Δρόμος για σένα

Γράφει η  Χαρά Κουλοπούλου

Λεωφορείο. Δρόμος. Χιλιόμετρα. Άγνωστα πρόσωπα, εναλλασσόμενα τοπία.  

Εγώ να έρχομαι. Να φεύγω. Να σε συναντώ και να σε χάνω. Τα μάτια μου να μαρτυρούν τις αποστάσεις, το χαμόγελο να μαρτυρά το σμίξιμο, το φτάσιμο στον προορισμό,  τα δάκρυα να μαρτυρούν τον πόνο του αποχωρισμού. 

Δρόμος.

Επανάληψη. Πάντα. Όλα είναι κύκλος.

Νιώθω τις ίδιες τις ροδές να γυρνούν. Να πατούν σκασμένα κράσπεδα. Να διασχίζουν ανισόπεδα εδάφη, να  πατούν χρωματισμένες γραμμές· ανθρώπων έργα στης γης το φλοιό. 

Βλέπω τις σταγόνες της βροχής που η ταχύτητα πολλαπλασίασε τη δύναμή τους και τις έριξε σφοδρά πάνω στο τζάμι. Βλέπω τους σχηματισμούς των σύννεφων -ενοχικά παλεύω να τους προσδιορίσω, τα χρώματα του κόσμου που ξεθωριάζουν πίσω από βρόμικα τζάμια, την αντανάκλασή μου με φόντο το πρόσωπο της φύσης. 

Ακούω τον αέρα να σφυρίζει. Χορδές να πάλλονται σαν να εκφράζουν την τρεμάμενη ψυχή μου. Πουλιά που κελαηδούν. Τους ψίθυρους από τα μέρη που περνάμε. Τον αέρα που σχίζεται στα δύο από προκλητικά διερχόμενα οχήματα. Το αγκομαχητό του οδηγού που καμουφλάρει τη μονότονη ρουτίνα του ατέρμονου ταξιδιού  του.  

Και μέσα σε όλο αυτό το παράλληλο σύμπαν, το μέσο για την επίτευξη του σκοπού μου, φαντάζομαι να προχωρώ βήμα-βήμα πιο κοντά σε σένα.

Να ακούω τους παλμούς σου ολοένα και πιο δυνατά, να αρχίζω να διακρίνω τη μορφή σου να προβάλλει πασχίζοντας να υπερισχύσει του πλήθους που μας χωρίζει, να φτάνει στα ρουθούνια μου το επιβλητικό άρωμά σου, τη φωνή σου να τρυπώνει από χαραμάδες, να προσπερνά περαστικούς και να ηχεί στα αυτιά μου.

Και η φαντασία καλεί απελπισμένα την πραγματικότητα. Σπρώχνει τους δείκτες, ωθεί τις ρόδες. Για να σημάνει η ώρα η επιθυμητή. 

Ταξίδι. Πάντα ταξίδι. Προσμονή. Αισθήματα και παραισθήσεις. Γραμμικές σχέσεις και ψευδαισθήσεις. Κίνηση που κουβαλά σώματα και συναισθήματα, προσδοκίες, φόβους και ελπίδα. 

Δρόμος. Ξανά. Δρόμος για να’ ρθω σε σένα. Δρόμος που με χωρίζει από σένα. Επιστροφές και αφίξεις. Χιλιόμετρα που πληθαίνουν, καταγράφονται, στιγματίζουν χαραγμένα χιλιόμετρα στην καρδιά, το μυαλό, την αντοχή, την πίστη. Που δεν υπόσχονται  μπόνους και δώρα ευχαριστήρια. Χιλιόμετρα με αντίκτυπο που προσμετράται αλλιώς. Χαμένα; Άδικα; Αναγκαία; Τολμηρά; Χιλιόμετρα για σένα.

Και η σκέψη μου τρέχει πιο γρήγορα από το μέσο που ναυλώνω στην αβάσταχτη ρεαλιστικότατα του τώρα μου. Στο αύριο έχουμε κιόλας ανταμώσει.

 ***

Photo:  Hengki Koentjoro

ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Διαβάστε Περισσότερα

Μέσα στις κλειστές πόρτες «ήσυχων οικογενειών»

Γράφει η  Μαρία Σκαμπαρδώνη

Το αγόρι βρισκόταν στο δωμάτιό του και δεν μπορούσε να κοιμηθεί, ο αδελφός του κι εκείνος είχε κλείσει απαλά τα μάτια του. Από τη χαραμάδα της πόρτας παρατηρούσε την ταραγμένη μορφή της μητέρας του να πηγαινοέρχεται πάνω κάτω στο σαλόνι, η ψυχή της διακατεχόταν από έντονη ανησυχία.

Σκεφτόταν το γάμο της, ήταν μικρό κοριτσάκι όταν έδεσε τη ζωή της με τον άνθρωπο που αγαπούσε, άφησε πίσω της σπουδές, ξεγνοιασιά και χαρές της νιότης, όλες εκείνες τις μικρές εφηβικές χαρές. Αλλά ήταν εκείνος ο έρωτας που φτερούγιζε στην καρδιά της και ποθούσε διακαώς την ένωση της ζωής της με εκείνον που αγαπούσε.

Και δεν μπορούσε να καταλάβει πώς αυτός ο ευτυχισμένος γάμος που ονειρευόταν δεν ήρθε ποτέ, πώς έφτασαν ως εδώ τα πράγματα; Πώς έφτασε στο σημείο αντί για ευτυχισμένες μέρες και στιγμές να μετράει μώλωπες και χτυπήματα που άφηναν σημάδια όχι μόνο στο κορμί, αλλά περισσότερο την ίδια την ψυχή.

Δεν ξέρω πού έφταιξα, σκεφτόταν, εγώ όλα περιποιημένα, τακτοποιημένα ήθελα να τα έχω. Τον αγαπάω, είναι η ζωή μου, δεν ξέρω γιατί με μισεί, δεν ξέρω γιατί με πληγώνει τόσο πολύ.’’

Το αγόρι ήταν ένα παιδί που δε χαμογελούσε εύκολα, οι συμμαθητές του τον περιέγραφαν ως έναν κλειστό, αλλά καλόκαρδο χαρακτήρα. Πολλές φορές διεπόταν από μία ανεξήγητη επιθετικότητα προς άλλους μαθητές, ακόμη και σε καθηγητές. Δεν ανοιγόταν, μία αδιόρατη μελαγχολία καθρεφτιζόταν στο πρόσωπό του. Ίσως και να σκεφτόταν την ώρα που το κουδούνι θα χτυπήσει ,θα επιστρέψει σπίτι και θα δει τη μητέρα του με μώλωπες για ακόμη μία φορά.

Η μητέρα του συνήθως του έλεγε ‘’χτύπησα στο μπάνιο αγάπη μου’’ ,προσπαθώντας να ηρεμήσει την ταραγμένη του ψυχή. Αλλά εκείνος ήξερες, δεν πίστευε πια εύκολες δικαιολογίες...

Ξαφνικά, η πόρτα άνοιξε. Το αγόρι επέστρεψε ξανά στο σαλόνι και η γυναίκα κάπως ηρέμησε. Μπήκε μέσα ένας άνδρας, μάλλον θα είχε βγει για να πάρει τσιγάρα. Χτύπησε τόσο δυνατά την πόρτα που κόντεψε να σπάσει, όπως κι εκείνη η καρδιά του, βλέποντας εκείνο το άγριο βλέμμα που τον προέτρεψε να τρέξει ξανά στο δωμάτιο.

Για να δει από εκείνη τη χαραμάδα εκείνο το χέρι του να σηκώνεται με οργή και τη μητέρα του να πέφτει με δύναμη στο πάτωμα, για να αρχίσει να ξεσπάει μετά την οργή του σε αντικείμενα πια, αναθεματίζοντας και βρίζοντας τη μοίρα, την τύχη, το θεό, τα παιδιά και τη γυναίκα του για το κατάντημά του.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι του και κατηγορούσε τον εαυτό του: "Φταίω εγώ; Άρα είμαι λίγος; Ίσως αν ήμουν καλύτερος μαθητής, καλύτερο παιδί, αν δεν ήμουν κι εγώ μερικές φορές τόσο αντιδραστικός έφηβος να με αγαπούσε λίγο ο πατέρας μου, μερικές φορές με μισώ που ζητιανεύω αυτή την αγάπη του."

Η γυναίκα δεν κοιμήθηκε, ξάπλωσε στο κρεβάτι και άφησε τα δάκρυά της να κυλήσουν στο μαξιλάρι, όπως τόσες και τόσες φορές. Πόσες φορές έκλαψε , αλλά βρέθηκε αντιμέτωπη με βλέμματα οργής συγγενών γιατί "ήθελε να χαλάσει το σπίτι της". Πόσες φορές αισθάνθηκε ενοχές, τύψης, αναξιότητας για εκείνα τα όνειρα ευτυχίας που σβήστηκαν από εκείνους τους μώλωπες στο κορμί και τα σημάδια στην ψυχή. Έπρεπε να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό της, να καταλάβει ότι δεν ήταν αδύναμη, απλά έπεισε τον εαυτό της ότι είναι.

Για τη βία που βρίσκεται δίπλα μας, γύρω μας. Μέσα στις κλειστές πόρτες "ήσυχων οικογενειών". Ας δώσουμε ένα τέλος στη βία ,πρέπει. Κι όπως έλεγε και ο αξέχαστος Μάνος Χατζιδάκις: "Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, έχει αρχίσει να του μοιάζει.."

ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Διαβάστε Περισσότερα

Όχι δάκρυα για τα τζιτζίκια

Πού να ξέραμε, μικρά παιδιά τότε, ότι το τζιτζίκι δεν είναι ένας σπάταλος χαραμοφάης αλλά ένας ετοιμοθάνατος που παρατηρούσε την σκόνη μέσα στην κλεψύδρα του να πέφτει σιγά-σιγά. Ότι όλο αυτό που μας ξεκουφαίνει κάθε καλοκαίρι είναι το κύκνειο άσμα του και το ερωτικό του κάλεσμα. Η καταραμένη μοίρα του που δεν μπορεί να αλλάξει. Ότι είναι δυο ανάσες πριν τον θάνατο…

Από τον ΒΑΓΓΕΛΗ

ΜΑΚΡΗ

Είναι άδικο. Να περνάς ακόμα και 17 χρόνια σαν σκουλήκι κάτω από το χώμα. Να βγαίνεις στριμωγμένο με εκατομμύρια άλλους στην επιφάνεια της γης μια ζεστή ανοιξιάτικη μέρα. Αν υπήρξες τυχερό και έχεις καταφέρει να βγεις από το κουκούλι σου χωρίς να γίνεις τροφή για κάποιο ζώο, τότε οι τελευταίες εβδομάδες σου στην γη είναι ένα κάλεσμα στο ταίρι σου. Και μετά από αυτό πεθαίνεις. Και τα αβγά του θηλυκού πέφτουν από τα δέντρα στο έδαφος και ο κύκλος συνεχίζεται. Και το μόνο που μαθαίνουν για εσένα οι άνθρωποι από την νηπιακή τους ηλικία είναι ότι αυτό που ήθελες στην γη είναι να περάσεις καλά και να τραγουδήσεις. Ότι δε νοιαζόσουν για την αποταμίευση όπως τα μυρμήγκια αλλά για το κέφι σου.

Πού να ξέραμε, μικρά παιδιά τότε, ότι το τζιτζίκι δεν είναι ένας σπάταλος χαραμοφάης αλλά ένας ετοιμοθάνατος που παρατηρούσε την σκόνη μέσα στην κλεψύδρα του να πέφτει σιγά-σιγά. Ότι όλο αυτό που μας ξεκουφαίνει κάθε καλοκαίρι είναι το κύκνειο άσμα του και το ερωτικό του κάλεσμα. Η καταραμένη μοίρα του που δεν μπορεί να αλλάξει. Ότι είναι δυο ανάσες πριν τον θάνατο.

Σύμφωνα με την βικιπαίδεια: «Με το τζιτζίκι είναι συνδεδεμένος και ο μύθος του Τιθωνού. Ο Τιθωνός ήταν θνητός που είχε γίνει αθάνατος από τους θεούς μετά από παράκληση της Ηούς, η οποία όμως ξέχασε να ζητήσει να παραμείνει και νέος. Όταν λοιπόν ο Τιθωνός έφθασε σε έσχατο γήρας, η Ηώς, που ως θεά ήταν αθάνατη και πάντα νέα, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι». Και αυτή όμως η μυθολογική προσέγγιση το αδικεί. Σαν να είναι κάτι περιττό και άσχημο που παρακάλεσε τους Θεούς για την ύπαρξη του.

Ευτυχώς, εκτός από τους μύθους έχουμε και την επιστήμη που είναι συναρπαστικότερη. Όλο το θαύμα της ζωής χωράει μέσα στα λίγα χρόνια του στην γη. Φεύγει τραγουδώντας και ευτυχισμένο. Μην το λυπάσαι και δες το παρακάτω βίντεο.

ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Η λατρεία του υπέρτατου Φρέντι

«Θα πίστευα μόνο σ’ έναν θεό που ξέρει να χορεύει.»

Τάδε έφη Ζαρατούστρα, Φρ. Νίτσε.

“I won’t be a rock star. I will be a legend.”

Freddie Mercury

~~~~~~~~~~~

Αυτό το κείμενο θα ξεκινήσει μ’ ένα βίντεο. Δείτε το, έστω για ένα λεπτό.

Πριν αρχίσει η συναυλία των Green Day στο Λονδίνο (1/7/2017), οι διοργανωτές παίζουν το Bohemian Rapsody.

65.000 άνθρωποι τραγουδούν με μια φωνή έναν ύμνο. Γράφω ύμνο, όχι μόνο γιατί λατρεύω προσωπικά αυτό το τραγούδι, αλλά γιατί υπάρχει κάτι ακραιφνώς λατρευτικό σ’ αυτή την κατάσταση.

Και σίγουρα εκείνοι που μετείχαν στη μέθεξη θα το ένιωσαν πολύ πιο έντονα από εμάς -που το βλέπουμε στο youtube.

~~

Οι Queen έκαναν συναυλίες, όσο ζούσε ο Φρέντι, με ακόμα περισσότερο κόσμο -και σίγουρα με περισσότερη ένταση.

Όμως -σημειολογικά- αυτό το βίντεο είναι θρησκευτικό. Οι δύο πύργοι με τα ηχεία, μέσα στο πλήθος, δεξιά κι αριστερά, μοιάζουν με γιγάντιους σταυρούς. Ο λαμπρός ουρανός με τα σύννεφα, ο ήλιος που φωτίζει τα ιερατικά πιατίνια, όλα είναι τόσο η-Δεύτερη-Παρουσία-έρχεται.

Και το πιο σημαντικό σημείο: Η άδεια σκηνή.

Ο άνθρωπος Φρέντι Μέρκιουρι δεν υπάρχει (ούτε κι εκείνος που γεννήθηκε με το όνομα Φαρούκ Μπουλσάρα).

Ο Φαρούκ πέθανε από μουσική, για να ξεπηδήσει ως φοίνικας απ’ τις στάχτες του ο Φρέντι. Κι εκείνος πέθανε -ολοκληρωτικά- από AIDS.

Πέθανε ολοκληρωτικά; Αυτή είναι η ερώτηση .

Όπως οι πιστοί στη Μέκκα, στην Ιερουσαλήμ, στο Βατικανό, έτσι κι οι θεατές στη συναυλία υμνούν έναν θεό απόντα. Αυτό δηλώνει η άδεια σκηνή.

The Queen is dead, long live the Queen.

Οι βασίλισσες κι οι πρωθυπουργοί πεθαίνουν, οι Στάλιν κι οι Κένεντι πεθαίνουν, οι Γκάντι κι οι Γκεβάρα πεθαίνουν, οι Μέρκιουρι κι οι Μονρόε πεθαίνουν, ακόμα κι οι θεοί πεθαίνουν. Τι μένει; Οι πιστοί.

~~

Ο Φρέντι Μέρκιουρι είχε πει ότι δεν θα γίνει ροκ σταρ. Ότι θα γίνει θρύλος. Κατάφερε περισσότερα: Έγινε θεός!

Σκεφτείτε πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό για έναν άνθρωπο που γεννιέται πολίτης δεύτερης κατηγορίας (ήταν Ινδός υπήκοος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας), σε λάθος τόπο (πόσοι γνωρίζουν πού βρίσκεται η Ζανζιβάρη;), σε σχετικά φτωχή οικογένεια (ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος), με λάθος θρήσκευμα (ήταν Ζωροαστριστής, μια θρησκεία παλιότερη απ’ τον χριστιανισμό, αλλά δεν ήταν χριστιανός), με τέσσερα παραπάνω δόντια στην πάνω γνάθο -και ομοφυλόφιλος (όταν η ομοφυλοφιλία ήταν ακόμα ποινικό αδίκημα).

Τι πιθανότητες θα έδιναν σ’ αυτόν τον άνθρωπο οι μάνατζερ ζωής, στον Φαρούκ Μπουλσάρα, να γίνει ίνδαλμα;

~~

Είναι δύσκολο, μπορεί και αδύνατο, να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ο χαοτικός μας κόσμος. Τι έκανε τον Μπουλσάρα να γίνει Μέρκιουρι;

Ήταν η σπουδαία του φωνή; Η τύχη να συναντηθεί με τους υπόλοιπους των Queen; Ήταν η συνθετική του δεινότητα (περισσότερα απ’ τα μισά γνωστά τραγούδια των Queen είναι δικά του).

Ήταν η σκηνική του παρουσία; (Οι κινήσεις, η στάση του σώματος, ο τρόπος που έσφιγγε τις γροθιές του ήταν αντάξιες ενός μεγάλου ρήτορα, ηθοποιού, προφήτη, Ζαρατούστρα -ο ιδρυτής του Ζωροαστρισμού).

Μήπως ότι βλέποντας τον, ακούγοντας τον, αυτό που νιώθεις περισσότερο είναι ψυχική ανάταση; Η μουσική, η φωνή, η παρουσία του Φρέντι σε εξυψώνει.

(Πρόσφατα κάποιοι επιστήμονες προσπάθησαν να βρουν το πιο διεγερτικό τραγούδι, αυτό που θα έκανε τα υποκείμενα να νιώσουν καλύτερα, πιο χαρούμενοι, πιο ευτυχισμένοι. Μαντέψτε ποιο κέρδισε: Το Don’t stop me now, των Queen -μουσική και στίχους ο Φρέντι).

Ήταν η ομοφυλοφιλία; (που καθόλου δεν την έκρυβε, αλλά κι όταν τον ρωτούσαν γι’ αυτό, στις σπάνιες συνεντεύξεις που έδωσε απαντούσε: «Είμαι αυτός που είμαι».)

Ήταν η αγάπη του για τις γάτες; Ή μήπως η καταγωγή του, η θρησκεία του και τα τέσσερα επιπλέον δόντια;

Μήπως ήταν ότι πέθανε νωρίς, μόλις 45 χρονών, πριν προλάβει να παρακμάσει, να γράψει βαρετά τραγούδια, να προσπαθεί να χορέψει στη σκηνή ενώ θα ήταν γέρος σαν τη βασίλισσα Ελισάβετ;

~~

Τι κάνει έναν άνθρωπο αντικείμενο λατρείας;

Νομίζω ότι είναι αδύνατο να το καταλάβουμε. Είναι το εξωτερικό χάος, το κοινωνικό, σε συνδυασμό με το εσωτερικό χάος, το προσωπικό.

Ο Φρέντι Μέρκιουρι, σαν άλλος Ζαρατούστρα, έπαιξε με το χάος, χόρεψε με τους δαίμονες του, χλεύασε το κατεστημένο, έφτιαξε τον εαυτό του έτσι όπως ήθελε.

Αυτό που τον έκανε θεό είναι αυτή η μοναδικότητα των συμπτώσεων που λέγεται Φρέντι Μέρκιουρι, κάτι που δεν μπορεί να επαναληφθεί.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Καθώς προσπαθώ να τελειώσω αυτο το κείμενο (γράφω βράδυ, μετά τα μεσάνυχτα, στο μπαλκόνι), μια πραγματικά γιγάντια νυχτοπεταλούδα -σαν μικρή νυχτερίδα- πέφτει πάνω μου, γυρνάει γύρω απ’ την οθόνη, κάθεται στο πληκτρολόγιο. Οι νεκροί, λένε, επιστρέφουν σαν νυχτοπεταλούδες.

ΟΚ Freddie, σταματάω, σ’ αφήνω στην ησυχία σου και στις γάτες σου -υπάρχουν γάτες στον παράδεισο του ζωροαστρισμού;

ΠΗΓΗ...https://sanejoker.info

Διαβάστε Περισσότερα

Ό,τι δεν εκτιμάται, θα πρέπει να κόβεται.

Κι ενώ λοιπόν μπορώ ν’ ανεχτώ, ν’ αποδεχτώ, να παρακάμψω, όπως και να συγχωρήσω αρκετά παραπτώματα, έχω ένα τεράστιο θέμα με την αχαριστία των ανθρώπων. Εμείς οι δοτικοί άνθρωποι το έχουμε αυτό. Βλέπεις, πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα να θεωρήσουμε πως τα άτομα που είναι σημαντικά για μας και για τα οποία θα κάναμε και θα δίναμε τα πάντα, νιώθουν το ίδιο κι είναι διατεθειμένα να μας το ανταποδώσουν από καρδιάς στο μέγιστο.

Αυτό ισχύει σ’ όλες τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Θα έλεγα, μάλιστα, πως είναι και θέμα συνέπειας χαρακτήρα ως ένα βαθμό. Επειδή θεωρούμε δεδομένο ότι ο απέναντι άνθρωπος εισπράττει, αντιλαμβάνεται κι εκτιμά όσα προσφέρουμε, όπως ακριβώς θα κάναμε κι εμείς, μας φαντάζει αδιανόητο ότι δεν αντιδρά με τον αναμενόμενο κι ενδεδειγμένο για εμάς τρόπο.

Την ίδια στιγμή, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουμε ότι όταν κάνεις κάτι καλό στον άλλο, οφείλει να στο «ξεπληρώσει» μετά βαΐων και κλάδων. Δεν κάνεις χάρη σε κανέναν, θέλεις και προσφέρεις, είναι επιλογή σου, δε στο ζητά κανείς με το ζόρι, αντιθέτως, παίρνεις μεγάλη, διπλάσια χαρά όταν βλέπεις τους ανθρώπους σου χαρούμενους, δεν περιμένεις ευχαριστίες ή ευγνωμοσύνες, προς Θεού.

Υπάρχει όμως μια λεπτή, σχεδόν διακεκομμένη, κόκκινη γραμμή μεταξύ των πραγμάτων. Όταν οι άνθρωποι δε σέβονται και δεν εκτιμούν αυτά που κάνεις γι’ αυτούς, κι όχι μόνο δεν τα αναγνωρίζουν, αλλά με τη στάση τους σε οδηγούν να σκέφτεσαι στο τέλος της ημέρας ότι δεν υπολογίζουν κι εσένα τον ίδιο σαν προσωπικότητα. Με μια μόνιμη απάθεια, αδιαφορία, οκνηρία κι αδράνεια υπαγορεύουν ότι απλώς δεν τους απασχολούν οι πράξεις σου, ενώ ό,τι κι αν κάνεις δε μετράει, καθώς το θεωρούν δεδομένο, αμελητέο και σχεδόν χρέος σου. Τότε είναι ακριβώς που συνειδητοποιείς ότι άλλα έχεις στο μυαλό σου κι αλλιώς είναι τα πράγματα.

Στον έρωτα σε πληγώνει αυτή η συνειδητοποίηση πολύ. Τα χάνεις μόλις το αντιληφθείς, σε αδειάζει, σε αναγκάζει να εκλογικεύσεις απότομα κι υπέρμετρα το συναίσθημα, ό,τι χειρότερο. Εσύ σκέτη άμυνα κι εγώ πάντα προσπάθεια, πάει πολύ ρε παιδί μου, πώς να το κάνουμε; Σε υποχρεώνει να νιώθεις ότι είσαι μόνος σου σ’ αυτή τη σχέση και ταυτόχρονα να παλεύεις, να ενδιαφέρεσαι και να ζεις για δύο. Ναι, για πόσο ακόμη;

Στη φιλία πονάει ακόμη περισσότερο όμως. Λυπάσαι φρικτά, ξενερώνεις απίστευτα, γκρεμίζεται ο κόσμος σου, δεν το χωράει ο νους σου. Νιώθεις ότι πήγαν χαμένα χρόνια ολόκληρα, πώς να το δεχτείς και κυρίως πώς να ξεριζώσεις τόσα συναισθήματα; Για ανθρώπους που θα έπεφτες και στη φωτιά να βεβαιώνεσαι μέρα με τη μέρα ότι δε θα ‘καναν ούτε βήμα για σένα; Ως πότε;

Kι η ανιδιοτέλεια κι ο αλτρουισμός και τα υπεράνω και τα στραβά μάτια έχουν το όριό τους. Μία, δύο, κι αφού έχεις εξαντλήσει όλα τα ενδεχόμενα και τις προσπάθειες, στην τρίτη καίγεσαι, έτσι πάει.

Είναι προφανές ότι σε καμία σχέση δεν είναι δυνατό να υποχωρεί πάντα και μόνο ο ένας. Είναι, επίσης, ηλίου φαεινότερο ότι απαιτείς, τουλάχιστον, να μη σε περνάνε για κορόιδο. Γιατί και ο πιο υπομονετικός άνθρωπος, κάποια στιγμή σκάει, απλώς σκάει, παίρνει ανάποδες, εξοργίζεται, του γυρίζει το μάτι και τότε δε θες να δεις την αντίδρασή του.

Ό,τι δεν εκτιμάται, μάλλον, θα πρέπει να κόβεται λοιπόν χωρίς παρελκόμενα. Ναι, το ξέρω. Σαφέστατα και δεν είναι τόσο εύκολο όσο να λεχθεί. Θα πάρει χρόνο, δεν ξενοιάζεις απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε μπορείς να πετάξεις απ’ τη ζωή σου ανθρώπους, εμπειρίες, βιώματα κι αισθήματα με το καλημέρα σας. Απλώς δεν είναι λύση να νιώθεις διαρκώς θύμα από ανθρώπους που θα έφτανες ως το τέρμα κι ακόμη πιο πέρα γι’ αυτούς. Άδικο, δε νομίζεις;

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει κιόλας να είμαστε απόλυτοι κι ανένδοτοι, όταν καλούμαστε να λάβουμε δραστικές αποφάσεις με καταλυτικές συνέπειες χωρίς επιστροφή. Πολύ περισσότερο δε, όταν αφορούν τις σχέσεις μας με πολύ κοντινούς μας ανθρώπους στην προσωπική μας ζωή. Όμως δεν είναι κρίμα να σε κάνει να περισσεύεις απ’ τη ζωή του ένας άνθρωπος που για εκείνον θα παραχωρούσες άνετα ολόκληρη τη δική σου;

Γράφει η Κάτια Σκίτσου

ΠΗΓΗ...http://www.pillowfights.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Βρωμόλογα

Αν και προχωρημένης ηλικίας, θέλω να πιστεύω ότι πολύ απέχω από το να είμαι συντηρητικούρα του κερατά, ή μια γηραιά κυρία που απεχθάνεται την αθυροστομία. Είμαι εκείνης της Σχολής που πρεσβεύει ότι ο καθένας μπορεί να εκφράζεται κατά πώς τον προστάζει η ηθική του μα και η αισθητική του, είτε οι αθυροστομίες είναι μέρος του δικού του λεξιλογίου, είτε είναι λόγια που μεταφέρονται αυτούσια όπως ειπώθηκαν από άλλους.

Σημείο των σημερινών καιρών είναι να αναφέρονται τα γεννητικά ανθρώπινα όργανα με την ακριβή τους χυδαία και άγρια ονομαστική…ομορφιά(!), χωρίς καμία προσπάθεια κάλυψης, γιατί η κάλυψη λέει είναι «δήθεν» και δεν δείχνει αυθεντικότητα! Είναι φαρισαϊσμός.

Ρήματα που περιγράφουν τη γενετήσια πράξη, λόγια του καταγωγίου και της πορνογραφίας έχουν γίνει της μόδας και διανθίζουν ένα γραπτό ακόμη και «σοβαρών» συγγραφέων. Και έτσι, εν ονόματι αυτής της νέας τάσης γράφουμε ελεύθερα χυδαιολογίες, χωρίς να μας νοιάζει αν τα γραπτά μας τα διαβάσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, ως εάν να διαχωρίζουμε την προσωπικότητά μας απ’ αυτήν του συγγραφέως. Τι να πω; Προσωπικά θα αισθανόμουν ντροπή αν ένα τέτοιο γραπτό που έφερε την υπογραφή μου, το διάβαζε το παιδί μου και το αμούστακο εγγόνι μου.

Φίλοι μου το 'να φέρνει τ' άλλο. Πώς, Θεέ μου, να ζητήσω (προσέξτε, δε λέω να απαιτήσω) τον σεβασμό του αγοριού και τον τρόπο που θα εκφραστεί εξ’ αιτίας της μόδας, όταν εγώ της μιας κάποιας ηλικίας άτομο, εκφράζομαι αλήτικα σαν θαμώνας χαμαιτυπείου; Τι να του πω, όταν το ακούσω να αναφέρεται στη γενετήσια πράξη φαρδιά πλατιά χωρίς να του περνά καν από το μυαλό ότι πράττει μιαν απρέπεια πρώτης γραμμής μπροστά στη γερόντισσα γιαγιά του, που κατά τα άλλα τη σέβεται απεριόριστα, όταν η ίδια σαν συγγραφέας γράφει σαν να επρόκειται για το κάμα σούτρα;

Δυστυχώς, η αρχή έγινε πριν αρκετά χρόνια με τη γνωστή μας βρισιά, μα@@κα που τώρα πια ουδείς κοκκινίζει στο άκουσμά της, αφού αποτελεί λέξη του καθημερινού λεξιλογίου μικρών και μεγάλων. Και αφού πια το αφομοιώσαμε σαν μια λέξη χωρίς ιδιαίτερη σημασία ετυμολογική, ε, είπαμε να προχωρήσουμε και στις υπόλοιπες λέξεις που μέχρι πρότινος ήταν καλυμμένες κάπως. Τώρα εξέλιπε και η κάλυψη, γιατί είναι λέει «δηθενιά». Είναι ντεμοντέ και κατηχητικούρα. Μάλιστα, το ακούσαμε κι αυτό!

Συμβαίνει δε το εξής περίεργο, που σαν τέτοιο το έχω μελετήσει μεν, αλλά που δεν έχω καταλήξει σε κάποιο λογικό συμπέρασμα. Άτομα σοβαρά (όχι σοβαροφανή), που ναι μεν στην καθημερινότητά τους μπορεί να εκφράζονται σαν χαμίνια, αλλά στα γραπτά τους να είναι άψογα και τούμπαλιν. Σπανίως και τα δύο συγχρόνως.

Συμβαίνει ακόμη το πιο περίεργο. Πορνόλογα στο στόμα μερικών ανθρώπων μοιάζουν απλές αθυροστομίες, χαριτωμένοι αστεϊσμοί και τα ίδια αυτά λόγια στο στόμα άλλων, αποτελούν βρωμιά και χυδαιολογία. Όχι. Δεν έχει να κάνει με το ηθικό υπόβαθρο ενός εκάστου. Είναι όπως με ένα ανέκδοτο. Άλλος το λέει και ψοφάς στο γέλιο και άλλος το λέει και δεν σκας ούτε υποψία χαμόγελου, σου φαίνεται κρύο. Είναι κι αυτό, θέμα ταλέντου.

Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις αλλά χυδαίοι άνθρωποι… Ε, καλά τώρα, προφάσεις εν αμαρτίαις. Τότε, ας αρχίσουμε όχι μόνον να μιλάμε βρώμικα αλλά να φερόμαστε και αναλόγως. Γιατί όχι; Τα λόγια μας να συμβαδίζουν με τα φερσίματά μας. Ζούγκλα είπατε; Ω! μα μην προσβάλλετε τη ζούγκλα αγαπητοί μου κυρίες και κύριοι. Εκεί μιλάει καθαρά το ορμέμφυτο στην αγνή του μορφή από αμόρφωτα όντα και την συχνή επαφή τους με ζώα. Κομματάκι διαφορετικό μου μοιάζει.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι μια βρώμικη αθυροστομία λειτουργεί σαν εκτόνωση. Έως πολύ πρόσφατα, οι άντρες κυρίως, εκτονώνονταν, θυμωμένοι όντες, κατεβάζοντας καντήλια και Αγίους. Τώρα, και αυτό σαν να πάλιωσε. Ρώτησα αν σε άλλες πολιτισμένες χώρες υπάρχει κάτι παρόμοιο, μου είπαν πως όχι.

Γνώριζα κάποιον νεαρό άντρα, που μια συγκεκριμένη βρισιά απίθανης «αγριότητας» και πρωτοτυπίας ήταν απαραίτητη στο λεξιλόγιό του, σε σημείο να κλείνει την όποια πρότασή του με τη βρισιά αυτή, εν είδει τελείας! Αν βρισκόταν σε ένα σινεμά ή σε θέατρο ή σε μία ομιλία και χωρίς να υπάρχει καταφανής λόγος και αιτία, έβγαζε μια κραυγή με την τρίλεξη φράση και ηρεμούσε για ένα διάστημα, έως ότου ξανανιώσει την ανάγκη να το επαναλάβει. Ο κόσμος κουνούσε το κεφάλι με συμπόνια και η υπόλοιπη παρέα του έψαχνε τρύπα για να κρυφτεί. Του είχε γίνει καθώς φαίνεται απαραίτητη συνήθεια και ενώ ήξερε ότι έπραττε απρέπεια, δεν μπορούσε να την σταματήσει. Ακραία περίπτωση που άπτονταν ιατρικής έρευνας. Και που αν αυτό γινόταν τη σημερινή εποχή, θα περνούσε σαν ευφυολόγημα.

Μα εμείς δε μιλάμε για τέτοιες περιπτώσεις, αλλά για βωμολοχίες που λέγονται εξ αιτίας επιταγών μόδας. Ας μου πει λοιπόν κάποιος μια δικαιολογία για τη χρήση των βρωμόλογων, όχι πάνω σε καυγά, όχι σαν εκτόνωση θυμού, όχι σαν μια μορφή επιθετικότητας, αλλά χάριν αστεϊσμού ή ανάγκης ψυχικής, που καταργείται η αισθητική και το όποιο savoir vivre. Δεν ξέρω, μπορεί να υπάρχει κάποιος λόγος που εγώ, ακόμη δεν τον έπιασα με τις γεροντικές μου αντένες!

_

γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου

ΠΗΓΗ...https://tovivlio.net

Διαβάστε Περισσότερα

Γίνεται η απώλεια συνήθεια;

Δεν ξέρω αν σε λίγες γραμμές μπορώ να αποτυπώσω σκέψεις και συναισθήματα όταν ηχεί στα αυτιά μου, η λέξη :απώλεια. Νιώθω ανήμπορη να βγουν λέξεις από το στόμα μου και βγαίνουν ανάμεικτα συναισθήματα από μέσα μου. Συνηθίζεται ποτέ η απώλεια αγαπημένων προσώπων; Είμαστε ποτέ έτοιμοι να χάσουμε ανθρώπους που αποτέλεσαν κομμάτι της ζωής μας;

Οι άνθρωποι ζουν και κάποια στιγμή πεθαίνουν ή όπως αλλιώς το λέμε αναπαύονται. Kανένας στον πλανήτη δε γνωρίζει πότε θα πεθάνει. Όταν ήμασταν παιδιά μας έλεγαν «όταν μεγαλώσουμε και γεράσουμε». Τώρα όμως που μεγαλώσαμε, ξέρουμε πως ο θάνατος δεν έχει διακρίσεις. Δεν κοιτάει αν έχεις ζήσει και δημιούργησες ότι ποθούσε η καρδιά σου. Ναι, είναι οι τυχεροί που μεγάλωσαν είδαν παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου έφυγαν έχοντας ζήσει μια γεμάτη ζωή. Η απώλεια συνηθίζεται πιο εύκολα γιατί έζησαν τουλάχιστον τη ζωή τους. Έφτασαν σε ένα σημείο που δεν προσδοκούσαν να τους συμβεί τίποτα άλλο.

Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία, εκείνοι που έφυγαν πολύ νωρίς για «ταξίδια μακρινά». Ο πόνος της απώλειας είναι έντονος και δυνατός. Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς να εκφράσεις, μόνο συμπαράστασης σε όσους έμειναν πίσω. Έχουμε δει παιδιά να χάνουν τη μάνα ή τον πατέρα τους σε μικρή ηλικία, γονείς να χάνουν τα παιδιά τους, παιδιά να χάνουν τα αδέρφια τους και πολλοί από εμάς να χάνουμε τους φίλους μας. «Μα πώς είναι δυνατό να ζούμε σε έναν άδικο κόσμο;», ερωτήματα αγανάκτησης σου δημιουργούνται σε τέτοιες καταστάσεις και είναι λογικό. Πώς να χωρέσει ο νους σου ότι δεν πρόκειται να μην τους αντικρίσεις ξανά;

Η απώλεια τον αγαπημένων μας ανθρώπων δε συνηθίζεται ποτέ. Όσα χρόνια και αν περάσουν, πάντα κάποιος θα λείπει. Ειδικά σε χαρούμενες στιγμές τους ζητάς κοντά σου. Λένε πως ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές. Απλά ο χρόνος και η πορείας τη ζωής σε βοηθάνε λίγο να τις επουλώσεις και να μάθεις να ζεις με αυτές. Το σημάδι της είναι εκεί, θα σου θυμίζει πως κάποιος που αγαπούσες δεν είναι πια εδώ. Σου λείπουν οι στιγμές, τα λόγια που είπατε αλλά σε πονάνε πιο πολύ όσα δεν πρόλαβες να πεις. Πάντα κάτι συνέβαινε και δεν έβγαιναν οι λέξεις από το στόμα σου. Ένιωθες πως είχατε χρόνο μπροστά σας. Όταν όμως όλα τέλειωσαν, ήρθαν σαν ποτάμι οι λέξεις που ήθελες να είχε ακούσει από εσένα.

Η απώλεια αυτών που φεύγουν νωρίς μας γεμίζει θλίψη, πόνο και θυμό. Μας μαθαίνει όμως και πως πρέπει να ζούμε την κάθε μας μέρα με χαρά και να είμαστε ευγνώμονες. Γιατί η ζωή είναι δώρο από το Θεό. Κάποια άτομα φεύγουν απο τη ζωή μας όταν τα ξεχάσει η καρδιά μας, όταν σταματήσουμε να τα σκεφτόμαστε. Οι άνθρωποι που φεύγουν είναι πάντα δίπλα μας, είναι οι άγγελοι που μας προστατεύουν, είναι τα αστέρια  στον ουρανό. Άλλωστε «αυτούς που φεύγουνε νωρίς ποτέ δεν τους ξεχνάμε».

«Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι

Με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη

Στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι

Πάντα γελαστοί καιγελασμένοι»,  είχε τραγουδήσει ο αείμνηστος Δημήτρης Μητροπάνος στο αείμνηστο ζεϊμπέκικο «Πάντα γελαστοί».  Γιατί αυτοί που έφυγαν νωρίς είτε επειδή ταλαιπωρήθηκαν καιρό είτε έτσι άξαφνα, άφησαν ανεξίτηλο το χαμόγελο και τη δύναμή τους. Σαν να ήρθαν να μας διδάξουν και έφυγαν.. Ας τους θυμόμαστε σαν τους δασκάλους μας που μας έμαθαν το «μάθημα της ζωής».  

Βασιλική Κόντε

ΠΗΓΗ...http://www.mindthetrap.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Μεταγραφές του Αλμωπού Αριδαίας

Η διοίκηση του Αλμωπού Αριδαίας, είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την συμφωνία, με τους Γιάννη Τσόλκα 23 ετών επιθετικός αγωνιζόταν στη Δόξα Εξαπλατάνου με 13 γκολ σε 22 συμμετοχές, όπως και του μέσου Νίκου Μποζίνη 21 ετών, επίσης από τον Δόξα Εξαπλατάνου με 25 συμμετοχές και οι 2 ποδοσφαιριστές έχουν ξανά φορέσει παλιότερα την φανέλα του Αλμωπού.

 Επίσης ανανεώθηκε η συνεργασία με τον πολύπειρο αμυντικό Μιχάλη Μιχαηλίδη 29 ετών, καθώς και με τον φέρελπι άσσο Λέντι Κουλάφι.

 Τους ευχόμαστε υγεία και δύναμη με πολλές επιτυχίες.

    Με τιμή το Δ.Σ 

 Αλμωπού Αριδαίας 

Διαβάστε Περισσότερα

Γιάννης Σηφάκης : Η Αλμωπία "κερδισμένη" από τις χρηματοδοτήσεις έργων από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων

Γιάννης Σηφάκης:   Η Αλμωπία «κερδισμένη» από τις χρηματοδοτήσεις έργων από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Εγκρίθηκαν με απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης Αλέξη Χαρίτση στο εθνικό σκέλος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) 15 νέα έργα και μελέτες στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με συνολική χρηματοδότηση 17 εκατ. Ευρώ μεταξύ των οποίων δύο αντιπλημμυρικά έργα ( Μογλένιτσα και Ασπροπόταμο) και η μελέτη ρουφράκτη στο Πορόϊ προϋπολογισμών 1.500.000,00 € και 500.000,00 € αντίστοιχα.

Τα έργα προωθήθηκαν και θα εκτελεστούν από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.

Χρηματοδοτείται και η μελέτη σύνδεσης του αρχαιολογικού χώρου της Πέλλας με την Εθνική οδό.

Η χρηματοδότηση επιπλέον αντιπλημμυρικών έργων στην Αλμωπία ( αντιπλημμυρική θωράκιση που είχε από δεκαετίες εγκαταλειφθεί) πέραν των ήδη εκτελούμενων από την Περιφέρεια στους χείμαρρους στο Λουτράκι, στην Όρμα και στους Προμάχους συμβάλει σημαντική στην προστασία καλλιεργειών και κατοίκων.

Η Αλμωπία με την χρηματοδότηση των έργων αυτών, την κατασκευή του αποχετευτικού της Αριδαίας και του βιολογικού καθαρισμού στην συνέχεια και την χρηματοδότηση της μελέτης του αρδευτικού φράγματος στον Πρόδρομο ( από το πρόγραμμα ΙΝΤΕRREG) σε συνδυασμό με την επιδιωκόμενη χρηματοδότηση και της κατασκευής του έρχεται στο προσκήνιο και σταδιακά αποκαθιστάται η ισόρροπη ανάπτυξη μέσα στην Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας.

Ο βουλευτής ευχαριστεί τον Υφυπουργό Αλ. Χαρίτση καθώς και την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας που προώθησαν το έργο για χρηματοδότηση.

Για την χρηματοδότηση των νέων έργων από εθνικούς πόρους του ΠΔΕ ο κ. Χαρίτσης, δήλωσε:

«Στην Κυβέρνηση και στο Υπουργείο Οικονομίας έχουμε πλήρη επίγνωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, η δεύτερη μεγαλύτερη πληθυσμιακά περιφέρεια της χώρας. Πέρα από τα μεγάλα έργα, δίνουμε έμφαση και χρηματοδοτούμε έργα βασικών υποδομών μικρής και μεσαίας κλίμακας που ανταποκρίνονται στοχευμένα στις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών. Με σωστό σχεδιασμό και δράσεις προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις αλλά και τις δυνατότητες κάθε περιοχής, εργαζόμαστε μεθοδικά για τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών και τη στήριξη των τοπικών οικονομιών.

Η υλοποίηση των νέων αυτών παρεμβάσεων είναι αποτέλεσμα της συνεχούς διαβούλευσης και τις στενής συνεργασίας που έχουμε αναπτύξει το προηγούμενο διάστημα με τις τοπικές κοινωνίες, τους παραγωγικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς. Είμαστε αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες του παρελθόντος και να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Κεντρικής Μακεδονίας. Στηρίζουμε έμπρακτα τις τοπικές κοινωνίες με όλα τα διαθέσιμα μέσα ώστε, μαζί, να γυρίσουμε σελίδα αφήνοντας πίσω την κρίση από την οποία τόσο δοκιμάστηκε η χώρα».

Ο κατάλογος των νέων έργων και μελετών:

Διαβάστε Περισσότερα

Ευχαριστήριο της ΔΗ.Κ.Ε. Αλμωπίας

Η ΔΗ.Κ.Ε. Αλμωπίας και το προσωπικό των δομών Βοήθεια στο Σπίτι εκφράζουν τις θερμές ευχαριστίες τους σε όλους σας γιατί είστε πάντα δίπλα μας.

Για ακόμη μια φορά οι κουμπαράδες αγάπης για την μικρή Ελένη από την περιοχή μας που έχει άμεση ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης λόγω προβλημάτων υγείας, ολοκλήρωσαν και πάλι το έργο για το οποίο τοποθετήθηκαν με μεγάλη επιτυχία.

Για μια ακόμη φορά o κόσμος της Αλμωπίας έδειξε πως ανταποκρίνεται με γενναιοδωρία, ανθρωπιά και αγάπη προς τον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη, ακόμα και σε εποχές στις οποίες περνάμε πολλές δυσκολίες και δοκιμασίες. 

Τοποθετήθηκαν λοιπόν κουμπαράδες, και συγκεντρώθηκαν χρήματα, με την βοήθεια των καταστημάτων και όλου του κόσμου.

Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και νιώθουμε πραγματικά την ανάγκη να ευχαριστήσουμε όλους τους υπευθύνους των καταστημάτων για την συνεργασία τους και τον καθέναν από εσάς  ξεχωριστά για τη στήριξή σας.

Με σεβασμό και εκτίμηση,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗ.Κ.Ε.ΑΛΜΩΠΙΑΣ

ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα

Μεταγραφικές κινήσεις του Αλμωπού Αριδαίας

Η διοίκηση του Αλμωπού Αριδαίας, είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την συμφωνία, με τους Χρήστο Σιδηρόπουλο 19 ετών επιθετικός αγωνιζόταν στη Ν. Γενεά Νικομήδειας με 10 γκολ σε 15 συμμετοχές, όπως και του νεαρού τερματοφύλακα  Πέτρου Μποτσφάρη από τον Παναλμωπιακό ενώ  παλιότερα υπερασπιζόταν την εστία του Άρη Λουτρακίου.

 Επίσης ανανεώθηκε η συνεργασία με τους Τάσο Αναστασιάδη, Γιώργο Κιουλτζόπουλο εκ των βασικών παικτών της περσινής σεζόν, καθώς και με τον φέρελπι άσσο Δημήτρη Παρούτογλου. 

Τους ευχόμαστε υγεία και δύναμη με πολλές επιτυχίες. Ενημερώνουμε το φίλαθλο κοινό ότι η πρώτη συγκέντρωση για την έναρξη της προετοιμασίας είναι προγραμματισμένη την Πέμπτη 27 Ιουλίου και ώρα 19:00 στο Δημοτικό Στάδιο Αριδαίας.

    Με τιμή το Δ.Σ 

 Αλμωπού Αριδαίας 

Διαβάστε Περισσότερα

ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΠΙΤΥΧΗΣ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΙΣΧΙΟΥ ΚΑΙ ΓΟΝΑΤΟΣ

       Απόλυτα επιτυχής είναι η εφαρμογή της Ρομποτικής Χειρουργικής στην ολική αρθροπλαστική ισχίου  και γόνατος καθώς προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι του κλασικού χειρουργείου η άλλων τεχνικών ελαχίστης επεμβατικότητας!

Μάλιστα σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες  από τις ΗΠΑ, η ακρίβεια που προσφέρει το ρομποτικό σύστημα MAKOστην προετοιμασία και τοποθέτηση των προθέσεων προσεγγίζει το 99% σε σύγκριση με το 68% που προσφέρουν  κλασσικές  ή άλλες τεχνικές ελαχίστης επεμβατικότητας ( MIS)  .

«Πράγματι η ρομποτικά υποβοηθούμενη ολική αρθροπλαστική ισχίου για την αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας αποτελεί επανάσταση στον τομέα της ορθοπεδικής» αναφέρει ο διαπρεπής  χειρουργός Διευθυντής του τμήματος Ρομποτικής Ορθοπεδικής του Νοσοκομείου Μετροπολιταν Δρ. Διονύσιος Π. Χίσσας  και συνεχίζει

«Τα αποτελέσματα  για τους ασθενείς  είναι εκπληκτικά καθώς κινητοποιούνται  και βαδίζουν λίγες ώρες μετά το χειρουργείο, ενώ δυο ημέρες μετά επιστρέφουν σπίτι τους».

 

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΤΑ  ΡΟΜΠΟΤΙΚΗΣ  ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ

Η  ολική αρθροπλαστική ισχίου, λόγω οστεοαρθρίτιδας  είναι  μία από τις πιο συχνές επεμβάσεις στο δυτικό κόσμο, καθώς εκατομμύρια τέτοιες επεμβάσεις γίνονται κάθε χρόνο.

Κι αυτό γιατί  πάνω από το 40% των ανθρώπων (γυναικών και ανδρών) άνω των 65 χρόνων  πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα σε κάποια κύρια άρθρωση όπως το ισχίο και το γόνατο. Ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς θα χρειαστεί να υποβληθεί κατά την διάρκεια της ζωής του σε ολική αρθροπλαστική για την αντιμετώπισης της προχωρημένης οστεοαρθρίτιδας.

Παρά το γεγονός ότι η ολική αρθροπλαστική του ισχίου θεωρείται μία από τις πιο επιτυχημένες χειρουργικές επεμβάσεις του 20ου αιώνα, σε βάθος χρόνου πολλοί ασθενείς αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα εμφυτεύματα.

 Bασικά προβλήματα της αρθροπλαστικής του ισχίου είναι:  η  ανισοσκελία,  ηπρώιμη φθορά ή χαλάρωση των εμφυτευμάτων λόγω κακού προσανατολισμού ,  καθώς και το εξάρθρημα της αρθροπλαστικής.

Τα προβλήματα αυτά λύνει  την τελευταία 10ετία  η Ρομποτική Χειρουργική , καθώς  με την εξέλιξη της  επιτυγχάνει ποσοστά ακρίβειας που φτάνουν το 99%!

Τα βασικά πλεονεκτήματα που προσφέρει είναι:

ØΕξατομικευμένο,  τρισδιάστατο προεγχειρητικό σχεδιασμό σύμφωνα με τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε ασθενούς

ØΡομποτικά υποβοηθούμενη προετοιμασία των οστών για να υποδεχθούν τα εμφυτεύματα

ØΡομποτικά ελεγχόμενη τοποθέτηση των εμφυτευμάτων με αποτέλεσμα υψηλή ακρίβεια και ευθυγράμμιση

ØΑπόλυτα ακριβή έλεγχο του μήκος του σκέλους

ØΗ διαδικασία είναι ανώδυνη,

ØΗ  κινητοποίηση των ασθενών γίνεται την ίδια ημέρα,

ØΗ παραμονή στο νοσοκομείο είναι συνήθως δυο  ημέρες

ØΔεν απαιτείται μετάγγιση αίματος,στις περισσότερες περιπτώσεις

 

«Τα πλεονεκτήματα αυτά   καθιερώνουν, με ταχύτατους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, τη Ρομποτική Χειρουργική ως βασική μέθοδο επιλογής  στην ολική αρθροπλαστική ισχίου αλλά και γόνατος» τονίζει ο κ Χίσσας, που εφαρμόζει τη μέθοδο ,με απόλυτη επιτυχία, τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα.

Το νοσοκομείο Μετροπόλιταν είναι ένα από τα ελάχιστα στην Ευρώπη - και τομοναδικό στην Ελλάδα - στο οποίο πραγματοποιούνται εξειδικευμένες Ρομποτικά Υποβοηθούμενες επεμβάσεις με το σύστημαMAKO  στο Ισχίο και το Γόνατο για την αντιμετώπιση προβλημάτων οστεοαρθρίτιδας.

Η Ρομποτική Χειρουργική στον τομέα της ορθοπεδικής εφαρμόζεται πάνω  από 11 χρόνια με μεγάλη επιτυχία σε περισσότερα από 300 νοσοκομεία των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων και πιο εξειδικευμένων εξ αυτών ( HospitalforSpecialSurgery, MayoClinic, JohnHopkins, HospitalforJointDiseases, κλπ).

Έχουν μέχρι σήμερα πραγματοποιηθεί διεθνώς περισσότερες από 85.000 επεμβάσεις με εξαιρετικά υψηλά ποσοστά επιτυχίας.

               Η ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ   ΜΕΘΟΔΟΣ    ΜΑΚΟ

 Η άρθρωση  του ισχίου που πάσχει από προχωρημένη αρθρίτιδα ή άλλη εκφυλιστική νόσο, μπορεί να υποβληθεί σε ελάχιστα επεμβατική ρομποτική αντικατάσταση ( αρθροπλαστική ) με χρήση ειδικών ενθεμάτων που διατίθενται αποκλειστικά για ρομποτική εφαρμογή.

Για κάθε ασθενή υπάρχει ένα εξατομικευμένο σχέδιο.

«Όλα ξεκινούν με αξονική τομογραφία της άρθρωσης, που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ενός τρισδιάστατου εικονικού μοντέλου μοναδικής ανατομίας κάθε ασθενούς» εξηγεί ο κ Χίσσας και καταλήγει .

«Αυτό το εικονικό μοντέλο φορτώνεται στο λογισμικό Mako System και χρησιμοποιείται για τη δημιουργία του εξατομικευμένου προεγχειρητικού σχεδίου.

Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, όταν απαιτείται,

το σύστημα Makoεπιτρέπει  στον χειρουργό να κάνει προσαρμογές στο σχέδιο.  Όταν ο χειρουργός προετοιμάσει το οστό για το εμφύτευμα, το σύστημα Mako  τον καθοδηγεί στην προκαθορισμένη περιοχή και τον βοηθά να μην κινείται εκτός των προγραμματισμένων ορίων. Έτσι γίνεται ακριβέστερη  η τοποθέτηση και η ευθυγράμμιση του εμφυτεύματός».

Ακόμη  η Ρομποτική Χειρουργική δίνει την δυνατότητα τόσο προεγχειρητικά, όσο κατά την διάρκεια  της επέμβασης καθώς και στο τέλος της  να  διενεργείται συνεχής έλεγχος του μήκους του σκέλους με σκοπό τον πλήρη ισοσκελισμό των  δυο ποδιών. 

 

www.sportrauma.gr,email: chissas@yahoo.gr,τηλ: 2104809516,         6945855705

Διαβάστε Περισσότερα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ: «Κοροϊδεύουν ασύστολα και συνειδητά τους πληγέντες ροδακινοπαραγωγούς»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ:  «Κοροϊδεύουν ασύστολα και συνειδητά τους πληγέντες ροδακινοπαραγωγούς»

•       ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ ΑΜΕΣΑ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ

Κατάσταση που θυμίζει ¨θεατρική παράσταση του παραλόγου» βιώνουν τις τελευταίες ημέρες οι ροδακινοπαραγωγοί του Νομού μας.

Μετά το συνεχιζόμενο στραπάτσο των συνεπειών από το ρωσικό εμπάργκο και τις εξευτελιστικές τιμές που αναγκάζονται να πουλήσουν… Μετά τις προ εικοσημέρου υποσχέσεις του Υπουργού Αποστόλου από το φεστιβάλ ροδακίνου της Βέροιας για ενισχύσεις και στήριξή τους (χωρίς όμως να έχει κάνει μέχρι στιγμής απολύτως τίποτα και χωρίς να έχει παρουσιάσει ούτε ένα στοιχείο στο Συμβούλιο Υπουργών στις Βρυξέλλες, ενώ τα κυβερνητικά στελέχη προτρέπουν τους φορείς των αγροτών να φτιάξουν το φάκελο)… Μετά τη νέα ολοσχερή καταστροφή από τις τριήμερες βροχοπτώσεις (15,16 και 17 Ιουλίου) που ρήμαξαν κυριολεκτικά τη σοδειά τους σε επιτραπέζια και συμπύρηνα ροδάκινα στο στάδιο της ωρίμανσης… ¨Τρώνε¨ τώρα κατακέφαλα και την ανακοίνωση του ΕΛΓΑ που, ούτε λίγο ούτε πολύ, τους εγκαταλείπει στο έλεος του Θεού χωρίς αποζημιώσεις! Με το εξωφρενικό ¨σκεπτικό¨ ότι «η καρπόπτωση που παρατηρήθηκε και η ποιοτική υποβάθμιση των καρπών δεν είναι άμεσες ζημιές και δεν καλύπτονται ασφαλιστικά»! Και με το παραμύθι ότι, η Διοίκηση σε συνεργασία με τα ινστιτούτα της χώρας, θα προσπαθήσει να διερευνήσει το φαινόμενο της ποιοτικής υποβάθμισης της παραγωγής, ώστε να αποφευχθούν παρόμοια προβλήματα στο μέλλον»!!

Ωμός εμπαιγμός με όλη τη σημασία των λέξεων.  

Οι άνθρωποι αυτοί, στις 14 Ιουλίου πήγαν στα χωράφια τους και μάζεψαν τη συγκομιδή της ημέρας σε προϊόν άριστης ποιότητας. Στις 18 του μήνα, μετά από 72 ώρες συνεχούς, υπερβολικής και – βέβαια – άκαιρης βροχόπτωσης ξαναπήγαν και βρήκαν τί; Την παραγωγή τους ¨στρώμα¨ στο χώμα χτυπημένη και ολοσχερώς κατεστραμμένη από τη νεροποντή, τα δε εναπομείναντα στα δέντρα ροδάκινα με σχισμές και μισοδιαλυμένη τη φλούδα και τη σάρκα αλλοιωμένη… Και, ασφαλώς, μη εμπορεύσιμα. Στα ίδια χωράφια, στα ίδια δέντρα, στις ίδιες ποικιλίες, από τους ίδιους καλλιεργητές… Οι οποίοι, αν δεν είχε μεσολαβήσει η θεομηνία, θα συνέχιζαν κανονικότατα τη συγκομιδή τους. Τί άλλο θα χρειαζόταν ως περίτρανη απόδειξη ότι οι επί τρία 24ωρα υπερβολικές άκαιρες (μεσούντος Ιουλίου) βροχές ήταν το αποκλειστικό αίτιο της ολοσχερούς καταστροφής;¨ Δηλαδή, ¨έχουμε την αρκούδα και ψάχνουμε το ντορό¨!

Κοροϊδεύουν χωρίς ντροπή και χωρίς προσχήματα τους παραγωγούς. Υποτιμούν με τρόπο εξοργιστικό τη νοημοσύνη τους. Φανερώνουν πια ξεκάθαρα, ότι τους εγκαταλείπουν χωρίς αποζημιώσεις, χωρίς εισόδημα, χωρίς δυνατότητα επιβίωσης. Και επιχειρούν να τους ¨παραμυθιάσουν¨ με φαιδρότητες και αερολογίες για… συνεργασίες με ινστιτούτα και πρασινάλογα για ¨να αποφευχθούν παρόμοια προβλήματα … στο μέλλον¨!

Την ώρα που ο Κανονισμός καλύπτει ασφαλιστικά τις ζημιές από βρόχές από Μάϊο μέχρι και Νοέμβριο.

Γι’ αυτό, ο Γιώργος Καρασμάνης που βρέθηκε στις πληγείσες περιοχές και διαπίστωσε την ολοκληρωτική καταστροφή, καλεί τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης να παρέμβει άμεσα στην υφισταμένη του Διοίκηση του ΕΛΓΑ και να δώσει εντολή να ξεκινήσει ¨εδώ και τώρα¨ η υποβολή δηλώσεων από τους πληγέντες ροδακινοπαραγωγούς.   

24 07 2017

Διαβάστε Περισσότερα

"7ο Πανοΰρ" από τον Σύλλογο Ποντίων Τσακώνων-Χρύσας-Ροδωνιάς

Διαβάστε Περισσότερα

Ανάρτηση Καταστάσεων της 2ης & 3ης Πρόσκλησης της Δράσης 2.3 < Σύστημα Ολοκληρωμένης Διαχείρισης στην παραγωγή καπνού >

 «Ανάρτηση Καταστάσεων της 2^ης & 3^ης Πρόσκλησης της  Δράσης 2.3 < Σύστημα Ολοκληρωμένης Διαχείρισης στην παραγωγή καπνού > του Μέτρου 10 του ΠΑΑ 2014-2020 Ανειλημμένες Υποχρεώσεις του Μέτρου  214 του ΠΑΑ 2007-2013 για το έτος εφαρμογής 2014».

        

      Ανακοινώνεται ότι σήμερα Δευτέρα 24-07-2017 αναρτήθηκαν στον χώρο ανακοινώσεων της Δ/νσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Π.Ε Πέλλας (2^ος όροφος, Διοικητήριο, Έδεσσας) Καταστάσεις ανάρτησης της 2^ης  και 3^ης Πρόσκλησης της Δράσης 2.3 < Σύστημα Ολοκληρωμένης Διαχείρισης στην παραγωγή καπνού > του Μέτρου 10 του ΠΑΑ 2014-2020 Ανειλημμένες Υποχρεώσεις του Μέτρου  214 του ΠΑΑ 2007-2013  για το έτος εφαρμογής 2014, προκειμένου όλοι οι ενδιαφερόμενοι και κάθε τρίτος που έχει έννομο συμφέρον να μπορούν να καταθέσουν τυχόν ενστάσεις.

Επισημαίνεται ότι η υποβολή ενστάσεων πραγματοποιείται εντός πέντε (5) εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία της πρώτης ανάρτησης, σύμφωνα με το αριθμ. 53118/13-7-2017 εγχειρίδιο διαδικασίας ελέγχου – έγκρισης πληρωμής του ΟΠΕΚΕΠΕ. Για οποιαδήποτε  πληροφορία οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στη ΔΑΟΚ Πέλλας, Τμήμα Φυτικής & Ζωικής Παραγωγής Έδεσσας (Διοικητήριο, Έδεσσα, 2^ος όροφος, γραφείο 210, τηλ. 2381351328).

                                                                                                                           Ο Διευθυντής

                                                                                                                     Τρύφων Τσαντάκης

Διαβάστε Περισσότερα