Πρέπει να ήταν το τέταρτο ή το πέμπτο συνεχόμενο πρωινό που ξυπνούσα, το κεφάλι κόντευε να σπάσει από τον πονοκέφαλο και στο μυαλό μου κυριαρχούσε ένα κενό. Μια μαύρη «εικόνα». Μια σκέψη του τύπου «τι σκατά έγινε χθες το βράδυ;». Ναι, θυμόμουν ότι μετά τη δουλειά βγήκα με τα παιδιά για ένα ποτό – δηλαδή το ένα ποτό που ποτέ δεν είναι ένα. Την αρχή την είχα καθαρή στο μυαλό μου. Αλλά όχι και το τελείωμα. Όπως και τις προηγούμενες φορές - «τι έγινε και τι έκανα τελικά;».
Και τότε ήταν που πέρασε από το μυαλό μου: Μάλλον το έχω παρακάνει. Δεν λέω πάντα μου άρεσε η γεύση του αλκοόλ και πάντα το παράκανα – αλλά ένιωθα ότι το είχα. Το έπινα και δεν με έπινε (ή έτσι πίστευα), τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα. Ναι, το είχα παρακάνει με το αλκοόλ – και μπορώ να πω ότι άργησα να το προσέξω. Όχι ότι τα καμπανάκια δεν είχαν βαρέσει από πιο πριν. Καμπανάκι ήταν το βράδυ που έφευγα με τους κολλητούς από ένα μπαρ και απλά όπως περπατάγαμε έπεσα στον δρόμο. Έτσι, απλά έπεσα. Και σηκώθηκα και συνέχισα τον δρόμο μου σαν να μην έτρεχε τίποτα (και αυτά μου τα είπαν την επόμενη μέρα, γιατί εγώ δεν τα θυμόμουν). Καμπανάκι ήταν όταν ένα πρωί με ρώτησε η φίλη μου «τι σου έχω κάνει και μου μιλάς έτσι;» και εγώ ούτε καν θυμόμουν τι της είχα πει. Την κοιτούσα σαν ηλίθιος – και μάλλον έμοιαζα και ήμουν.
Πολλά καμπανάκια είχαν βαρέσει και ευτυχώς, έστω και καθυστερημένα, κατάφερα να ακούσω το τελευταίο.
Και τώρα τι; Λες «είμαι αλκοολικός»; Το βουλώνεις και το λύνεις μόνο σου; Δύσκολα πράγματα. Και στην τελική είσαι αλκοολικός επειδή έπαθες 5 black out σε επτά ημέρες; Επειδή μίλησες ένα βράδυ (ίσως και δύο) άσχημα στη φίλη σου; Επειδή μπορείς να πιεις έξι ποτά σε τρεις ώρες; Άρα;
Κάπως έτσι έφτασα να κάνω το τεστ του NCADD (Συμβούλιο Εξάρτησης από Αλκοόλ και Ναρκωτικά των ΗΠΑ) και το αποτέλεσμα βάρεσε κόκκινο.
Μερικές ερωτήσεις από το τεστ του NCADD
(απαντάς με Ναι ή Όχι)
* Πίνεις περισσότερο όταν είσαι πιεσμένος, απογοητευμένος ή έχεις τσακωθεί με κάποιον;
* Έχουν υπάρξει στιγμές που δεν θυμάσαι πράγματα από το προηγούμενο βράδυ;
* Υπάρχουν στιγμές που θέλεις να συνεχίσεις να πίνεις όταν όλοι σου λένε να σταματήσεις;
* Όταν είσαι νηφάλιος μετανιώνεις για πράγματα που έχεις κάνει ή πει κάτω από την επήρεια αλκοοόλ;
* Προσπαθείς να αποφύγεις την οικογένεια ή τους φίλους σου όταν έχεις πιει;
* Έχεις ζητήσει ποτέ βοήθεια για το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις με το αλκοόλ;
«Αν έχετε 8 απαντήσεις με “ναι” τότε πρέπει να συμβουλευτείτε ειδικό» έλεγε το αποτέλεσμα. Και εγώ είχα 13 «ναι» στις 26 ερωτήσεις – 13 μεγαλοπρεπέστατα «ναι», κάτι που έδειχνε ότι είχα πρόβλημα. Νέο καμπανάκι και κάπου εκεί το σκέφτεσαι πολύ σοβαρά. Ειδικά αφού αναλύεις τους προβληματισμούς σου και με τον κολλητό, που σε κοιτάει με βλέμμα ειρωνικό και τύπου «έλα, αλήθεια, τι μου λες τώρα;». Για να πάρει αμέσως το σοβαρό του ύφος και να μου πει «χαίρομαι που το κατάλαβες μόνος σου».
Γιατί, με όποιον ειδικό και να μιλήσεις, αυτό είναι το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα, στην προσπάθεια να απεξαρτηθείς από το αλκοόλ.
«Το πιο σημαντικό βήμα είναι να ζητήσει ο ίδιος βοήθεια από ειδικευμένο Πρόγραμμα Απεξάρτησης, είτε να απευθυνθεί σε ειδικό (ψυχολόγο, ψυχίατρο) ο οποίος με την σειρά του θα τον καθοδηγήσει σε ειδικευμένο φορέα. Οι κρατικοί φορείς απεξάρτησης (ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ κλπ) παρέχουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν» μου τονίζουν από το ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ – Θεραπευτικό Πρόγραμμα για την Απεξάρτηση από το Αλκοόλ και τα Τυχερά Παιχνίδια, σε επικοινωνία που είχαμε. Ωστόσο δεν είναι εύκολο για έναν άνθρωπο να φτάσει στο σημείο να πει «είμαι αλκοολικός» - και δεν είναι τυχαίο που πολλοί που αντιμετωπίζουν πρόβλημα δεν θέλουν να το παραδεχθούν. Όμως υπάρχουν ορισμένα «σημάδια» που δεν μπορείς να τα αγνοήσεις και δείχνουν ότι κάποιος έχει πρόβλημα με τον αλκοολισμό. Το πιο χαρακτηριστικό είναι «όταν το άτομο έχει αρνητικές επιπτώσεις λόγω της χρήσης αλκοόλ σε έναν ή περισσότερους τομείς της ζωής του: πχ. υγεία, οικογένεια, κατά την απόδοση στον χώρο εργασίας του, στην διαχείριση των συναισθημάτων του κλπ» μας λένε, όμως ξεκαθαρίζουν ότι «εσφαλμένα θεωρείται συχνά ως αλκοολικός μόνο ο χρήστης που καταναλώνει αλκοόλ καθημερινά. Ο αλκοολισμός εκδηλώνεται όταν το άτομο αδυνατεί να ελέγξει τον βαθμό χρήσης της ουσίας και τις επιπτώσεις αυτής σε έναν ή περισσότερους τομείς της ζωής του και το αλκοόλ γίνεται ρυθμιστής της καθημερινότητας».
Ακόμα, όμως, και κάποιος να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, δεν σημαίνει ότι θα λυθεί αμέσως. Χρειάζεται πολλή δουλειά και αποφασιστικότητα. «Ένα από τα καίρια ζητήματα στην θεραπεία της εξάρτησης είναι η διάρκεια, η σταθερότητα και η διατήρηση του κινήτρου για θεραπεία» μας τονίζουν από το ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ και συμπληρώνουν: «Η θεραπεία του αλκοολισμού στο ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ διαρκεί από 8 έως 18 μήνες, διάστημα το οποίο είναι ικανό για να επιτρέψει στο άτομο να εμβαθύνει πέραν της αποτοξίνωσης, στην αναγνώριση των αιτιών δημιουργίας του προβλήματος, και στην αλλαγή τρόπου ζωής χωρίς το αλκοόλ. Το ζήτημα της διάρκειας στην θεραπεία του αλκοολισμού είναι καίριο, καθώς η ουσία είναι νόμιμη, και οι “προκλήσεις” για το εξαρτημένο άτομο καθημερινές».
Και σε αυτή την περίοδο, είναι καλύτερα για τον ασθενή να έχει δίπλα του και τους δικούς του ανθρώπους. «Στο ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ οι στενοί συγγενείς, συμπεριλαμβανομένων των συντρόφων, ενθαρρύνονται να συμμετάσχουν στην θεραπεία του εξαρτημένου ατόμου. Η αλλαγή τρόπου ζωής επιτυγχάνεται όταν υποστηρίζεται από τους κατάλληλους “συμμάχους”».
Ωστόσο όσους «συμμάχους» κι αν έχει ένας άνθρωπος που είναι εξαρτημένος από το αλκοόλ πρέπει πάνω από όλα ο ίδιος να δώσει τη δική του «μάχη».
Άλλωστε «η θεραπεία του αλκοολισμού είναι εξατομικευμένη. Είναι προσωπική υπόθεση. Η επιτυχής πορεία του ατόμου στην απεξάρτηση και η προσωπική του ανάπτυξη βασίζεται στην αναγνώριση και αποδοχή των αιτιών που οδήγησαν στην εξαρτητική συμπεριφορά καθώς και στην αλλαγή τρόπου ζωής».
Ορέστης Παναγιωτίδης
ΠΗΓΗ...http://www.vice.com/gr
![Η ηλικία δεν είναι παρά μόνο θέμα μυαλού -Ενα πρωτοποριακό πείραμα [εικόνες]](http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/imagecache/node_image660/age660.jpg)
