Ένας μουσικός ξυπνά από έναν τρομερό εφιάλτη. Στο όνειρό του βρίσκεται σε μια κοινωνία όπου η μουσική εκπαίδευση έχει γίνει υποχρεωτική.
“Βοηθάμε τους μαθητές μας να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί σε έναν όλο και περισσότερο γεμάτο από ήχους κόσμο”.
Εκπαιδευτικοί, σχολικά συστήματα και το κράτος έχουν τεθεί επικεφαλής αυτού του ζωτικής σημασίας έργου. Ανατίθενται μελέτες, σχηματίζονται επιτροπές και αποφάσεις παίρνονται – όλα χωρίς τη συμμετοχή ή συμβουλή ούτε ενός επαγγελματία μουσικού ή συνθέτη.
Εφόσον είναι γνωστό ότι οι μουσικοί βάζουν κάτω τις ιδέες τους σε παρτιτούρες, αυτές οι περίεργες μαύρες τελείες και γραμμές πρέπει να αποτελούν τη “γλώσσα της μουσικής”. Είναι επιτακτική ανάγκη οι μαθητές να μάθουν άπταιστα τη γλώσσα αυτή, αν θέλουν να αποκτήσουν σε κάποιο βαθμό μουσική ικανότητα· πράγματι, θα ήταν γελοίο να περιμένουμε ένα παιδί να τραγουδήσει ένα τραγούδι ή να παίξει κάποιο όργανο χωρίς να έχει ισχυρά θεμέλια στη μουσική σημειογραφία και θεωρία. Το να παίζει και να ακούει κανείς μουσική, πόσο μάλλον να συνθέτει ένα πρωτότυπο κομμάτι, θεωρούνται πολύ προχωρημένα θέματα και γενικώς έχουν μετατεθεί για το πανεπιστήμιο, και πιο συχνά για το μεταπτυχιακό.
Όσον αφορά τα σχολεία βασικής και μέσης εκπαίδευσης, η αποστολή τους είναι να εκπαιδεύσουν τους μαθητές ώστε να χρησιμοποιούν αυτή τη γλώσσα – να παίζουν πέρα – δώθε με τα σύμβολά της, σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο σύνολο κανόνων:
“Στην ώρα της μουσικής βγάζουμε τις κόλλες πενταγράμμου, ο δάσκαλος γράφει μερικές νότες στον πίνακα κι εμείς τις αντιγράφουμε ή τις μεταφέρουμε σε άλλο κλειδί. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι γράφουμε τα κλειδιά στην αρχή του πενταγράμμου σωστά, κι ο δάσκαλός μας επιμένει πολύ ότι πρέπει να μαυρίζουμε εντελώς τις νότες με αξία τετάρτου. Μια φορά είχαμε μια άσκηση με μια χρωματική κλίμακα και την έκανα σωστά, αλλά ο δάσκαλος δε μου έβαλε καλό βαθμό γιατί είχα βάλει τα στελέχη να δείχνουν προς τη λάθος μεριά.”
Με όλη τους τη σοφία, οι εκπαιδευτικοί σύντομα αντιλαμβάνονται ότι ακόμα και σε πολύ μικρά παιδιά μπορεί να παρέχεται τέτοιου είδους μουσική εκπαίδευση. Στην πραγματικότητα, θεωρείται αρκετά επαίσχυντο αν το τριτάκι κάποιου δεν έχει απομνημονεύσει εξ ολοκλήρου τον κύκλο των πέμπτων.
“Θα χρειαστεί να κάνω στο γιο μου ιδιαίτερα. Δεν κάθεται να διαβάσει μουσική με τίποτα. Λέει ότι είναι βαρετή. Κάθεται και χαζεύει έξω από το παράθυρο, ενώ ψιθυρίζει μελωδίες και φτιάχνει ανόητα τραγουδάκια.”
Στις μεγαλύτερες τάξεις η πίεση αυξάνεται. Εξάλλου οι μαθητές πρέπει να είναι έτοιμοι για τα διαγωνίσματα και τις εξετάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι μαθητές διδάσκονται Κλίμακες και Τρόπους, Μέτρο, Αρμονία και Αντίστιξη.
“Είναι πολλά αυτά που πρέπει να μάθουν, όμως αργότερα στο πανεπιστήμιο όταν θα έχουν την ευκαιρία να τα ακούσουν αυτά τα πράγματα, θα εκτιμήσουν όλη τη σκληρή δουλειά που κατέβαλαν στο λύκειο”.
Φυσικά, δεν είναι πολλοί οι φοιτητές που επικεντρώνονται στη μουσική, οπότε μόνο λίγοι θα καταφέρουν να ακούσουν τη μουσική που οι μαύρες τελείες αναπαριστούν. Παρόλα αυτά είναι σημαντικό κάθε μέλος της κοινωνίας να μπορεί να αναγνωρίζει μια αλλαγή τονικότητας ή μια φούγκα, ασχέτως αν δεν τις ακούσουν ποτέ.
“Να σου πω την αλήθεια, οι περισσότεροι μαθητές δεν είναι πολύ καλοί στη μουσική. Βαριούνται στην τάξη, οι δεξιότητές τους είναι περιορισμένες, και οι εργασίες τους μετά βίας διαβάζονται. Οι περισσότεροι από αυτούς δε δίνουν δεκάρα για το πόσο σημαντική είναι η μουσική στις μέρες μας· θέλουν απλά να πάρουν όσο το δυνατόν λιγότερα μαθήματα μουσικής και να ξεμπερδεύουν. Υποθέτω ότι απλά υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν και άλλοι που δεν το ‘χουν. Είχα όμως μια μαθήτρια κάποτε, ήταν φοβερή! Τα φύλλα της ήταν άψογα. Κάθε νότα στη θέση της, τέλεια καλλιγραφία, διέσεις, υφέσεις, σκέτη ομορφιά. Θα γίνει φοβερή μουσικός μια μέρα.”
Καθώς ξυπνάει λουσμένος στον κρύο ιδρώτα, ο μουσικός αντιλαμβάνεται, όλος ευγνωμοσύνη, ότι ήταν ένα τρελό όνειρο.
“Μα, φυσικά!” καθησυχάζει τον εαυτό του, “Καμιά κοινωνία δε θα μείωνε ποτέ μια τόσο όμορφη και ουσιαστική μορφή τέχνης σε κάτι τόσο ανόητο και ασήμαντο· κανένας πολιτισμός δε θα μπορούσε να φανεί τόσο σκληρός στα παιδιά του ώστε να τους στερήσει ένα τόσο φυσικό, ικανοποιητικό μέσο ανθρώπινης έκφρασης. Τι παραλογισμός!”
Εντωμεταξύ, στην άλλη μεριά της πόλης ένας ζωγράφος ξυπνά από ένα παρόμοιο εφιάλτη…
10 ΜΕΡΕΣ ΦΥΛΑΚΗ ΣΕ ΦΑΝΤΑΡΟ ΓΙΑΤΙ «ΑΣΚΗΣΕ ΚΡΙΣΗ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΜΠΛΟΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΔΙΝΟΥΝ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΕ ΑΛΛΗ ΜΟΝΑΔΑ ΣΕ ΦΑΝΤΑΡΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ
Η κυβέρνηση όχι μόνο εμμένει στην εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στην νέα τυχοδιωκτική ευρωπαική επέμβαση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, αλλά επειδή υπολογίζει σε μεγάλο βαθμό τις λαικές αντιδράσεις, δρα με διπλό τρόπο: από τη μια μεριά επιχειρεί να καταστείλλει κάθε εναντίωση, ενώ από την άλλη απομακρύνει κάθε φωνή αμφισβήτησης ώστε να προλάβει την κλιμάκωση της έμπρακτης αμφισβήτησης μέσα στον Στρατό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι συνάδελφος φαντάρος που είχε ζητήσει τη μετάθεση του σε άλλη μονάδα μη θέλοντας να προσφέρει τις υπηρεσίες του «στο νέο πόλεμο του ευρωστρατού» και «στην ιμπεριαλιστική επέμβαση που εξυπηρετεί συμφέροντα γαλλικών κολοσσών, όπως της πετρελαϊκής Total, της Castel και της Areva», πήρε φύλλο πορείας για άλλη μονάδα. Ταυτόχρονα τιμωρήθηκε με 10 μέρες φυλάκιση γιατί «έκρινε την απόφαση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας».
Θυμίζουμε ότι με είκοσι ημέρες φυλακή τιμωρήθηκαν φαντάροι που βγήκαν παραπονούμενοι στην αναφορά εκφράζοντας την αντίθεσή τους στη συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Στρατηγείο και στην επέμβαση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Σε βάρος τους ξεκίνησαν διαδικασίες ώστε να οδηγηθούν και σε στρατοδικείο.
Οι στρατιώτες βγήκαν παραπονούμενοι δηλώνοντας πως ο όρκος που έδωσαν ήταν να υπερασπιστούν το Σύνταγμα και την Άμυνα της χώρας και πως η επέμβαση στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία δεν έχει καμία σχέση με αυτόν τον όρκο.
Με επείγον σήμα προς μονάδες στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας το Γενικό Επιτελείο Στρατού απαίτησε τη μετάθεση φαντάρων έως τις 31/01/2014 στο 485 Τάγμα Διαβιβάσεων στη Λάρισα για να τεθούν στην υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Στρατηγείου, που θα καθοδηγήσει τη συνδρομή ευρωπαίων στρατιωτών στις γαλλικές δυνάμεις που ήδη επιχειρούν στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, πρώην αποικία της Γαλλίας. Το ΓΕΣ ζήτησε τη μετάθεση στη Λάρισα 19 διαβιβαστών, 10 στρατιωτών με ειδικότητα έρευνα και πληροφορική και 6 τυφεκιοφόρων. «Οι φαντάροι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε μια ακόμη επέμβαση που βυθίζει έναν ακόμη λαό στον εμφύλιο και την προσφυγιά, προκαλώντας αργά ή γρήγορα νέα εγκλήματα κατά μεταναστών όπως στον Έβρο, στη Λαμπεντούζα και το Αγαθονήσι».
Στη Λάρισα θα πραγματοποιηθεί η εκπαίδευση περίπου 1.000 ευρωπαίων Μισθοφόρων στρατιωτών που θα μεταβούν στη χώρα της Αφρικής.
Εμείς καλούμε σε αγωνιστικές πρωτοβουλίες για το «μπλοκάρισμα του νέου πολεμικού τυχοδιωκτισμού της ελληνικής κυβέρνησης».
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
Οι Πρόμαχοι είναι ο τελευταίος προς Βορρά οικισμός και ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αλμωπίας, χτισμένος στις υπώρειες της οροσειράς του Βόρα. Κύριες ασχολίες είναι η γεωργία, η υλοτομία και γενικότερα η επεξεργασία του ξύλου. Παλαιότερα ονομαζόταν Μπάχοβο. Οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες. Μετά τη λήξη του Μακεδονικού Αγώνα το χωριό ονομάστηκε Ακρόπολις.
Το χωριό Πρόμαχοι απέχει 8 χιλιόμετρα από την Αριδαίαμ βρίσκεται σε υψόμετρο 290 μέτρων και το 2011 είχε πληθυσμό 1.740 άτομα. Πρωτοκτίστηκε όπως διηγούνται οι παλιότεροι κοντά στα σύνορα. Ήταν γνωστό στους γειτονικούς λαούς με την ονομασία Sel(ts)co Gre(ts)co,δηλαδή Ελληνικό χωριό. Η τοποθεσία του άλλαξε 7 φορές εξαιτίας εχθρικών απειλών και επιδρομών. Αυτό μαρτυρεί η προηγούμενη ονομασία «Μπάχοβο» :’’Αχ και Μπαχ που θα μείνουμε ‘’.Άλλη ονομασία του χωριού είναι «Μπάοβο» επειδή είχε όμορφα κορίτσια. Η κοινότητα Μπαχόβου (Πρόμαχοι) αναγνωρίστηκε στις 10/4/1919.
Σήμερα το χωριό είναι από τα μεγαλύτερα της περιοχής, έχει το μεγαλύτερο κοινοτικό δάσος έκτασης 16.000 στρεμμάτων, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για την οικονομία του χωριού καθώς οι περισσότερες οικογένειες ασχολούνται με την υλοτομία και γενικώς με το εμπόριο και επεξεργασία ξύλου.
Έχει δημοτικό και γυμνάσιο στο οποίο φοιτούν μαθητές και από τη Σωσσάνδρα.
Ο πολιούχος του χωριού είναι ο Άγιος Δημήτριος.
