάσας;
48. Τί αγαπάς; Οι τελευταίες σου πράξεις εκδήλωσαν αυτή την αγάπη;
49. Σε 5 χρόνια από τώρα,θα θυμάσαι τί έκανες χθες;Την ημέρα πριν; Ή την ημέρα πριν;
50. Αποφάσεις παίρνονται αυτή την στιγμή.Η ερώτηση είναι: Τις παίρνεις για τον εαυτό σου ή αφήνεις άλλους να τις πάρουν για σένα;

To είδαμε εδώ: http://fotisff.wordpress.com/

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

Τη μνήμη των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης τιμά σήμερα, 14 Απριλίου, η Εκκλησία μας.

Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με τον βίο τους γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959 μ.Χ.

Από μία ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκε στις 13 Ιουνίου 1960 μ.Χ.

Ο Άγιος Ραφαήλ καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης και γεννήθηκε το έτος 1410 μ.Χ. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης και ο πατέρας του ονομαζόταν Διονύσιος. Πριν γίνει κληρικός είχε σταδιοδρομήσει στο βυζαντινό στρατό και έφθασε μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Σε ηλικία τριάντα πέντε ετών γνώρισε ένα ασκητικό και σεβάσμιο γέροντα, τον Ιωάννη, ο οποίος τον προσείλκυσε στην εν Χριστώ ζωή.

Κάποια Χριστούγεννα ο γέροντας κατέβηκε από τον τόπο της ασκήσεώς του, για να εξομολογήσει και να κοινωνήσει τους στρατιώτες και κήρυξε τον λόγο του Θεού. Τότε ο αξιωματικός Γεώργιος, όταν ο γέροντας κατέβηκε πάλι τα Θεοφάνεια, αποχαιρέτισε τους στρατιώτες και τον ακολούθησε.

Μετά την κουρά του σε μοναχό, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, αλλά τιμήθηκε και με το οφίκιο του αρχιμανδρίτη και του πρωτοσύγκελου. Μαζί δε με τις άλλες αποκαλύψεις, ο Άγιος Ραφαήλ αποκάλυψε ότι απεστάλη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Εσπερία, στην πόλη της Γαλλίας που ονομάζεται Μορλαί, για να εκπληρώσει την εντολή που του ανατέθηκε. Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Ακόμη απεκάλυψε ότι κήρυξε τον λόγο του Ευαγγελίου στην Αθήνα, στο λόφο που είναι το μνημείο του Φιλοπάππου.

Λίγα χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, περί το έτος 1450 μ.Χ., ο Άγιος βρέθηκε μετά από περιπλανήσεις στην περιοχή της Μακεδονίας και μόναζε εκεί.

Κοντά στον Άγιο Ραφαήλ βρισκόταν εκείνο το διάστημα ο Άγιος Νικόλαος ως υποτακτικός. Ο Νικόλαος εκάρη μοναχός και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος. Θεωρείται Θεσσαλονικεύς στην καταγωγή, αν και αναφέρεται ότι γεννήθηκε στους Ράγους της Μηδίας της Μικράς Ασίας. Ωστόσο μεγάλωσε και ανδρώθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Μόλις έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι εισέβαλαν ορμητικά στη Θράκη και καταλύθηκε οριστικά η βυζαντινή αυτοκρατορία, ο φόβος για γενικούς διωγμούς κατά των Χριστιανών στάθηκε ως αφορμή να καταφύγει ο Άγιος Ραφαήλ με την συνοδεία του από το λιμάνι της Αλεξανδρουπόλεως, στη Μυτιλήνη. Εκεί εγκαταστάθηκε μαζί με άλλους μοναχούς στην παλαιά μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου, η οποία στο παρελθόν ήταν γυναικεία και ήταν χτισμένη στο λόφο Καρυές, κοντά στο χωριό Θέρμη. Ηγούμενος της μονής εξελέγη στην συνέχεια ο Άγιος Ραφαήλ.

Έπειτα από μερικά χρόνια, το έτος 1463 μ.Χ., η Λέσβος έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι σε μια επιδρομή τους στο μοναστήρι, συνέλαβαν τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο, τη Μεγάλη Πέμπτη του ιδίου έτους. Ακολούθησαν σκληρά και ανηλεή βασανιστήρια και ο Άγιος Ραφαήλ μαρτύρησε διά σφαγής με πολύ σκληρό τρόπο. Τον έσυραν βιαίως τραβώντας τον από τα μαλλιά και την γενειάδα, τον κρέμασαν από ένα δένδρο, τον χτύπησαν βάναυσα, τον τρύπησαν με τα πολεμικά τους όργανα, αφού προηγουμένως τα πυράκτωσαν σε δυνατή φωτιά και τελικά τον έσφαξαν πριονίζοντάς τον από το στόμα.

Σε μερικές εμφανίσεις του ο Άγιος Ραφαήλ φαίνεται να συνοδεύεται από πολλούς, δορυφορούμενους τρόπον τινά, οι οποίοι διάνυσαν πριν από αυτόν τον ασκητικό βίο στη μονή των Καρυών, όπως είπε σε εκείνους που τα έβλεπαν αυτά. Αποκάλυψε επίσης, ότι η μονή αυτή, η οποία είναι γυναικεία, υπέστη επιδρομή από τους αιμοχαρείς πειρατές κατά το έτος 1235 μ.Χ. Κατά την επιδρομή εκείνη αγωνίσθηκε μαζί με τις άλλες μοναχές τον υπέρ του Χριστού καλό αγώνα η καταγόμενη από την Πελοπόννησο ηγουμένη Ολυμπία και η αδελφή της Ευφροσύνη. Η Ολυμπία τελειώθηκε αθλητικώς στις 11 Μαΐου του έτους 1235 μ.Χ., εμφανίσθηκε δε μαζί με τον μεγάλο και θαυματουργό Άγιο Ραφαήλ.

Ο Άγιος Νικόλαος πέθανε μετά από βασανισμούς, από ανακοπή καρδιάς, δεμένος σε ένα δένδρο.

Μαζί με τους Αγίους συνάθλησε και η μόλις δώδεκα χρονών νεάνιδα Ειρήνη, θυγατέρα του Βασιλείου, προεστού της Θέρμης, η οποία και εμφανίζεται μαζί τους. Αυτή μαρτύρησε ως εξής: Οι ασεβείς αλλόθρησκοι της απέκοψαν το ένα χέρι και ακολούθως την έβαλαν σε ένα πιθάρι και κατέκαυσαν την αγνή αυτή παρθένο, υπό τα βλέμματα των δύστυχων γονέων της, οι οποίοι και θρηνούσαν γοερά για τον φρικτό θάνατο του παιδιού τους.

Με τους Αγίους συνεμαρτύρησαν ο μνημονευθείς πατέρας της Αγίας Ειρήνης, Βασίλειος, η σύζυγός του Μαρία, το μόλις πέντε ετών παιδί τους Ραφαήλ, η ανεψιά τους Ελένη, ο δάσκαλος Θεόδωρος και ο ιατρός Αλέξανδρος, των οποίων τα οστά βρέθηκαν κοντά στους τάφους των Αγίων, μέσα σε ξεχωριστούς τάφους. Το μαρτύριό τους συνέβη την Τρίτη της Διακαινησίμου, στις 9 Απριλίου του έτους 1463 μ.Χ.

Έπειτα από θαυματουργικές υποδείξεις των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, έγινε γνωστή η ύπαρξη των λειψάνων τους και υποδείχθηκαν τα σημεία όπου βρίσκονταν οι τάφοι τους.

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.Εν Λέσβω, αθλήσαντες, υπέρ Χριστού του Θεού, αυτήν ηγιάσατε, τη των Λειψάνων υμών, ευρέσει μακάριοι. Όθεν υμάς τιμώμεν, Ραφαήλ θεοφόρε, άμα συν Νικολάω και παρθένω Ειρήνη, ως θείους ημών προστάτας και πρέσβεις προς Κύριον.

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα