Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018
«ΑΚΥΡΩΣΤΕ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ» λένε οι Παμμακεδονικές στο ΣτΕ
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων και σύσσωμες οι Παμμακεδονικές Ενώσεις των αποδήμων Μακεδόνων, ως όφειλαν και δικαιούνται, προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικράτειας, με αίτηση ακύρωσης της εφιαλτικής συμφωνίας των Πρεσπών, που υπογράφηκε στις 17 Ιουνίου 2018 μεταξύ των υπουργών εξωτερικών της Ελλάδος και των Σκοπίων κ. Ν. Κοτζιά και κ. Δ. Δημητρόφ. Με την Αίτηση Ακύρωσης ζητούμε να ακυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών, καθώς και οι επιστολές που απεστάλησαν από την Ελληνική Κυβέρνηση προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για άρση του βέτο για την ένταξη της χώρας των Σκοπίων στους οργανισμούς αυτούς.
Καταθέσαμε επίσης, αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης αυτής καθώς και των επιστολών άρσης του βέτο σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, επειδή:
α) Η συμφωνία παραβιάζει το άρθρο 27 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο, πριν την υπογραφή της συμφωνίας, απαιτείται προηγούμενη ψήφισή του από την Βουλή, με αυξημένη μάλιστα πλειοψηφία, επειδή περιλαμβάνει αλλαγή γεωγραφικών όρων (της περιοχής της Μακεδονίας εν προκειμένω), οι οποίοι ανάγονται σε αρχαίους χρόνους (αρχικά).
Επίσης, επειδή τροποποιεί προηγούμενες συνθήκες (Ελληνοσερβικό σύμφωνο και συνθήκη Βουκουρεστίου 1913), με βάση τις οποίες καθορίσθηκαν τα σημερινά σύνορα της Ελλάδας, προκαλώντας σύγχυση αναφορικά με τα πραγματικά σημερινά σύνορα, διότι στις συνθήκες αυτές, γεωγραφικός χώρος (Διοικητική Περιφέρεια) Μακεδονία υπήρχε μόνον ένας και αυτός ήταν μόνον στην Ελληνική επικράτεια.
Επειδή στην πραγματικότητα νομιμοποιεί τις εδαφικές βλέψεις των γειτόνων μας, διά της παραχάραξης της ιστορίας και της επιγενόμενης σύγχυσης, που αποτελούν συνέχεια και συνέπεια της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας.
Τέλος, επειδή δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την αναθεώρηση των συνόρων της Ελλάδας.
β) Η συμφωνία δεν έγινε αντικείμενο επεξεργασίας από τους υπηρεσιακούς φορείς του Υπουργείου Εξωτερικών ως όφειλε.
γ) Παραβιάσθηκε η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, του άρθρου 1 παρ. 3 Σ, επειδή υπογράφηκε παρά την αντίθεση σύσσωμου του ελληνικού λαού στην οποιαδήποτε παραχώρηση ονόματος, χωρίς διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Παραβιάσθηκε και η αρχή της δεδηλωμένης για το θέμα της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας.
δ) Διότι αντιτίθεται στην έννοια του ΈΘΝΟΥΣ και προκαλεί σε αυτό ανεπανόρθωτη βλάβη. Του έθνους των Ελλήνων του οποίου εμείς οι Μακεδόνες είμαστε αναπόσπαστο μέρος. Του έθνους, υπέρ του οποίου οφείλει να είναι η συμφωνία (ως εκδήλωση άσκησης της εξουσίας του υπουργού εξωτερικών της Ελλάδος, εξουσίας που πηγάζει από τον λαό, και υπάρχει υπέρ αυτού και του έθνους), σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 3 Σ.
ε) Προσβάλλει την προσωπικότητά μας, ως Μακεδόνων, επειδή μας αφαιρεί το δικαίωμα να ονομαζόμαστε Μακεδόνες (αναγκαζόμενοι να επεξηγούμε τις υποσημειώσεις της συμφωνίας του υπουργού εξωτερικών, ότι εμείς είμαστε οι αρχαίοι και οι άλλοι οι εκ σλάβων προερχόμενοι! που μιλούν την μακεδονική την σλαβική, ενώ εμείς την μακεδονική την αρχαία, δηλαδή την ελληνική! Δηλαδή Γελοιότητες!).
Καταθέσαμε επίσης αίτηση, κατεπειγόντως και κατ’ εξαίρεση σύγκλισης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για να αποφασίσει τόσο για την αίτηση ακύρωσης όσο και για την αίτηση αναστολής, λόγω της προφανούς αυταπόδεικτης σπουδαιότητάς της και επείγουσας περίπτωσης.
Απευθυνόμαστε σε όλους τους Έλληνες δικαστές, που τους πιστεύουμε ακράδαντα ως υψηλού ήθους, κύρους και εγνωσμένης μόρφωσης και εμπειρίας και ζητούμε να πράξουν τα νόμιμα, να ακυρώσουν την συμφωνία των Πρεσπών, η υπογραφή της οποίας συνιστά ποινικό αδίκημα, ως οφείλουν εκ της υποχρέωσής τους τήρησης του Συντάγματος και των νόμων που συμφωνούν με αυτό, αποκλειστικά.
Η μεταμφίεση διεθνούς συνθήκης, και μάλιστα του άρθρου 27 του Συντάγματος σε κυβερνητική πράξη, παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, οδηγεί σε διάλυση την Ελλάδα, με γρήγορα βήματα.
Πειθόμενοι ότι «υπάρχουν εις Αθήνας δικαστές», ζητούμε από την ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας να ακυρώσουν την Συμφωνία των Πρεσπών, όπως τους επιτάσσει το Σύνταγμα και ο όρκος τους.
ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Γιαννιτσά 28 Ιουνίου 2018
Με τιμή
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Έι ψιτ Κυβερνήτη...
Έι ψιτ, Κυβερνήτη, σε σένα μιλάω…
Άσε λίγο τη βελούδινη γραβάτα σου, σήκωσε λίγο το βλέμμα σου από την οθόνη με τους χάρτες και τους υπολογισμούς των αριθμών και κοίταξε λίγο έξω από το αλεξίσφαιρο τζάμι του γυάλινου κόσμου, που είσαι ερμητικά κλεισμένος κι άκου με….
Εγώ είμαι, ο δάσκαλος, ο καθηγητής, που συνοδεύω τους μαθητές μου στις εκδρομές στη Βεργίνα, δείχνοντάς τους μάρμαρα, κίονες και χρυσά δεκαεξάκτινα κοσμήματα.
Είμαι εγώ, ο μοναχός, ο παπάς, ο Δεσπότης, που κάνω αγρυπνίες, προσευχές, ικεσίες, που μιλώ στο κατηχητικό για τον Παύλο Μελά, τον Γαρέφη, τον Γάτσο, τον Κολοκοτρώνη και τον Αλέξανδρο, που χτυπώ την καμπάνα κι ανάβω τα καντήλια, ζητώντας την Ελεημοσύνη Του.
Είμαι εγώ, ο απόστρατος αξιωματικός, που στεκόμουν κάθε μέρα προσοχή μπρος στη σημαία μου, που ξενύχτησα στα φυλάκια των συνόρων, που πέταξα στον καταγάλανο ουρανό οχυρώνοντάς τον, που κατέθετα στεφάνια σε προτομές και Ηρώα, που ξεσκιζόμουν σε ασκήσεις και επιστρατεύσεις λιώνοντας στολές και φαιοπράσινες.
Είμαι εγώ, ο αγρότης, που καλλιεργώ τη γη με κρύο και με ζέστη, προσευχόμενος στη φύση να με λυπηθεί και να μην με καταστρέψει με τις θεομηνίες της, που πουλώ τα Macedonian cherries με 0.40 και βλέπω τις Μακεδονικές πιπεριές Φλωρίνης να κοκκινίζουν στον εύφορο κάμπο.
Είμαι εγώ, ο ακρίτας υλοτόμος που διακινδυνεύω κάθε στιγμή τη ζωή μου στα απόκρημνα Μακεδονικά βουνά, παλεύοντας με θεόρατες οξιές και δρύες, προσπαθώντας να ζήσω την οικογένειά μου με αξιοπρέπεια και να μεγαλώσω τα παιδιά μου βγάζοντάς τα στην κοινωνία μας ως χρήσιμα μέλη.
Είμαι εγώ ο συνταξιούχος, που παρά το ότι μου έχεις κουτσουρέψει την πενιχρή μου σύνταξη, πάντα βρίσκω τρόπο να χαρτζιλικώσω τα παιδιά και τα εγγόνια μου, κόβοντας έστω και καμμιά φορά τα φάρμακά μου της υπέρτασης.
Είμαι εγώ, ο νοσηλευτής, που ξενυχτώ δίπλα στον ασθενή μου, αγωνιώντας μαζί του, δίνοντας μάχη μεταξύ της έλλειψης των απαραίτητων και της αξιοπρέπειας, στο καταρρακωμένο υγειονομικό μας σύστημα, σηκώνοντας πολύ συχνά τα χέρια και το βλέμμα μου ψηλά προς τον Ύψιστο.
Είμαι εγώ, ο απολυμένος, ο χρόνια άνεργος που στοιβάζομαι καθημερινά στις ουρές της ελπίδας, αναζητώντας λίγες ακτίνες φωτός κι αισιοδοξίας.
Είμαι εγώ, ο νέος επιστήμονας, που έφυγα από την πατρίδα, αναζητώντας τύχη και ελπίδα στα αφιλόξενα «ξένα», οικοδομώντας βήμα βήμα το μέλλον της αβεβαιότητας, με την ασίγαστη ελπίδα του νόστου στα πάτρια.
Είμαι εγώ, ο Πόντιος, ο ξεριζωμένος, ο κατατρεγμένος, που άφησα αλησμόνητες πατρίδες και ξαναστάθηκα στα πόδια μου στην αγκαλιά της μεγάλης Μάνας.
Είμαι εγώ ο περήφανος Θρακιώτης, που υπομονετικά περιμένω νέα από τα δυο παιδιά που ο Τούρκος τα έριξε σε λευκά κελιά, φαντασιώνοντας «ανεξάρτητες σημαίες» μέσα στη πατρίδα μου.
Είμαι εγώ ο αγέρωχος Ηπειρώτης, που κάθε βράδυ με τυλίγουν Τσάμικοι Εφιάλτες.
Είμαι εγώ ο Κρητικός Ρεθυμνιώτης, που δεν ξέρω σε ποιο κομμάτι της Μακεδονικής γης είναι θαμμένος ο προπάππος μου, να αποθέσω λίγα άνθη και τα δάκρυά μου.
Είμαι εγώ ο Πελοποννήσιος Δωριέας, που δεν ξεχνώ ότι από εδώ ξεκίνησε ο Κάρανος για να ιδρύσει τις Αιγές, φέροντας το δεκαεξάκτινο αστέρι σε ασπίδες κι αμφορείς.
Είμαι κι εγώ…
Είμαι κι εγώ…
Είμαι κι εγώ…
Τόσοι πολλοί.
Έλληνα Κυβερνήτη, γιατί μας αγνοείς;
Πού είσαι Έλληνα;
Το όνομά σου είναι η ταυτότητά σου, η ιστορία σου, οι νεκροί σου, οι άγιοί σου.
Το όνομά σου είναι η ψυχή σου...
Με τι αντάλλαγμα τα πουλάς;
Και γιατί βάλθηκαν όλοι ν' αγοράσουν...;;;
Έστιν μεν ουν Ελλάς και η Μακεδονία.
Πού είσαι Έλληνα τώρα που σ' έχει ανάγκη;;;