June 10, 2014
Η κάθε φορά κοινωνία, τα πιστεύω της, οι συνήθειές της, το υπάρχον αντιληπτικό της πλαίσιο, δημιουργούν και διαφορετικά άτομα, διαφορετικές μορφές του φυσιολογικού, αλλά και διαφορετικές μορφές της απόκλισης –το φυσιολογικό είναι αυτό που ακολουθεί τις επιταγές της κοινωνίας, ενώ η απόκλιση ξεφεύγει από αυτό. Συνεπώς, η διαφορετικότητα-απόκλιση δημιουργείται κοινωνικά και διαφέρει πολιτισμικά. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους κινητικά ανάπηρους μας λέει μία ομάδα στο σύλλογο Σ.Κ.Α.ΣΕ.(Σύλλογος Κινητικά Αναπήρων Νομού Σερρών), η οποία μιλά για την ονομασία που έχει δοθεί στους ανάπηρους (ΑμεΑ/ Άτομα με Αναπηρία), τη δημιουργία της και την αρνητική έννοιά της:
- η μειωτική έννοια του όρου Α.μεΑ.
O Ζ λέει γελώντας στο άκουσμα της ερώτησης, πως ο όρος Α.μεΑ. του ακούγεται σαν “U.FΟ. Η Ε αναφέρει,, πως ο όρος Α.μεΑ. είναι «αρνητικά φορτισμένος» και ο Ζ συμφωνεί λέγοντας, πως οι άλλοι χαρακτηρίζουν αυτά τα άτομα ως «καημένα» και «αβοήθητα» όταν τα σκέφτονται κι αυτό έχει μια αρνητική έννοια για τους κινητικά ανάπηρους.
- τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συμβάλλουν στην κατασκευή του όρου.
Ο Θ λέει, πως τα Μ.Μ.Ε. «φταίνε», γιατί προβάλλουν τα άτομα με διανοητική υστέρηση, αντί να δείχνουν τα άτομα με αναπηρία που πετυχαίνουν σε διάφορα αθλήματα. Ο Ζ πάλι, θεωρεί άσχημη αυτήν την προβολή από τις τηλεοράσεις και τα κανάλια, όπου μόλις καταφέρνει κάτι κάποιο άτομο με αναπηρία «πέφτουν πάνω του». Έτσι, συνεχίζει, φανερώνουν ότι το θεωρούν «παράξενο» και «ότι δεν είναι φυσιολογικό» αυτό που κάνει. Ο Θ διαφωνεί σ’ αυτό και λέει πως «καλά κάνουν και το δείχνουν!», όπως δείχνουν και κάποιον αρτιμελή που καταφέρνει κάτι. Για τον Θ είναι ακριβώς το ίδιο ανάμεσα σε αρτιμελείς και κινητικά ανάπηρους, πάραυτα, «από μια κατηγορία ανθρώπων κάποιοι ξεχωρίζουν». Τελικά όμως, συμφωνούν και οι δύο πως η προβολή των ανάπηρων «πουλάει πιο πολύ».
- ο όρος Α.μεΑ. αποκτά αρνητική σημασία λόγω της έλλειψης παιδείας του συνόλου.
Ο Θ αναφέρει, πως το μάτι του κόσμου δεν είναι συνηθισμένο στο να βλέπει κινητικά ανάπηρους έξω, καθώς δεν υπάρχει η υποδομή. Η Η συμπληρώνει πως το κάθε τι διαφορετικό «τρομάζει» και μιλάει για μια εκπομπή στην τηλεόραση που είχε προκαλέσει έκπληξη και φόβο λόγω των σιαμαίων που έδειξε. Η Η μιλάει για το ότι η οικογένεια θα πρέπει να φροντίσει γι’ αυτό, ώστε «να συνηθίσουμε σε κάποια όρια». Άρα λείπει η παιδεία, τελειώνει η Ε και συμφωνούν όλοι.
Οι κινητικά ανάπηροι στις ομάδες μας ανήκουν σε μία ομάδα που ονομάζεται Α.μεΑ. Αυτή η ονομασία όμως τους χαρακτηρίζει ως διαφορετικούς, παράξενους και «καημένους» για την πλειοψηφία, γιατί έτσι τους θέλουν. Αν και δεν είναι κάτι που κατανοούν οι άλλοι που δημιουργούν τους όρους, οι αρτιμελείς, οι κινητικά ανάπηροι δυσανασχετούν στο άκουσμα του όρου Α.μεΑ., γιατί οι δεύτεροι σκέφτονται μειωτικά γι’ αυτούς. Άρα, είναι όρος που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της κινητικής αναπηρίας, άρα της δίνει διαφορετική έννοια, διαφορετική απ’ αυτήν που επιθυμούν οι άμεσα εμπλεκόμενοι, οι κινητικά ανάπηροι, άρα κατασκευάζεται. Κι εδώ έρχεται η συνδρομή των μέσων μαζικής ενημέρωσης, μας λένε τα άτομα, που κατασκευάζουν ανθρώπους, τους ανάπηρους εν προκειμένω, που είναι οι διαφορετικοί-κατώτεροι, μα μπορούν να πετύχουν, γιατί «πουλάνε».«Καημένοι» ή απλά «ξεχωριστοί» πουλάνε, άρα μονοπωλούν, άρα είναι διαφορετικοί, αλλά δημιουργούνται ως τέτοιοι γιατί τους «υποστηρίζουν. Κι έπειτα, η δημιουργία της διαφορετικότητας των αναπήρων συνεχίζεται, όταν η πλειοψηφία των ατόμων, οι αρτιμελείς, δε διαθέτουν παιδεία. Το ότι δεν είναι συνηθισμένο το γεγονός της κινητικής αναπηρίας κάνει τους κινητικά ανάπηρους «τέρατα» για τους φυσιολογικούς, τους αρτιμελείς. Αυτό σημαίνει ότι οι τελευταίοι είναι διαφορετικοί και η διαπίστωση είναι ότι η διαφορετικότητα τρομάζει αυτούς που δεν έχουν συνηθίσει την κανονικότητά της, που δεν έχουν μάθει την ύπαρξή της και δεν την έχουν αποδεχτεί ως τέτοια –όσο αφύσικη κι αν είναι. Συνεπώς, είναι θέμα παιδείας, αυτών που κανονίζουν τη φυσιολογικότητα, γιατί αν είναι έτσι, δημιουργείται το «αφύσικο» και το διαφορετικό, από την πλειοψηφία των υγιών, των αρτιμελών, που ονομάζουν, τους άλλους που διαφέρουν απ’ αυτούς «κινητικά ανάπηρους». Ο όρος δημιουργήθηκε και φέρει την περιθωριοποίηση στην οποία η κυρίαρχη και συνηθισμένη «αρτιμέλεια» ωθεί τους «κινητικά ανάπηρους».
Έτσι και οι άνθρωποι φτάνουν στην παραδοχή «έτσι είναι τι να κάνουμε;» και οι όροι φέρουν αρνητικά νοήματα. Ο όρος «ανάπηρος» σημαίνει κάτι άσχημο και αρνητικό.
