Απουσίες

Απουσίες δικές σου
σημειωμένες σε γνωστά τετράδια
με κόκκινο βαθύ, ξέρεις ποιο
αυτό που μετέβαλλε την αμάθεια
σε ισχυρή γνώση
το κάμωμα σε συνείδηση
και την πληγή σε μνήμη.

Απουσίες ανεπίτρεπτες για σένα
να μου γίνονται βίωμα
και συναίσθημα μαζί
σαν επόπτες στο κάθε βήμα μου
με καθορίζουν και μ’ αφοπλίζουν
δυναμικές, σχεδόν αήττητες.

Απουσίες δικές σου
τις μετράω μία-μία
λαμβάνω τα μηνύματα του χρόνου
εκλιπαρώ να τελειώσει
το κόκκινο το βαθύ, ξέρεις ποιο
να σημειώσω μια παρουσία.

Γράφει η Πόπη Κλειδαρά





ΠΗΓΗ...http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Δήθεν σχέσεις

Σε μια κοινωνία που το πιο σημαντικό είναι τι θα ποστάρεις στο Facebook και τι θα δείξεις στους άλλους, οι σχέσεις έχουν λάβει μια διαφορετική μορφή.

Ξέχνα τι νιώθεις και τι πραγματικά θέλεις και φτιάξε το παραμύθι που θα πουλήσεις. Πώς θα μιλήσεις, πώς θα απαντήσεις, πώς θα πλασάρεις τον εαυτό σου, πώς θα κάνεις τον άλλο να σε κυνηγήσει… Αυτά είναι τα πιο σημαντικά… αυτά είναι τα ουσιώδη… και μετά απλά παραπονιέσαι… πόσο επιφανειακές έχουν γίνει οι σχέσεις και πόσο ανούσια είναι η συναισθηματική επένδυση.

Δεν μπορεί να υπάρξει σχέση αν το βασικό που προβάλεις είναι η εικόνα του εαυτού σου και ο εγωισμός σου. Δεν μπορεί να υπάρξει ειλικρινή επικοινωνία αν φιλτράρεις διαρκώς αυτά που λες και τα συναισθήματα που νιώθεις. Σκέψου λίγο πως συμπεριφέρεσαι και τι σκέφτεσαι… «και πώς θα φανεί αν πω αυτό; Και τι θα γίνει αν δει πως πραγματικά είμαι; Και τι θα σκεφτεί για μένα;» Και… τα ερωτήματα πολιορκούν το μυαλό σου…

Και είναι τόσο κουραστικά όλα αυτά, καθώς στην πραγματικότητα χάνεις την ουσία που έχει μια σχέση: να μοιραστείς, να νοιαστείς, να εκφράσεις όσα νιώθεις, να δείξεις πτυχές του εαυτού σου και να γνωρίσεις κάποιες που μέχρι τώρα ίσως αγνοούσες, να γνωρίσεις τον άλλο, να έρθεις κοντά του, να νιώσεις, να επικοινωνήσεις. Πώς μπορούν να γίνουν όλα αυτά όταν ξεκινάς μια σχέση, έχοντας ως βασικό στόχο να κρύψεις τον πραγματικό σου εαυτό;

Σε μια δήθεν σχέση, με δήθεν συναισθήματα και δήθεν εκμυστηρεύσεις, μένεις αρκετά επιτυχώς προσηλωμένος στην εικόνα σου και στην εντύπωση που δίνεις κάθε στιγμή στον άλλο. Δεν έχει σημασία τι πραγματικά νιώθεις… το πιο σημαντικό είναι τι θα πιστέψει ο άλλος για σένα, τι θα τον κάνεις να πιστεύει, πόσο καλά θα χτίσεις την εικόνα σου. Είναι πολύ κουραστικό και χρονοβόρο αυτό, οπότε που να σου μείνει χρόνος να ασχοληθείς με τη σχέση…

Πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουμε ασχολούμαστε περισσότερο με το τι θα πούμε και πως θα παρουσιαστούμε στον άλλο απέναντί μας, παρά με το να νιώσουμε και να επικοινωνήσουμε μαζί του.

Πόσο δύσκολο είναι να είμαστε ειλικρινείς σε πραγματικές και ουσιαστικές σχέσεις, όπου θα νοιαζόμαστε για τον άλλο και θα νοιάζεται για εμάς, χωρίς εγωισμούς και δημιουργία εντυπώσεων; Πόσο δύσκολο είναι να υπάρξουμε μέσα σε σχέσεις, όπου σημασία θα έχουν τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που ζούμε και όχι οι αναλύσεις που κάνουμε;

Είναι επιλογή μας να είμαστε σε δήθεν σχέσεις, με δήθεν ανθρώπους και δήθεν συναισθήματα. Είναι επιλογή μας να αναλώνουμε τον εαυτό μας σε δήθεν σχέσεις… Και τουλάχιστον όταν συνειδητοποιήσουμε ότι το κάνουμε, ας αναλογιστούμε τουλάχιστον τι είδους ανάγκες θέλουμε να καλύψουμε ή από τι είδους φόβους θέλουμε να απαλλαγούμε.

Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc

ΠΗΓΗ...http://papadopsixologos.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Λατρεμένη πτώση

Στο μπαλκόνι μας ξεκουράζεται η υπομονή μας κάποια βράδια,
κι αγκαλιάζοντάς μας,την επικείμενη απουσία της μας φέρνει με το μαλακό.

Σαν έρωτας ξαπλώνεται στην πλάτη μας· στα τελευταία χάδια
σπαταλά τη ζωή της, κι εμείς τραυματίζουμε το δρόμο μ΄ένα δάκρυ στερνό.

Στο μπαλκόνι μας ξεκουράζεται η αλήθεια μας κάποια βράδια·
προσεύχεται αναστενάζοντας, και πλένει με θάλασσα το δικό της θυμικό.

Ακόμη παραμιλά, και νευρικά λερώνεται με ειδική μοράβια,
μήπως και γλυτώσει τα θανατηφόρα ενός βιαστή σημάδια στα ποδάρια,
κι εμείς τραυματίζουμε το δρόμο μ΄ένα δάκρυ στερνό.

Στο μπαλκόνι μας ξαποστάζ΄ η σιλουέτα σου κάποια βράδια· 
η ψεύτικη μούσα, που ηδονίζεται σαν μ΄έχει αντίκρυ της γυμνό
από θάρρητα και δικαιοσύνη.

Κι ήταν τα μάτια μου-λες-σαν ήταν άδεια-
-μικρότερος ο κίνδυνος για με. Και δεν αναλογίστηκες τα χεράκια σου τα δυο
πώς θα τα ΄πλενες, να ΄ναι καθαρά όταν θα γδέρνεις το πρόσωπό σου ανάρια

αφού δε θα ΄χε από πού να τρέξ΄ η λύπη μου, ν΄αφήσει στο λαιμό μου χνάρια
υγρά, πρωτού πέσει στο φουστάνι σου και το λερώσει ως δάκρυ μου στερνό.

Στο μπαλκόνι μας ξαποστάζει κάποια βράδια λαβωμένη από φιλιά
και βροχή, σαν άστεγη, ξυπόλυτη, μες στο σκισμένο φόρεμά της λερωμένη,
μια παράξενα όμορφη, ξένη Αφροδίτη·σαν από έρωτα φαινόταν προδομένη,
κι έτρεμαν τ΄αβρά ροδόχρωμα γλυκά της χείλη, κι απά τους κρέμασα θηλιά.

Ω, να σ΄έπλενα κυρά, να σε μύρωνα με τ΄ουρανού το μονήρες αναφιλητό·
κι ας γλυκοπέθαινα κι εγώ, σαν έπεφτα στο δρόμο ως δάκρυ σου στερνό.

Γράφει ο Βαλάντης Γαούτσης





ΠΗΓΗ...http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Διαβάστε Περισσότερα

«Γιατί ονειρεύομαι ότι πέφτω;» 4 ακόμη απίθανες ερωτήσεις!

Γιατί «πετάει» το μάτι μου; Γιατί δεν μπορώ να αυτογαραληθώ; Μάθετε τους πραγματικούς λόγους στο παρακάτω άρθρο... 5 ερωτήσεις που δε σκεφτήκατε ποτέ, νομίζατε ότι ξέρατε ή δεν τολμήσατε ποτέ να ρωτήσετε για να μη σας πουν χαζούς.

1η ερώτηση: Γιατί συχνά έχω την αίσθηση Deja vu;

Το Deja vu το έχουμε αισθανθεί λίγο πολύ όλοι και είναι αυτή η αίσθηση ότι έχουμε ζήσει ένα γεγονός ξανά. Αυτό συμβαίνει πιο συχνά σε άτομα που ταλαιπωρούνται από ημικρανίες (ιδιαίτερα αν ο πόνος εντοπίζεται στους κροτάφους), αφού αυτές συχνά προκαλούν νευρική υπερδιέγερση στα σημεία του εγκέφαλου που ελέγχουν τη μνήμη. Αποτέλεσμα αυτού είναι να αισθάνεται κάποιος ότι αυτό που ζει στο παρόν το έχει ζήσει και στο παρελθόν.

2η ερώτηση: Γιατί «πετάει» το μάτι μου;

Όταν το μάτι «πετάει» αυτό, σύμφωνα με τους γιατρούς, ονομάζεται ακούσια ανακλαστική σύσπαση και δεν εμπνέει συνήθως ανησυχία. Είναι μια κατάσταση κατά την οποία τα νεύρα εκτελούν κινήσεις χωρίς να τους έχει ζητηθεί. Το «πέταγμα» του ματιού είναι εντελώς τυχαίο, διαρκεί λίγο και αν δεν υπάρχουν συνεχόμενοι και παρατεταμένοι σπασμοί είναι εντελώς ακίνδυνο.

3η ερώτηση: Γιατί δεν μπορώ να γαργαλήσω τον εαυτό μου;

Όταν μας γαργαλάει κάποιος ξαφνιαζόμαστε με αποτέλεσμα να γελάμε και να ανατριχιάζουμε. Αυτό συμβαίνει γιατί ερεθίζονται οι απολήξεις των νεύρων στο δέρμα μας, αλλά το αίσθημα του γαργαλητού δημιουργείται στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αν θέλουμε να γαργαλήσουμε τον εαυτό μας αυτό δε θα έχει αποτέλεσμα καθώς θα λείπει ένα σημαντικό στοιχείο. Το ξάφνιασμα.

4η ερώτηση: Γιατί πριν κοιμηθώ βλέπω ότι...πέφτω;

Οι ειδικοί το ονομάζουν «υπναγωγικό τίναγμα» και ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι είναι ένας τρόπος του σώματος να μας κρατάει σε εγρήγορση, αφού μας ξυπνάει. Αν νυστάζετε απίστευτα και κάποιο άτομο σας μιλάει τότε μπορεί να έχετε αισθανθεί το «υπναγωγικό τίναγμα». Αυτό ωστόσο συμβαίνει και όταν έχετε πέσει στο κρεβάτι σας για ύπνο. Ενώ μπορεί να σας έχει πάρει ο ύπνος κάποιοι εξωτερικοί θόρυβοι προκαλούν ερεθίσματα στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να δείτε ότι πέφτετε και αμέσως μετά να ξυπνάτε.

5η ερώτηση: Γιατί όταν τραβάω το αυτί μου θέλω να βήξω;

Οι εξωτερικές απολήξεις των νεύρων των αυτιών με τον εγκέφαλο συνδέονται με τέτοιο τρόπο που αν τραβήξετε το αυτί σας, τότε μπορεί όντως να θέλετε να ρευτείτε ή να βήξετε. Αυτό συμβαίνει λόγω ενός αντανακλαστικού που συνδέει το φάρυγγα με το αυτί.

ΠΗΓΗ...http://www.lifezone.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Οι πλάνες του καλοκαιριού

Νομίζεις ότι θα ξεκουραστείς, αλλά δεν θα το πετύχεις. Μπορεί να εξαπατηθείς περιμένοντας τον έρωτα ή τον νέο σου εαυτό να βγει από τη θάλασσα. Θα κάνεις σχέδια, αλλά θα τα αφήσεις στην άμμο. Όμως η μεγαλύτερη πλάνη είναι όταν συνηθίζεις και μετράς τη ζωή σου με τα καλοκαίρια

Όταν στέκεσαι μπροστά στην αρχή του ελληνικού καλοκαιριού, νομίζεις ότι δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Η απόσταση ως το Σεπτέμβριο δείχνει μακρινή, σαν το βυθό του Ιονίου. Και εσύ, σηκώνεις το παχύ χαλί της ζέστης και σπρώχνεις από κάτω εκκρεμότητες και υποχρεώσεις.

Από Σεπτέμβριο. Δεν είναι δα και μακριά, ούτε εβδομήντα μέρες δρόμος δεν είναι ως εκεί. Όμως μέχρι να φτάσεις, θα έχει πάρει χρώμα το δέρμα σου, οι φτέρνες θα σκληρύνουν ξυπόλυτες και θα πλυθούν στην αρμύρα. Και το κυριότερο: θα ξεχάσεις τον χειμώνα που έμεινε πίσω. Το ελληνικό καλοκαίρι κάνει τη δουλειά της Πρωτοχρονιάς: τραβάς μία γραμμή στην άμμο και λες ότι είναι καινούργια αφετηρία. Ακόμα και πολιτικά να το δεις, όταν μία κυβέρνηση φτάνει ως τον Ιούνιο, μπορεί πλέον να ποντάρει ότι θα κάνει και γιορτές. Τον Σεπτέμβριο οι άνθρωποι τρέχουν για τα σχολεία, τα κιλά και τα συναισθηματικά απομεινάρια των διακοπών. Και μετά μέχρι να μαζέψεις και την τελευταία ξεχασμένη βερμούδα, φτάνουν τα Χριστούγεννα.

Το ελληνικό καλοκαίρι, που λέτε, είναι φτιαγμένο από πλάνες. Νομίζεις ότι θα ξεκουραστείς, αλλά δεν θα το πετύχεις. Συχνά δε, μπορεί να εξαπατηθείς περιμένοντας τον έρωτα ή τον νέο σου εαυτό να βγει από τη θάλασσα. Θα κάνεις σχέδια για τον Σεπτέμβριο, αλλά θα τα αφήσεις θαμμένα στην άμμο. Όμως η μεγαλύτερη πλάνη είναι όταν συνηθίζεις και μετράς τη ζωή σου με τα καλοκαίρια. Πράγμα που, εκτός από απατηλό, είναι και άδικο. Εμείς εδώ στη Μεσόγειο σημαδεύουμε τη μνήμη μας με καλοκαίρια, ξεχνώντας ότι η αληθινή ζωή είναι, κυρίως, τα χειμωνιάτικα απογεύματα με βροχή ή εκείνες οι μέρες από τις οποίες το μόνο που περιμένεις είναι να νυχτώσουν.

Το ελληνικό καλοκαίρι πλέκει απάτες, αλλά και σου λέει με τον πιο πικρό κυνισμό την αλήθεια. Κάτω από τον ήλιο θρηνείς, χωρίς δάκρυα και συνείδηση, τη ρώμη που έχασες, το σφρίγος που πήρε η θάλασσα και τα λόγια που κάποτε ήταν μεγάλα, αλλά τώρα ντρέπεσαι να πεις. Και από ένα σημείο και μετά, τα καλοκαίρια σου φαίνονται μονότονα ίδια. Λες και όλα είναι εκεί, στη θέση τους και αλλάζεις μόνο εσύ, αργά το απόγευμα στην παραλία, όταν ο ήλιος δύει και η σκιά σου γίνεται ένα με το σκοτάδι.

Κώστας Γιαννακίδης

ΠΗΓΗ...http://www.protagon.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Γ. ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ: ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΗΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΘΥΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ Α.Τ. ΚΟΥΦΑΛΙΩΝ

Γ. ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ: 

ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ  ΗΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΘΥΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ Α.Τ. ΚΟΥΦΑΛΙΩΝ

Ο Γιώργος Καρασμάνης κατέθεσε αναφορά στη Βουλή προς τον Υπουργό Εσωτερικών - Προστασίας του Πολίτη, την επιστολή διαμαρτυρίας των κατοίκων της Τοπικής Κοινότητας Αθύρων για την επικείμενη κατάργηση της Αστυνόμευσης της περιοχής τους από το Α.Τ. Κουφαλίων.

Όπως επισημαίνεται στην αναφορά, τα Άθυρα εξαιτίας της γεωγραφικής τους ιδιαιτερότητας, πέραν του γεγονότος ότι εδώ και 50 χρόνια υπάγονται στο Α.Τ. Κουφαλίων, εξυπηρετούνται γενικά από όλες τις υπηρεσίες των Κουφαλίων- Θεσσαλονίκης (Γυμνάσιο, Λύκειο, ΟΑΣΘ ΔΕΗ, ΟΤΕ, κλπ ).

Υπογραμμίζεται επίσης ότι η ενδεχόμενη κατάργηση της Αστυνόμευσης των Αθύρων από το Α.Τ. Κουφαλίων και η μεταφορά της αρμοδιότητας αυτής στο ήδη επιβαρυμένο  Α.Τ. Γιαννιτσών ( το οποίο εξυπηρετεί 65000 κατοίκους, έχοντας ακτίνα δράσης τουλάχιστον 50 χιλιομέτρων ), είναι βέβαιο ότι θα επιφέρει αρνητικές συνέπειες για τους κατοίκους της συγκεκριμένης Τοπικής Κοινότητας σε ζητήματα παραβατικότητας και εγκληματικότητας.

Ως εκ τούτου, ο Γιώργος Καρασμάνης με την κοινοβουλευτική του αυτή παρέμβαση ζητά από τον αρμόδιο Υπουργό να μεριμνήσει, ώστε να παραμείνει η Αστυνόμευση των Αθύρων στο ευρισκόμενο σε απόσταση μόλις 5 χιλιομέτρων Α.Τ. Κουφαλίων από την εν λόγω Τοπική Κοινότητα.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙO   

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΥΝΑΨΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΕΥΑ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ - Π.Ε. ΠΕΛΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΥΔΡΕΥΤΙΚΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΔΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΔΑΙΑΣ»

ΣΥΝΑΨΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΕΥΑ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ - Π.Ε. ΠΕΛΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΥΔΡΕΥΤΙΚΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΔΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΔΑΙΑΣ»

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ: «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΑΝ. ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΠΕΛΛΑΣ κ. ΑΘΗΝΑ ΑΗΔΟΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ»

Μία σημαντική εξέλιξη έρχεται για να δώσει λύση σε ένα ζήτημα που απασχολεί τον Δήμο Αλμωπίας εδώ και αρκετά χρόνια.

Τον περασμένο Μάρτιο η Αν. Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Αθηνά Αηδονά συνοδευόμενη από τον Δήμαρχο Αλμωπίας κ. Δημήτρη Μπίνο, τον Αντιδήμαρχο και Πρόεδρο της ΔΕΥΑ κ. Χρήστο Γεωργίου και υπηρεσιακούς παράγοντες επισκέφθηκε την γεώτρηση που περιλαμβάνεται στο έργο ύδρευσης της Αριδαίας από τη Σωσάνδρα για το οποίο διατέθηκε πριν χρόνια το ποσό του 1.461.904 ευρώ και δεν τέθηκε ποτέ σε λειτουργία, με αποτέλεσμα η Διαχειριστική Αρχή της Περιφέρειας να ζητά πίσω αυτό το τεράστιο ποσό. Η κ. Αηδονά δεσμεύτηκε τότε ότι θα υπάρξει χρηματοδότηση προς τον Δήμο Αλμωπίας ώστε να συνδεθεί και να λειτουργήσει το έργο και να αποδοθεί στους πολίτες.

Σήμερα, λίγους μήνες μετά, έγινε η σύναψη προγραμματικής σύμβασης μεταξύ της ΔΕΥΑ και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας - Π.Ε. Πέλλας, με την οποία συμπεριλαμβάνεται στο Πρόγραμμα Επενδυτικών Δαπανών έτους 2017 το έργο «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΥΔΡΕΥΤΙΚΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΔΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΔΑΙΑΣ» με προϋπολογισμό 74.300 ευρώ. Μετά την ολοκλήρωση του έργου, η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας - Π.Ε. Πέλλας θα το παραδώσει στη ΔΕΥΑ Αλμωπίας.

Ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος έκανε την εξής δήλωση:

«Θέλω να ευχαριστήσω την Αν. Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας κ. Αθηνά Αηδονά, γιατί αποδεικνύει με την καθημερινή της παρουσία ότι ανέλαβε τα καθήκοντά της με αίσθημα ευθύνης και τα ασκεί με αποτελεσματικότητα, έχοντας ως στόχο να βοηθήσει πραγματικά τον τόπο μας παρότι η εκλογική της περιφέρεια είναι η Θεσσαλονίκη. Το ενδιαφέρον που έδειξε από την πρώτη στιγμή, την αναγάγει σε έναν πραγματικό σύμμαχο στον αγώνα που δίνουμε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του Δήμου μας. Η δική μας Δημοτική Αρχή από την πρώτη στιγμή επιδίωξε να δώσει το συγκεκριμένο έργο σε λειτουργία για να αποδοθεί προς χρήση στους πολίτες. Παρότι επισκεφθήκαμε πολλά Υπουργεία, κανείς δεν κατάφερε να δώσει λύση. Η κ. Αηδονά ασχολήθηκε με ουσιαστικό τρόπο, άκουσε τους προβληματισμού μας, κατέγραψε το πρόβλημα και έδειξε πραγματική διάθεση να βοηθήσει. Και το έκανε».

Διαβάστε Περισσότερα

Γιατί "δενόμαστε" με τα αντικείμενα;

Έχουμε όλοι γίνει μάρτυρες στη βίαιη οργή με την οποία αντιδρούν τα μωρά όταν τους στερούμε ένα αγαπημένο αντικείμενο που θεωρούν δικό τους. Η αίσθηση της ιδιοκτησίας εκδηλώνεται πολύ νωρίς. Από την βρεφική ακόμα ηλικία. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε ο Jean Piaget, Ελβετός φιλόσοφος και ένας από τους πατέρες της παιδικής ψυχολογίας. Γιατί όμως δενόμαστε τόσο με τα αντικείμενα;

Μαθητές σχολείου, κλήθηκαν να πάρουν μέρος σε ένα πείραμα. Ως επιβράβευση της συμμετοχής, τους δόθηκε η δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ δύο βραβείων. Μίας κούπας και μίας σοκολάτας. Το 50% επέλεξε την κούπα και το άλλο 50% επέλεξε την σοκολάτα. Όταν τους ζητήθηκε να ανταλλάξουν το βραβείο που επέλεξαν με αυτό που είχαν απορρίψει, μόνο το 11% έδειξε προθυμία, ενώ το 89% δεν θέλησε να αποχωριστεί το έπαθλό του. Ο Christian Jarrett της TedEd, εξηγεί πως το φαινόμενο αυτό στην ψυχολογία ονομάζεται φαινόμενο endowment (endowment effect). Σύμφωνα με το φαινόμενο αυτό λοιπόν, οι άνθρωποι δίνουν μεγαλύτερη αξία σε κάτι το οποίο θεωρούν ότι είναι δικό τους σε σχέση με την αξία που δίνουν όταν το κατέχει κάποιος άλλος. 

Για να εξηγηθεί η σχέση που αναπτύσσουμε με τα αντικείμενα, νευροεπιστήμονες διεξήγαγαν ένα πείραμα. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να τοποθετήσουν νοητά, διάφορα αντικείμενα σε ένα καλάθι με την ετικέτα "δικό μου" και σε ένα καλάθι με την ετικέτα "του Αλέξη". Κατά την σάρωση των εγκεφάλων των συμμετεχόντων, παρατηρήθηκε πως η περιοχή που δραστηριοποιούνταν κάθε φορά που τοποθετούσαν ένα αντικείμενο στο δικό τους καλάθι, ήταν η ίδια περιοχή που δραστηριοποιείται κάθε φορά που σκεφτόμαστε τον εαυτό μας.

Ένας ακόμη λόγος για τον οποίο δενόμαστε με τα αντικείμενα, είναι ότι από πολύ μικρή ηλικία, θεωρούμε πως τα αντικείμενα έχουν μία μοναδική "ουσία". Ψυχολόγοι, σε ένα άλλο πείραμα, ζήτησαν από παιδιά να αντικαταστήσουν το αγαπημένο τους ποδήλατο, με ένα πανομοιότυπο αντίγραφο. Η πλειοψηφία των παιδιών όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά τρόμαξε και μόνο στην ιδέα του αντίγραφου αντικατάστασης. 

Και ως ενήλικοι όμως, η αίσθηση της ιδιοκτησίας λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Για παράδειγμα, τα αντικείμενα των σταρ που βγαίνουν σε δημοπρασία, πωλούνται πανάκριβα, επειδή οι νέοι αγοραστές θεωρούν πως τα αντικείμενα αυτά, έχουν εμποτιστεί με την μοναδική "ουσία" του διάσημου ιδιοκτήτη τους. Για τον ίδιο λόγο δενόμαστε τόσο και με τα οικογενειακά κειμήλια. Επειδή πιστεύουμε πως έχουν εμποτιστεί με την μοναδική "ουσία" των εκλιπόντων.

Αυτή η πεποίθηση, είναι ικανή να αλλάξει την αντίληψη μας για την πραγματικότητα και να βελτιώσει τις επιδόσεις στα σπορ. Σε πρόσφατο πείραμα, οι μισοί από συμμετέχοντες πληροφορήθηκαν πως το μπαστούνι που τους δόθηκε, ανήκε στον Ben Curtis που υπήρξε πρωταθλητής του γκολφ. Οι άλλοι μισοι βαστούσαν ένα απλό μπαστούνι. Παρατηρήθηκε πως όσοι πίστευαν ότι κρατούν το διάσημο μπαστούνι, ήταν οι πιο εύστοχοι. 

Παρότι η άισθηση της ιδιοκτησίας εμφανίζεται από πολύ νωρίς, μεγάλο ρόλο παίζει και η κοινωνία. Πρόσφατα ανακαλύφθηκε πως το φαινόμενο endowment δεν παρατηρείται στην απομονωμένη φυλή Hadza στην Τανζανία. Πιθανόν επειδή στην ισότιμη κοινωνία όπου ζουν, τα πάντα μοιράζονται.

Η σχέση μας με τα αντικείμενα είναι δυνατή και μας προσδιορίζει. Τι θα συμβεί όμως στην σύγχρονη ψηφιακή εποχή; Πως θα εξελιχθεί η σχέση μας με τα αντικείμενε όταν αυτά γίνουν ψηφιακά; Πολλοί έχουν προβλέψει τον θάνατο των βιβλίων και της μουσικής. Όμως αυτό μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί. Θα υπάρχει πάντα κάτι ιδιαίτερο στη σχέση που αναπτύσσουμε με όσα θεωρούμε δικά μας. Και τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ευχαρίστηση που μας δίνει ένα βιβλίο που το έχουμε κρατήσει, το έχουμε διαβάσει, θα υπάρχει πάντα στο ράφι της βιβλιοθήκης μας και είναι δικό μας.

ΠΗΓΗ...http://www.penna.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Το λεμόνι

Παλιά, πριν φυτρώσει ένα νοσοκομείο σε κάθε γειτονιά, έπρεπε να ταξιδέψουμε από το χωριό ως το Ηράκλειο για εξετάσεις, γιατρούς κλπ. Παίρναμε λοιπόν το πρώτο λεωφορείο στις 05:15 για να είμαστε στην ώρα μας στο ραντεβού με τον γιατρό.

Τρεις ώρες δρόμος, πολλές στροφές , συχνά μου ερχόταν ναυτία (είχα μεγάλη δυσκολία ως παιδί να φάω πρωινό οπότε χειροτέρευε η κατάσταση). Με ρωτούσε η μάνα μου «ανακατεύεσαι;» και μόλις της έγνεφα «ναι», έβγαζε από την τσάντα της ένα μικρό λεμονάκι και μου έδινε να το μυρίσω. Έμπηγα τα νύχια μου στη ζουμερή του φλούδα για να βγει το άρωμα και σχεδόν αμέσως αισθανόμουν να με τυλίγει ένα κύμα ανακούφισης, ευεξίας, υγείας. Μετά από λίγο αποκοιμιόμουν μέχρι να ακούσω το «Ξύπνα σιγά-σιγά, φτάνουμε» και να νιώσω το φιλί της στο μέτωπο.

Η σχέση με τα λεμόνια συνεχίστηκε. Για χρόνια έβαζα κι εγώ ένα στην τσάντα μου και όποτε είχα ναυτία σε ταξίδια, έκανα το παλιό κόλπο. 

Μεγαλώνοντας, εκτός από τον χυμό, άρχισα να χρησιμοποιώ τη φλούδα του σε σαλάτες, στο ψάρι, σε πολλά φαγητά. Έχει πλάκα, γιατί όταν ξεμένουμε από λεμόνια στο σπίτι, αισθάνομαι ανασφάλεια. Σαν να μην είναι σωστά τα πράγματα, σαν κάτι σημαντικό να λείπει από την κουζίνα.

Έχω προσπαθήσει να τα κάνω μαρμελάδα, γλυκό του κουταλιού, πολλά και διάφορα, αλλά τίποτα δε μου δίνει την ευχαρίστηση που πηγάζει από ένα φρέσκο λεμόνι που μπήγεις τα νύχια σου στη σάρκα του. Γενικά, δε μου αρέσουν τα πολυπαιδεμένα υλικά.

Μου έμεινε λοιπόν το χούι και όποτε έχω τις μαύρες μου, κάνω το ίδιο πράγμα. Κι είναι εκείνη η ιδιωτική στιγμή που αφήνεσαι να πλημμυρίσει τα ρουθούνια σου η μυρωδιά του λεμονιού, τόσο καταπραϋντική, τόσο θεραπευτική, σαν να παίρνεις δύναμη για να αντέξεις μια μακρά διαδρομή γεμάτη στροφές, ένα δρόμο αφιλόξενο γεμάτο λακκούβες.

Φτάνει κάποτε η στιγμή που μεγαλώνεις, κρατάς εσύ το τιμόνι και έχεις πια την ευθύνη να εξασφαλίσεις τον αμέριμνο ύπνο των παιδιών σου πριν τα φιλήσεις στο μέτωπο για να πεις «ξύπνα, φτάσαμε». Μπορεί ακόμη να σε πιάνει ναυτία στις στροφές, αλλά αυτό δε σημαίνει πως είσαι κακός οδηγός, αρκεί να μπορείς να την αντιμετωπίσεις έγκαιρα.

Δεν ξέρω πολλούς που να έφτασαν μακριά χωρίς να χρειάζονται τίποτα, αλλά ξέρω αρκετούς που έφτασαν πολύ μακρύτερα από τον αρχικό τους προορισμό, επειδή σεβάστηκαν τις ανάγκες τους και μπόρεσαν να τις καλύψουν.

Καμιά φορά αρκεί να βάλεις απλά ένα «λεμόνι» στην τσάντα σου. Η διαδρομή δε γίνεται να αλλάξει, αλλά το ταξίδι μπορεί σίγουρα να γίνει καλύτερο.

***

Ειρήνη Αγαπιδάκη

ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Διαβάστε Περισσότερα

Μελάνι στο μαχαίρι

Θυμάμαι

πως είχα γονατίσει από την πείνα.

Γύρω μου μαζεύτηκαν μερικοί ποιητές.

Ένας απ’ αυτούς, ο πιο θαρραλέος,

έκοψε μια φέτα απ’ τη λέξη: "ψωμί"

και μου έδωσε.

Ξέρεις ποιο είναι το πιο παλιό ψέμα πάνω στη γη, μου είπε.

Η αλήθεια.

***

Ντάνης Σενόγλου

Διαβάστε Περισσότερα

Το παράδοξο του να πληγώνουμε αυτούς που αγαπάμε – L.Buscaglia

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ένα από τα παράδοξα της αγάπης το ότι συχνά πληγώνουμε περισσότερο αυτούς που αγαπάμε περισσότερο. Επισημαίνουμε συνεχώς τα λάθη τους, επικρίνουμε τις αποφάσεις τους, αμφισβητούμε τα συμπεράσματά τους.

Κάποιες φορές, βάζουμε σ’ εκείνους πιο υψηλά στάνταρ απ’ ότι στον εαυτό μας. Δεν είναι κακό να θέλουμε τα πρόσωπα που αγαπάμε να κάνουν το καλύτερο που μπορούν, αλλά αυτό δε θα το πετύχουμε ποτέ με τις επικρίσεις και τα αρνητικά σχόλια.

Μερικά χρόνια πριν, βιντεοσκοπήσαμε μια καθηγήτρια στη διάρκεια του μαθήματος, προκειμένου να αναλύσουμε την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην ίδια και τους μαθητές. Μελετώντας τα αποτελέσματα, ανακαλύψαμε, προς μεγάλη έκπληξη της εκπαιδευτικού, ότι, μολονότι ενδιαφερόταν πάρα πολύ για τους μαθητές της, η συμπεριφορά της απέναντί τους ήταν σχεδόν εντελώς αρνητική – ένας ολόκληρος κατάλογος με «Απαγορεύεται» κοσμούσε την αίθουσα, γραπτά επιστρέφονταν γεμάτα κοκκινίλες και τα προφορικά σχόλιά της επισήμαιναν σχεδόν πάντα τις αδυναμίες των παιδιών.

Η κριτική είναι μια σύνθετη και δύσκολη τέχνη, που δεν πρέπει να γίνεται με ελαφριά καρδιά. Μπορεί να είναι εποικοδομητική, αλλά μπορεί να είναι και ισοπεδωτική.

Την επόμενη φορά που θα μπούμε στον πειρασμό να πούμε «Το πρόβλημα με σένα είναι ότι…» θα πρέπει ίσως να το ξανασκεφτούμε και να αναρωτηθούμε γιατί το κάνουμε!

Το σχόλιό μας θα έχει πραγματικά κάποιο θετικό αποτέλεσμα ή μήπως είναι καλύτερα να σωπάσουμε; Θα ωφελήσει αν μιλήσουμε ή θα μειώσουμε ένα ανθρώπινο πλάσμα; Ή μήπως έτσι θα χάσουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο;

Πηγή: Από το βιβλίο «ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ να ΑΓΑΠΑΜΕ» του LEO BUSCAGLIA – εκδ. ΛΙΒΑΝΗ

https://searchingthemeaningoflife.wordpress.com

Διαβάστε Περισσότερα

Έρωτα κάνουν οι ψυχές, το σεξ είναι για τις σάρκες.

Ο έρωτας είναι εξουσία…
Σε εξουσιάζει χωρίς καν καλά, καλά να το καταλάβεις…
Σε καταπίνει ολάκαιρο…
Κυριαρχεί πάνω σου και σε περικυκλώνει…
Έχει μια αβυσσαλέα δύναμη…
Κρύβει ορμή, πάθος, λύτρωση…
Μια δίψα που εκλιπαρεί να ξεδιψάσει…
Μια πείνα που εκλιπαρεί για να χορτάσει…
Έρχεται πάντα ξαφνικά, αιφνιδιαστικά και απροσδόκητα…
Δε σε ρωτάει, δε σε προετοιμάζει…
Απλά σε τσακώνει σαν τον ποντικό μέσα στην φάκα…
Θέλει ψυχή… θέλει δυνατούς παίκτες…
Να τον φτάσουν ως το τέρμα…
Έρωτα κάνουν οι ψυχές…
Το «sex» είναι για τις σάρκες…
Πολλά χέρια θα σ’ αγγίξουν με μανία, βιαστικά και γρήγορα για να ικανοποιήσουν το «εγώ» τους, την πάρτη τους…
Ελάχιστα όμως με ευλάβεια, με λατρεία…
Σαν μια μικρή ιεροτελεστία…
Λες κι είσαι από πορσελάνη και φοβούνται μη σε σπάσουν μες στα χέρια τους…
Κάπου εκεί ξεκινάει ο έρωτας…
Η απόλυτη, μυστική ένωση των σωμάτων…
Το μεγάλο αναγνωριστικό ταξίδι του ενός κορμιού απέναντι στο άλλο….
Εκεί που το δωμάτιο πλημμυρίζει μαγεία…
Φιλιά από μετάξι μαγνητίζουν το χώρο…
Οι δείκτες του ρολογιού παύουν και ο χρόνος πλέον δεν έχει καμία σημασία…
Εκεί που τα βελούδινα, σπινθηροβόλα βλέμματα μαρτυρούν την κάθε λέξη κι ας επικρατεί σιωπή…
Δε χρειάζονται λόγια, δεν χρειάζονται εξηγήσεις, όλα πλέον έχουν πάρει το δρόμο τους…
Οι βραδιές τελειώνουν μ’ αγκαλιές και χάδια ως το πρωί…
Με αλήθεια, με «μαζί» και όχι «μόνος»…
Με «γεμίζω» και όχι «αδειάζω»…
Όταν καταλήγεις σπίτι μόνος, βυθισμένος στις απέραντες μοναχικές σου σκέψεις από την καθημερινή φθηνή σπατάλη του εαυτού σου, πιστεύοντας πως έτσι θα νιώσεις έστω και για λίγο… όπως τότε που ακόμη ένιωθες…
Πως θα χαθείς, θα ξεχαστείς, θα επουλωθείς από το παρελθόν σου…
Εκεί στο κομοδίνο που ξεφορτώνεσαι το «προσωπείο» του ανέμελου, του γοητευτικού, του κατακτητή ,του αδιάφορου, του αξιοζήλευτου κατ’ άλλους, εκεί φοράς κατάσαρκα για λίγο την ψυχή σου…
Εκεί που αναπνέεις για λίγο έξω από την «μάσκα» σου…
Εκεί μέχρι να ξημερώσει και αύριο τα ίδια πάλι…
‘Όμως ρε φίλε τι να το κάνεις αν ο άλλος σε βλέπει σαν ένα κομμάτι κρέας;
Τι να το κάνεις να πουλάς ένα κιλό μαγκιά και σπίτι σου, μακριά π’ όλους και όλα διαλύεσαι σε χίλια κομμάτια;
Ειλικρινά δε βρίσκω κανένα νόημα…
Υπάρχει καλύτερο πράγμα από ένα ζευγάρι μάτια που λάμπουν και η αφορμή για τη λάμψη τους είσαι εσύ;

Γράφει η  Μοσχούλα Σολάκη





ΠΗΓΗ...http://www.themachine.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά..

Του Κωνσταντίνου Μάνεση.

Μέχρι σήμερα πίστευες πως με τον καιρό θα αισθάνεσαι να γερνάς και να σε βαραίvουν τα χρόνια όλο και πιο πολύ.. Πίστευες πως το να βλέπεις τα μαλλιά σου να ασπρίζουν και το δέρμα σου να γεμίζει ρυτίδες είναι ξεκάθαρο σημάδι πως άρχισες να γερνάς..

Η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεν είναι τα χρόνια που σε κάνουν να γερνάς, τα χρόνια σε κάνουν να ωριμάζεις. Αυτό που σε κάνει να γερνάς είναι όταν σταματάς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι..!

 Ο έρωτας είναι το κυρίαρχο συναίσθημα κυρίως των εφήβων και των νέων. Έπειτα το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η αγάπη. Θέλει τόλμη και θάρρος για να μπορείς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι. Μετά από μια ηλικία, σπάνια εμφανίζονται άνθρωποι που ομολογούν πως είναι ερωτευμένοι και αισθάνονται αγάπη για τον άλλο. Αγαπώ σημαίνει πως είμαι έτοιμος να ρισκάρω για τον άλλο, πως είμαι έτοιμος να θυσιάσω το «εγώ» μου για το «εμείς».

Πόσοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν θυσίες για τον άλλο ακόμα και όταν έχουν περάσει τα χρόνια; Σε διαβεβαιώνω πως ελάχιστοι. Οι πιο πολλοί πιστεύουν πως όσο ήταν να ερωτευτούν στην ζωή τους ερωτεύτηκαν και όσο μπορούσαν να αγαπήσουν αγάπησαν. 

 Μέγα σφάλμα! Εκείνη είναι ακριβώς η στιγμή που με την ομολογία τους αυτή, ομολογούν και πως άρχισαν να γερνάνε.

Δεν έχει σημασία πόσο χρονών λέει η ταυτότητα σου ότι είσαι. Πως μπορεί ένα χαρτί να σου λέει αν πρέπει να αισθάνεσαι νέος ή γέρος;! Ερωτεύσου και αγάπα. Ερωτεύσου και αγάπα σαν να ήταν κάθε φορά η πρώτη φόρα. Ακόμα και αν πληγώνεσαι. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρνεις.

Πραγματικός νικητής στον έρωτα και στην αγάπη είναι αυτός που ποτέ δεν σταματάει να προσπαθεί. Έτσι όταν η ταυτότητα σου θα λέει πως γέρασες εσύ θα ξέρεις πως κάθε μέρα ξημερώνεσαι το ίδιος νέος, γιατί θα ξέρεις το μυστικό. 

Το μυστικό πως:

Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά…

ΠΗΓΗ...http://www.anapnoes.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Το Γραφείο Δημοτικής Κατάστασης (Δημοτολόγιο) του Δήμου Αλμωπίας τη Δευτέρα 26 και την Τρίτη 27 Ιουνίου 2017 δε θα λειτουργήσει κανονικά

          

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

       Σας ενημερώνουμε ότι το Γραφείο Δημοτικής Κατάστασης (Δημοτολόγιο)  του Δήμου Αλμωπίας τη Δευτέρα 26 και την Τρίτη 27 Ιουνίου 2017 δε θα λειτουργήσει κανονικά λόγω συμμετοχής των υπαλλήλων σε υποχρεωτικό εκπαιδευτικό σεμινάριο << Μητρώο Πολιτών ( Α΄ φάση) >>.

   Παρά τα ανωτέρω και για την καλύτερη εξυπηρέτησή σας θα υπάρχει υπάλληλος του Δήμου για την παραλαβή και μόνο των αιτημάτων σας.

   Όσοι πολίτες έχουν άμεση ανάγκη έκδοσης πιστοποιητικού παρακαλούμε να απευθύνονται στα ΚΕΠ Αριδαίας.

 Ο Αντιδήμαρχος Διοικητικών,     Παιδείας,                                Πολιτισμού,Αθλητισμού, Νεολαίας και Εθελοντισμού

                                                Χατζηγιαννίδης Γεώργιος

Διαβάστε Περισσότερα

Ταμεία της Δ.Ε.Υ.Α. Αλμωπίας σε τοπικές κοινότητες του Δήμου

ΤΑΜΕΙΑ ΤΗΣ Δ.Ε.Υ.Α. ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΣΕ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ

Η Δ.Ε.Υ.Α. Αλμωπίας στα πλαίσια της καλής συνεργασίας και της σχέσης εμπιστοσύνης που αναπτύσσει με τους καταναλωτές, ενημερώνει ότι για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών θα λειτουργήσουν ταμεία στις εξής Τοπικές Κοινότητες κατά τις παρακάτω ημερομηνίες:

3/7/2017: Μηλιά

4/7/2017: Κωνσταντία

5/7/2017: Χρυσή

6/7/2017: Ίδα

7/7/2017: Φιλώτεια

10/7/2017: Άψαλος

11/7/2017: Λουτράκι

12/7/2017: Πιπεριά

13/7/2017: Εξαπλάτανος

14/7/2017: Πρόμαχοι

4/8/2017: Άλωρο

7/8/2017: Τσάκωνες – Χρύσα

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Δ.Ε.Υ.Α.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα

Γιάννης Σηφάκης : Αντί να χειροκροτούν για την τελική έγκριση δύο αξονικών στην Πέλλα η δημοτική πλειοψηφία Δήμου Αλμωπίας ( ότι απόμεινε) με καθυβρίζουν με γκεμπελίστικο τρόπο

Γιάννης Σηφάκης :   Αντί να χειροκροτούν τις τελικές εγκρίσεις για τους δύο αξονικούς στα νοσοκομεία της Πέλλας και την μετεγκατάσταση του τεχνητού νεφρού η δημοτική πλειοψηφία του Δήμου Αλμωπίας (ότι έμεινε)  και τα παπαγαλάκια τους κάνουν εναντίον μου αναίτιες και αδικαιολόγητες επιθέσεις γκεμπελικού τύπου χωρίς «εχθρό» 

Τους καθοδηγεί τυφλά ο κομματισμός και η εμπάθεια του ηττημένου

Όποιοι νοσταλγούν τον γκεμπελισμό χάνονται από την ιστορία

Η κατασκευή υποθετικών «εχθρών» και fake news είναι ίδιο επικίνδυνων ανθρώπων.

Επαναλαμβάνω μια φορά ακόμα ότι δεν έχω ( ούτε είχα) καμιά πρόθεση, καμιά πρόταση, καμιά επιμονή  σε τίποτα που έχει σχέση με όσα λένε.

Άλλαξαν την δικιά τους θέση και κατηγορούν εμένα χωρίς στοιχειώδη σοβαρότητα και λογική.

Επειδή η συκοφαντία πάντα πάει μαζί με την ανικανότητα και την γύμνια ας ετοιμαστούν να εισπράξουν το αντίτιμο της ανυπαρξίας τους όσον αφορά τα προβλήματα της Αλμωπίας.

Η Αλμωπία αξίζει μια τελείως διαφορετική εκπροσώπηση στα δημοτικά πράγματα. Οι πολίτες της Αλμωπίας που νοιώθουν καθημερινά την υποβάθμιση και την ανυπαρξία αυτών των εμπαθών ανθρώπων που καθυβρίζουν τον βουλευτή που τους οδηγούσε όταν κατέβαιναν στην Αθήνα μήπως λύσουν κανένα θέμα και που δεν τους άντεξε ούτε ο δικός τους συνδυασμός (ούτε μέχρι τα μέσα της θητείας τους)  θα τους θέσουν στο χρονοντούλαπο καταγράφοντας τους  ως την χειρότερη και την πιο αντιδημοκρατική δημοτική αρχή που πέρασε ποτέ από αυτό τον τόπο.

Διαβάστε Περισσότερα

21η Συνάντηση Χορευτικών Συγκροτημάτων από τον Λ. Ο. "Οι Άλμωπες"

Διαβάστε Περισσότερα