Συναλλαγές μέσω τερματικού POS στον Δήμο Αλμωπίας

ΠΛΗΡΩΜΕΣ ΜΕ ΤΕΡΜΑΤΙΚΟ POS ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Ο Δήμος Αλμωπίας εξελίσσει τις συναλλαγές του με τους Δημότες του και προς διευκόλυνση εκείνων, οι συναλλαγές θα μπορούν να γίνονται μέσω τερματικού POS.

Οι δημότες Αλμωπίας λοιπόν θα μπορούν πλέον, να ρυθμίζουν τις υποχρεώσεις τους προς τον Δήμο, μέσω τραπεζικής κάρτας, αφού το Ταμείο του Δήμου προμηθεύτηκε τερματικό μηχάνημα POS.

Η νέα αυτή διαδικασία έχει τεθεί ήδη σε εφαρμογή και μπορεί να διευκολύνει τους δημότες, μετά την υπογραφή της σχετικής σύμβασης από τον Δήμαρχο Αλμωπίας κ. Δημήτρη Μπίνο κατά τη συνάντηση που πραγματοποίησε με την Διευθύντρια του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας Αριδαίας.

Διαβάστε Περισσότερα

" ΝΥΚΤΟΒΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ (2016)" από την κινηματογραφική λέσχη του δήμου Έδεσσας

Φ.Σ. Έδεσσας « Μέγας Αλέξανδρος» - Με την υποστήριξη της  ΔΗ.ΚΕ.ΔΕ.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΕΔΕΣΣΑΣ 

(αίθουσα προβολών)

ΔΕΥΤΕΡΑ  13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017 - ΩΡΑ 21:00

          ΝΥΚΤΟΒΙΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ (2016)

Σκηνοθεσία: Tom Ford 

Ηθοποιοί: Amy Adams, Jake Gyllenhaal,  Aaron Taylor 

Διάρκεια: 117 λεπτά

Είδος ταινίας: Θρίλερ

15 χρόνια πριν, η Σούζαν Μόροου εγκατέλειψε τον πρώτο της σύζυγο, τον Έντουαρντ Σέφιλντ, έναν συγγραφέα που δεν κατάφερε ποτέ να πετύχει έκδοση. Τώρα, ζει στα μεσοαστικά προάστια ως σύζυγος γιατρού, όταν από το πουθενά παραλαμβάνει ένα πακέτο που εμπεριέχει ένα χειρόγραφο του πρώτου μυθιστορήματος του πρώην συζύγου της. Της ζητά να το διαβάσει, καθώς πάντα τη θεωρούσε τον καλύτερο κριτή. Καθώς η Σουζάν διαβάζει, βυθίζεται στη μυθοπλαστική ζωή του Τόνι Χάστινγκς, έναν καθηγητή μαθηματικών που οδηγεί την οικογένεια του για διακοπές στο Μέιν. Αλλά καθώς η ζωή των Χάστινγκ παίρνει απρόβλεπτο δρόμο, η Σούζαν βυθίζεται ολοένα και βαθύτερα στο παρελθόν, αναγκασμένη να αντιμετωπίσει το σκοτάδι μέσα της. Μεγάλο βραβείο επιτροπής στο φεστιβάλ Βενετίας.    

Διαβάστε Περισσότερα

Γλωσσικά μπερδέματα!

Συχνά ορθογραφικά λάθη!

Ειρωνεία ή ειρωνία;

Γράφονται με -εια τα θηλυκά:
- που παράγονται από ρήματα σε -εύω:  ειρωνεύομαι --> ειρωνεία
- που παράγονται από επίθετα σε -ης: ευγενής --> ευγένεια
- που παράγονται από επίθετα σε -είος: ανδρείος --> ανδρεία
- παροξύτονα που παράγονται από επίθετα σε -υς: ευθύς --> ευθεία
- προπαροξύτονα που παράγονται από ρήματα δεύτερης συζυγίας και τάξης: ωφελώ --> ωφέλεια
- προπαροξύτονα κύρια ονόματα: Ιφιγένεια (Αλλά τα παροξύτονα --> -ια εξού και Ευγενία)

* Ορισμένες λέξεις θεωρούνται σωστές με διαφορετική ορθογραφία: εταιρία και εταιρεία ενώ άλλες λέξεις με διαφορετική ορθογραφία μπορεί να έχουν και άλλο νόημα: εφορία και εφορεία.

* Οι παρασύνθετες λέξεις γράφονται -ια: ανανδρία, πρωτοπορία, ειδωλολατρία (δεν σχηματίζονται δηλαδή από τα συνθετικά, αλλά από τα αντίστοιχα ουσιαστικά τους: άνανδρος, πρωτοπόρος, ειδωλολάτρης)

Δωσίλογος ή δοσίλογος;

Πολλοί μπερδεύονται ίσως επειδή έχουν στο μυαλό τους τις λέξεις: δόση, δοσολογία. Ωστόσο, το σωστό είναι δωσίλογος από το θέμα "δως" του ρήματος δίδωμι, όπως για παράδειγμα και το δωσίδικος. Αυτός που δίνει λόγο, δίνει δίκη.

Ορκομωσία ή ορκωμοσία;

Το σωστό είναι ορκωμοσία. Η "συνθετική έκταση", ένας κανόνας της αρχαίας ελληνικής, εξηγεί την ορθογραφία αυτής της λέξης, όπως και πολλών άλλων. Η ερμηνεία αυτού το φαινομένου έχει ως εξής: όταν έχουμε μια λέξη με δύο συνθετικά που το πρώτο τελειώνει σε φωνήεν και το δεύτερο αρχίζει με φωνήεν, τότε γίνεται απαλοιφή του τελικού φωνήεντος από το πρώτο και το αρχικό φωνήεν του δεύτερου τρέπεται στο αντίστοιχο μακρό:

Βραχύ  --> Μακρό
ε, α      --> η
ο          --> ω

Παραδείγματα:

επί + όνυμος < όνυμα (άλλος τύπος για το όνομα) --> επί + ώνυμος --> επώνυμος
όρκο + όμνυμι -->  ορκωμοσία
στρατό + άγω --> στρατηγός
υπό + ερέτης --> υπηρέτης

Έπειτα αυτός ο κανόνας μεταφέρθηκε και σε λέξεις των οποίων το πρώτο συνθετικό τελείωνε σε σύμφωνο, εξού και η συνωμοσία.  Ωστόσο, κάθε κανόνας έχει και εξαιρέσεις. Σημαντική παρατήρηση είναι, λόγου χάριν, πως ο κανόνας δεν ισχύει για κάποια σύνθετα που σχηματίστηκαν αφού έληξε ο νόμος και για λέξεις των οποίων το αρχικό φωνήεν του β' συνθετικού ακολουθείται από δύο και περισσότερα σύμφωνα, π.χ επίορκος.

Γλυκιά ή γλυκειά;

Υπάρχουν και οι δύο ορθογραφίες: γλυκιά / γλυκεία (αρχαίο, λόγιος τύπος)  αλλά με διαφορετικό τονισμό, όπως παρατηρείτε. Δηλαδή η λέξη "γλυκειά", με αυτήν την ορθογραφία, είναι λάθος εφόσον τονίζεται στη λήγουσα.  

Γλείφω ή γλύφω;

Και τα δύο είναι σωστά, καθώς είναι δύο διαφορετικές λέξεις. Είναι ομόηχες αλλά με διαφορετική ετυμολογία και σημασία. Γλείφω το παγωτό, "λείχω" στα αρχαία (εξού και τα: γλειφιτζούρι, γλείψιμο, γλείφτης) και γλύφω την πέτρα, δηλαδή την σκαλίζω (εξού και τα: γλύπτης, γλυφίδα, οδοντογλυφίδα). Αρκετοί, όμως, αγνοούν τη λέξη "γλύφω" και τη θεωρούν λάθος έχοντας στο μυαλό τους μόνο τη λέξη "γλείφω".

Κείμενο: Σοφία Τατίδου

Πηγή: philologikitheorisi.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Χορεύετε;

Μια λέξη μονάχα χρειαζόταν κάποτε για να μπορέσουν δύο άνθρωποι να χαθούν μαζί σε μία στιγμή...

Πόσο μαγικό αυτό που κατάφερνε να κάνει ένα τραγούδι με δύο ψυχές και μια αγκαλιά...

Πόσο υπέροχο μυστήριο...

Τρία μονάχα λεπτά έφταναν για να μπορέσεις και να μαρτυρήσεις σε έναν άνθρωπο αυτό που μέρες...μήνες ή χρόνια λαχταρούσες να του εξομολογήσεις.

"Θα της ζητήσω να χορέψουμε!!!

Όμως...αν αρνηθεί;;;

Δεν με ενδιαφέρει...τουλάχιστον θα έχω προσπαθήσει..."

"Μα γιατί δεν μου ζητάει να χορέψουμε;;;

Δεν με θέλει...

Ω Θεέ μου...έρχεται...τρέμει η καρδιά μου!!!"

Και κάπως έτσι ξεκινούσαν όλα!

Μία αμήχανη στην αρχή στιγμή, που μόλις η απαλή και γεμάτη πάθος μουσική ξεκινούσε...τα ξεχνούσαν όλα.

Δεν υπήρχε κανείς πια τριγύρω...

Μόνο οι δυο τους...και ίσως λίγο  σκοτάδι.

Το πρώτο άγγιγμα στα χέρια...Στη μέση το δεύτερο και στις καρδιές τους το τρίτο.

Εκεί που οι αμέτρητοι και δυνατοί χτύποι, γινόταν ένας.

Εκεί που τα βλέμματα αποφεύγονταν και για να λυτρωθούν κάπως από την όμορφη αμηχανία, εκείνη χαμογελώντας, ακουμπούσε απαλά στον ώμο του κι εκείνος ακουμπούσε με το μάγουλό του στα μεταξένια μαλλιά της.

Και τα μάτια έκλειναν και ξαπόσταιναν για λίγο.

Όμως το χαμόγελο τους, έμενε επίμονα εκεί...Πάνω στα χείλη και βαθιά στη σκέψη...

Δεν χρειάζονταν πολλά λόγια...δεν χρειάζονταν μηνύματα και άπειρα τυχαία ραντεβού για να καταλάβουν ότι υπάρχει κάποια σπίθα αναμμένη.

Όλα ήταν πιο εύκολα κάποτε.

Μονάχα με ένα χορό και δυο συγχρονισμένα βήματα.

Μα γιατί πια έχουμε αποβάλλει τα όμορφα πράγματα απ' την ζωή μας; 

Γιατί αφήσαμε πίσω στιγμές και τόλμη που είχαν νόημα;

Γιατί πια παγώνουμε κάθε τι ζεστό και σκοτώνουμε κάθε τι ζωντανό;

Δεν καταλαβαίνω...

Ο κόσμος κάποτε ήταν πιο όμορφος...πιο γευστικός!!!

Οι ρόλοι όπως θα πρεπε...

Κι οι άνθρωποι αληθινοί...

Επιδιώξαμε να ξεχάσουμε το ωραίο.

Επιλέξαμε να ρίξουμε την αξία...

Την πραγματική και ουσιώδη αξία των πραγμάτων...των εμπειριών...των συναισθημάτων.

Βιαζόμαστε να πάμε μπροστά. Ακροβατούμε άσκεφτα σε τεντωμένα σχοινιά που κάποτε θα σπάσουν κι ενώ βλέπουμε ότι το μέλλον που χτίζουμε τρομάζει, αφήνουμε πίσω εκείνο το ξέγνοιαστο και όμορφο παρελθόν.

Εκείνο το παρελθόν που όλα ήταν πιο ανθρώπινα...πιο απλά...πιο αθώα...πιο καθώς πρέπει.

Εκείνο το παρελθόν που πλέον αντικρίζουμε μόνο σε κάποια ταινία εποχής και δεν είναι λίγες οι φορές που  το αναζητάμε κρυφά, παρόλο που εμείς οι ίδιοι κάναμε τα πάντα για να το διαλύσουμε και να το αφανίσουμε.

Τι ειρωνεία...

Τα χρόνια περνούν...Ο άνθρωπος ραγδαία και ανεπιφύλακτα  εξελίσσεται...

Όμως στο χέρι του είναι να κρατήσει ζωντανές κάποιες στιγμές που τον κάνουν ακόμα να χαμογελάει...που κάνουν την καρδιά του να χτυπάει σε σωστό ρυθμό.

Ένα τραγούδι...Δύο ψυχές και μια αγκαλιά...

Ας το ξανά ζωντανέψουμε αυτό...

Στο χέρι μας είναι...

Αφού σε όλους λείπει...ακόμα και στις νέες γενιές που παρόλο που δεν το βίωσαν...το έχουν ανάγκη! 

Γιατί άξιζε...αξίζει και θα αξίζει για πάντα κάτι τέτοιο.

Λίγο τόλμη χρειάζεται ξανά και μια λέξη μόνο...

"Χορεύετε;;;"

 Γράφει η Xenia Goudi

ΠΗΓΗ...http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ξαναδιαβάζοντας τον «Αλυσοδεμένο Ελέφαντα»

«ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, σου λέω»!!!

Πόσες φορές το ένιωσα , πόσες φορές το είπα στον εαυτό μου. Άλλα... στο τέλος δειλά, αργά, πάντα κάτι κατάφερνα.

Τώρα;;; Γιατί με τρομάζει τόσο; Γιατί έστω και στη σκέψη μόνο το πρώτο πράγμα που μου έρχεται είναι αυτό : «ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ».

Τι πραγματικά με φοβίζει; Γιατί δεν μπορώ; Γιατί δε θέλω ούτε καν να προσπαθήσω; Γιατί τα παρατάω τόσο εύκολα;

Φοβάμαι την αποτυχία; Ή μήπως την απογοήτευση; Ή δεν ξέρω και γω τι;

Ποιο είναι το δικό μου παλούκι, που με κρατάει αλυσοδεμένη;

ΦΟΒΟΣ, ΚΟΥΡΑΣΗ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, ΘΛΙΨΗ, ΠΟΝΟΣ;

Πως ακριβώς να το ονομάσω; Δε θα το ονομάσω. Πολύ φοβάμαι ότι δε θα καταφέρω και να λυθώ ποτέ.

Ή μήπως δεν θέλω;

Όχι, θέλω. Θέλω να λυθώ.

ΘΕΛΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ;;;;

Εεεε, και δε θα σβήσει ποτέ;

Πως θα γίνει να το ξεχασω;

Ίσως έχω την ανάγκη να αγαπηθώ, να νιώσω ότι κάποιος πιστεύει σε μένα για να πορευτώ. Ότι ανήκω κάπου που με θέλουν.

Όπως όταν έμαθα να κάνω ποδήλατο, χωρίς βοηθητικές ρόδες. Φοβόμουν. Φοβόμουν πολύ. Άλλα τότε με βοήθησε ο αδελφός μου και να.... Τώρα ούτε που το σκέφτομαι.

Άλλα είχα πέσει πολλές φορές και είχα χτυπήσει πολύ. Κάθε φορά έλεγα ΟΧΙ δεν ανεβαίνω ξανά. Δε θα κάνω ποτέ ποδήλατο. Και όμως έχω φτάσει στο σημείο να κάνω χωρίς βοηθητικές ρόδες. Πως;;;

Κάθε φορά ερχόταν ο αδελφός μου και μου έλεγε: «Αύριο πάλι θα προσπαθήσουμε. Είναι μια άλλη μέρα. Και εγώ θα είμαι εκεί. Δίπλα σου.» Και όχι μόνο το πίστευε, αλλά έβλεπα και ότι το εννοούσε.

Ναι, αλλά έχεις καταφέρει τόσα πολλά πράγματα μόνη σου Βασιλεία, γιατί δεν μπορείς και αυτό;

ΔΕΝ ΞΕΡΩ!!! Ίσως κουράστηκα να πολεμάω μόνη μου; Ή κουράστηκα να πιστεύω στους ανθρώπους. Γιατί ότι κι αν έκανα νόμιζα ότι είχα ανθρώπους κοντά μου, και στο τέλος αποδείχτηκε λάθος. Ήμουν μόνη μου!!!

Μήπως να βρω κάποιο λόγο (αφορμή) πάλι; Μπα.... Δεν έχει νόημα. Δε θα πιάσει. Άσκοπη προσπάθεια τώρα που το σκέφτομαι...

To κείμενο το υπογράφει και στο χαρτί και στη ζωή η Βασιλεία, στην προσπάθειά της να ερμηνεύσει τον κόσμο και τον εαυτό της, αφου υπήρξε πολλά χρόνια δεμένη πρώτα με ορατές κι έπειτα από αόρατες αλυσίδες...

Επιμέλεια κειμένου Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος http://www.xidaras.gr/

ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Διαβάστε Περισσότερα