Α.Σ. ΠΡΟΜΑΧΩΝ-ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΡΝΙΣΣΑΣ 2-1

Ένα όμορφο και δυνατό παιχνίδι, πραγματοποιήθηκε ανάμεσα σε δύο καλογυμνασμένες ομάδες στο κοινοτικό γυμναστήριο ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΙΒΑΝΗΣ των Προμάχων.

Διαβάστε Περισσότερα

ΝΕΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΒΡΗΚΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!!

Νέα δουλειά βρήκε ο Γιώργος Παπανδρέου. 

Θα γράφει άρθρα για την ανεργία των νέων

Ειδικός συντάκτης, για θέματα όπως η ανεργία των νέων, αναλαμβάνει ο πρώην Πρωθυπουργός, στη νέα ειδησεογραφική ιστοσελίδα που στήνει η, ελληνικής καταγωγής, ισχυρή κυρία των αμερικανικών media, Αριάνα Χάφινγκτον.

Η επικεφαλής της «Huffington Post» ετοιμάζει την ιστοσελίδα World Post, στην οποία δε θα γράφουν δωρεάν άρθρα διάφοροι μπλόγκερς, αλλά θα αρθρογραφούν και θα σχολιάζουν πολιτικοί κι επιχειρηματίες.

Για το ξεκίνημα, η World Post θα φιλοξενήσει συνέντευξη του προέδρου της Κίνας, Σι Ζινπίνγκ.

Στους ειδικούς συνεργάτες του site ανήκουν ο Τόνι Μπλερ, ο Μπιλ Γκέιτς αλλά και ο Γιώργος Παπανδρέου. Οπως ανακοινώθηκε, το site θα περιλαμβάνει συνεντεύξεις – βίντεο πρώην ηγετών, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Τόνι Μπλερ, με θέμα την ανεργία των νέων στην Ευρώπη.

Η ιστοσελίδα θα παρουσιαστεί κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός της Ελβετίας, εντός του μήνα, ενώ συνιδιοκτήτης θα είναι ο μεγαλοεπενδυτής Νίκολας Μπεργκρούεν, που είναι γνωστός και ως “άστεγος δισεκατομμυριούχος”, επειδή προτιμά να ζει σε ξενοδοχεία και να μην έχει ιδιοκτησία.

Οι δυο συνιδιοκτήτες υποστηρίζουν, ότι το νέο εγχείρημα δεν απευθύνεται μόνο στις ελίτ. Όπως έχει δηλώσει η Χάφινγκτον, δίνοντας το στίγμα της, «μπορείς να έχεις όλους εκείνους τους ανθρώπους, που ηγούνται κυβερνήσεων και μεγάλων επιχειρήσεων κλπ, κλπ, να γράφουν δίπλα σε έναν άνεργο από την Ισπανία, έναν φοιτητή από τη Βραζιλία. Η καρδιά της HuffPo εδράζεται στην έλλειψη ιεραρχίας».

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Σπύρος Λούης 

Ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1872 στο Μαρούσι της Αττικής, από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν νερουλάς και ο νεαρός Σπύρος τον βοηθούσε κουβαλώντας το νερό. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας διακρίθηκε για την αντοχή του, γεγονός που εξέπληξε τους ανωτέρους του. Θρυλείται ότι έτρεξε από την Αθήνα στο Μαρούσι και τούμπαλιν για να φέρει το πηλήκιο που είχε ξεχάσει στο σπίτι του, ώστε να είναι τέλειος στην αναφορά του τάγματος.

Εξαιτίας των αγωνιστικών του προσόντων, ο Λούης μπήκε από το «παράθυρο» στον αγώνα του Μαραθωνίου των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (29 Μαρτίου 1896), με την προτροπή του διοικητού του ταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλου, που ήταν και αθλητικός κριτής. Ο Λούης έτρεξε χωρίς καμία προετοιμασία και κατόρθωσε να επικρατήσει των αντιπάλων του, επευφημούμενος από 80.000 θεατές που είχαν κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο.

Οι φήμες που κυκλοφόρησαν ότι κατά τη διάρκεια του Μαραθωνίου είχε «κλέψει», πραγματοποιώντας μέρος της διαδρομής πάνω σε κάρο, δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Ο Λούης μετά τον θρίαμβό του δεν ξανάτρεξε ποτέ κι έζησε μία ήρεμη ζωή στο Μαρούσι, εργαζόμενος ως αγρότης, κηπουρός, νερουλάς και αργότερα ως τοπικός αστυνομικός. Παντρεύτηκε κι έκανε οικογένεια.

Ο θρύλος του παρέμεινε αναλλοίωτος με το πέρασμα του χρόνου. Συχνά τον καλούσαν σε αθλητικούς αγώνες ως επίσημο προσκεκλημένο και το κοινό τού έδειχνε την αγάπη του με επευφημίες. Αυτός εμφανιζόταν ντυμένος φουστανελάς και με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος. Όπως συνέβη και την 1η Αυγούστου 1936, όταν προσκλήθηκε από το Χίτλερ στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου. Συναντήθηκε μαζί του, φωτογραφήθηκε και προσέφερε στον Φύρερ ένα κλαδί ελιάς ως σύμβολο της ειρήνης, που ήδη είχε αρχίσει να μπαίνει σε δοκιμασία. Ο Λούης δεν τον χαιρέτησε με τον γνωστό ναζιστικό τρόπο, όπως έκαναν τα υπόλοιπα μέλη της ελληνικής αποστολής. 

Το 1926 κατηγορήθηκε για πλαστογραφία στρατιωτικού εγγράφου, προφυλακίστηκε για σχεδόν ένα χρόνο, αλλά αθωώθηκε πανηγυρικά. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έφερνε δύσκολα και εξαιτίας της σοβαρής ασθένειας της συζύγου του.

Ο Σπυρίδων Λούης πέθανε πάμπτωχος στο Μαρούσι, στις 26 Μαρτίου 1940.

Πηγή: sansimera.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΑ ΜΕΣΩ "iPhone" !!

Αυτόματο παρκάρισμα μέσω iPhone

Στην έκθεση CES, η εταιρεία Valeo προχώρησε στην επίδειξη ενός αυτόνομου συστήματος παρκαρίσματος μέσω iPhone.

Η εταιρεία ενσωμάτωσε το σύστημα σε ένα Range Rover Evoque και ένας εργαζόμενος χρησιμοποιώντας την ειδική εφαρμογή, έδωσε εντολή στο αυτοκίνητο να ξεκινήσει να ψάχνει κενή θέση και κατόπιν να παρκάρει. Όλα αυτά, χωρίς να υπάρχει οδηγός μέσα στο όχημα!

Το σύστημα βασίζεται σε υπέρηχους αισθητήρες που ήδη χρησιμοποιούνται στα αυτοκίνητα, για παράδειγμα στο σύστημα αισθητήρων, για το παρκάρισμα.

Το ίσως που χρειάζεται να κάνει λίγο μπροστά και κατά περίπτωση, να προσθέσει κάμερες για την αναγνώριση θέσης για ανάπηρους ή την είσοδο του γκαράζ.

Πηγή: appleworldhellas.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΘΑΥΜΑ: ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ

Μερικοί άνθρωποι διαθέτουν  τόσο μεγάλη πίστη, τόσο μεγάλη αγάπη και εμπιστοσύνη στον Θεό, ώστε η ζωή τους αποτελείται από μία σειρά θαυμαστών γεγονότων. Αν εμείς οι άνθρωποι συγκινούμαστε όταν κάποιος μας δείχνει εμπιστοσύνη και φροντίζουμε να ανταποκριθούμε, πόσο μάλλον ο Άγιος Θεός!

Μία τέτοια ψυχούλα επισκέφθηκε το Μοναστήρι φέτος το καλοκαίρι. ‘Ήταν μητέρα δύο παιδιών ενηλίκων. Παρ’ ότι δε η γυναίκα αυτή ήταν στη μέση ηλικία, είχε στο πρόσωπό της τη δροσιά της νεότητος. Το δε χαμόγελό της συχνά έδειχνε την καλωσύνη της ψυχής της. Όταν διηγήθηκε πόσες σοβαρές ασθένειες είχε περάσει και ξεπεράσει με την προσευχή και την πίστη της, έμενε κατάπληκτος όποιος την άκουγε. Μεταξύ των άλλων είπε:

“Όταν ξεκινούσα για κάποια σοβαρή εξέτασι ή εγχείρησι (είχε εγχειρισθεί για καρκίνο των σπλάγχνων) έπαιρνα μαζί μου μια εικονίτσα του Χριστού που έχω και Του έλεγα: “Έλα, Χριστέ μου, πάμε μαζί στο νοσοκομείο. Άνθρωπο δεν έχω να έρθει μαζί μου!” ( Ο σύζυγός μου δούλευε και ζούσαμε όλοι από ένα μεροκάματο. ) Και όλα πήγαιναν καλά. Τη βοήθειά Του την ένιωθα και την έβλεπα συνεχώς.

Κάποτε, η καρδιά μου μάζεψε πολύ υγρό στο περικάρδιο. Οι γιατροί αποφάσισαν να το αφαιρέσουν με παρακέντηση. Λίγο πριν γίνει η παρακέντηση, έβαλα στο στήθος μου λίγο λαδάκι από την Παναγία και Την παρακάλεσα θερμά να επέμβει και να με βοηθήσει.

Σε λίγο οι γιατροί ετοιμάστηκαν για την επέμβαση. Τότε ο αρχίατρος με φώτιση Θεού ζήτησε να γίνει μια νέα εξέταση, για να δουν την ποσότητα του υγρού στο περικάρδιο. Πράγματι, την έκαναν στα γρήγορα και του την έφεραν. Έκπληκτος ο αρχίατρος είδε πως το υγρό είχε εξαφανιστεί! Ματαίωσε τότε την παρακέντηση και είπε:

-      Αφήστε την γυναίκα να φύγει! Κατά ανεξήγητο τρόπο το υγρό υποχώρησε.

Ένας πιο νέος γιατρός, που κρατούσε το ιστορικό μου, τον ρώτησε:

-      Τί να γράψω, κύριε καθηγητά; Πώς να κλείσω το ιστορικό της νοσηλείας της;

Και ο καθηγητής απάντησε:

-      Γράψε τη λέξη “ανεξήγητο”!

Ανεξήγητο, για εκείνον. Εγώ όμως γνώριζα τη θεία επέμβαση της Θεομήτορος και μάλιστα το είπα στον καθηγητή με παρρησία. Η αλήθεια είναι ότι το σεβάστηκε και φάνηκε να δείχνει ενδιαφέρον να μάθει περισσότερα για τον Χριστό. Κι εγώ έκπληκτη του είπα:

-      Καλέ, δεν ξέρετε για τον Χριστό; Για τον αληθινό Θεό; Δεν γνωρίζετε για την απέραντη Θεϊκή Του δύναμη;”

Δυστυχώς , τα πανεπιστήμια δίνουν περιορισμένες ανθρώπινες γνώσεις . Την κορωνίδα της γνώσεως, την Θεογνωσία, και την επίγνωση του προορισμού του ανθρώπου, που είναι η βασιλεία του Θεού και η κατά χάριν θέωση, την αγνοούν. Ευτυχώς, που υπάρχουν οικογένειες χριστιανικές και κάποιοι φωτισμένοι καθηγητές και κληρικοί κι έτσι υπάρχουν και στην  Πατρίδα μας φωτισμένοι επιστήμονες με ήθος και θεοσέβεια. Δόξα τω Θεώ!

Από το βιβλίο: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ Κ΄ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ» - ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ ΔΩΡΙΔΑ 2007 

Διαβάστε Περισσότερα

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΘΥΜΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Πόσες φορές θυμώσατε και υποσχεθήκατε στον εαυτό σας ότι δεν θα το ξανακάνετε γιατί δεν αξίζει; Και πόσες ακόμα φορές, είπατε στον εαυτό σας, ότι θα το πληρώσει ακριβά αυτός που σας προκάλεσε τον θυμό;

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται καν να απαντήσω (σας φαντάζομαι ήδη να κουνάτε συγκαταβατικά το κεφάλι σας). Οποιοσδήποτε είναι ο θυμός που νιώθετε, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα, απλά για να σας καταστρέψει την ζωή.

Ο θυμός αποτελεί ένα υγιές συναίσθημα, παρόλα αυτά όταν ξεκινάει να σας ελέγχει, αποδεικνύεται τοξικός. Σας απασχολεί από την εργασία σας, δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις σας, και το κυριότερο απ΄ όλα; Σας πληγώνει. Όταν ο θυμός σας, ξεφεύγει από τα όρια, μας λέει η Σοφία Εφραιμίδου-Ψυχολόγος Υγείας-μπορεί να μετατραπεί σε χρόνιο άγχος, και αυτό με την σειρά του να προκαλέσει ψυχοσωματικές ασθένειες.

Για σκεφτείτε αυτό.... Μπορείτε να ελέγξετε τον θυμό σας πριν το κάνει αυτός; Ρίξτε μια ματιά στις παρακάτω συμβουλές :

1.Έχεις μόνο δυο επιλογές: το εκφράζεις ή το κράτας μέσα σου.

Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά σε όλους μας. Όταν θυμώνουμε κάνουμε δυο πράγματα, (α) το εκφράζουμε και (β) το κρατάμε μέσα μας. Αν λοιπόν ακολουθήσετε τον (β) τρόπο, πολύ πιθανό να ζήσετε την «θαυμάσια» εμπειρία των χρόνιων ψυχικών και σωματικών παθήσεων, τις οποίες θα αποφύγω να αναφέρω για να μην δημιουργήσω περαιτέρω φοβίες.

Το κόλπο όμως εδώ είναι ότι αν επιλέξετε τον (α) τρόπο θα πρέπει να το κάνετε σωστά. Οι βρισιές, τα σπασίματα πιάτων, καψίματα σπιτιών, η βία και ότι άλλο, εύκολα μπορεί να σας παρασύρει σε άλλα μονοπάτια της ψυχιατρικής πτέρυγας.

Πριν «θυμώσεις», περίμενε. Πάρε μια βαθιά ανάσα, πήγαινε μια βόλτα, ξεκίνησε το kickboxing, γράψε, τρέξε και μετά έλα σε επαφή με τον θυμό σου. Σκέψου πώς θα μιλήσεις, τι θα πεις, και πόσο βλαβερές μπορεί να είναι οι λέξεις σου. Γιατί οι λέξεις αφήνουν χειρότερα σημάδια.

Επιλέξτε να είστε διεκδικητικές και καλές. Αν είστε σε ένα χώρο όπου δεν μπορείτε να μείνετε μερικά λεπτά για μόνες σας, αφήστε τον άλλο να καταλάβει ότι είστε πολύ θυμωμένες και θα χρειαστείτε χρόνο για να το επεξεργαστείτε.

2.Σκέφτηκες ποτέ την ψυχοθεραπεία;

Ο θυμός μπορεί να ξεφύγει πολλές φορές από τα φυσιολογικά όρια. Ακόμα και αν εσείς έχετε τις καλύτερες προθέσεις να τον ελέγξετε, μπορεί να μην τα καταφέρετε και απλά να προκληθεί χειρότερη ζημιά. Αν έχετε δει τον εαυτό σας να αισθάνεται πόνο, ενοχές, λύπη, και «αρρώστεια», τότε επισκεφτείτε ένα ψυχολόγο. Αντιμετωπίστε το κατά πρόσωπο, επιτρέψτε στον εαυτό σας να τον αγαπήσετε και προσφέρετέ του το δώρο της θεραπείας.

Τέλος, θυμηθείτε ότι η ζωή είναι μικρή και θέλετε στο περισσότερο μέρος της να είστε ευτυχισμένες! Γιατί να είστε συνέχεια θυμωμένες; Αν είστε θυμωμένες με κάποιον το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να τον συγχωρήσετε, να τον αγαπήσετε ή να θέσετε όρια καθώς προχωράτε στην ζωή σας. Επιλέξτε αγάπη, ειρήνη, καλοσύνη, υγεία. 

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Ο τρόπος αντιμετώπισης του δικού μας θανάτου διαφοροποιείται στον καθένα μας ανάλογα με την ηλικία και τις περιστάσεις


Σκεφτείτε τα παιδιά που ακούν τη λέξη «θάνατος» και είτε έχουν μία ασαφή ιδέα γι' αυτόν, είτε ίσως έχουν χάσει έναν ή και τους δύο γονείς τους, και πενθούν μέσα στην μοναξιά: η απώλεια είναι που χαρακτηρίζει την αντίληψη τους για το θάνατο, όχι ο ίδιος ο θάνατος. Τα περισσότερα παιδιά -τα περισσότερα αγόρια σίγουρα- έχουν παίξει, σε κάποιες φάσεις της ζωής τους, παιχνίδια πολέμου: «Σε πυροβόλησα. Είσαι πεθαμένος. Πέσε κάτω.»

Και το παιδί ξαπλώνει κάτω κι εκείνη τη στιγμή γνωρίζει συναισθηματικά, αλλά μέσα στην ασφάλεια του παιχνιδιού, ότι είναι νεκρό, πράγμα που σημαίνει πως δεν έχει δικαίωμα να παίξει, να τρέξει ή να κινηθεί. Πρέπει να μείνει ξαπλωμένο μ' ένα συγκεκριμένο τρόπο. Η ζωή συνεχίζεται τριγύρω του, αλλά εκείνο δεν αποτελεί πια μέρος της, μέχρι τη στιγμή που αυτό του φαίνεται πια πολύ, και πετάγεται πάνω λέγοντας: «Βαρέθηκα να είμαι πεθαμένος. Σειρά σου τώρα».

Αυτή είναι πολύ σημαντική εμπειρία, διότι το παιδί μέσα απ' αυτή ανακαλύπτει ότι μπορεί να είναι ξένο προς τη ζωή‡ κι ωστόσο, όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι και διαθέτει την ασφάλεια που τα παιχνίδια διαθέτουν. Μπορεί να τελειώσει ανά πάσα ώρα και στιγμή με αμοιβαία συμφωνία, αλλά το παιδί όλο και κάτι θα έχει διδαχθεί. Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια, ένα υπερβολικά ευαίσθητο παιδί σε κάποια από τις κατασκηνώσεις μας, το οποίο βίωνε το παιχνίδι αυτό με τέτοια ένταση που δεν το άντεχε. Έτσι έπαιξα ένα ολόκληρο παιχνίδι μαζί του, ώστε μέσα από το κρυφτό και το κυνηγητό του πολεμικού παιχνιδιού, να μπορέσει να εισέλθει μέσα σ' αυτή την εμπειρία. Γι' αυτόν, δεν ήταν παιχνίδι· ήταν πολύ αληθινό.

Η εισαγωγή ενός παιδιού στο ζήτημα του θανάτου μπορεί να γίνει με τρόπο τερατώδη και να το οδηγήσει στη νοσηρότητα, ή αντιθέτως μπορεί να γίνει με τρόπο σωστό και υγιή. Το παράδειγμα που ακολουθεί είναι αληθινό, όχι φανταστικό. Μία ηλικιωμένη κυρία, πολυαγαπημένη γιαγιά, πέθανε μετά από μακροχρόνια και οδυνηρή ασθένεια. Με κάλεσαν να έρθω στο σπίτι και όταν κατέφθασα, διαπίστωσα πως τα παιδιά είχαν απομακρυνθεί.

Οι γονείς μου εξήγησαν: «Δεν θα μπορούσαμε να επιτρέψουμε στα παιδιά να μείνουν σ' ένα σπίτι όπου υπάρχει νεκρός». «Γιατί όχι;» τους ρώτησα. «Διότι γνωρίζουν τι σημαίνει θάνατος», αποκρίθηκαν. «Και τι σημαίνει θάνατος;», ξαναρώτησα. «Είδαν στον κήπο τις προάλλες ένα κουνέλι κομματιασμένο από τις γάτες· επομένως γνωρίζουν τι είναι ο θάνατος». Αντείπα λοιπόν πως αν αυτή ήταν η εικόνα του θανάτου που είχαν τα παιδιά, τότε ήταν καταδικασμένα για πάντα να κατακλύζονται από μία αίσθηση τρόμου, κάθε φορά που θα ακούν την λέξη «θάνατος», κάθε φορά που θα παρακολουθούν ένα μνημόσυνο, κάθε φορά που θα βλέπουν ένα φέρετρο - ανείπωτος τρόμος κρυμμένος σ' ένα ξύλινο κουτί.

Μετά από μακρά συζήτηση, κατά την οποία οι γονείς μου είπαν πως τα παιδιά θα ήταν καταδικασμένα σε νευρική καταρράκωση αν τους επιτρεπόταν να δουν την γιαγιά τους, και πως η πνευματική τους κατάσταση θα ήταν δική μου ευθύνη, έφερα τα παιδιά πίσω. Η πρώτη τους ερώτηση ήταν: «Τι συνέβη, πραγματικά, στη γιαγιά;» Tους απάντησα το εξής: «Θυμάστε που η γιαγιά σας, επανειλημμένα στο παρελθόν, είχε πει πως λαχταράει να ξανασμίξει με τον άντρα της στην Βασιλεία του Θεού, όπου εκείνος είχε ήδη πάει; Αυτό της συνέβη τώρα». «Οπότε είναι ευτυχισμένη;», με ξαναρώτησε το ένα απ' τα παιδιά. «Ναι», αποκρίθηκα.

Στη συνέχεια, πήγαμε στο δωμάτιο όπου κείτονταν η γιαγιά. Η γαλήνη εκεί ήταν υπέροχη. Η ηλικιωμένη γυναίκα, που το πρόσωπο της ήταν ρημαγμένο από τα τελευταία χρόνια της οδύνης, κείτονταν απόλυτα γαλήνια και ήρεμη. Ένα απ' τα παιδιά είπε: «Ώστε αυτός είναι ο θάνατος». Και το άλλο είπε: «Τι όμορφα!» Αυτές είναι δύο όψεις της ίδιας εμπειρίας. Θα επιτρέψουμε στα παιδιά να δουν το θάνατο μέσα από την εικόνα του κατακρεουργημένου στον κήπο από τις γάτες μικρού κουνελιού, ή θα τους αφήσουμε να δουν τη γαλήνη και την ομορφιά του θανάτου;

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, φέρνουμε τον πεθαμένο στο ναό όσο γρηγορότερα μπορούμε. Προσευχόμαστε υπό την παρουσία ενός ξεσκέπαστου φερέτρου. Ενήλικες και παιδιά το πλησιάζουν. Ο θάνατος δεν είναι κάτι που πρέπει να αποκρυφτεί· είναι κάτι απλό, είναι μέρος της ζωής. Και τα παιδιά μπορούν να δουν το πρόσωπο του συχωρεμένου και την ειρήνη που το έχει επισκιάσει. 

Ασπαζόμαστε τη σορό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, σ' αυτό το σημείο, να προειδοποιούμε τα παιδιά πως όταν θα ασπαστούν το μέτωπο του συχωρεμένου ανθρώπου -το μέτωπο που ήταν πάντοτε ζεστό- αυτό θα είναι τώρα κρύο. «Αυτό είναι το σημάδι του θανάτου», μπορούμε να τους πούμε. Η ζωή συνεπάγεται θερμότητα. Ο θάνατος είναι ψυχρός. Κι έτσι, το παιδί δεν τρομοκρατείται γιατί έχει εμπειρία θερμών και ψυχρών πραγμάτων, και καθετί απ' αυτά έχει τη δική του φύση, το δικό του νόημα.

Αυτές οι πρώτες εντυπώσεις, καθορίζουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε αργότερα το θάνατο.

Από το βιβλίο «O Θάνατος ως κέρδος» εκδόσεις Εν πλω 

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ο τύπος κάνει την βόλτα του στο Μοναστηράκι και βλέπει κάποιον με μια κιθάρα να παίζει. Ωραίος! σκέφτεται.
Πιο κάτω,γύρω στα 100 μέτρα ένας μπασίστας έπαιζε το ίδιο τραγούδι. Άλλα 100 μέτρα πιο κάτω βλέπει κάποιον να τραγουδάει το ίδιο τραγούδι με τους άλλους. Ενθουσιασμένος λοιπόν,του λέει :
- Συγνώμη ρε φίλε, αλλά πιο πάνω άλλοι δύο έπαιζαν ακριβώς το ίδιο τραγούδι με αυτό που τραγουδάς.
- Το ξέρω! απαντά αυτός. Είμαστε συγκρότημα!
- Σοβαρά; Και πως σας λένε;
- ΣΚΟΡΠΙΟΝΣ...!!!

Διαβάστε Περισσότερα