ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Εύχομαι σε όλους τους συμπολίτες μου καλά Χριστούγεννα!

Το νέο έτος, να φέρει στον καθένα μας ξεχωριστά υγεία, ευτυχία και γαλήνη που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη.

Το μήνυμα των Χριστουγέννων, ας μας κάνει πιο αισιόδοξους, ας μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες και ας μας δώσει τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τη ζωή κατάματα.

Χρόνια Πολλά!


Δημήτρης Μπίνος
Δήμαρχος Αλμωπίας

Διαβάστε Περισσότερα

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΕΡΓΟΥ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΧΩΡΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟΥ ΕΔΕΣΣΑΣ

Ξεκινούν οι εργασίες ανάπλασης χώρων του Διοικητηρίου από την Π.Ε. Πέλλας
Υπογράφηκε η σύμβαση από τον Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας κ. Θεόδωρο Θεοδωρίδη και τον Ανάδοχο του έργου

Υπογράφηκε η σύμβαση του έργου «Ανάπλαση χώρου Διοικητηρίου Έδεσσας» από τον Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας κ. Θεόδωρο Θεοδωρίδη και την εταιρεία «ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΕΡΓΩΝ Ε.Ε.». Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται στο ποσό των 100.000,00 € και χρηματοδοτείται από το Πρόγραμμα Επενδυτικών Δαπανών ΚΑΠ της Π.Ε. Πέλλας.

Με την μελέτη που εκπονήθηκε για το παραπάνω έργο προβλέπεται η επισκευή του νότιου τμήματος του περιβάλλοντος χώρου και η διαμόρφωση του χώρου εισόδου του Διοικητηρίου. Επίσης, το έργο αφορά την επισκευή του υπογείου χώρου από τις υγρασίες, την επισκευή – συντήρηση διαφόρων οικοδομικών και ηλεκτρομηχανολογικών εργασιών που απαιτούνται για την εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών της Π.Ε. Πέλλας που στεγάζονται στο Διοικητήριο.

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ "ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ" ΤΟΥ ΓΕΛ ΑΡΙΔΑΙΑΣ

Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων

Γενικού Λυκείου Αριδαίας

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Ξενιτίδειο Πνευματικό Κέντρο Αριδαίας την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου, η Ενημερωτική Εκδήλωση Επαγγελματικού Προσανατολισμού με θέμα : « Η Δομή του νέου Λυκείου», που διοργανώθηκε από τον σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του ΓΕΛ Αριδαίας και το Κέντρο Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού  Πέλλας.

Η εισήγηση έγινε από την κα Τεστέμπαση Αθηνά, Υπεύθυνη Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού στην Δ.Δ.Ε. Πέλλας.

Στο πλαίσιο αυτής της εκδήλωσης δόθηκε η δυνατότητα σε γονείς και μαθητές  να ενημερωθούν για τη Δομή του νέου Λυκείου, για τις ομάδες μαθημάτων Προσανατολισμού, για τα επιστημονικά πεδία εξειδίκευσης, τους  βαθμούς προαγωγής και απόλυσης καθώς επίσης και για την πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Ακολούθησε συζήτηση με τους γονείς και τους μαθητές, εκφράσθηκε ο προβληματισμός για το εκπαιδευτικό σύστημα και η μεγάλη αγωνία των μαθητών και των οικογενειών τους για το  σύστημα των εξετάσεων και την τράπεζα θεμάτων.

Διαβάστε Περισσότερα

ΚΟΥΜΠΑΡΑΔΕΣ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΔΑΙΑΣ

                          ΚΟΥΜΠΑΡΑΔΕΣ ΑΓΑΠΗΣ

Για την μικρή Ειρήνη- Χρυσοβαλάντω τοποθετήθηκαν κουμπαράδες αγάπης σε διάφορα σημεία της πόλης της Αριδαίας. Η Ειρήνη μας είναι ένα κοριτσάκι μόλις 18 μηνών που κατοικεί στην Υδραία Αριδαίας και χρειαζόμαστε χρήματα για την μηχανική υποστήριξη της. Οι γονείς αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις πολλές ανάγκες που έχουν προκύψει για την διαβίωση της μικρής τους και χρειάζονται το ποσό των 2.000 ευρώ περίπου για να πληρώσουν την συμμετοχή για τα μηχανήματα. Ας ενωθούμε όλοι μαζί για τον σκοπό αυτό και να βοηθήσουμε την οικογένεια αυτή να ξεπεράσει ένα από τα εμπόδια που αντιμετωπίζει.

Οι κουμπαράδες έχουν τοποθετηθεί στα εξής σημεία:

·       Δημαρχείο Αλμωπίας

·       Κ.Ε.Π Αριδαίας

·       ΚΑΠΗ Aριδαίας

·       Καφέ «αερικό» (Σπύρου)

·       Καφέ «αϊρις»

·       Καφέ «coffea»

·       Καφέ «coup»

·       Καφέ του Κου Θωμά Τζάρη

·       Σπορ καφέ του Κου Σαμαρά Βασίλειου

·       Στο fast food «γύρω γύρω όλοι»

·       Στο καθαριστήριο του Κου Μηχαϊλίδη Ιάκωβου

·       Στο κατάστημα γυναικείων αξεσουάρ «axel accessories»

Για περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο: 6978761472

     Με σεβασμό και εκτίμηση ο Μορφωτικός σύλλογος Υδραίας    

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΜΠΟΡΔΕΛΟ ΜΙΑΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣΚΑ

Μην σας ξεγελάει το όνομα, έχει μεγάλη χάρη.

Η σπαγγετάτα Πουτανέσκα θεωρείται στην Ιταλία ιερό φαγητό. Σφραγίζει τη μοίρα κάθε Ιταλού, λένε οι ίδιοι, και κάνει όλους τους άνδρες να ομολογούν ότι καμιά δεν μαγειρεύει τόσο καλά όσο η μάνα τους. Η mama italiana βρήκε στην Πουτανέσκα το πιάτο της.
Λέγεται πουτανέσκα γιατί, σύμφωνα με τον ιταλικό θρύλο, την πρωτομαγείρεψαν οι ιερόδουλες της Νάπολης είτε για να τραβήξουν τους πελάτες με την υπέροχη μυρωδιά του σκόρδου και της σαρδέλας είτε για να ανακτήσουν οι πελάτες δυνάμεις μετά την επίσκεψη. Ο,τι θέλουμε πιστεύουμε!

Το πιθανότερο είναι να ονομάστηκε πουτανέσκα γιατί αποτελείται από τελείως ετερόκλητα υλικά που στο πρώτο μάτι δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

Για μια μακαρονάδα πουτανέσκα χρειάζεται:
Υλικά

• Τομάτες αποφλοιωμένες ή κονκασέ
• Ελιές μαύρες και ελιές πράσινες χωρίς κουκούτσι
• Σαρδέλες ανάλατες
• Πιπεριά τσίλι
• Κάπαρη
• 3 σκελίδες σκόρδο
• Ελαιόλαδο
• Μακαρόνια ό,τι σας αρέσει

Εκτέλεση

• Παίρνουμε τις σαρδέλες αλατισμένες και τις πλένουμε να φύγει το αλάτι.
• Βγάζουμε το κόκκαλο
• Σε ένα γουδί λυώνουμε τις σαρδέλες με το σκόρδο. Εντονα, λυώνουμε με δύναμη
• Σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι
• Προσθέτουμε τις λυωμένες σαρδέλες και τις αφήνουμε να λυώσουν ακόμη περισσότερο
• Σε χαλαρή φωτιά, να μην καούν
• Προσθέτουμε τις ελιές, την τομάτα, την κάπαρη, το τσίλι
• Ανακατεύουμε σταθερά και ανεβάζουμε λίγο τη φωτιά, αν χρειαστεί
• Παράλληλα βράζουμε τα μακαρόνια σε καυτό νερό al dente
• Προσθέτουμε τα μακαρόνια στο τηγάνι και βράζουν όλα μαζί για 3-4 λεπτά

Ετοιμοι για ένα λουκούλειο φαγητό με μακαρόνια πουτανέσκα, όπως δεν έχετε ποτέ ξαναφάει!

Δείτε τι είνια μια αυθεντική πουτανέσκα, με κάθε τύπου μακαρόνια:

Πηγή: http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΟΤΕ ΘΑ ΧΑΛΑΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ PC ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Το τέλος των υπολογιστών όπως τους ξέραμε πλησιάζει. Οπως αναφέρουν οι ειδικοί, σε μερικά χρόνια, τα λειτουργικά συστήματα δε θα είναι σε θέση να επεξεργαστούν τις νέες ημερομηνίες, προκαλώντας εξωφρενικά παράδοξα.

Όταν το ρολόι χτυπήσει 14 λεπτά και επτά δευτερόλεπτα μετά τις τρεις το πρωί της Τρίτης 19 του Γενάρη του 2038, ένα σημαντικό bug αναμένεται να δημιουργήσει πανζουρλισμό στο διαδίκτυο.

Κάθε υπολογιστής, πρόγραμμα, server ή γκάτζετ που τρέχει 32bit σύστημα θα μπλοκάρει σε περίπτωση που δεν έχει διορθωθεί το πρόβλημα από τις εταιρείες και οι συσκευές δεν έχουν αναβαθμιστεί έγκαιρα.

Αυτό είναι γνωστό ως το Πρόβλημα του έτους 2038 (ή Υ2038) και είναι μια θεωρία που πρόσφατα αποδείχτηκε όταν το τραγούδι του Psy Gangnam Style ξεπέρασε τα δύο δισεκατομμύρια προβολές στο YouTube.

Το Υ2038 πλήττει ειδικά το λογισμικό χρησιμοποιώντας ένα σύστημα ακέραιων 32-bit. Πρόκειται για ένα παρόμοιο πρόβλημα που αντιμετώπισαν κατά το έτος 2000, όταν ο ιός της χιλιετίας, επίσης γνωστός ως το Y2K, έκανε ορισμένους υπολογιστές να μην μπορούν να διακρίνουν μεταξύ των ετών 1900 και 2000.

Τα συστήματα 32-bit χρησιμοποιούν τέσσερα ψηφία, που σημαίνει ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν 4GB μνήμης με μία κίνηση. Συγκριτικά, ένα σύστημα 16-bit χρησιμοποιεί 2 ψηφία και τα 64-bit χρησιμοποιούν οκτώ.

Αυτά τα συστήματα αποθήκευσης και εκτέλεσης διαδικασιών χρησιμοποιούν δυαδικά ψηφία, και συμβολίζονται ως 0 ή 1 - και ο συνολικός αριθμός των ψηφίων που αντιπροσωπεύει ένα σύστημα 32-bit μπορεί να είναι 4294967295.

Αλλά επειδή οι μισές τιμές είναι αρνητικές και οι μισοί είναι θετικές, δεν κυμαίνονται από το 0 έως το 4.294.967.295. Αντίθετα, οι συνολικοί αριθμοί κυμαίνονται από -2,147,483,648 έως 2147483647, καθιστώντας έτσι το ανώτερο όριο του συστήματος το 2147483647.

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει περιορισμένος χώρος αποθήκευσης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποθήκευση όλων των ψηφίων 0 και 1.

Το YouTube βασίζεται επίσης σε ένα σύστημα 32-bit και όταν το βίντεο Gangnam Style του Psy έφθασε και ξεπέρασε αυτό το ανώτατο όριο ο μετρητής κυριολεκτικά κράσαρε.

Για να λυθεί το πρόβλημα, το Google ενημερώθηκε σε σύστημα 64 bit, το οποίο μπορεί να χειριστεί 9.223.372.036.854.775.807 ψηφία.

Η τυποποιημένη μορφή τεσσάρων byte ξεκίνησε από την 1η Ιανουαρίου 1970, στις 12:00:00 π.μ. Ετσι όταν το ρολόι δείξει 3:14:07 την Τρίτη, 19 του Ιανουαρίου του 2038, θα έχουν περάσει συνολικά 2.147.483.647 δευτερόλεπτα από την 1η Ιανουαρίου του 1970.

Τότε οι υπολογιστές δεν θα είναι σε θέση να διακρίνουν μεταξύ της πραγματικής ώρας και της ημερομηνίας, για το έτος 1901. Αυτό ονομάζεται «υπερχείλιση ακεραίων», και σημαίνει ότι ο μετρητής εξαντλήθηκε και θα αρχίσει να γράφει αρνητικούς αριθμούς. Για ορισμένους υπολογιστές, αυτό θα σημαίνει απλώς ότι η ημερομηνία θα εμφανίζεται λανθασμένη, αλλά θα μπορούσε επίσης να καταστρέψει εντελώς τα προγράμματα που βασίζονται στο εσωτερικό ρολόι για να κάνουν ακριβείς μετρήσεις. Θα μπορούσε επίσης να καταστρέψει εξ ολοκλήρου το λογισμικό.

Πολλά κινητά τηλέφωνα, για παράδειγμα, καθώς και συστήματα πλοήγησης και αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν ενσωματωμένα συστήματα που βασίζονται στην ημερομηνία και ώρα θα έχουν σοβαρό πρόβλημα.

Ειδικότερα, το σφάλμα επηρεάζει το λειτουργικό σύστημα Unix, το οποίο χρησιμοποιούν τηλέφωνα με Android και η Apple, καθώς οι περισσότεροι διακομιστές στο διαδίκτυο.

Ορισμένα προγράμματα που λειτουργούν με μελλοντικές ημερομηνίες θα έχουν πρόβλημα από νωρίς.

Για παράδειγμα, ένα πρόγραμμα που κοιτάζει μπροστά 20 χρόνια, δεν θα είναι σε θέση να διαβάσει ημερομηνίες μετά την 19η Ιανουαρίου, 2038 και μπορεί να εμφανιστούν σφάλματα.

Όπως εξήγησε ο οικονομολόγος και δημοσιογράφος Γκλεν Φλισμαν: «Σύγχρονες εκδόσεις του λειτουργικού συστήματος έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα με τη μετακίνηση στα 64-bit, αλλά κάποιες συσκευές με παλιό λογισμικό θα έχουν σοβαρό πρόβλημα.»

Τα επηρεαζόμενα συστήματα θα χρειαστεί να αναβαθμιστούν, ώστε να αποφευχθούν τυχόν προβλήματα.

Πηγή:  http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΙΝΕΣ ΕΛΕΓΑΝ ΣΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ "ΠΑΡΩΝ" ΚΑΙ ΟΧΙ "ΠΑΡΟΥΣΑ";

Η χθεσινή, πρώτη ψηφοφορία για τον Πρόεδρο, τα είχε όλα. Τούμπες (ο αστυνομικός του Βαγγέλη Μεϊμαράκη έπεσε στην είσοδο της Βουλής μπροστά στον Αντώνη Σαμαρά), πηγαδάκια, πειράγματα μεταξύ βουλευτών, μια... λάθος ψήφο (ο Κώστας Στύλιος μπερδεύτηκε και βροντοφώναξε «παρών», αλλάζοντάς το αμέσως σε «Σταύρος Δήμας»), αλλά και σύγχυση για το τι κανονικά έπρεπε να λένε όσες βουλευτίνες δεν ήθελαν να υπερψηφίσουν την κυβερνητική πρόταση: «Παρών» ή «παρούσα»;

Οι  βουλευτίνες, λοιπόν, που δεν ήθελαν να ψηφίσουν «Σταύρο Δήμα» έπρεπε να λένε «παρών» και αυτό γιατί ο κανονισμός λέει ότι όσοι δεν επιθυμούν την ψήφο εκφωνούν τη λέξη «παρών». Το «παρών» εν προκειμένω είναι χαρακτηρισμός ψήφου και όχι δήλωση για το αν είναι παρόντες ή παρούσες οι βουλευτές ώστε να αλλάζει το γένος ανάλογα με το ποιος μιλάει.

Για το λόγο αυτό και οι ψηφολέκτες διόρθωναν όσες βουλευτίνες της αντιπολίτευσης (Ξουλίδου, Κουντουρά, Ζαρούλια) δήλωναν «παρούσα», αντί για το τυπικό «παρών».

Πηγή:  http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Κατά τον μεγάλο δάσκαλο της χριστιανικής ζωής άγιο Κοσμά τον Αιτωλό (18ος-19ος αιώνας), ο σταυρός περιέχει τους εξής συμβολισμούς…

• Αγγίζουμε στο μέτωπο: ο Χριστός, ως Θεός, βρισκόταν στον ουρανό.
• Κατεβαίνουμε στην κοιλιά μας: από τον ουρανό, ο Κύριος έγινε άνθρωπος και μπήκε στη μήτρα της Θεοτόκου (της Παναγίας).

• Υψωνόμαστε στους ώμους μας: παρακαλούμε τον Θεό να μάς τοποθετήσει «στα δεξιά Του» (στον παράδεισο) κι όχι «στ᾽ αριστερά» (στην κόλαση), σύμφωνα με την περιγραφή της Δευτέρας Παρουσίας, που κάνει ο ίδιος ο Χριστός στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιο 25.

Τα τρία ενωμένα δάχτυλά μας συμβολίζουν την Αγία Τριάδα, ενώ τα άλλα δύο συμβολίζουν ότι ο Χριστός είναι και Θεός και άνθρωπος.

Για ποιους λόγους κάνουμε το σταυρός μας;

Κάνουμε το σταυρό μας για τρεις λόγους:

α. Έτσι αναγνωρίζουμε φανερά ότι είμαστε μαθητές του Χριστού, ο οποίος σταυρώθηκε για τη σωτηρία των ανθρώπων.

β. Υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι, όπως ο Κύριος θυσιάστηκε στο σταυρό, έτσι κι εμείς πρέπει να θυσιάζουμε το συμφέρον μας, το χρόνο μας ή κομμάτια από τη ζωή μας (μέχρι και την ίδια τη ζωή μας) για τους συνανθρώπους μας.

γ. Η πείρα των αιώνων έχει αποδείξει ότι το σημείο του σταυρού λειτουργεί ως ισχυρό φυλαχτό, που προστατεύει τους ανθρώπους από τις επιρροές των πνευματικών τους εχθρών (δαιμόνων), καθώς και από άλλους κινδύνους που πιθανόν να τους απειλούν. Αυτό συμβαίνει, γιατί, κάνοντας το σταυρό μας, επικαλούμαστε το σταυρωμένο Θεό μας (το Θεάνθρωπο Ιησού) και ζητάμε τη βοήθεια και την προστασία Του.

Το να διακηρύξουμε δημόσια ότι πιστεύουμε στο Χριστό (όπως γίνεται όταν κάνουμε το σταυρό μας) δεν είναι σωστό να γίνεται εγωιστικά ή υποκριτικά, αλλά ταπεινά, σεμνά και με αγάπη προς τους συνανθρώπους μας και συγχώρεση προς τους εχθρούς μας. Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Ιησού, καλό είναι να μην επιδεικνύουμε, αλλά και να μην κρύβουμε την πίστη μας. Είπε: «Όποιος με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω κι εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Όποιος όμως με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ κι εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου» (Ματθ. 10, 32-33).

Τα λόγια αυτά του Ιησού φαίνονται «σκληρά», αλλά ο Κύριος δεν είναι σκληρός. Αντίθετα, είναι ταπεινός και ειρηνικός. Τα λέει όμως για να μας παρακινήσει να Του ανοίξουμε την καρδιά μας και να ενωθούμε μ’ Αυτόν – σ’ αυτό θα μας βοηθήσει το να παραδεχτούμε δημόσια την πίστη μας.

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΒΟΜΒΕΣ ΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΣΚΟΡΠΙΟΥΣ ΡΙΧΝΟΥΝ ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ

Βόμβες με ζωντανούς σκορπιούς είναι το τελευταίο "υπερόπλο" των τζιχαντιστών του Iσλαμικού Κράτους για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό, σπέρνοντας τον φόβο και τον τρόμο σε χωριά και πόλεις του Ιράκ.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Mirror", που επικαλείται Βρετανό στρατιωτικό εμπειρογνώμονα, οι σκορπιοί τοποθετούνται σε δοχεία μέσα στις βόμβες και μόλις αυτές εκραγούν, πετάγονται κι αρχίζουν να περπατάνε στο έδαφος.

Κι εφόσον πρόκειται για ιδιαίτερα ανθεκτικά έντομα, μετά το εναέριο ταξίδι τους, προσγειώνονται στο έδαφος μαζί με το βάζο, όμως, με την πρόσκρουση απελευθερώνονται προκαλώντας ταραχή σε όσους βρίσκονται στην περιοχή.

Ο Χαμίς ντε Μπριτν Γκόρντον, πρώην επικεφαλής των χημικών και βιολογικών όπλων για το ΝΑΤΟ, ο οποίος επέστρεψε από τη Βαγδάτη, την περασμένη εβδομάδα όπου συμβούλευε τις δυνάμεις ασφαλείας, δήλωσε: "Είναι η απόλυτη τρέλα. Το Ισλαμικό Κράτος έχει κατασκευάσει εκρηκτικούς μηχανισμούς ειδικά για την εκτόξευση των σκορπιών. Οι σκορπιοί δεν παθαίνουν τίποτα ακόμα και όταν εκτοξευτούν σε απόσταση δύο χιλιομέτρων. Μερικοί απ΄αυτούς είναι δηλητηριώδεις αλλά αυτό που πετυχαίνουν κυρίως οι μαχητές του Ισλαμικού κράτους, είναι να σπείρουν φόβο και πανικό. Οι βόμβες με τους σκορπιούς χρησιμοποιούνται εναντίον αμάχων σε περιοχές στα βόρεια της χώρας. Οι τζιχαντιστές κατασκεύασαν το νέο όπλο έχοντας εμπνευστεί από τους Ιρακινούς, οι οποίοι το 198 μ.Χ. γέμιζαν γλάστρες με σκορπιούς και τις εκτόξευαν κατά των Ρωμαίων. Όπως επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα "Daily Mail", οι σκορπιοί-βόμβες είναι το αρχαιότερο βιολογικό όπλο στον κόσμο.

Οι ακραίοι ισλαμιστές του "Ισλαμικού Κράτους" εφαρμόζουν σε περιοχές του Ιράκ την μέθοδο αυτή, η οποία θυμίζει μία αντίστοιχη που χρησιμοποίησαν κάτοικοι της Μεσοποταμίας κατά των Ρωμαίων πριν από περίπου 2.000 χρόνια.

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ;

Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος - Αρχιμανδρίτης, 1930-1989)

Ημείς οι Ορθόδοξοι δεν λατρεύομεν τας Εικόνας, ούτε τους Αγίους, ούτε τους Αγγέλους, ούτε αυτήν την Παναγίαν Μητέρα του Κυρίου.

Μόνον τον εν Τριάδι Θεόν λατρεύομεν. Τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα.

Τιμώμεν και δοξάζομεν τους Αγίους, τους Αγγέλους, και περισσότερον πάντων την «Τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ», την Αειπάρθενον και Παναγίαν Μητέρα του Σωτήρος μας, αλλά λατρείαν δεν απονέμομεν ούτε εις τα πρόσωπά των ούτε εις τας Εικόνας των. Άλλο η τιμή και ο σεβασμός και άλλο η λατρεία.

Ο λαός μας, καθώς και άλλοι Ορθόδοξοι λαοί, θεωρούν μερικάς Εικόνας ως θαυματουργούς. Είναι αυτό αλήθεια; Υπάρχουν όμως θαυματουργοί Εικόνες; Ή μάλλον: Είναι δυνατόν να υπάρχουν Εικόνες θαυματουργοί, Εικόνες που κάμνουν θαύματα;

Πολλοί Ορθόδοξοι Θεολόγοι αποδίδουν τα θαύματα μερικών Εικόνων όχι εις τας Εικόνας αυτάς καθ’ εαυτάς, αλλ’ εις την Πίστιν των ανθρώπων που προσεύχονται ενώπιον αυτών. Ότι η Πίστις θαυματουργεί, ότι η θερμή προσευχή θαυματουργεί, είτε γίνεται αυτή ενώπιον Εικόνος είτε όχι, αυτό είναι έξω πάσης αμφιβολίας. Τούτο όμως δεν είναι λόγος να αρνηθώμεν ότι μερικαί Εικόνες δύνανται να έχουν αυταί αι ίδιοι θαυματουργικήν χάριν. Θα φανή παράδοξον τούτο, αλλά δεν είναι καθόλου παράδοξον. Είναι πολύ φυσικόν. (Διά τους πιστούς εννοείται. Διά τους απίστους όλα είναι όχι μόνον παράδοξα, αλλ’ ανύπαρκτα...).

Εις τους Αποστόλους Του ο Κύριος είχε δώσει το θαυματουργικόν χάρισμα. Βλέπομεν όμως ότι το χάρισμα αυτό δεν περιωρίζετο εις τους ιδίους τους Αποστόλους, αλλ’ επεξετείνετο και εις την σκιάν των! Το Ευαγγέλιον ρητώς μας λέγει όχι μόνον ότι «διά των χειρών των αποστόλων εγίνετο σημεία και τέρατα εν τω λαώ πολλά», αλλά και ότι οι Ιουδαίοι έφερον επί φορείων τους ασθενείς των εις τας πλατείας, αναμένοντες το πέρασμα του Πέτρου, ώστε έστω και η σκιά του να πέση εις αυτούς διά να τους θεραπεύση! (Πραξ. ε', 12—14). Καί κάτι περισσότερον: Καί αυτά ακόμη τα μανδήλια του Αποστόλου Παύλου, ριπτόμενα επάνω εις τους ασθενείς ή τους δαιμονιζομένους, τους εθεράπευον! (Πραξ. ιθ', 12).

Ώστε όχι μόνον οι ίδιοι οι Απόστολοι είχον χάρισμα θαυματουργικόν, αλλά και αυτά ακόμη τα αντικείμενα της προσωπικής των χρήσεως! Τούτο βεβαίως απετέλει μίαν εύνοιαν του Θεού όχι προς αυτά ταύτα τα μανδήλια, αλλά προς τους Αποστόλους Του. Χάριν αυτών η θαυματουργική δύναμις έφθανε μέχρι των μανδηλίων των.

Διατί λοιπόν αποκλείεται να υπάρχουν Εικόνες έχουσαι χάρισμα θαυματουργικόν; Όχι σπανίως εκείνοι που έκαμαν τας Εικόνας, και μάλιστα τας παλαιάς, ήσαν άνθρωποι άγιοι, άνθρωποι βαθείας ταπεινώσεως, άνθρωποι νηστείας και προσευχής, άνθρωποι πυρπολούμενοι από θείον έρωτα.

Τι το παράδοξον να ευλόγηση ο Θεός και τους ιδίους και τα έργα των χειρών των; Καί τι το αφύσικον, αν μέσα εις αυτάς τας ευλογίας υπήρξε και το θαυματουργικόν χάρισμα;

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ: Η ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΑΡΧΗ

Το “λέω όλη την αλήθεια” είναι τελείως διαφορετικό από το “είμαι ειλικρινής” ή “δεν λέω ψέματα”. Πολλές φορές λέτε την αλήθεια, αλλά παραλείπετε σημαντικά μέρη της ή όταν δεν σας αρέσει η αλήθεια, κατασκευάζετε μια καινούργια.

 Πρέπει να μάθετε να λέτε όλη την αλήθεια για τον εαυτό σας
και για τα συναισθήματά σας. 

Χαμογελάτε ποτέ, ενώ είστε πραγματικά θυμωμένοι;
Έχετε συμπεριφερθεί ποτέ άσχημα και θυμωμένα, ενώ βαθιά μέσα σας φοβάστε πραγματικά;
Γελάτε ποτέ και αστειεύεστε, ενώ νιώθετε θλίψη και απόρριψη;
Έχετε κατηγορήσει ποτέ κάποιον άλλο, ενώ νιώθετε πως είστε εσείς ένοχοι;

Αυτό ακριβώς εννοώ όταν αναφέρομαι στην “πλήρη αλήθεια”.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αυθεντίες
στο να κρύβουν τα πραγματικά τους συναισθήματα.

Οι άνθρωποι είμαστε όλοι αυθεντίες στο να κρύβουμε την αλήθεια για τα συναισθήματά μας. Γινόμαστε μαέστροι στη μεταμφίεση, με αποτέλεσμα να κρύβουμε και να καταπνίγουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Ίσως μάλιστα είστε τόσο καλοί στο να κρύβετε την αλήθεια από τον εαυτό σας, που στο τέλος πιστεύετε τα ίδια σας τα ψέματα.
Η ικανότητά σας να νιώσετε αγάπη είναι άμεσα συνδεδεμένη  με την ικανότητά σας για απόλυτη ειλικρίνεια. Όσο πιο αληθινοί είστε στη ζωή σας, τόσο περισσότερη αγάπη θα βιώσετε. Οι σχέσεις από άμεση και αποτελεσματική επικοινωνία αποτελούν πηγή αυξανόμενης αγάπης και σεβασμού προς τον εαυτό μας. Οι σχέσεις που βασίζονται στο ψέμα μπορεί να είναι εύκολες και άνετες, αλλά δεν συμβάλλουν καθόλου στην ανάπτυξη της αγάπης προς τον εαυτό σας ούτε, βέβαια, στην ανάπτυξη του αυτοσεβασμού σας.

Το Φαινόμενο του Παγόβουνου

Τα συναισθήματά μας μοιάζουν με παγόβουνο
γενικά δείχνουμε ένα ελάχιστο μέρος
και το υπόλοιπο παραμένει “κάτω από το νερό”.

Το πρώτο βήμα προς την απόλυτη ειλικρίνεια είναι να γνωρίζουμε όλη την  αλήθεια. Οι περισσότεροι την αγνοούμε, οπότε έχουμε την κατάσταση που είναι γνωστή ως Φαινόμενο του Παγόβουνου. Αν ταξιδεύατε και συναντούσατε ένα παγόβουνο, θα βλέπατε μόνο το ένα δέκατο από αυτό· τα εννιά δέκατα του παγωμένου όγκου παραμένουν βυθισμένα κάτω από την επιφάνεια του νερού. Τα συναισθήματά μας μοιάζουν μ’ εκείνο το παγόβουνο. Τον περισσότερο καιρό, μόνο ένα ελάχιστο μέρος όσων αισθανόμαστε γίνεται αντιληπτό από τους άλλους αλλά και από εμάς τους ίδιους, ενώ το μεγαλύτερο βρίσκεται κρυμμένο βαθιά μέσα μας. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο να αποκαλύψουμε την πλήρη αλήθεια για τα συναισθήματά μας, επειδή παραμένουν ένα μυστήριο ακόμα και για εμάς.

Ζώντας με την Καρδιά και Όχι με το Νου

Η καταπίεση των συναισθημάτων σας είναι στην πραγματικότητα ένας μηχανισμός άμυνας, τον οποίο έχετε αναπτύξει με το πέρασμα του χρόνου. Αδυνατώντας να αντιμετωπίσετε και να εκφράσετε τα αληθινά σας συναισθήματα, μαθαίνετε να τα κρύβετε βαθιά μέσα σας, ελπίζοντας ότι θα εξαφανιστούν. Με την πολύχρονη απόρριψη και καταπίεση, αποκτάτε την επιβλαβή συνήθεια να πνίγετε αυτόματα κάθε συναίσθημα που σας προκαλεί ανασφάλεια, σύγχυση ή το θεωρείτε απαράδεκτο. Αρχίζετε να ερμηνεύετε με το μυαλό ό,τι αισθάνεστε, αντί να το νιώθετε, απλά και αυθόρμητα, με την καρδιά σας.

Τι Νιώθετε Πραγματικά;

Αποτέλεσμα της καταπίεσης των συναισθημάτων σας
είναι ότι παύετε να αισθάνεστε και αρχίζετε να σκέφτεστε
πως θα έπρεπε να αισθάνεστε.

Η ανακάλυψη των κρυμμένων συναισθημάτων σας παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ανάπτυξή σας, επειδή, όσο τα καταπιέζετε, τόσο χάνετε την επαφή με αυτό που είστε και θέλετε πραγματικά. Για να σας βοηθήσω να κατανοήσετε το λαβύρινθο των συναισθημάτων σας, επινόησα ένα χάρτη συναισθημάτων. Όταν είστε αναστατωμένοι ή ανήμποροι (συναισθηματικά) να αντιμετωπίσετε μια συγκεκριμένη κατάσταση, βιώνετε υποσυνείδητα διάφορα επίπεδα συναισθημάτων ταυτόχρονα.

Τα επίπεδα αυτά είναι:

• 1. Θυμός, Μομφή και Πικρία
• 2. Πόνος, Θλίψη και Απογοήτευση
• 3. Φόβος και Ανασφάλεια
• 4. Ενοχή, Τύψεις και Μεταμέλεια
• 5. Αγάπη, Κατανόηση, Συγχώρηση και Επιθυμία

Η απόλυτη ειλικρίνεια έχει πολλά διαφορετικά επίπεδα.
Είναι τελείως φυσιολογικό να έχετε πολλά αλληλοσυγκρουόμενα
συναισθήματα ταυτόχρονα.

Όταν εκφράζετε όλα τα αρνητικά σας συναισθήματα,
μπορείτε να βιώσετε την αγάπη
και την κατανόηση τελείως αυθόρμητα.

Η απόλυτη αλήθεια για το πως αισθάνεστε έχει πολλά επίπεδα. Φυσιολογικά εσείς αναγνωρίζετε ένα συναίσθημα τη φορά, αλλά και τα άλλα είναι επίσης παρόντα. Όταν βιώνετε όλα αυτά τα επίπεδα και τα εκφράζετε πλήρως, οι συναισθηματικές αναταραχές διευθετούνται πολύ ευκολότερα. Κάθε συναίσθημα πρέπει να το ζείτε και να το εκφράζετε χωρίς περιορισμούς, διαφορετικά δεν θα ερμηνευτεί ποτέ σε βάθος. Στη δεύτερη περίπτωση, το πιο πιθανό είναι να το καταπιέσετε, δημιουργώντας μεγαλύτερο συναισθηματικό φορτίο, το οποίο, όμως, θα μεταφέρετε από τη μια σχέση στην άλλη.
Εκφράζοντας ειλικρινά όλα τα αρνητικά σας συναισθήματα, μπορείτε να βιώσετε άμεσα την αγάπη και την κατανόηση, όπως στην αρχή της σχέσης.
Κάτω από όλα τα αρνητικά σας συναισθήματα υπάρχουν τα θετικά· κάτω από όλο το θυμό και τον πόνο βρίσκονται η αγάπη και η προθυμία για επικοινωνία. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν εκδηλώνετε το θυμό ή τον πόνο και αμελείτε να εκφράσετε όλη την αλήθεια για την αγάπη που βρίσκεται από κάτω. Ο μόνος τρόπος για να φέρετε στο φως την αγάπη είναι να βιώσετε και να εκφράσετε όλα τα άλλα συναισθήματα που έχουν στοιβαχτεί πάνω της.

Κάτω από όλα τα αρνητικά συναισθήματα
περιμένει η αγάπη για να αναβλύσει.

Μένοντας προσκολλημένοι

Έχετε νιώσει ποτέ προσκολλημένοι στο θυμό, ακόμη και όταν δεν θέλετε πια να είστε θυμωμένοι;
Έχετε νιώσει ποτέ παγωμένοι από το φόβο και, όσο σκληρά κι αν προσπαθήσετε, δεν καταφέρατε να τον αποβάλετε;
Αυτά είναι μερικά παραδείγματα όσων συμβαίνουν όταν δεν αποδέχεστε και δεν εκφράζετε τα συναισθήματα που υπάρχουν μέσα σας. Η αδυναμία σας να αναγνωρίσετε και να εκφράσετε ειλικρινά όσα αισθάνεστε θα σας αναγκάσει να παραμείνετε κολλημένοι σε ένα επίπεδο συναισθήματος και θα σας εμποδίσει να νιώσετε απόλυτα όλα τα θετικά συναισθήματα.

Οι άντρες δυσκολεύονται να δείξουν πόσο ευάλωτοι είναι,
επειδή δεν τους δόθηκε η ανάλογη στήριξη για να κλάψουν
ή να νιώσουν πληγωμένοι.

Όλοι μεγαλώνοντας διδασκόμαστε, άμεσα ή έμμεσα, να ΜΗΝ εκφράζουμε όλα μας τα συναισθήματα. Τα μικρά αγόρια μαθαίνουν ότι “Τα μεγάλα παιδιά δεν κλαίνε” ή ότι ” Οι άνδρες δεν κλαίνε”. Το μήνυμα που εκπέμπεται είναι ότι δεν έχουν την άδεια να εκδηλώσουν συναισθήματα τα οποία αποκαλύπτουν πόσο ευαίσθητα ή ευάλωτα είναι.
Αντίθετα, τους δίνεται η άδεια να είναι επιθετικά, επειδή υποτίθεται πως αυτό είναι στοιχείο ανδρισμού. Σε πολλές περιπτώσεις διδάσκονται ότι μπορούν να δείξουν το θυμό τους, όχι όμως πόνο ή φόβο, γιατί τα άλλα αγόρια θα τα κοροϊδέψουν ή θα τα χτυπήσουν.

Αν δεν καταφέρετε να εκφράσετε
τα πιο ευάλωτα συναισθήματά σας,
κινδυνεύετε να μείνετε προσκολλημένοι
στο θυμό ή στην απογοήτευση.

Το αποτέλεσμα είναι ότι, όταν ένας ενήλικας βιώνει μια έντονη συναισθηματική αντίδραση, συνήθως μένει προσκολλημένος στο επίπεδο του θυμού και της μομφής, αφού δεν αισθάνεται ασφαλής ώστε να εκφράσει όσα υπάρχουν στα άλλα πιο ευάλωτα επίπεδα. Συχνά οι άνδρες μένουν προσκολλημένοι στο θυμό μέχρι να εκδικηθούν ή να καταπνίξουν τα άλλα τους συναισθήματα, ώστε να είναι απρόσιτα. Κάθε μορφή οικογενειακής βίας είναι αποτέλεσμα ανεπίλυτου θυμού.
Δυστυχώς, όποτε ένας άνδρας αισθάνεται να απειλείται, το τελευταίο που θα παραδεχτεί είναι πως νιώθει ευάλωτος, πληγωμένος ή φοβισμένος.
Το πιο πιθανό είναι να προσποιηθεί τον αδιάφορο, κάτι που τον κάνει να μένει προσκολλημένος στο θυμό ή στη σύγχυση. Η παραμονή στο θυμό είναι από τους πιο συνηθισμένους τρόπους αντίστασης στον πόνο και τη θλίψη. Όταν, όμως, θυμώνεις περισσότερο απ’ όσο θα ήθελες, πρέπει να μάθεις πάλι να κλαις.

Εκφράζοντας τον πόνο και την ενοχή που κρύβονται
πίσω από το θυμό σας, μπορείτε εύκολα να τον αποβάλετε
και να επιτρέψετε στην αγάπη να σας πλημμυρίσει πάλι.

Για τις περισσότερες γυναίκες τα πράγματα είναι τελείως αντίθετα. Μαθαίνουν να μην εκφράζουν ποτέ θυμό ή εχθρότητα. Διδάσκονται ότι επιτρέπεται να δείχνουν ευάλωτες μπορούν να κλαίνε όσο θέλουν και, κατά κάποιον τρόπο, προγραμματίζονται να νιώθουν φόβο. Έτσι, όταν ενηλικιώνεται μια γυναίκα και της συμβαίνει κάτι οδυνηρό, κλαίει και φοβάται, αλλά συνήθως δεν εκφράζει το θυμό της έντονα. Και επειδή η οργή δεν μπορεί να βγει στην επιφάνεια και η γυναίκα μένει προσκολλημένη στη θλίψη της, καταλήγει σε υστερικές εκδηλώσεις.

Οι γυναίκες έχουν την τάση να μένουν προσκολλημένες
στα τρυφερά συναισθήματά τους, επειδή δεν τους δόθηκε η άδεια
να εκφράσουν και τα όποια αρνητικά συναισθήματα.

Όταν δεν μπορείτε να εκφράσετε απόλυτα το θυμό σας (με μη καταστροφικό τρόπο, βέβαια) νιώθετε φοβισμένοι, ανήμποροι ή βυθίζεστε στην κατάθλιψη. Η κατάθλιψη δεν είναι έντονη θλίψη· είναι καταπιεσμένος θυμός που άλλαξε κατεύθυνση και στράφηκε εναντίον σας.

Τα καταθλιπτικά άτομα αισθάνονται συνήθως κουρασμένα και χωρίς ζωή μέσα τους, επειδή χρησιμοποιούν όλη τη ζωτική τους ενέργεια για να εμποδίσουν την εμφάνιση του θυμού και της οργής. Αν έχετε πέσει σε κατάθλιψη, το πρώτο βήμα είναι να επουλώσετε τις πληγές από τις παλιές σας σχέσεις, εκφράζοντας πρώτα το θυμό σας για τους άλλους και μετά εναντίον του εαυτού σας. Κατόπιν πρέπει να γυρίσετε πίσω, να περάσετε μέσα από τα άλλα συναισθηματικά σας επίπεδα, για να φτάσετε τελικά στο επίπεδο της αγάπης και της συγχώρεσης.

     Απόσπασμα από το μικρό βιβλιαράκι του John Gray: “Αγαπήστε ξανά”, εκδόσεις Φυτράκη.

  Δήμητρα Ξενάκη, Ψυχοθεραπεύτρια-Συστημική/Οικογενειακή Θεραπεύτρια, BSc(Hons)Psych(Open), μέλος της EFTA (European Family Therapy Association)

   Πηγή:  psycheandlife2.wordpress.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΝΑΘΡΕΦΟΥΜΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΒΡΕΦΗ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΕΝΗΛΙΚΕΣ

Αυτό που ίσως ακούγεται περισσότερο από το στόμα νέων και όχι μόνο γονιών είναι ότι το παιδί πρέπει να μάθει να είναι ανεξάρτητο. Αυτή είναι και η αγωνία πολλών με λίγο μεγαλύτερα παιδιά «πότε θα γίνει ανεξάρτητο» ή ο λόγος περηφάνιας κάποιων άλλων «από μωρό ήταν ανεξάρτητο!». Το εντυπωσιακό είναι ότι  συχνότερα θα ακούσεις συζητήσεις για το αν κάποιο παιδί είναι ή πώς θα γίνει ανεξάρτητο παρά για το αν είναι ή πώς θα γίνει ευτυχισμένο.

Κάθε εποχή έχει τις αξίες  της. Κάθε γενιά κληροδοτεί στην επόμενη τις συμβουλές της, οι οποίες συνήθως είναι αναπαραγωγή κοινωνικών στερεοτύπων ή προσωπικών βιωμάτων. Συχνά πράττουμε χωρίς να σκεφτούμε ή να αμφισβητήσουμε. Από την άλλη όταν τα παιδιά μας γίνονται έφηβοι, ενήλικες, γονείς αρνούμαστε να κάνουμε τη σύνδεση του πώς οι συμπεριφορές του τότε ίσως σχετίζονται με την προσωπικότητα του τώρα.

Γεννιέται ένα μωρό και οι πιο κοινές συμβουλές είναι:

«Να μάθει να κοιμάται μόνο του και μην τυχόν το βάλετε στο κρεβάτι σας, δε θα μπορέσετε μετά να το βγάλετε». Έχουμε αναρωτηθεί άραγε γιατί ένα βρέφος που έχει κοιμηθεί δίπλα στη μάνα του  δε θέλει να κοιμάται μόνο του σε ένα κρεβάτι με κάγκελα  και πιθανώς σε ένα δωμάτιο άλλο; Έχουμε αναρωτηθεί τι γινόταν τότε  (όχι πολύ παλιά) που δεν υπήρχαν όλες αυτές οι «ανέσεις» ενδοεπικοινωνία, ριλάξ, πιπίλα, μπιμπερό; Έχουμε σκεφτεί πώς να λειτουργούσε εκείνη η γυναίκα που δεν ήξερε από «πολιτισμό», που δεν άκουγε συμβουλές από τους γύρω της; Έχουμε αναρωτηθεί γιατί εμείς οι ενήλικες με γνώση και συνείδηση προτιμάμε να κοιμόμαστε με κάποιον δίπλα μας παρά μόνοι μας;

«Να μάθει να τρώει με πρόγραμμα, κάθε τρεις ώρες και την ποσότητα που εμείς έχουμε αποφασίσει». Έχουμε αναρωτηθεί γιατί; Ποιος τρώει κάθε μέρα την ίδια ακριβώς ώρα και την ακριβώς ίδια ποσότητα; Εμείς δηλαδή κάθε μέρα έχουμε την ίδια όρεξη; Άλλωστε μια γυναίκα που θηλάζει αποκλειστικά και από την αρχή ξέρει πως αυτό είναι σχεδόν αδύνατο, εκτός κι αν αντέχει να έχει ένα μωρό να κλαίει και γκρινιάζει.

«Να σταματήσει ο θηλασμός νωρίς γιατί αλλιώς το παιδί εθίζεται και δε θα γίνει ποτέ ανεξάρτητο». Η αντίστοιχη αγωνία για πιπίλα, για κουβερτάκια ή κουκλάκια τα οποία χρησιμοποιεί το παιδί είναι σαφώς μικρότερη… παρ’ όλο που αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά υποκατάστατα της μητέρας (στήθος, αγκαλιά, μυρωδιά).

Σε όλα αυτά υποβόσκει μια κοινή πεποίθηση. Το μωρό δεν ξέρει να αναγνωρίζει τις ανάγκες του και το μωρό γεννιέται με μια «μοχθηρή» διάθεση να μας εκμεταλλευτεί, χειριστεί και γενικά να μας κάνει τη ζωή μας δύσκολη.. εκτός κι αν προλάβουμε και του «μάθουμε», δηλαδή του επιβληθούμε.  Κι όμως τα βρέφη είναι σε απόλυτη επαφή με τις ανάγκες τους, εφόσον δεν παρεμβαίνουμε. Ξέρουν πότε πεινάνε και πόσο, ξέρουν πότε φοβούνται, πότε πονάνε, πότε έχουν ανάγκη από τρυφερότητα. Η υποχρέωση μας δεν είναι να τους μάθουμε να μην ακούν τις πραγματικές τους ανάγκες, αλλά να τις ικανοποιήσουμε.

Ένα βρέφος εξυπακούεται ότι δεν είναι σχεδιασμένο από τη φύση   να είναι ανεξάρτητο. Δε θα επιβίωνε. Και αυτό το γνωρίζει, ενστικτωδώς. Γι αυτό κι όταν δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες του κλαίει. Είναι το μόνο μέσο που διαθέτει για να δηλώσει στο φροντιστή του ότι κάτι δεν πάει καλά. Το να το αγνοήσουμε, δε σημαίνει πως σταματάει να υπάρχει η ανάγκη, απλά σταματάει κάποια στιγμή να μας την επικοινωνεί. Παραιτείται από το να διεκδικεί, άλλωστε είναι τόσο εξαντλητικό αυτό για ένα μωρό.  Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν μπορεί να πιστέψει ότι οι ανάγκες του αγνοούνται και έτσι οδηγείται να πιστέψει ότι αυτό που νιώθει είναι  λάθος. Προφανώς ο γονιός ξέρει καλύτερα από ό,τι το ίδιο γι ‘ αυτό και του φέρεται έτσι, αλλιώς γιατί να μην το ικανοποιεί;  Χάνει την επαφή με το σώμα του και την ψυχή του και  έτσι όσο μεγαλώνει θα χρειάζεται πάντα κάποιον άλλο να του υποδεικνύει τι χρειάζεται και πώς να το καλύψει.

Από την άλλη όμως συμβαίνει το εξής παράλογο, το μωρό που θεωρητικά είναι έτοιμο από βρέφος να κοιμηθεί μόνο του, να κάθεται με τις ώρες στο ριλάξ μόνο του, δεν είναι σε θέση να πιάσει το κουτάλι μόνο του ακόμα κι αν δείχνει καθαρά ότι θέλει να δοκιμάσει και φτάνει τριών ή τεσσάρων και το ταΐζει κάποιος άλλος. Το ίδιο μωρό που πρέπει να μάθει να είναι ανεξάρτητο, όταν πάει να ανεβεί στον καναπέ μόνο του, ακούει ένα «είσαι μικρό ακόμα» και νιώθει δυο χέρια να το σηκώνουν και να το βάζουν στη θέση όπου πιστεύουν ότι ήθελε να βρεθεί. Έτσι το παιδί που πάει να βάλει μόνο του τα παπούτσια, βλέπει  το γονιό  να το κοιτάει περιπαιχτικά και να του λέει «τι κάνεις βρε μπόμπιρα; Δεν μπορείς ακόμα μόνος σου». Μεγαλώνει κι άλλο και ζητάει να διαλέξει αυτό τι ρούχα θα φορέσει, αλλά ακόμα είναι  τριών ετών, είναι δυνατόν να αποφασίσει τι θα φορέσει στα γενέθλια του; «Θα διαλέξει τη φόρμα του πάλι,  ενώ εμείς δώσαμε τόσα λεφτά για αυτό το κουστουμάκι που του πάει τόσο πολύ!» Μετά πάει σχολείο και λέει ότι θέλει να ξεκινήσει χορό γιατί του αρέσει, αλλά ο γονιός πάλι ξέρει καλύτερα και αποφασίζει ότι το μπάσκετ του ταιριάζει περισσότερο.

Αυτό το παιδί θα γίνει ένας ενήλικας ανασφαλής και όχι ανεξάρτητος. Αυτό το παιδί μπορεί να φαίνεται εξαιρετικά ανεξάρτητο αλλά θα είναι ένα φοβισμένο πλάσμα που θα προσπαθεί να επιβεβαιώσει αν αυτό που νιώθει είναι «σωστό» ή ακόμα και αληθινό από τις αντιδράσεις των άλλων. Αυτό το παιδί θα γίνει ένας ενήλικας που θα φοβάται να παραιτηθεί από την ανυπόφορα βαρετή δουλειά του και να κυνηγήσει το όνειρο του, θα γίνει ένας ενήλικας που θα μένει σε σχέσεις εξάρτησης γιατί θα φοβάται να μείνει μόνος του.

Ας το δούμε τώρα αλλιώς..

Ένα βρέφος γεννιέται και οι γονείς δεν ακολουθούν καμιά συμβουλή  ή τεχνική παρά μόνο ακολουθούν τις ανάγκες του παιδιού τους όπως τις υποδεικνύει αυτό. Έτσι άλλωστε συμβαίνει και με όλα τα θηλαστικά στον πλανήτη μας.

Έχουμε ένα μωρό που θηλάζει κατ’ απαίτηση, κοιμάται με τους γονείς του και όποτε ζητάει αγκαλιά την έχει. Τρώει όσο θέλει και όποτε θέλει. Έχει χρόνο να πειραματιστεί, να δοκιμάσει. Ξέρει ότι αν χρειαστεί βοήθεια και τη ζητήσει θα την έχει.

Aυτό το παιδί δεν μπορεί παρά να έχει υψηλή αυτοεκτίμηση μιας και ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας είναι σε απόλυτη συνάρτηση με το πώς μας αντιμετωπίζουν οι φροντιστές μας το πρώτα χρόνια. Όσο μας δείχνουν ότι είμαστε σημαντικοί, τόσο σημαντικοί νιώθουμε. Ας μη φοβόμαστε τα παιδιά… μια ανάγκη η οποία καλύπτεται γενναιόδωρα, θα καλυφθεί πολύ πιο γρήγορα  από την ανάγκη που αγνοείται. Το νήπιο που αποθηλάζει φυσιολογικά,  το νήπιο που αποφασίζει αυτό ότι πλέον θέλει να κοιμάται μόνο του, το παιδί που έχει χορτάσει από αγκαλιά είναι ο ενήλικας που είναι πραγματικά ελεύθερος και ανεξάρτητος. Το παιδί  που έχει γεμίσει από ασφάλεια και φροντίδα τα πρώτα εκείνα χρόνια που έχει επίγνωση του πόσο ευάλωτη είναι η ύπαρξη του και που έχει καταγράψει μέσα του ότι αυτό που νιώθει είναι έγκυρο, είναι ο ενήλικας που δε θα ζει με το φόβο του αύριο, που θα διεκδικεί αυτό που θέλει, που θα τολμάει να είναι ευτυχισμένος και δε θα νιώθει  ενοχές γι αυτό.

Έτσι δε θα θέλανε τα παιδιά μας να είναι όταν μεγαλώσουν;

ΠΗΓΗ...http://www.diekdikw.gr

by Filiw Katsarou

December 15, 2014

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ

Η εξοικείωσή τους με τα ηλεκτρονικά μέσα γεννά νέες προκλήσεις.

Η Κατερίνα είναι 15 ετών. Ζει στο κέντρο της Αθήνας και μετράει κάτι λιγότερο από δύο μήνες στην πρώτη τάξη του λυκείου. Είναι καλή μαθήτρια, ιδιαιτέρως στα θεωρητικά, και σκέφτεται πολύ σοβαρά να προσπαθήσει για τη Νομική. Το δωμάτιό της είναι βαμμένο ροζ, ενώ όταν κάποιος τη ρωτά για τα αγόρια στην τάξη της, το πρόσωπό της, με εμφανή την εφηβική ακμή, παίρνει ένα ντροπαλό ύφος. Κάθε σαββατόβραδο συναντάει τις φίλες της και είτε πηγαίνουν σινεμά είτε βόλτα, χωρίς να απομακρύνονται πολύ από το Παγκράτι, όπου μένουν. Οι γονείς της τής ζητούν να είναι σπίτι ως τις 12 και εκείνη είναι συνήθως συνεπής.

Περνάει, ούτως ή άλλως, αρκετό χρόνο στο σπίτι. Είτε μπροστά στο λάπτοπ είτε στο smartphone με τη μοβ θήκη, απ' όπου παρακολουθεί τον κύκλο της στο Facebook. Το προφίλ της στο κοινωνικό δίκτυο κατά κάποιον τρόπο αποτελεί την πύλη προς έναν άλλο κόσμο. Εκεί, η Κατερίνα «ανεβάζει» selfies με κάθε νέο της ρούχο, ενημερώνει τους φίλους της για τη διάθεσή της, η οποία είναι συχνά «μπερδεμένη», «έξαλλη» και «ευτυχισμένη». Διόλου σπάνια καταριέται εκείνους που της «κόβουν τα φτερά», όσους «δεν φορούν παντελόνια», αλλά και ευχαριστιέται όταν «μόνο οι φίλες σου σε καταλαβαίνουν». Η μαθήτρια του 19 στα Αρχαία γράφει όλα τα παραπάνω σε μια γλώσσα τόσο αλλόκοτη, ώστε να ξενίζει ακόμη και όσους είναι ήδη εξοικειωμένοι με τα «απλά» greeklish: συντμήσεις, «φαγωμένοι» φθόγγοι, ασυνταξίες και ένα αχανές εύρος από εικονίδια... Αν και όλα αυτά δηλώνονται δημοσίως στον «αέρα» του Διαδικτύου, μοιάζουν να είναι «κρυπτογραφημένα» για να διαβαστούν μονάχα από την παρέα του σχολείου.

Ψηφιακοί αυτόχθονες

Τα παιδιά είναι εντάξει - αλλά μπορεί και να μην είναι. Για την ακρίβεια, δεν γνωρίζουμε τόσο πολλά για αυτά. Η σημερινή γενιά των εφήβων, οι οποίοι γεννήθηκαν από το 1998 ως το 2002, χαρακτηρίζεται από τους ψυχολόγους ως η γενιά των ψηφιακών αυτοχθόνων (digital natives), σε αντίθεση με τους γονείς τους, οι οποίοι, με αντίστοιχα κριτήρια, χαρακτηρίζονται... μετανάστες. Η μεταξύ τους σχέση αλλά και η επίδραση της τεχνολογικής «εισβολής», με τους κινδύνους, τα οφέλη και τις ανατροπές της, στην ούτως ή άλλως χαώδη εφηβική ψυχολογία αποτελούν αντικείμενο έρευνας. Οι ερευνητές τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να σκιαγραφήσουν μια γενιά-αίνιγμα.

Αρχικά, η χρήση του Διαδικτύου και των έξυπνων κινητών τηλεφώνων αντιμετωπίστηκε ως ένας ακόμη «τόπος» διαφωνίας των εφήβων με τους γονείς τους. Ως ένας ακόμη πονοκέφαλος, μετά το «τι ώρα θα γυρίσεις;» και το «πήγαινε να συμμαζέψεις το δωμάτιό σου». Οι μεν ζητούσαν ελευθερία και οι δε ζητούσαν διαβεβαιώσεις ότι όλα γίνονται με μέτρο και με ασφάλεια: η ιστορία της εφηβικής ηλικίας διαχρονικά. Οι νεαροί Χόλντεν Κόλφιλντ (σ.σ.: ο ήρωας του «Φύλακα στη σίκαλη» του Ντ. Τζ. Σάλιντζερ) ανέκαθεν έβλεπαν γύρω τους έναν κάλπικο κόσμο, εξιδανικεύοντας τον εαυτό τους και τον κύκλο τους για να τον καταρρίψουν αμέσως μετά, ζώντας μόνο για το παρόν, νιώθοντας άτρωτοι και ευάλωτοι ταυτοχρόνως, ευρισκόμενοι συνεχώς στο μέσο μιας τρικυμίας, στην πορεία προς την ενηλικίωση.

«Ολο αυτό το σκηνικό, μαζί με το εκάστοτε κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι, εκφράζει τη συμπεριφορά των εφήβων. Ολο αυτό το δράμα μεταφέρεται, αντανακλάται και στην online συμπεριφορά τους» παρατηρεί η Αρτεμις Τσίτσικα, επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Εφηβικής Υγείας της Β´ Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων Π. & Α. Κυριακού και επίκουρη καθηγήτρια Παιδιατρικής-Εφηβικής Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Στο Διαδίκτυο υπάρχει η δυνατότητα να εκφραστεί η αρνητική πλευρά της ανθρώπινης φύσης πολύ πιο εύκολα, πολύ πιο γρήγορα, πολύ πιο ανώνυμα, πολύ πιο διαδραστικά».

Οσα λένε οι αριθμοί

Ωστόσο, ας έχουμε κατά νου τι εννοούμε όταν κάνουμε λόγο για διασυνδεδεμένη γενιά και ψηφιακούς αυτόχθονες. Τα πιο εντυπωσιακά και λεπτομερή στοιχεία προέρχονται από τις ΗΠΑ και αποτελούν μια πιστή αντανάκλαση των τάσεων παγκοσμίως. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη σχετική έρευνα του Ερευνητικού Κέντρου Pew, το οποίο έχει έδρα στην Ουάσιγκτον και μελετά τη συμπεριφορά στο Διαδίκτυο, για το έτος 2013 οι έφηβοι σε ποσοστό 95% είναι χρήστες του Διαδικτύου, ενώ σε ποσοστό 74% δηλώνουν ότι έχουν πρόσβαση σε αυτό μέσω φορητών συσκευών, δηλαδή από κινητά τηλέφωνα και τάμπλετ. Το 37% των εφήβων είναι κάτοχοι smartphone, δηλαδή περισσότεροι κατά 14 ποσοστιαίες μονάδες από όσους ήταν μόλις πριν από δύο χρόνια. Επιπλέον, μοιράζονται στο Διαδίκτυο εντυπωσιακά πολλές πληροφορίες για τον εαυτό τους σε σχέση με επτά χρόνια πριν. Σε ποσοστό 20% μοιράζονται το κινητό τους τηλέφωνο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 2006 ήταν μόλις 2%. Το 91% έχουν ανεβάσει τουλάχιστον μία φωτογραφία του εαυτού τους.

Ο μέσος αμερικανός έφηβος έχει 300 φίλους στο Facebook. Οσοι έχουν περισσότερους από 600 φίλους είναι πιθανόν οι πιο συχνοί χρήστες της ιστοσελίδας, διατηρούν προφίλ και σε άλλα κοινωνικά δίκτυα, ενώ είναι περισσότερο πιθανό να είναι «φίλοι» τόσο με τους καθηγητές όσο και με ανθρώπους τους οποίους δεν γνωρίζουν προσωπικά. Σε ποσοστό 74% έχουν σβήσει κάποιον από τη λίστα των φίλων τους, ενώ το 31% έχει σβήσει το προφίλ του. Μόλις σε ποσοστό 9% ανησυχούν για το αν οι πληροφορίες τις οποίες ανεβάζουν θα χρησιμοποιηθούν από επιχειρήσεις ή από άλλους, ενώ το 81% των γονέων τους εμφανίζονται προβληματισμένοι για το πώς θα χειριστούν τα παιδιά τους το συγκεκριμένο ζήτημα. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 70% των εφήβων έχουν ζητήσει συμβουλές για την online παρουσία τους, κυρίως από φίλους και γονείς.

Εφηβικά δράματα στον κυβερνοχώρο

Η έκφραση «εφηβικό δράμα» χρησιμοποιείται ευρέως, τόσο στον επιστημονικό όσο και στον «κανονικό» κόσμο, για να περιγράψει εξαιρετικά εύστοχα την αντάρα της εφηβικής ηλικίας. Και αν οι τσακωμοί ή οι εξάρσεις αγάπης των εφήβων αποτελούν λόγια του αέρα προορισμένα να ξεχαστούν με την ενηλικίωση, τι γίνεται όταν αυτά παραμένουν καταγεγραμμένα σε προφίλ στο Facebook, σε βίντεο στο ΥouΤube; Τι συμβαίνει όταν οι βραδιές της παρόρμησης αποτελούν σημεία ενός παγκόσμιου αφηγήματος, το οποίο γράφεται κάθε δευτερόλεπτο και μπορεί κάποιος να αναζητήσει και να βρει στο Google;

«Το Διαδίκτυο είναι ένα συναρπαστικό μέσο, το οποίο έχει καταστεί πραγματικά απαραίτητο στη σύγχρονη ζωή. Είναι όμως και σκληρό» σημειώνει η Αρτεμις Τσίτσικα. «Η δεύτερη ευκαιρία η οποία δίνεται στον πραγματικό κόσμο με το να ζητήσει κάποιος συγγνώμη και να προχωρήσει είναι δύσκολο να δοθεί στο Internet. Εφόσον ανεβάσεις κάτι, σε πολλές περιπτώσεις αυτό θα παραμείνει online για πάντα. Τα αποτελέσματα αυτής της πραγματικότητας τα έχουμε δει σε παιδιά που τραυματίζονται πάρα πολύ, ακριβώς επειδή, για παράδειγμα, έχει φτάσει ένα "silly video" σε εκατομμύρια χρήστες σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να το ελέγξουν».

Η σημασία της ιδιωτικότητας

Η αντανάκλαση του εφηβικού δράματος στον ψηφιακό χώρο είναι αναμενόμενη σε έναν διασυνδεδεμένο κόσμο.Ωστόσο, η Ντέινα Μπόιντ, κοινωνιολόγος, ερευνήτρια και επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, κωδικοποιεί στο βιβλίο της «It's Complicated: The Social Lives of Networked Teens» («Είναι περίπλοκο: Η κοινωνική ζωή των διασυνδεδεμένων εφήβων», εκδ. Yale) τα χαρακτηριστικά των δημοσιευόμενων στο Διαδίκτυο πληροφοριών. Αυτές είναι «επίμονες» (δηλαδή έχουν διάρκεια και μένουν στον χρόνο), «εμφανείς» (το κοινό που μπορεί να τις δει είναι μεγάλο), «διαδιδόμενες» (μπορούν εύκολα να μοιραστούν) καθώς και «αναζητήσιμες» (μέσω των μηχανών αναζήτησης). Ολα τα παραπάνω στοιχεία γεννούν απορίες για τα θέματα ιδιωτικότητας που προκύπτουν.

Ειδικά στην περίπτωση των εφήβων, η ιδιωτικότητα, πέρα από ανθρώπινο δικαίωμα, αποκτά και άλλη σημασία. «Πρόκειται για μια αντίληψη, η οποία πρώτα από όλα βοηθάει στην αυτονόμησή τους» σημειώνει η κυρία Τσίτσικα. «Εχοντας ιδιωτικότητα, αναπτύσσεται μια προσωπικότητα ξέχωρα από την οικογένεια. Αυτό συμβάλλει στην απομυθοποίηση των γονέων, τους ρίχνει από το βάθρο όπου βρίσκονταν ως τότε και οι σχέσεις με τους συνομηλίκους αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Η ιδιωτικότητα βοηθά αναπτυξιακά στο να κατακτηθεί η ενηλικίωση, πράγμα το οποίο αποτελεί ζητούμενο. Είναι κάτι σημαντικό στην εφηβεία, μαζί όμως με την επικοινωνία, την άνευ όρων αγάπη από τους γονείς. Η εφηβεία είναι μια ηλικία που "αντικειμενικά" είναι αρκετά δύσκολη και πρέπει να υπάρχουν οι βάσεις της εμπιστοσύνης ώστε τα όρια να σημαίνουν προστασία, ασφάλεια και κατεύθυνση - όχι τιμωρία, περιορισμό ή αντίδραση. Τότε πραγματικά τα παιδιά οδηγούνται στο να ζήσουν σε έναν άλλο κόσμο, παράλληλο με εκείνο των γονιών, και ενδέχεται να προκύψουν δυσκολίες που μπορούν να θέσουν σε πραγματικό κίνδυνο τα παιδιά αυτής της ηλικίας».

Ο ρόλος των γονέων

Εχουν αντίληψη του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα οι έφηβοι στην Ελλάδα; «Οι έφηβοι είναι σίγουρα ενημερωμένοι ως έναν βαθμό για τη φύση όσων "ανεβάζουν" στο Διαδίκτυο, δηλαδή ότι πρόκειται για δημόσιες δηλώσεις οι οποίες ίσως να μείνουν εκεί για μεγάλο διάστημα» συνεχίζει η κυρία Τσίτσικα. «Ωστόσο, η εμπειρία μας από τα σχολεία δείχνει ότι υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη για να μπορέσουν να έχουν ασφαλή συμπεριφορά στο Διαδίκτυο, γιατί η γενιά των γονιών τους είναι ακόμη "μετανάστες". Η γενιά η οποία θα έχει γεννηθεί μέσα στο Διαδίκτυο θα μπορεί να είναι πιο κοντά στα παιδιά και δεν θα υπάρχει το συγκεκριμένο χάσμα. Ακόμη, όμως, οι γονείς μπορεί και να φοβούνται, να αποτρέπουν, να σταματούν το παιδί, πράγμα που δεν μπορείς να το κάνεις στα παιδιά αυτής της εποχής. Και δεν χρειάζεται να γίνει ο γονιός γκουρού της τεχνολογίας. Χρειάζεται απλώς αυτά που δίνει ένας γονέας στα παιδιά του στον πραγματικό κόσμο - η εμπειρία, η κατεύθυνση, η γνώση ζωής - να μεταφερθούν και εκεί. Και αυτό είναι βασικά που χρειάζονται από τον γονέα, όπως επίσης και το να μη φοβάται το μέσο, να θέλει να ασχοληθεί και να μαθαίνει. Να μαθαίνει από το παιδί του, πράγμα που έχει και πλάκα».

Η Χριστίνα, 45 ετών, δικηγόρος και μητέρα της Κατερίνας, έχει και εκείνη το προφίλ της στο Facebook και μάλιστα πρόσφατα, έπειτα από μια περίοδο «εμπάργκο», έγινε διαδικτυακή φίλη με την κόρη της. Αν και η ίδια χρησιμοποιεί το Facebook συχνά μέσα στην ημέρα, για να επικοινωνεί με γνωστούς και για να συμμετέχει σε συζητήσεις, στην ερώτηση αν το θεωρεί μέρος της ζωής της, απαντά «μάλλον όχι». Η Χριστίνα μεγάλωσε τη δεκαετία του '70 σε ένα σπίτι που είχε μόνο μια γραμμή τηλεφώνου. Οι υπόλοιπες ηλεκτρονικές συσκευές ήταν μια τηλεόραση, ένα στέρεο με πικάπ και ένα ραδιόφωνο. Αργότερα προστέθηκε ένα βίντεο, ενώ στη δεκαετία του '80 απέκτησε ένα φορητό κασετόφωνο. Ως φοιτήτρια, παρέδιδε τις εργασίες της δακτυλογραφημένες σε γραφομηχανή, ενώ περνούσε πολλές ώρες στη βιβλιοθήκη της σχολής της, αναζητώντας στοιχεία. Απέκτησε το πρώτο e-mail της το 1997, τρία χρόνια αφότου απέκτησε το πρώτο της κινητό τηλέφωνο, και το πρώτο της λάπτοπ το 2001, προκειμένου να μπορεί να το παίρνει μαζί της στα επαγγελματικά ταξίδια. Σήμερα διαθέτει ασύρματο δίκτυο στο σπίτι, ένα τάμπλετ και ένα έξυπνο κινητό - τα δύο τελευταία τα απέκτησε έπειτα από επιμονή της Κατερίνας.

«Πώς σου φαίνονται όλα αυτά;» ρωτώ την Κατερίνα. «Είναι μια ζωή που δεν μπορώ να φανταστώ» απαντάει και ρίχνει μια γρήγορη ματιά στο κινητό της. Κάποιος της έχει στείλει μήνυμα - ένας Θεός ξέρει σε ποιο κοινωνικό δίκτυο.
____

  *Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Διαβάστε Περισσότερα