Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ.

Είναι απορίας άξιο για το πως μερικοί αντιλαμβάνονται την δημοκρατία. Είναι δημοκρατία τάχα να δίνεις συνέντευξη σε οικογενειακό κανάλι ως πρωθυπουργός την ώρα που απαξιείς να μεταβείς στο κοινοβούλιο και να συζητήσεις με τους εκπροσώπους που ανέδειξε ο λαός; Απαξιείς τον λαό που τους ψήφισε επειδή δεν ψήφισε το δικό σου κόμμα;
Είναι δημοκρατία να περνάς νόμους με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει κανείς και αν αντιδράσει κάποιος δικός σου βουλευτής να τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας;

Γράφει ο Νικόλαος Τζαχρήστας

Αν περιμένει κάποιος να υποστηρίξω κάποια πλευρά από αυτούς που διέπραξαν τις τελευταίες δολοφονίες λόγω της παραπάνω εισαγωγής είναι γελασμένος. Σε αυτή την χώρα κανείς δεν περισσεύει. Όλοι είμαστε άνθρωποι και έχουμε δικαίωμα στην ζωή, την αξιοπρεπή ζωή.
Αλλά για στάσου λίγο. Γιατί να βαφτιστώ τρομοκράτης είτε ακραίος όταν αντιδρώ στις Σκουριές; Αν άνοιγε μια χωματερή δίπλα στην κατοικία του πρωθυπουργού ή κάποια χρυσωρυχεία δεν θα αντιδρούσε στο ενδεχόμενο να μολυνθεί ο περιβάλλοντας χώρος; Ή επειδή είναι πρωθυπουργός έχει πιο πολλά δικαιώματα ή δίκαια; Έχει μήπως ξεχάσει ότι έχει εκλεγεί για να υπηρετεί τους πολίτες; Θυμάμαι που έλεγαν οι παλιοί πως όταν δεν ενεργούσες με τα χρηστά ήθη της επταετίας σε φώναζαν «παλιοκομμούνα». Μήπως έχουμε δικτατορία κύριε πρωθυπουργέ; Γιατί τώρα όποιος αντιδρά στις αυθαιρεσίες σας βαφτίζεται ή τρομοκράτης ή ακραίος.


Είναι δημοκρατία κύριε πρωθυπουργέ τον καιρό που οι λαϊκές κινητοποιήσεις ήταν στα πάνω τους να βάζεις παρακρατικούς – «αναρχικούς» - κουκουλοφόρους οι οποίοι έπαιρναν πολεμικό υλικό πίσω από κάτι θάμνους που τα είχαν αφήσει κάποιοι αστυνομικοί (υπάρχει άπειρο φωτογραφικό υλικό) για να φοβίσεις τον κόσμο και να τον κλείσεις στο σπίτι του; Είναι δυνατόν σε μια δημοκρατία να επικρατεί φόβος κύριε πρωθυπουργέ;


Είναι δημοκρατία κύριε πρωθυπουργέ την στιγμή που τα έσοδα από το πετρέλαιο θέρμανσης πέρυσι ήταν μηδαμινά και πολύ λιγότερα από το αν μειώνατε την φορολογία να συνεχίζετε και φέτος μετά από τα περσινά θύματα του κρύου την ίδια τακτική; Τι είναι αυτή η τακτική; Μαθήματα υποδούλωσης και καταπάτησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Ή μήπως φταίει η τρόϊκα; Την τρόϊκα ψηφίσαμε κύριε πρωθυπουργέ ή εσάς;


Ένα ακόμα μάθημα υποδούλωσης κύριε πρωθυπουργέ είναι την ώρα που γνωρίζουν και οι πέτρες ότι χρήμα στην πλατιά μάζα του λαού δεν υπάρχει έτσι και αλλιώς να ανοίγετε μέσω του υπουργείου ανάπτυξης τα καταστήματα 8 Κυριακές τον χρόνο. Είστε σίγουρος πως αυτά τα μεροκάματα των Κυριακών θα τα πληρωθούν οι εργαζόμενοι ή μήπως θα γίνουν και αυτά σαν τις υπερωρίες που δουλεύουν χιλιάδες εργαζόμενοι αλλά δεν τις πληρώνονται; 
Και κάποιοι άλλοι κύριοι που βγήκαν σε ρεπορτάζ των ειδήσεων και επικροτούσαν αυτή την ενέργεια μήπως έχουν μάνες, αδερφές ή συζύγους που δουλεύουν πλέον και τις Κυριακές; Οι εργατικές κατακτήσεις και οι λαϊκές απαιτήσεις πάνε περίπατο κύριε πρωθυπουργέ στο όνομα της ανάπτυξης;
Ας γελάσω, ποια ανάπτυξη κύριε πρωθυπουργέ; Αυτήν την ανάπτυξη που η μια μετά την άλλη μεγάλες Ελληνικές εταιρείες κλείνουν;


Και η εμφυλιοπολεμική ρητορεία σας κύριε πρωθυπουργέ και αυτή δημοκρατία είναι; Θέλετε να επανέρθουμε στην δεκαετία του 50’ και του 60’ κύριε πρωθυπουργέ; Τα ακροδεξιά μεγαλοστελέχοι σας κύριε πρωθυπουργέ γιατί δεν τα στέλνετε στο σπίτι τους; Μήπως σας λείπουν ψηφαλάκια και στο όνομα αυτών ποδοπατάτε την δημοκρατία;  
Την αριστερά την κατέβασε από τα βουνά ο ιδρυτής του κόμματος στο οποίο τώρα είστε αρχηγός, θέλετε να ξαναβγούν στα βουνά ή θέλετε να το βουλώσουν; Πιστεύετε ότι όταν αναγκάζετε ή εκφοβίζετε ανθρώπους ώστε να το βουλώσουν είναι δημοκρατία κύριε πρωθυπουργέ;
Εάν έμπαινε κάποιος ληστής στο σπίτι σας θα το βουλώνατε κύριε πρωθυπουργέ; Γιατί εσείς με όλη την παρέα σας δεν είστε τίποτε άλλο από ένας ληστής. Ληστεύετε αξιοπρέπειες, ληστεύετε ζωές, ληστεύετε όνειρα την ίδια ώρα που ο πρότερος βίος του κόμματός σας αλλά και των συγκυβερνώντων είναι μέσα στην μπόχα και την δυσωδία.


Αν όλα τα παραπάνω δεν είναι βία τότε τι άλλο μπορεί να είναι; Πόσοι πιστεύετε ακόμα ότι θα αυτοκτονήσουν και δεν θα βγουν να ζητήσουν τα αυτονόητα κύριε πρωθυπουργέ γιατί ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ όπως θα θέλατε να πιστεύει η κοινή γνώμη.
Νομίζετε ότι θα διαπράξετε και άλλα ακόμα εγκλήματα χωρίς καμιά αντίδραση; Θα βαφτίσετε όλους τους Έλληνες πολίτες ακραίους και τρομοκράτες; Κάντε το, αλλά το τέλος αυτής της διακυβέρνησης θα είναι εξίσου βίαιο όσο ήταν και αυτή.
 Και δεν μιλώ ούτε για μαχαίρια ούτε για καλάσνικοφ ούτε για ρόπαλα. Ο καθημερινός Έλληνας πολίτης δεν είναι τραμπούκος όπως τα συναιτεράκια σας της χρυσής αυγής. Ο καθημερινός ο Έλληνας πολίτης είναι ή θα γίνει αγωνιστής για να σταματήσει το έγκλημα που διαπράττεται.

ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΤΡΕΛΟΥ.

Η Μηχανή του Τρελού
Του Κώστα Παρορίτη.

Ξεπετάχτηκα από το στρώμα μ' ένα δυνατό χτυποκάρδι. Τι παράξενο όνειρο! Είναι σκοτάδι ακόμα. Οι καμπάνες σημαίνουνε για τον όρθρο. Τα νερά της θάλασσας κάτω ακούνητα, νεκρά, μαύρα. Είδα πως έπιασε φωτιά η βιβλιοθήκη μου! Πάνε τα ωραία μου βιβλία, οι γλυκιοί μου σύντροφοι! Στάχτη, καπνός όλα! Μαζί πάνε και τα χειρόγραφα. Τι τρομάρα Θε μου! Ακόμα χτυπάει η καρδιά μου. Σουτ! Πάψε λοιπόν καρδιά! Να, τ' αγαπημένα σου βιβλία είναι όλα στη θέση τους. Τι άλλο θέλεις; Λίγη σκονίτσα μόνο κάθεται απάνω. Να! Μπορώ να χαράξω απάνω τ' όνομά μου με το δάχτυλό μου. Περίεργο. Πότε κάθισε απάνω αυτή η σκόνη. Πού ήμουνα εγώ όταν καθότανε αυτή; Τι άσκημα που είναι έτσι τα βιβλία! Φου, φου. Φυσάω κι η σκόνη σηκώνεται σύννεφο. Πάλε ξανακάθεται απάνω τους. Ας είναι. Ας καθίσει· δε θα σκοτιστώ πια... Αλήθεια. Γιατί να φοβηθώ; Τι κουτός. Μακάρι να καιγόντανε. Τι κρίμα να μην είναι αληθινή φωτιά! Τι όμορφο να βλέπεις τον Όμηρο να τσιτσιρίζει, τον Σοφοκλή να πετάει χρυσές σπίθες, τον Γκαίτε, αυτόνε δα να σου φωνάζει βοήθεια, όλους όλους αυτούς, τους πολυλογάδες των αιώνων, μια χούφτα στάχτη μπροστά σου! Να πάρεις έπειτα τη στάχτη στη χούφτα σου, ένα φύσημα, πάνε και σοφίες και όμορφα λόγια και μυστήρια και πονοκεφαλιάσματα. Αμ τι; Γιατί να μην είναι αλήθεια τ' όνειρό μου; Θέλει αέρα, φως, ήλιο τούτο το δωμάτιο που το πνίγουνε αλύπητα τα βιβλία. Σκεπασμένοι, μουχλιασμένοι πια οι τοίχοι από παλιόχαρτα. Πού να μπει το φως εδώ μέσα, πού να γλιστρήσει παιγνιδιάρα μιαν αχτίνα, πού να πετάξει κελαδώντας το μικρό πουλάκι. Χλομιαίνει εδώ μέσα το φως, φιλαργυρεύεται τα χρυσάφια του ο ήλιος, σκιάζεται το δειλό πουλάκι. Τι μούχλα, τι μισοσκοτεινιά Θε μου! Περίεργο. Όξω απ' το παραθύρι μου είναι μια τριανταφυλλιά. Να και μια μυγδαλιά. Στραβός! ούτε είχα ιδεί τίποτις...

Ήτανε όνειρο. Τηνέ γλίτωσες λοιπόν γέρο Όμηρε. Ε; Ας ανάψουμε ένα σπίρτο· άφησε ν' ακουμπήσω λιγάκι στο κρέας σου τη φωτιά. Καίει; Πονάει; χα, χα, χα· φοβήθηκες, μωρέ γέρο, το σπίρτο; Και συ καυκιέσαι πως είσαι αθάνατος! Εδώ σε θέλω. Το σπίρτο, βαστάς το σπίρτο; Τίποτις. Είσαστε όλοι σας δειλοί. Ψεύτες. Βλέπετε το φως, ας είναι και σπίρτο ακόμα, και νερουλιάζει το αίμα σας από το φόβο! Πού να μπει καμιά μέρα κι ο ήλιος όλος εδώ μέσα. Τι θα γίνετε τότε, πού θα κρυφτείτε, κακομοίρηδες! Πάει. Δεν θέλω πια να σας ξέρω. Ας είναι καλά η μηχανή μου!

Κυριακή.
Όξω, όξω κύριοι συγγραφιάδες. Αδειάστε μου τη γωνιά. Αρκετόν καιρό σας φιλοξένησα στο φτωχικό μου. Κάνει κρύο, χειμώνας όξω. Κρυώνετε; Και τι μ' αυτό. Κ' εγώ κρυώνω. Ας σας πάρει κι άλλος. Εδώ πια δεν έχετε θέση. Έφαγα τη ζωή μου μ' εσάς. Το ξέρετε δα πολύ καλά. Από παιδί σας γνώρισα. Καμάρωνα για τη συντροφιά σας, έλεγα πως κάτι θα κερδίσω. Μα τι έχετε εσείς να δώσετε και σε άλλους! Εμπρός το δρόμο σας. Έλα γέρο εσύ, κάνε την αρχή. Τι κουνάς το κεφάλι σου! Δε σε ξέρω νομίζεις; Άνοιξε το στόμα σου. Άνοιξέ το ντε α σου βαστά. Φαφούτης· ούτε ένα δόντι δε σου απόμεινε· μιλάς και πετάγονται τα σάλια σου. Σαλιάρης! Σε σιχαίνουμαι μα το Θεό. Μωρέ, συντροφιά που σου την είχα τόσα χρόνια! Να σας το πω και να το ξέρετε· θα θυμώσετε; αδιάφορο μου είναι... Ναι, όλοι σας εσείς, μικροί και μεγάλοι, από την αρχαιότη ως σήμερα, όλοι σας, τ' ακούτε, όλοι σας δεν αξίζετε ούτε όσο αυτό το πουλάκι που κελαηδάει αυτή τη στιγμή απάνω στο δέντρο. Ξύστε τ' αυτιά σας ν' ακούστε. Κολασμένοι!

Ε, συ εκεί κάτω που χαμογελάς. Δε σε βλέπω νομίζεις; Μεγάλος άθρωπος βλέπεις! Ανέβα κάμποσες σειρές παραπάνω ν' αψηλώσεις πιο πολύ φαντασμένε! Να σας το πω; Είσαστε όλοι κοκορόμυαλοι. Με βλέπετε μένα; Πώς σας φαίνουμαι; Γελάτε μαζί μου, ε; Μεγάλοι εσείς, βλέπεις; Ε λοιπόν εγώ που με βλέπετε κατάφερα κάτι. Κατάφερα αυτή τη μηχανή που βλέπετε κει. Κοιτάχτε την! Μα πού σας αφήνει ο φτόνος να την κοιτάξτε. Πράσινοι! Τη βλέπετε λοιπόν; Αυτή θα σώσει την πατρίδα, αυτή θα την ξανακάνει μεγάλη! Πώς σας φαίνεται αυτό; Κι όμως έτσι είναι. Ορίστε. Δεν είναι τίποτις σπουδαία πράματα. Απλά. Πολύ απλά. Να αυτή η βίδα· γυρίζεις τη ροδίτσα και τραβάς αυτό το συρματάκι· αυτό είναι όλο. Μα να ιδείς τι κάνει αυτό το συρματάκι. Όσοι κι αν είναι μπροστά, όλους τους σαρώνει. Πού να σταθεί οχτρός μπροστά σ' αυτή τη μηχανή!

Δευτέρα βράδυ.
Διαβολόκρυο· αγκυλώνει μέσα στην καρδιά. Τα δάχτυλά μου κοκαλιάσανε, τα πόδια μου ούτε τα καταλαβαίνω. Η μύτη μου κοντεύει να πέσει. Πού είναι η μύτη μου; Πρέπει να ζεσταθούμε ωστόσο. Λίγη φωτίτσα είναι ό,τι μπορεί να ποθήσει κανείς αυτή τη νύχτα. Μα πώς; Το βρήκα. Ας ρίξουμε στο τζάκι αυτές τις φημερίδες· είναι μαζί και κάτι χερόγραφα με διάφορες σοφές κουταμάρες. Α! Τι ωραία λάμψη! Ναι. Μα η ζεστασιά πού είναι; Βρρρ... Το κρύο μπαίνει απ' όλες τις μεριές. Ποτέ δεν ήτανε τόσο κρύο αυτό το σπίτι. Χτυπάω χάμω τα πόδια μου για να ζεσταθώ· κάνω γυμναστική με όλα μου τα γεράματα. Τι γελοίο θέαμα! Να γυμνάζεται κανείς με άσπρα μαλλιά. Προτιμώ να κοκαλώσω... Να 'φαγα τάχα απόψε; Μου φαίνεται πως δεν έφαγα. Βέβαια. Τα λεφτά σωθήκανε. Είναι καιρός. Ας ανοίξουμε το ντουλάπι. Άλλοτε ό,τι ήθελες βρισκότανε μέσα... Τι είναι αυτό; Ένα ξεροκόμματο. Πέτρα, σίδερο, πού να το κάμουνε καλά τα δόντια μου! Ας είναι, δεν πειράζει. Κοιμόμαστε και νηστικοί. Σιγαλιά όξω· θα' ναι περασμένη η ώρα. Αυτό το σκυλί τι έχει και ουρλιάζει; Τρέμουνε τα σαγόνια μου απ' το κρύο. Πώς θα βγάλω τη νύχτα;

Ε σεις πολυλογάδες εκεί στη βιβλιοθήκη, δε λέτε τίποτις να περάσει η ώρα; Α! δεν είμαι κουτός. Πού θα βρω καλύτερα κούτσουρα από σας· θα σου κάνω μια φωτιά πρώτης. Κ' έχουμε βιβλία να καίμε όλη τη νύχτα. Να που κάνετε κ' εσείς καλό. Εμπρός. Όλοι σας στη φωτιά. Α! τι όμορφα· τι ζεστασιά· τι λάμψη. Το αίμα μου που είχε πήξει αρχίζει να λιώνει γλυκά μέσα στις φλέβες. Η μύτη μου η κακομοίρα ξανάρθε στον τόπο της. Τα σαγόνια μου δεν χτυπάνε πια σα να είμαι στην κόλαση. Τώρα είμαι καλά. Ακόμα πιο καλά είναι η μηχανή μου. Σκεπασμένη μ' ένα κόκκινο πανί πες πως κοιμάται κει στη γωνιά. Τέλειο πράμα. Εφεύρεση πρώτης. Εδώ είναι το μεγαλείο της πατρίδας, στα χέρια μου.

Σαββατόβραδο.
Φωτοχυσία κάθε βράδυ. Τι όμορφη φωτιά που κάμει κανείς με τα βιβλία. Αλήθεια θερμαίνουνε. Αλλιώτικα εγώ θα ήμουνα ξεπαγιασμένος. Φωτίζουνε κιόλας. Να που έχω βραδιές ν' ανάψω κερί... Η βιβλιοθήκη όσο πάει κι αδειάζει. Τώρα χάσκουνε κάμποσες τρύπες σα στόματα. Τα είχα ένα βάρος στην ψυχή αυτά τα βιβλία. Τώρα μου φαίνεται πιο αλαφρός ο αέρας εδώ μέσα. Ανασαίνω πιο λεύτερα. Όλα θα περάσουνε από το τζάκι. Κανένα δεν θα μείνει. Πρέπει να την αερίσω αυτήν την κάμαρα· όλα τα παλιά πρέπει να φύγουνε και να 'ρθουνε τα νέα. Όλα όξω, όλα στη φωτιά.

Σαββατοκύριακο, του Αηλιά.
Τι όμορφη μέρα! Κάθουμαι στο παραθύρι μου και καμαρώνω τον κόσμο που περνάει από κάτω. Τι μικροί μου φαίνουνται οι αθρώποι από αψηλά. Τι τρέχετε, μωρέ, έτσι; Τι κυνηγάτε; Δόξα, πλούτο, σοφία; Σταθείτε μωρέ. Κοιτάξτε τη βαρκούλα αυτή τι όμορφα που σαλεύει στα γαλανά νερά, το γαλάζιο καπνό τι όμορφα βγαίνει από τη φτωχή καπνοδόχη της καλύβας, Τα βρεγμένα κεραμίδια πώς γυαλίζουνε κάτω από τις αχτίνες του ήλιου σα να είναι γυαλί· ούτε σαν τη γαλάζια αυτή πέτρα που στολίζει τον πάτο της θάλασσας δεν είσαστε σεις... Από χτες έχω να βάλω μπουκιά στο στόμα μου. Και τι με αυτό. Ας είναι καλά η μηχανή μου! Να το πουλάκι που πετάει στο σπαρμένο χωράφι. Σπυράκι σπυράκι μαζεύει την τροφή του. Μα εκείνος ο γάτος ο μεγαλομούστακος που παραφυλάει εκεί τι σας λέει; Φύγε κουτό! Όλα καλά! Αυτή η μυγδαλιά τινάζει τα κλαδιά της σαν παραπονεμένη. Πότε θα λουλουδιάσει; Θα κρυώνει τις νύχτες. Να ήτανε τρόπος να τηνέ ζεστάνω κι αυτή!

Η νύχτα που δεν έχει μέρα
Είναι κάμποσος τώρα καιρός που μου ρίχνουνε κάτι αλλόκοτες ματιές οι αθρώποι. Σαν παλούκια μπροστά στο δρόμο μου φαίνουνται αυτές οι ματιές. Δεν μπορεί κανείς έτσι να περπατήσει λεύτερα. Με κοιτάζουνε, κάτι ψιθυρίζουνε αναμεταξύ τους και χαμογελάνε. Γιατί αυτό; Εγώ είναι καιρός τώρα που δεν μπορώ να θυμηθώ πρόσωπα. Κάτι θαμπίζει η μνήμη μου, μα η πραγματικότητα της ξεφεύγει. Όλους κάπου τους έχω ιδεί μα κανένα τους δε θυμούμαι. Ένα κέρδος κι αυτό. Δεν είναι προκοπή απ' αυτούς τους αθρώπους· όλοι τους μικροί, γελοίοι, ούτε ξέρουνε πού βρίσκουνται και τι ήρθανε να κάνουνε σε αυτόν τον κόσμο. Χαζοί, ακόμα και σαν αγωνίζουνται να δείξουνε όλη τους τη σοβαρότη. Εγώ τους αποφεύγω. Τραβώ πάντα κατά τα στενοσόκακα και τις εξοχές. Βαρέθηκα τους αθρώπους. Στην εξοχή επιτέλους έχεις με κάτι αληθινά όμορφο ν' ασχολήσεις το νου σου. Να η πεταλούδα, να το μυρμήγκι το σοφό, να το φρόνιμο φιδάκι που χώνεται στις πέτρες, να το πικρό αγκάθι, να το πράσινο χορταράκι, να κι ο βράχος ο αιώνιος, να κι η θάλασσα η αγέραστη. Τι χρυσή συντροφιά!

Δευτέρα ξημερώματα.
Δεν έχω ύπνο. Η βιβλιοθήκη μου χάσκει σα γριά ξεδοντιάρα. Τα βιβλία τα 'φαγε η φωτιά. Πέρασα χρυσές βραδιές. Να ιδούμε τώρα πώς θα τα καταφέρουμε... Ένα νόστιμο. Είχανε ρθει προχτές δυο στο σπίτι μου να ιδούνε τη μηχανή. Ο ένας ήτανε παπάς. Ο κόσμος πάει κι έρχεται για να βλέπει τη μηχανή. Στη βιβλιοθήκη βρισκότανε ακόμα δυο βιβλία. Ένα βαγγέλιο και μια μαγερική. Φαγωθήκανε ποιος να την πρωταρπάξει. Επιτέλους νίκησε ο παπάς κ' έχωσε το βιβλίο κάτω απ' το ράσο του. Εμένα μου αφήσανε το βαγγέλιο. Αυτός ο παπάς πρέπει να 'ναι σοφός άνθρωπος.

Τρίτη.
Έρχεται ο Βασιλιάς να δει τη μηχανή! Η φήμη της μηχανής μου έφτασε ως τ' αυτιά του και θέλει να γνωρίσει και μένα τον ίδιο, μου είπανε. Καλώς να 'ρθει. Στο φτωχικό μου θα τονέ δεχτώ με την ανοιχτή μου καρδιά. Τι άλλο. Ό,τι άλλο είχα τα 'φαγε η φωτιά τις νύχτες.

Παρασκευή.
Ήρθε, ήρθε, ήρθε. Θε μου τι άνθρωπος! Μέλι έσταζε από τα χείλια του. Και τι στολή ήτανε κείνη! Η περικεφαλαία του γεμάτη φτερά που μοιάζανε σαν του κοκόρου. Περίεργο. Το σπαθί του ήτανε ξύλινο. Βασιλιάς και ξύλινο σπαθί! Μου 'σφιξε το χέρι, μου είπε λόγια γλυκά, με ρώτησε για τη μηχανή. Του τα ξήγησα όλα, ένα προς ένα. Δεν είναι κανένα μπερδεμένο πράμα, Μεγαλειότατε, του είπα. Να αυτή η ρόδα που βλέπεις εδώ, τραβάς το σύρμα, γυρίζει η ρόδα κ' έπειτα όσοι κι αν είναι μπροστά γίνουνται στάχτη. Ο Βασιλιάς - τι καλός - απόρησε με την απλότη της μηχανής. Μου είπε πως με μια τέτοια μηχανή, σίγουρα θα διώξουνε τους Τούρκους από την Πόλη. Θα οπλίσει το στρατό με τη μηχανή μου κ' έπειτα βλέπεις Ελλάδα! Μου είπε πως θέλει πάλε να κουβεντιάσει μαζί μου και με προσκάλεσε στο παλάτι του για να τα πούμε καλύτερα. Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα από τη χαρά μου. Πατρίδα! Πατρίδα! Βλέπεις τι κατάφερα εγώ, το παιδί σου; Και πώς; Από τα βιβλία; τίποτις. Από την αγάπη σου!... Αυτόν το Βασιλιά σα να τον έχω ιδεί κάπου... Αδύνατο να θυμηθώ. Παιγνίδι θα 'ναι της μνήμης μου.

Κυριακή.
Τι κουτοί αυτοί οι αθρώποι! Σήμερα ήρθε ένας και μου πρόσφερε ένα μιλιούνι δραχμές για να του πουλήσω τη μηχανή. Μην ήτανε τρελός; Έτσι θα 'ναι. Μα, βλογημένε μου, ακόμα δεν έμαθες πως εγώ δεν δούλεψα για παράδες; Εγώ δουλεύω για την Πατρίδα, τ' ακούς; Για την Πατρίδα! Τι να τα κάνω τα μιλιούνια σου! Μου φτάνει εμένα η αγάπη της Πατρίδας. Ξύλα για φωτιά έχεις; Ξύλα, ξύλα γιατί ο βοριάς σφυρίζει όξω κ' η βροχή μου χτυπάει τα τζάμια σα να μου λέει να της ανοίξω για να μου κάνει συντροφιά. Πήγαινε στο καλό κυρά μου.

Δευτέρα.
Φεύγω αύριο για την Αθήνα. Ο Βασιλιάς με προσκαλεί στο παλάτι του. Θα πάρω μαζί και τη μηχανή. Απόψε ονειρεύτηκα στα ξύπνια μου. Περίεργο. Τα μάτια μου ήτανε ανοιχτά. Η κάμαρα γέμισε άξαφνα από τις αγαπητές μου μορφές. Η γυναίκα μου που δεν γνώρισα ποτέ, τ' αγγόνια μου, με τριγυρίσανε. Όλοι με χαϊδεύανε, μου γλυκομιλούσανε, βουίζανε γύρω στ' αυτιά μου σα μελίσσια. Ένιωσα πως ξανανιώνω. Έκανε κρύο. Το τζάκι ήτανε σβηστό, μα μια ζεστασιά σα χλιαρό νερό άρχισε να με περεχύνει σε όλο μου το κορμί. Ζεστάθηκα σιγά σιγά μόνο με την ιδέα. Τ' όνειρο με παρακολούθησε και στον ύπνο μου. Τ' αγγονάκια μου σταθήκανε και μου κελαηδούσανε πάνω απ' το προσκέφαλο λόγια γλυκά. Η γριούλα μου με τις ασημένιες τρίχες με χάιδευε με την τρυφερή ματιά της. Θέλουνε κ' οι γέροι τα χάδια τους... Η βροχή κλαίει θλιβερά πάνω στα κεραμίδα μου, ο βοριάς σχίζει τα σκοτάδια με τις στριγγιές φωνές του. Πώς θα ταξιδέψω! Μα είναι για την πατρίδα!

Τρίτη.
Στο λιμανάκι κόσμος μαζωμένος. Θέλουνε να με ιδούνε, να μου σφίξουνε για τελευταία φορά το χέρι. Είναι όλοι γνωστοί μου. Δηλαδή κανένας δεν είναι γνωστός μου. Δεν ξέρω πώς μου φαίνουνται τώρα οι αθρώποι. Σαν ίσκιοι, σαν καπνός. Μια θολούρα, μια καταχνιά ανεβαίνει σα σύννεφο μπροστά μου. Να κείνος εκεί έμοιαζε τόσο με τον Βασιλιά που ήρθε στο σπίτι. Με κοίταγε μ' έναν τρόπο. Όλοι με κοιτάζανε με παράξενον τρόπο. Μα πώς τους φαίνουμαι τάχα; Βέβαια θα 'μαι διαφορετικός από τους άλλους. Σα δουλεύει κανείς για την Πατρίδα, παίρνει έναν αέρα... Το παπόρι σφυρίζει. Οι φίλοι μου κουνάνε τα μαντίλια τους στον αέρα, όλοι μου φωνάζουνε "Στο καλό, καλή αντάμωση". Συγκινήθηκα. Είχα καιρό να νιώσω τέτοια συγκίνηση.

Στο παπόρι.
Κρύο, κρύο. Στριμώχτηκα σε μια γωνιά, κοντά στη μηχανή του παποριού για να ζεσταίνουμαι. Δε με ζέστανε τόσο η φωτιά, όσο η μηχανή που είχα δίπλα μου. Το παπόρι τρέχει. Τα βουνά της πατρίδας μου χαθήκανε πια από μπροστά μου. Ξένα βουνά, ξένες ακρογιαλιές. Βουνό τα κύματα. Φαντάζουμαι να βούλιαγε το παπόρι άξαφνα. Δε λυπάμαι για τη ζωή μου, μα η πατρίδα τι θα γινότανε τότε δίχως τη μηχανή μου; Θέλω να ζήσω μόνο για να χαρώ τη δόξα της... Ένας άθρωπος του παποριού με βασάνισε πολλήν ώρα για το εισιτήριο. Πώς βρίσκουνται τόσο κουτοί αθρώποι. Αναγκάστηκα να του ξηγήσω το σκοπό του ταξιδιού μου σαν είδα πως πίμενε. "Πηγαίνω στην Αθήνα, με ζητάει ο Βασιλιάς. Θέλει να ιδεί τη μηχανή μου και να οπλίσει με αυτή το στρατό του". Του 'δειξα και τη μηχανή για να πιστέψει. Άκουγε με προσοχή όσα του 'λεγα αλλά στα χείλη του είχε ένα χαμόγελο... Επιτέλους τονέ ξεφορτώθηκα· θα παραπονεθώ στο Βασιλιά για τον άθρωπο αυτό που τόσο με πίκρανε με την παράξενη επιμονή του. Μου φαίνεται πως δεν έδειξε το χρειαζούμενο σεβασμό στο άτομό μου. 

Αθήνα.
Έφτασα στην Αθήνα. Πρώτη φορά βλέπω τον τόπο. Αλλιώτικος τόπος! Όλα είναι αλλιώτικα εδώ, οι αθρώποι κινιούνται αλλιώτικα. Μα αυτό είναι δικός τους λογαριασμός. Εγώ πρέπει να ιδώ το Βασιλιά το γληγορότερο. Μα πού είναι το παλάτι! Ρωτώντας, ρωτώντας ωστόσο θα το βρω· οι αθρώποι είναι καλοί και μου αποκρίνουνται πρόθυμα σαν τους ρωτώ. Απόψε θα δειπνήσω στου Βασιλιά. Μα η φορεσιά μου είναι σε κακό χάλι. Το παλτό μου είναι ξεβαμμένο και τρύπιο στους αγκώνες, τα παπούτσια μου με μισό πάτο, το καπέλο μου τσακισμένο και τρύπιο. Με τέτοια φορεσιά δεν παρουσιάζουνται στο Βασιλιά. Μα είναι καλός ο Βασιλιάς και δε θα κοιτάξει τόσο μικρά πράματα. Αυτός τη μηχανή έχει πόθο να ιδεί. Έπειτα θα του εξηγήσω πως θα μπορούσα να 'χω κ' εγώ μια καλή φορεσιά μα τα θυσίασα όλα, και θέση και περιουσία, για τη μηχανή. Μπροστά στη μηχανή δεν θα 'χει καιρό να κοιτάζει τη φορεσιά μου. Χάνεται ο άθρωπος μπρος στην ιδέα. Η μηχανή μου είναι η ιδέα, η ιδέα η Εθνοσώστρα που θα την αγκαλιάσει ο Βασιλιάς για να σώσει την Πατρίδα...

Αχ, απόστασα γυρίζοντας· ατέλειωτος ο δρόμος και τα γόνατά μου λυγίζουνε. Ένα παιδάκι με είδε που γύριζα στους δρόμους και με ρώτησε πού πηγαίνω. "Είναι μακριά το παλάτι παιδί μου;" ρώτησα. "Έλα μαζί μου" μου αποκρίθηκε το παιδί. Μπρος το παιδί, πίσω ο γέρος.
Σε λίγο φτάσαμε σ' ένα μεγάλο σπίτι. "Να αυτό είναι το παλάτι" μου είπε το παιδί. Έβγαλα απ' την τσέπη μου μια πεντάρα κ' έκανα να του τηνέ δώσω για τον κόπο του. Μα κείνο πού να δεχτεί. "Είσαι γέρος, μου είπε, μπορεί να σου χρειαστεί για να πιεις κανένα ρούμι. Κάνει κρύο". Έφυγε τρέχοντας με τα γυμνά του πόδια... Αυτό λοιπόν είναι το παλάτι! Στάθηκα ώρα και το καμάρωνα. Μα δεν καλόβλεπα κιόλας γιατί είχε νυχτώσει σα φτάσαμε. Αναμμένα τα φανάρια. Μπροστά στις πόρτες στρατιώτες με τα ντουφέκια περπατούσανε αργά, σοβαροί κι αμίλητοι. Προχώρησα προς την πόρτα, μα ένας στρατιώτης με σταμάτησε άγρια. "Ε γέρο, πού τραβάς;" ρώτησε. Ο τρόπος του δεν ήτανε πολύ βγενικός κ' είχα σκοπό να μην του αποκριθώ, μα κείνος σαν είδε πως δε στεκόμουνα, έτρεξε και μ' έπιασε από το παλτό. "Άφησέ με, του είπα, με θέλει ο Βασιλιάς!" Κείνος έσκασε στα γέλια. "Και τι σε θέλει εσένα ο Βασιλιάς;" είπε. "Εμένα όχι, μα τη μηχανή μου" κι έκανα να του δείξω τη μηχανή που είχα κάτω από το παλτό μου. "Καλά, κατάλαβα, είπε γελώντας πάντα· 
μείνε απόψε όξω κι αύριο που θα ξυπνήσει ο Βασιλιάς τονέ βλέπεις".

Γύρισα πίσω. Πού να πάω; Κανένα δεν γνώριζα, λεφτά δεν είχα· το κρύο έσφαζε· έσφιγγα τη μηχανή στο στήθος μου απάνω για να ζεσταθώ. Μα τι να σου κάνει κι αυτή... Αποφάσισα να ξενυχτίσω όξω στο δρόμο. "Δεν πειράζει, σκέφτηκα, για την Πατρίδα είναι κι αυτό· λίγο ακόμα και παύουνε τα δεινά μου. Ζυγώνει η ανατολή". Βρήκα κάποια γωνιά κάτω από μια καμάρα του παλατιού και μαζώχτηκα εκεί κουβάρι. Αραιοί περνούσανε οι διαβάτες. Ένα φανάρι έκαιγε στη γωνιά του δρόμου κ' η φλόγα δερνότανε με τον αέρα μέσα στα τζάμια. Τι μελαγχολικό που μου φαινότανε το φως κείνο το βράδυ! Μα κρύωνα, κρύωνα. Το κρύο μου πάγωνε το αίμα στις φλέβες, μου πάγωνε ως και τις ιδέες. Δεν μπορούσα να στρώσω μιαν ιδέα. Ε και να το ήξερε ο Βασιλιάς πού βρισκόμουνα· αμέσως θα 'στελνε να με παίρνανε και θα 'δινε διαταγή να μου ετοιμάσουνε ένα ζεστό κρεβατάκι.

Από τη γωνιά μου αντικρίζω μια πιπεριά· ο αέρας τηνέ δέρνει αλύπητα και τα κλαδιά της πλέκουνε περίεργους ίσκιους στον τοίχο του αντικρινού σπιτιού και στα μάρμαρα του πεζοδρομίου. Μια σάλπιγγα σημαίνει κάπου μακριά κι ο ήχος φτάνει παραπονετικός, πένθιμος στ' αυτιά μου. Ένα σκυλί ανακατεύει λαίμαργα τα σκουπίδια που είναι στην άκρη του δρόμου, με την ελπίδα να βρει κανένα κόκαλο· βλέπω και μια γυναίκα τυλιγμένη σε ένα μαύρο μποξά, με ένα παιδάκι στην αγκαλιά, να κάθεται κάτω από την πιπεριά και ν' απλώνει το χέρι της δειλά σε κάθε διαβάτη, που περνάει βιαστικός δίχως να γυρίσει το πρόσωπό του. Μια άμαξα μεγαλόπρεπη με δυο φανάρια στα πλάγια που λάμπουνε σαν ήλιος, και δυο περήφανα μαύρα άλογα που σκάβουνε τη γης με τα πέταλά τους, στέκεται στην οξώπορτα ενός μεγάλου σπιτιού σα να περιμένει κάποιον αφέντη που θα βγει από μέσα τυλιγμένος σε γούνες. Ο αμαξάς ακούνητος σαν άγαλμα στη θέση του. Πώς δεν κρυώνει αυτός ο άθρωπος εκεί απάνω; Σιγά σιγά αραιώνουνε οι διαβάτες. Πού και πού περνάει τώρα κανένας ίσκιος και χάνεται· θα είναι προχωρεμένη πολύ η νύχτα.

Κλείνω τα μάτια μου για να κοιμηθώ όσο να φωτίσει... Ο ύπνος δεν έρχεται· το παγωμένο κορμί μου ανάπαψη δε βρίσκει. Τα χέρια μου κοκαλιάσανε. Τα τρίβω γλήγορα, τα χουσαίνω, τα βάζω κάτω από τις αμασκάλες μου για να βρούνε λίγη ζεστασιά... Ο αέρας έπαψε κατά τα μεσάνυχτα. Τώρα με τη σιγαλιά άρχισε να πέφτει ψιλό το χιόνι, μαλακό σαν μπαμπάκι. Στριφογυρίζει η άσπρη πιτουρίδα, θολώνεται ο αέρας από την άσπρη καταχνιά, η γης ντύνεται άσπρα. Τα κλαδιά της πιπεριάς ασπρίσανε και γέρνουνε ακούνητα σα λυπημένα. Ψυχή δε φαίνεται πουθενά και μόνο τα παράθυρα του αντικρινού μου σπιτιού φαίνουνται λαμπρά φωτισμένα. Τι να γίνεται τάχα μέσα σε κείνη τη φωτισμένη κάμαρα! Αν είναι ο σοφός που ζητάει να καλιγώσει τον ψύλλο με τη σοφία του, τονέ λυπούμαι. Δεν πας, χριστιανέ μου, να χωθείς στα ζεστά στρώματά σου!... Μην είναι κανένας άρρωστος που ψυχομαχάει; Μην είναι γλέντι, χορός; Ό,τι κι αν είναι, εμένα ποιος θα με ζεστάνει εδώ στη γωνιά μου; Κανείς· αχ πότε θα ξημερώσει, πότε θα ιδώ τον ήλιο; Δίψασε η ψυχή μου για ήλιο, για φως! Πάγωσε το αίμα μου. Πεθαίνω, πεθαίνω!

Ήμουνα μισοπεθαμένος από την παγωνιά. Με βρήκανε αναίσθητο το πρωί. Σαν άνοιξα τα μάτια μου βρέθηκα σε μια κάμαρα κ' ένας κύριος με μαύρα ρούχα και χρυσά ματογυάλια στεκότανε από πάνω μου· μια κοπέλα με άσπρη ποδιά μου 'φερε ένα ζεστό, αχνιστό και μυρουδάτο. Το ήπια και ζεσταθήκανε τα σωθικά μου. Έβγαλα τότε έναν αναστεναγμό μέσα από την καρδιά μου, γύρισα γύρω τα μάτια μου να ιδώ πού βρίσκουμαι, κ' η πρώτη σκέψη μου επήγε στη μηχανή μου. "Η μηχανή μου τι γίνεται; Θέλω τη μηχανή μου" φώναξα ανήσυχος. Η καλή κοπέλα με καθησύχασε τότε με γλυκά λόγια. "Σύχασε, μου είπε, με το χρυσό στοματάκι της, που λες κι έσταζε μέλι, σύχασε, η μηχανή σου είναι δω". Ζήτησα να την ιδώ. Μου τηνέ βάλανε μπροστά μου και ο κύριος με τα χρυσά ματογυάλια τηνέ κοίταζε με περιέργεια. "Πού βρίσκουμαι;" ξαναείπα. "Θέλω να ιδώ το Βασιλιά, ο Βασιλιάς θέλει να με ιδεί, αυτός με προσκάλεσε από την πατρίδα μου να 'ρθω στην Αθήνα". "Α, θέλεις το Βασιλιά;" έλεγε ο κύριος με τα χρυσά ματογυάλια. "Ναι, θέλω το Βασιλιά· πήγαινα εκείνο το βράδυ να μπω στο παλάτι, μα ένας στρατιώτης μου 'κλεισε το δρόμο· αναγκάστηκα να περάσω τη νύχτα όξω στο δρόμο· έκανε τέτοιο κρύο εκείνη τη νύχτα... Το χιόνι έπεφτε πυκνό... Μα πού είναι ο Βασιλιάς; πηγαίνετέ με λοιπό στο Βασιλιά, τι με κρατάτε δω;" Ο κύριος τότε μου μίλησε δίνοντας ένα σοβαρό τόνο στα λόγια του. "Καλά· σύχασε τώρα, και θα γίνει όπως το λες· θα σε πάμε στο Βασιλιά".

Σαν όνειρο τα θυμάμαι... Έπειτα με βάλανε σε μιαν άμαξα, καθίσανε δίπλα μου κι άλλοι δυο τρεις κ' η άμαξα πήρε ένα μακρινό, ατέλειωτο δρόμο. Δεν τους ήξερα τους αθρώπους εκείνους και το ύφος τους δεν μου άρεσε. Μα δεν έβαλα κακό με το νου μου. Ρώτησα. "Πού πηγαίνουμε;" "Στο Βασιλιά, μου αποκρίθηκε ο ένας από κείνους· δεν είπες ότι θέλεις να ιδείς το Βασιλιά;" Σύχασα. Στον κόρφο μου έσφιγγα τη μηχανή μου σα να 'τανε παιδί. Ήμουνα όλος χαρά που θα 'βλεπα πια το Βασιλιά. Μου φάνηκε πως πολύ αργούσαμε να φτάσουμε στο παλάτι. "Μα τόσο μακριά κάθεται ο Βασιλιάς; Τι του ήρθε να κατοικήσει τόσο μακριά;" είπα. "Ναι, κάθεται μακριά" μου αποκρίθηκε ο ένας. Η άμαξα έτρεχε γλήγορα. Ήτανε μέρα συννεφιασμένη· ήλιος δεν είχε φανεί, αέρας δυνατός φυσούσε, χοντρές ψιχάλες πέφτανε και κάποτε μπαίνανε μέσα στην άμαξα και μας χτυπούσανε στο πρόσωπο. Περνούσαμε από κάτι παράξενους τόπους· ο δρόμος έρημος, άσπρος, με λίγα δέντρα αψηλά στα πλάγια· πέρα, στ' ανοιχτά χωράφια, βόσκανε κάμποσα βόδια· ο αέρας σφύριζε μέσα στα δέντρα και τα κλαδιά τους χτυπιόντανε τρελά το ένα με το άλλο. Κίτρινα φύλα ξεκοβόντανε από τα κλαδιά, πέφτανε κάτω, κι ο αέρας αφού τα στριφογύριζε, τα 'φερνε μακριά. Ένας κυνηγός με το ντουφέκι στον ώμο καιροφυλακτούσε ένα πουλάκι· πέρα στο σπαρμένο χωράφι ήθελα να του φωνάξω πως είναι αμαρτία να σκοτώσει, κοτζάμ άθρωπος αυτός, ένα μικρό πουλάκι, όμως οι αθρώποι που με συνοδεύανε δε μ' αφήσανε. Η βουή του αέρα έσμιγε με το τρίξιμο των τροχών σε ένα παράξενο, παραπονετικόν ήχο που τον ένιωθα να φτάνει ως την καρδιά μου σαν παράπονο κανενός ετοιμοθάνατου. Μα η χαρά μου που θ' αντίκριζα σε λίγο το πρόσωπο του Βασιλιά δεν μ' άφηνε να νιώσω τη θλίψη για την αγωνία της φύσης, για το θάνατο του ετοιμοθάνατου. Μικρά πουλάκια πετούσανε δω και κει τσιτσιρίζοντας, κ' ένας σιχαμερός βάτραχος πρόβαλε πηδηχτά, σα να μας χαιρετούσε, μέσα από κάτι πράσινα σαπισμένα νερά. "Ακόμα;" ξαναείπα. "Κοντεύουμε να φτάσουμε" μου αποκριθήκανε.

Σάββατο.
Γιατί με φέρανε δω; Εγώ δεν είμαι τρελός, όχι δεν είμαι τρελός! Τι θέλω εγώ εδώ μέσα μαζί με τους τρελούς; Κακοί αθρώποι, δε λυπόσαστε την Πατρίδα; Μου πήρανε και τη μηχανή μου και με κρατούνε φυλακισμένο μέσα σε μια κάμαρα! Ποιος είπε πως είμαι τρελός; Γράφω και ξαναγράφω στο Βασιλιά να 'ρθει να με πάρει από δω μέσα μα δε μου αποκρίνεται στα γράμματά μου. Η καμπάνα σημαίνει για τον εσπερινό... Δε θέλω τίποτις... Λευτεριά θέλω, φως, ήλιο!

Διαβάστε Περισσότερα

ΔΩΣΑΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ, Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΤΑ.

Ανησυχητικά είναι τα συμπεράσματα νέας έρευνας του Ευρωβαρόμετρου, για την κατάσταση του πολιτισμού στην Ευρώπη εξαιτίας της κρίσης.

Για να μην ψάχνετε, σας λέω εγώ ότι το Ευρωβαρόμετρο διεξάγει έρευνες για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πάνω σε διάφορα θέματα, με σκοπό τη βελτίωση των πολιτικών της σε σχέση με τα θέματα αυτά.

Βέβαια, στην Ευρώπη όλα πάνε κατά διαόλου και δεν υπάρχει βελτίωση σε τίποτα, οπότε είτε το Ευρωβαρόμετρο δε δουλεύει καλά - μάλλον είναι κινέζικο - είτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ξέρει να το χειρίζεται. 

Σύμφωνα με την έρευνα, ο πολιτιστικός χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξασθενεί, καθώς έχει μειωθεί ο αριθμός των Ευρωπαίων που ασχολούνται με τον πολιτισμό. Ασχολούνται όλοι με την Ελλάδα.

Οι Ευρωπαίοι μας ζηλεύουν και προσπαθούν να αντιγράψουν τον πολιτισμό μας, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Δεν είναι εύκολο να βγει δεύτερος Κιάμος ή δεύτερη Πάολα.

Οι Ευρωπαίοι είναι χαρούμενοι που όλο και περισσότερο νέοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη, αφού υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μεταφέρουν μαζί τους τον ελληνικό πολιτισμό και να μετατραπεί ολόκληρη η ήπειρος σε ένα απέραντο μπουζουκομάγαζο.

Η έρευνα δείχνει ότι στην Ελλάδα μόλις το 5% έχει υψηλή ή πολύ υψηλή συμμετοχή σε πολιτιστικές δραστηριότητες, αφού οι ντουλάπες του 95% των Ελλήνων είναι γεμάτες με ρούχα περσινής κολεξιόν και φοβούνται ότι αν πάνε στο Μέγαρο Μουσικής θα τους πουν σκατόγυφτους οι νεκροζώντανες κυράτσες του Κολωνακίου που το γεμίζουν κάθε βράδυ.

Μάλιστα, μόνο το 22% των Ελλήνων υποστήριξαν ότι επισκέφτηκαν κάποιο πολιτιστικό μνημείο τον προηγούμενο χρόνο, αν κι αυτό είναι πολύ λογικό, αφού τα περισσότερα πολιτιστικά μνημεία γκρεμίστηκαν και στη θέση τους χτίστηκαν χριστιανικές εκκλησίες ή είναι θαμμένα κάτω από την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου.

Επιπλέον, μόλις το 50% των Ελλήνων δηλώνουν ότι διάβασαν έστω κι ένα βιβλίο τους τελευταίους 12 μήνες, ενώ οι υπόλοιποι ισχυρίζονται ότι δεν αγοράζουν βιβλία, γιατί τα βιβλιοπωλεία είναι κλειστά τις Κυριακές και τις καθημερινές δεν προλαβαίνουν να πάνε για ψώνια, αλλιώς θα είχαν σηκώσει ολόκληρη την "Πολιτεία".

Οι Έλληνες είπαν στην έρευνα ότι το τελευταίο βιβλίο που διάβασαν ήταν "Ο Αλχημιστής" του Πάολο Κοέλιο, οπότε κάθε φορά που θέλουν πάρα πολύ κάποιο βιβλίο περιμένουν να συνωμοτήσει ολόκληρο το σύμπαν για να το αποκτήσουν.

Βέβαια, δεν είναι και πολύ εύκολο όταν είσαι άνεργος και πεινάς να σκέφτεσαι την πνευματική σου καλλιέργεια. Μην κοιτάτε τους Αρχαίους Αθηναίους που είχαν ένα κάρο σκλάβους να δουλεύουν όλη μέρα στα χωράφια και κωλοβαρούσαν. Σήμερα οι σκλάβοι είμαστε εμείς. 

Από τη μεριά του, ο Αντώνης Σαμαράς υποσχέθηκε χθες στο Γιάννη Πρετεντέρη ότι, μετά το δωρεάν wi-fi σε όλη την Ελλάδα, θα γεμίσει ολόκληρη τη χώρα με στίχους του Καβάφη και θα ψεκάσει τις πόλεις με βιβλία του Άδωνι Γεωργιάδη, ώστε ο ελληνικός λαός να ξαναγίνει σοφός και να ψηφίσει Νέα Πασοκοκρατία στις επόμενες εκλογές.

by To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Άνθρωπος αμόρφωτος ξύλο στους φασίστες.)





ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει και δεν έχει επαναστατήσει ο λαός ενάντια σ’ αυτό το καθεστώς. Έχουμε αναλύσει πολλές φορές τις ιδεολογικές αρτηριοσκληρώσεις, τον ραγιαδισμό και την αδυναμία αντίδρασης. Μήπως υπάρχει κι ένας ακόμα λόγος που η όποια “επανάσταση” εντός κι εκτός εισαγωγικών δεν είναι θελκτική για τις μάζες; 

Οι επαναστάσεις σε όλη την ανθρώπινη ιστορία γίνονταν για τους εξής λόγους:

• Απελευθέρωση από τυράννους πάσης φύσεως.
• Διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών ζωής και εργασιακών όρων.
• Αίσθημα αδικίας.
• Ανάγκη για αυτονομία.

Στην Ελλάδα η “επανάσταση” θεωρείται ως μια εκ του ασφαλούς καταδίκη της πραγματικότητας, αφού επιζητά ολική σύγκρουση χωρίς να έχει συγκρουστεί στα επιμέρους κομμάτια με την εξουσία. Σ’ αυτό έχει μερίδιο ευθύνης η Αριστερά, που ζητάει γενικά κι αόριστα από τον λαό να εξεγερθεί ή να ακολουθήσει το λαϊκό κίνημα, ενώ η ίδια αναλώνεται σε ανέξοδα καλέσματα για επανάσταση.

Δυστυχώς το σημαντικότερο αντι-επαναστατικό εμπόδιο είναι πως για τους περισσότερους η επανάσταση ισούται με μια ουτοπία. Δεν υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια απτά, που να μην βασίζονται στις καλές προθέσεις μόνο ή στην μετα-επαναστατική συνθήκη. Προς το παρόν κυριαρχεί μια ενδελεχής ανάλυση και λεπτομερής περιγραφή της κατάστασης που ζούμε, από πολλούς.

Σαφώς το εύκολο είναι να επισημάνουμε τα προβλήματα, καθώς είναι τόσα πολλά και οφθαλμοφανή. Αυτό δεν συνιστά όμως “φιτίλι” για εξέγερση. Ούτε βέβαια πείθει τους ανθρώπους πως αυτός που ξέρει να αναλύει τις καταστάσεις έχει και την λύση. Βέβαια η γνώση του συστήματος που σε περιβάλλει είναι απαραίτητη για την καλλιέργεια συνείδησης.

Οι επαναστάσεις ιστορικά ήταν αιματηρές και βίαιες. Στην σημερινή εποχή συμβαίνει μια επανάσταση, τα αποτελέσματα της οποίας δεν έχουν φανεί ακόμα. Ονομάζεται ιντερνετική. Με τα τόσα ανεξάρτητα blogs και sites και με τα social media, η δημόσια σφαίρα έχει επεκταθεί. Πλήθος πληροφοριών, αποκαλύψεων και ερευνών δημοσιεύονται, έχοντας ως στόχο τις κυβερνήσεις, τις διαπλοκές του κεφαλαίου, τον κορπορατισμό, τα αποτελέσματα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.

Μπορούμε πλέον να μάθουμε τι συμβαίνει στην Μέση Ανατολή, ποια τα αποτελέσματα του ΔΝΤ σε χώρες που κυρίευσε, πως προσπαθούν να διατηρήσουν την ισχύ τους οι ελίτ, οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, τι δεν καλύπτουν τα καθεστωτικά media και τόσα άλλα, που πριν λίγα χρόνια μας ήταν αδιανόητο. Υποθέσεις του παρελθόντος σήμερα θεωρούνται βεβαιότητες. Το σκεπτικό των ανθρώπων παγκοσμίως φαίνεται -επιμένω φαίνεται- πως αλλάζει.

Αυτού του είδους η “επανάσταση” μπορεί να μην στήνει οδοφράγματα και να μην βάζει φωτιές στους κάδους, ούτε να συγκρούεται με τα ΜΑΤ, αλλά επιδρά στην διαμόρφωση ενός νέου περιβάλλοντος. Το περιβάλλον αυτό ζει μέσα σε μια κοινωνία με όλο και περισσότερα σύνορα και φράγματα, με την κυρίαρχη ιδεολογία να έχει αποκτήσει περισσότερα όπλα και να προσπαθεί να ελέγξει και να “γεμίσει” κάθε κενό όπου μπορεί να αναδυθούν εναλλακτικές φωνές. Ουσιαστικά το ίντερνετ έρχεται να επεκτείνει τον χωροχρόνο που κινούμαστε, κάτι που έχει απασχολήσει κυβερνήσεις ανά τον κόσμο και γι’ αυτό αναζητούν νομοθετικά τεχνάσματα για να τον ελέγξουν.

Δεν μπορούμε σε ενεστώτα χρόνο να αποτιμήσουμε τις συνέπειες από την πληροφόρηση αυτή και την αλληλεπίδραση του διαδικτύου, αλλά και από το πως θα οργανώνονται “εξεγέρσεις” στο μέλλον. Ήδη τα τελευταία χρόνια, με πρόσφατα παραδείγματα τον αραβικό κόσμο και τα κινήματα των πλατειών, τα social media έγιναν δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ πολιτών. Δεν έχει ωριμάσει ωστόσο ο τρόπος χρήσης και δεν έχουν εξετασθεί όλες οι δυνατότητες οργάνωσης.

Ωστόσο, αυτή η ψηφιακή επανάσταση κρύβει κι έναν μεγάλο, καθόλου αμελητέο κίνδυνο. Τον κίνδυνο η ανθρωπότητα να επαναπαυτεί σ’ αυτό και να γνωρίσουμε έναν νέου τύπου Μεσαίωνα, όσο αφορά την συνειδησιακή καθήλωση. Να μην εκπλήσσεται από το τι μαθαίνει για τους δυνάστες της, αλλά να αρκείται στα οργισμένα ξεσπάσματα που θα σηκώνουν λίγο το καπάκι της χύτρας.

Η επανάσταση επομένως, δεν ανήκει σε καμία ηγεσία, σε κανένα κόμμα, σε καμία σέχτα κ.ο.κ. Γιατί αν την εμπορεύονται επίσημα και αναγνωρισμένα, παύει να είναι επανάσταση. Αυτό είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση, η δημιουργία δηλαδή νέων και φρέσκων πρωτοβουλιών, δηλαδή βημάτων ακηδεμόνευτων. Ως τότε, μέχρι δηλαδή οι ζυμώσεις να φέρουν αποτελέσματα από αυτό το ετερόκλητο σύνολο, η επανάσταση θα ακούγεται ως παρωχημένος όρος που έρχεται όλο από το μέλλον, η Αριστερά θα την μονοπωλεί σε θεωρητικό επίπεδο και μόνο, ενώ οι πολίτες θα φοβούνται πως η επανάσταση είναι μόνο φωτιές στους δρόμους, σπασμένες βιτρίνες και μια τεμπέλικη εκφορά λόγου.





ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΑΦΑΤ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ.

Η χήρα του Παλαιστίνιου ηγέτη Suha με δηλώσεις της στο πρακτορείο Reuters είπε ότι ο θάνατος του Αραφάτ οφείλεται σε δηλητηρίαση με πολώνιο.
 Ισχυρίζεται ότι τα αποτέλεσμα της διεθνούς ομάδας επιστημόνων που προχώρησε στην εκταφή της σορού του Αραφάτ τον περσινό Νοέμβριο δείχνουν "απροσδόκητα" μεγάλη περιεκτικότητα στο ραδιενεργό πολώνιο. 



ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΕΛΑΦΑΚΙ ΠΟΥ ΖΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΒΕΛΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.

Ένα ελάφι που φωτογραφήθηκε με ένα βέλος περασμένο στο πρόσωπό του αναζητούν οι υπεύθυνοι του πάρκου του Νιού Τζέρσει, σύμφωνα με την Ν.Υ. Daily News . Το ελάφι προφανώς, σύμφωνα με την εφημερίδα, χτυπήθηκε από κάποιον που είχε ως στόχο την εξόντωση του.
   Ευτυχώς, το βέλος δεν βρήκε κάποιο ζωτικό όργανο του ζώου, το οποίο φωτογράφησε η Susan Darrah που το είδε στην πίσω αυλή του σπιτιού της και κάλεσε αμέσως τις αρχές για να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Όπως είπε η ίδια, το ζώο φαινόταν ήρεμο και γενικώς σε καλή κατάσταση αλλά το θέαμα ήταν σοκαριστικό.

     Σύμφωνα με την αυτόπτη μάρτυρα οι αρχές που έφτασαν στο σημείο δεν κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν το τραυματισμένο ζώο και οι προσπάθειές τους να το εντοπίσουν και να του αφαιρέσουν το βέλος συνεχίζονται.
   Το ρεπορτάζ δημοσιεύεται στη N.Y Daily News, αλλά μεταξύ των χρηστών που αναρτούν σχόλια, είναι κι αυτοί που αμφισβητούν τη γνησιότητα της φωτογραφίας και κάνουν λόγο για φότοσοπ. 



ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΤΟΛΙΔΙ Η "ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ" ΤΗΣ ΑΕΚ.

Συγκίνηση, εικόνες μνήμες και ένα εντυπωσιακό βίντεο μέσα από το οποίο έγινε η παρουσίαση των σχεδίων του νέου γηπέδου της ΑΕΚ έγινε η παρουσίαση της Αγιάς Σοφιάς.

Όλοι ήταν εκεί για να θυμηθούν το παρελθόν και να δουν εικόνες από το μέλλον της ΑΕΚ. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχει συσπειρώση τον κόσμο της ομάδας και το όνειρο του γηπέδου της Ένωσης στη Νέα Φιλαδέλφεια θα γίνει πραγματικότητα.

Στην παρουσίαση δόθηκαν στη δημοσιότητα εικόνες της Αγιάς Σοφιάς ενώ έγινε και ανάλυση των δεδομένων. Δείτε παρακάτω τα χαρακτηριστικά που θα έχει το γήπεδο αλλά και το χρονδιάγραμμα.

Τα χαρακτηριστικά του γηπέδου
Προϋπολογισμός: 65 εκατομμύρια ευρώ
Θέσεις: 32.00-34.000
Σουίτες: 40
Πύλες εξόδου: 30
Φωτεινοί πίνακες: 2
Θέσεις πάρκινγκ: 1500 υπόγειες και υπαίθριες

Το χρονοδιάγραμμα του γηπέδου:

30/11/2013: Τελική έγκριση του Έργου από το Δήμο και τεχνικός έλεγχος από ΓΓΑ
15/12/2013: Θεσμική οργάνωση έργου
10/02/2014: Έκδοση οικοδομικής άδειας
30/04/2014: Δημοπράτηση του έργου
... 2014: Έναρξη κατασκευής
2015-16: Ολοκλήρωση του έργου

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης τόνισε:

"Οι ιδρυτές της ιδέας που λέγεται ΑΕΚ δεν χρειάστηκαν την παραμικρή βοήθεια. Ούτε εμείς θα χρειαστούμε. Θα το χτίσουμε μόνοι μας και μαζί. Το γήπεδο θα ανήκει στην ΑΕΚ και κανέναν άλλο. Ο καθένας μπορεί να συμμετέχει στην ΑΜΚ.

Το σύνθημά μας είναι πολλά από λίγους και λίγα από πολλούς. Το ιδανικό που λέγεται ΑΕΚ είναι πάνω από πρόσωπα. Ισχυρούς ιδιοκτήτες χρειάζονται οι εταιρείες και η ΑΕΚ δεν είναι εταιρεία. Αυτά τα τείχη θα τα σηκώσουμε ψηλά όλοι μαζί.

Τιμάμε αυτούς τους ανθρώπους που μας παρέδωσαν ζωντανή την ΑΕΚ. Όσο κι αν δυσκολεύονται οι αντίπαλοί μας να το καταλάβουν, η ΑΕΚ είναι πολύ περισσότερο από μία ομάδα και το γήπεδό της δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό. Το νέο μας γήπεδο εκπροσωπεί την τεράστια ιστορία της ομάδας μας και τη βυζαντινή της προέλευση.

Μετά την καταστροφή έρχεται πάντα η αναγέννηση. Κι αυτή τη φορά τα τείχη που θα προστατεύσουν την ομάδα μας θα είναι υψηλά και απόρθητα. Το κάστρο αυτό θα είναι απόρθητο."

Tο Οικουμενικό Πατριαρχείο μέσω του Μητροπολίτη Δράμας έστειλε μήνυμα αλλά και την πρόθεσή του:  "Να βάλει τον πρώτο θεμέλιο λίθο, γι΄ αυτό και θα καταθέσει στο λογαριασμό της Δικέφαλος ΑΕ το ποσό των 50.000 ευρώ."

ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ!

Επανάσταση στην ιατρική επιστήμη, η οποία ανακάλυψε έναν μοναδικό τρόπο να εκπαιδεύει το ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να επιτίθεται και να νικά τον καρκίνο.

Δοκιμές πραγματοποιούνται τώρα σε διάφορα νοσοκομεία και τα αποτελέσματα έχουν ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία, καθώς στην ουσία θεραπεύεται ο καρκίνος χωρίς φάρμακα.

Οι ειδικοί λοιπόν τώρα όχι απλώς κατάφεραν να ανακαλύψουν τον μηχανισμό με τον οποίο τα καρκινικά κύτταρα ξεφεύγουν από την φυσική άμυνα του οργανισμού, αλλά και τον τρόπο (το φάρμακο δηλαδή) με τον οποίο μπορούν να σπάσουν την ασπίδα του καρκίνου, ώστε το ανοσοποιητικό να του επιτεθεί.

Όταν η επίθεση αρχίσει τα καρκινικά κύτταρα αρχίζουν να πεθαίνουν και ο όγκος που έχουν δημιουργήσει αρχίσει να συρρικνώνεται ή να εξαφανίζεται στους πιο τυχερούς ασθενείς, που εμφανίζουν αυτό που ονομάζεται καλή ανταπόκριση.

Μάλιστα δεν έχει καμιά σημασία σε ποιο όργανο έχει εκδηλωθεί ο καρκίνος ή ποιος είναι ο τύπος του. Αυτό που μετράει είναι να απελευθερωθεί το ανοσοποιητικό σύστημα.

Σε προπαιδευτικές μελέτες που έγιναν, το φάρμακο είχε θετικά αποτελέσματα και σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού, των ωοθηκών, του παχέος εντέρου, της κεφαλής και του τραχήλου.

Αλλά όχι του προστάτη.

Η θεραπεία αυτή με την οποία ουσιαστικά το ανοσοποιητικό μας σύστημα εκπαιδεύεται για επιτίθεται στους εισβολείς ονομάζεται ανοσοθεραπεία, η αρχή της οποίας βασίζεται στη δημιουργία σχεδόν όλων των εμβολίων.

ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗ Κ. ΠΑΛΑΜΑ.

Το ακινητο που γεννήθηκε ο εθνικός μας ποιητής πωλείται προς 1.500.000€. Στον αριθμό 241 της οδού Κορίνθου, σε ένα όμορφο νεοκλασσικό στην Πάτρα γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου του 1859, ο νεότερος εθνικός μας ποιητής, Κωστής Παλαμάς.

Προσπάθειες που είχαν γίνει για να χαρακτηριστεί το σπίτι-μουσείο απέβησαν άκαρπες με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης  του -ιστορικά φορτισμένου- ακινήτου να το πουλά σήμερα προς 1.500.000 ευρώ.  

Ο δήμος αδυνατεί - λόγω κρίσης - να προχωρήσει στην αγορά του και έτσι ένα μεσιτικό γραφείο έχει αναλάβει να βρει νέους αγοραστές. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι τρία χρόνια πριν τη γέννση του Παλαμά, στο ίδιο σπίτι γεννήθηκε και η μεγάλη ιταλίδα πεζογράφος Ματθίλδη Σεράο.

Στις σημειώσεις του ο Κωστής Παλαμάς, τιμώντας τη γενέθλια πόλη του, γράφει με ένα σονέττο:

«Γεννήθηκα στην Πάτρα στα 1859. 
Πέμπτη, απομεσήμερο, στις δύο η ώρα,
 δεκατρείς του Γενάρη.
 Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι 
/ Στοιχειό είναι και με προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει
 / Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα
 / Στα μάτια μου όλο υψώνεται, όλα και μ’ του τα νιάτα
 / Το σπίτι ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα
 / Κι ανόθευτο κι αχάλαστο και με προσμένει ακόμα
 / Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
 / Στοιχειό και σαν απάτητο, με ζει και με προσμένει» 



ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΚΕ ΓΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΩΝ 2013 ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ 2^η

Προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Θέμα: Παράνομες και καταχρηστικές οι παρακρατήσεις υπέρ τρίτων, από την Τράπεζα

           Πειραιώς ποσών από την Ενιαία Ενίσχυση του 2013.

   

Η οργή και αγανάκτηση ξεχειλίζουν στη μεγάλη πλειοψηφία της αγροτιάς, από την «εν ψυχρώ», παράνομη και προκλητική παρακράτηση σημαντικών ποσών από την προκαταβολή της Ενιαίας Ενίσχυσης του 2013, που δικαιούνται στο ακέραιο οι αγρότες, και τα οποία περίμεναν για να αγοράσουν αγροτικά εφόδια προκειμένου να συνεχίσουν την αγροτική δραστηριότητα, να πληρώσουν τα πιο πιεστικά χρέη και να ζήσουν την οικογένεια τους, αφού το αγροτικό εισόδημα έχει αποδεκατιστεί, από τη ληστρική, άγρια πολιτική της κυβέρνησης .

Τα κονδύλια αυτών των ενισχύσεων προέρχονται από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Εγγυήσεων και το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης, είναι λεφτά των λαών, δίνονται σε όλους τους αγρότες της ΕΕ και αποτελούν εισοδηματική ενίσχυση, χωρίς βέβαια να αναπληρώνουν τις μεγάλες εισοδηματικές απώλειες των αγροτών μας από την παραμονή στην ΕΕ και την εφαρμογή της σκληρής και σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών Κοινής Αγροτικής Πολιτικής(ΚΑΠ). 

Ωστόσο σύμφωνα με το άρθρο 28 του Κανον. 1782/2003 του Συμβουλίου αναφέρεται σαφώς, ότι οι ενισχύσεις στο πλαίσιο των καθεστώτων στήριξης καταβάλλονται στο ακέραιο στους δικαιούχους. Συνεπώς σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται η παραμικρή παρακράτηση, διαφορετικά είναι παράνομο. Οφείλει λοιπόν η κυβέρνηση να εξασφαλίζει και να δίνει καθ’ ολοκληρία και στο ακέραιο το ποσό της ενίσχυσης στον δικαιούχο, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε ακόμα μια φορά και ο Επίτροπος Γεωργίας σε ερωτήσεις που του έγιναν στην πρόσφατη επίσκεψη του στην Ελλάδα.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. υπουργός :

Τι ενέργειες θα κάνει η κυβέρνηση προκειμένου να σταματήσει η παράνομη παρακράτηση και να επιστραφούν στους δικαιούχους αγρότες όσα χρήματα καταχρηστικά έχουν παρακρατηθεί από τις πληρωμές των άμεσων ενισχύσεων.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ

Νίκος Μωραΐτης

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ & ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΔΕΣΣΑ & ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ

       Με αγωνιστικές απεργιακές συγκεντρώσεις & πορείες σε Έδεσσα & Γιαννιτσά συμμετείχε το ΠΑΜΕ στην πανελλαδική απεργία. Με αγωνιστικό παλμό και καλή συμμετοχή εργαζομένων, αγροτών , αυτοαπασχολούμενων & νεολαίας πραγματοποιήθηκαν απεργιακές συγκεντρώσεις  στους Μ.Καταρράκτες της Έδεσσας & στη Πλατεία ΕΠΟΝ ( Πεζόδρομος ) στα Γιαννιτσά.

       Ξεχωριστό τόνο και στις δύο συγκεντρώσεις έδωσε η συμμετοχή εργαζομένων από το Σωματείο της Coca-Cola, που βρίσκονται  στη 37^η μέρα των αγωνιστικών τους κινητοποιήσεων.

       Μετά τις συγκεντρώσεις ακολούθησαν πορείες με τα πανό του ΠΑΜΕ & του Σωματείου της Coca-Cola με συνθήματα για το δικαίωμα στη δουλειά, για την απαλλαγή από τις αντεργατικές πο-λιτικές συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ & της ΕΕ με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις.

     ►  Η συγκέντρωση της Έδεσσας ξεκίνησε με χαιρετισμό από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων της Coca-Cola με αναφορά στον αγώνα τους για το μεροκάματο και ενάντια στο κλείσιμο των επιχειρήσεων της πολυεθνικής στη χώρα μας & τη μεταφορά τους σε γειτονικές χώρες με πιο φτηνό μεροκάματο.

             Χαιρετισμό στη συγκέντρωση απεύθυνε ο Πρόεδρος της Α’ ΕΛΜΕ Πέλλας Σερμέτης Τριαντάφυλλος με ξεχωριστή αναφορά στα μεγάλα κενά εκπαιδευτικών, τις διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών και το γκρέμισμα του δημόσιας & δωρεάν παιδείας. Από το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών χαιρέτισε ο Τραπεζανίδης Γιώργος καταδεικνύοντας τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων ( κλείσιμο ΕΠΑΛ, κενά δασκάλων & καθηγητών και στα Σχολεία της Πέλλας, …).

      Από τη τοπική γραμματεία της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης ( ΠΑΣΥ ) χαιρέτισε ο Καραβίτης Σίμος καταγγέλλοντας το νέο χαράτσι με τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων, την άγρια φορολόγηση των αγροτών από το πρώτο ευρώ & τα μειωμένα κονδύλια της νέας ΚΑΠ 2014-2020 της ΕΕ για τη γεωργία, που όλα μαζί βαράνε στο «ντορό» της συγκέντρωσης γης & παραγωγής σε λιγότερα χέρια «ισχυρών αγροτικών εκμεταλλεύσεων» και το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς.

       Κεντρικός ομιλητής από τη γραμματεία Ν.Πέλλας του ΠΑΜΕ ο Προυσανίδης Ανέστης, καλώντας τους εργαζόμενους από κάθε κλάδο, τους νέους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τις γυναίκες και τους μετανάστες σε γενικό ξεσηκωμό, γιατί λένε ψέματα πως δεν θάρθουν άλλα μέτρα. Κάλεσε τους εργαζόμενους «να φτιάξουν το δικό τους ορμητικό ποτάμι που θα τσακίσει τις αντεργατικές πολιτικές συγκυβέρνησης & ΕΕ - με μνημόνια ή χωρίς αυτά - χωρίς την αναγνώριση κανενός χρέους από μεριάς τους, χωρίς παζάρεμα τρόπων αποπληρωμής του, χωρίς “καλύτερα μνημόνια”, δεν υπάρχουν τέτοια».

                                             

     ►  Τη συγκέντρωση των Γιαννιτσών άνοιξε με σύντομο χαιρετισμό  του ο Σκαρλής Αντώνης από το Σωματείο Εργαζομένων της Coca-Cola.

            Στη συνέχεια ακολούθησε χαιρετισμός από την εκπρόσωπο της Ομάδας Γυναικών Γιαννιτσών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας ( Ο.Γ.Ε.) Ευσταθιάδου Αγγέλα , που επεσήμανε την ανάγκη οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, οι εργαζόμενες, οι άνεργες, οι αυτό-απασχολούμενες, οι αγρότισσες, οι συνταξιούχες, οι σπουδάστριες, οι μετανάστριες, να δώσουν τη δική τους αγωνιστική απάντηση στις βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές & τα νέα μέτρα.

      Από μέρους των αγροτών της ΠΑΣΥ χαιρέτισε ο Γιώγας Παναγιώτης  καταγγέλλο-ντας  «τα νέα αντιαγροτικά μέτρα της συγκυβέρνησης, που έρχονται να προστεθούν στις απλήρω-τες για μήνες παραγωγές για αγρότες & κτηνοτρόφους, στο κάθε μέρα αυξανόμενο κόστος παρα-γωγής, στα ανελέητα χαράτσια, στα αυξημένα ασφάλιστρα του ΕΛΓΑ χωρίς την κάλυψη όλων των ζημιών ( π.χ. φετινές ζημιές στα Ροδάκινα, κλπ.). Πρέπει η φτωχομεσαία αγροτιά να δίνει καθημε-ρινά & συντονισμένα τη δική της αγωνιστική απάντηση σ’αυτές τις αντιαγροτικές πολιτικές».

       Κεντρική ομιλήτρια από την Τοπική Γραμματεία του ΠΑΜΕ η αντιπρόεδρος του Εργ.Κέντρου Γιαννιτσών Χατζηβασιλειάδου Αριστέα.

        Στην ομιλία της ανέφερε :

«Η δυσαρέσκεια για τα μέτρα που πάρθηκαν και τα άλλα που έρχονται είναι μεγάλη. Τη συζητάμε όλοι και παντού, αλλά δεν αρκεί αυτό για να επηρεάσει ο λαός τις εξελίξεις. Όσο η δυσαρέσκεια περιορίζεται στην καταγγελία, στο ανάθεμα, το σύστημα κοιμάται ήσυχο. Καταλαβαίνει πως έχει περιθώρια και χρόνο να βελτιώσει τον τρόπο που ενσωματώνει και χειραγωγεί, να βρει και νέους τρόπους.

      Η εργοδοσία, τα κόμματα που νομοθετούν για λογαριασμό της, ξέρουν πώς να εμποδίζουν το λαό να δει τη δύναμή του και να τη χρησιμοποιήσει. Όλοι οι μηχανισμοί τους γι' αυτό το σκοπό δουλεύουν.  Προσπαθούν να καλλιεργήσουν το φόβο, αλλά και τις αυταπάτες και όχι μόνο η εργοδοσία και το κράτος της.

       Είναι και οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου, που κάνουν την ίδια δουλειά. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Αρκεί να δει κανείς τι λένε και τι κάνουν τα τελευταία τέσσερα χρόνια που ξέσπασε η κρίση. Πώς την ερμηνεύουν, τι καλούν τους εργαζόμενους να κάνουν, ποια διέξοδο προτείνουν.

      Αυτή η διαφορετική γραμμή στο κίνημα εκφράστηκε και στην προετοιμασία της σημερινής  απεργίας, την οποία αποφάσισαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, κάτω από την πίεση Ομοσπονδιών και Σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Τι έκαναν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες για να έχει επιτυχία; Τι έκανε το Εργ.Κέντρο Γιαννιτσών; Απολύτως τίποτα. Όχι μόνο αυτό, αλλά την υπονόμευσαν κιόλας. Στην πλειοψηφία των σωματείων που ελέγχουν, δεν έγινε καν συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου, για να συζητήσει την οργάνωση της απεργίας.

     Μ' αυτές τις δυνάμεις, το ΠΑΜΕ έχει πόλεμο. Όχι για να διαιρέσει τους εργαζόμενους, αλλά επειδή θέλει να τους ενώσει πάνω στο ταξικό συμφέρον. Επειδή στην εργατική τάξη, το ΠΑΜΕ δε βλέπει «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», αλλά εργάτες και υπάλληλους, άνεργους, γυναίκες, νέες και νέους, που στύβονται για να κερδίζει μια δράκα επιχειρηματικών ομίλων.

    Οι άλλες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, λένε ότι εργαζόμενοι και εργοδότες είναι «κοινωνικοί εταίροι». Το ΠΑΜΕ λέει ότι είναι αντίπαλοι. Οι άλλοι νοιάζονται να βγει η ελληνική οικονομία από την κρίση. Το ΠΑΜΕ νοιάζεται να βγουν οι εργαζόμενοι νικητές από την κρίση. Οι άλλοι λένε πως με ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, μπορεί το κεφάλαιο να κερδίζει και ο λαός να ευημερεί. Το ΠΑΜΕ λέει ότι με όποιο μείγμα διαχείρισης, το κεφάλαιο θα ευημερεί σε βάρος του λαού. Οι άλλοι θέλουν μια «καλύτερη» ΕΕ. Το ΠΑΜΕ λέει ότι η ΕΕ είναι των μονοπωλίων και ότι δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή.

     Οι άλλοι λένε ότι με αλλαγή κυβέρνησης, «τα πράγματα μπορούν να φτιάξουν». Το ΠΑΜΕ λέει ότι ο εργαζόμενος λαός πρέπει να παλεύει ενάντια σε κάθε κυβέρνηση που νομοθετεί σε βάρος του και τον εμποδίζει να πάρει στα χέρια του τον πλούτο που παράγει.

     Οι δυσκολίες του αγώνα είναι πολλές αλλά όχι απροσπέλαστες. Για να ανασάνουμε σήμερα χρειάζεται ανατροπή της βαρβαρότητας που ζούμε. Γρανάζι χωρίς εμάς δεν μπορεί να γυρίσει.

Η υποχώρηση στις δυσκολίες, η συμφιλίωση με το κεφάλαιο, οι διαπραγματεύσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οδηγούν στην μακροημέρευση της βαρβαρότητας.

    Να ξαποστείλουμε όσους κάθονται στο σβέρκο μας. Να πιστέψουμε στη δύναμή μας και το δίκιο μας. Δεν παραχωρούμε σε κανέναν τα δικαιώματά μας! Στην οργάνωση η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα!», έκλεισε την ομιλία της η εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ Χατζηβασιλειάδου Αριστέα.

Διαβάστε Περισσότερα

ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ: ΕΝΑΡΞΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ.

ΘΕΜΑ: Έναρξη τμήματος "Επεξεργασία Κειμένου – Διαδίκτυο" του Κ.Δ.Β.Μ. Δήμου Αλμωπίας

Ο Δήμος Αλμωπίας σας ενημερώνει ότι ξεκινάει σήμερα στο 2^ο ΕΠΑΛ Αριδαίας, το τμήμα του προγράμματος του Κέντρου Δια Βίου Μάθησης, με αντικείμενο την επεξεργασία κειμένου και το Διαδίκτυο.

Ο Δήμος Αλμωπίας έχει συνάψει προγραμματική σύμβαση με τη Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης του Υπουργεία παιδείας για την εφαρμογή δωρεάν προγραμμάτων γενικής εκπαίδευσης, μέσω των Κέντρων Δια Βίου μάθησης του δήμου Αλμωπίας.

Στο πλαίσιο των Κ.Δ.Β.Μ. Δήμου Αλμωπίας θα λειτουργήσουν τμήματα για τα ακόλουθα προγράμματα εκπαίδευσης ενηλίκων:

1.1	Αγροτική επιχειρηματικότητα - marketing	25 ώρες
1.3	Επιχειρηματικότητα και Τουριστική – Πολιτιστική Ανάπτυξη	25 ώρες
1.6	Ηλεκτρονική Επιχειρηματικότητα – e-επιχειρείν	25 ώρες
1.9	Σύγχρονες Τραπεζικές Συναλλαγές	25 ώρες
2.4	Οικολογικές λύσεις για το σπίτι	25 ώρες
2.8	Πρακτικές συμβουλές (υγιεινής) διατροφής	25 ώρες
3.1	Επεξεργασία Κειμένου - Διαδίκτυο (Ι)	50 ώρες
3.2	Υπολογιστικά φύλλα – Παρουσιάσεις	50 ώρες
3.5	Ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης (socialmedia)	25 ώρες
6.10	Τοπική Ιστορία	25 ώρες
4.4	Αγγλικά για το χώρο εργασίας (Α2 - Β1)	25 ώρες
4.6	Γαλλικά για τον τουρισμό (Α1-Α2)	25 ώρες
4.8	Ιταλικά για τον τουρισμό (Α1-Α2)	25 ώρες
5.1	Διαχείριση εργασιακού άγχους/Εναρμόνιση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής	25 ώρες
6.1	Ιστορία της Τέχνης	25 ώρες

6.6	Θεατρικό Εργαστήρι (ανεβάζω τη δική μου παράσταση)	50 ώρες
6.7	Εργαστήρι μουσικής	50 ώρες

 Για περισσότερες πληροφορίες για το χρόνο έναρξης των προγραμμάτων μπορείτε να επικοινωνείτε  κάθε Δευτέρα και Τετάρτη 10 π.μ. – 12 μ.μ, στην κα Δίτσου Μαρία τηλ. 2384350265 και 6932071906 και τις εργάσιμες ώρες και μέρες στην κα Ευδοκια Χατζηαβραμίδου 2384350207.

Από το Δήμο Αλμωπίας

Διαβάστε Περισσότερα