Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.
ΕΛΑΙΟΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ
Εργασίες ελαιοχρωματισμών και συντηρήσεων πραγματοποιήθηκαν σε πολλές σχολικές μονάδες Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Αλμωπίας και συγκεκριμένα της Ανατολικής Αλμωπίας. Ζητήματα πολλών ετών επιλύθηκαν, μέσα από ένα πρόγραμμα καταγραφής και υλοποίησης και μετά από την σωστή ιεράρχησή τους.
Συγκεκριμένα, παρεμβάσεις υλοποιήθηκαν στα εξής σχολεία:
-Δημοτικό Σχολείο Θηριόπετρας
-Δημοτικό Σχολείο Περίκλειας
-Δημοτικό Σχολείο Κωνσταντίας
-Νηπιαγωγείο Κωνσταντίας
-Νηπιαγωγείο Θεοδωρακίου
Το κόστος των παραπάνω παρεμβάσεων ανέρχεται στο ποσό των 12.000 ευρώ από τη ΣΑΤΑ Σχολικών.
Ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος έκανε την εξής δήλωση:
«Με την καταγραφή και τη σωστή ιεράρχηση των προβλημάτων, καταφέραμε να δώσουμε λύσεις σε χρονίζον τα ζητήματα. Αλλάξαμε την εικόνα των σχολείων και δώσαμε τη δυνατότητα στα παιδιά μας να απολαμβάνουν όμορφους και περιποιημένους χώρους. Τα πολλά λόγια είναι φτωχά, όταν μιλούν οι εικόνες. Έχουμε κατηγορηθεί πολλές φορές για τις φωτογραφίες που προβάλουμε και ο λόγος είναι πλέον προφανής: Δεν θέλουν να δει ο κόσμος σε τι κατάσταση άφησαν το Δήμο. Κτίρια που είχαν αφεθεί εδώ και χρόνια στην τύχη τους, σήμερα αποτελούν πραγματικό στολίδι. Με την ίδια λογική, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε και το συγκεκριμένο πρόγραμμα εργασιών θα επεκταθεί και στα υπόλοιπα σχολεία του Δήμου μας στα οποία υπάρχει πραγματική ανάγκη. Κλείνοντας θα ήθελα να συγχαρώ τον Πρόεδρο της Πρωτοβάθμιας Σχολικής Επιτροπής και συνεργάτη μου Χρήστο Γεωργίου, ο οποίος με τη σωστή καταγραφή και ιεράρχηση των προβλημάτων διευκόλυνε σημαντικά το έργο της Τεχνικής Υπηρεσίας και απέδωσε πολύ θετικά αποτελέσματα».
Γεμάτο το ίντερνετ με τσιτάτα και food for thought, γεμάτα και τα timeline μας με σοφίες κι αποφθέγματα μεγάλων μυαλών ή του κώλου.
Αγάπη είναι αυτό, έρωτας είναι εκείνο και φιλία το παράλλο. Και δωσ’ του share, και πάρε υπονοούμενα, και δώσε κι εσύ με τη σειρά σου like. Κι εκεί που κατακλύζεσαι από χιλιοειπωμένους ορισμούς των ακαθόριστων, πέφτει το μάτι σου σε κάτι που σου δίνει όντως τροφή για σκέψη και κολλάς για λίγο στην οθόνη σου.
Κάπως έτσι λοιπόν πριν λίγο καιρό, σε ένα από αυτά τα γεμάτα σοφία site, πέτυχα το σκίτσο ενός παγόβουνου. Ο σκιτσογράφος όριζε την κορυφή του, που ήταν και το μικρότερο μα φανερό κομμάτι του, ως «επιτυχία» και το υπόλοιπο κατά τι μεγαλύτερο μέρος του, το οποίο κρυβόταν μέσα στα μαύρα, παγωμένα νερά του ωκεανού, με χίλιους δυο ορισμούς που μόνο την επιτυχία δεν έμοιαζαν να περιγράφουν· παρόλα αυτά ήταν πέρα για πέρα αληθινοί.
Με ένα απλό σκίτσο σκάλιζε έτσι απλά κι όμορφα όλα εκείνα τα κομμάτια της επιτυχίας που δεν είναι τόσο γκλαμουράτα όσο αυτή, μα αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της για να είναι εκείνη ατόφια κι ανόθευτη. Μιλούσε για επιμονή, για θυσίες, για αποτυχίες, για απογοητεύσεις, για πειθαρχία, για σκληρή δουλειά, για εξάντληση, για κουράγιο, για αντοχή στην κριτική, για απόρριψη μα και για αμφιβολίες.
Με λίγα λόγια απεικόνισε με παιδική απλότητα μια από τις μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής· πως όσο κι αν θέλουν οι άνθρωποι την επιτυχία, όλοι (μα όλοι) προτιμούν να ζαλίζονται απ’ το γκλίτερ της παρά να βουτήξουν ως το λαιμό στα σκατά για να την αποκτήσουν. Θέλουν δηλαδή να θερίσουν χωρίς να σπείρουν, πράγμα που εκτός από παράλογο είναι και τοξικό για τους υπόλοιπους.
Αυτοί που δε θερίζουν λοιπόν, είτε θαυμάζουν με απάθεια λουλουδιασμένους κήπους ή κάνουν τα πάντα για να τους ρημαδιάσουν. Αφήνοντας στην άκρη παρομοιώσεις κι αλληγορίες, θέλω να πω πως οι άνθρωποι που δεν έχουν τολμήσει να τρέξουν πίσω απ’ τις φιλοδοξίες τους χωρίς να κλάψουν σαν μωρά μπροστά στις αναπόφευκτα επερχόμενες κατραπακιές ζητώντας τη μαμά τους, δεν μπορούν να γνωρίζουν πόσο δύσκολη είναι για τον επιτυχημένο η συντήρηση της δόξας του, γι’ αυτό κι είναι οι πρώτοι που θα χειροκροτήσουν σε κάθε πιθανό θάμπωμα της λάμψης της.
Επειδή κάθε άνθρωπος που είχε την επιμονή να φτάσει στην κορυφή γνωρίζει πως η επίτευξη ενός στόχου δεν είναι μια απλή υπόθεση με αρχή, μέση και τέλος. Είναι υπόθεση που σε ιδρώνει, σε κάνει να αναμετράσαι με τους φόβους σου, να ψάχνεσαι διαρκώς και να θεωρείς ευτυχία να νικάς τον εαυτό σου κι όχι τους άλλους. Δεν έχει σχεδόν ποτέ τερματικό σταθμό, μα μόνο στάσεις στις οποίες απολαμβάνεις τους καρπούς των κόπων σου κι άντε πάλι απ’ την αρχή.
Διαδικασία τόσο αγχωτική όσο κι εθιστική που δε σταματάει ποτέ, θέλει γερό στομάχι επειδή πρέπει να αντιμετωπίσεις τις συνέπειές της. Επειδή ξέρεις πως ο κόσμος δεν είναι ένα μέρος αγγελικά πλασμένο και πως ό,τι έχει την τάση να προκαλεί το ενδιαφέρον προκαλεί κι αδίστακτη κριτική με την ίδια ακριβώς ένταση.
Με λίγα λόγια πρόσεχε τι εύχεσαι· επειδή αν τολμήσεις ποτέ σου να φτάσεις ψηλά πρέπει να έχεις έξτρα αποθέματα ψυχής καθώς η ανοχή των άλλων στις αποτυχίες σου ξαφνικά γίνεται αντιστρόφως ανάλογη των επιτυχιών σου.
Ο κόσμος αυθαίρετα ξεκινά να σου στερεί το δικαίωμα στα λάθη. Δένουν όλοι τους λοιπόν κόμπο ναυτικό πως δε θα τους απογοητεύσεις, πως δεν είσαι αρκετά άνθρωπος ώστε να ξεχαστείς, να μπερδευτείς και να έχεις αδυναμίες και θεωρούν τις επιτυχίες σου δεδομένες, δεν τις θαυμάζουν πια.
Θέλεις σε προσωπικό επίπεδο, θέλεις σε επαγγελματικό, μικρή σημασία έχει· το θέμα είναι να μην τους απογοητεύσεις. Γιατί όσες φορές κι αν επιτύχεις από εκεί και πέρα, εκείνοι θα θυμούνται εκείνη τη μοναδική φορά που σαν άνθρωπος τόλμησες να τα κάνεις σκατά.
Θα τη θυμούνται και θα σου την τρίβουν στα μούτρα σε κάθε μελλοντική σου προσπάθεια. Τα μπράβο τους θα έχουν πάντα ένα «αλλά», θα σου την έχουν στημένη στη γωνία και θα κρυφογελάνε με άγρια χαρά, εφησυχασμένοι πως δεν είσαι τελικά κάτι παραπάνω από αυτούς. Σωστά κατάλαβες, η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα ποτίσει το γρασίδι του γείτονα όταν εκείνος ξεχαστεί μα θα το αφήσει να ξεραθεί επειδή ανυπομονεί να μοστράρει το δικό της ως πρασινότερο.
Το τίμημα της επιτυχίας είναι σκληρό, πράγματι, μα κανένας επιτυχημένος άνθρωπος δεν έφτασε στην κορυφή κατά τύχη κι αυτό σίγουρα κάτι έχει να λέει. Οι άνθρωποι αυτοί πάσχισαν αλλά δεν τα παράτησαν κι είδαν τα εμπόδια που τους παρουσιάστηκαν ως κίνητρο κι όχι ως τροχοπέδη.
Για τους λόγους αυτούς δε θα σκύψουν το κεφάλι εύκολα ούτε θα παρασυρθούν από τιποτένιες Σειρήνες μα θα κάνουν αυτό που έμαθαν καλύτερα, να σηκώνονται δηλαδή τινάζοντας τη σκόνη από πάνω τους σαν να μην έγινε τίποτα, επειδή ξέρουν πως όντως δεν έγινε. Κι αν νομίζουν οι άλλοι πως μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, εκείνοι θα ξέρουν πως καμιά φορά τα φαινόμενα μπορεί και να απατούν.
Social media: μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δηλαδή ένας τρόπος να έρθουμε σε επαφή με τους άλλους.
Πριν τον αφορίσουμε μόνο και μόνο επειδή είναι νέος, ας δούμε τα θετικά του και τις ευκολίες που προσφέρει:
1. είναι εύκολος.
2. μας προφυλάσσει από την έκθεση του πραγματικού εαυτού μας.
3. έχει πολλές εφαρμογές: συνδυάζει εικόνα, ομιλία, φωτογραφία, βίντεο, παιχνίδια κλπ…
Επίσης, θα πρέπει πριν ξεκινήσει ο προβληματισμός μας για τους έφηβους, να απευθυνθούμε στους ενήλικους εαυτούς μας: «εμείς γιατί κολλάμε;». (Ίσως αυτό και μόνο αρκεί για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αλλάξουν, φτάνει να καταλάβουμε γιατί εμείς κολλάμε με όλα αυτά και πρώτα εμείς να ξεκολλήσουμε...).
Τα παιδιά λοιπόν, πιστεύω ότι ''κολλάνε'' με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γιατί δεν έχουμε κάτι καλύτερο να τους προσφέρουμε, ως κοινωνία, ως σχολείο, ως οικογένεια.
Οι πάντες τρέχουν για τις δουλειές τους, για τις υποχρεώσεις τους και δεν μένει ουσιαστικός χρόνος για να ασχοληθούμε με τα παιδιά (π.χ. την ώρα που γράφω το κείμενο ο μικρός μου γιος, που είναι άρρωστος και δεν πήγε σήμερα στο σχολείο, παίζει ένα παιχνίδι στον υπολογιστή!!
Θα μπορούσα να επιλέξω να μην γράψω αυτό το κείμενο και να παίξω μαζί του… Όμως η παρόρμησή μου να «κάνω την δουλειά μου» με οδηγεί στο γραφείο και τον γιο μου στον υπολογιστή).
Όταν ασχοληθούμε με τα παιδιά, όταν τους προτείνουμε μια βόλτα, μια εκδρομή, μια ασχολία και όταν αυτό γίνεται συστηματικά στο πλαίσιο μιας καλά δομημένης σχέσης και όχι αποσπασματικά, τότε τα παιδιά συνήθως ανταποκρίνονται και δεν αποκτούν εξαρτήσεις. Μαθαίνουν μέσα από τις επιλογές που έχουν και επενδύουν τα ενδιαφέροντά τους σε περισσότερα από ένα πράγματα.
Κατά συνέπεια, στο ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε, η απάντηση είναι φαινομενικά απλή: να επενδυθούμε πρώτα (και όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά) εμείς σε αυτά, στην σχέση μας μαζί τους, να συνδεθούμε μαζί τους , πριν συνδεθούν με τον υπολογιστή.
Υ.Γ. και πάλι τα παιδιά θα μπούνε στο internet, στο Facebook κτλ. Όμως τότε ίσως το κάνουν με μέτρο, ακριβώς γιατί θα έχουν περισσότερες επιλογές για να μοιραστούν το χρόνο και τα ενδιαφέροντά τους!
Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος, paidi-efivos.gr Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαικού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
"Είμαι άσχημη και με περιττά κιλά. Δεν έχω ανάγκη τους φίλους. Όλοι τα καταφέρνουν καλύτερα από μένα...".
Σας θυμίζουν κάτι;
Το μυαλό μας παίζει ύπουλα παιχνίδια και τις περισσότερες φορές, η τυφλή εμπιστοσύνη που έχουμε στον εαυτό μας, μας κάνει να μην βλέπουμε το λάθος στο οποίο ο ίδιος μας εκθέτει.
Ο φόβος, ο πανικός, οι εδραιωμένες συνήθειες και αντιλήψεις είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι στην προσωπική μας εξέλιξη και πρόοδο και αξίζει ο καθένας να αφιερώσει λίγο χρόνο για να «δει» την πραγματική αλήθεια πίσω από τα ψέμματα που αραδιάζουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας και όχι μόνο μας κρατάνε πίσω, αλλά μας σπρώχνουν προς τελείως λάθος κατευθύνσεις.
Κάθε φορά λοιπόν, που θα είστε έτοιμοι να πάρετε την «κατηφόρα» θυμηθείτε σε πόσες λάθος αντιλήψεις στηρίζεται η διάθεσή σας και κάντε στροφή 180ο για την «ανηφόρα»...
1. «Είσαι όλα όσα σκέφτεσαι και νιώθεις»
Δεν είμαστε οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας και τη στιγμή που θα το πιστέψουμε αυτό θα κάνουμε το μεγαλύτερο κακό στον εαυτό μας. Οι κακές σκέψεις που κάνουμε όταν είμαστε πεσμένοι ψυχολογικά και η ζήλεια που νιώθουμε όταν βλέπουμε την νυν του πρώην, δεν μας κάνουν ούτε κακούς ούτε και ζηλόφθονες. Οι σκέψεις φεύγουν και τα συναισθήματα είναι παροδικά και δεν αποδεικνύουν τίποτα για τον πραγματικό μας χαρακτήρα.
2. «Δεν αξίζει το ρίσκο»
Οι περισσότεροι αναζητούμε την ασφάλεια στη ζωή μας, αλλά το μεγαλύτερο ψέμα είναι η πεποίθηση ότι θα τη βρούμε. Το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι οι αλλαγές που πρόκειται να συμβούν και το αποτέλεσμα της κάθε πράξης μας, όσο σίγουροι και να είμαστε για την επιλογή μας, θα είναι πάντα αβέβαιο. Το μόνο πράγμα για το οποίο πρέπει να είστε σίγουροι είναι πως η μοναδική προτεραιότητά σας πρέπει να είναι και πάντα θα είναι ο εαυτός σας και κανείς άλλος.
3. «Η υλική ευτυχία»
Το ότι δεν αγοράζεται η ευτυχία το γνωρίζουν καλά, όσοι έχουν και όσοι δεν έχουν πλούτη. Το να επιμένετε εσείς σε αυτό, ακόμα και αν είστε από τους πρώτους, δεν σας κάνει ευτυχισμένο, αν σας λείπουν πράγματα όπως η αληθινή αγάπη, το ξεκαρδιστικό γέλιο, ο αυθορμητισμός της στιγμής, η ευγνωμοσύνη για το καλό που σας δόθηκε και η συντροφικότητα των φίλων. Αλλά κάτι μου λέει, πως δεν είστε από τους πρώτους και το ότι σε αυτό το γεγονός (ότι δεν είστε πλούσιοι δηλαδή) αποδίδετε τη μελαγχολία σας, είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορείτε να κάνετε.
4. «Είσαι χοντρός, άσχημος και βλάκας»
Πάντα θα υπάρχει κάποιος εξυπνότερος, λίγο πιο αστείος και ελαφρώς πιο επιτυχημένος από εσάς αλλά δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Η παγίδα των συγκρίσεων είναι η χειρότερη από όλες, όχι επειδή μπορεί να μην έχει καλά αποτελέσματα αλλά επειδή πέφτουμε μόνοι μας μέσα σε αυτή. Ο καθένας έχει τις δικές του χάρες και αυτός ο όμορφος και καλλίγραμμος γείτονας είναι πολύ πιθανό να ροχαλίζει σαν τρένο και να μη μπορεί να σταυρώσει γυναίκα στο πλάι του. Εσείς όμως....
5. «Είσαι το θύμα της ζωής»
Το ευκολότερο πράγμα στη ζωή είναι η θυματοποίηση και η απόδοση ευθυνών μονίμως στους άλλους και ποτέ στον εαυτό μας. Κανένα «θύμα» όμως δεν γνωρίζει την ικανοποίηση που νιώθει εκείνος που αναγνωρίζει τα λάθη του και μαθαίνει από αυτά, αναλαμβάνει τις ευθύνες του και εξελίσσεται κάθε μέρα και περισσότερο μέσα από τις εμπειρίες του. Ο μοναδικός υπεύθυνος για τη ζωή μας είμαστε εμείς, όσο και αν κάποιοι επιμένουν σθεναρά για το αντίθετο.
6. «Δεν χρειάζομαι τους φίλους»
Θα είναι πολλές οι φορές που οι συνθήκες και οι προτεραιότητες της ζωής θα σας έχουν απομακρύνει από τους φίλους σας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τους έχετε ή δεν σας έχουν εκείνοι ανάγκη. Οι φίλοι, όσο και αν ισχυρίζεστε ότι μπορείτε και χωρίς αυτούς, σας κάνουν καλό σε πολλά επίπεδα. Με τους φίλους πολλαπλασιάζετε τη χαρά και μοιράζετε τη λύπη, καταπολεμάτε τη μοναξιά και είναι εκείνοι που θα σας κάνουν να ξεχάσετε τα προβλήματα σας όταν ο πανικός μοιάζει ο μοναδικός σας σύντροφος.
7. «Το παρελθόν καθορίζει το μέλλον μας»
Μην γίνετε σαν την χήρα στο απέναντι διαμέρισμα που ζεί μόνο με τις αναμνήσεις του πεθαμένου συζύγου της και μιας ζωής που πέρασε και χάθηκε. Το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν και τα παλιά μας λάθη δεν μας καθορίζουν, αλλά μόνο μας διδάσκουν. Οι λάθος επιλογές του παρελθόντος θα γίνουν σωστές αποφάσεις του μέλλοντος μόνο αν εμείς το θελήσουμε.
8. «Είμαστε μόνοι»
Κάθε φορά που έχει πέσει η διάθεσή σας και νιώθετε πιο μόνοι και από μόνοι, θυμηθείτε ότι δεν είστε (μόνοι). Ακόμα και αν δεν βλέπετε τη σύνδεσή σας με όλους όσοι νιώθουν το ίδιο άσχημα με εσάς, γιατί σίγουρα υπάρχουν πολλοί άλλοι στην ίδια κατάσταση με εσάς εκεί έξω, αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει αυτή η σύνδεση. Όσο και αν επιμένετε για το αντίθετο, δεν είμαστε μόνοι, ώστε να έχετε το δικαίωμα να χρησιμοποιείτε το χαρτί της μοναξιάς, κάθε φορά που δεν μπορείτε να αντιμετωπίσετε τους προσωπικούς σας δαίμονες.
9. «Στόχευε πάντα στην τελειότητα»
Ο στόχος για το καλύτερο δεν πρέπει να γίνει εμμονή για το τέλειο. Η τελειομανία φέρνει μαζί της το άγχος, την απαισιοδοξία, την ενοχή και συχνά την απογοήτευση. Μην ξεχνάτε πως τα λάθη είναι ανθρώπινα, να μην παίρνετε τον εαυτό σας και τόσο σοβαρά και ότι κανείς δεν είναι τέλειος.
10. «Να είσαι σε επαγρύπνηση για ό,τι σου συμβαίνει»
Οι έννοιες, τα άγχη και τα δυσεπίλητα προβλήματα της καθημερινότητας δεν έχουν τελειωμό και αυτός είναι ένας από τους παγκόσμιους κανόνες της ανθρώπινης φύσης. Μην περιμένετε λοιπόν να αλλάξει αυτή τη συνθήκη, αλλά μην θεωρείτε και συνέπεια αυτού πως δεν θα βρείτε ποτέ τη γαλήνη. Η γαλήνη και η ηρεμία της ψυχής, για την ακρίβεια, είναι ήδη εδώ, απλά δεν την βλέπουμε. Κάντε ένα πείραμα με τον εαυτό σας και αντιμετωπίστε μια κατάσταση με διαφορετικό τρόπο, από αυτόν που συνηθίζατε μέχρι τώρα και ίσως η λύση που ψάχνατε να ήταν ακριβώς αυτή η διαφορετική οπτική γωνία. Καμία σωστή απόφαση δεν πάρθηκε ποτέ υπό το πρίσμα του άγχους και του πανικού.
Δυο γυναίκες κουβεντιάζουν σ' ένα καφέ για μια κοινή τους φίλη. «Πώς τη βρήκες;» «Πολύ άσχημα». «Η καημένη!» «Τι τα θες, δεν ξέρει να διαχειριστεί το πένθος της».
Το πένθος, ο θάνατος του άντρα που αγαπούσε αυτή η γυναίκα, αντικείμενο καλής ή κακής διαχείρισης! Διαχειρίζομαι τον προϋπολογισμό μου, διαχειρίζομαι το χρόνο μου, διαχειρίζομαι την ενέργειά μου, διαχειρίζομαι το άγχος μου, κι ακόμα - το άκρον άωτον! - διαχειρίζομαι τα πάθη μου...Να που το εμπορικό λεξιλόγιο καταλαμβάνει ό,τι πιο βαθύ, ό,τι πιο σκοτεινό υπάρχει μέσα μας.
Ντρέπομαι γι' αυτές τις δύο γυναίκες οι οποίες αγνοούν ότι μπορείς να τρελαθείς από τον πόνο κι οι οποίες «διαχειρίζονται» γουλιά γουλιά το βραδινό τους απεριτίφ.
Μου συμβαίνει να μιλώ, ακολουθώντας τον Φρόυντ, για «ψυχική λειτουργία», για ψυχικό «όργανο» και για ψυχικούς «μηχανισμούς». Διόλου δεν μ' ενοχλεί (αν και...). Να παραδεχτώ πως υπάρχει μέσα μας ένας μηχανισμός με τον δικό του τρόπο οργάνωσης είναι ένα πράγμα. Όμως, το να εξομοιώνω ένα «εγώ» (αλλά κι οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα) με αυτόν τον μηχανισμό είναι κάτι διαφορετικό. Ότι συντελείται μέσα μου μια εργασία πένθους, έστω. Να «διαχειριστώ» το πένθος μου, να μάθω να «διαπραγματεύομαι» τον πόνο μου, να μου συνταγογραφούν οδηγίες χρήσεως, όχι.
Ακούω τις θάλασσες και τα ποτάμια σου Ακούω το γέλιο ακούω το κλάμα σου Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου Τις πολιτείες και τους ανθρώπους που ταξιδεύουν κάτω απ’ το δέρμα σου Ακούω την αλήθεια σου κι ακούω το ψέμα Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα Ακούω την Αγάπη Ακούω την Αγάπη Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου Ακούω τους ήλιους και τους πλανήτες σου Ακούω τις χαρές σου ακούω τις λύπες σου Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου Τους εραστές και τους τρελούς που ξενυχτάν κάτω απ’ το δέρμα σου Ακούω την αλήθεια σου κι ακούω το ψέμα Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα Ακούω την Αγάπη Ακούω την Αγάπη Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου.. Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας Μουσική: Τρύπες
Γλώσσα Σώματος Να σε βλέπω κι ας μη σ’ αγγίζω Να συνειδητοποιώ το υποσυνείδητό σου Χωρίς εσύ να το συνειδητοποιείς… Διαβάζοντας το σώμα σου Τα φλύαρα μάτια σου Αγγίζοντάς σε να σε φροντίζω, να σε προσέχω…. Μα αν δεν έχω αντίδοτο για τον πόνο σου Θα σιωπήσω για την αιτία του Θα σε αφήσω στο σκοτάδι…. Κάποιες φορές ο πόνος είναι πιο δημιουργικός Απ’ την αλήθεια… ΠΗΓΗ...https://searchingthemeaningoflife.wordpress.com
Την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016, στο Κέντρο Πληροφόρησης Νέων στα Γιαννιτσά πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση απονομής βραβείων και επαίνων του 3ου Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης. Φέτος ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας κάλεσε εκπαιδευτικούς και ποιητές της πόλης μας να τιμήσουν με την παρουσία τους τους μαθητές. Έτσι, είχαμε καλεσμένο το φιλόλογο Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη που μίλησε για την αξία της λογοτεχνικής έκφρασης, ειδικά στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, εστιάζοντας στην ανάγκη προσεγμένης επιλογής των βιβλίων των σχολικών βιβλιοθηκών, καθώς και στο γεγονός ότι λείπει το πολιτιστικό υπόβαθρο ώστε η πόλη μας να γεννήσει ένα μεγάλο συγγραφέα/δημιουργό . Σαφώς, όλοι μας φέρουμε την ευθύνη γι’ αυτό. Προεκτείνοντας τη σκέψη του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη καλούμαστε να αναλάβουμε ένα δυναμικό ρόλο – ο καθένας στο χώρο δραστηριοποίησής του- ώστε να ανατρέψουμε το άγονο τοπίο σε εύφορο έδαφος στο οποίο θα μπορέσει να ευδοκιμήσει ένας μεγάλος λογοτέχνης.
Καλεσμένοι του Συλλόγου, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν ένθερμα, και απένειμαν τα βραβεία ήταν ο εκπαιδευτικός/ποιητής Θανάσης Σίσκος, Αντιπρόεδρος της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ν. Πέλλας, η εκπαιδευτικός Κατερίνα Γιαλαμά, η ποιήτρια Στέλλα Κωνσταντίνου και η συγγραφέας Μαρία Ποπκιώση, ενώ μουσικά έντυσε την εκδήλωση ο φοιτητής του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του ΠΑ.ΜΑΚ. Μάριος Μυλωνάς.
Η πλειοψηφία των κειμένων που συμμετείχαν στο διαγωνισμό επικεντρώθηκαν στο προσφυγικό ζήτημα. Ο Γολγοθάς των προσφύγων συγκίνησε τα παιδιά, που ύψωσαν μία φωνή αλληλεγγύης, καταδικάζοντας ταυτόχρονα την κύρια αιτία των προσφυγικών ροών. Με αυτήν την αφορμή η Κατερίνα Γιαλαμά, εκπροσωπώντας μία από της εθελοντικές ομάδες που δραστηριοποιήθηκαν για μήνες στην περιοχή μας, ανέφερε τις δράσεις της ομάδας, καθώς και τη στήριξη πολλών πολιτών που για μήνες προσέφεραν βοήθεια.
Ακολουθεί το κείμενο που απέσπασε το 1ο Βραβείο του 3ου Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης με τον τίτλο «Θεωρία Ονειρικών Συμπάντων» της μαθήτριας Νάντιας Βούκατζη από το ΓΕΛ Αριδαίας. Στο κανάλι του YouTube του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας είναι αναρτημένο το video που δημιουργήθηκε πάνω στους στίχους του ποιήματος:
Ελίσσομαι ανάμεσα στις πραγματικότητες
που δημιουργεί η Χαλιμά του σκοταδιού.
κεντάει τα θαμμένα μυστικά
με χρυσό νήμα
απροσέγγιστο
για να ιαθούν οι πληγές για λίγο
ή να ματώσουν ακόμα.
Ανερμήνευτη η δουλειά της
υφιστάμενη στην απουσία μου
μου υπενθυμίζει αυτά για τα οποία παλεύω
να ξεχάσω
ή να πραγματοποιήσω×
Ελίσσομαι ανάμεσα στις πραγματικότητες
που δημιουργεί η Χαλιμά του σκοταδιού
με γνωρίζει καλύτερα από εμένα
και με περιπαίζει στα δάχτυλά της
με τυλίγει
και μ’ αφήνει
κατά την ανήμπορη κατάσταση
στα χέρια της χαραυγής.
Το 2ο Βραβείο ισομοιράστηκαν: το πεζό κείμενο με ποιητική χροιά «Σταγόνες Ζωής» της Παπασάββα Όλγας μαθήτριας του 1ου ΕΠΑΛ Αριδαίας και το ποίημα «Φαύλη Ανθρωπότης» της Νάντιας Βούκατζη.
Το 3ο Βραβείο ισομοιράστηκαν: το ποίημα «Ψάχνοντας τον Παράδεισο» του Στράντζαλη Νικολάου μαθητή του ΓΕΛ Αξού και το ποίημα «Μη με αφήνεις» του Χατζόγλου Νικολάου μαθητή του ΓΕΛ Αξού.
Ακολουθούν τα κείμενα που διακρίθηκαν:
2ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΕΖΟΥ ΛΟΓΟΥ με ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΧΡΟΙΑ "Σταγόνες ζωής"
Παπασάββα Όλγα μαθήτρια του 1ου ΕΠΑΛ Αριδαίας
Προσεύχομαι. Ζητώ δύναμη, ζητώ να γραφτεί ένα καλό τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη. Δεύτερη μέρα σε αυτήν τη λέμβο με άλλους δώδεκα ανθρώπους αλλά ανάμεσα τους δεν υπήρχε κανένα οικείο πρόσωπο. Χαραγμένα στη μνήμη μου αυτά τα τρία λεπτά που με άφησαν να την αγκαλιάσω και να της πω αντίο για πάντα. «Μαμά μη με αφήνεις» της είπα και με τράβηξαν από τα χέρια της.
Βλέπω στεριά, το άγνωστο μας περιμένει μαζί με δεκάδες μεγαλόσωμους ανθρώπους με στολές και όπλα στα χέρια. Κρύφτηκα κάτω από την κουβέρτα και με την πρώτη ευκαιρία άρχισα να τρέχω μέχρι που έφτασα σε μια ερημιά. Κάτω από ένα δέντρο στέρεψαν τα δάκρυα μου. Μπορεί η πείνα, η δίψα και ο φόβος να με έκαναν αναίσθητη αλλά το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι πεινούσα και ότι το στόμα μου ήταν στεγνό μέρες τώρα.
Λίγο πιο πέρα βρήκα έναν σκουριασμένο σωλήνα που έβγαζε νερό ανάμεσα στους θάμνους. Αμέσως έτρεξα και άρχισα να απολαμβάνω μέχρι και την τελευταία σταγόνα που ακουμπούσε στο βρώμικο και αλατισμένο δέρμα μου. Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να απομακρυνθώ από το δροσερό νερό και να συνειδητοποιήσω ότι άρχισε να σκοτεινιάζει.
Ο φόβος επικρατεί πια και η μοναδική σκέψη που με περιτριγυρίζει είναι να βρω ένα μέρος να κρυφτώ. Με αποφασιστικό και γρήγορο βήμα περπατούσα για ώρα αλλά το σώμα μου δεν ήθελε να ακολουθήσει άλλο και έψαξα ανάμεσα στους θάμνους και στα χόρτα να βρω κάποιον καρπό. Λίγα αγριόχορτα ήταν αρκετά για να πάρω ενέργεια και να συνεχίσω.
Σκοτάδι πια, κάνει κρύο στην παραλία και μέσα στο σπιτάκι του ναυαγοσώστη που βρήκα καταφύγιο, το κρύο με διαπερνούσε. Μια τελευταία προσευχή θα κάνω πριν κοιμηθώ. 《Αλλάχ κράτησε με ζωντανό και ζεστό. Δείξε μου τη δύναμη σου και σταμάτησε τον πόλεμο》και λίγα δευτερόλεπτα αφότου έκλεισα τα μάτια μου, ένα επίμονο φως ήταν αρκετό για να βυθιστώ στο σκοτάδι του τρόμου. 《Εδώ》φώναξε《βρήκα και άλλο ένα παιδί εδώ.
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πέλλας σας προσκαλεί στα εγκαίνια της περιοδικής εικαστικής έκθεσης «Πέλλα/Επεισόδια Μνήμης» την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016, ώρα 12.00, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας.
Η έκθεση είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας της Εφορείας με το 3o Εργαστήριο Ζωγραφικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) και το 1ο Εργαστήριο Ζωγραφικής της ίδιας Σχολής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Π.Δ.Μ.). Την οργάνωση και επιμέλεια της είχαν οι κύριοι Γιώργος Τσακίρης, Εικαστικός, Καθηγητής του Α.Π.Θ., Γιάννης Ζιώγας, Ζωγράφος, Επίκουρος Καθηγητής του Π.Δ.Μ. και ο Δρ. Νικόλαος Παππάς, Αρχαιολόγος της Εφορείας.
Μαζί με τους παραπάνω καθηγητές, στην έκθεση συμμετέχουν και οι εικαστικοί Φωτεινή Αλεξίου, Στέλλα Αποστολάκη, Βασιλική Βασι-λείου, Δέσποινα Ζηλίδου, Rafael Jilavian, Χρυσάνθη Καραγιαννάκη, Θεοδότα Κόμπου, Μίνα Κουζούνη, Όλγα Κωστελίδου, Έφη Λαμπρίδου, Νάνσυ Παπαδοπούλου, Χρήστος Παπακωνσταντίνου, Πέτρος Πετρίδης, Ανδριάνα Ροδάκου, Αλέξανδρος Σκαρίμπας, Βασιλική Σκριβάνου, Ιωάννης Τομπουλίδης, Κλεοπάτρα Τσάλη, Άρτεμις Τσικέλη και Μαριτάσα Τσιμπλάκη.
Με την παρουσίαση των εικαστικών έργων τους στο Μουσείο ολοκληρώνεται μια διαδικασία που ξεκίνησε τον Μάιο, όταν όλοι οι συμμετέχοντες επισκέφθηκαν και ξεναγήθηκαν τόσο στο Μουσείο όσο και στον Αρχαιολογικό Χώρο της Πέλλας. Τότε, ο χώρος και τα εκθέματα λειτούργησαν ως συμβάντα που ενεργοποίησαν επεισόδια, «Επεισόδια Μνήμης», που είναι και ο τίτλος της έκθεσης, και οδήγησαν ως επακόλουθο σε εικαστικά αντικείμενα/σχόλια. Οι συμμετέχοντες εργάστηκαν στον χώρο ή διά του χώρου, κατανόησαν εκείνα που ο χώρος τους ενεργοποίησε και σχημάτισαν τις δικές τους ανταποκρίσεις. Ο τρόπος που προσεγγίζεται το αρχαιολογικό παρελθόν, τα αντικείμενα που έχει σχηματίσει, οι κοινωνικές δραστηριότητες που λειτουργούσαν κάποτε στην αρχαία πρωτεύουσα, όλα αυτά (και πολύ περισσότερα) αποτέλεσαν τους άξονες καλλιτεχνικής ερμηνείας του Αρχαιολογικού Μουσείου και του Χώρου της Πέλλας.
Τόσο κατά την πρώτη επίσκεψη όσο και κατά την έκθεση των έρ-γων τους στο Μουσείο, ιδιαίτερα σημαντική υπήρξε η υποστήριξη του Δήμου Πέλλας, ο οποίος παρείχε στους συμμετέχοντες τις μετακινήσεις και τη φιλοξενία τους στο Κωπηλατικό Κέντρο Γιαννιτσών.
Ο Γιάννης Σηφάκης μαζί με κάποιους ακόμη βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε συνάντηση τους σήμερα Παρασκευή 18/11/16 με τον Υπουργό ΥΠΑΑΤ Βαγγέλη Αποστόλου, τον Γενικό Γραμματέα ΥΠΑΑΤ Χαράλαμπο Κασίμη και τον πρόεδρο του ΕΛΓΑ μετέφεραν την δικαιολογημένη αντίδραση των κτηνοτρόφων που είναι μόνιμοι κάτοικοι μειονεκτικών και ορεινών περιοχών για τον τρόπο κατανομής της εξισωτικής αποζημίωσης. Η μεγάλη αύξηση του αριθμού των δικαιούχων που προέκυψε από την αλλαγή των κριτηρίων επέφερε σημαντική μείωση των ποσών που κατεβλήθησαν στους προαναφερόμενους. Οι βουλευτές ζήτησαν άμεση επανεξέταση των κριτηρίων και κατάρτιση νέων πινάκων. Ο Υπουργός , θεωρώντας δίκαιο το αίτημα, δεσμεύτηκε σε άμεση επανεξέταση του θέματος. Ακόμη συζητήθηκε το θέμα των πορισμάτων του ΕΛΓΑ για τις ζημιές στις καλλιέργειες, επαναβεβαιώθηκε ότι τα πορίσματα θα βγουν με συνολικές εκτιμήσεις και ότι επί των πορισμάτων θα δοθούν προκαταβολές έως το τέλος του χρόνου. Ακόμη αναλύθηκαν οι ενέργειες της χώρας προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την αναγνώριση ανάγκης αποζημιώσεων μέσα από το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2016-2020 για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής ( φετινή ακαρπία σε δενδρώδεις καλλιέργειες κλπ) και έγινε προγραμματισμός των επόμενων ενεργειών.
Οι Πρόμαχοι είναι ο τελευταίος προς Βορρά οικισμός και ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αλμωπίας, χτισμένος στις υπώρειες της οροσειράς του Βόρα. Κύριες ασχολίες είναι η γεωργία, η υλοτομία και γενικότερα η επεξεργασία του ξύλου. Παλαιότερα ονομαζόταν Μπάχοβο. Οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες. Μετά τη λήξη του Μακεδονικού Αγώνα το χωριό ονομάστηκε Ακρόπολις.
Το χωριό Πρόμαχοι απέχει 8 χιλιόμετρα από την Αριδαίαμ βρίσκεται σε υψόμετρο 290 μέτρων και το 2011 είχε πληθυσμό 1.740 άτομα. Πρωτοκτίστηκε όπως διηγούνται οι παλιότεροι κοντά στα σύνορα. Ήταν γνωστό στους γειτονικούς λαούς με την ονομασία Sel(ts)co Gre(ts)co,δηλαδή Ελληνικό χωριό. Η τοποθεσία του άλλαξε 7 φορές εξαιτίας εχθρικών απειλών και επιδρομών. Αυτό μαρτυρεί η προηγούμενη ονομασία «Μπάχοβο» :’’Αχ και Μπαχ που θα μείνουμε ‘’.Άλλη ονομασία του χωριού είναι «Μπάοβο» επειδή είχε όμορφα κορίτσια. Η κοινότητα Μπαχόβου (Πρόμαχοι) αναγνωρίστηκε στις 10/4/1919.
Σήμερα το χωριό είναι από τα μεγαλύτερα της περιοχής, έχει το μεγαλύτερο κοινοτικό δάσος έκτασης 16.000 στρεμμάτων, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για την οικονομία του χωριού καθώς οι περισσότερες οικογένειες ασχολούνται με την υλοτομία και γενικώς με το εμπόριο και επεξεργασία ξύλου.
Έχει δημοτικό και γυμνάσιο στο οποίο φοιτούν μαθητές και από τη Σωσσάνδρα.
Ακολουθεί το κείμενο που απέσπασε το 1ο Βραβείο του 3ου Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης με τον τίτλο «Θεωρία Ονειρικών Συμπάντων» της μαθήτριας Νάντιας Βούκατζη από το ΓΕΛ Αριδαίας. Στο κανάλι του YouTube του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας είναι αναρτημένο το video που δημιουργήθηκε πάνω στους στίχους του ποιήματος:
