"ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΕΔΕΣΣΑΣ ΠΛΗΡΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ".

Ο Γιώργος Καρασμάνης παρέστη την Τετάρτη στην προγραμματισμένη σύσκεψη υπό τον Υπουργό Παιδείας, παρουσία και εκπροσώπων των φορέων της Έδεσσας και του Νομού.

Αντικείμενο το γνωστό θέμα της σχεδιαζόμενης συγχώνευσης του Πανεπιστημιακού Τμήματος Έδεσσας στα πλαίσια του Σχεδίου «ΑΘΗΝΑ»

Διαβάστε Περισσότερα

ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΛΟΥΚΑΝΙΚA HOT-DOG.

Ποιος αλήθεια δεν τρελαίνεται για την ακαταμάχητη γεύση τους;

Παρέα με εκείνο το λαχταριστό ψωμάκι ή καλοψημένη σφολιάτα είναι το αγαπημένο σνακ πολλών ανθρώπων ανά τον κόσμο. Έχετε αναρωτηθεί πως φτιάχνονται;

Δείτε το βίντεο:

  

ΠΗΓΗ ...http://www.glikiazoi.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΩΣ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΩ…;

ΠΩΣ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΩ…;

Πώς να ησυχάσω…είπε…
…να ησυχάσω και να χαρώ πραγματικά τις λίγες όμορφες στιγμές με την όμορφη οικογένεια, τους λιγοστούς καλούς φίλους…
πώς να νοιώσω τη χαρά βαθειά μέσα από την καρδιά μου…να ημερέψει η καρδιά…
θα πρέπει να περιορίσω την όραση, να τη στενέψω,
να αποστρέψω τα μάτια απ όσα συμβαίνουνε στο διπλανό μου…
πώς να φτιάξω κάτι τόσο δα μικρό
που να χωρέσει μοναχά εμένα και λίγους διαλεχτούς…
η θλίψη ξεπαγιάζει στα φανάρια,
κυκλοφορεί στους κρύους γκρίζους δρόμους,
μουσκεύει μέχρι το κόκαλο στη βροχή…
η θλίψη έχει βλέμμα παιδικό κι αθώο, απορεί…
κι αυτός ο απρόσωπος φόβος τσακίζει τα φτερά
και τα όνειρα των παιδιών…
πώς να ησυχάσω…είπε, πες μου…
το μπορείς εσύ;
Είναι ευχή και κατάρα μαζί
αν μπορείς να βλέπεις λίγο πέρα απ όσα φαίνονται,
λίγο πέρα από τα φαινόμενα
χωρίς κίνητρο, χωρίς οφέλη…
η καρδιά πάλλεται ακατάπαυστα
δεν ησυχάζει, δε βρίσκει εύκολα γαλήνη…
γίνεται, ρώτησε, να περνά καλά το μέρος, να ευτυχεί,
όταν το όλον υποφέρει και πονά;

ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΤΟ ΘΕΙΟ Η ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;

Η ανθρώπινη κι η θεϊκή πλευρά μας δεν γίνεται να συμφιλιωθούν. Ούτε μπορεί να παιχτεί μάχη για να υπάρξει νικητής. Μιλάμε για δύο τελείως άνισα μεγέθη, αλλά/και με εντελώς αντίθετους σκοπούς.
Η ψυχή είναι το θείο, το σύμπαν, το όλον. Η ανθρώπινη πλευρά είναι το επίγειο, το εντελώς περιορισμένο.
(ό,τι μπορούν τα μάτια να δουν, ό,τι γνωρίζω μπορώ να αντιληφθώ).
Έτσι, κι η δύναμή τους, είναι -αναλόγως- τελείως άνιση. Κι ο σκοπός τους επίσης είναι εντελώς αντίθετος, της μεν ψυχής είναι το να σε εξυψώσει, της ανθρώπινης υπόστασης να σε προσγειώσει.

Ο Αθανάσιος Διάκος δεν είχε συμφιλιωθεί με την ανθρώπινή του υπόσταση, δεν είχε δώσει καμία συγκατάθεση η ανθρώπινη πλευρά του στο να κάτσει να σουβλιστεί.
Η κατάσταση αυτή η θεϊκή, που σε κάνει άξιο για το πιο υψηλό, έχει να κάνει με υπέρβαση. Η ψυχή κατακλύζει την υπόσταση, και τότε -λόγω αυτού- το ανθρώπινο παύει να υπάρχει (δεν έχει χώρο να υπάρξει).
Σκέψου ότι ένα αίσθημα σαν αυτό που νιώθεις όταν πχ σε πνίγει το άδικο, όταν σου κλέβουν τη χώρα, όταν σου στερούν την ελευθερία.. είναι ικανό να σε κάνει να πας να στηθείς μπροστά στο τανκ!

Κάτι ανάλογο γίνεται και στο έγκλημα εν βρασμώ ψυχής, ένα αίσθημα τιγκάρει τον άνθρωπο από άκρη σ’ άκρη και απλά δεν χωράει η σκέψη η λογική.
Η κατάσταση όμως αυτή δεν αφορά μόνο εγκλήματα ή/και ηρωισμούς. Είναι μία εν δυνάμει κατάσταση και φυσικά είναι εν δυνάμει για όλους. Είναι δυνατότητα! η οποία σε κάνει να πας μέχρι όσο μπορείς.
Αν στοχεύαμε εκεί, στο να εξαντλήσουμε τις δυνατότητές μας, θα φτάναμε να ακουμπήσουμε το θείο, όχι μόνο σε ακραίες συνθήκες αλλά και σε φυσιολογικές.

Μπορώ να το φτάσω σε φυσιολογικές συνθήκες αν.. το επιλέξω.
Το επιλέγω δίνοντας στην ψυχή όλη την αξία, ακούγοντας μόνο αυτήν, θρέφοντας μόνο αυτήν.

Με παράδειγμα. Αν ο Διάκος δεν είχε κατακλυστεί από το συναίσθημα, και η φωνή της λογικής του τον έφτανε, θα άκουγε: τι πας να κάνεις, ένας μόνος του άνθρωπος δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο, θα πεθάνεις, τσάμπα όλος ο αγώνας σου, ο πόλεμος θα συνεχίσει, το κάνεις από εγωισμό, να μας αποδείξεις τι; άπατος θα πάει ο χαμός σου, ο εχθρός δεν θα πάθει κανένα πλήγμα, έχει όλη τη δύναμη, ολάκερο στρατό
(ξέρετε εσείς, τα γνωστά. Η ανθρώπινη πλευρά είναι όλες αυτές οι σκέψεις που καθηλώνουν τον άνθρωπο, που τον κάνουν να ζει τσάμπα, απλά για να υπάρχουν άνθρωποι, να ‘ναι γεμάτος ο πλανήτης. Αυτό που λέτε ζωή.)

Αν επιλέξεις να μην ακούσεις ό,τι η ανθρώπινη πλευρά σού υπαγορεύει (όλα όσα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ δηλαδή), τότε θα Ζήσεις πραγματικά αλλά/και θα προλάβεις στην χρονική διάρκεια της μίας ζωής να φτάσεις μέχρι εκεί όπου μπορείς.
(Το μέχρι εκεί όπου μπορείς είναι το άπειρο, δεν έχει όριο η δυνατότητα.)

Είναι θέμα επιλογής. Πού είσαι εστιασμένος, ποια φωνή ακούς.


Υ.Γ. Ο αυριανός άνθρωπος θα ΑΡΧΙΖΕΙ από το σημείο που μέχρι σήμερα ΦΤΑΝΑΜΕ. Ενώ εμείς χρειαζόμασταν 40 χρόνια παιδεμού για να δούμε 3 πράγματα, οι επόμενες γενεές θα έχουν αυτά τα 3 δεδομένα και θα πηγαίνουν από εκείθε και πάνω.

Πώς θα συμβεί αυτό; Δεν θα είναι πλέον της μόδας η λογική/πεζή/χειροπιαστή/επιφανειακή πραγματικότητα!


Στεφανία Λυγερού

ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣ.

Πυρκαγιά σημειώθηκε τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 22/2 σε σταβλική εγκατάσταση στον δυτικό περιφερειακό των Προμάχων.
Η φωτιά εκδηλώθηκε σε μπάλες από άχυρα και υπήρξε κίνδυνος να κατακάψει όλη την μονάδα, μαζί με τα ζώα.
 Χάρη στην έγκαιρη επέμβαση των κατοίκων και της πυροσβεστικής υπηρεσίας Αριδαίας, αποφεύχθηκαν τα μοιραία και η πυρκαγιά περιορίστηκε  χωρίς να κάνει μεγάλη ζημιά.

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΝ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ...

Με την είσοδο του 1943, οι Έλληνες, εκτός από την πείνα και την καταπίεση, αντιμετώπιζαν και τον κίνδυνο της πολιτικής επιστράτευσης, παρά τις διαψεύσεις από τις γερμανικές αρχές κατοχής.

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΠΑΝΙΟ: Ο ΜΠΕΡΤΟΛ ΜΠΡΕΧΤ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΤΟ "MACK THE KNIFE".

 

Γραμμένο από τον ίδιο για την "Όπερα της πεντάρας".

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1898 στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας και πέθανε το 1956 στο Ανατολικό Βερολίνο. Η μητέρα του ήταν Προτεστάντισα και ο πατέρας του Καθολικός διευθυντής εταιρίας χάρτου. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1917 - 1921), επιστρατεύεται ως νοσοκόμος και υπηρετεί στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχίζει να γράφει ποιήματα και θεατρικά. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του ήταν το "Εγκόλπιο ευσέβειας" (Hauspostille).
Κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, συνάντησε και δούλεψε με το συνθέτη Χανς Έισλερ και ανέπτυξαν φιλία ζωής. Γνώρισε και την Χέλενε Βάιγγελ, τη δεύτερη γυναίκα του που τον συνόδεψε αργότερα στην εξορία μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το 1922 παντρεύτηκε την τραγουδίστρια της όπερας Μαριάν Ζόφ. Η κόρη τους Ανν Χιόμπ γεννήθηκε ένα χρόνο μετά. Το 1923 προσλήφθηκε βοηθός σκηνοθέτη στο Γερμανικό Θέατρο του Βερολίνου υπό τη διεύθυνση του Μαξ Ράινχαρτ. Άρχισε να φοιτά στη Μαρξιστική Εργατική Σχολή και μελέτησε διαλεκτικό υλισμό. Το 1930 παντρεύτηκε την Χέλενε Βάιγγελ που του είχε χαρίσει ήδη ένα γιο. Στη συνέχεια απέκτησαν και μια κόρη.
Η προσαρμογή της Όπερας των ζητιάνων του Τζον Γκέι με το όνομα Η Όπερα της Πεντάρας (Die Dreigroschenoper, 1928) σε στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ και μουσική Κουρτ Βάιλ προκάλεσε αίσθηση στο Βερολίνο και ο αντίκτυπος του επηρέασε την παγκόσμια σκηνή Μιούζικαλ. Στην όπερα αυτή, ο Μπρεχτ στηλίτευε την καθώς πρέπει βερολινέζικη αστική τάξη που πρόσαπτε στο προλεταριάτο έλλειψη ηθικής.
Το 1933, με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε μέχρι το έτος 1948. Έζησε πρώτα στη Δανία και τη Φινλανδία και μετά στις ΗΠΑ καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στη Μόσχα εξέδωσε σε συνεργασία με άλλους Γερμανούς συγγραφείς το περιοδικό «Η Λέξη» (Das Wort). Στην Αμερική, όπου έζησε το κύριο μέρος της ζωής του, δέχθηκε έντονες διώξεις από το Μακαρθικό καθεστώς.

Die Dreigroschenoper, γνήσια αφίσα από το Βερολίνο, 1928.

Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και μαζί με την Χέλενε Βάιγκελ (Ηelene Weigel) ίδρυσαν (1949) το Μπερλίνερ Ανσάμπλ (Berliner Ensemble). Το 1950 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο της ΛΓΔ το 1951 και με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1954.

Έργο

Τα έργα του χαρακτηρίζονταν αρχικά από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και του μιλιταρισμού, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του, που εμπνέεται από τη μαρξιστική φιλοσοφία. Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1920 και η νέα ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία.
Ο Μπρεχτ άρχισε την καριέρα του ως δραματουργός με μια σειρά πειραματισμούς, επηρεασμένος από τις εξπρεσιονιστικές τεχνικές, όπως στο έργο του "Βάαλ" (Baal, 1918). Με το αντιπολεμικό έργο του "Ταμπούρλα μες τη Νύχτα" (1922) κερδίζει το Βραβείο Κλάιστ (Kleist Prize). Ήταν θαυμαστής του Φρανκ Βέντεκιντ (Frank Wedekind, 1864 - 1918) κι επηρεάστηκε σημαντικά από το κινεζικό και το ρωσικό θέατρο. Το "διδακτικό" και "ανθρωπιστικό" θέατρο που για χρόνια υπηρέτησε ο Μπρεχτ απηχεί τη μαρξιστική ιδεολογία του. Ήταν τότε που έγραψε και το λιμπρέτο της όπερας (με μουσική του Κουρτ Βάιλ) " Η 'Ανοδος και η Πτώση της πόλης Μαχάγκονυ" (1930).
Ανάμεσα στα έτη 1937 και 1945, ο Μπρεχτ έγραψε τα σπουδαιότερα έργα του: "Η Ζωή του Γαλιλαίου" (1937-39), "Μάνα Κουράγιο και τα Παιδιά της" (1936-39), "Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν" (1935-41), "Ο Κύριος Πούντιλα και ο Υπηρέτης του Μάττι" (1940), "Η 'Ανοδος του Αρτούρου Ούι" (1941), "Τα Οράματα της Σιμόνης Μασάρ" (1940-43), "Ο Σβέικ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο" (1942-43) και "Ο Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία" (1943-45). Το 1944 γράφει το έργο "Η ιδιωτική ζωή της κυρίαρχης φυλής", μια άτεγκτη κριτική της ζωής στη Γερμανία υπό το καθεστώς του Εθνικοσοσιαλισμού.
Η παγκοσμιότητα του έργου του αναγνωρίστηκε ευρέως μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Τα έργα του κλείνουν μέσα τους μια διάρκεια, καθώς αναδεικνύουν την ανθρώπινη υπόσταση. Έτσι, όχι μόνο δεν καταλύθηκαν από το χρόνο, αλλά τώρα προβάλλονται και τιμώνται περισσότερο παρά ποτέ.
Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία το 1949, ο Μπρεχτ αφιερώνεται στην ποίηση και τη σκηνοθεσία των έργων του. Έγραψε εκατοντάδες ποιήματα που αντανακλούν τη σταδιακή μεταστροφή του προς τη μαρξιστική-λενινιστική φιλοσοφία. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι: Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε, Εγκώμιο στη μάθηση, Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου, Αυτό θέλω να τους πω, Να καταπολεμάτε το πρωτόγονο, Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ, Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπου, Εγκώμιο στον Κομμουνισμό, Εγκώμιο στη Διαλεκτική.

Έργα

Θεατρικά

• Baal (Βάαλ, 1918

• Trommeln in der Nacht (Τύμπανα τη νύχτα, 1918)
• Im Dickicht der Städte (Ση ζούγκλα των πόλεων, 1921)
• Leben Eduards des Zweiten von England
• Mann ist Mann (Ο άντρας είναι άντρας, 1924)
• Die Dreigroschenoper (Η όπερα της πεντάρας, 1928)
• Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny (Opernlibretto) (Η ακμή και πτώση της πόλης Μαχαγκόνι, 1927)
• Der Ozeanflug, ή Der Lindberghflug, ή Der Flug der Lindberghs
• Das Badener Lehrstück vom Einverständnis, ή Lehrstück
• Der Jasager. Der Neinsager (Opernlibretti/Lehrstücke [Schuloper])
• Die Maßnahme (Lehrstück)
• Die heilige Johanna der Schlachthöfe (Η αγία Ιωάννα των σφαγείων, 1929)
• Die Ausnahme und die Regel (Lehrstück)
• Die Mutter
• Die Rundköpfe und die Spitzköpfe
• Die Horatier und die Kuriatier (Lehrstück)
• Furcht und Elend des Dritten Reiches (Τρόμος και αθλιότης του Γ΄Ράιχ, 1935)
• Leben des Galilei (Η ζωή του Γαλιλαίου, 1937)
• Mutter Courage und ihre Kinder (H Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της, 1939)
• Das Verhör des Lukullus, ή Lukullus vor Gericht, ή Die Verurteilung des Lukullus (Hörspiel, später Opernlibretto)
• Der gute Mensch von Sezuan (Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν, 1939) ― ελλην. μετάφρ. Μάριος Πλωρίτης, "ΙΘΑΚΗ"
• Herr Puntila und sein Knecht Matti (Ο κύριος Πούντιλα κι ο δούλος του ο Μάττι, 1940)
• Der aufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui (Η άνοδος του Αρθούρου Ουί, 1941)
• Die Gesichte der Simone Machard, ή Die Stimmen (Τα οράματα της Σιμόν Μασάρ ή Οι φωνές, 1941)
• Schweyk im Zweiten Weltkrieg (Ο Σβέικ στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, 1943)
• Der kaukasische Kreidekreis (Ο καυκασιανός κύκλος με την κιμωλία, 1944) ― ελλην. μετάφρ. Οδυσσέας Ελύτης, "ΣΧΟΛΗ ΜΩΡΑΪΤΗ"
• Die Tage der Commune (Η μέρα της Κομμούνας, 1949)
• Turandot oder Der Kongreß der Weißwäscher
• Επεξεργασία της Αντιγόνης
• Επεξεργασία του Κοριολάνου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ

ΠΗΓΕΣ...
 http://el.wikipedia.org.
http://www.youtube.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ NICK CAVE ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.

 

«Τα περιστέρια με τις αντιασφυξιογόνες μάσκες στο λίκνο της Δημοκρατίας»

Ένα τραγούδι με πληθώρα αναφορών στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά και στην Ελλάδα της ιστορίας και του μύθου, περνώντας από τη μυθολογία στο ρεαλισμό του σήμερα, ερμήνευσε ο δημοφιλής τραγουδιστής και φίλος της Ελλάδας, Nick Cave.
Το τραγούδι Lightning Bolts (κεραυνοί) κέρδισε αμέσως τους χρήστες του διαδικτύου μέσα από το δυνατό του στίχο και έκανε το γύρο της κοινωνικής δικτύωσης.
Οι κεραυνοί του Δία, τα περιστέρια με τις αντιασφυξιογόνες μάσκες στο λίκνο της Δημοκρατίας, η νεολαία της Αθήνας που κλαίει από τα δακρυγόνα, η απόγνωση, στοιχεία που συνθέτουν τις εικόνες που μεταφέρει το τραγούδι.
Μερικοί από τους στίχους του τραγουδιού που ξεχωρίζουν:
«Δύο κεραυνοί ήρθαν στο δωμάτιο μου, δώρο από τον Δία»
«Ο Δίας γελάει, είναι από τα δακρυγόνα, με ρωτάει πώς είμαι, του λέω Δία μη ρωτάς»
«Οι κεραυνοί μου είναι χαρά που μου έδωσε ο Δίας, και στο λίκνο της Δημοκρατίας ακόμα και τα περιστέρια φοράνε αντιασφυξιογόνες μάσκες»
«Στην Αθήνα η νεολαία κλαίει από τα δακρυγόνα, αλλά εγώ μαυρίζω στην πισίνα του ξενοδοχείου μου»
«Οι άνθρωποι δεν επιστρέφουν, τους βλέπω τα βράδια να κοιμούνται και κλαίνε ακατάπαυστα, όχι από τα δακρυγόνα… αλλά γιατί είμαστε χαμένοι πια…»
Δείτε το βίντεο

 

 

 

 

ΠΗΓΗ...http://www.newsbeast.gr

Διαβάστε Περισσότερα